Geschiedenis

Ons laatste schip is een LM 27 een Deens import schip van het type Motorsailer. We zijn langzamerhand naar dit type schip toegegroeid, omdat Ali, mijn partner en moeder van mijn 2 zoons, uit een motorboot familie komt en dus niet helmaal door het dolle heen van zeilen is. Oké, ze heeft alle stappen die er zijn gemaakt, via het Sneekermeer via IJselmeer en Waddenzee tot op de Noordzee. Dit laatste heeft haar nooit kunnen bekoren en wilde “land blijven zien”zoals ze dat vaak uitdrukte. .
 

De laatste 7 jaar jaren brachten we door op de Duitse Wadden met als doel ooit de Oostzee te bereiken, maar des te vaker we mensen met dat doel ontmoeten, des te meer werd het duidelijk dat wij dat in onze 4 weken nooit zouden doen. Steeds vaker zagen we mensen op weg of terug komend van de Oostzee, met wat wij noemden “het mes in de bek”
Als we weer eens verwaait lagen op Wangerooge het eiland het dichtst bij Brunbutel, de ingang van de Noord Oostzee kanaal, kwam je ze tegen, helemaal in de stress, want ze moesten toch echt verder, het werk wachtte, ondanks dat het windkracht 7 tot 8 waaide en dan wil je liever niet “het gat uit” bij Wangerooge.
 
Kortom, wij bleven lekker op het Duitse Wad Maar na zoveel jaar varen wil je wel eens iets anders of misschien wel verder en er lagen dan ook plannen na ons pensioen er met een camper op uit te trekken.

HET WAAROM
Op een kwade dag, midden april 2006 dient zich bij mij het 2e hartinfarct aan. Nadat er een paar (3) zgn. stents zijn geplaatst kan ik mij weer storten op de revalidatie. Op die momenten dan ga je toch denken, “waarom wachten op ons pensioen om die dingen te doen, die je ook nu kan doen?”
DE 1e CAMPERERVARING
Dus probeerden we in het najaar van 2006 een camper van een collega en trokken we voor een weekje langs de rivier de Moezel, in Duitsland, van Trier naar Koblenz, daar waar de Moezel in de Rijn overgaat.
 
Ik kan jullie vertellen dat dat een prachtige ervaring is geweest, in zo een korte tijd zoveel zien en op een manier die je een ongekende vrijheid geeft.
Tijdens die week ontmoeten we een local, die met een Trigano Eurocamp camper waar hij zeer enthousiast was, verzekeringen aan de man/vrouw brengt. Toen er een 2 e Trigano eigenaar zich met het gesprek bemoeide, was een bezichtiging dichtbij.  Een geweldig concept, een dergelijke bus met campervoorzieningen, klein maar toch zeer ruim, mede door de draaibare pilote stoelen voorin.
Bij het zoeken op Internet kom je verschillende types tegen met diezelfde opties, Possl, Adria-Van zijn een paar van die types

MIJN HUIS RUIKT NAAR BOOT (14-3-2007)
We zijn de boot aan het leeghalen, of lievergezegd, Ali is de boot aan het leeghalen. Nadat ze het onderwaterschip weer, de afgelopen jaren is zij eigenlijk degene die dat doet, had voorzien van een nieuwe laag antifouling, kwam ze weer met een aantal tassen vol met spullen thuis. “Kun je even kijken wat je wilt houden?”
De geur alleen al, bracht bij mij de neiging naar boven, “Alles” te roepen. Die geur IS de boot. Je realiseert je pas wat geuren met je doen als je ze ruikt in een andere omgeving. Enfin, ik moest de hele tassenrij door, of ik wilde of niet.
Als je besluit je boot te verkopen om een ander boot te kunnen/willen aanschaffen, heb je die emoties niet, vreemd eigenlijk!
Nog dagen erna rook mijn huis nog naar boot.

