Holzminden 30 / Groningen

Er kunnen natuurlijk honderd redenen zijn waarom de deze Blog zo laat verschijnt. Maar laat ik daar het zo dadelijk even over hebben.

Donkere wolken verschenen er, nu alweer eergisteren, boven Holzminden. Hevig onweer en dito wind en regen zouden, volgens de verwachtingen, ons deel zijn.

Het lijkt alsof we worden ingesloten door het slechte weer. Je ziet dat de medebewoners aan de Weser ook hun spullen hebben opgeruimd.

Het zwembad is officieel gesloten, maar dat betekent niet dat er geen bezoekers komen. De ganzen zoeken een goed en veilig heenkomen in het wel veilige zwembad.

Later op de avond breekt de zon ineens door. Dit is wel symptomatisch hoe het weer hier in en op deze plek soms onvoorspelbaar kan zijn.

Als deze, wat slechtere dagen voorbij zijn krijgen we nog een paar mooie en warme dagen, om van te genieten.

Maar het loopt allemaal anders. Ali had de afgelopen dagen wat buikklachten en voelde zich daar niet gerust op. 

Als we gisterochtend ook nog wakker worden met een buiten temperatuur van 4 graden en het in de camper 7 graden is, heeft Ali, letterlijk en figuurlijk de buik ervan vol. "We gaan vandaag naar huis" is de koele mededeling, als ik, nadat ik de kachel heb aangezet, weer in bed kruip.

Waar we anders een paar dagen voor uittrekken en het relaxed aanpakken, komt er nu ineens druk op te staan. Antennes afgebroken, zenders en portofoons in de koffer. Het zijn een paar dingetjes, die "even" moeten gebeuren. Maar let wel, de dikste klus heeft toch echt Ali. Want die wil en moet alles nog inpakken in de garage en dat is een hele klus. Ook moet de camping nog betaald worden en moeten nog inkopen gedaan worden bij de Edeka.

Het betalen van de camping gaat ook niet zonder slag of stoot. Wilfried zit in de receptie en dat wordt dan een stuk eenvoudiger. Maar als we de receptie binnenstappen, komt er uit de op de achtergrond spelende radio het nieuwsbericht dat alle, ik herhaal alle, betalingen via Internet "In das ganze Land nicht möglich sind." Na een paar mislukte pogingen, wordt de grote baas gebeld. Een gewone overschrijving is het advies. 

Maar nu gaat het naar de winkel en ik maak mij zorgen, maar Ali neemt die weg, "Ik heb genoeg geld in de portemonnee en dat klopt "Zucht." Halen wij het met de diesel, is mijn volgende vraag! Geen probleem, ook Christoph bied ons €100, = wat we later kunnen overmaken, maar het lukt allemaal.

Zo rijden we rond 14.00 uur Albaxen door, op weg naar Nederland. Er liggen nog 350 kilometers voor de wielen.

Maar het zijn mooie kilometers door een prachtig landschap, waar wij maar geen genoeg van kunnen krijgen.

Maar als de Giraffe van Wildpark Emmen (Wildlands Adventure Zoo Emmen)  oprijst, voelen wij ons toch ook wel weer thuis. 

De camper staat weer op de (duurbetaalde) parkeerplaats voor de deur en het uitpakken en schoonmaken kan beginnen.

 Tot de volgende reis

Holzminden 29

Het voordeel van in een camper vertoeven is, dat je heel, heel dichtbij de elementen bent. Ik noem het een voordeel. Ali haat het. 

