Benidorm 8

 Op deze schrikkeldag, eens in de 4 jaar, gebeuren er uiteenlopende zaken.

Dit is het beeld van vanmorgen, als ik de verticale antenne omhoog heb geschoven. De draad boven langs de camper is ook een antenne. Let ook even op de camper linksachter ons. De tekst "Adventure before dementia" die achterop hun camper staat, geeft mij altijd te denken. Want hoe kom je erachter dat je "Adventure" is afgelopen?

Ik krijg vanmorgen een leuk bericht van mijn Logboek administrateur. Met mijn nieuwe antenne werk ik vanmorgen 2 nieuwe landen Australië en Chili. Op de eerste ben ik heel trots, vanwege de grote afstand. Jawel, 17.260 km

 Als ik even later een verbinding met Andorra kan maken, doe ik dat, ondanks dat dit heel dichtbij is, maar Andorra komt normaal niet zo vaak in de lucht. Even later ontvang ik het bovenstaande mailtje, met de mededeling dat ik 100 landen heb "gewerkt."

Voor Ali verloopt de dag iets minder florissant, zou ik zeggen. Ze heeft een afspraak met "haar" tandarts. Ze werd gister gebeld dat er een plek vrij kwam.

In overleg met haar eigen tandarts in Groningen, is het volgende plan gemaakt. Links het implantaat, rechts een kies (verlijmd) waartussen een brug komt, omdat daar niet een implantaat kon komen in verband met te weinig bot en een onderliggende zenuw. (Danger zone.) Ze loopt nu met een zeurende pijn rond, want de verdoving raakt uitgewerkt. Ik moet er expliciet naar vragen, want piepen doet deze vrouw niet.

Achter de balie zit haar tandarts. Overigens is dit de schoonzoon van onze tandarts in Groningen. Deze foto maakt ze vanmorgen zelf en ik denk dat hij hier alvast de rekening aan het schrijven is.

Benidorm 7

Tjonge, want kun je het druk hebben op je oude dag. Gisteren was daar een goed voorbeeld van. Vandaag staat in het teken van computers, printers, Iphone en Ipad... In die laatste twee ben ik niet zo  thuis, maar toch.

"Herman" klinkt een lieve stem, "Zou jij mij kunnen helpen met mijn laptop, die doet raar en ik kan niet meer printen." Het gesprek, tijdens de koffie aan de boulevard, gaat over op een ander onderwerp. Ik blijf er natuurlijk, in mijn hoofd, mee bezig. "Welke Windows, staat erop? vraag ik nog, vrij onschuldig. "Euh, Windows Vista" Vista, Vista, schalt het door mijn hoofd..... "je neemt mij toch niet in de maling he?" Was het niet 20 jaar geleden dat Vista is uitgekomen, pieker, pieker... Mijn gedachten slaan op hol Windows 95, toen Windows 98 en Windows NT was rond 1995 en Vista zat daarvoor..... Nee, dat geloof ik zelf niet... Vista, was na Windows XP, dus zal het rond 2005-2007 zijn geweest, dus bijna 20 jaar terug....

De afspraak wordt gemaakt, eerst koffie drinken, dan naar de laptop kijken.... De nacht ervoor lig ik te piekeren, want mevrouw doet alles met een Iphone of Ipad, dus wat een "Waste of time/money" om een nieuwe laptop te kopen. Maar goed, na de koffie gaat de laptop aan..... Ik denk dat hij nu nog staat te draaien.....

Ondertussen genieten wij van het prachtige uitzicht van een stille en vlakke Middellandse zee.

Ook het uitzicht richting het "oude dorp" en het Poniente strand is indrukwekkend te noemen.

Dus de kortste klap, een dezelfde soort printer als thuis en klaar is de klus. Alles op wifi, dus niks meer met kabels en dat heeft ze thuis ook. De Mediamarkt is niet naast de deur, dus gaat het met de auto naar een ander deel van Benidorm. Een Engels sprekende dame helpt ons, zo goed en zo kwaad het gaat. Allemaal hebben ze wifi, dus er wordt een leuk printertje uitgezocht.

