Benicasim 7

 Op deze memorabele dag, het is precies 70 jaar geleden dat de overstromingsramp in Zeeland plaatvond, kan ik melden dat de ziekenboeg zich hier heeft verdubbeld. Natuurlijk je kon er op wachten, maar dat het zo snel zou toeslaan, heb ik niet verwacht. Vanmorgen begint het al dat ik wat hoesterig ben en dat komt niet door het roken. 

Dus snel een boodschappenlijstje samengesteld en rap naar de Mercadona. Er staan ook een paar items van de Lidl op, maar dat is me te ver lopen. De Mercadona is aan de overkant, plus dat ik daar weet waar alles ligt. Amechtig stap ik, na een half uur, de camper weer binnen. De rugzak en een extra tas plus die 6 kg wegende fles water mept er aardig in. Maar het is binnen. Ik blijf nog maar even, zo lang mogelijk op de been.

Onderweg vraag ik nog even, bij de receptie, de goede beginstand van de elektriciteit, want we verbruiken bijna twee keer zoveel stroom als normaal en dat is vreemd. "Misschien als u de koelkast uitschakelt?" is de oplossing van de receptioniste. Als ik haar aankijk en even niks zeg, zie ze zelf ook wel het ridicule van die oplossing in. Maar wat zijn het toch charmante receptionisten, stuk, voor stuk.

Ik ontdek dat de Engelse buurman een grote fan is van Dolly Parton, U weet wel, die vooraan heeft gestaan toen de boezems werden uitgereikt. Ik heb nu voor de tweede keer het hele oeuvre voorbij horen komen. Zijn favoriete nummer is "I will always love you", want die zet hij soms op repeat en dan komt het een paar keer achterelkaar op mijn trommelvliezen.

Dat is het origineel vanuit de film "The Bodygard" waarin Whitney Houston het vertolkt, als Kevin Costner, als haar bodygard, vertrekt. Tranen trekkend, werkelijk.

Dan nog even een kleine "eyeopener" tegen de schreeuwende reclames van de Camperverkopers. U kent de kreten wel, "Met een wijde blik op Europa", of "Het avontuur tegemoet" en wat dacht je van deze "Zoek de ruimte en de natuur op." Hieronder de werkelijkheid!

Deze foto maakte ik, met de DJI mini 2 drone, om de ondergaande zon vast te leggen, maar dat mislukte jammerlijk omdat ik de instelling op automatisch had staan. Maar je ziet ook mooi hoe we hier met elkaar Spanje vieren. 

Benicasim 6

 Vergeet ik gisteren helemaal te vertellen dat het gelukt is een plek te reserveren op de camping in Benidorm. Ik verzamel alle moed en begin het hele verhaal weer in te vullen en neem van mij aan "dat is veel." Dan komt het moment suprême, de betaling. Hij blijft angstaanjagend lang draaien.... en dan opeens.... betaald!!!  Dus ons verblijf voor de volgende maand  is ook geregeld.

Maar nu komt er een minder leuk bericht. Er is een wisseling in de ziekenboeg. Eigenlijk voelt Ali zich al een aantal weken niet hele maal "comme il faut", niet helemaal zo het hoort. Veel hoesten, rugpijn en een beetje slapjes. Vanmorgen in het zwembad worden we ruw onderbroken door een grote groep vrouwen. Ze liggen amechtig, in het bad, te wachten op hun Aqua Jogging begeleidster, die vanmorgen "Fashionably late" is. Op de vraag van een jogging deelneemster of Ali ook mee gaat doen geeft ze te kennen dat ze zich ziek voelt. Voor mij is dat alleen al een teken dat het nu "echt" niet meer goed gaat.

Dus kruipt ze weer in bed, met haar onafscheidelijke boek. Ik tover toch maar even de thermometer tevoorschijn, tenminste, dat moet ze zelf doen, want die ligt onder het bed waar ze nu in ligt. Het is voor mij weer een les in nederigheid, want nu ervaar ik weer wat zij, zo de dag door, allemaal doet. Waterflesjes vullen, lunch klaarmaken, stoelen klaar zetten, lunchspullen opruimen, afwas doen enzovoort, enzovoort.

Vanmiddag probeert ze nog wel, in de zon, even de aanmaak van Vitamine D te stimuleren. Nu weet ik niet of haar hormoonstelsel nog een oppepper behoeft, maar een extra beetje Endorfine (geluk hormoon) kan natuurlijk nooit kwaad.

Voordat ik het volgende verhaal oplepel, moet ik even de situatie, waarin wij staan uitleggen.

 Onze afscheiding met de weg bestaat uit een heg van de levensboom (een geslacht van coniferen uit de cipres familie), waardoor wij, gelukkig, geen vrij zicht op de weg hebben en omgekeerd uiteraard.