Vannacht stormt het ongelooflijk hard en dat gaat gepaard met harde regen. Ik vind het heerlijk om ernaar te luisteren, zeker nu we geen last meer hebben van een lekkage en geniet ik volop. Let wel, het is midden in de nacht en ik bedenk al dat ik hier iets over ga zeggen in deze Blog. Omdat het nacht is gaan je gedachten toch wel een beetje met jezelf aan de loop. Ik denk dat een ieder dat wel eens heeft ervaren. Problemen worden in de nacht groter, maar de poëzie stroomt rijkelijker. Terwijl ik lig te luisteren en het heen en weer zwiepen van de camper ervaar komt de volgende zin bij me op. "De onbarmhartige harde wind geselt de camper met een striemende regen." Bijna wil  ik uit bed stappen om het op te schrijven, maar dat gaat mij echt wat te ver! Het is ook nog eens koud, dus dan laat je het wel, tenzij het een onvermijdelijke sanitaire stop is.

Over koud gesproken, vanmorgen word ik uit bed gestuurd: "OM DE KACHEL AAN TE STEKEN." Echt waar, de kachel moest vanmorgen aan, want het was buiten 11 graden en binnen ongeveer 17 graden en dat is toch te koud voor oudere mensen.

Het verbaast ons iedere keer weer, als deze rondvaartboot langs komt en er totaal geen mensen op zitten. Dat kan toch nooit uit, maar ja, ze zullen het wel weten, nietwaar.

Er zijn mensen die hele schilderijen op hun camper laten zetten. Ik heb in het verleden daar wel voorbeelden van laten zien. Deze mensen vinden een afbeelding achter hun raam dus heel mooi, maar zelf zie je het niet, lijkt mij.

Maar ze hebben nog meer voor ons, toeschouwers, in petto. Wat te denken van deze sunblockers. Je waant je gelijk op een slagveld in Normandië, maar daar zullen ze wel niet over nagedacht hebben. Poppy's noemen de Engelsen deze klaprozen, die symbool staan voor de gevallenen in de eerste wereldoorlog.

Of ga ik nu te ver in mijn associaties?

Holzminden 28

Gisteravond proberen een oud collega, Rob Bakker PD5LX en ik een verbinding tot stand te brengen. Ik hoor hem luid en duidelijk, maar bij hem blijft de ontvangst stil. Ik ontdek plotseling dat mijn antenne rare dingen doet en we stoppen de poging. De grap is dat we wel contact houden via WhatsApp. Vannacht lig ik maar te piekeren hoe dit plotseling kan. Vanmorgen sta ik vroeg op, lees 6.15 uur en meet ik de antenne door en ontdek het euvel. Door het dramatisch kelderen van de temperatuur is er in de antenne condens ontstaan en dat vindt een zender niet leuk.... Condens ontstaat door verschil in temperatuur en de daarmee gepaard luchtvochtigheid. Tja, jammer.

We doen het vanmorgen rustig aan en drinken op ons gemak koffie om even later te gaan lunchen, allemaal in alle rust. Ondanks de kou, het is rond de 14 graden, heeft Ali het in haar hoofd om toch nog een rondje Lüchtringen te gaan fietsen, dus komen de hoofdbanden en de handschoenen uit de kast. Tja lezers, het is 15 graden en de wind is hard, maar ondanks dat gaan we op pad.

Het koolzaad raakt zo langzamerhand in bloei. Normaal staat het zogenaamde "winterkoolzaad" van half april tot begin mei in bloei, maar zomerkoolzaad, gezaaid half/eind augustus heeft een korter groeiseizoen, maar brengt ook minder op. Het koolzaad, hier in Duitsland wordt veelal gebruikt om te mengen met diesel, of er wordt compleet biodiesel van gemaakt. Ook wordt het gebruikt als krachtvoer voor vee. Maar het blijft ook mooi om te zien die felgele velden.

Nu komen we hier al jaren voorbij en iedere keer weer vraag ik mij af, waar deze afsluiting voor dient of überhaupt ergens toe leidt. Want hierachter deze versperring is het alleen een grote woestenij.

Voor een Duitser is het altijd weer de vraag, nadat hij zich tegoed heeft gedaan aan burgers en worstjes. "Waar laat ik mijn vieze, vette en onder het as zittende gril?" Nou, in de rivier natuurlijk. "Wo sontst." Gelukkig is dit een enkeling. Want het zou toch wat zijn als de hele goegemeente van de camping dit zou doen? Het werd een aardig zootje. Maar ja, "Jeder für sich und Gott für uns alle" deze spreuk doet, ook in Duitsland, steeds meer opgeld. Jammer maar waar.

