Rio Mar 6

Gisteravond komen Marlies und die Richard uit Keulen nog even langs om afscheid te nemen. Het stel, die we "die Kolner" noemen, staan hier ook altijd een half jaar. Normaal waren wij hier dan de laatste maand samen, nu blijft het bij 1 week..ach ja.

Vandaag gaat het per fiets naar Oliva voor de boodschappen. Vorige jaren ging dat met het busje, maar zoals het bovenstaande schema laat zien, gebeurt dat nu alleen in zomer?!

Nu was het altijd om deze tijd al bloedheet in het kleine busje. Ik vraag mij af hoe dat in de zomer is.

Eerst en vooral, nogmaals een groot compliment naar de Spaanse chauffeur. Wil je op een zebra oversteken, de Spanjaard stopt al van verre. Fiets je, zoals vanmorgen, op een smal weggetje, de Spanjaard blijft achter je rijden, totdat hij echt de ruimte heeft om je in te halen, ook al zal hij daarvoor op de andere weghelft komen, de 1,50 m afstand houdt hij ten alle tijde. Sjapoo.

Niet Spanjaarden rijden je soms de onderwal in, onbeschoft.

Dan zou ik willen dat dit een geurblog was. Vanmorgen lijkt het alsof wij door een parfumeriezaak fietsen. Die bloesemgeur, het is goddelijk. Gelukkig hebben we straf tegen de wind in, waardoor des te meer geurmoleculen in je neus terecht komen.

In Oliva gaan we  allereerst naar El Loc voor de obligate cafe con leche. Maar het is afgeladen vol, dus eerst maar een "stukje" markt. Veel dames hebben zo'n in de weg, bijna over het hoofd ziende, boodschappen kar/tas achter zich aan slepen. Als je even niet oplet lig je op je kokosnoot, doordat je over zo'n ding struikelt. Vermakelijk is ook de houding van de dames. Plotseling is de gehele doorgang geblokkeerd, door 4 of 5 nieuws uitwisselende dames, allemaal met zo'n tas/kar op wieltjes. Ze praten allemaal door elkaar, maar schijnen elkaar te begrijpen.

Hoe kun je in vredesnaam je nering halen uit alleen knoflook bolletjes?

Dan het volgende fenomeen Men dondert een hele berg reeds gedragen kleding op een grote bult, hangt er een kaartje bij "Oferta €2,- en zie wat er gebeurt. Hordes vrouwen verdringen zich om die bult kleren en graaien dat het een lieve lust is in diezelfde bult. In het bekakte Nederland noemt men dit "Vintage" kleding.

Ik weet niet uit welke landen deze dames allemaal komen, maar één ding weet ik zeker, zij zullen het geen "Vintage" noemen.

Wat je op de markt niet tegenkomt is verse vis, maar dat maakt de Mercadona weer ruimschoots goed.

Linksboven Amerikaanse Zeeduivel, rechtsboven een verse Tarbot. Linksonder een heerlijke verse Zalm, die doormidden gesneden er ( rechtsonder) zo uitziet.

Het is razend druk bij de visafdeling van de Mercadona. Eigenlijk is deze winkelketen ook onze favoriete winkel in Spanje.

Als we uiteindelijk bij ons vaste restaurantje koffie drinken, valt mij iets op aan de gevel van deze Spaanse uitspanning. Dit kastje met, volgens mij, zekeringen, staat wagenwijd open, dat kan toch niet goedgaan, mocht er een regenbui overheen komen?

Oh ja, vanmorgen vroeg het bed uit om de 2e Formule 1 training te zien. Nou dat was vergeefse moeite. De regen, op het Albert Park, in Australië maakt er een "wachten op droog weer" uurtje van. Jammer.

Rio Mar 5

 27 graden gaat het volgens de geleerden vandaag worden en windstil. Volgen mijn UAV Forcast app een ideale dag om met de drone te gaan vliegen.

Morgen wordt het een stuk minder ideaal, omdat er dan windstoten van 7 beaufort worden verwacht.

Dus wandelen we vanmorgen, op tijd, het strand op. Op tijd, want het wordt natuurlijk een prachtige stranddag en daar zal iedereen wel gebruik van willen maken. Ik kan mij voorstellen dat deze mensen dan niet zo'n irritant zoemend ding om hun hoofd willen hebben.

Eerst maar even een plaatje van het restaurant, met daarachter de receptie en het minuscule toiletgebouw.