Een lekkere tostada a tonna in een ongelooflijk groot winkelcentrum en dan kan het op huis aan.

Na wat installatie perikelen, want het blijven natuurlijk Apple apparaten waar het op moet werken, maar dan toch. De zaak draait op beide Apple apparaten en iedereen is weer blij

Benidorm 6

Het is al donker, dat is het op dit moment van het jaar om 19.00 uur in Spanje.

Ja, ik weet het, ik ben laat, maar dat heeft verschillende reden. Vanmorgen heb ik om elf uur eerst maar mij gemeld in de Nederlandse Ronde op HF, (zendamateurs vanuit heel Europa) en om 13.00 uur fietsen we richting Albir, want Ali moet implantaten aangemeten krijgen. 

Als wij de straat van de Clinica Dental in fietsen, zien we direct rechts al een Dental Clinica, pal daar naast een tweede.... maar de telefoon nummers kloppen niet, dus , tja... wat nu.... Ali vergist zich niet in de straat, zo ken ik haar, dus fiets ik verder, tot bijna het einde daarvan..... en Whalla... Block 2 zegt het adres.... waarvan dan... "Tja", zegt het meiske aan de balie, "van dit gebouw."

Maar goed, er wordt een heel traject uitgezet voor de behandeling en de laatste behandeling zal, na overleg met Groningen, waarschijnlijk begin mei plaatsvinden. Dit betekent dat we minstens 6 weken in Oliva "moeten" verblijven...... ha, ha, ha , dat is om de drommel geen straf. Trouwens, we werden door Rio Mar gebeld, onze plek komt 27 maart vrij, wat een service.

Daarna gaat het naar de Nederlandse/Belgische winkel "Bij de Buren" en dat is schrikken, om diverse redenen....A, we kunnen niet meer pinnen, B. Het is er stinkend duur geworden C. Er is vrij weinig te koop.    

Gelukkig is dan altijd nog de Lidl, waar we ook terecht kunnen voor onze negotie.

De restjes kopen we maar bij de Mercadona en dan zijn we rond... Maar ja, ik wil nog een mastje voor de nieuwe antenne.

De nieuwe antenne hing op het fietsenrek, met die grijze bus (zal ik maar noemen) heel laag, zodat je hen met gemak aan kon raken. Als ik zend, staat er stroom op het onderste deel van de antenne en daar had ik een vervelend gevoel over. Zeker als er kinderen op de camping rondrennen. Dus moest hij omhoog, vind ik...  dat klusje moest ook nog "even."

Benidorm 5

Als we gisteren terugkomen van de Chinees, zien we een prachtige lucht voor onze ogen opdoemen.

Dit is best wel even een momentje om bij stil te staan en een opname van te maken. Trouwens, onze "vaste" Chinees was met vakantie, dus moesten we een eindje verder lopen. Met als gevolg dat we in een enorm drukke Chinees terecht komen, maar gelukkig is er nog een plekje voor het raam. 

Voor zover mogelijk bestellen we gezond, Tjap Tjoy met garnalen, met vooraf een "zoete" tomatensoep. Hemeltjelief, nog nooit eerder zo een zoete soep gehad, maar wel lekker. Ook laat ik de alcohol maar staan, want ja, je gaat voor gezond of niet.

Vandaag is een "ieders zijns weegs" dag. Aangezien ik vanaf hier nog geen verbinding heb gemaakt met de Nederlandse ronde op HF en er vanmiddag een pakketje voor mij wordt afgegeven, gaat Ali alleen koffiedrinken aan de boulevard.

Mijn pakketje staat inmiddels achterop de camper te shinen. Het in elkaar zetten was nog even een klusje. De eerste ontvangst testen zijn zeer gunstig verlopen. Ondertussen komen er zulke dreigende wolken aan, dat ik hem gelijk maar weer ingeschoven heb, want op een 6.70 meter hoge weerlicht vanger zit niemand te wachten. Laat staan op plotselinge rukwinden die uit een bui kunnen ontstaan. 

