Chalons en Champagne 2

Gistermiddag maken we nog even een verkennend rondje op de fiets. Hoofd-fietsen heeft een "fietskaart" opgehaald, dus wat kan er mis gaan, zou je zeggen.

Wel één ding is wel duidelijk, vertrouw niet op Franse fietskaarten. Er staan weliswaar vriendelijk groene stippellijntjes op de kaart, maar in werkelijkheid zijn die routes onvindbaar. Maar goed, we fietsen een kleine 10 kilometer door het Franse land, waar we hier een bult plastic ontdekken. Kennelijk is dat gebruikt voor het afdekken van de asperges velden. Let ook even op de dreigende luchten. Het is te hopen, dat daar niet al teveel wind uit komt, want onze luifel is nog uitgedraaid.

Vandaag doen we "even" boodschappen bij de Carrefour, vlakbij de camping.

Mijn hemeltje lief, wat een ongelooflijk grote winkel met een evenredig aanbod. Enorme rijen van steeds dezelfde soort artikelen.

De winkel is zo groot en uitgebreid dat een deel van het personeel op en neer rijdt en racend op rolschaatsen de winkel doorkruist.

En dan de kassa's..... een regelrechte chaos, waar de rijen ondoorgrondelijk zijn en de rij voor één kassa soms driedik is. Er zijn diverse soorten kassa, die met een speciale kaart, een waar je de inkopen zelf hebt gescand, een rij waar je op afroep naar een  genummerde kassa moet.

Wij sluiten aan, waar het nog even de vraag is, wie als laatste in de rij is gaan staan. Na wat heen en weer geklets, zijn dat twee dames met elk een tot de rand gevulde kar. Achter ons wordt de rij steeds langer. Na ruim 10 minuten te hebben gewacht probeert een jongedame voor te kruipen. Ik maak me boos, maar het meiske, met één kar vol kinderen en een andere tot de rand vol met boodschappen, wijst op haar buik. Ze blijkt zwanger te zijn, zo te zien hoogstens 2 maanden. Dit is het teken voor een verder in de rij staande mevrouw. Ook die sluit achter de zwangere aan. Als ik er wat van zeg, wijst ze, bijna trots, op haar zoon met down. Hoe het kan weet ik niet, maar er ontstaat een rij met louter geestelijk en lichamelijk gehandicapten.

Wij sluiten in een andere rij, uiteraard helemaal achteraan, aan. Dan zie ik, bij de vorige kassa, het bordje "Caisse prioritaire". Zwangeren en gehandicapten hebben voorrang, of het nu geestelijk of lichamelijk is, als iemand in die toestand bij je hoort, ga je voor. Minstens 20 minuten doen we over het afrekenen en mijn bloeddruk stijgt met iedere minuut dat het duurt. Eindelijk zijn we aan de beurt, totdat de groenten en fruit aan de beurt zijn. Jammer, die hadden we moeten wegen, dus gaat Hoofd-inkopen nog "even" terug om te wegen ......... Dan word ik aangesproken door een medewerker, "of ik een foto van de kassa juffrouw heb genomen", "Nee, natuurlijk niet, alleen van het bordje!"... ppffft, ontsnapt.

Chalons en Champagne 1

Een krappe 80 kilometers liggen er vandaag voor onze camper wielen. Deze Hemelvaartsdag schijnt de aanloop te worden van een heel druk weekeinde, want zoals de receptie jongeman in Troyes meldde: "Als Fransen een mogelijkheid zien om niet te hoeven werken, zullen ze dat niet nalaten." Zaterdag schijnt ook een Franse feestdag te zijn, hoewel wij niet weten welke, "Dat maakt voor de Fransen ook niet uit", aldus diezelfde jongeman.

Halverwege, tussen Troyes en Chalons en Champagne ligt het plaatje Arcis sur Aube, waar we een heel vreemde slinger door het stadje maken. Zelfs Sygic raakt een beetje overstuur door de vreemde bochten, die we moeten maken.

De wild stromende rivier de Aube splitst het stadje spreekwoordelijk doormidden. De Aube is een zijrivier van de Seine.

Chalons en Champagne heette tot 1997 Chalons sur Marne en dat roept weer het beeld op van het Noordwestelijk gedeelte van de provincie Groningen, wat ook de Marne heet.

Hier de rivier de Marne, die uitmondt in de Seine en door het Marne-Rijnkanaal met de Rijn is verbonden. Maar door het steeds groter worden van de binnenvaartschepen is die vaarroute steeds minder in trek.

Zo ziet Chalons en Champagne er uit als je aan komt rijden. Nu mag deze streek de champagne streek heten, wij hebben onderweg geen enkele druivenstruik kunnen ontdekken.

