Holzminden 5

 We stappen vanmiddag nog even op de fiets voor een tochtje langs de Weser. Het waait, maar het zonnetje houdt ons nog een beetje op temperatuur. Opeens zien we een buizerd, prachtig over de velden zweven, op zoek naar een prooi. Als ik mijn fototoestel pak, zie ik uit mij ooghoeken een kraai aankomen. Onverschrokken valt hij de veel grotere buizerd aan, om hem op die manier te verjagen. Het is een prachtig schouwspel. Ik neem een aantal foto's en met een beetje geluk en veel inzoomen, is het toch gelukt het gevecht, in de lucht, vast te leggen.

Onderweg naar Höxter slaan we linksaf naar het werelderfgoed, slot en klooster Corvey. Hoofd-klooster heeft zin in koffie met rabarbertaart, hoe kom je erop.

De volgende keer nemen we ons tentje mee, want kennelijk mag je in de kloostertuin overnachten, gezien het tentje wat hier is opgezet.

Het is druk bij de ingang van het slot Corvey en het kost me dan ook veel moeite alle mensen even aan de kant te dirigeren, want ik wil graag een foto zonder al die toeristen.

Het restaurant is, nog steeds, gesloten, en bij het museumwinkeltje is de rabarbertaart helaas op. Terwijl Hoofd-souvenir nog even iets van prularia probeert te scoren, probeer ik nog, via Viaplay, een stukje van de 1e vrij training in Monaco te volgen. Jammer dat er aan het tafeltje voor mij een wedstrijdje plaatsvindt tussen een stel, wie het eerste zijn of haar pakje sigaretten leeg gerookt heeft.

Terug bij de camper ben ik getuige van twee stoere knapen, die een, denk ik, heel frisse duik in de Weser nemen. Kijk dat vind ik nog eens stoer.

Ik moet nu stoppen, want volgens Hoofd-data neemt dit teveel MB's

Holzminden 4

Ja, het is een drukke bedoening op de camping tijdens Hemelvaart. Want de Duitsers maken er echt een "feestje" van, mede omdat Vaderdag ook op deze dag wordt gevierd. 

Als we gisteren over "Die Wiese" (een groot stuk land tegenover de camping) lopen, komen we het linker bord tegen. "Vanaf de 25e is alles bezet", zegt het. Wij zien nog enorm veel lege plekken en zijn verbaasd. Op één van die lege plekken staat dit bord (rechts). Jan de Haan heeft hier een bijeenkomst georganiseerd. Nu zijn er weinig Duitsers die Jan heten, dus dit moet wel een Nederlander zijn. Hoofd-journalistiek legt, hier en daar, haar oor te luister en komt erachter dat het om een Mitsubishi L300 "Treffen" handelt.

Het gaat om dit soort campers, die op een L300 zijn gebouwd, vaak eigenbouw. Er komen er dezer dagen dus 27, van diverse makelij, die elkaar dus treffen, dit weekeinde in Holzminden.

Gisteravond maak ik nog dit plaatje van Holzminden by Night. Het is alleen jammer dat de brug niet meer wordt verlicht.

Dan nog even over de navigatie kennis van Hoofd-fietstochtjes, tegenover mijn Navi skills. We rijden richting Höxter en over de brug bij Lüftringen steken we de Weser over om aan de andere kant weer terug naar Holzminden te fietsen. Op een gegeven moment roept Hoofd-navigatie, hier rechtsaf, wat ik haar ontstrijd, want ik wil langs de Weser blijven fietsen. Nou, dat heb ik geweten. We komen in een soort "niemandsland" terecht en is het maar de vraag of we wel weer in Holzminden uitkomen. Jammer dat ik mijn "tracker" niet goed heb gestart, anders had ik jullie kunnen laten zien, welke belachelijke omweg wij hebben gefietst. 

Vanaf nu bemoei ik me niet meer met de route.

Holzminden 3

 Wat een dag!

