Benidorm 17

Vanmorgen eerst maar eens de rekening van de arts, die vrijdagavond laat nog een bezoek bracht in onze camper, betalen. Dit kan hier bij Clinic Rincon Benidorm, maar moet dan wel contant. Dus €150 gepind en dat afgedragen aan de receptioniste bij de clinic.

Dan op naar het ziekenhuis, waar het een volle bedoening is. Even hoop ik dat het de arts is met het ontslag bericht, maar dat is ijdele hoop. Het blijkt dat een stagiaire niet weet hoe ze het infuus beter moet aanleggen, wat haar nu wordt geleerd.

Rond een uur of 10, huppel ik naar beneden om een bekertje cappucino voor Ali en een espresso voor mezelf te scoren. De automaat geeft de koffie namelijk met een hoop suiker, bah.

Een bekertje cappuccino €2,75 en een espresso (de bodem net bedekt) voor €1,75. Ik denk, laat ik een cakeje meenemen. Van dat idee stap ik maar snel af, als ik de prijs van € 5,80 per stuk hoor. Trouwens, de foto is een zogenaamde stock foto, want fotograferen is veboden. In werkelijkheid is het restaurant afgeladen vol.

Om nog even terug te komen op de selfie met de jonge dame. Het betreft Anouk van het TV programma "Dreamschool." Met Lucia Rijker en Eric van t' Zelfde.

Het is een programma over jongelui die zijn vastgelopen in de maatschappij. Anouk was nou niet bepaald de sympathiekste deelneemster en kwam vaak niet opdagen. Vandaar dat Ali niet zoveel met haar op had.

De E-reader bij de hand en niet te vergeten haar persoonlijke verpleger, is het wel uit te houden in het ziekenhuisbed.

Maar met het ziekenhuis ontslag in het vooruitzicht moet er zo nu en dan ook een beetje geoefend worden. 

Zojuist is de behandelend arts (vrouw) geweest met een Belgische vertaler. De rug-scan van gisteravond is gunstig beoordeeld en ook op het 24 uur hartfilmpje zijn geen onregelmatigheden geconstateerd. Nu is het wachten op de ontslagbrief en kunnen we naar huis.

De arts verontschuldigde zich nog dat ze niet precies kon zeggen wat de oorzaak nu wel is geweest. Ze hield het op een onwillige spier.

Het is inmiddels 26 graden in de kamer, dus de hoogste tijd om te vertrekken.

Er komt nog iemand om te tempen, voordat we weggaan. We wijzen haar erop dat we naar huis gaan, maar dat het infuus er nog uit moet. Ze raakt in paniek en rent de gang op en roept iemand. Het ventje komt aansloffen en gaat interresant doen. "Ik ga kijken in de computer of U naar huis mag, dan haal ik het infuus weg."

Dit alles in een soort Engels uit de mijnen.

Een lang verhaal kort en nog wat aanmaningen van 2 vertalers, komt meneer na een uur weer. Dit terwijl hij, het hele uur, een beetje rond hangt bij de balie. Kennelijk werd de "druk" hem te hoog. De arrogantie straalt er vanaf.

We mogen eindelijk weg! Thuis vier ik het met een biertje!