Troyes 3

Misschien is het een idee om de blog wat later op de dag te maken. Zo voorkom je, dat je de volgende dag de belevenissen van de middag ervoor nog weer moet inhalen. Maar het zij zo.....

Als we weer terug zijn, uit Troyes en op de camping de stoelen tevoorschijn halen, verwent het zonnetje ons nog een tijdje.

Maar natuurlijk zijn er altijd mensen, die dat "genieten" uit willen rekken "to the max" en dan helpt een deken tegen de kou. Tenslotte zit je in Frankrijk, dus blijft de zonnebril ook een "must".

Nog geen tien minuten later komt de hagel met donderend geweld naar beneden.

De hagel komt van het dak gerold en blijft nog even op de ruitenwisserbladen liggen, om vervolgens te smelten.

Geloof het of niet, maar niet heel veel later zien we dit eekhoorntje rustig smullen, vlak voor onze camper.

Of hij Hoofd-fotografie nu in de gaten heeft, blijft onduidelijk, maar even later huppelt het mooie diertje weer verder, ons in verbazing over zoveel moed achterlatend.

Vandaag komen de Flyers van de camper, want we hebben niet voor niets een prachtige fietskaart op de kop getikt. Je kunt hier, volgende de juffrouw bij "Bureau Toerisme", prachtig langs de Seine fietsen.

Terwijl ons mooi en warm weer is beloofd, blijft het weer er dreigend uitzien. Dit gebouw komen we tegen als we het fietspad volgen, om even later weer op exact diezelfde plek uit te komen. De Seine is in geen velden of wegen te bekennen. Hoofd-fietskaart vindt overigens 10 kilometer ook meer dan voldoende, temeer de temperatuur ook niet echt omhoog wil gaan.

Vlak voor Troyes krijgen we nog een glimp van de Seine te zien.

De fietsen komen op de camper en meteen doet de zon weer haar best en dan is het buiten prima toeven. Tja, voor mij roept dan de Blogplicht. Dat laatste kan ik overigens prima combineren met het kijken naar mooi tennis op Roland Garros, zo'n 150 km verderop.

Troyes 2

Troyes, wat je uit dient te spreken als "Trwa", zeg maar een Friese "twee" maar dan met een R. Het wordt me uitgelegd door de Nederlands sprekende receptie jongeman. Troyes was één van de plaatsen waar gedurende de middeleeuwen de jaarmarkten van Champagne werden gehouden.

Terwijl we op de bus naar het centrum staan te wachten, valt het op hoe rustig het hier eigenlijk is. Er valt ons nog iets op, de Kastanje bomen die hier de straat sieren zijn allemaal nog mooi groen van kleur, ondanks de heersende ziekte die veel kastanjebomen al hebben aangetast.

We stappen uit bij de Kathedraal van Troyes. Voluit heet dit "Cathédrale Saint-Pierre-et-Saint-Paul de Troyes", gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus.

Bij binnenkomst overvalt je onmiddellijk de grootheid van deze in gotische stijl  gebouwde kathedraal, wat tot gevolg heeft dat ik mij, heel even, nietig voel. Maar ja, als je begint met het bouwen in 1208 en het wordt pas afgewerkt in de 17e eeuw..... 400 jaar, of meer... en dan al die aflaatjes....

De gigantische hoge gebrandschilderde ramen zijn uniek te noemen, met hier onderaan de afbeeldingen van de 12 apostelen.

Deze en vele andere beelden staan tentoongesteld in de kathedraal, dat met deze belichting een sinistere uitstraling geeft.

Ons bakje koffie genieten we in een typisch Ierse pub waar uiteraard vele soorten bier van de tap verkrijgbaar zijn. Wat mij dan weer irriteert, zijn de Ierse vlaggetjes, die op "de kant" hangen, maar ik mag van Hoofd-stadsbezoek er geen opmerking over maken.

Als je van vakwerkhuizen houdt, is Troyes wel de "Place to Be". In allerlei vormen zijn ze in de binnenstad te vinden. Met op de bovenste foto een voorbeeld van een verzakt vakwerkhuis. Hoewel ze op de 2e foto ook schots en scheef zijn gezakt.

Bij de "Tourist information" halen we nog een fietskaart, maar omdat Hoofd-rondleiding één kopje koffie zonder iets erbij een beetje karig vindt, duiken we na een tijdje een Patisserie in, waar je qua taartjes te kust en te keur kunt gaan.
Terwijl we daar heerlijk zitten te genieten, komt ineens de regen met bakken uit de hemel. Het sein om een bushalte op te zoeken.
Bij de Aldi doen we nog even een paar inkopen, maar slaan we de Champagne over en dat terwijl we in de Champagne streek zitten.

