De Laatste Dag

Het is alweer 31 december 2022 en natuurlijk overvalt mij steeds vaker het gevoel dat de tijd snel gaat. Typisch een oude mannen opmerking, realiseer ik mij nu. Zoals al 30 jaar vieren we Oud en Nieuw op Schiermonnikoog.

Het is alweer 31 december 2022 en natuurlijk overvalt mij steeds vaker het gevoel dat de tijd snel gaat. Typisch een oude mannen opmerking, realiseer ik mij nu. Zoals al 30 jaar vieren we oud en nieuw op Schiermonnikoog.

Met de verwachting dat het druk gaat worden bij Schut, de plaatselijke kruidenier, slaan we het ochtendzwemmen over en gaan het dorp in. Tenminste dat was de bedoeling. maar als ik mij helemaal in de kleren heb gehesen constateert Ali dat het regent en het pas om 10 uur weer droog wordt. Dus alle kledij weer op een bult en de zwembroek aan en hup, baantjes trekken. Een mevrouw kruist mijn pad  steeds, midden in het bad en iedere keer maakt ze meer geluid. Puffend en steunend en later water spuwend passeert ze mij, totdat ik mezelf erop betrap dat ik haar in de gaten begin te houden, omdat mij de angst bekruipt dan er een moment komt dat ze zinkend ten onder gaat. Maar door een meute kinderen wordt het ons onmogelijk gemaakt nog verder baantjes te trekken. Het is een heerlijk excuus om te stoppen.

Zoals verwacht is het druk bij Schut. Even uitleggen, het is jaren geleden dat de kruidenier Schut heette maar het is nu "Brunnekreef". Maar ja, oude man en tradities, U herkent het wel, hoop ik. Het is er weer loeiend druk, dus is het kruip door, sluip door. Ali slaat allerlei verleidelijke snoeperij in voor vanavond. Ik word meegesleept en sla, ondanks mijn non alcohol periode een fles witte wijn in. Natuurlijk moet daar ook een toastje bij en met trots schaf ik een "Surinaamse vrije uitloop scharrelei salade" aan. Het mag duidelijk zijn dat ik, met een gerust hart, 2023 binnenstap, want mijn bijdrage voor het milieu en diervriendelijkheid is gezekerd. Tegelijkertijd maak ik mij zorgen over de toenemende vogelgriep en of dat "vrije" uitlopen wel zo gezond is voor de kip.

De boodschappen zijn binnen, dus steken we de weg over om bij v/d Werff een kopje koffie te gaan drinken. Voor modernismen moet je bij v/d Werff niet zijn. Cappuccino is hier dan ook uit den boze. De koffie kost hier al vele jaren 80 cent en dat wou de oude v/d Werff niet veranderen. Wat schetst mijn verbazing als de traditioneel in het zwart geklede ober ons voor de keuze stelt: "Vers gemalen koffiebonen" of "Gewone filtermaling". Ik voel nattigheid! De "Vers gemalen" smaakt prima, maar we nemen voor het vergelijkend warenonderzoek ook nog een bakkie "filtermaling". Mij bevalt de filterkoffie beter, Ali gaat voor de " Verse". Als de rekening komt schiet ik in de lach. De filterkoffie is nog steeds 80 cent, echter de versgemalen is met de tijd meegegaan want die kost €2.60 !!

Vlak voordat ik weer op de fiets stap, merk ik dat ik mijn sjaal op de kapstok ben vergeten. Bij de ingang staat een heer van zijn sigaar te genieten. Als ik de deur wil openen, vliegt deze open en komt er het hoofd van een oudere dame om de hoek piepen. "Mag ik misschien even naar buiten?" bijt ze mij toe. "Maar natuurlijk mevrouw, zeker omdat U het zo vriendelijk vraagt". Hierdoor kijkt ze zo mogelijk nog nijdiger. Als ik terugkom meldt de sigaar rokende meneer bij de deur, "Het is wel te hopen dat mevrouw, op haar vuurwerk, een langer lontje heeft. Enige humor kan deze heer niet ontzegd worden. "Tja, ik wens U in ieder geval een heel prettige jaarwisseling", hij neemt nog maar eens een teug van zijn sigaar en lacht minzaam.

Groningen

 We worden overstroomt met vragen over de huidige toestand van de lekkage in de camper. Om heel eerlijk te zijn, de eerste bewering is ietwat, nou nogal, overdreven, hetgeen niet wegneemt dat de lekkage, hopelijk, tot het verleden behoort.