Als ik buiten zit te lezen, hoor ik een Duitser, aan de andere kant van de heg, op een nogal agressieve manier aanwijzingen schreeuwen. Als ik opsta, staat er iemand, iets in de richting van het tegenoverliggende straatje (Calle) te roepen. Aan het eind van het straatje, komt een mevrouw met een caravan aanwandelen, natuurlijk met behulp van een afstandsbediening. In het jargon heet dat een "Mover".  "Nach links" en even later "Nach rechts", "Gradeaus" (rechtuit),  "Beeil Dich" (schiet op) schreeuwt de man steeds, terwijl de mover echt niet sneller kan. Als mevrouw de bocht zal nemen worden de scheld kanonnades steeds erger en gaan gepaard met een agressie die mij zelfs bang maakt. Mijn grote broer heeft mij al eens gewaarschuwd, "vandaag of morgen...." Maar ik kan het vernederen van die mevrouw niet langer aanzien. "Wenn Du es selbst besser kannst, warum tust Du es nicht selbst", (Als je het zelf beter kan, waarom doe je het dan ook niet zelf) bijt ik hem toe. Hij kijkt mij verschrikt aan. "Ik kan niet tegelijk voor en achter kijken", is zijn uitvlucht. "Aber man kann es auch freundlich sagen" (je kunt het ook vriendelijk zeggen). Mevrouw, die kennelijk mijn opmerking heeft gehoord en zich gesterkt voelt, fluistert, "nein, das kann Er nicht" (nee, dat kan hij niet).  

Ik vraag mij in alle angst af, hoe deze meneer haar behandelt als de voordeur dicht is.

Als ik dit zit te tikken, hoor ik het geruststellende geluid van een slapende Ali.

Benicasim 5

 Ai, ai, ai..... soms kun je te vroeg juichen. Gisteravond smullen we van witte bonen in tomatensaus en heerlijke worstjes. Nee, we zijn niet van ons geloof gevallen, het zijn vegetarische knakworsten. In de avond gaan we aan de Tuc's en niet zo'n beetje ook..... Oh, wat kun je, zelfs als volwassene, toch dom doen. Zeker als je een zwakke maag hebt, zoals ondergetekende. Om 5 uur begint de ellende, wat ik tot 6 uur uit kan zingen. Maar dan is het ook klaar! Verdere details zal ik jullie besparen. 

Dit spreekwoordelijke nachtbraken bewerkstelligt wel, dat we pas om 9.30 uur echt wakker worden. Dus het zwemmen schiet er voor vandaag bij in.

Dat vroege juichen slaat ook zeker op de aan- of afwezigheid van de zon, want die laat het vanmorgen afweten. Dus "vernuveren" (Gronings) we ons met WNL op de televisie en de finale tennis heren van de Australien Open in Melbourn. Vanmiddag diverse voetbalwedstrijden via ESPN. Heerlijk om dat nu te kunnen zien via Ziggo.

Gebeurt er dan helemaal niets, daar bij jullie, zul je je afvragen? "Nou dat valt ook wel weer mee. We staan met de camper aan de doorgaande weg van de camping, dus het hele spul komt hier langs. Het is een bonte verzameling van voortschrijdende ouderdom in al haar facetten. Soms met behulp van ondersteuning van de wederhelft, of door mechanische hulpmiddelen, zoals rollators of scootmobiels. He is dat geen Nederlands woord?

Tegenover ons is een spoelplaats. Op andere campings is dit bedoeld om wat spulletjes af te spoelen, maar zeker niet om je auto of camper te wassen. Hier wordt dat kennelijk oogluikend toegestaan. Nu is het water in Spanje erg duur, maar daar trekt een Engelsman, met zijn enorme Hymer camper, zich geen bal van aan.

Tot onderaan de camping stroomt het water, totdat zich daar enorme plassen vormen en mensen verbaast hun voeten droog proberen te houden. De Engelsman kan zich er op verheugen dat hij nu de "Talk of the Camping" is. (Talk of the Town)   

Ik vraag mij wel eens af of deze mensen dit gedrag ook in hun eigen land tentoon spreiden. Ach, de vraag stellen is hem eigenlijk ook beantwoorden, toch?

Morgen wordt het weer lekker, volgens de diverse weerapps. Hoop doet leven.

Benicasim 4

Tjonge wat is dit een verschil in temperatuur en beleving, als de zon de hele dag schijnt. Dan ga je, zelfs met 7 graden om 10 uur, in je badjas nog de camping over om te zwemmen. Want die traditie hebben we weer opgepakt.

