21 maart, de eerste dag van de nieuwe lente, maar qua temperatuur merken we daar weinig van. Zo warm het gisteren was, zo frisjes is het vandaag, tenminste als je uit de zon bent, want het Noordelijke windje maakt het fris. Dit is zo'n typische dag waar de dames geen keuze kunnen maken tussen een lange-, een driekwart- of een korte broek. Gelukkig is Ali op een leeftijd dat ze, buiten de camping om, nooit voor de laatste optie zou kiezen.
In Los Gemelos is het vandaag een olijke boel. Het zal aan het voorjaar liggen, denk ik zo. De ene grap na de andere rolt de tafel over....
.jpg)
Wij wandelen richting "de Belg" om een pannenkoekje te gaan eten. De bewolking neemt steeds meer toe en als we aankomen is het te fris, dus gaan we binnen zitten. Van de pannenkoek zien we beide af en dus bestellen we een stokbroodje tonijn van de kaart. De Belgische meneer, die de bestelling komt opnemen, kijkt een beetje vreemd, "Alleen tonijn" vraagt hij nog eens. Wij bevestigen de bestelling, maar hij blijft ons vreemd aankijken... Als hij achter de bar onze bestelling doorgeeft, spreidt hij nogmaals zijn armen en haalt zijn schouders op. Hier wil ik het fijne van weten. Ik loop naar de bar en vraag wat er zo vreemd is aan onze bestelling. De tonijn schijnt heel droog te zijn, maar in de tonijn-salade zit ook mayonaise en fijne uitjes et cetera, alles "huisgemaakt." We gaan voor de "salade." Nog steeds begrijp ik niet waarom stokbrood tonijn zo op de kaart staat, terwijl ze zelf vinden dat dat niet te eten valt.
De tonijn salade op het stokbrood smaakt voortreffelijk en is een aanrader.
Als we een leerwinkel passeren hippen we even naar binnen, want wat ze hier allemaal van leer weten te fabriceren neigt naar het ongelooflijke. Ali scoort nog even een "reserve" tas......
Als we terug lopen vanaf de Belg naar de camping komen we steevast langs een beeldenrij van de Fab4. Deze keer maak ik er een foto van, al weet Ali zich te herinneren dat ik dat jaren geleden ook al eens gedaan heb. "Slietoage an mien benul" zullen we maar zeggen.
Nu we het toch over slijtage aan het benul hebben. We lopen al 4 weken langs deze Acacia, waarbij Ali steevast de opmerking maakt: "De Acacia staat nog steeds niet in bloei." Tot een paar dagen geleden. "Kijk de Acacia begint te bloeien." Met meteen de verklaring erachter aan: "Normaal zijn we een maand later hier en dan staat hij al in bloei."
Nu de boom in bloei staat is het kennelijk tijd om hier te vertrekken.