Zoals ik in de eerdere blog meldde, was onze garage, waar we de camper in onderhoud hebben, genegen de lekkage te verhelpen. Ik moet zeggen dat de firma John Douwes in Ten Boer tot veel in staat is en dat hij dit klusje ook zeker zou klaren. Maar nachts lag ik in bed te piekeren, zoals zo veel oude mannen doen: "Zou ik het zelf niet kunnen fixen?" Zo'n nachtelijke "piekeroasie" leidt soms tot uitzonderlijke daden.

Want wat is vaak de oorzaak van lekkages bij luiken van een camper,? Juist, de kit is oud, weg, en of vergaan, of... enzovoort. Dus duik ik het internet op en zie aan.... een klusje van niks, maar ja, lijkt niet alles op het Internet een sprookje?

Luik eruit, nieuwe kit eronder, luik er weer in en klaar is euhhh.... Ik sneup even verder, welke kit is het beste, waar haal ik dat, wat heb ik nog meer nodig.

Zo, de ombouw is alvast weg, nu nog even de kit van boven wegsteken en de nieuwe kit kan erop.

Nou, dat blijkt even een klusje. Kennelijk heeft de Firma Westerman ook goede kit gebruikt, want dit is nog steeds soepel en heel erg kleef vast.  

Om nog maar te zwijgen over hoe het luik eruit ziet. Maar gelukkig heeft Hoofd-kit meer geduld en is meer consciëntieus dan "de schrijver dezes" (daarover later meer).

De SicaFlex 221 gaat op het dak en het luik, want nu zal het "dicht blijven" en dan gaat het luik erop. (links voor) De klemmen er weer op en de onderkant, lees afwerk gedeelte, kan er weer op! Ik weet niet hoe professionals dit doen, maar het is even een klusje.

Ook de voorkant van de camper baarde Hoofd-waterdicht wat zorgen, dus daar wordt ook nog een laag kit op een strip tussen het dak en de aanbouw aangebracht. ( Ik zei toch al, consciëntieus)

 

Maar er stond al jaren lang, nog een klus op mij te wachten. Ja, jarenlang. Want, in de tijd dat we nog 4 weken met de verschillende kleinkinderen op stap waren, werd de hordeur niet altijd met liefde behandeld. Vaak zochten de kindertjes steun aan het fragiele deurtje en dat was dan, in verloop van de jaren, ook wel te zien.

"Oke, maar waarom moet die reparatie dan "jaren" duren?" Ik hoor het jullie vragen. Ik hikte tegen een, naar mijn idee, onoplosbaar probleem aan.

De deur, waar ik tijden lang mee bezig ben geweest om die goed sluitend te krijgen, zelfs een Hymerdealer in Duitsland heeft er naar gekeken, hield mij tegen. Bij warm weer moest de deur met een enorme klap dichtgedaan worden, anders vloog het apparaat, onder het rijden, weer open. Kijk nu maar eens naar de scharnieren van de hordeur. Bovenste twee gaan van boven, de onderste moet van onderen aangebracht worden. Mijn idee was: "Die hele deur moet eruit!"

Laat ik nu, de afgelopen weken tegen een ( meer dan ik) intelligent persoon aanlopen, die ik het probleem voorleg. 

"Je draait die twee kruiskopschroeven los, dat doe je ook met die moer en dan schuif je het scharnier gewoon omhoog en je kunt de hordeur er zo uittillen!" zegt Mink. "Tja zo simpel is het". De oplossing lig er, alleen moet ik er nog een paar dagen op kauwen. Dus, tegelijkertijd met de SicaFlex 221, voor het luik,  bestel ik ook maar een rol hor-gaas. Nu maar bidden dat de pees, waar het gaas mee vastzit, nog goed is.

Geen enkel probleem, het rubber is als nieuw! Dus snij ik het gaas op maat, met natuurlijk een beetje speling en begin de pees er weer in te drukken. De extra breedte en lengte snij ik met een stanleymes af. Het gaat als de spreekwoordelijke brandweer, totdat ik bijna klaar ben....... 

 Het stanleymes schiet uit en snij ik het zojuist, mooi strak, aangebrachte hor-gaas over 5 centimeter door! Ik probeer het nog te lijmen, maar het chagrijn blijft en niet te zuinig...

Dus besluit Hoofd-Hordeur dat ik nogmaals de hordeur mag verwijderen en het gaas opnieuw mag aanbrengen. "Want ik heb geen zin in een heel jaar chagrijn" onderbouwt ze haar besluit. Deze keer, "knipt" Hoofd-consciëntieus, het overtollige gaas met een schaartje weg!  Better Safe dan Sorry.