Ook dat wordt een soort van reünie, want ons zwem gezelschap, uit Haarlem, is er ook weer. Even laat ze me hevig schrikken als ze zegt dat ze mijn verhaal via Facebook, over haar, heeft gelezen. Ten eerste weet ik niet meer of ik wel aardig over haar heb geschreven. Vast wel, want ik doe niet anders, maar Facebook, daar zit ik al jaren niet meer op.... Ik heb het vermoeden dat iemand het haar heeft voorgelezen vanaf deze blog. Ik blijk iets over haar stem te hebben gezegd, die lijkt op die van Jenny Arean. Ik zal het stukje nog even opzoeken.

Ja mensen, dit is een foto van vanmiddag. In de korte broek en bloesje met korte mouwen. Het was werkelijk te warm voor de lange broek en trui, dus hup..  We krijgen er weer zin in.

Zo erg zelfs, dat ik de telefoon grijp en de camping in Benidorm bel om een plaats te reserveren voor de volgende maand. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn, nietwaar?

De mevrouw aan de telefoon verwijst mij naar de website, want alleen daar kan ik reserveren. Op de website van de camping moet ik van alles en nog wat invullen. Het ontbreekt er nog maar aan of ze willen weten welke kleur sokken ik dan ga dragen. Dan komt het op betalen aan, na het oeverloze invullen....... Pats boem... De Creditcard betaling wordt geweigerd door de Sabadel bank. Het ergste is dat ik, voor de tweede keer, de hele riedel weer opnieuw moet invullen. En pats rinkel de kinkel... weer een error bij de betaling. Dus bel ik maar weer eens met de camping in Benidorm...... ja, dat ligt aan Uw bank en die moet U bellen!! Tuurlijk, dus ik ING bellen... Nou, op zaterdag heeft dat weinig zin, tenzij, je Creditcard is gestolen, dan willen ze je wel helpen. Chatten, dat kan wel! Dus.. zit ik even later met een robot te chatten. Ik moet zeggen, dat gaat eigenlijk crescendo. Ik zou mijn creditcard moeten activeren. Maar als ik dat doe, allemaal via de ING app, krijg ik een verkeerd creditcard nummer te zien en de mededeling dat ze geen creditcard van mij kunnen vinden. Terug naar de robot... Totdat die het ook niet meer weet en vraagt "wil je een Echte medewerker aan de chat? Dat lijkt mij wel wat, maar ja, dat meiske behandeld 10 klanten tegelijkertijd, dat duurt natuurlijk. Maar uiteindelijk weet ik dat mijn creditcard actief is... dus morgen of maandag, nog maar eens bij Sabadel bank proberen.

Het is 4 uur en het wordt frisser, dus verhuizen we achter het glas (acrylaat). Het was weer een vruchtbare dag.

Benicasim 2

Gisteravond trakteren we elkaar op een etentje in de bar restaurant van het resort.

Zo leeg als het hier is, treffen we het gisteravond niet aan. We hadden bij het reserveren al gezien dat ze "onze" 2 persoons tafeltjes hebben verhuisd en dus zitten we nu iets meer in het midden van een afgeladen vol restaurant. Lekker pal naast de Palletkachel. Lekker smuk, zeg maar. Aan kwaliteit heeft het restaurant niet ingeboet, alles is nog even lekker als vorig jaar, alleen is er nog maar eentje van de "oude" bediening over. Ach, kniesoor, nietwaar?

We staan "Te Plak", om er maar eens een Frisisme ertussen door te gooien. Tot onze verbazing zijn de mensen, van deze plaats, al om 10.00 uur vertrokken, dus kunnen we na de koffie "Alejándose", oftewel verhuizen.

We staan nu op de voorste plek van de "Calle", of zoals het receptiemeiske zei, "el lugar delentero". Eerst dacht ik dat ze zei, dat we onder de lantaarn kwamen te staan, maar dat betekent voorste rij. Het is nu 2 uur en om eerlijk te zijn staat het zweet op onze ruggen, want de zon doet ernstig haar best en uit de wind is het ronduit warm.

Die mevrouw, die met haar achterste uit de camper steekt, is Ali, want die is nooit klaar met inruimen en weer netjes maken van alle troep die uit de garage komt.

Ter illustratie tussen de buitentemperatuur en de kracht van de zon, achter het acrylaat, zie je hier: buiten 14.1 graden en binnen is het 30.1 graden. Inderdaad, het is nogal een verschil.

De grootste klus heb ik met de satellietschotel. Alles staat geïnstalleerd en ik heb een sterk signaal. Maar als ik binnen kijk, heb ik een dubbel beeld. Ik probeer van alles, maar dat brengt geen soelaas. Op een gegeven moment geef ik de boom de schuld, die zal wel een reflectie afgeven. Ja, weet ik veel, je bedenkt wat. Dus de hele prut weer los en op een andere plek proberen. Na een hoop gedonder met uitrichten... U raadt het al, nog steeds een beeld alsof ik scheel ben. Ook krijg ik het signaal niet meer zo sterk, ik geef het op. Na een half uur probeer ik de originele schotel op het dak van de camper, echt waar "dubbel beeld". Nu rest mij maar 1 ding, ik haal de complete spanning van de installatie, zet hem, na een tijdje weer aan........ Hoera, het beeld is zo strak als ...... 