Rio Mar is een heel klein, maar gezellig, campinkje, waar veel Duitse zogenaamde "Dauer" campers staan (lang kampeerders.) De meeste staan hier 6 maanden, van oktober tot einde maart en vieren hier gezamenlijk de "Weihnachten en Silvester" (Kerst en Oud en Nieuw.) Trouwens, in het verlengde van het toilet gebouw, (onderaan, rechts van het midden)  staat onze camper.

Deze is richting het Oosten gemaakt, met in de nevel de havenplaats Denia en op de voorgrond de Mollinel, waar de camping naar is vernoemd Rio Mar (rivier naar de zee.)

Dit is naar het westen, oftewel richting Oliva, wat nog 11 kilometer verderop ligt. Let wel, dit zijn allemaal zogenaamde "stills" van de video, die ik heb gemaakt.

We wandelen terug via het dorpje  Bessetas, daarover later meer. Trouwens, in de schaduw blijft de barometer staan op 23 graden.

Rio Mar 4

Het lijkt erop dat het vandaag "dakhazendag" is. Iedereen schijnt iets met zijn of haar dak te moeten, of willen doen. 

Bij de onderste foto ontdek ik zelfs twee tegelijk, terwijl ik een foto van de Spaanse schoonmaakster maak. Let wel, deze foto's zijn op dezelfde ochtend genomen. Ik geloof dat de schoonmaakster voor het schoonmaken van een camper- of caravan-dak  € 20,- in rekening brengt.

Vanmiddag gaan we, op de fiets, naar Gandia. Dit schijnt een leuk stadje te zijn, met een paar toeristische attracties, waaronder het Hertogelijk Paleis en de kerk van Heilige Maria. De rit van rond de 25 kilometer, (de navigatie geeft 17 km aan) voert ons dwars door de sinaasappel boomgaarden en de geur van de sinaasappel bloesem is overweldigend lekker. 

Onderweg, we hebben een andere route richting Oliva, ontdekken we enorme lege parkeerruimtes met nieuwe witte gebouwen. Eén daarvan valt extra op, mede door de naam op de gevel....... Bij mij althans, schieten de meest vreemde ideeën door het hoofd als ik de naam lees. Maar het kan toch niet zo zijn dat, midden in dit desolate gebied, een disco is gebouwd, speciaal voor nudisten...

Met de wind in de rug is het een plezierig ritje en het leidt ons door Oliva. Voor ons zeer bekend terrein. We besluiten de rit naar Gandia uit te stellen en eerst even iets te gaan drinken op "ons" terras. Ik heb de rugleuning van een stoel nog niet vast, of er staat al iemand onze bestelling op te nemen. Ali is nog bij de fietsen om die op slot te zetten. Ik kan onze olijke vrind niet aan het verstand peuteren dat we nog niet compleet zijn. "I don't understand". Als ik vraag of hij Engels spreekt, houdt hij zijn duim en wijsvinger een paar millimeter uit elkaar "Un Poco", maar zijn Engels blijft steken bij "I don't understand." De Engelse buurvrouw haalt ook maar haar schouders op. Als hij dan ook nog eens "Cafe con Leche" niet verstaat, is het voor mij klaar! Goed personeel, het is niet meer te krijgen.

Halverwege de terugweg roept Ali, die achter me rijdt iets... maar door de sterke tegenwind en het ruisen van de wind door mijn valhelmriempje hoort ik dat niet. Totdat ik haar in mijn spiegel mis, dus stop ik ook maar. Ze komt terug met deze foto. Sinaasappels en gele bloemetjes, het zal een betekenis hebben. Eindredactie: het is gewoon een mooie foto.

Wij hebben onze "exercise" voor vandaag weer gehad.

Rio Mar 3

 

Als de zon er niet meer op staat te branden en we de blinden weghalen, denken we heel even dat de wereld om ons heen in brand staat. Maar het is de ondergaande zon, die door verstrooiing van haar licht door stofdeeltjes, deze fel rode kleur geeft.

De harde wind trekt veel Kitesurfers aan, die de gelegenheid te baat nemen om hun kunsten te vertonen. De zee, die wordt opgezweept door diezelfde wind, is zeker een uitdaging.

Vertelde ik een paar dagen terug over "de Fransman," wel Vincente, de eigenaar van de camping, laat er geen gras over groeien. De caravan is schoon gemaakt door Louis en wordt met man en macht verhuisd naar de plek waar hij weer verhuurd gaat worden. Maar stel U zich even een aantal Duitse mannen voor, die allemaal weten hoe je zo'n gevaarte het beste kan verplaatsen. Het is dan ook vermakelijk hoe de diverse Duitse commando's over de camping schallen. Des te krapper de bochten, des te luider de commando's klinken. 

