Eerst maar even een "Meja Maxima Culpa" naar Teus om het verkeerd schrijven van zijn naam. Ik had al mijn twijfels over de spelling dus probeerde het maar "zo duur mogelijk" maar nee de H was teveel en overbodig.
Soms wil je wel dat je binnen een seconde een foto van iets kan maken, want er zijn van die momenten.. We zitten in Gemelos, als Teus vraagt of ik mijn goede bril wel op heb. Er zijn zojuist 2 dames binnen gekomen. Maar als de dames weer opstappen begrijp ik ineens de opmerking van Teus. De iets te dikke dame heeft een witte bodystocking aan met daarover aan een werkelijk veel te klein kort spijkerbroekje. Het broekje zit zo laag dat je van een vrouwelijke "bouwvakker decolleté" kan spreken. Het is werkelijk een raar gezicht.
Minder raar maar zeker zo opmerkelijk is het kleedgedrag van meestal Engelsen.
Let wel, in de schaduw is het niet warmer dan 10 graden, maar kennelijk hebben deze Engelsen alleen hun zomerkleding meegenomen. Ze blijven daar ook stoïcijns in doorlopen, terwijl ze blauw zien van de kou.
Het is marktdag vandaag en dat maakt de wandeling naar Gemelos uitgebreider. Rechts zie je de route over de markt en de punten waar we even gestopt zijn om de goed bedoelde rommel aan een nader onderzoek te onderwerpen. We doen de helft van de markt, want zondag is er weer een marktdag.
Ik heb de eerste "balletje-balletje" groep alweer ontdekt. Dit is de aanvang van de "scam", want alle toeschouwers hier op de foto horen bij het oplichters gilde en spelen het spel mee, totdat het eerste slachtoffer zich meldt.
Na de koffie wandelen we nog even richting het Poniente strand als Ali oppert om een "pannenkoekje bij den Belg te eten" De Belg is eigenlijk een begrip in Benidorm, want het is een Belgische bakker die zijn "Negotie" enorm heeft uitgebreid. Belegde broodjes, salades, drankjes en niet te vergeten pannenkoeken. Het is ontzettend druk en als ik vraag om een paar stoelen bij een leeg tafeltje, roept de ober dat hij niet op nog meer tafeltjes zit te springen. Wij worden door een Nederlandse mevrouw uitgenodigd, bij hun tafeltje, want ze gaan zo weg. Ali een pannenkoek met ijs, ik wil er eentje met Grand Marnier. De over schenkt aan de tafel de Grand Marnier over mijn pannenkoek en steekt die aan. Als ik een hap wil nemen, voel ik nog de hitte van de onzichtbare vlam, dus toch maar even wachten.
Op onze terugweg zijn ze de markt aan het opruimen, of liever gezegd, aan het afbreken, want het opruimen, zeker de vele verwaaide plastic zakken vergt nog wel even.
