Benicassim 10

Vandaag gaat de zon schijnen en dat betekent dat Ali om kwart voor 8 uit bed stapt om de was te gaan doen. Je moet de discipline maar op kunnen brengen. In eerste instantie lijkt het weer niet mee te werken, maar dat wordt later een stuk beter als het zonnetje doorbreekt.

Dus gaan we later in de middag nog "even" de Via Verde naar Oropesa verkennen. Onderweg zien we steeds meer Guardia Civil opduiken, wat ongetwijfeld te maken heeft met de Vuelta de Valencia, die dwars door Benicassim zal komen. Ook in Oropesa, staat de Guardia Civil al klaar. 

Hierdoor is Ali bang dat het peloton ook via de Via Verde zal komen, dus snel weet terug naar de camping.

De Ronde van Valencia is niet heel ver weg, als de helikopters al boven ons hoofd rondcirkelen. Het is de 1e etappe van Benicassim naar Castellon, waar wij met de bus naartoe zijn geweest een paar dagen geleden.

Als we terug zijn, vindt mijn verslaggeefster het noodzakelijk om toch nog even naar de ingang van de camping te lopen, terwijl ik de etappe op Eurosport ga volgen. Mijn verslaggeefster ziet kans om de wielrenners van de kopgroep vast te leggen, terwijl die 4 minuten voorsprong hebben.

Het peloton volgt, zoals gezegd op 4 minuten, maar komen langzamerhand dichter bij de vluchters.

Ik weet niet of ze het met opzet doet, maar eerst fotografeert ze een renner, om daarna de ploegleider, Ivan Basso en/of Alberto Contador, van de Polti wielrenploeg vast te leggen. Deze ploeg is voor het eerst, dit jaar, weer actief met een eigen wielerploeg. Het is overigens een Italiaanse ploeg, die hun naam van een Stoomstrijkijzer en Stofzuiger fabrikant heeft.....

De 2 koplopers rijden bijna nog de verkeerde kant op, dwars door een afzetlint, maar het komt uiteindelijk wel weer goed en zo winnen 2 andere Italianen alsnog. (Ik weet niet wie, want ze gaan tegelijkertijd over een soort finish zonder lijn).

Benicassim 9

Bewolkt, geen zon, heeft als gevolg dat de temperatuur nauwelijks boven de 15 graden uit komt. Dat noopt ons natuurlijk om lekker in de camper te blijven. Maar voor de fanatieke Petanque spelers is dat absoluut geen optie.

Onze Franse overbuurman pakt dan ook steevast, om even voor tweeën, zijn Petanque ballen en begeeft zich naar de 4 banen tellende Petanque baan. (links op de foto.) Saignant detail is dat wij dan ook precies weten waar hij zijn sleutel van de camper laat. Kennelijk is hij bang die te verliezen en bergt ze dan maar op in zijn camper. 

Volgens de verslaggeefster van deze reportage zijn dan ook de Fransen de uitblinkers in deze sport, die bij ons Nederlanders bekend staat als "Spel met de Ballen" oftewel "Jeu de Boules."

Wij Nederlanders staan bekend een proper volkje te zijn. Dat is natuurlijk ook zo op vakantie en moet de camper er altijd piekfijn uitzien. Het gekke is dat vaak de mannen, dit zagen we vroeger ook al bij bootjesmensen, zich verantwoordelijk voelen voor deze taak. Zouden deze figuren thuis ook de ramen lappen? Ik durf te wedden van niet, of ben ik nu te seksistisch bezig?

Niet alleen de Nederlandse man vindt dat "zijn" camper er piekfijn uit moet zien. Deze Engelsman heeft zijn hele hebben en houden uit zijn garage gehaald. De zelfgenoegzaamheid straalt er dan ook vanaf, als hij onder het genot van een "Englisch Tea" het resultaat overziet.

Goed bezig John!