Vanmiddag fietsen we, via het bruggetje over de Rio Molinell, nog even naar El Verger. Ali wil o.a. een waterpistool aanschaffen om zo de rondlopende katten rondom onze camper te verjagen. Want poepen en piesen doen ze het liefst hier op de camping. Sommige gasten voeren de beestjes, wat weer een doorn in het oog is van andere campinggasten.

 De Molinell voert dit jaar redelijk recht de Middellandse zee in.  Andere jaren blokkeerde hij soms, vanaf de camping, de doorgang naar de zee.

Het schijnt de komende dagen hier bloedje heet te worden..... tot 30 graden..

Rio Mar 2

Het is gisteravond zo verschrikkelijk warm, dat we besluiten buiten te gaan eten. 28.3 graden buiten, binnen is het 29.9 graden

Aansluitend nemen we nog even een kijkje op het strand, daar worden we overvallen door een zwoele, warme wind.

We staan op plek nr.2, dus vlakbij de douche, toilet en chemisch toilet om ons eigen poepdoos te verschonen. Het is een zogenaamde "Grande" pitch, dus moeten we €1,- per dag meer betalen.

Eerst maar even de trieste mededelingen. Op plek 63 stond altijd Gunter. Gunter was, zoals men dat noemt, een Einzelgänger. Eens per week reed hij met zijn oude camper naar de Lidl in El Verger om zijn biervoorraad aan te vullen. Er waren tijden dat Gunter, letterlijk, uit zijn camper moest worden getrokken anders bleef hij binnen. Een paar weken geleden voelde hij zich niet goed en wilde naar huis. Zijn zoon en schoondochter hebben hem opgehaald, maar thuis heeft hij niet gehaald. Hij overleed onderweg.

Op nr.52, pal achter ons, stond altijd "de Fransman." Hij kwam ook bijna nooit buiten. Sprak met bijna niemand en woonde in deze caravan.

Nu staat de caravan er onttakeld bij.

De inventaris staat buiten en de caravan wordt gelucht en gereinigd. Want ook de Fransman is 

overleden. 

Na reiniging door Louis, de "manus" van alles van de camping, gaat de caravan in de verhuur.

Achter ons, op nr. 4 staat de buscamper van een Duits sprekende makelaar. Hij verzorgde onroerende goederen voor Nederlanders hier in Spanje. Het overlijden van zijn vrouw is hij nooit te boven gekomen. Hij drinkt teveel en heeft bijna geen contact met zijn Duitse buren. Het gaat snel bergafwaarts met deze, eens zo succesvolle, zakenman.

Morgen maar weer wat meer opbeurende berichten.

Vanavond weer genieten van ons Nederlands elftal, zodat we morgenochtend weer juichende berichten in de krant kunnen lezen. Namelijk dat onze Bondcoach de meeste sublieme coach aller tijden is en het elftal toch maar weer mooi op de rails heeft gekregen. 

Ik weet het, daar is een naam voor Scorebordjournalistiek.

Rio Mar 1

Half negen hebben we de technicus gevraagd om het elektrisch te ontkoppelen, maar de mannen zetten  de vaart erin en om even over achten zijn we los gekoppeld. Nog net op tijd heb ik een kopje thee kunnen zetten, dus we zitten goed. Het ontbijt wordt in alle rust genuttigd, want de afstand naar Rio Mar is maar 58 kilometer, dat moet te doen zijn in ruim 50 minuten. Maar als je een piepklein afslagje mist, dan komen er nog een paar minuten bij.

Nog een laatste groet aan Benidorm en de 36 verhogingen in de weg waardoor je niet sneller kunt rijden dan rond de 20 km/u.

De Acacia staat alweer in volle bloei, wat een vreugdekreet bij Ali ontlokt. 

Als we wat hoger de bergen inkomen zien we nog de flarden mist tegen de bergwand plakken, het geeft een feeëriek beeld.

In deze buurten van Altea en Calpe trainen vele wielerploegen. Inmiddels zijn die vertrokken naar de diverse voorjaarsklassiekers, maar de amateurs maken nog graag gebruik van deze bergachtige omgeving,

Omdat we, in plaats van de kustweg, de AP7 volgen, komen we hier nog de schoonmaak ploegen van de grote wegen tegen, die heel rustig de snelweg inspecteren.

