Benidorm 25

 

Gisteravond maak ik een paar opnames met de drone van de camping en omgeving. Hier een paar zogenaamde "stills" van die opnames.

Dit is een opname richting het Westen over de camping heen, met links beneden het restaurant.

Het onoverdekte zwembad met rechts het verwarmde overdekte gedeelte, in het midden het restaurant.

Dit is richting Benidorm stad met op de appartementen gebouwen het schijnsel van de ondergaande zon. In het midden zijn ze druk bezig voorbereidingen te treffen voor de aanbouw van nog eens 2500 nieuwe appartementen in torens van "minstens" 20 verdiepingen hoog. Lager mag dus niet, om daarmee het "karakter" van Benidorm te behouden. De bouw gaat plaatsvinden aan de overzijde van de weg.

Vandaag staat in het teken van de Peluqueria Natoli waar Jose (uit te spreken als Gossee) de schaar hanteert. Ieder jaar weer is dit, zoals men dat tegenwoordig noemt, een "belevenis." 

Na het uitgebreid twee keer wassen van het haar wordt er een model geknipt. Dit vergt, zoals Jose het doet, uiterste concentratie. 

Met diezelfde concentratie wordt het model met uiterste precisie geföhnd, net zolang totdat er geen haartje meer op de verkeerde plaats zit. Denk niet dat ik, in tegenstelling tot mijn andere verhalen, ook maar iets overdrijf.

Neem gerust van mij aan, Peluqueria Natoli in de Torre Principado Locatie 24, is de beste kapper van de wereld.

Na deze belevenis schieten we nog even bij Vera Cruz naar binnen voor wat noodzakelijkheden. Iedere keer verbaas ik mij erover dat, ondanks een grote uitbreiding van de winkel, je er je kont niet kan keren. Het is maar een geluk dat ze niet hebben gekozen voor winkelwagentjes, maar voor van die vervelende plastic "tassen" op wielen. Anders ontstonden er geheid ruzies over wie het eerst het pad in mocht, want passeren is hier geen optie.

Vanavond een hapje eten bij Transilvania, de Roemeen in Albir.

Benidorm 24

 21 maart, de eerste dag van de nieuwe lente, maar qua temperatuur merken we daar weinig van. Zo warm het gisteren was, zo frisjes is het vandaag, tenminste als je uit de zon bent, want het Noordelijke windje maakt het fris. Dit is zo'n typische dag waar de dames geen keuze kunnen maken tussen een lange-, een driekwart- of een korte broek. Gelukkig is Ali op een leeftijd dat ze, buiten de camping om, nooit voor de laatste optie zou kiezen.

In Los Gemelos is het vandaag een olijke boel. Het zal aan het voorjaar liggen, denk ik zo. De ene grap na de andere rolt de tafel over....

Wij wandelen richting "de Belg" om een pannenkoekje te gaan eten. De bewolking neemt steeds meer toe en als we aankomen is het te fris, dus gaan we binnen zitten. Van de pannenkoek zien we beide af en dus bestellen we een stokbroodje tonijn van de kaart. De Belgische meneer, die de bestelling komt opnemen, kijkt een beetje vreemd, "Alleen tonijn" vraagt hij nog eens. Wij bevestigen de bestelling, maar hij blijft ons vreemd aankijken... Als hij achter de bar onze bestelling doorgeeft, spreidt hij nogmaals zijn armen en haalt zijn schouders op. Hier wil ik het fijne van weten. Ik loop naar de bar en   vraag wat er zo vreemd is aan onze bestelling. De tonijn schijnt heel droog te zijn, maar in de tonijn-salade zit ook mayonaise en fijne uitjes et cetera, alles "huisgemaakt." We gaan voor de "salade." Nog steeds begrijp ik niet waarom stokbrood tonijn zo op de kaart staat, terwijl ze zelf vinden dat dat niet te eten valt.

De tonijn salade op het stokbrood smaakt voortreffelijk en is een aanrader.