Heeft het weesgegroetje kennelijk toch nog geholpen.

Benicasim 1

Vanmorgen is het fris, maar wat mij verbaast is dat onze Duitse buurman zijn autoruiten staat te krabben om ze ijsvrij te maken. Begrijpen doe ik het niet, want de thermometer in de camper geeft buiten 2 graden aan. Maar goed, ik zie het met mijn eigen ogen. Alleen jammer dat ik, voordat ik ben bekomen van mijn verbazing,  te laat ben om een foto te maken.

Even voor negenen rijden we van de camping af, tenminste, als niet iemand zijn, of haar auto voor de uitgang en winkel heeft geparkeerd. Er staan een paar mensen in de kampwinkel, dus claxoneer ik maar een keertje. Geen enige reactie is mijn deel, totdat er uit de receptie van de camping een mevrouw staat te zwaaien. Een paar minuten later komt iemand aansloffen, die geen enkele haast aan de dag legt. Ze kijkt me aan alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is.

Oke, we zijn onderweg en eigenlijk is dit wel het mooiste deel van Spanje om doorheen te rijden. Natuurlijk helpt het zonnetje daar ook wel een handje aan mee. Buiten is het 14 graden, maar achter glas, in dit geval acrylaat, is het heerlijk toeven. Het wordt zelfs te warm en moet het vest uit.

De "viento fuerte lateral" (sterke zijwind) speelt mij nog wel even parten, maar dat was wel te verwachten, gezien de laatste dagen met harde wind.

Als we de bergrug van Benicasim naderen openbaart zich een prachtig beeld van de bewolking, die boven de bergtoppen blijft hangen.

Mijn fotografe kan nog net een sinaasappel boomgaard vastleggen, als we verder naar het zuiden komen. Het valt op dat andere jaren er meer vruchten aan de bomen hingen.

Nog net een beetje in een opkomende zonnetje manifesteert zich het slot van Peniscola, waar we jaren geleden al een keer binnen zijn geweest.

Met de spreekwoordelijke klap op de vuurpijl, als we de "Route del Costa", naar Benicasim nemen, krijgen we dit uitzicht vanaf de weg.

Elf uur is het, als we ons aanmelden en dat geeft altijd een beetje ongemak bij de receptie. Normaal kun je je aanmelden vanaf 17.00 uur, maar wij behoren tot een soort selecte groep, doordat wij hier al 10 jaar komen en dan zien ze dat door de vingers. Bovendien reserveren we deze camping altijd een jaar van tevoren. Het is zo druk dat een Duits stel, die zich ook aanmelden, niet meer terecht kan op de camping. "Maar Uw collega zei gisteren", probeert mevrouw nog, "Ja, dat was gisteren" is het vriendelijke antwoord van de receptioniste. Wij staan de eerste nacht op een andere "Parcela Premium", om morgen naar een prachtige plek te gaan.

Cambrils 3

 "Zachtjes tikt de regen op het camperluik, ritme van....." Rob de Nijs zong er al over in 1963. Het bijkomende voordeel is dat het niet vriest, want dan zou het sneeuw zijn nietwaar en dat hoor je niet. Maar koud is het wel, hier in Cambrils. Morgen vertrekken we richting Benicassim, hoewel het daar, qua temperatuur al niet veel beter is. Daar blijft het kwik ook hangen op 13 a 14 graden. Oke, dat zijn weer 4 graden meer dan hier. We blijven optimistisch.

Via de "tamtam" krijgen we de volgende berichten. 

"Na een gemiddeld veel warmere start van de winter in Spanje, is dat in de tweede week van januari compleet veranderd met de komst van een koude periode. Hierdoor zakken de temperaturen op veel plaatsen onder het vriespunt, iets wat ook in de Costa Blanca te merken is. Op verschillende plaatsen zoals in Benidorm, werd dinsdagmorgen natte sneeuw gezien."

Langs het strand van Cambrils staat ook een pittige wind, dus veel animo om te badderen is er dan ook niet. Hier en daar kom je een verdwaalde hardloper tegen, die overigens helemaal ingepakt is, maar wel met blote benen aan het rennen is. Ook in de camper gaan we soms vervaarlijk heen en weer.

In de haven is het ook al "dood katoen" (oude spreuk uit de zeilerswereld, als de zeilen slap hingen), gezien dit superjacht wat compleet in plastic is verpakt.