De laatste blik op ons uitzicht van de afgelopen maand. De zon verlicht de berg prachtig, maar laat zich niet goed vastleggen op de foto.

Het wordt hier in Rio Mar een eenzaam verblijf, want al onze Duitse "Freunde Reisen Ende dieser Woche ab." Wel worden we nog warm onthaald, want vanuit Oost Duitsland is men hier al geïnformeerd dat wij vandaag aankomen. Hierdoor staat onze Kölner Freund (iemand uit Keulen) ons al op te wachten.

Morgen meer, met wat trieste berichten over Gunter en "de Fransman."

Benidorm 28

Eerst maar even over gisteravond. "We" verliezen van Frankrijk met 4-0. De kranten vallen over elkaar om ons lezers duidelijk te maken, hoe slecht Nederland wel niet was. Er is zelfs 1 krant, die letterlijk de teksten van het televisie verslag uittikt.... Tjonge wat goedkoop! Maar er is één speler die ik nauwelijks in die negatieve stukjes tegenkom. Onze grote, geweldige centrum verdediger meneer van Dijk. Tjonge, deze "topspeler" ziet kans om de gehele wedstrijd absoluut risicoloze passes, overdwars, te geven. Over  maximaal 10 meter, om daarna druk gebarend duidelijk te maken, waar die bal dan wel naartoe moet. 

Voor de rest...... Jongens, Nederland heeft naar beste kunnen gevoetbald. Frankrijk is gewoon 3 klassen beter.

Oke, dat ben ik kwijt!

Vandaag is de dag waarvan je wist dat die zou komen, gatver, wat een tekst. Het is vandaag opruimen geblazen. Maar dit keer pakken we dat heel anders aan. "Tómali con Calma." Heel rustig aan en dat bevalt prima.

Na de koffie is de satellietschotel het eerste slachtoffer. 

Het ding staat achterlijk ver achterover en een paar dagen geleden, ontdek ik, tijdens het drinken van een kopje koffie bij de camper, waarom dat dit zo is. Ik heb de beugel van de schotel op de kop gemonteerd. Het grappige is, als je met de schotel aan de slag gaat, er altijd wel iemand langs komt om te vragen of hij het niet meer doet. Om vervolgens fijntjes mee te delen dat "hij" alleen nog maar Internet TV heeft en tegenwoordig alleen nog maar "streamt".

Na deze klus nemen we nog een kopje koffie en lees ik nog een stukje in het boek van Ilja Gort, "Leven als Gort in Frankrijk."

Hierna gaat Ali met mijn teennagels aan de slag. Ik moet zeggen dat dit, ondanks dat het zittend werk is, het vertrouwen daalt als de bediener van de slijptol eerst de gebruiksaanwijzing nog moet doorlezen.

Maar mijn tenen zitten er allemaal nog aan en de ingegroeide nagel is vanaf nu pijnloos.

Oh hemeltje, ik ben helemaal vergeten te vertellen dat sinds gisteravond een "schuifdeur" pal naast ons staat. Alleen heeft deze twee schuifdeuren, twee portierdeuren en een achterklep. Als de dame en de heer tegelijkertijd bezig zijn, Phil Collins er, tijdens zijn concert, een puntje aan kan zuigen. (Phil Collins is een beroemde drummer.)

Maar oké, inpakken en wegwezen dus.

Benidorm 27

Doordat de camper nogal voorover staat en dat problemen geeft met het aanbraden van mijn vega schnitzel, heb ik autosteunen onder de voorwielen geplaatst.

Als ik ze, voor ons vertrek, weg wil halen, schiet de pen uit de houder, slaat de autosteun om, en zakt de camper veel te snel naar beneden. Precies op mijn pols. Ik hoor een droge knak, maar ik voel vooralsnog geen hevige pijn. Wel zie ik mij nog in het ziekenhuis belanden, waar de gebroken pols weer gezet moet worden. 

Die droge knak is het gevolg van dat Ali zich op bed omdraait en de lattenbodem even protesteert, waardoor ik wakker word.

Vanmorgen maken we het inkoop/koffie riedeltje in Albir. Voor de laatste keer dit jaar, want zondag staat in het teken van het vertrek uit Benidorm. Allereerst weer naar de Mercadona, omdat De Buren nog niet open zijn. Dan, als een soort traktatie, koffiedrinken bij De Buren. Vorige week hadden ze een geweldige aanbieding van Schwarzwalder Kirsch Torte met koffie voor € 3,50. Vandaag probeer ik die deal weer te sluiten, maar dan met de Appeltaart. "Jammer, maar die vlieger gaat niet op" ondersteunt een collega het jonge meisje. "Nou, je krijgt steun van je moeder" probeer ik nog.... "mijn dochter is nauwelijks 7 jaar, lacht de collega... hilariteit alom. Toch kroelen de twee nog even met elkaar en spelen ze moeder en dochter.