Na deze, voor haar irritante, onderbreking van het in de was zetten van de camper, gaat ze onverdroten voort met cleanen en in de was zetten van de camper. Zelfs het achteruitrijcameraatje krijgt een goede beurt!

Had ik vandaag al het woord consciëntieus gebruikt?

Bourtange 5

Gisteravond horen we dat koningin Elisabeth van Engeland op 96 jarige leeftijd is overleden.

 Ze regeerde 70 jaar lang Groot Brittannië. Donkere wolken pakken zich samen.

Als 10 minuten later, vlak voor onze neus, dit fenomeen zich ontwikkelt, ga je toch denken dat dit het werk is van de voorzienigheid van de "Witte Wieven". De "Witte Wieven" hebben veel overeenkomsten met de Engels-Ierse "sídhe" en de Keltisch-Ierse "banshees".  In het Noorden en Oosten van Nederland wordt er verband gelegd met moerasvrouwtjes, feeën of elfen. Het woord elf komt overal in de Germaanse talen voor en lijkt oorspronkelijk 'wit wezen' te hebben betekend.

Nog geen half uur later komt er een gilletje vanuit het toilet van de camper. Het is inmiddels weer een beetje gaan "Miggelen" om maar een goed "Grunings" woord te gebruiken. Wat betekent dat er weer regen valt. "Het lekt hier!" luidt de verduidelijking van het gilletje. Als ik ga kijken, zie ik en straaltje water uit het ontluchtingsluik van het toilet komen. Dit is vreemd, want we hebben al heviger buien gehad, dus waarom het nu gaat lekken is onduidelijk.

's Nachts, tijdens een sanitaire stop, houd ik het ook niet droog, maar dan van boven, alsof ik onder de douche sta. Het gekke is dat het ongemak doorwerkt in de nachtrust. Het vertrouwen is weg. Vind ik het ritme van de regen altijd iets rustgevends hebben, nu baart het mij zorgen en maak ik me ongerust. 

De volgende ochtend is het pleit beslecht, we gaan naar huis. Nog even proberen we de Firma Westerman in Stadskanaal te bellen voor een eventuele afspraak, maar die zaak bestaat niet meer.

Onze "eigen" garage, Douwes in Ten Boer, meldt dat hij het wel kan repareren.

Dus rijden we een uurtje later door de Diamant van Westerwolde, namelijk Onstwedde, op weg naar huis. Een onverwachte wending van een "maand met de camper weg!" 

"Komen waar je komt en zijn waar je bent" luidt ons credo en dat is nu thuis.

Bourtange 4

Gisteren hebben we ontzettend genoten van het heerlijke weer. Het werd zelfs "te" warm toen we op de fiets naar Vlagtwedde reden om bij de Jumbo "ééntje voor vandaag en ééntje voor morgen",  te kopen. Vandaag genieten we volop van Netflix, want het regent vanaf 9 uur vanmorgen. 

Mocht ik gisteren nog klagen over de eenzaamheid op de camperplaats, vandaag heeft de grotere macht besloten ons uit ons "lijden" te verlossen. In groepjes komen ze aan en als we niet beter zouden weten lijken ze een gezamenlijk doel te hebben. De Bourtange Herfstfair 2022, of zoals de op de website aangeprezen wordt;

"Begin de herfst in Bourtange tijdens de jaarlijkse Herfstfair in de vesting op zaterdag 10 en zondag  11 september. Op het Marktplein, het Brouwhuisplein en rond de vestingmolen staan de kramen opgesteld."

"De markt biedt een gevarieerd aanbod voor binnen en buiten, alles wat thuishoort op een herfstmarkt om thuis de herfstsfeer te versterken. Decoraties, tuinmeubelen, antiek, brocante, jams en chutneys, kleding en nog veel meer! Dit alles onder de klanken van livemuziek op het Marktplein gedurende beide dagen."

Ik ben bang dat één en ander niet aan ons besteed is.........

Creatief zijn de nieuw-aankomers zeker, gezien de plantenbak aan de camper en de gehaakte gordijntjes. 

Op dit moment breekt de zon weer door.

Bourtange 3

 

Het is eenzaam op de camperplek, want de Posse is uitgedund met 50% en dan blijkt dit plaatje uitstekend die eenzaamheid uit te drukken. Sommige zaken zijn nu eenmaal gemakkelijker en vooral veiliger te regelen vanuit je eigen huis, in plaats van via een krakkemikkige internetverbinding. Wij zetten onze trip dus alleen voort.