Troyes 1

Het is vandaag een vochtige bedoening. Het plan is om een kleine 60 kilometer verderop naar een camping te gaan. Nog steeds in Val de Loire, maar de plannen veranderen onderweg. Van een fijne motregen verandert de neerslag in echte regen tot hevige stortbuien.

De luchten worden al dreigender en we zien ons de rest van de dag, "verpietert" in de camper zitten. Dus opper ik het voorstel om direct door te rijden naar Troyes. Dat ligt een kleine 200 kilometer verderop.

Dus steken we de Loire voor de laatste keer over en verlaten we de Val de Loire (vallei van de Loire) en nemen daarmee ook afscheid van de Chateau's.

In de druilerige regen zien de bijna verlaten dorpjes er nog troostelozer uit dan normaal, wat mij de opmerking ontlokt, "Wat is het hier mooi hé, als de zon schijnt".

Hoofd-fotografie ontdekt, wederom midden in het platteland, een soort aquaduct, maar zeker weten doen we het niet.

Inkopen doen bij de Bi1 winkel in Courtenay, een soort Biologische supermarche, die mij qua geur sterk doet denken aan de Mercadona en dat vanwege de overheersende vis geur. Ook de veel goedkopere diesel kan onze goedkeuring wegdragen.

Dan de "Municipal camping" in Troyes, wat zoveel betekent als "gemeente camping". Er staan 2 voertuigen voor het hek, een camper en een caravan, waardoor ik midden op de weg moet stoppen. Dat is me te gek dus draai ik een parkeerplaatsje op. De receptie wordt bemand door een jongeman, die na een tijdje laat blijken dat hij Nederlands spreekt, maar dat doet ie dan wel heel lijzig. Het lijkt of hem alles teveel is. "Zoek maar een plek", klinkt als: zoek het maar uit.

Nou met dat laatste zijn we ruim een half uur bezig. Overal staan bosjes en/of bomen en van satelliet ontvangst is nergens sprake. Je ziet om je heen allerlei campers en caravan ronddolen, op zoek naar een gunstige stek. Eindelijk een Nederlander met zijn schotel opgesteld en kunnen we de stand overnemen. Maar hoe we ook draaien en keren, geen ontvangst. Even later komt de eigenaar in zijn auto aan. "Nee, hij heeft ook geen ontvangst", horen we. Lekker dan!
Hoofd-satelliet-uitrichten vindt, even verderop, een prachtige plek. Op asfalt, das lekker, want het wordt met die regen slipperig  op het gras en..... met ontvangst!

Muides-sur-Loire 4

Chateau des Marais is de naam van de camping waar we nu staan. Het is een 5 sterren camping. Haar sterren heeft ze te danken aan de uitgebreide mogelijkheden, zeker voor kinderen. Voordat ik hier een aanbevelingsbrief, voor deze camping, ga zitten schrijven eerst maar een paar kritische punten.

Het is zoeken naar een plek waar je satelliet ontvangst hebt, want de hele camping staat in het bos van het chateau. De toiletten zijn sober. De douches zijn eveneens sober, met als voorbeeld, dat in de gehandicaptendouche geen krukje of zitje aanwezig is.

Maar het is een mooie camping, met een schitterend zwembad, hoewel het bad hier leeg is omdat het weer een beetje tegenzit, of de vakanties nog niet zijn begonnen. Bovendien is er een overdekt bad.

Wat ons nog nooit is overkomen, gebeurt op deze camping. Wij staan in een straatje van 5 plekken en voor het eerst zijn we omringd met medelanders. Op het moment van schrijven vertrekken de overburen en heeft zich een Frans echtpaar op deze plek gesetteld.

De camping heeft ook zogenaamde Locatifs, wat "huur" betekent, in de aanbieding. Zo'n 80 huisjes zijn hier te huur.

Maar de "pièce de résistance" is toch wel deze boomhut, die ook te huur is. Stel je voor wat voor een avontuurlijk gevoel dat moet zijn om als kind in een boom te logeren.

Nu is het de hoogste tijd voor de Formule 1 in Monte-Carlo. Max rijdt naar een verdienstelijke 2e plaats, maar door een “Unsave Release” tijdens een Pit stop, krijgt het team, dus Max een 5 seconden penalty. Hem rest de 4e plaats.

Vanavond overleggen we wat de volgende stop wordt.

Muides-sur-Loire 3

Voor vandaag is er prachtig weer voorspeld en dat laten we ons niet ontnemen. Vanmiddag om 3 uur is de kwalificatie van de Formule 1 in Monaco, dus vertrekken we direct na de koffie. Hoofd-fietsroutes heeft een fietspad ontdekt, pal langs de "boorden" van de Loire.

Vanaf de brug, die ons over de Loire brengt, hebben we een prachtig uitzicht over de rivier. In de verte spuwt een schoorsteen, weet niet wat uit.