Ik weet nog jaren, echt jaren geleden, vond ik, in "Neu Harlingersiel" een los papiertje op de grond van een "openbaar" toilet. Op dat moment verbaasde het mij ten zeerste in het, toen nog, "Saubere und Ordenliche" land. (Schoon en proper.)

Word ik nu echt oud door zo te zeuren dat het vroeger beter was?

Holzminden 27

Gister namiddag nadert ons een lagedrukgebied, die het weer in zijn geheel op de kop zet. De temperaturen dalen dramatisch. Ik bedoel 10 graden in een paar uur is wel extreem.

Maar er ontstaan een paar luchten waar Van Ruisdael alleen maar van heeft kunnen dromen. Hoewel Albert Cuyp er ook iets van kon. (Luchten schilderen.) Het begint met deze prachtige regenboog, die zich manifesteert aan de andere kant van de Weser. Dat is maar goed ook want anders was Ali achter die pot met goud aan gegaan.

Hier lijkt het, alsof Holzminden in de brand staat, veroorzaakt door de regenboog? Dat kan natuurlijk niet, want een regenboog is niets anders dan waterdruppels die door de zon worden beschenen. 

Wat te zeggen van deze opname, als de wolken boven Holzminden zich ontwikkelen tot een regenbui. Het ook aardig donker wordt, terwijl naar het westen toe de zon langzaam aan kracht verliest, maar nog wel voor licht zorgt. Die kleuren!

Nu komen we hier al een paar jaartjes en ontdekken we aan de overkant een satellietschotel die aan vermomming doet. Nu weet ik niet of de bladeren, die door de schotel heen groeien, ook een negatieve uitwerking op de ontvangst hebben, maar 1 van de 4 aangeslotenen zal dan wel geklaagd hebben. Hoewel de Duitse satelliet (Astra 1) bijna met een breinaald te ontvangen is.

Vanmorgen doe we inkopen bij de Edeka in de stad, omdat er een kaart op de bus moet en de postzegel daarvoor we bij de "Getränkenladen" moeten kopen en posten. (Ik heb daar al eens iets over geschreven.) Maar de Bäckerei Engel vergoedt veel, heerlijke broodjes en even zo lekkere koffie, lees espresso.

Holzminden 26

Zo zit je te puffen van de warmte, zo trek je de volgende ochtend dikke sokken aan omdat je koude voeten krijgt. Het overkwam ons, allebeide (voordat iemand van de één of andere denkt dat die een koukleum is), vanmorgen. Het is donders vochtig en de luifel, die ik vannacht niet heb ingedraaid, is kleddernat. Dit geldt ook voor de stoffen parasol, die we voor de garagedeur hebben staan, anders wordt, onder andere, mijn bier warm.

Het was gisteren zo benauwd, dat de kanoërs er de voorkeur aan gaven om zich maar in de Weser te laten zakken in plaats van je in het zweet te peddelen.

Des te meer respect voor dit meiske die, ze komt overigens hier iedere dag langs, de hitte trotseert en haar baantjes trekt. Stroomafwaarts richting thuis, zoals nu, is wel relaxed, maar stroomopwaarts is het echt werken geblazen.

Gistermiddag, U weet nog wel, na dat drankgelag, wandelen we langs dit schitterende pand. Jammer genoeg zijn niet al de teksten leesbaar, maar het zijn stichtelijke woorden die prachtig uitgesneden op de gevel zijn aangebracht. Let ook even om de evenzeer mooie windroos, die op het dak prijkt.

U zult, als niet camperaar, niks vreemds aan deze foto ontdekken. Maar als rechtgeaarde camperaar, is dit een gruwel. (Tenzij je dikke vrinden bent.) Je staat met je camper op een heerlijke plek, met een ruim uitzicht op de rustgevend stromende Weser. Het genieten met een Grote G. Totdat...... een collega camperaar verschijnt en op deze manier naast jou komt staan. Ik vrees dat U nog steeds het "probleem" niet ziet.