Ik denk namelijk niet dat mijn Spaanse antenneverzekering, die heb ik echt, mij een nieuwe vergoed en de prijs viel Ali zo tegen dat ik daar de eerste dagen ook niet hoef aan te kloppen.

Ze is sowieso een beetje nerveus, want morgen gaan we voor haar naar de tandarts in Albir, waar er implantaten aangebracht gaan worden, tenminste de voorbereidingen daarvoor. Spannend.

Benidorm 4

Als ik deze temperaturen van tevoren had geweten, had ik thuis de schaatsen uit het vet gehaald en meegenomen naar Benidorm. Dit is toch niet normaal, ik bedoel de temperatuur. Daar hoef je echt niet voor naar Benidorm. Natuurlijk is dit relatief, want het is nu nog steeds 17 graden. Dit keer hoef ik niet, in de schaduw, erbij te zeggen, want de zon is in geen velden of wegen te bekennen.

Oke, genoeg gejammer, want het is natuurlijk klagen met het "brood in de mond".

Het is zondag, dus is er markt, waardoor we een ruim halfuur eerder richting de boulevard wandelen. De markt overslaan komt in Ali haar beleving niet voor. We zijn vroeg, plus dat het frisjes is, wat betekent dat niet alleen de bezoekers het laten afweten, maar ook diverse standhouders. "Oferta" €3,- staat er op het bord en de dames zijn niet meer te houden. De dame rechts met het "blonde" ahum, haar, doet niets anders dan de bult kleding omwoelen, als ware het een boerin die de aarde aan het ploegen is, alvorens zij het zaaigoed uitstrooit. "No Se Cambia Nada" (er is niets veranderd) staat er op een bord te lezen...... hoe waar wil je het hebben.

Omdat Theo niet zo ver kan lopen, drinken we deze keer koffie bij La Bahia. Ik weet niet of Spanjaarden gewend zijn aan deze weersomstandigheden, maar met de voorkant helemaal open, waai je bijkans uit je verschoning, met deze straffe frisse wind uit zee. We houden het dan ook rap voor gezien en verkassen naar De Blauwe Walvis. Nou, ik weet nu waarom die walvis blauw is, want het kan niet anders dan van de kou zijn. Wij leggen het bijkans af, zeker als de schuifdeur iets te lang open blijft staan. Niet direct door de kou, maar door de loeiende gaskachels, die zo nu en dan een vervelende gaslucht afgeven. Maarrrrr, het appelgebak smaakt er verrukkelijk en de café con leche is ook heerlijk. Kijk, als mensen van 90 jaar, wat zeg ik 96 jaar, het verblijf overleven, nee niet niet Riky of Theo, dan kunnen wij dat ook.

Deze foto laat een heleboel aspecten van het koffiedrinken zien. Ten eerste Misty, het hondje op de voorgrond. Die maakt van de gelegenheid gebruik om de hele tafelrand af te likken, omdat Theo druk bezig is mij een boeiend verhaal te vertellen en niet op het gedrag van het schetige hondje let. Zoiets zou bij Riky nooit gebeuren......

Benidorm 3

Gisteren heb ik per abuis de blog Benicassim 2 genoemd, maar dit is inmiddels aangepast.

Het koffiedrinken op de boulevard van Benidorm voelt als vanouds, oftewel, alsof we helemaal niet zijn weggeweest. We zijn zo bezig met het genieten van de ons oh zo bekende omgeving, dat we helemaal vergeten om foto's te maken. Het is een uitgedund gezelschap aan de koffie tafel. Alleen Teus komt en even later melden Anne-Roos en Frans zich. Theo en Riky zijn er niet, want Riky is gevallen en is bont en blauw uit de strijd gekomen. Maar we hebben nog een maand, dus die zullen we echt nog wel zien.

Albert, van de camping heeft Ali 14 loten aangesmeerd en de trekking, op de bazaar, is rond de klok van enen, dus daar gaan we ook nog "even" een kijkje nemen. Maar hemeltje, dat is zo'n beetje aan de andere kant van Benidorm, dus een beste tippel.

