Benicassim 4

Jazeker, ze zijn er weer, de pre Dementie reizigers. Je moet toch wel ernstig angstig door het leven gaan als je, bij voorbaat, ervan uitgaat, dat je gaat dementeren.

Maar ikzelf ben geen haar beter, eerlijk gezegd. Wij leggen de laatste hand aan onze geweldige Kampa Motor Rally Air Pro 330 XL. Vandaag gaan de gordijntjes er voor en de zogenaamde “Roof Lining” komt aan het plafond. Een soort extra plafond wat de condens, maar ook de hitte op het dak een beetje tegenhoudt. Want ja mensen, sorry om het te zeggen, het is hier rond de 20 graden.

Vanmiddag fietsen we nog even het stadje in om een bezoek aan een caravan handelaar te brengen. Nee, we ruilen de camper (nog) niet in hoor. We zijn op zoek naar haringen, of liever gezegd pinnen voor in een harde bodem. Jammer, hij is dicht. Het is toch ongehoord, die Spaanse werktijden van 9.00  tot 13.00 uur.

Dan maar even langs de plaatselijke VVV oftewel Oficina de Turismo. We zijn nieuwsgierig naar de “Santa Agueda Pilgrimage”. We hebben daar in 2015 aan mee gedaan en het wordt tijd voor een herhaling. ”Jazeker”, zegt het meisje, die druk achter de computer bezig is, op mijn vraag wanneer dat is. “Op 10 februari” is het antwoord. Ik check het in de agenda, die ook in het Engels is opgesteld. “Kunt U ons wijzen waar dat staat?” Ze komt achter haar toetsenbord vandaan. Paniek, want op de balie ligt een stapel van deze boekjes en het staat er niet in. In haar bereidwilligheid begint ze de ontbrekende tekst in te typen, om het vervolgens uit te printen. “Moeten we hier op wachten?” is de vraag van Hoofd-activiteiten. “Jazeker schat, ik heb nu eenmaal de uitwerking op vrouwen dat ze veel voor mij willen doen, daar weet jij trouwens alles van af, toch?” (Ik ben benieuwd of dit door de eindredactie komt).

Benicassim 3

Laat ik beginnen met te melden, dat we op onze Gold Pitch staan C3-10. Als de voortekenen mij niet bedriegen, blijven we hier de volle maand staan. Verder voelt mijn lichaam aan alsof ik, met een gedrogeerde Bader Hari, zojuist een gevecht heb beëindigd. Inderdaad, alles doet pijn.

Want, zoals jullie kunnen zien, DE TENT STAAT, en dat was geen sinecure. Met goede moed zijn we begonnen, mede omdat in het filmpje op YouTube, het in een kwartiertje gefikst zou kunnen zijn.

Ik ben trots op het resultaat, want het is een mooie tent, maar het blijft even een klusje. Gelukkig hebben we aardige buren, die er ook verstand van hebben. Zo wil de ex eigenaar van precies dezelfde tent, bij hoog en bij laag beweren dat er 9 Bar in de opblaasbare Tubes moet. “Je bedoeld 9 PSI zeker”, probeer ik nog, maar nee hij houdt voet bij stuk: 9 Bar en niet anders. De andere buur haalt z’n smartphone tevoorschijn en komt met een omrekentabel, maar hij geeft geen krimp.

Nu hebben we het allemaal nog eens over gedaan, want het stond allemaal niet bijster strak. De laatste hand wordt door zijne Handigheid zelve gedaan, want ik kan van de spierpijn niet meer in de bocht.

Morgen de gordijntjes er maar eens voor hangen voor de broodnodige privacy……

Benicassim 2

De zogenaamde “workaround” van Blogger werkt nog niet helemaal naar behoren. Hier en daar ontstaan enorme “lege” regels. Op “mobiel” is het helemaal een puinhoop. We zijn er, met diverse mensen, mee bezig!

Gistermiddag ontdek ik nog een mooi tafereel op de camping van Gava. Een kleine 50 man/vrouw zitten gezamenlijk aan de dis. Kennelijk zijn dit “vaste” campingbewoners, die in het weekeinde gezamenlijk een feestje vieren.

Gister dus de aankomst in Benicassim en dat wordt weer een ouderwetse en prachtige stoelendans. Je kunt niet een bepaalde plek bespreken, dus is het even zoeken naar “onbemande pitches”. We krijgen een aantal aangewezen en kiezen ervoor om onze voorkeur voor B1-6 uit te spreken. Daar staan we nu 4 jaar achtereen en dat bevalt ons prima. De mensen, op die plek, gaan vandaag weg, zo meldt de receptie. Wij wachten tot 5 uur op een “tijdelijke” plek. Als we ons weer melden om toch maar de aangewezen plek te nemen, is die inmiddels weg! En de mensen op B1-6 blijven langer. Dus mogen we weer een andere “Gold Pitch” uitzoeken. Over 3 dagen gaat B1-6 vrij komen…….. toch? Wij wachten af op C3-5.