Met deze opstelling (tenzij het een Engelsman betreft) zitten de deuren pal tegenover elkaar. Met andere woorden: "Je zit elkaar de gehele dag aan te gapen." Oh ja, je moet ook overleggen, wie, wanneer zijn luifel uit mag draaien....

En jullie maar denken dat wij dit allemaal maar zo maar even doen he.... Nee het is een echte wetenschap..

Holzminden 25

Een paar dagen geleden stook ik een beetje teveel vermogen met de zender, waardoor er een zekering uit knalt. Gelukkig één van de nieuwe, door onze geweldige garage Douwes, aangelegde sigarenaansteker. Maar de schrik slaat je in eerste instantie om het hart. Zender stuk? Nee, dat valt mee. Het is zo'n zekering waar we vroeger zilverpapier om deden, als ie stuk was, maar dat wordt mij door mijn veiligheidsinspecteur ten strengste ontraden.

Ali heeft op Google maps een autozaak ontdekt, dus geen man overboord. We kunnen zo een nieuwe zekering gaan halen.

Maar goed, eerst gaan we een heerlijk kopje koffie in Holzminden centrum drinken. Ik moet trouwens oppassen dat ik nu niet allerlei Germanisme er doorheen weef, want we hebben zojuist een half uur aan de telefoon/video gezeten met Beate en Volker uit of van de Luneburger heide. Beide ontmoeten we regelmatig in Oliva, hoewel ik nu denk dat ze die reis niet meer gaan maken.

Terwijl ik nog na zit te genieten en diep in gedachten ben verzonken vindt Ali het nodig om deze foto te maken. "Voor Romy" is haar excuus.

Op naar de zekeringen! Maar onderweg komen we langs Schwager. Dit is een enorm groot warenhuis, maar met vooral kleding. Het is dus niet de eerste keer dat we hier komen en nu is dat de bedoeling ook niet. Echter, voor de deur staat een groot plakkaat met daarop de aankondiging van een "Modeshow" en die begint over 10 minuten. Tja, probeer dan maar eens een Gerrie Weber fan terug te houden.

Zo wil het dat we een kleine 10 minuten later op de voorste rij aan de Catwalk zitten te genieten van Gerry Weber en andere ontwerpers. De dame linksboven murmelt de diverse creaties aan elkaar, maar daar is niet veel van te verstaan.

Aan het begin van de show serveert een lieftallige jonge dame flesjes drinken, die we met liefde aannemen. Het is een soort Apfelschorle, wat Ali graag drinkt. Maar na een paar slokjes, vertrouwt ze het niet helemaal en leest het etiket. 5% alcohol zit in het drankje, voor een jolige ochtend. Zij hoeft niet meer, dus om 10.30 uur zit ik vrolijk lurkend aan 2 flesjes wijn en dat mist zijn uitwerking niet.

De zekeringen zijn inmiddels aangeschaft, 3 voor 1 euro, maar het zoeken naar de juiste sterkte was even een dingetje. "Tja, ik wou er al zilverpapier om doen" "ja, zo we dat vroeger deden" antwoordt de technicus. Inderdaad, die goede oude tijd.

Holzminden 24

Vandaag is het Lidl Zeit, om inkopen te doen. Ik vraag mij al een aantal keren af, waarom we dat hele stuk naar Lidl fietsen. "Nou, voor JOUW bier" is het simpele antwoord. Ik ben verbaasd. Ze hebben tegenwoordig bij de Lidl Duitsland niet meer de heerlijke Perlenbacher in, weliswaar, plastic flesjes, maar een alternatief is al gevonden. Want om nu €1,50 tot €1,80 voor één flesje te betalen, is mij ook te gortig. Dus heb ik bij diezelfde Lidl blikjes ontdekt, die (bijna) net zo lekker zijn als de Perlenbacher. Tot mijn verbazing hebben ze vandaag weer de plastic flesjes. Maar Ali is conservatief genoeg om mij de alternatieve blikjes aan te raden. Want die kan ze, leeg, ook bij de Edeka kwijt en met die plastic flesjes is dat maar afwachten.