Ik wist dat er een grote en levendige kerk gemeenschap was in Benidorm, maar zoveel mensen had ik nou ook niet weer verwacht.

Natuurlijk zijn al deze mensen al aardig op leeftijd, dus kunnen de tennis rackets ook wel naar de Bazaar, doe je ook nog iets goeds voor de kerk, nietwaar?

Kijk, de kleinkinderen zijn zo langzamerhand ook uit het kinderzitje gegroeid. Sterker nog, een aantal van de aanwezigen zijn zo op leeftijd dat een rijbewijs hun niet meer toevertrouwd is.

Eigenlijk geldt hetzelfde voor de overjarige magnetron, waar niet eens meer een normale pizza in past, of het modem uit een vorig decennium.

Ik maak nog wel een hilarisch moment mee. Zo langzamerhand beginnen mijn benen een beetje naar rust te verlangen en als Ali mij op een lege stoel wijst, vraag ik of ik daar even op mag zitten. Mevrouw, in beeld, reageert geprikkeld dat de stoel bezet is. "Maar ik zie er nu niemand op zitten," probeer ik met een grapje. Er komt zo iemand, bijt ze mij toe. Ach ik begrijp het wel, U wilt zelf Uw benen even rust gunnen, maar humor is niet echt aan U besteedt merk ik. De rest van de tafel ziet de humor wel, die zitten rondom haar hartelijk te lachen en ik laat het maar voor wat het is. Even later zie ik haar letterlijk haar been op de bewuste stoel leggen.

Terwijl Albert (midden) geen kans ziet een voor ons winnend lot te trekken en eindelijk dit bezoekje ook afgerond kan worden, zijn mijn benen nu werkelijk aan een rustpauze toe. Maar daarvoor moeten we eerst terug naar de camping........

Ga ik aan de studie en Ali geniet nog even van een stukje schaduw en van haar boek.

Benidorm 2

Zoals we eergisteren de boel hebben moeten inpakken, gisteren is weer het omgekeerde proces. Het verwonderlijke is dat we (nou ja, Ali) precies weet wat we bij ons hebben, maar iedere keer weer lijkt het meer te zijn dan verwacht. 12.30 uur kunnen we op de plek, dus wordt het hard werken, alles weer in te richten.

We weten dat het hier lekker scheef loopt en vorig jaar heb ik er best een klusje aan gehad om de boel, min of meer, horizontaal te krijgen met hydraulische krikken en extra steunen. Deze keer zet ik op voorhand een extra blok onder de wielen.

 Ja inderdaad, dit is een beetje een rommelige foto, maar geeft wel aan wat er allemaal is gedaan om het "ons" plekje te maken. De satellietschotel, het droogrek, rechts van Ali het tentje voor de tafels en stoelen in de nacht en natuurlijk het kleed voor de camper. Let wel, de grond is hier een soort beton, keihard en je moet haringen gebruiken, die je er alleen maar draaiend, met een boormachine, weer uit krijgt. Dat zijn er nogal een paar voor de diverse onderdelen.

Eerst maar even de rechter foto. Tussen de hoge gebouwen door, is op de originele foto een kruis te zien. Veel mensen die in Benidorm zijn maken een voettocht de bergen in om het kruis te bezoeken. Voor mij is het het richtpunt van de satellietschotel. Deze keer als ik overschakel van de schotel op het dak van de camper, die automatisch gericht word, naar die op de grond die ikzelf moet uitrichten, is het beeld direct goed.....  Ah ja, die carbon hengel is de antenne, die rondom de camper loopt om, via een derde boom te eindigen. Vannacht harde windstoten maar alles is overeind gebleven. Het is hier beduidend warmer dan in Benicassim, zodat we gisteravond en vanmorgen de verwarming niet aan hebben gezet.

Morgen onze koffie club en het bezoek aan een bazaar van de kerk....

Benidorm 1

8 uur melden we ons bij de receptie om onze rekening te betalen en uit te checken. Normaal kunnen we dat een dag van tevoren doen, maar dit jaar kennelijk niet, zo meldt Ali bij navraag bij de receptie. Als ik dit vanmorgen meld, zie ik twee gezichten in een vraagteken schieten. Ja, hoor, je kunt altijd de avond voor vertrek je rekening voldoen.....