Natuurlijk hebben we altijd de foto's nog waar we ons aan kunnen laven. Hoewel dat in dit geval een ietwat onsmakelijk onderwerp is, gezien de positie van de dames op dit "secreet" in Bourtange. Oorspronkelijk was secreet een plat woord voor een "heimelijk gemak" of toilet. Het is de verbastering van het Franse "Chambre Secrète". 

Gistermiddag fietsen we langs een boerderij met een opmerkelijke naam. Niet omdat een deel van de naam Herman bevat, maar om de gehele naam "Hermanna". Eerst fiets ik een stukje verder, maar dan moet ik gewoon stoppen om deze foto te maken! Deze naam heeft een stuk familie geschiedenis in zich en wel het volgende.

Onze nicht Hermanna was van het type onhandig.  Viel er iets, dan klonk het bij de familie steevast "Harmannaaa", met de a lang vasthoudend. Dit kwam bij ons thuis tot een soort van climax, toen de "echte" Hermanna op bezoek was en pardoes een grote pan snert in de gang liet vallen. Vanaf dat moment... U raadt het al, was de uitspraak "Hermannaaa" niet meer uit te roeien. Laat ik eerlijk zeggen dat dit is, zo ik het mij herinner. Zo niet, het blijft een leuk verhaal.

Nog een kleine herinnering: Mink in de camper, gefotografeerd door de DJI Mini 2 Drone.

Bourtange 2

Gisteravond leveren de overdrijvende luchten een spectaculair beeld op en luiden andere weersomstandigheden aan. Als de donder zich ook nog openbaart komt de dreiging wel heel dichtbij.

Bij bestudering van de verdere verwachtingen, vindt Hoofd-meteorologie het allemaal best meevallen. 

De "haven" van Bourtange ligt er ondanks de dreiging vredig bij en genieten de "bewoners" van de oorverdovende rust. 

Ik verbaas mij er overigens Überhaupt over het aanwezig zijn van een haven in Bourtange. Want waar moet je naartoe, tenzij je de grachten rond de vesting een aantal keer wil ronden.

 "Wat doen jullie zoal de hele dag in zo'n klein campertje?" Het is een vraag die regelmatig langskomt, vaak van collega's of oud collega's. Nu begrijp ik wel dat voor veel mensen 12 m² met z'n tweeën delen claustrofobische beelden oproept, maar wij doen het ermee. Nu is het natuurlijk wel zo dat we veel "buitenshuis" doorbrengen waarvan de fietstochtjes, in de omgeving, een groot deel uitmaken. "Peddelen jullie dan een beetje in het rond, daar is ook niks avontuurlijks aan, toch?" 

De bovenstaande foto geeft wel aan dat wij ieder gevaar trotseren op onze tochten en niets uit de weg gaan.

Wat te denken van dit monsterlijke gevaarte, die in opperste paraatheid klaar staat ons aan te vallen. (sorry voor het wazige beeld, ik droeg mijn zonnebril). Maar hij blijft staan, dus hebben we geluk.

Natuurlijk komen we onderweg ook interessante onderwerpen tegen. Zo hebben de bewoners van dit huis er voor gezorgd dat ze het geluk ook aan hun zijde hebben. Echter.........

De "Mare" gaat dat het wel van belang is hoe dat gebeurt. De juiste wijze is met het open gedeelte naar boven, in een U-vorm. Zo vangt men het geluk, dat van boven komt, op. Andersom zal het ijzer dat niet doen, sterker nog: er wordt gezegd dat dan het geluk eruit loopt.

Nog even de (enige ware?) oorsprong van dit hoefijzer verhaal;

Het hoefijzer als geluksbrenger wordt meestal toegeschreven aan Sint Dunstan, de heilige van de smeden. Deze Dunstan, een 10e eeuwse smid in het Zuid-Engelse Baltonsborough, zou bezoek hebben gekregen van de duivel. Dunstan moest voor het paard van de duivel een nieuw hoefijzer smeden. De smid kneep de duivel echter met een hete tang in zijn neus en nagelde het hoefijzer aan de voet van de Boze, die het uitschreeuwde van de pijn. Pas toen de duivel beloofde nooit meer door een deur te gaan waar een hoefijzer boven hing, liet Dunstan hem los.

Bourtange 1

 Tja, zo veranderen de plannen in de nacht. Het plan was Lathen in Duitsland, maar door de wisseling van het weer zijn deze bijgesteld en staan we nu in Bourtange.

Het is wel duidelijk dat we de eerste kilometers door het Fehn (veen) rijden, waarvan de uitgestrektheid groot is. Het is toch nog verbazingwekkend dat het er allemaal nog zo groen uitziet.