Dat je soms maar beter eerst de betekenis van een beeld kan weten, om dan pas een foto te maken, blijkt wel uit deze voorstelling. Want ik had hem beter van de andere kant kunnen nemen. Het werk wordt  namelijk gevormd door een groep van drie vissers, die de zielen vertegenwoordigen. In hun handen dragen ze manden vol vis om te verkopen. (Kijk, die staan er nu dus niet op). Deze 2 zeemeerminnen die welvaart (let op de bootjes rechts)  en de storm symboliseren.  De mythologische wezens zijn metaforen voor de elementen: de zon en de maan, bepalende factoren als het gaat om vissen.  

Ach ja!

Torre dels Moros, is een oude kustverdedigingswachttoren gebouwd in de 17e eeuw. De ligging in het midden van de haven heeft het tot een van de meest bekende gebouwen in Cambrils gemaakt. Het gebouw staat op de lijst van cultureel erfgoed van nationaal belang en is af en toe geopend met tijdelijke tentoonstellingen.

Een enkel restaurantje of bar, dat wel open is, komen we op onze wandeling naar de haven tegen. Want winkels zijn hier allemaal gesloten, tot het seizoen weer aanbreekt. Dat maakt Cambrils, in deze periode, een saaie bedoening.

 Als afscheid nog een zoekplaatje (want ze staat er echt op) en herinnering aan Cambrils,. Het is de vraag of we hier weerkomen, misschien in een andere periode.

Cambrils 2

Er komt waarschijnlijk regen en dat kan er ook nog wel bij. Zoals eerder gemeld blijft de digitale thermometer op de enkele cijfers hangen. Op dit moment is het 8.2 graden, met een straffe Noordelijke wind.

Maar even terug naar de regen van vanmiddag. Er zijn altijd van die camperaars die absoluut onvoorbereid op pad gaan. Een paar dagen geleden gaf ik daar al enkele voorbeelden van.

Hierboven nog een paar voorbeelden van ondoordacht gebruik van de stroom aansluiting. Want, wat denk je dat er gebeurt als op de onderste een plens water terecht komt? Heel goed, het hele blok zit dan zonder stroom! Wat de denken van zo'n huis tuin en keuken stekkertje op de grond? 

Zoals beloofd dan nu een voorbeeld van het vermaarde ChatPGT. Let wel, ik heb alleen het woord Cambrils ingegeven en kijk waar dit fenomeen mee komt.

"Cambrils is een kustplaats gelegen in de provincie Tarragona, in de regio Catalonië van Spanje. Het ligt ongeveer 120 km ten zuiden van Barcelona en is een populaire toeristische bestemming bekend om zijn stranden, geschiedenis en nabijheid van andere attracties zoals de Costa Daurada.

Cambrils heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Romeinse tijd, en de oude stad is de thuisbasis van verschillende historische bezienswaardigheden, waaronder de oude Romeinse viszoutfabriek en het middeleeuwse kasteel van Sant Jordi. De stad is ook bekend om zijn Mediterrane architectuur, met een mix van traditionele en moderne gebouwen.

De stranden van Cambrils zijn een van de belangrijkste attracties, met verschillende stranden langs de kust, zoals Platja Llarga en Platja de la Llosa. Ze zijn schoon, goed onderhouden en bieden een breed scala aan watersportmogelijkheden. Bezoekers kunnen ook een wandeling maken langs de boulevard, met een variëteit aan restaurants en cafes.

Afgezien van de stranden biedt Cambrils ook een verscheidenheid aan activiteiten en attracties. Bezoekers kunnen een boottocht maken langs de kust, het Parc Samà bezoeken, een botanische tuin of een dagtocht maken naar nabijgelegen middeleeuwse steden zoals Tarragona en Salou. Cambrils heeft ook een jachthaven en een haven, waar bezoekers een visreis kunnen maken of een boottocht kunnen maken.

Samengevat, Cambrils is een charmante kustplaats die een combinatie biedt van prachtige stranden, rijke geschiedenis en een breed scala aan activiteiten en attracties. Het is een geweldige plek om te bezoeken voor degenen die op zoek zijn naar een strandvakantie met een vleugje cultuur en geschiedenis."

Werkelijk, ik heb hier geen letter aan veranderd, ook de eindredactie niet! Ik vind het griezelig.

Cambrils (Catalonie)

Het lijkt wel of alle kinderen van Lloret De Mar naar dezelfde school gaan. Dit zijn nog maar diegenen die dit lopend doen. De rest staat voor de oversteekplaats te wachten, in de auto, tot alle wandelaars kunnen oversteken. Het is wel hilarisch hoe de diverse groepen elkaar dwarszitten. Eindelijk sta ik ook bij de zebra en kan oprijden. Totdat een mevrouw besluit toch maar niet op te rijden, dus sta ik dwars over de oversteekplaats, die tot dan niet bezet is. Maar niet voor lang...... zwaaiende moeders zijn mijn deel.

Dit hele avontuur gaat gepaard met het herhaaldelijk roepen van de TomTom, die vindt dat we een totaal andere kant op moeten, terwijl ik door de bijrijder wordt gemaand het bordje AP7 te volgen. 