Als we een leerwinkel passeren hippen we even naar binnen, want wat ze hier allemaal van leer weten te fabriceren neigt naar het ongelooflijke. Ali scoort nog even een "reserve" tas......

Als we terug lopen vanaf de Belg naar de camping komen we steevast langs een beeldenrij van de Fab4. Deze keer maak ik er een foto van, al weet Ali zich te herinneren dat ik dat jaren geleden ook al eens gedaan heb. "Slietoage an mien benul" zullen we maar zeggen.

Nu we het toch over slijtage aan het benul hebben. We lopen al 4 weken langs deze Acacia, waarbij Ali steevast de opmerking maakt: "De Acacia staat nog steeds niet in bloei." Tot een paar dagen geleden. "Kijk de Acacia begint te bloeien." Met meteen de verklaring erachter aan: "Normaal zijn we een maand later hier en dan staat hij al in bloei."

Nu de boom in bloei staat is het kennelijk tijd om hier te vertrekken.

Benidorm 23

 Het is alweer de laatste week Benidorm die we ingaan. Wat gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt.

Als we vanmorgen naar de boulevard wandelen stuit ik op het bovenstaande bord. Ik moet hier even bij stilstaan. Werkelijk stilstaan. Een emmer bier, dat is wat hier wordt aangeboden. Ik ga ervanuit dat de emmer ook gevuld is met ijs, anders wordt het op het laatst een lauwe bedoening. Hoewel, dan ben je ook weer sneller daar waar je wezen wil, stomdronken. Want dat is toch wat deze aanbieding bedoelt te zeggen, "veel bier voor weinig" (as't moar doent).

Het is heerlijk weer en het strand wordt alweer in gebruik genomen. Ik zie zelf al mensen aan het zogenaamde "Parasailen". Dat is aan een parachute hangen, die met een kabel verbonden is aan een speedboot.

We zijn vandaag de eersten in Los Gemeleos, dus kunnen we een plaats uitzoeken en genieten van de Engelse knapen, die heel veel lol hebben.

Na een uurtje is het gedaan met de rust en worden we getrakteerd op het virtuoze vioolspel van deze meneer. 2 nummers heeft hij op zijn repertoire, namelijk Hallelujah, orgineel 1984 van Leonard Cohen en "Shallow" van Bradley Cooper en Lady Gaga uit de film "A star is born" Maarrr.....  laat U niet bedotten. Afgezien dat het door merg en been gaat, zo luid staat het geheel, is het geluid ook nog eens zeer penetrant. Die luidspreker voor zijn voeten bevat een CD speler en de elektronische viool doet helemaal niets. Hij vedelt wat heen en weer met z'n strijk stokkie, maar het komt absoluut niet overeen met wat een vioolspeler zou doen. Zo verdient dit stel hun centjes. Oh ja, in die kinderwagen waar mevrouw de hele tijd mee op en neer zwengelt om haar kind zogenaamd in slaap te wiegen....... zit niks! 
 

Vanmorgen, tijdens mij sanitaire stop, hoor ik mensen klagen over "weer geen warm water". Vanmiddag ontdek ik waarom dit zo was. Ze zijn aan het graven geweest, op "ons" vroegere plekkie. Op deze manier komt de sloop wel heel dicht bij.

De verbeteringen op het andere deel van de camping zijn voor het grootste gedeelte afgerond. Dus verhuizen de "vaste" mensen weer terug naar hun "eigen" gedeelte, want ze stonden hier gedwongen, zoals ze dat zelf hebben ervaren. De caravans zijn van een groter slag, dus is het even uitkijken dat ze niet een van die scherpe takken raken. Maar met zes keer heen en weer steken, lukt het uiteindelijk toch. 