Dus wordt het inkopen doen bij de Lidl, waar ik op een grandioos idee word gebracht. Je parkeert je camper gewoon voor de Lidl, kost niks en je hoeft niet steeds te verhuizen.

Dan dient zich de grootste ramp, van deze dag, aan. Jarenlang verkocht de Lidl in Benicasim mijn favoriete bier. Perlenbacher “Hefe Weizen”. Helaas, vanaf gister hebben ze het niet meer. Dat wordt op een droogje zitten, de komende dagen.

Op een droogje zitten, doet ook die zwerver die lekker onderuit gezakt op een bankje zit, voor de Mercadona. Als hij een ouder stel, waarvan manlief een beetje mank loopt, met 6 liter-flessen uit de winkel ziet komen, biedt hij zijn hulp aan. Hij wil wel een fles water, “scheelt weer 1 kilo tillen” zo roept hij. Het Engelse stel ziet er de lol niet van in.

Wij wel!

Benicassim 1

Rond half tien passeren we onze camping 3 Estrellas in Gava, want we moeten eerst weer een stukje richting Barcelona rijden om aan de overkant van de weg te kunnen komen.

We rijden de buien tegemoet en dat geeft een vervelend effect.

Want er ontstaan enorme rukwinden. Zelfs zo erg, dat ik op een gegeven moment het gevoel krijg de camper te verliezen. Het is alsof een onzichtbare hand de camper zo van de weg wil drukken.

Op deze wijze wordt het ritje van 250 kilometer een inspannende aangelegenheid en kan ik nauwelijks genieten van de rose in bloei staande amandelbomen.

Dan ontdekken we de eerste sinaasappelbomen, wat voor ons altijd weer het teken is dat we zuidelijk genoeg zitten voor het mooie weer.

Als we even verderop nogmaals een regenboog ontdekken, houden we ons hart vast, omdat dat wel weer eens een aankondiging van harde wind kan zijn.

Deze keer nemen we, op aanraden van Hoofd-route, een iets andere weg en vermijden zo de heel smalle straatjes in Benicassim. We volgen de afslag naar Costa Benicassim en stuiten zo op de Middellandse zee, waar de schuimkoppen op het water staan. Zo komen we vlak voor de camping Bonterra uit.

Pppfffft, we zijn opgelucht.

Gava 8 (Barcelona)

Hoofd-museumbezoek heeft in al haar wijsheid besloten dat we een bezoek aan Museu Nacional d’Art de Catalunya gaan maken. Niks mis mee, zou je zo op het eerste gezicht zeggen. Nou, daar kom ik tijdens de wandeling daar naartoe stilaan achter.

Des te dichter we het museum naderen, des te meer wordt duidelijk dat het geen kadootje gaat worden. Tenminste, de weg naar boven. Want het museum ligt hoog, heel hoog. De ene trap na de andere trap dienen we te overwinnen. Bekaf en met een jodelende knie kom ik boven.

Dit is het uitzicht, als je je rug naar het museum toekeert en de stad over kijkt.
Een aardige jonge dame vraagt ons vriendelijk of wij al 65 zijn. Kijk dat soort complimenten kun je niet vaak genoeg krijgen, zeker als je compleet afgepeigerd voor de balie staat. Ik bedank haar voor het compliment en we krijgen als beloning een groene sticker, wat “vrije toegang” betekent. 

In het museum is een geweldige en imposante collectie van Catalaanse kunst te zien, die gemaakt is in de laatste 1000 jaar vanaf de Romaanse periode tot midden 20e eeuw.

Hier één van de topstukken uit de Romaanse periode uit de kerk Sant Climent in Taüll. Maar er is zoveel, dat het bijna onmogelijk is uit te zoeken wat ik laat zien.

Dit is een Altaarstuk, waarvan we niet weten uit welke kerk. (mocht dat interessant zijn)

Wat te denken van dit enorme werk, genaamd “The Battle of Tetouan” en het verbeeldt de Spaans-Marokaanse oorlog in 1859-1860.

               

Deze compilatie geeft een, nog steeds, klein idee van wat er allemaal te zien is. Kapot, maar tevreden en voldaan dalen we de vele trappen weer af, om de bus naar Tres Estrellas te nemen.