Benicassim 8

 

Nadat we heerlijk hebben gegeten in het restaurant wandelen we weer terug naar de camper, als we dit tegenkomen. Het zijn honderden lichtjes en wat dit plaatje niet laat zien zijn de ronddraaiende lichten op de tent. Het lijkt op een disco uit de jaren 80, maar in dit geval zonder de klanken van Bruce Springsteen, Dire Straits, The Cure, of niet te vergeten Simple Minds.... Nee, er heerst een oorverdovende stilte rondom deze "Disco." Het is allemaal led verlichting, want anders zou zijn/ haar, elektriciteitsrekening met Kw omhoog gaan. 

Dat wij vanmorgen niet wakker worden omdat de camper niet tegen ons praat, is een "veeg" teken. Want normaliter begint, bij een opkomende zon, een en ander uit te zetten en die geluiden noemen wij het praten/kletsen van de camper. Dat laatste gebeurt vanmorgen dus niet, omdat er geen zon is, simpel gezegd. Dit betekent ook dat de bewolking de overhand heeft en de temperatuur niet boven de 15 graden uitkomt. Kortom "boekjesdag" vandaag. 

Maar eerst moeten er inkopen gedaan worden en vandaag is de Lidl aan de beurt. Natuurlijk, nadat Ali haar 60 baantjes in het zwembad heeft getrokken. Dit alles onder leiding van een niet aflatende litanie van haar medezwemster(s). Litanie? Ja, een niet te stoppen woordenstroom, oftewel een gebed zonder einde.

Even denken we dat de winkel gesloten is, want er staat geen enkele fiets in de daarvoor bestemde stalling. Als we terugkomen van het inkopen, is dat wel anders, het staat er nu vol.

Terug bij de camper, maak ik nog even contact met Gerard F4VUP in de Nederlandse Ronde, die mij vraagt hoe het met de studie gaat. Dus wordt het tijd om de tablet met de cursus erbij te pakken.

Het gaat vandaag over de nominale ruis verhoudingen et cetera, enzovoort.... Om een indruk te geven.

Un= √ 4xkxTxBxR en alle omzettingen van deze formule. Natuurlijk, ik ben al aardig op leeftijd en het blijft allemaal niet zo 1,2,3 hangen, maar we doen ons best. Nee, ik ga niet uitleggen wat deze formule doet en waar de letters voor staan.

Het is een poging om een hogere zendlicentie te krijgen, maar er is nog een lange weg te gaan.

De eindredactie wil haar werk gaan doen, dus ik stop voor vandaag.

Benicassim 7

Alweer, bijna, een week in Benicassim, of zoals ik het op de zender steeds meld, 80 km Noordelijk van Valencia. Want ja, om heel eerlijk te zijn ben ik, als ik aan het zenden ben, illegaal bezig. Zoals Jorge, spreek uit als "Gorge," die mij heeft geholpen om een tijdelijke Spaanse licentie te krijgen meldde: "Er zal eerst een wetswijziging, hier in Spanje, moeten komen," want ze accepteren de Novice licentie in Spanje niet. Daar alleen al om ben ik nu dagelijks aan het studeren voor een Full licentie en dat valt niet mee.

Maar nu luchtiger zaken. 

Nou ja, lucht in ieder geval. Drie keer is Ali de camper uit gesprongen, want de lucht werd in het Westen steeds maar meer oranje, alsof de wereld daar in brand stond. Kijk, ik kan natuurlijk alle drie de foto's plaatsen, maar ik heb het idee dat U mij ook zo wel geloofd....... toch?

Vanmiddag wandelen we nog "even" naar de boulevard, maar dat gaat wat langer duren. De reden is, dat we een hele tijd bij dit gat hebben staan wachten totdat de man uit "het putje" kwam. Want laten we eerlijk zijn, je verwacht toch ieder moment een kop bovenuit het gat? (Op de terugweg zit hij in zijn auto, de draadjes weer aan elkaar te knopen.)

Het is gaan waaien en dat trekt Kitesurfers en natuurlijk de nieuwste zeilmode "Foilers." Hier is net een Foil-board op het strand neer gelegd en de jongeman is zijn zeil aan het halen. Heel, heel in de verte is een Foiler in actie te zien, maar wel heel piepklein, dus haal ik maar even een verduidelijking van het internet.