Benidorm 22

Vannacht komen twee Nederlandse dames, die pal tegenover ons staan, thuis van het stappen in het nachtelijk Benidorm. Het is half twee in de nacht, maar ze willen nog wel even buiten nazitten. Nu klinken stemmen in de nacht altijd wat heviger, maar zo pal naast onze camper..... Het wordt kwart voor drie, als ik nog steeds wakker blijf van hun gesprekken. Om 3 uur ben ik er klaar mee. Ik trek mijn sloffen aan, wandel naar de dames en vraag: "Of deze therapeutische sessie morgenvroeg ook voortgezet kan worden, of dat het perse om drie uur s' nachts moet." Een half uur later hoor ik de schuifdeur van hun kampeerbus een aantal keren open en dicht slaan. Kennelijk maken de dames aanstalten.....

Ik voel me vanmorgen nog een beetje brak..... Och, weet ik ook weer hoe dat voelt. Als we vanmiddag thuis komen, zijn ze gevlogen. Het waren aardige dames.

 Terwijl het vuurwerk in Benidorm losbarst in het kader van de Fallas feesten, knalt, bijna simultaan, het vuurwerk in de Amsterdamse Arena los bij de klassieker Ajax- Feyenoord.

Grote vuurpotten liggen al klaar, als we van Gemelos terugwandelen naar de camper. 

Het valt niet zo goed te zien, maar tot het einde van de straat hangt het vol met vuurwerk. Dit vuurwerk wordt vanavond afgestoken, tegelijkertijd met het in brand steken van de papieren poppen.

Dit jaar zijn de poppen wat kleiner uitgevallen dan de vorige keren dat we tijdens de Fallas feesten hier in Benidorm waren.

Dat niet iedereen er vertrouwen in heeft blijkt wel uit dit plaatje, waarbij deze meneer begint te twijfelen aan zijn eigen pyrotechnieken.

Dan is het absoluut geen gek idee om alvast de "Bomberos" achter de hand te houden, want je weet nooit wat onzekerheid van een pyrotechnicus teweeg brengt.

Aan onzekerheid van deze dame mankeert helemaal niets, want hoe durf je anders op deze manier door de wereld te lopen.

Hoewel ik zelf vanmorgen in het restaurant nog wel even een "Lang zal ie Leven" aanhef, voor een jarige onder ons. Dan ben je ook al een beetje de schaamte voorbij, toch?

Oh ja, Ajax verliest roemloos met 2-3 van Feyenoord en ook nog in de Arena.... triest... 

Er is maar één man die mijn zondag beter kan maken namelijk Max Verstappen, maar dan moet ie wel in Jeddah even 14 bolides gaan inhalen op het circuit in Saoedi-Arabië.

Lieve mensen, het leven is hier fantastisch, of Ajax nu wel of niet wint en of Max nu wel of niet de Grandprix in het Saoedi-Arabische wint.

Benidorm 21

 Het is bewolkt en frisjes. Ja ik weet het, het is klagen met de mond vol. Maar je raakt snel gewend aan de warmere temperaturen hier in het Spaanse. Hoewel dat soms de hersenen schijnt aan te tasten.

Wat te denken van Ali haar schoeisel, waar ze gisteravond mee naar het toilet loopt? Werkelijk, dit is niet in scene gezet.

Vandaag is het boodschappen tijd. Dat betekent dat we een vastgestelde route in Albir langs diverse winkels gaan afleggen. Om te beginnen met de Mercadona, omdat "De Buren" pas om 10.00 uur open zijn en daar willen we koffie gaan drinken.

We gaan voor de aanbieding van een enorm stuk Wiener Sachertaart + koffie voor €3,50, terwijl de taart normaal alleen al €3,50 kost. Wij Nederlander bint zunig." Terwijl wij van de heerlijke taart en cappuccino genieten, zijn we getuige van het volgende (verkorte) telefoongesprek. "Hallo, met de Buren", "Nee, dan verbind ik U met supermarkt afdeling", "Nee, dat is niet hetzelfde, wij zijn de Lunchroom en een andere afdeling is de supermarkt". "Oh ja, wij verkopen ook appeltaart voor €3,50 per punt", "Hoeveel wou U 8 punten?",  "Met wie heb ik gesproken?" "Ik ben diegene zonder haar", Aha, M & M dus", Nee?", "Oke, mevrouw, ik zie U vanmiddag." Dit telefoongesprek duurt veel langer dan dat ik nu schets, maar het is hilarisch zo het verloopt. Ik kan dan ook niet nalaten om op te merken, dat ze in ieder geval een appeltaart heeft verkocht, maar dat ze niet, op een dag, teveel van dit soort klanten moeten hebben.