Dit is Ali haar bottelnek, want ze vindt dit altijd een vervelend straatje in Benicassim. Nu is het hier lekker smal, ook door de aan weerzijden geparkeerde auto's, maar ook de afslag naar rechts is altijd een beetje tricky. Want het loopt omhoog, de uitkijk naar links is bijna nihil, plus dat het een verplicht stopbord je dwingt om te stoppen...... maar dat vergeten we maar even.....

Alle campings in Benicassim zijn afgeladen vol en dat resulteert in een hoos aan wild parkeren/camperen. Dat is ook de reden om ieder jaar voor het jaar daarop maar weer te reserveren.

Ali probeert de 3 wild camperen plekken vast te leggen, maar ze staan zo dicht aan de weg, dat ze wazig worden. Dit is de laatste, afgeladen parkeerplaats, waar nu campers staan.

Vorig jaar vermeden we het inrijden van Oliva, omdat er door de navigatie werd gemeld dat we er omheen konden, Wel, dat ging donders mis en moesten we 5 km heen omrijden en 5 km terug....  Dus nu kiezen we voor door Oliva. Ook wel weer leuk, want we kennen zo langzamerhand iedere bocht en elk verkeerslicht en dat zijn er een paar....

Dus de eerste stop is het Repsol tankstation achter Oliva, want daar hebben ze ook gas.  Daar hebben we al een halve tank van gebruikt, want het is in deze tijd ook in Spanje in de avonden en in de nacht frisjes... Het is een kleine omweg, maar we doen het om zeker te zijn van LPG.

Als we weer vol diesel en lpg zitten kunnen we richting Benidorm, als we plotseling in een dichte mist terecht komen. Best een beetje spooky.

Camping Villasol, eindelijk en geloof het of niet, we krijgen exact dezelfde plak als vorig jaar n.l. 903. Maaaarrrrrr.........

daar staan nog piepeltjes.... en die gaan pas morgen weg, want "ze moeten op de Ferry naar Engeland." Ik blijf maar wijselijk in de camper, hoewel het aardig warm wordt, zo achter het glas...

Ali gaat het regelen en meldt zich bij de receptie. Ik kan het allemaal volgen want ze heeft een Portofoon mee..... De Engelse piepeltjes hebben zich vergist in hun vertrek datum. Ze gaan hun boeltje oppakken. Voor hun is er een klein probleempje, hun Ferry gaat pas morgen en alle campings staan overvol. Ook Villasol is helemaal volgeboekt dus goed dat we deze camping, gelijk als we in Benicassim staan, al reserveren.

Benicassim 30

 

Is het niet geweldig, zo mooi hier de zon ondergaat, eigenlijk kun je iedere avond wel een vergelijkbare foto maken. 

Vandaag is onze opruim dag en ik moet zeggen, we hebben een deel van de camping een beetje in "onstuur." Want tja, Ali wil het dak schoonmaken, dus komt de ladder uit de garage. Ali gaat de ladder op en maakt het dak woestijnzand vrij. Voor ons de normaalste situatie, maar voor een deel van de ongeëmancipeerde mannen gemeenschap is dit vreemd en ze kunnen dan ook niet laten er een opmerking over te maken. "Waarom gaat je vrouw het dak op en niet jij." Als ik ze antwoord "dat dat niet gaat, omdat ik de ladder beneden vasthoud" raken de heren in de war. Weet je trouwens wat een "leuke" grap is in dit soort situaties? "Als ze klaar is, mijn camper staat daar en daar" echt waar, ik hoor het een keer of 5, in verschillende talen.

Het schoonmaken gaat gewoon door, want Ali heeft totaal geen boodschap aan dit soort onzin en gaat stug door. 

De laatste loodjes, maar ze krijgt alles weer in de garage en eerlijk, ik heb er bewondering voor.