HET VERKOOPCONTRACT IS BINNEN! (17-3-2007)
Je wilt het niet, toch doe je het, je verkoopt je boot, (liever spreek ik van schip, maar dat is zo aanmatigend) En als dan het verkoopcontract, getekend, wordt teruggestuurd komt het heel dichtbij, eigenlijk ben je nu je schip kwijt, echt kwijt, de ander kan je er nu aan houden.
Deels ben je blij! (is dat wel zo? Deels komt er een gevoel van, wat in hemelsnaam ga ik met mooie dagen doen? In de tuin zitten, ik moet er, eerlijk gezegd,  niet aan denken . Die mooie dagen en avonden met een boek onder de arm richting haven, vastmaken aan een eilandje, of achter het anker. Het gevoel van vrijheid, rust en vrede, (lees vredig) ik zal ze missen!.

HET GELD (2-4-2007)
En dan ineens staat het op je rekening, het geld, maar weegt dat op tegen het gevoel van gemis, bijna verraad, verraad aan jezelf, verraad aan je gevoel? Eerlijk gezegd, ik weet het niet, ik weet niet of je met geld een gevoel kan verdoven. Ik denk van niet.

HIJ IS WEG! (7-4-2007)
Zaterdag 7 april, we varen richting sluisje, het sluisje dat het Paterswoldsemeer afsluit van de rest van de wereld, ja voor de laatste keer maken we dit tochtje, het dringt nu echt tot me door. Het belooft een mooie dag te worden, “een mooie dag om te varen” roep ik nog tegen Ali, later zal dit nog een gevleugelde maarcynische uitspraak worden. Gesprekje met de Sluiswachter, voor de laatste keer! Het oproepen van Centrale Post Groningen (Eelderbrug) op kanaal 9, voor de laatste keer. Toch idioot dat dit soort zaken zo een impact hebben, de Spoorbrug geeft geen antwoord, maar precies op tijd gaat hij voor ons open. Met de mast plat (2.80 m) kunnen we, na de Eelderbrug,  onder alle bruggen door richting Oostersluis. Daar zal de nieuwe eigenaar de “Fisker”overnemen. Ik besluit ter plekke mee te varen tot Bergum.

WE GAAN HUREN!
Als je dan een besluit hebt genomen, ga je je, zoals ik al vertelde, oriënteren en besluit je eerst te gaan kijken naar types die we op onze 1e campervakantie hadden gezien. Na wat zoeken op internet stuitte ik op een Possl 2 Winn. Een prachtig compacte camperbus met achterin een vast bed, ideaal voor onze verschillende levensstijlen. Aan boord was de praktijk, dat Ali eerder naar bed ging en ik nog even ging “schrijven” of lekker borrelen en van de sterren genieten. Om die reden was een apart, vast, bed bijna een noodzaak gebleken. Bij een bezoek aan dealer van een Possl bleek  dat de knieruimte van de bijrijder dusdanig krap is dat dit op langere tochten problemen zal opleveren. Teleurstelling was ons deel, ook de optie van een andere dealer die de kast/stoel wel 5cm achteruit kan plaatsen levert onvoldoende soelaas. De volgende schrik kwam tijdens een bezoek aan een camperbeurs in Houten. Tijdens een intensief gesprek met een standhouder kwam het gesprek op “afschrijving” en hoeveel dat ongeveer zou zijn. Nu was ik gewend dat de schepen die ik het verleden heb gekocht redelijk prijsvast waren, anders gezegd, dat wat ik ervoor had betaald heb ik er altijd weer voor terug gekregen. Nou, dat ligt bij campers dus totaal anders en dat was even slikken. Voor dat geld kunnen we heel vaak per jaar een camper huren. Dus de eerste jaren, voor onze pensionering, komt er geen camper voor onze deur te staan. Dus het puntje vrijheid, zo ik dat heb gevoeld met m’n schepen moet even naar de achtergrond gezet worden. Maar zoals een collega mij voorhield, “bekijk het zo dat je nu alle vrijheid hebt dat te doen wat je wilt, je bent niet gebonden aan wat dan ook! Ik hoop nog vaak troost te halen uit die woorden.