Kijk, hier moeten we het allemaal zelf halen, in Groningen is zo nu en dan een lieve Fee die een treetje Perlenbacher-blik haalt. Ja het is soms behelpen, zo op reis.

Nu ik het toch over bier heb, hier gaat het zo dadelijk ook weer los. De campers stromen weer binnen om het feest mee te vieren.

Het bord met de aankondiging staat alweer klaar, "Heute ab 17.30 Uhr Grillen" Het is een wekelijks terugkerend fenomeen en natuurlijk niet aan ons besteed.

Maar het is nog niet gedaan met de feestelijkheden, want morgen staat er de Krustenbraten op het programma. Voor wie niet helemaal thuis is in de cultuur en folklore van de Duitsers: Krustenbraten, meestal van varkensvlees, is lekker doorgebakken vlees met een knapperig kantje. Denk aan de doorgebakken spekjes van Opoe (Oma.) Natuurlijk wordt één en ander afgeblust met een koel helder biertje, of twee.

Oh, ja, toen we vanmorgen naar de Lidl fietsten, zagen we onder de brug dat het "verkeerspark" in gebruik was genomen.

Eerst krijgen ze een theoretisch onderricht van een echte Polizist, waarna ze het in de praktijk mogen brengen met de klaarstaande fietsen.

Daarna worden ze in een soort treintje geladen om ze weer richting Schule te transporteren. Bij het wegrijden verliest één van de kinderen een helm, die kletterend op de straat achterblijft. Nu zitten er een twintigtal schreeuwende kindertjes in het treintje, die nog vol van de adrenaline druk zitten te wezen. Probeer dan maar eens, als kind, de juffrouw er opmerkzaam op te maken dat "jouw" helm nog op de straat ligt. Het treintje dendert dan ook door, dus zet ik, op de fiets, de achtervolging in om de helm op te rapen en die terug te bezorgen. Het betreffende kind is zo overdonderd, dat ze een bedankje maar even achterwege laat, te lief toch.....

Holzminden 23

Als je niet beter zou weten, krijg je hier het gevoel dat we ieder moment kunnen opstijgen. Het waait een halve storm, ongeveer windkracht 7 vanuit het oosten en dat is precies in de lengte van de camper. De luifel wordt op momenten vervaarlijk omhoog geblazen, ondanks de 3 sterke banden die aan de dikke haringen zijn bevestigd. Dus kiezen we ervoor de boel naar binnen te draaien.

Maar ja, dan zit je pal in de zon en met 28 tot 30 graden en in diezelfde warme wind, is dat geen pretje.

Dus kruipen we, allebeide aan een andere kant van de camper, in de schaduw, want anders is het niet te harden. (Let even op de theedoek op het droogrek.) Verderop zien we ook al mensen in een soort worstelgevecht met hun luifel, terwijl die hem hebben opgezet, met deze harde wind. 

De derde buurman, die ook net is aangekomen, moet eerst zijn dak op, om de luifel van de Duct-tape te ontdoen, want kennelijk is deze al eens een keer over de kop gegaan.

Wie veel minder last van deze warmte hebben, zijn de mensen in dit landingsvaartuig. Met een hoop herrie hoor ik ze al van verre aankomen. Er moet ook wel een enorme motor in dat apparaat liggen, want het is een vierkante bak, waarvan de goede vaareigenschappen ver te zoeken zijn. Het ding maakt daardoor een enorme hekgolf, zodat de halve steiger overspoeld wordt.

De verwachting is, dat het nog steviger zal gaan waaien, dus we wachten het maar af en genieten!