Het appelgebak is werkelijk een traktatie van jewelste en niet alleen door de omvang van het gebak. Aansluitend op naar de Lidl, waar ik weer op de parkeerplaats sta te genieten van de manier van parkeren op deze krappe plekken.

Als we weer bij de camper zijn, blijft die nachtmerrie mij maar plagen, dus begin ik er maar mee om allereerst die steunen weg te halen.

Maar dat ontketent een soort kettingreactie, waardoor de fietsen op de camper komen en de garage voorbereid wordt voor de grote inpaksessie, morgen.

Om ons heen heeft er al een kleine leegloop plaatsgevonden. Nu is het volgende week "Semana Santa", de Goede Week, waarbij de Spanjaarden een week vrij hebben. De grote steden, zoals Madrid, lopen dan leeg en massaal begeven ze zich dan naar de kust. Velen hebben een tweede huis aan de kust, maar de camping hier, zal dan ook volstromen met feestvierende Spanjaarden.

Ik hoor trouwens om mij heen, van mensen die naar Nederland willen terugkeren, enige ongerustheid over de toestanden in Frankrijk. Ik hoor stoere uitspraken, zoals "Dan rij ik in 1 ruk door naar Nederland." 

Naar Frankrijk duurt voor ons nog minstens een maand, hopelijk.........

Benidorm 26

 Gisteravond hebben we van een genoeglijke avond met Riky en Theo in het Roemeense restaurant Transilvania in Albir genoten. Theo laat zich helemaal gaan en bestelt een lamsbout. Ik ben onder de indruk van de omvang van het exemplaar. Typisch Roemeens is de soep, want als we vragen of er vlees in de soep zit, wordt dat ontkent. "No, sin carne, solo pollo" (Nee, geen vlees, alleen kip.) Eigenaardig, of misschien wel grappig, dat ze in Roemenië en Spanje kip geen vlees vinden. 

Vandaag wandelen we, een beetje weemoedig, voor de laatste keer dit jaar richting de boulevard voor het dagelijkse bakje koffie in Los Gemelos. "Decir adios es morir un poco" (afscheid nemen is een beetje doodgaan.) 

Zelfs de natuur werkt eraan mee, als de Zeevonk, als een weemoedige sluier, over de boulevard hangt. Morgen is het inkopen doen in Albir en zaterdag is het opruimen en klaarmaken voor vertrek.

Als de nep-violist zijn penetrante klanken weer dwars door de muziek van het restaurant laat klinken is het de hoogste tijd om te gaan. 

Onderweg zie ik een "balletje balletje" tafel op het strand liggen. Normaal nemen de mannen hun bouwsel altijd mee, als de politie in aantocht is, maar deze keer hebben ze zich kennelijk overvallen gevoeld. 

Bij de markt zijn ze al volop bezig voorbereidingen te treffen om met de bouw van de appartementen torens te beginnen, zou het dan toch eindelijk gaan beginnen. We zullen het volgend jaar allemaal beleven.

Even verderop rijden de vrachtwagens, vol puin, af en aan om het terrein te egaliseren.... 

Wat absoluut niet meer rijdt is deze mini, die wordt afgesleept. Nu hadden we al een aantal keren gezien dat de jongeman, met de motorkap open, het vehikel weer aan de praat probeerde te krijgen, maar vandaag mislukte dat jammerlijk.

Dit soort T-shirts kom je veel tegen in Benidorm en het is ook een bepaald soort vrouwen die deze dragen. Bang om gemolesteerd te worden, waag ik het maar niet om een foto te nemen van de dames die dit dragen. Laat ik een poging doen om dit type vrouw te omschrijven. 

Het zijn vaak dames van een bepaalde leeftijd, zeg iets boven de 50 jaar. Ze hebben een verweerde huid, wat misschien veroorzaakt wordt door de sigaret, die constant tussen haar bruine vingers hangt. Ze hebben meestal een schorre stem, alsof ze 3 weedstrijden lang hun favoriete voetbalclub hebben aangemoedigd. Ze bewegen zich voort op teenslippers en laten regelmatig een gorgelende hoest horen.