Dat is wel anders als we over de grens langs grote maisvelden rijden. Nu was het de bedoeling, van deze boer, dat er mais zou opkomen maar het is niet tot wasdom gekomen. Dor en geen maiskolven is zijn oogst.

Natuurlijk, als je er zo dichtbij staat, moet er een bezoekje aan de vesting gemaakt worden. Het is bloedheet vandaag dus een uitgelezen excuus om een ijsje te gaan eten, midden op het plein van de vesting. Ten tijde dat dit nog bewoond werd door soldaten, was dit natuurlijk ondenkbaar. Hoogstens werd hier op het plein het appel afgenomen.

Maar het fotogenieke dorpje levert in ieder geval mooie doorkijkjes en andere plaatjes op.

Heel graag zou ik de bovenste foto van de vesting met mijn eigen drone hebben gemaakt, maar door "Hogere machten" is mij dat verboden, dus blijft het een een shot van ons "plekje".

Ostrhauderfehn 4

 Om heel eerlijk te zijn zitten we in Idafehn, een heel klein dorpje in de buurt van...., inderdaad de "Idasee". Een "See" is in het Nederlands een meer.

Je mag er niet met je hond op het strand en ook is het verboden om daar het water in te gaan.

Nu hebben ze in Duitsland sowieso wel een strikte benadering van zaken.

Dit plakkaat hangt in de plee en ik moet zeggen, het is wel met enige humor geschreven. Zo melden ze dat de toiletborstel er niet voor decoratie staat, maar dat je hem ook  "kan en mag" gebruiken. Verder vinden ze het heel netjes als je het laat om de wand te besmeuren. Met welke substantie laten ze gemakshalve maar achterwege.

Maarrrr, eigenlijk staat deze hele dag, voor mij, in het teken van Zandvoort en de Formule 1 race. De hele dag komen daar de reportages vandaan en dat begint al morgens vroeg om even over half negen.

De sfeer op de tribunes is werkelijk geweldig. Waar het gedurende de race helemaal oranje kleurt, wordt voor de race een extra ode aan Max gebracht met deze gekleurde vlaggetjes, die gezamenlijk de Nederlandse vlag vormen.

Meneer Verstappen stelt het massaal toegestroomde publiek dan ook niet teleur, door voor de 2e keer achterelkaar de Dutch Grandprix winnend af te sluiten.

We raken er al aardig aan gewend om Max op het hoogste treetje, tijdens de huldiging, te zien staan stralen.

Na afloop herhaal ik, in mijn hoofd, nog even de verschillende strategieën en inhaal manoeuvres, die in de 72 rondes zoal voorbij komen.

Ostrhauderfehn 3

 

Deze oorspronkelijke bakkerij molen in Idafehn wordt zo langzamerhand een soort herkenningspunt, want de afgelopen dagen wordt dit het punt waar we steeds weer uitkomen.

Vandaag wordt er gefietst en niet zo'n beetje. 24.5 km staat er na de tocht op de teller en dat wordt gevoeld in de diverse ledematen van de leden.

Een groot deel voert ons langs de uitgegraven kanalen, ten behoeve van het vervoer van de turf na het  afgraven.

In dit prachtige gebouw huist het zogenaamde "Fehn- und Schiffahrtsmuseum", wat we overigens links laten liggen.

Uiteraard worden we onderweg herinnerd aan het verre verleden van deze "Veengebieden", onder andere met dit treintje waar achterin de turfblokken liggen. Ik denk dat dit stoom locomotiefje ook al met turf werd gestookt.  Al in 1765 verzochten vijf kooplieden aan de koning van Pruisen om hun een vergunning te verstrekken voor de afgraving van het hoogveen. Deze toestemming kwam er vier jaar later, op 19 april 1769. Deze datum geldt als begin van de geschiedenis van Ostrhauderfehn. 

Onder het fietsen probeer ik een "sfeeropname" te maken, van hoe de fiets exercitie er ongeveer uitziet. Altijd vooraan de twee "padvinders" Ali en Mink die de route uitstippelen. Ik rijd "meestal" in het midden, waarna Jikke de club compleet maakt.

De voorbereidingen van het "Erntedankfest", zijn al in volle gang, waarbij het mij opvalt dat het jongetje wel een "split" in zijn kleding mag, maar het meisje de boel gesloten moet houden. De emancipatie heeft nog een lange weg te gaan.

Hier nog twee sfeerplaatsjes van wat we onderweg tegenkomen op onze "Deutsche Fehnroute"