Kijk, de bedoeling is dat je snelheid maakt en je "Foil" (de kiel) je uit het water lift, om zo nog meer snelheid te ontwikkelen. Onze windsurfer Kiran Badloe, die Dorian van Rijsselberghe opvolgde, bij het klassieke windsurfen is ook overgestapt naar de Foil, om zo aan de Olympische spelen deel te nemen. Het is hem eigenlijk een beetje tegengevallen, omdat het toch lastig blijft, zo'n overstap van het windsurfen naar Foilen.

Dit is een mooi plaatje van de Middellandse zee, maar in de verte is een donkere lucht zichtbaar, die of smog is of een wolk met woestijnzand, wat de komende dagen over ons heen zou kunnen komen. Het fenomeen wordt Calima genoemd en zou ook de Canarische Eilanden aandoen.

We zullen er het beste maar van hopen. 

De Leider heeft voor vanavond besloten dat we uit eten gaan....

Benicassim 6

 

Ali was een beetje ontstemd over de openingstijden van het overdekte zwembad, hier op de camping. Wat is het geval? Niet zozeer de tijden die blijkbaar zijn aangepast, maar een aantal dagen in de week wordt het zwembad gebruikt door Aqua joggers. Dat wil zeggen, een groepje vrouwen staat in het water wat op en neer te huppelen onder leiding van een Griekse god. De bewegingen zijn van generlei waarde, maar het ongeremd een half uur lang naar zo'n jonge kerel kijken geeft in ieder geval een geestelijke oppepper. Kortom, de echte zwemmers worden, in tijd gezien, gekort. 

Maar als wij, op een Aqua dag, onze Haarlemse al om half 10, racend op haar fiets, zich naar het zwembad zien begeven, ruiken wij nattigheid. Op eerdere dagen was hier, in het zwembad, al een discussie over ontstaan, maar over de aangepaste openingstijden werd niet gerept.

Vanmorgen stapt Ali al om 10 minuten voor half 10 op de fiets en wat blijkt, de dames liggen, al ratelend, in het bad te poedelen. Had ik al niet eens eerder gezegd dat ouderen op den duur kinderlijke trekjes gaan vertonen, ja toch zeker?

Maar tegelijkertijd kunnen ze ook zeer vriendelijk voor de medemens zijn.

Neem nou deze preventieve waterflessenopstelling bij een van straatjes. Kennelijk heeft er iemand met zijn band of banden het stoeprandje geraakt en wil een mede camperaar dit bij een ander voorkomen. NU weet ik niet of een onhandige chauffeur zich wel laat tegenhouden door 3 plastic flessen, maar de bedoeling valt, mijns inziens, in ieder geval te prijzen.

Ik heb al eens eerder over de vernietigende werking van de zon op autolak geschreven. Gisteren komen we weer een exemplaar tegen, waarvan de zogenaamde beschermende laag lak het heeft begeven onder de hitte van het felle zonlicht, hier in Spanje. Ik vraag mij af of zo iemand dit op een verzekering zou kunnen verhalen.

Oh, ja, Je gaat het niet geloven, maar hier op de camping is een Engelsman die gebruik maakt van een bladblazer. Nu heb ik al een bloedhekel aan bladblazers. Ik bedoel, wat is er in godsnaam mis met een hark?  Maar op een camping, waar nog geen blad aan de boom zit, alles moet nog ontspruiten nietwaar? Nou, deze Engelse meneer gebruikt hem om in de ochtend de steentjes van zijn kleedje af te blazen. 

Waar gaan we naar toe met deze wereld.

Benicassim 5

Vandaag gaat het, met de bus, naar Castellon en dus staan we vroeg op, want de bus gaat om 9.30 u. Tenminste, daar gaan we vanuit. Ontbijt +  de wederzijdse medicijnen en weg zijn we. Nu staan de bustijden nogal cryptisch op het bord, waar ik een paar dagen geleden een foto van heb gemaakt. 

Vrij vertaald;: van 7 tot 10, om de 30 minuten, daarna op de genoemde tijden, 10.40, 11.20, 12.00 enzovoort et cetera. Laat ik het houden op een koude kont tijdens het toch wel lang wachten op een klein metalen bankje. En ik kan U, beste lezer(es) verzekeren, het is 's morgens frisjes, zeker zo'n ijzeren bankje.