Maar laat ik eerst even iets uitleggen. Een paar weken geleden belden we met Wilfried Wagner, de beheerder van Mobilcamping Holzminden, om een afspraak te maken voor deze twee weken. Onze voorkeur is natuurlijk pal aan de Weser. Bij aankomst loopt het allemaal een beetje anders. Een dag later spreek ik nog even met Christoph, de nieuwe "inhaber". Die komt met een voorstel. We mogen een paar dagen "entlang de Weser" (langs de Weser), dan weer een paar dagen op het "terras", zo dat hier zo heet en dan, na de Pinksteren, weer aan de Weser. Wij doen niet moeilijk, dus geregeld! Tot zover de geschiedenis.

Vanmorgen komt Wilfried op mij af. "Ha, die Hollander" roept hij en slaat een arm om mijn schouder. Hij voert mij richting de Weser. Rechtsaf staat de lange rij "Weser-Platzen", links is een speciaal plekje, waar 1 caravan staat, met een vlonder ervoor. Ik mag wel zeggen, de mooiste plek van de hele Mobilcamping. Wij hebben al vaak met jaloerse blikken naar dat plekje gekeken. Wilfried wijst op het plekje, naast de caravan. "Hier kannst du stehen!" (hier kun je gaan staan) , Ik kijk hem met opperste verbazing aan. "Ab wann?" (vanaf wanneer) vraag ik nog een beetje argwanend, want Wilfried is niet vies van een grap. "Jetzt" (nu gelijk) zegt hij resoluut. Met het "heen en weer" nog in mijn achterhoofd, vraag ik. "Und wie lange?" (en hoe lang) . "So lange Du willst, überlege mit deinen Frau"(zo lang jij wil, overleg maar met je vrouw) ...... ik krijg kippenvel "Mensch Wilfried, die werd verrückt" (Tjonge Wilfried, die wordt gek). 

 Als ik Hoofd-plekjes meeneem naar de plek en vertel wat er zojuist is gebeurd, wandelt ze naar de receptie waar Wilfried zit: "We blijven de hele maand."

Hier het uitzicht wat we nu hebben, met de blik op de Stahler-Ufer in Holzminden. (links nog een stukje vlonder van onze buurtjes)

Zojuist komen de buurtjes naast ons terug en maken we even kennis. Ze gaan "Samstag" naar Kroatie en de vlonder blijft liggen, dus krijgen we ook geen buren naast ons.

Tot zover de positieve emotie van vandaag. Maar als ik de camper naar de plek wil rijden, raak ik met het trapje de opgestapelde stenen. Deze stenen vormen een muurtje om de mooie bloementuin van de mensen die een chalet hebben op de hoek. Ik sta nog niet op de plek of meneer komt, niet op hoge benen want hij loopt wat moeilijk met een stok, op mij afstuiven. Het vuur komt uit zijn oren. Waar ik uberhaupt autorijden heb geleerd en hoe ik ooit veilig, vanuit Nederland, hier ben gekomen. Ook zal ik de aangerichte schade als de wiedeweerga weer moeten herstellen.

Een half uurtje later ga ik nog maar even naar hem toe, om nogmaals mijn excuus aan te bieden. Als Hoofd-Wiedergutmachung ook nog met een doos Mercie chocola aankomt, is de boosheid weer verdwenen.

J.C. zei ooit, "ieder nadeel heeft z'n voordeel", maar ook het omgekeerde is waar! Want we hebben, op deze prachtige plek, geen gratis internet meer. Dus Netflix en niet te vergeten Viaplay, voor de Formule 1 races, gaat ons nu Vodafone data kosten. 

Maar de plek vergoedt alles...... Met het hoofd in de wolken maken we nog een fietstocht, maar daarover later meer.

Holzminden 2

 

Met bakken komt het uit de hemel als op dat moment de container met het afval wordt opgehaald door een grote vrachtwagen. Alleen zit deze niet helemaal dicht en dan mag je als beheerder de rest gaan opruimen.

Als de dikste bui voorbij is, lijkt het alsof aan de overkant van de Weser de heuvels in de brand staan. Natuurlijk van het verdampen van de neerslag.