Gava 7 (Barcelona)

Sinds 5 jaar, dat we Barcelona bezoeken, stappen we uit op de Plaza de Cataluna. Met als gevolg dat we ook al 5 jaar Plaza de España in de bus voorbij racen. Dit keer stappen we daar uit. Zo’n beetje elke grote Spaanse stad heeft wel een Spanjeplein. Een Plaza de España, noemen de Spanjaarden het zelf. Of, in het Catalaans: Plaça d’Espanya. Dat van Barcelona is het openingstoneel van de Wereldtentoonstelling in 1929 geweest. Na het Plaza de España in de hoofdstad Madrid is dit het grootste plein van Spanje.

Tot 1977 werd de grote arena op het plein gebruikt voor stierengevechten. Eind jaren tachtig krijgt het gebouw een beschermde status maar het duurt nog jaren voordat het opnieuw in gebruik wordt genomen. Uiteindelijk is besloten er een winkelcentrum van te maken, in 2011 gaat “Las Arenas”, zoals het nu heet, open voor het publiek. Behalve Spaanse ketens als Mango en Desigual vind je er ook plekken om een hapje te eten en te drinken.

We zijn van plan naar boven te klimmen, ondanks mijn knie problemen, want je schijnt een prachtig 360 graden uitzicht over Barcelona te hebben. Maar we ontdekken aan de buitenkant een lift. We staan wat te dralen en te speuren naar de prijs. Een nors uitziende figuur wenkt ons, “we mogen gratis naar boven” weliswaar vanwege onze leeftijd, maar toch! Het uitzicht is adembenemend en geeft een prachtige blik over het drukke plein. Je kunt namelijk helemaal rondom lopen.

Daarna duiken we het winkelcentrum in, dit is zo enorm groot en hoog dat we beide last van ons evenwicht krijgen.

Helemaal beneden is een soort interactief schouwspel gaande. Het is een digitale vijver en als de kinderen op een zwemmende vis aflopen, vlucht deze weg. Als ze lopen en springen ontstaan er kringen in het water.

In het midden van de verkeersrotonde, waar verschillende grote verkeersaders samenkomen, staat de fontein van Plaça d’Espanya.

Vanaf het plein lopen we de Avinguda de la Reina Maria Cristina op richting het Palau Nacional, waar het Museu Nacional d’Art de Catalunya, is gevestigd.  Maar daarover morgen meer.

Gava 6 (Barcelona)

Na het bezoek aan de kathedraal wandelen we door de Gotische wijk van Barcelona, waar ook het Museo d'Historia de Barcelona te vinden is, tenminste, dat hopen we. Ik moet toch echt eerst Google Maps consulteren en dan nog komen we bij de achterdeur uit. Niet dat deze wandeling een straf is, want het is hier prachtig.

Het Historisch museum vertelt de geschiedenis van de stad vanaf de Romeinse tijd tot nu. Het museum ligt in een 16e eeuws huis  aan de Plaça del Rei. De ondergrondse tour neemt je mee langs oude Romeinse wegen, overblijfselen van huizen, badkamers en oude stadsmuren.

 

Het museum is opengegaan in 1943 en geeft je de mogelijkheid om de overblijfselen van de antieke Romeinse stad Barcino te bezoeken.

In de tunnels kom je meer te weten over het alledaagse leven in de Romeinse tijd en kun je de overblijfselen zien van originele huizen.

Je loopt langs stadsmuren, maar ook langs fabrieken en een wasplaats uit de 2e eeuw voor Christus. Een deel van het tunnelcomplex is gewijd aan het maken van wijn.

Ook de visserij komt aan bod, alleen jammer dat alles in het Spaans is.

Natuurlijk hebben we een zogenaamde "audioguide" mee. U weet wel, zo'n pollepel aan een koordje waar je de uitleg op kan horen, maar over de visserij wordt weinig verteld.

Dan ontdek ik ook nog iets over mijzelf. De gehele ondergrondse tour wandel je over metalen rekken met gaatjes, dit om het ruimtelijk effect te benadrukken. Maar..... hier en daar hebben ze glazen platen neergelegd, om zo de prachtige mozaïeken beter te kunnen bekijken. Bij iedere glasplaat, of van welk materiaal het ook is, voel ik even of die plaat mij wel houdt, alsof ik over één nacht ijs zou moeten lopen. Met klotsende oksels steek ik vervolgens deze barrières steeds over.

Vandaag een groot deel van de dag in de zon gezeten, nu eerst kleinzoon bellen om hem te feliciteren met zijn verjaardag.

Gava 5 (Barcelona)

Gisteravond komen een stel sportievelingen naast ons staan. Voor de Dakar rally zijn ze een beetje te laat, maar dat lijkt mij ook onverstandig, want alles, maar dan ook alles, lijkt splinternieuw. Als het al donker is zien we ze met een lampje op hun voorhoofd eten koken. Maar een ding is zeker, dit is echte liefde, gezien het minuscule tentje op het dak. Vanmorgen zien we ze uit het tentje klauteren, als wij naar de bus wandelen, voor een dagje Barcelona.