In Castellon gaan we eerst op zoek naar een lekker bakje koffie, want daar hebben we allebei meer dan behoefte aan. 

De beide dames hebben het druk, heel druk en ze vliegen op en neer en af en aan. Ali bestelt aan de teek, dus 2 cappuccino en iets lekkers erbij, wat een feest! Nou, dat valt tegen. De lekkere koffie met opgeschuimde melk blijkt chocolademelk te zijn. Echt waar, zeer zoete chocomelk. Toch drinken we het goedje maar op en vluchten naar een volgende uitspanning waar ze betere en echte koffie serveren. 

Dus staat Ali een kleine 10 minuten later weer in de rij om een bestelling te plaatsen. Ik kies uit voorzorg maar een espresso, Ali haar gewilde cappuccino. Het wordt gebracht, maar Ali heeft er al geen vertrouwen in. "Ik weet niet!" zegt ze weifelend. In mijn geserveerde minuscule kopje is op de bodem iets bruin te detecteren. Als ik een slokje neem, overweeg ik het mee te nemen om daar op de camping de camper mee te tectyleren. Ali ruikt alleen maar en brengt haar "chocolade" maar weer terug en bestelt een "Café solo" in de hoop dat ze nu echte koffie krijgt. Haar kopje heeft dezelfde grote als mijn espresso, maar met iets meer zwarte drab onderin...........

Maar.... Castellon is een prachtige stad, waarvan gezegd kan worden dat het nog een echte Spaanse werkstad is. Geen gedoe met toeristische poespas, nee gewoon een "rechttoe rechtaan" stad. Eigenlijk voel je je er direct thuis.

Natuurlijk brengen we ook een bezoek aan de kerk, alleen vandaag moeten we met hink stap sprong, de artistieke studenten ontwijken die op de trappen van alle ingangen het zich gemakkelijk hebben gemaakt. Ze hebben de opdracht de stad te tekenen en/of te schilderen. Het houdt een beetje het midden tussen die twee disciplines.

Ik neem weer plaats, links achterin, terwijl Ali rechts voorin plaats neemt om alle indrukken in zich op te nemen. Natuurlijk steekt ze ook weer een kaarsje aan, hoewel dit tegenwoordig elektronisch gaat. Twee lampjes, in de vorm van een kaars, gaan branden, voor € 0,20 per kaarsje. Een koopje dit keer.

Even staan we stil voor een ijswinkel, die dit soort kunstwerkjes produceert. Het is toch een wonder.

Wie ook stil staat, maar dan een hele tijd, is dit levend standbeeld. Hij staat op een hoek van een steeg/straat en ik schrik, als ik hem bijna omver loop.

Als we onderweg zijn naar een door Ali uitgezocht parkje, begint kennelijk de tectyl in mijn ingewanden hun spel te spelen en is het zaak zo snel mogelijk een etablissement met een toilet op te zoeken. Nu ben ik nog niet veel vaker een dergelijke chaos tegengekomen. Het herentoilet kan de vergelijking van een ruimte, die de schoonmaakster gebruikt om haar spullen op te slaan, ruim doorstaan. Dus kies ik voor het dames toilet. Nou, daar is de toiletbril defect en valt steeds tegen mijn rug aan. Drama. Ik verwacht dat Ali ergens plaats heeft genomen, maar die staat, mij wenkend, een eindje verderop. Ze vindt het "zo'n zooitje, daar wil ik niets eten" is haar oordeel. Dus gaan we op zoek naar een beter zaakje. 

Aansluiten zijn we veel te vroeg, of misschien wel te laat voor de bus terug. We zijn trouwens niet de enigen die met de eerstvolgende bus willen,. Het wordt steeds drukker bij de halte, maar gelukkig sluit iedereen netjes aan en zitten we als eerste in de volle bus.

De rest van de middag genieten we van de warmte van de zon en werp ik mij nog even op de staande en lopende elektro magnetische golven van de radiokunde.....

Benicassim 4

Vandaag is het Marktdag en die kunnen/mogen we niet overslaan. Nu vraag ik mij wel af, waarom niet, als je toch geen groente en/of fruit koopt.