Terwijl de buien als een soort "zwaard van Damocles" over onze hoofden zweven, neemt Hoofd-fietsen het besluit, dat wij toch de stalen rossen onder het kleed vandaan halen om ze de sporen te geven voor een tocht langs de Weser. Het valt ons trouwens op, dat het er hier allemaal heel groen uitziet. Zoals dit vlas, welke  wuivende in de harde wind, mooi staat te wezen.

Deze hooglanders hebben het overigens goed bekeken en proberen zo droog mogelijk te blijven onder de overhangende bomen.

De uitzichten die we, zo nu en dan, op de Weser krijgen zijn soms adembenemend mooi en tevens een heerlijk excuus om even stil te staan.

De eerste helft van de tocht hebben we het windje nog in de rug en dat helpt enorm. Niet alleen hoef je dan niet zo hard te trappen, ondanks de elektrische ondersteuning, maar de temperatuur is ook aangenamer.

Dan opeens...... houdt de weg op, weg te zijn. Het geeft een bijna luguber gevoel, zeker met die muur langs de kant opgetrokken. 

Dan ontdekken we dat aan de andere kant van de muur nog een weg heeft gelopen. Die is kennelijk onbetrouwbaar geworden door vallende rotsblokken en aardverschuivingen, die grote bomen hebben ontworteld en meegesleurd.

Als we de "Stahler Ufer" (de stalen brug) over de Weser weer overkomen, krijgen we een mooi kijkje op de "Weserplatzen" van de Holzminder Mobilcamping.

Holzminden

 Twintig minuten voor de wekker springt Hoofd-organisatie uit bed. Even denk ik dat ik door de wekker heen ben geslapen, maar even later blijkt dat het hier om een sanitaire stop gaat. Bij terugkomst gaan rücksichtslos alle verduistering voor de ramen vandaan en dat is een soort hint met een voorhamer, dat ook ik tussen de vette lappen vandaan mag komen.

Wat dan volgt is een soort geoliede machine, die aan het werk gaat en binnen de kortste keren zijn we vertrek klaar. Als ook nog de receptie vroeg uit de veren is, wordt het een kwestie van sleutels inleveren en om kwart over acht gaat de boel aan de rol.

Het is en blijft een verdult smal weggetje, dat van en naar de camping loopt, maar de vaste gebruikers maken volop ruimte voor het naderende verkeer.

 

Kennelijk is het te lang geleden dat we onderweg waren, want Hoofd-fotografie moet er nog even inkomen. Hier doet ze een poging om vast te leggen dat we in Duitsland rijden.

 

Maar even later lukt het toch weer aardig. Met deze helikopter die door zes stalen mensen gedragen wordt. Het is een vervreemdend beeld.

Natuurlijk is het ook van het grootste belang, dat het onderwerp van de foto haar interesse heeft. 

Even moeten we onze navigatie controleren, of we wel de goede bestemming hebben ingegeven, maar het blijkt dat hier in Duitsland ook een Soest is.

Halverwege worden langzamerhand de heuvels hoger en dus de dalen dieper en daarmee de doorkijkjes mooier. Eigenlijk steken we dwars over Duitsland door.  Trek een horizontale streep, vanaf Winterswijk, naar het oosten, even over Dortmund/Duisburg heen en je zit in Holzminden. Een iets grotere stad is Höxter.

Ook de zogenaamde vakwerkhuizen komen weer wat vaker voor en de stadjes, die we doorkruisen zijn iets meer pittoresk.

Het is spannend, want we hebben een paar weken terug al gebeld of er nog een plekje op de camperplek is. Zeker als het tegen Hemelvaart loopt en de Pinksterdagen. Wilfried belooft ons een plek, maar je weet het nooit. Een plek aan de Weser kan hij ons niet beloven, maar "Wir sehen uns dann".

Bij aankomst zit Wilfried achter de receptie en we krijgen een plek, maar (nog) niet aan de Weser. Ik ga nog even met hem in discussie, want ook wij hebben besproken..... "Ja, aber die Chef..... Wilfried hat beschlossen, etwas kurzer zu treten" heet het nu en kan zich verschuilen achter zijn chef.... tja, zo gaat dat.