Ik had al verteld dat onze Engelse overbuurman een gepensioneerd "Hairdresser" is en daarom zoveel praat. Dit is trouwens zijn eigen tekst! Wel, "Once a hairdresser, always a hairdresser." De hond fungeert nu als model. 

We hebben de camper al vertrek klaar geparkeerd en de fietsen zitten er inmiddels op. Dit betekent wel dat we nu een beetje (te) scheef staan om goed te kunnen koken. Dus hebben we ons eigen tafeltje in het restaurant besproken en gaan we vanavond uit eten. Alleen moet ik mijn wijntje achterwege laten, want zo is de gewoonte. Als ik de volgende dag ga rijden, wordt er, ook 's avonds, geen alcohol gedronken. Deze ongeschreven regel is al ontstaan toen ik nog werkte. Ik merkte toentertijd dat ik de volgende dag een "kort(er) lontje" had, dus vandaar.

Mochten jullie het nog niet weten, vandaag zijn de F1 jongens weer begonnen in Bahrein met een aantal testdagen, dus ik kan de komende maanden weer genieten.

Morgen dus Benidorm....

Benicassim 29

 Dit is of werd vandaag wat je noemt "a problem solving day" (de dag van de oplossingen.)

Allereerst maar even over het spuiten van de bomen, waardoor ik de antenne uit de bomen moest peuteren. Een klusje, maar het is gelukt. Of ze al geweest zijn met spuiten? Nee, joh... Mañana Mañana, het is Spanje he, daar raak je aan gewend.....

Het volgende probleem schatte ik iets erger in, namelijk, ons Internet thuis, deed het niet meer. Dus werd onze onvolprezen zoon gevraagd, "even het modem te resetten." Het is inmiddels middernacht, als hij bericht dat hij het modem aan het resetten is. Maar helaas, geen soelaas. 

Dit betekent dat alle bewakingscamera's het ook niet doen. We kunnen de kachelstand niet checken en nog een paar dingetjes en dat voelt, op z'n minst, vervelend aan.

Dus bel ik vanmorgen met Ziggo. Trouwens waarom hebben ze bij die Callcenters toch altijd van die buitenlandse medewerkers, die ook nog eens Limburgs als hun Nederlandse taal zien. Ze zijn uiterst vriendelijk, maar ik schaam me soms als ik 3x moet vragen wat ze zeggen, want het is soms domweg niet te verstaan. Zeker als ook nog eens hun microfoontje hevig aan het kraken is, dus bel ik nog maar eens. "Uw modem staat uit meneer" is het antwoord... "Nou mevrouw, die heeft mijn zoon vannacht gereset." Een lange stilte valt........ "Hallo bent U er nog?" ...... "Aha meneer, ik zie het al, Uw modem staat in Bridge, meneer", "Ja, dat weet ik mevrouw, dat heb ik zelf gedaan!" Weer een stilte...... "Maar Uw modem werkt normaal, meneer, misschien moet U de Router even resetten!" "Dank U hartelijk mevrouw, U heeft me geweldig geholpen!" Dat laatste meen ik, want nu weet ik wat er speelt.

Dus is mijnheldhaftige zoon weer aan de beurt op, notabene, zijn vrije dag!

Hij poseert nog even in zijn spiksplinternieuwe sport outfit. Met andere woorden, mevrouw van de Ziggo had gelijk. De Router is gereset en het beeld is weer LIVE!!! Trouwens nog even over zijn outfit, ik denk er sterk over om deze foto op te sturen naar het Mens Health magazine. Kijk toch eens, wat een stoere bink.

Omdat wij  eind juni weer terug komen, zijn we ieder jaar te laat met het invullen van de belasting papieren, dus vragen we uitstel aan. Ik had al een bevestiging hiervan gekregen, maar voor Ali nog steeds niet. Dus bel ik met de Belastingdienst.

"Gemakkelijker kunnen we het niet maken" doet vanmorgen opgeld. "Houd Uw Burgerservicenummer gereed." Luidt het bandje via de telefoon. "Tik het Burgerservicenummer in, sluit af met een #" (hekje)  

"Uw uitstel is aangevraagd, U krijgt binnen 15 werkdagen een bevestiging." Werkelijk, zo simpel is het!