We zijn nog maar nauwelijks op de markt, oftewel bij het allereerste kraampje en het wordt mij al duidelijk. Kijk rechts op het kraampje het €10,- bordje en dat geldt voor alle waar die in deze kraam hangt. Die €10,- is psychologisch gezien een waarlijke vondst, sta ik mij minstens 10 minuten te bedenken, terwijl Ali zich aan haar kooplust overgeeft. Kijk, €10,- is een prijs waarvan je denkt, "dat is geen rommel" maar juist heel, heel, goedkoop. Je bent een dief van je eigen portemonnee als je daar niet iets koopt.

 Het kleurenpalet vult mij met vrees en als ze dan ook met de "buit" naar buiten komt. Ik ben inmiddels weer op mijn wacht-stek gaan staan.  Ik kan mijn afkeer van die vaal paarse kleur niet onderdrukken. Ze koopt uiteindelijk niets.

Had ik het zojuist over de psychologische prijs van €10,-. Als het nog goedkoper wordt komt er geen kop meer in de kraam.

Op iedere markt vind je wel een dergelijke "Paradijsvogel" die zich, op welke wijze ook, wil onderscheiden van de rest van het gepeupel. 

Vanuit de verte hoor ik al het virtuoze gitaarspel van deze jongeling. Hij wordt ondersteund door de baspartij en het authentieke handgeklap, wat de Spaanse muziek zo onderscheid en wat hij mengt met zijn werkelijk fenomenale improvisaties. Bij vertrek kan ik het niet laten om mijn appreciatie te laten merken, buiten de €2,- om, met een bescheiden eenmansapplausje.

Terug naar de werkelijkheid. We wandelen naar de Chinees, want er moet een nieuwe "Espejo de Bicicleta" (fietsspiegel), antislip mat en een rugzakje worden aangeschaft. Die laatste zijn we vergeten en is toch wel handig bij het doen van inkopen.

Hoewel er mensen zijn die zo'n rugzak voor heel andere doeleinden inzetten. Als ik deze foto plaats verwonder ik mij over de vreemde stand van de rugzakdrager zijn rechter voet. Ik probeer het na te doen. Ik weet het is zinloos want mijn nieuwe knie verhindert deze exercitie.

Benicassim 3

 

Het  eten was gisteravond min of meer een succes. Allereerst was het "menu" nu niet alleen €2,- duurder, maar de wijn, die er anders bij inbegrepen was, moet nu apart betaald worden. Niet onoverkomelijk, maar toch. We bestellen allebei de Tomaten Crème soep. Werkelijk overheerlijk! De verschillende gegrilde vissoorten zijn ook lekker, al vindt Ali dat zijzelf de Tonijn lekkerder klaarmaakt. Deze was inderdaad een beetje te lang gegrild, waardoor hij/zij te droog wordt. Terwijl wij zitten te eten, zien we steeds, vooral Engelsen, geld in dat zwarte apparaat, achter de glazen, schuiven, waarna er een handvol munten uit rammelen. Het blijkt een betaalmachine te zijn waar je contant, dus al je zwarte geld, kwijt kan raken. Voor Engelsen een uitkomst, want de drank rekeningen zijn niet mals. Je ziet ook de één na de ander met "de piepen vol" het etablissement verlaten. Zowel mannen als vrouwen.

Oh, ja, zo worden we genoemd, als we een tafel reserveren. Met een beetje moeite zie je De Visser staan. Dit staat dan op je gereserveerde tafeltje. We kunnen met gemak, op deze manier, ons incognito op de camping presenteren.

Dit zijn de bustijden naar Castellón, die ik in opdracht fotografeer. Binnenkort gaan we kennelijk naar die mooie typisch Spaanse stad.

 We wandelen vanmiddag naar de boulevard, om nog even extra te genieten van het strandleven. We zijn niet de enigen.

Her en der zitten groepjes mensen te genieten van deze prachtige middag en hebben het, gezien de rijk gevulde dranktafel, goed naar de zin.

Als wij voor de camper zitten, om te genieten van de overvloedige zon, zien we een stijgend aantal mensen met een handicap langs komen. De een heeft een stok, nog weer een ander maakt gebruik van een rollator, of zelfs een scootmobiel. Als ik eraan denk zal ik proberen wat van deze vermeende ouderdomsslachtoffers vast te leggen. 