Ik scoor bij de Aldi, achter de de Buren, snel even een paar blikjes. Witbier en dan kunnen we naar de Lidl, voor de aanvullende benodigdheden.

Ik blijf dat het liefste buiten staan, want er valt ieder moment wel wat te beleven op de veel te kleine parkeerplaats bij de Lidl. Wat te denken van deze Nederlanders die hun autootje op een illegale plek zetten, maar dat oplossen door mevrouw de opdracht te geven, naast de auto te blijven staan.

Of deze Spanjaard, die al telefonerend aan komt rijden en zijn auto deels op de invalide parkeerplaats neerzet. Als hij uitstapt schrikt hij van het blauwe plakkaat van de invalide aanduiding, stapt weer in en verzet zijn auto 10 cm. Dat hij nog steeds over de streep staat geparkeerd boeit hem blijkbaar niet.

Vanmiddag begint het zachtjes te regenen en krijg ik inspiratie voor de voorgaande blog over "de Bleke Man"

Later op de middag de kwalificatie voor de Formule1 race in Jeddah, Saoedi Arabie.

Benidorm 20a (De bleke man)

 De Nederlandse bleke man drinkt, sinds jaren, een aantal keer per week een kopje koffie van € 1,50 in het etablissement. Soms zelfs wel twee. Hij meent dat hij daarmee rechten kan ontlenen. Hij komt binnen en heeft eigenlijk onmiddellijk de bokkenpruik op, zoals iemand het fijntjes opmerkt. De bleke man ziet zijn stoel namelijk bezet zijn. Hij schuift nukkig, op het hoekje van de tafel, een stoel bij. Het is een mooie dag in maart en de Fallas feesten zijn al in volle gang. Deze feesten kondigen het einde van de winter en het begin van het voorjaar aan. De zon schijnt al vrolijk op dit uur. De eigenaar van het restaurant heeft dan ook het schuifdak open geschoven, zodat iedereen van het zonnetje kan genieten. Maar de bleke man heeft daar geen zin in. Geërgerd wenkt hij een ober. Hij wijst naar boven en gesticulerend maakt hij duidelijk dat het dak dicht moet.

De ober haalt zijn schouders op en rent naar zijn volgende, wenkende, klant. Na 2 minuten heeft de bleke man er genoeg van. Hij beent zichtbaar boos naar de uitbater om zijn ongenoegen kracht bij te zetten. Nog eens een minuut later schuiven twee delen van het dak dicht. Vier jonge dames, die hun plekje in de zon zien overschaduwen, doen nog een poging bij de uitbater om het bevel van de bleke man terug te draaien. Zij zullen moeten verhuizen. 

De uitbater heeft voor aanstaande zondag weer het ontbijt van €3,00, van bleke man, veilig gesteld.

Benidorm 20

 Het is vandaag St. Patrick dag en dat merken we zodra we van de camping af zijn.

Veel Ieren zijn dan ook uitgedost in het groen, sommigen los geïnspireerd, anderen maken er wat meer werk van.

St. Patrick's Day is een culturele en religieuze feestdag die jaarlijks op 17 maart wordt gevierd. Het is vernoemd naar Saint Patrick, de patroonheilige van Ierland, die wordt verantwoordelijk gehouden voor het brengen van het christendom naar het land. De dag is een feestdag in Ierland en wordt ook gevierd in veel andere delen van de wereld, vooral in landen met een grote Ierse bevolking.

Naast de festiviteiten is St. Patrick's Day ook een dag voor religieuze naleving en bezinning, vooral in Ierland. Veel mensen wonen kerkdiensten bij en nemen deel aan andere religieuze activiteiten om Saint Patrick en zijn bijdragen aan het land te eren.