Holzminden 22

 Soms voelt het beginnen aan een nieuwe blog, zoals een schilder zich moet voelen als hij voor een leeg wit canvas aan een nieuw schilderij begint. Of zoals een beroemd schilder ooit eens zei, "schilderen is 10% inspiratie en de rest is transpiratie."

Laat ik beginnen met ons lieve kleine musje, wat nu al een paar dagen bij ons op bezoek komt. Ze verzamelt geduldig de gemorste broodkruimels, om zo tot een maaltje te komen. Maar let eens op de foto. Rechts boven op haar kop, zit een dikke puist, of een soort parasiet. Ze beweegt zo snel dat even goed bekijken heel veel moeite kost, evenals het maken van deze foto. Ook schijnt het rechteroog al een beetje aangetast te zijn, zielig.

Op onze fietstochten, zien we regelmatig deze dames door het veld lopen. De eerste keer besteden we daar niet zoveel aandacht aan. Maar de laatste keer stoppen we en vraag ik wat ze aan het doen zijn. Maar een antwoord blijft uit. Na herhaalde malen vragen komt er een soort van antwoord, maar het blijkt niet Duits te zijn, dus vermoeden wij dat het Poolse dames zijn. Uit de bewegingen, die ze maken, lijkt het alsof ze onkruid aan het wieden zijn. Nou, dan hebben ze nog wel even werk, want de velden bestrijken enkele honderden hectare.

Ali haar Ganzenpaar met de 9 jongen hebben het heel druk met een ander paar Ganzen, die geen jongen hebben. Het kinderloze stel hoeft maar in de buurt van het gezin te komen of papa Gans gaat over tot de aanval. Want als het stel de kans krijgt, vliegen ze op de jongen af om ze, zoals Ali dat formuleert, "onder water te drukken." Ik denk dat dit paar gedrag is! Volgen mijn Orni  (Ornitholoog) zijn het onmiskenbaar Nijlganzen.

Het is vandaag niet echt zonnig, maar niet minder benauwd. Er is een dreiging van onweer en dat zou mij niet verbazen, dus direct maar de antenne uit de zender.

Holzminden 21

 Tjonge, alweer 3 weken dat we hier staan, wat gaat de tijd soms snel.

Ik ben vanmorgen vroeg uit de veren en dat ga ik nu merken rond drie uur. Dus gaat deze ouwe zo dadelijk even heel diep nadenken en mijn oogleden even aan de binnenkant bekijken. Het is mooi buiten zo rond half zeven in de morgen. De zon zit nog verscholen achter de horizon, maar doet al wel haar werk.

Door mijn gestommel wordt ook Ali wakker en zo kan het gebeuren dat we elkaar om bijna 7 uur bij de toiletten. treffen. Ook zij ziet de schoonheid van deze vroege ochtend en maakt ook foto's.

Gisteravond zien we hem al rondscharrelen en zit hij tijdenlang op het bankje, voor zich uit te staren. Vanmorgen tref ik hem slapend aan in de buitenlucht. Zijn slaapzak moet wel heel erg nat zijn, want het gras is kletsnat van de neergeslagen dauw en mist. Ieder zijn meug, zullen we maar zeggen.

Vanmiddag pakken we nog even de fiets om via de West-Ufer, bij Luftringen over de brug, zo via de Ost-Ufer weer terug naar huis te peddelen. Het is rustig onderweg, maar het is iedere keer weer een mooie tocht.

Nu worden de accu's opgeladen, om zo klaar te zijn voor de volgende fietstocht.

Holzminden 20

Tja, wat moeten we met het Vodafone logo, ik hoor het jullie denken. Wel, het heeft ons de hele ochtend bezig gehouden. Als ik zeg "hele ochtend" dan bedoel ik van vanmorgen 9 uur tot 12.30 u. Ook nog eens niet "zo nu en dan" nee, constant.