Benicassim 2

Wat doet een goede huisvrouw, dit laatste met alle respect, als ze een week heeft gereisd?

Ik hoor in gedachten al een aantal dames het goede antwoord geven. Inderdaad, de was!!! Het wasrek(je) rechts was gisteren, als een voorbode, al opgezet. Vanmorgen hoort ze mijn horloge 8 uur brommen en roept verschrikt, "Is het 8 uur, dan ben ik laat" en ze springt uit bed. Nu was alles gisteravond al klaargezet, plus alle benodigde muntjes waren gehaald. Ze springt op haar fiets, waar ze "en passant" nog even de spiegel van mijn fiets afbreekt en weg is ze, zonder ontbijt. Dat dan wel weer.

Zoals te zien is, links, staat de satelliet schotel ook alweer en het werkt. Dat kan ik nog niet zeggen van de draadantenne, maar ik heb vanmorgen wel een verbinding met de Nederlandse Ronde op 20 meter kunnen maken. Helemaal blij, maar nu moet nog de draadantenne op z'n plek.

Dat laatste is, na een hoop gepriegel, inmiddels ook gelukt, dus is het morgenvroeg afwachten op de resultaten.

Op weg naar de Mercadona, aan de overkant van de camping ontdekt Ali een allerliefste uitstalling van allerlei gehaakte en gebreide attributen.

Sokken, mutsen, hoofdbanden, pannenlappen en allemaal voor een redelijke prijs. Kennelijk heeft mevrouw hier een plek voor een half jaar en dan ga je jezelf op den duur vervelen, stel ik mij voor.

Oh ja, met veel "vijven en zessen", hebben we camping VillaSol in Benidorm, voor de volgende maand, kunnen bespreken. Nu is er sprake van geweest dat er een weg dwars door de camping zou komen en  ontdekken we op de site de volgende tekst onder de camper staanplaatsen.

Gelegen tegenover de camping, zonnig in de winter, koel in de zomer en omgeven door groen.

Zou het dan toch zover zijn en is de camping in tweeën gedeeld? Ik bel met de camping! Ze begrijpen helemaal niets van mijn vraag en toch staat het er duidelijk "Tegenover de camping." Ik vraag de juffrouw aan de telefoon naar een paar plaats nummers en of die nog op dezelfde plaats zijn. "Ja, natuurlijk" is het antwoord. Wij zijn gerust gesteld en boeken.

Maar nu wil ik het weten ook, dus ga naar de Engelstalige site van de camping.

Located in different areas of the campsite,  zegt deze site

In het Duits "In verschiedenen Bereichen des Campingplatzes platziert.

Is dus vertaald naar "Gelegen tegenover de camping" lekker dan!

Vanavond uit eten in het restaurant van de camping!

Benicassim 1

Half negen is het als we van de camping proberen te komen. Proberen, och het valt allemaal wel mee, maar we zien wat beren op de weg of liever gezegd Nederlanders.

De campingbaashulp heeft hen deze plek aangewezen. Dan krijgen we een voorstelling. Allereerst krijgen ze de caravan niet op de plek die ze voor ogen hebben. Als dat gelukt is moet de auto nog "even" op z'n plaats. Ik weet niet precies wat er fout gaat in hun communicatie, want meneer heeft minimaal 12 keer nodig om zijn auto voor de caravan te rijden. Op het laatst laat hij het voiture maar half op het pad staan. Daar zien wij onze  spreekwoordelijke "beren" op de weg. Op deze manier komen wij nooit tussen hem en de boompjes door. Als ze dan ook nog eens de luifel tot het eind ontrollen en de scheerlijnen op het pad komen, zie ik mezelf, morgenvroeg, vandaag dus, niet de bocht halen. Een bijkomend iets is het volgende. Zouden deze mensen hun luifel gewoon inlaten, er zou geen spatje zon hun kunnen bereiken, want ze staan met "de rug" naar de zon en achter een bomenrij.

Maar vanmorgen blijkt dat ze de zaak een beetje gefatsoeneerd hebben en kunnen we er gemakkelijk langs.