Mañana Mañana, Oh ja, dan vertrekken we naar Benidorm, dus morgen wordt een op(in)ruimdag...

Benicassim 28

Zo langzamerhand lopen we tegen het einde van ons verblijf, hier in Benicassim, aan. We doen vandaag inkopen in twee rondes, om tussendoor even een broodje te eten. Bij de Lidl zit weer onze gitarist, tjonge wat is die jongen virtuoos.... Ali schraapt al het kleingeld bij elkaar om aan hem te geven. Ik blijf maar niet al te lang staan luisteren, want dan sta ik, net als vorig jaar toen hij de gitaarsolo uit het Concerto de Aranjuez door Paco die Lucia voor mij speelde, weer te snotteren.

Een medewerker van de camping komt melden dat ze morgen de bomen op onze plek gaan sproeien. Nu hebben we aan die bomen onze sinaasappels hangen, want die rijpen dan nog even lekker door zegt men. De droogmolen staat eronder, waar dan geen was meer aan mag hangen. Bovendien moet mijn antennemastje, wat niet meer is dan een carbon uitschuifhengel en die ik met tirewraps aan de boom vast heb gezet, eraf.

Dus knoop ik die maar aan de spiegel van de camper, maar dat heeft desastreuse gevolgen.

De ontvangst is nu werkelijk bagger, dus zal ik de komende dagen wat minder achter de zender zitten. Ach, is dat erg, welnee..... ik word er alleen maar chagrijnig van, meer niet.

Maar hopen dat ik de volgende week in Benidorm mijn antennes wat beter op kan hangen.

Benicassim 27

 

We hebben nieuwe overburen, want Patrick is weer terug naar Frankrijk. We zien hem gisteravond, in het restaurant, afscheid nemen van het personeel. Op een bepaald moment zie ik dat hij, weliswaar de mooiste, ter afscheid kust. Maar dat laatste terzijde. De Engelse overburen staan nog niet op hun nieuwe plekje of er komt al bezoek. Er zijn altijd van die mensen, die zelf om een praatje verlegen zitten en vervolgens een ander van het werk houden. Je merkt het aan het gedrag van mevrouw, die hem regelmatig weer bij de les moet brengen. Even over hun hond. Als het kleed, wat de gehele breedte en lengte van hun plekje bestrijkt, eenmaal lig, komt de hond uit de camper. Verbazingwekkend, het dier zet geen poot buiten het kleed. Ik maak de grap: "Ik wou dat mijn vrouw zo goed luisterde als de hond naar U." Hij apprecieert de grap en antwoordt: "Nu ben ik bezig om mijn vrouw op hetzelfde niveau te brengen."

Even later komt hij even buurten "Ja", zegt ie, wijzend op zijn kale kop: "Ik ben een gepensioneerd kapper, dus klets de hele dag." Het ijs is gebroken.

Vanmiddag kuieren we naar boulevard, nu is kuieren een lieflijk woord voor een soort van mars. Zeker de afstand draagt daaraan bij.

Want Torre de San Vicente is nog een aardige tippel.

Op een schaduwrijk plekje genieten we nog even van een voorbij zeilend jacht, dat met zijn Sidewinder nog aardig wat wind vangt.

Even verderop staat een meisje haar kunsten op het slappe koord te oefenen. Oke, het koord hang bijna op de grond, maar toch.

Ali heeft hier op de camping, tijdens de Valentijnsmarkt een nieuw armbandje gekocht en tegelijkertijd haar gebroken armbandje ter reparatie aangeboden. De maakster komt een uurtje later het gerepareerde
armbandje alweer terugbrengen... over service gesproken...

Ali fotografeert in de gauwigheid nog even een voorbij fietsende meneer, met in zijn fietsmandje een hondje. Het is flauw om nu te zeggen dat het hondje niet te zien is.... dat kan liggen aan de trage fotograaf(e), maar voor hetzelfde staat het hondje ergens achter een boom te plassen......

Tot morgen.