DE LAATSTE TOCHT.(14-4-2007)
Tijdens de diverse gesprekken tijdens de verkoop kwam het verzoek van de nieuwe eigenaar hun een beetje “thuis” te maken op de Fisker. Want hoe tuig je de mast, het schip heeft, behalve een Rol-fok, ook een een Rol-Grootzeil.. met al z’n specifieke eigenschappen. Al snel werd besloten nog 1 dag gezamelijk de mast te tuigen en een zeiltocht(je) te maken. Op zaterdag 14 april richting Sint-Nicolaasga om de zaak op te tuigen. Na een 2 uurtjes was het gepiept, en gingen we bij de nieuwe schipperse de uitgebreide lunch genieten. Na de lunch werd het gezamelijk inschepen en ging het richting ..........meer. Het werd nog even spannend of de brug onder de A6 hoogte genoeg had. Met de marifoon-antenne was de mast 12.40 m de brug over de A6 is 12 m, dus moest de antenne het ontgelden. Ikzelf kon het niet over m’n hart verkrijgen de zaag in de antenne te zetten, maar de nieuwe eigenaar brak hem zonder dralen af. Nu lijkt het altijd te laag, als je op een vaste brug aankomt en hulp van piepeltjes die aan de kant staan en meer zicht op de masttop hebben, hoef je echt niet te rekenen. Maar het lukte (uiteraard). Heerlijk gezeild, het was een prachtige, zonnige en zelfs warme dag, alleen liet de wind verstek gaan zodat de echte speed niet uit de Fisker gehaald kon worden, de dames waren maar wat blij. Uiteraard moest nog even een dronk uitgebracht worden op deze tocht, dus de 12 jaar oude whisky, die nog onaangebroken aan boord stond, werd eer aangedaan.

MET EEN CAMPER OP VAKANTE 14-7-2007
Al maanden was ik via internet op zoek naar DE ideale camper, en voor zover ik kon bepalen, werd dat een camperbus. Een Fiat Ducato of een Peugot Boxer of een Renault. Allemaal in een bus geintegreerde campertjes. Lekker makkelijk in het gebruik, hij kon voor de deur staan en was ook geschikt voor het dagelijkse verkeer. Het gevoel van een camper voor de deur moest het gevoel van vrijheid, het ieder moment weg kunnen, geven en dat moest dan weer het gemis van een boot dispenseren. Het gekke is dat diezelfde boot 6 maanden van het jaar op tonnen stond en kennelijk dat niet als een belemmering werd gevoeld! Wel waren we het erover eens dat we eerst een paar jaar gingen huren om zo te kunnen bepalen wat precies de goede indeling zou blijken. We huurden een Citroen camper in Duitsland omdat dit de helft goedkoper bleek dan in Nederland te huren. Het bleek een prachtig en nieuwe camper te zijn, nog geen 2400 KM stond er op de teller, airco, toilet, douce, alles wat je maar kunt bedenken was aanwezig. En ook het rijden ging geweldig, je rijdt in een bus, maar het voelt alsof je in een personen wagen rijdt. Op de langere tochten bleek cruise control toch wel heel prettig te zijn, maar ook de airco was heerlijk, temeer omdat de bus een donkerblauwe kleur had, werd het snel warm in het busje.
 
Na 2 dagen waren we er al uit, dit was te klein, voor een tochtje van een paar weken geen enkel probeem, maar voor langer, “als we een paar maanden weg gaan is het veel te klein” zo Ali het uit drukte, sloeg bij mij in als een bom....?? Een paar maanden? “Jazeker, als we met pensioen zijn gaan we langer op pad!” Nog nooit eerder hadden we het hier over gehad... Vrouwen, het blijven prachtige wezens. We hebben een heerlijke vakantie gehad met de bus, het verhaal komt later op de site te staan.