Het plan is om via diezelfde AP7 om Barcelona te rijden, want wij mogen er niet meer doorheen. Gelukkig staat het begeleidingsgeluid van de Sygic (de persoonlijke navigatie voor AliAli) uit, anders werd het een complete kakafonie aan stemmen, die mij de goede richting op willen hebben. Maar mijn TomTom is vasthoudend en dat begint aardig op mijn zenuwen te werken. Normaal geeft hij of zij het na een paar kilometer wel op en volgt de opnieuw gevonden route wel, maar deze keer houdt hij/zij vol.

Ik draai, even buiten Lloret De Mar een grote parkeerruimte aan de linkerkant van de weg op, om TomTom in het gareel te krijgen en dat lukt, wonderwel. Even later zijn de beide navigatie 's het weer eens en zit er naast mij een gelukkige bijrijder.

Tot onze verbazing worden de borden ter hoogte van Barcelona ook in het Arabisch weergegeven. Ik bedoel, tot Zuid Spanje is het nog een heel eind, lijkt mij. Kijk dat ze Algeciras aankondigen lijkt mij wel evident, want Algeciras is een stad in het zuiden van Spanje. Het is een belangrijke havenstad en een belangrijk verkeersknooppunt tussen Europa en Afrika. Maar oké.

Rondom Barcelona is het in één woord een gekkenboel. Het is een niet aflatende rij van vrachtwagens, die niet schromen om ver boven de toegestane snelheid elkaar in te halen. Links en rechts vliegen ze je om de oren en het lijkt alsof ze spelletjes met elkaar aan het spelen zijn. Een ingehaalde probeert, even later, de ander weer in te halen. Tja, het is maandag. Ze hebben het hele weekeinde geslapen, ze mogen weer, zullen we maar denken.

Trouwens, het wil nog niet helemaal zomeren in Spanje. Een kille Noordenwind teistert de camping in Cambrils waar we nu staan. Iedereen die zich buiten waagt heeft zichzelf goed ingepakt. 8 graden is ons deel met een gevoelstemperatuur van 3 graden.

Lloret De Mar 7

Mensen kinderen, wat is het 's nacht koud, hier boven op de berg. Zeker gisteravond, als ook de wind opsteekt kun je jezelf maar beter niet buiten wagen, tenzij je warm aangekleed bent. Als ik vanmorgen om 8 uur de kachel aanzet, zie ik dat het kwik tegen het vriespunt aangeeft, nou ja digitaal dan 0,1 graad.

Dit plaatje maak ik gistermiddag met de DJI Drone, op zo'n 70 meter hoogte, van een gedeelte van Lloret De Mar. Ik heb de drone alweer hoog en droog opgeruimd, als er een prachtige rode gloed over het stadje komt. Dit wordt ook wel "het gouden uur" genoemd. Maar een uur de tijd krijg ik niet want een paar minuten later is die prachtige zonsondergang alweer voorbij, nog voor ik de drone kan uitpakken en installeren. Vanavond maar eens kijken of ik dan beter op tijd ben.

Vanmiddag haalt Ali nog wat brood bij de plaatselijke bakker. Van een nabij gelegen supermarktje komen daar Brie, Feta, Vleesvervanger en een heerlijke portie gerookte zalm bij. Dus dat wordt vanavond weer smullen.

Oh, dat zou ik bijna nog vergeten, in afwachting van de kraker Feyenoord-Ajax. Ik heb mij eens beziggehouden met het chat programmaatje "ChatGPT". Dat verkleinwoord voor deze app kun je rustig vergeten. Nadat ik het op de laptop heb geïnstalleerd en uitprobeer, val ik bijna van mijn camperstoel. Griezelig, maar tegelijkertijd fenomenaal wat dit chatprogramma allemaal kan en niet te vergeten nog bijleert, terwijl je het gebruikt.

Ik ga morgen wel een deel gebruiken en zal dat dan ook melden.

Lloret de Mar 6

Vandaag precies een week geleden zijn we vertrokken uit Groningen. Kwart over 6 ging toen de wekker! "Ja, ja, dat had je vorige week ook al gemeld!", hoor ik jullie denken. Wel vanmorgen gaat diezelfde wekker vandaag nog een keer! Nu kan ik een hele boom over vrouwen en techniek gaan ophangen, maar ach, laten we het erop houden dat ik ook wel eens een steekje laat vallen, nietwaar? 