Alsof dat nog niet genoeg is, wil TomTom en Sygic ons een andere kant langs hebben. Mijn levende navigatie stelt mij gerust, "gewoon de weg naar de AP7 volgen, dan komt het goed. Kijk, daar heb je wat aan.

Ja, de zon staat nog laag als we Lloret de Mar uitrijden. Ali weet mij nog fijntjes te vertellen dat we vorig jaar ook gestopt zijn om TomTom opnieuw in te stellen, omdat we dat toen ook al niet vertrouwden.

Als we Barcelona naderen is het altijd weer even goed opletten dat we de AP7 om Barcelona nemen en niet er dwars doorheen rijden. Trouwens, dat mag sinds een paar jaar al niet meer met onze "oude" dame.

Nee, niet schrikken, de "Poort van  Barcelona" voert ons ook via de buitenkant van deze metropool.

Of de wereld staat compleet in brand, of de wijnboeren zien weer vorst aankomen en stoken hun vuurpotten op, of het is een ordinaire mist, die voor de bergen blijft hangen. Wij hebben er helemaal geen last van, want de AP7 blijft ervan verschoond.

Deze meneer geeft aan de term "bumperkleven" een geheel andere dimensie, totdat we iets dichterbij komen. Dan blijkt dat het autootje aan de camper vastzit. Het blijft een koddig gezicht.

Nog net op tijd weet Ali mij te vertellen welke afslag we moeten nemen om van dit eerste uitzicht te kunnen genieten als we Benicassim binnenrijden. Je kunt een grotere weg nemen, maar deze is vele malen mooier en je loopt de smalle en drukke straatjes in de het stadje mis. Die kralenstreng links is gemaakt door Tanja, de helaas overleden vrouw van Johan, de broer van Ali. Ze brengen geluk, zo verzekerde mij Tanja, die deze cadeau gaf op mijn verjaardag, jaren geleden.

Maar we staan "te Plak", weliswaar aan de overkant van de weg van de plek van vorig jaar, maar evenzeer een heerlijk plekje.

Lloret de Mar 6

Alweer de 6e dag in Spanje, het voelt bijna beangstigend, zo snel als het gaat. De zendspullen en antennes zijn opgeruimd en weer in de koffer gestopt. 

Het is vandaag zondag en kennelijk wasdag voor de Italianen voor ons. Ach, wij krijgen nog dagen genoeg om de was te doen.

Nu zijn de Italianen absoluut niet de enigen die vandaag de was doen, want de twee machines , in het kleine washokje, maken vandaag overuren.

Wie ook overuren maakt, is de klusjesman, hier op de camping. Zelfs op zondag blijft hij bezig met de reparatie van de trap, waar hij al dagenlang aan werkt. Even denk ik dat zijn waterpas iets uit het lood staat, want de laatste trede wordt nu wel erg scheef. Maar als ik beter kijk, zie ik dat het wel scheef moet, omdat anders het afwateren naar de put niet goed zou werken.

De Kids Club, ligt er verlaten bij. Maar ja, het is nog lang geen zomer en geen vakantie. Kinderen zijn hier op dit moment niet te bekennen.

Ik had de prachtige kerk nog niet van buiten laten zien. De kerk van Sant Roma is zonder twijfel het gebouw dat Lloret de Mar het beste representeert. Gelegen in het centrum van de stad werd het gebouwd in de 16e eeuw in Catalaans-gotische stijl. Echt prachtig.

Wij wandelen nog even door richting de Middellandse zee, die redelijk onstuimig is.

Wat hier iets beter in beeld is gebracht. Als je niet oppast spettert zo'n golf, die op de stenen slaat, je helemaal nat.

Je kunt je wel voorstellen dat in de zomerwarmte op avonden, zachtjes verlicht door de straatlantaarns, het hier bruist van leven. Dan doen ook de belendende eettenten goede zaken.

Ik heb alvast de mobiele WiFi opgewaardeerd en zo zijn we de komen weken verzekerd van een goede Internet verbinding. Want morgen gaat het naar Benicassim en daar is het Internet niet altijd even goed, dus kunnen we maar beter investeren in een snelle 5G verbinding waaraan we 10 apparaten kunnen hangen.