 Het religieuze is bij sommigen ver te zoeken, tenzij je het, om 10.00 uur, leegdrinken van enorm grote glazen bier een religie wil noemen. Wij verdenken dan ook de helft van de groen uitgedoste figuren, dat hun afkomst ordinair Engels is. 

Dat je, ongeacht St. Patrick, er ook op de camping goed uit moet zien, wordt hier wel duidelijk. Dit noem je op de camping, kapper aan huis.

Ik ga me nu vermaken met de eerste vrije training op het straten circuit in Jeddah (Saoedi -Arabie).

Benidorm 19

Om 5.45 uur vanmorgen knalt een enorm vuurwerk ergens in Benidorm, maar ik ga nog achterhalen waarvoor dit is ontstoken.

Vanmorgen worden we ook al  opgeschrikt door een enorm kabaal, wat ik later als muziek kan determineren. "Get fit" blijkt deze activiteit te eten.

 Boodschappen, op de fiets, bij Veracruz, dat is althans het plan. Want de belastbaarheid van mijn partner is nog niet helemaal "je dat" en voor je het weet, moet ikzelf koken. We slaan vandaag koffiedrinken bij Gemelos dus over, althans, dat is het plan. Teus brengt zijn schoonzoon met vrouw, naar Allicante Airport en Riky en Theo komen bijna nooit op donderdag. Maar dan opeens krijg ik een Whatsapp van Teus.

De armoede heeft ook in Nederland toegeslagen, luidt de tekst onder deze foto.

Nu is Teus niet het type wat onder het autorijden zal gaan zitten appen, maar misschien moet hij op het vliegveld wachten? Maar wat blijkt, hij zit al bij Gemelos, dus gaan wij ook even een kijkje nemen, al hebben wij de koffie al in de camper genoten. Alle koffiedrinkers, die langzamerhand binnen druppelen, informeren nog even naar de gezondheid van Ali, want zo'n ziekenhuis opname spreekt zich rond. 

Wat er dan opeens gebeurt komt bij mij een beetje "Spooky" over.

Zo ziet het eilandje voor Benidorm er onder normale, zonnige, dagen uit.

Dit gebeurt er vanmorgen met Isla de Benidorm, ook wel Pauweneiland genaamd.

Het is een spookachtig gezicht om het eiland bijna geheel in de mist en  uit het zicht te zien verdwijnen.

Ali legt gisteren dit fenomeen ook al op de gevoelige plaat vast, waar haar door de buurvrouw wordt verteld dat de koude lucht uit het Noorden, de bergen afzakt. Maar midden op zee?

Ik laat me vertellen dat dit Zeevlam of Zeemist wordt genoemd. Het ontstaat als koude lucht in aanraking komt met relatief warm zeewater. Later op de dag bestaat de kans, door de zeewind, dat de mist het land optrekt.

Weer een mysterie opgelost, toch Teus.

Benidorm 18

Gisteravond, nadat Ali uit het ziekenhuis is ontslagen, worden we op een prachtige zonsondergang getrakteerd.  Onze achterburen zijn druk bezig om hun spullen op te ruimen, omdat ze morgenochtend vertrekken naar Peñiscola, even voorbij Valencia.

Maar als hij vanmorgen wil wegrijden horen we een enorme knal. Wat blijkt bij het wegrijden knalt zijn aanhanger van de trekhaak. Alles is losgeschoten, zoals de kabel van de breekreminrichting en zijn verlichtingsstekker. Voor hetzelfde geld knalt de aanhanger tegen onze camper, dus komen we goed weg. Hij natuurlijk ook, want het zal je onderweg op de snelweg gebeuren.

Moeders is weer thuis en dat betekent dat de hele camper overhoop wordt gehaald en alles wat ook maar enigszins in aanmerking komt voor een reinigingsbeurt wordt in een grote tas gepakt. Twee machines hebben we inmiddels aan de draai en daarna moet een deel nog in de droger.