Over steekjes laten vallen gesproken? Voor ons staan een paar verse bezitters van een prachtige Mobilvetta DICAR. Het zijn ontzettend aardige mensen, die reuze trots op hun camper zijn. Ik mag even binnen kijken en hij ziet er prachtig uit. Meneer heeft zijn zaak, een soort SRV bedoening, verkocht en heeft gelijk maar een prachtige camper aangeschaft, vertelt hij trots. Zijn vriendin is iets minder enthousiast, want het ding kan niet voor hun deur staan, want hij is te groot! Ze oriënteren zich via Google Maps en zo vinden ze ook hun campings. Ze verbaasden zich al dat er zoveel camping in Frankrijk dicht zijn, in deze periode. "Hoe doen jullie dat dan?", is hun vraag. Daar zijn apps voor, of ASCI boeken met plaatsen en korting. We zien dat hun oren staan te flapperen. Niks van dat alles. Waarom ik zo'n rode sticker op het raam heb? "tja, dat is een zogenaamd  "milieu vignet". Dat is ook verplicht in Nederland, België, Frankrijk en Spanje." Tussen neus en lippen door, vertelt meneer ook nog even dat hij zijn paspoort thuis heeft liggen samen met het Peage vignet. Wij vallen van de ene in de andere verbazing hoeveel sloten ze voor zichzelf kunnen creëren waar ze in kunnen vallen. Morgen gaan ze weer naar huis, maar dan via Parijs (waar "milieu zones" zijn), want dat is volgens Google de kortste weg?!?! Oh ja, we hebben zo ook maar even verteld dat je met een camper maximaal 100/110km/u mag rijden in plaats van 130 km/u, want zo hard heeft hij hiernaartoe gereden.

Het mooie kerkje is vandaag open en dat laat Ali niet zomaar voorbij gaan. Van binnen is het kerkje sober ingericht. 

Neemt niet weg dat mijn fotografe nog wel een paar mooie plaatjes kan schieten. Het is trouwens, zo nu en dan, schrikken. In een zijbeuk zijn ze aan het werk en met het verschuiven van bijvoorbeeld een ladder ontstaat er een oorverdovend lawaai, wat heerlijk luid door de kerk galmt.

Als Ali door de kerk struint, zit ik meestal linksachter op een bankje en geniet, normaal, van de rust. Toch ontdek ik een leuk hoekje, waar je zelf kan uitkiezen voor welke kerkelijke figuur je een kaarsje wil opsteken. De kaarsjes zijn hier uit een automaat te halen, uiteraard tegen betaling, maar je kan natuurlijk ook je eigen waxinelichtje meebrengen, das goedkoper (iets rechts van het midden). Je kunt ook lange kaarsen meebrengen, maar ja, die blijven niet staan, jammer.

Lloret de Mar 5

 Beste, aardige, vriendelijke hondenliefhebbers. Ik hoop dat U heel veel liefde, warmte en trouwheid ontvangt van uw viervoeter, maar toch wil ik U waarschuwen. Mocht U in de ochtend, tussen zevenen en achten, in de buurt van ons campertje komen, zorg dan dat U op ruime schootsafstand blijft. Want om in de vroege ochtend gewekt te worden door een, vlak bij de camper, blaffende hond, ben ik meer dan zat. Zeker in Spanje, waar je erop kan rekenen dat er op dat moment een kettingreactie van blaffende honden ontstaat.

Over dieren gesproken. De fauna hier is, en ik bedoel tussen de palmbomen en aanverwanten, uitgebreid. Iedere ochtend krijgen we bezoek van vinkjes, roodborstjes, kwikstaartjes en uiteraard diverse soorten musjes.

Deze hop meldt zich iedere middag, zo tegen lunchtijd, om te foerageren. Hij zit dan lekker veilig aan de andere kant van het hek, wat de afbakening van de camping naast ons bepaald.

Deze soort, de zogenaamde halsbandparkiet, hoor je in grote getale, als je het stadje inloopt, luidkeels kwetteren in de palmbomen. Ze blijven dan lastig te ontdekken, maar gisteren meldt zich zo maar een exemplaar in de boom tegenover ons.

In het geval van de halsbandparkieten gaat het om de soort die veel herrie maakt en zelfs agressief gedrag vertoont. Veel van hen worden in de natuur vrijgelaten en bezetten nu bomen in parken in heel Spanje. In het bijzonder langs de Middellandse Zee, maar ook in de grote steden zoals Madrid, Barcelona, Málaga en Sevilla. Ze komen tegenwoordig ook in grote Nederlandse steden voor.

Ook voor ons lijkt de tijd gekomen om lekker buiten te zitten. Let wel in de schaduw is het nog maar 11 graden, maar in het zonnetje is het al heerlijk toeven.

Om het af te maken vanmiddag maar even een lekkere rode Spaanse wijn scoren.

Lloret de Mar 4

 Tjonge, als ik vanmorgen mijn neus buiten de dekens houd heb ik het gevoel dat die er bijna afvriest, zo koud is het. Gelukkig heb ik het thermometerklokje weer gerepareerd en stel vast dat het buiten 2.2 graden en binnen 4.4 graden is. Later ontdek ik dat ik het raam een eindje open heb laten staan....... tja.