"Smalle straatjes", luidt het devies van de reisleidster en natuurlijk een bezoekje aan de Kathedraal van Barcelona, want dat is alweer een paar jaar geleden, nietwaar?

De Kathedraal van het Heilig Kruis en Sint Eulalia is de gotische kathedraal van Barcelona, gelegen aan de Plaça de la Seu. Zij is de hoofdkerk van het aartsbisdom Barcelona en is gewijd aan de heilige Eulalia van Mérida.

Denk niet dat Hoofd-kerkrondleiding niet met haar tijd meegaat, want even zo vrolijk steekt ze een elektrisch kaarsje aan. Eerst moet er wel even gestudeerd worden op de verschillende prijzen.

De Zwarte Madonna. Volgens de legende werd het eerste Mariabeeld in 880 door een aantal herdersjongens gevonden in een grot. Toen de bisschop dit hoorde, probeerde hij het beeld naar Manresa te verplaatsen. Dit bleek echter onmogelijk omdat het beeld te zwaar was. De bisschop interpreteerde dit als een wens van de Madonna om te blijven op de plaats waar zij gevonden was en liet er de hermitage van de Heilige Maria bouwen, het huidige klooster. Een soortgelijke Zwarte Madonna staat al jaren in de kamer van mijn reisleidster en heeft daarom een speciaal plekje in haar hart. Altijd weer word ik overdonderd door de pracht en praal in dit soort "huizen van God". Iedere keer bedenk ik mij hoeveel aflaatjes, die arme mensen hebben moeten doen om dit allemaal te betalen. Volgens mijn reisleidster heeft dat de mensen toentertijd ook geholpen. Ik troost me daar maar mee.

De geest is weer gevuld en nu de inwendige mens nog. Geduldig staat Hoofd-voeding op haar beurt te wachten in dit goed lopende zaakje met heerlijke cappuccino. Morgen een verslagje van ons bezoek aan het Museu d'Història de Barcelona.

Gava 4 (Barcelona)

Het is zonnig en uit de wind zelfs warm, dus installeren we ons in het zonnetje. Zo rond drieën dreigt de zon te verdwijnen en wordt de wind iets frisser. Tijd om deze blog te maken.

Dat de demonstraties van de taxichauffeurs, die we gister meemaakten, niet altijd even vredig verlopen getuigt deze foto.

Gelukkig hebben wij geen verdere last van de demonstratie en vervolgen wij ons “wandelingetje” door Barcelona. Mijn stappenteller maakt overuren. Ruim 12.000 stappen, wat volgens het apparaat neerkomt op krap 9.5 km.

Deze mannen staan langer op hun voeten. Het zijn de “ambulante” straatverkopers. Het lijkt erop of het er ieder jaar meer worden. Deze jongeman heeft kennelijk zijn slag geslagen op de stranden van Schiermonnikoog. Hij is ook nog op een andere manier bijzonder. Alle andere straatverkopers hebben hun negotie uitgestald op een laken, waarvan de 4 punten van het laken aan elkaar vastgebonden zijn. Zo kunnen ze, bij de komst van de politie, met één ruk hun zaakje bij elkaar binden en vertrekken.

De haven van Barcelona is net zo oud als de stad zelf en is bijzonder omdat het te bezichtigen is met een kabelbaan. De twee hoge metalen torens die deze kabelbaan in de lucht houden zijn vanuit de hele stad goed te zien.

We ploffen op een bankje en genieten van het zonnetje en de rust. Dat laatste wordt verstoord door een groot aantal krijsende meeuwen. Wij verbazen ons over de grote aantallen, maar dan ontdekken we waarom.

In de haven zwemmen honderden enorme vissen, die regelmatig gevoerd worden door de toeristen, want het is verboden om de meeuwen te voeren. Maar natuurlijk pikken de vogels een “graantje” mee.

 

Al maakt deze Chinese dame er wel een potje van, door een pond ongekookte rijst in de haven te storten. Nu weet ik niet of U de eigenschap van ongekookte rijst kent, precies, het zinkt onmiddellijk naar de bodem.

Terwijl Hoofd-kledinginkoop zich “vernuvert” in de vele kledingwinkeltjes, die we ontdekken, geniet ik nog even van de leuke bootjes in de haven.

In de winkels, waar ik wel mee naar binnen ga, ontdek ik het razendsnelle brein van de winkelende vrouw. Terwijl ik nog niet eens de helft van de aanwezige winkeljuffrouwen heb gescand, weet zij al te melden dat het “niks” is en verlaten we de winkel alweer.