Ik noem even de 6 keer dat we worden doorverbonden. Iedere keer weer: "Uw telefoonnummer" "Uw Postcode en huisnummer". "Laatste 4 cijfers van Uw bankrekening" en niet te vergeten: "Wat kan ik voor U betekenen?" Dan mocht ik mijn riedeltje afsteken: "dat we terug gebeld zouden worden" enz. et cetera. Oh, ik vergeet nog te melden dat we door een Vodafone medewerk(st)er werden doorverbonden met Ziggo. Euh 2 keer, echt waar. Ik sleep er nog wel even tussendoor een voordeeltje van €90,- uit bij Ziggo.

Heel in het kort. Ons contract is in 1 week 2 keer opgezegd en 2 keer hebben we een nieuw contract gekregen. We zitten nu weer op het eerste en oude contract,  die ons in eerste instantie €132,- voordeel zou opleveren. Alleen, we ontdekten dat we niet meer konden bellen, want bij de gebelde ging het toestel 2 keer over en dan werd de verbinding verbroken.

Met 2 jarigen leverde dit vreemde situaties op. Te lange leste heb ik maar een Duits nummer geactiveerd en daar mee gebeld. Alleen, wie neemt er tegenwoordig nog een buitenlands nummer op? Nee, inderdaad, bijna niemand meer. Dus eerst maar een Whatsapp: "Hallo, ik ben het die belt!" De andere jarige belde zelf maar terug! 

We moeten nu eerst de factuur afwachten, die controleren en dan weer bellen voor de extra korting. Die hebben we dan ook ruimschoots verdiend. (Vind ik)

Ondertussen is het hier rond de 30 graden, maar gelukkig worden we, zo nu en dan, gestreeld door een heerlijk koel briesje.

Het steigertje, waar de kanoërs normaal gebruik van maken, is sinds de enorme waterstijging van de Weser in de winter onbruikbaar geworden. Er is dan ook een rood|wit lint voor gespannen. Kanoërs laten de camping links liggen. Wie er wel dankbaar gebruik van maakt is meneer de reiger. Van de  delen van de steiger, die er tussenuit zijn, maakt hij dankbaar gebruik. Hijzelf kan droge voeten houden en het water stroomt mooi onder hem door en hopelijk met een heerlijk visje.

Holzminden 19

 

Charles Leclerc, wint in zijn Ferrari, op Monza, zijn thuis circuit, tegen alle verwachtingen in de Formule 1 race. 

De Italianen worden an Mass helemaal "pazzo" van vreugde. 

Ik ga niet teveel uitweiden over allerlei strategieën, van 1 stop en 2 stops, maar het was een enerverende race. Om eerlijk te zijn heb ik zitten te schreeuwen achter mijn laptop over de meest onwaarschijnlijke beslissingen van diverse teams. Het is namelijk op Monza een zogenaamde "No Brainer."  Monza is 1 stop. Maar de hele top ging voor 2 stops. Red Bull als eerste......!!!?? Kortom, ik heb genoten, met een grote G.

Even over mijn ander hobby! Ik heb de Endfed vanaf de verticale antenne, over de camper gespannen naar een verlengde tentstok. Minder windvang, meer ontvangst.

Ik heb al eens eerder vermeld dat, bij mooi weer, de meest vreemde vaartuigen langskomen. Maar ook de meest vreemde bestuurders van diezelfde vaartuigen. Dit stel komt aan gedobberd en wil aan wal. Meneer ligt achterin, op z'n gemakkie, aanwijzingen te geven aan moeders. Ze voelt de gladde stenen en weigert aan land te gaan. Meneer blijft bevelen schreeuwen, hoe ze het moet doen. Ali pakt alvast haar fototoestel, want dit gaat geheid mis!!.. Niets van dat alles, vrouwen zijn niet zo driest als wij mannen en zij wacht rustig haar moment af om aan wal te stappen. De enige hoop, die ik nog heb, is dat meneer kopje onder gaat.... jammer.

Meneer de reiger denkt, "komt wat komt, ik wacht op mijn volgende maaltijd."

Max, oh sorry, euh, ik denk 6e, of zoiets. Maar het kampioenschap wordt weer een beetje spannender