Bij de eerste de beste afslag, wat ons volgens Hoofd-route dichterbij de Loire brengt, komen we dit obstakel tegen. Ik zeg, we gaan eronder door, maar daar is mijn medefietser streng op tegen.

De klaprozen staan in het zonnetje te pronken met een kleur rood dat bijna het licht weer afgeeft.

Een volgende afslag brengt ons inderdaad pal aan de randen van de Loire, echter hier kiezen we toch maar voor de hoger gelegen fietsweg. Hoewel "de Visser" wel wordt uitgenodigd, zelfs verplicht wordt verder te gaan. ("Acces Pecheurs" betekent "toegang Vissers").

Na een kilometer of 8 staan we werkelijk oog in oog met "La Centrale Nucleaire" ofwel de kerncentrale. Frankrijk bezit 58 kerncentrales, waarvan de Franse president Macron in 2018 heeft gezegd, dat voor 2035 er 14 gesloten moeten worden. Eerst moest dat in 2025, maar dat is met 10 jaar uitgesteld.

Nog even een close-up van het verkeersbord, want hier hebben ze het bord als schietschijf gebruikt. Trouwens, even verderop ontdek ik een bord, dat met een zeer groot kaliber is beschoten. Het gat is minstens 3 cm groot.

Bij het eerste de beste bankje, dat we gebruiken voor onze rustpauze, ontdek ik een steeds vaker voorkomend gedrag. De "Kinder-Bueno verpakkingen" liggen voor en onder de bank, terwijl de prullenmand twee stappen verderop staat. Uiteraard is deze zooi, na ons vertrek, opgeruimd.

Max pakt de 3e startpositie in Monte Carlo.

Muides-sur-Loire 2

Gistermiddag pakken we nog even de fiets. Het is mooi weer en daar moet je van genieten.

De tocht gaat langs de Loire en dan stuit je op zo'n mooi doorkijkje. Als ik de foto wil maken, stopt een Fransman op z'n fiets, pal voor het uitzicht. Als ik voor de derde keer doe alsof ik een foto wil maken, valt bij hem het kwartje, "oh, ik sta in de weg!"

Bijna slaan we de verkeerde weg in, alleen al omdat het zo mooi is, maar Hoofd-route behoedt ons, na bestudering van de kaart, voor deze omissie.

Een mooi kerkje en een openstaande deur, probeer daar maar eens langs te komen, met Hoofd-kerkbezoek aan je zijde.

Dan stuiten we op de ingang van het "Parc de Chambord", maar dat bezoek is voor de volgende dag voorzien.

Toch kunnen we het niet laten om toch, eventjes maar en op afstand, een kijkje bij het slot te nemen.

Vandaag melden we ons om elf uur op het "Parc de Chambord". Maar denk niet dat je er dan al bent. De oprijlaan is ruim 5 kilometer lang. De muren rondom het 5500 hectare grote landgoed hebben in totaal 32 kilometer lengte. Het kasteel is waarschijnlijk het grootste en beroemdste kasteel aan de Loire. Het kasteel telt 440 kamers, 365 torens en 1036 ramen.

Eén van de meest uitzonderlijke details is de dubbele wenteltrap, die de donjon met de verdiepingen verbindt. Volgens overlevering mogelijkerwijs gebaseerd op een ontwerp van Leonardo da Vinci. Ik heb het proberen op te zoeken, maar kan het nergens bevestigd vinden.

Hoewel hij hier maar enkele keren op bezoek is geweest, vind ik deze stoel een typisch voorbeeld van Lodewijk XIV stijl.

Want laat ik wel even duidelijk stellen, dit gigantische kasteel is enkel en alleen gebouwd als jachtkasteel. Het is nooit gebruikt voor constante bewoning, omdat het A. te ver van de bewoonde wereld was en B. het in de winter niet te verwarmen was.

Ondanks deze enorme uit de kluiten gewassen keramieken verwarming.

Het kasteel is gebouwd door Frans I, rond 1519 waardoor de wanden, vloeren en plafonds versierd zijn met het wapen van Frans I, de Salamander. Ook wordt de buitenkant van het kasteel meermalen gesierd met de letter F.

Chambord heeft een schitterende collectie wandtapijten, hoofdzakelijk uit de 15e en 16e eeuw.

Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over de tuinen en een deel van het park.

Dan nog iets over de vele bezoekers, die het kasteel dagelijks trekt. De ene wandelt op z'n dooie akkertje, met de handen in de zakken, door het Chateau.

  Anderen zien het na een enkele verdieping al niet meer zitten. Maar mijn favoriet kan er maar eentje zijn.

Mijn prinsesje, gewapend met een tablet, de koptelefoon op de oren, waant ze zich in haar eigen prinsessenwereld. (Overigens heb ik de ouders wel eerst gevraagd of ik deze foto van haar mocht maken).