De kachel aan en de gordijnen open, om de zon haar werk te laten doen, om daarna direct weer achter de gebreide onderbroek te kruipen. Een uurtje later is het alweer 20 graden in de camper.

Na de koffie wil Ali toch nog even proberen of het kerkje nu wel open is. Nu is het in de schaduw nogal frisjes, terwijl het in het zonnetje goed toeven is.

Maar goed voorbereid is deze dame altijd, dus compleet met hoofdband, maar met zonnebril, staat ze hier een poging te doen een luid kwetterende halsbandparkiet in de palmboom te ontdekken.

Het kerkje, de Iglesia de San Roman Parochiekerk, is een van de meest opvallende gebouwen in het centrum van Lloret de Mar. De kerk dateert uit de 16e eeuw en speelt ook nu nog een belangrijke rol in de lokale levens en cultuur. Hoewel de kerk van buiten er licht en modernistisch uitziet, heeft het juist een ingetogen, tijdloos interieur.

De oorspronkelijke kerk werd gebouwd in 1522, waarbij de oudere kerk, Mare de Déu de Les Alegries, als hoofdkerk vervangen werd. Aan het begin van de 16e eeuw was Lloret de Mar kwetsbaar voor aanvallen van Turkse en Algerijnse piraten. Daarom werd de nieuwe kerk strategisch ontworpen om te dienen als zowel een gebedshuis en een veilige plek tijdens aanvallen. 

De kerk is vandaag wel open, maar heel gepast lijkt het mij niet om naar binnen te gaan, omdat er een afscheidsdienst wordt gehouden. Morgen maar eens kijken of het dan wel lukt.

We ontdekken een supermarkt, eigenlijk vlak in de buurt van de camping, waar alle benodigde levensmiddelen voorhanden zijn. Dus weer een pre voor deze campingplek, het wordt steeds beter.

Lloret de Mar 3

 Vandaag staat een wandeling naar zee en strand op het programma. Maar natuurlijk pas na het ontbijt en een lekkere espresso. Het zonnetje staat alweer te shinen, verwarmt de camper weer en we horen kraakje na kraakje. Dat gekraak komt door het opwarmen van het metaal van de camper, waardoor het zich gaat (uit)zetten.

In het stadje brengen we een bezoekje aan de "Chinees".  Dit is niet een Chinees waar je kunt eten, maar eentje die de meest onvoorstelbare spulletjes te koop heeft. We hebben al tijden last van het klepje van de elektriciteit aansluiting. Onder het rijden en vaak na een passeren van een reisbus, klapt het dekseltje open en blijft vervaarlijk op en neer zwabberen. Ik heb het al eens proberen op te lossen met klittenband, maar dat is niet afdoende. Ik bedenk om het eens te proberen met magneetjes. Dus train ik alvast op de vraag, "Tienes un iman pequeño" (heeft U een klein magneetje?) In de Chinese winkel stel ik deze vraag dan ook foutloos, waarop de mevrouw antwoordt, "Si, but you can talk English if you want." Ik ben stomverbaasd, omdat het er accentloos uitkomt. Ze wijst ons de plek aan, waar de magneetjes te vinden zijn. Ik geloof mijn ogen niet, wel 10 soorten zijn er te vinden. Ook zien we nog een thermometer klokje, maar daar over later meer. 

Als ik de verkoopster vraag hoe het kan dat ze zo goed Engels spreekt blijkt dat ze dit heeft gestudeerd.

Middenin het stadje komen we deze zogenaamde "facade" tegen. Het is alleen de voorkant en ingang van een verwilderde tuin met geen enkele verbinding met een huis. Jammer dat het zo in verval is geraakt.

Van verval van de Boulevard is nog geen sprake, maar er wordt dan ook hard aan gewerkt. Zo te zien worden er kabels aangelegd. Het gevolg is dat er een soort samenscholing van oude mannen is, die lijken re wachten tot ze weer op hun eigen stekkie, in het zonnetje, kunnen zitten.

Als ik deze foto wil nemen, blijft een oude heer maar voor de camera heen en weer drentelen.

Het gevolg van de renovatie is wel dat er niemand op het strand te vinden is. Behalve 2 honden uitlaters. Op het verder compleet verlaten strand zien ze kans om toch nog met hun hondenriemen in elkaar verstrikt te raken.

Dan nog even over het elektriciteitsklepje. De magneetjes willen niet op de binnenkant van het klepje blijven plakken, dus dan maar op de buitenkant, nietwaar?

Terug naar het klokje. Ons originele thermometer klokje in de camper staat al een paar dagen op dezelfde temperatuur. Ook gaf het ding in de avond, altijd door de invloed van de warmte van de televisie, een paar graden teveel aan. Nu is de temperatuur iets meer  realistisch. 

                        I