Ik "mag" mee, omdat de twee volle tassen nog even te zwaar zijn voor "de patiënt". Maar denk niet dat dit een straf betekent, want hierboven is het uitzicht vanuit het washok. Kijk, dan kun je het slechter treffen.

Terwijl het zwembadwater een temperatuur van niet meer 15 graden heeft, zie ik tot mijn verbijstering dat er mensen daadwerkelijk in het buitenbad aan het zwemmen zijn. Het is de eerste keer, sinds we hier zijn, dat we dit meemaken. Wel een beetje logisch, wat we zijn dit jaar een maand eerder hier.

Anderhalf uur later heb ik het meeste van de twee wassen alweer aan de lijn te drogen gehangen. Het beddengoed zit in de droger, dus dat kan ik zo weer terug op bed leggen. (Die toezicht houdende mevrouw wil niet herkenbaar op de foto.)

Benidorm 17

Vanmorgen eerst maar eens de rekening van de arts, die vrijdagavond laat nog een bezoek bracht in onze camper, betalen. Dit kan hier bij Clinic Rincon Benidorm, maar moet dan wel contant. Dus €150 gepind en dat afgedragen aan de receptioniste bij de clinic.

Dan op naar het ziekenhuis, waar het een volle bedoening is. Even hoop ik dat het de arts is met het ontslag bericht, maar dat is ijdele hoop. Het blijkt dat een stagiaire niet weet hoe ze het infuus beter moet aanleggen, wat haar nu wordt geleerd.

Rond een uur of 10, huppel ik naar beneden om een bekertje cappucino voor Ali en een espresso voor mezelf te scoren. De automaat geeft de koffie namelijk met een hoop suiker, bah.

Een bekertje cappuccino €2,75 en een espresso (de bodem net bedekt) voor €1,75. Ik denk, laat ik een cakeje meenemen. Van dat idee stap ik maar snel af, als ik de prijs van € 5,80 per stuk hoor. Trouwens, de foto is een zogenaamde stock foto, want fotograferen is veboden. In werkelijkheid is het restaurant afgeladen vol.

Om nog even terug te komen op de selfie met de jonge dame. Het betreft Anouk van het TV programma "Dreamschool." Met Lucia Rijker en Eric van t' Zelfde.

Het is een programma over jongelui die zijn vastgelopen in de maatschappij. Anouk was nou niet bepaald de sympathiekste deelneemster en kwam vaak niet opdagen. Vandaar dat Ali niet zoveel met haar op had.

De E-reader bij de hand en niet te vergeten haar persoonlijke verpleger, is het wel uit te houden in het ziekenhuisbed.

Maar met het ziekenhuis ontslag in het vooruitzicht moet er zo nu en dan ook een beetje geoefend worden. 

Zojuist is de behandelend arts (vrouw) geweest met een Belgische vertaler. De rug-scan van gisteravond is gunstig beoordeeld en ook op het 24 uur hartfilmpje zijn geen onregelmatigheden geconstateerd. Nu is het wachten op de ontslagbrief en kunnen we naar huis.

De arts verontschuldigde zich nog dat ze niet precies kon zeggen wat de oorzaak nu wel is geweest. Ze hield het op een onwillige spier.

Het is inmiddels 26 graden in de kamer, dus de hoogste tijd om te vertrekken.

Er komt nog iemand om te tempen, voordat we weggaan. We wijzen haar erop dat we naar huis gaan, maar dat het infuus er nog uit moet. Ze raakt in paniek en rent de gang op en roept iemand. Het ventje komt aansloffen en gaat interresant doen. "Ik ga kijken in de computer of U naar huis mag, dan haal ik het infuus weg."

Dit alles in een soort Engels uit de mijnen.

Een lang verhaal kort en nog wat aanmaningen van 2 vertalers, komt meneer na een uur weer. Dit terwijl hij, het hele uur, een beetje rond hangt bij de balie. Kennelijk werd de "druk" hem te hoog. De arrogantie straalt er vanaf.

We mogen eindelijk weg! Thuis vier ik het met een biertje!