Henxel 14

 Vandaag de laatste dag in Henxel, dus gaan we boodschappen doen bij de AH. Tenminste, nadat Hoofd-schonecamper deze onder handen heeft genomen. Want de afgelopen dagen heeft de harde wind het dak van de camper onder de "helicoptertjes" gezet en dat is niet naar de zin van Hoofd-cleaning. Dus komt de ladder uit de garage en wordt de de waterslang aangesloten. Blaadjes van het dak vegen, naspoelen en dan kunnen we aan de koffie.

Op weg naar de winkel komen we een typisch lente tafereel tegen. Opeens zien we een 4 tal hazen over het veld vliegen. Rammeltijd wordt zoiets genoemd, waarbij een groepje hazen achter één vrouwtje aanrennen. Soms beginnen ze ook te boksen, maar dat kunnen we niet vastleggen.

Al twee weken horen we regelmatig een fluitje, wat je soms hoort van zo'n apparaatje, als je er te dichtbij komt. Vanmiddag komen we erachter wat het is. De Duitse overburen hebben een papegaai, die dit fluitje steeds maakt, als de heren niet thuis zijn.

Nu is het een kwestie van alles weer in de camper te prakken. Maar het is Hoofd-inpak nog altijd gelukt, dat zal nu ook wel weer lukken.

Trouwens, Charles valt uit en Max wint, waardoor hij weer aan de leiding gaat in het WK klassement. 

 

Henxel 13

 Voor diegene die op de blog zit te wachten, sorry. Ik werd in beslag genomen door eerst de 3e vrije training van de Formule 1 in Barcelona. Waarna we nog 10 kilometer gingen fietsen, om nog net op tijd voor de kwalificatie weer bij de camper te zijn. Op de terugweg, maakt Hoofd-cuisine een afspraak in het restaurant, welke aansluit op de kwalificatie. Dus, met een lekker voldaan gevoel zit ik nu te tikken, want het eten was weer heerlijk.

De fietstocht, uitgezet door Hoofd-beweging, gaat op het laatste deel dwars door Winterswijk. Alleen wordt de route niet meer aangegeven door fietsroute bordjes, dus komt het aan op de navigatie skils van Hoof-route. Nu heb ik daar al vaker over gesproken en mijn bewondering daar over geuit. Vanmiddag bereikt mijn bewondering toch wel een hoogtepunt. Al slingerend door de buitenwijken, ben ik al snel het spoor bijster, terwijl Hoofd-fiets alsmaar roept dat het "allemaal goedkomt."

Hier houden we even halt om deze prachtige Ford Ltd Country Squire Station Wagon, uit 1974 vast te leggen. Als ik om me heen kijk herken ik, min of meer, de plek waar we staan. Gerustgesteld, dat we nu vast wel op tijd zijn voor de kwalificatie, stap ik weer op de fiets.

Nadat we ons door de menigte van de markt hebben geworsteld, komen we weer op, ook voor mij, bekend terrein. Dit is gewoon weer de route naar de Albert Heijn.

"De Bataaf" staat heerlijk te pronken in de zon, met draaiende wieken maakt het een prachtig plaatje. Let ook even op de, in bloei staande, waterlelies.

Na het eten, wandelen we nog even over deze gigantische camping. Nu is de naam "camping" niet helemaal op zijn plaats. Ik denk meer aan kamp. Want dit enorm uitgebreide terrein biedt "maar" ruimte aan 60 plekken om te kamperen. Weliswaar allemaal met eigen toilet/douche. De rest wordt ingenomen door meer dan 300 huisjes/chalets. Tijdens die wandeling valt mij dit vogelhuisje op. Tenminste, ik denk dat het een vogelhuisje is. Maar bij nadere bestudering vraag ik mij af of het misschien alleen bedoeld is voor de zogenaamde "brievenbusvogel". Eén ding kunnen we zeker van zijn, dit is een kwestie van "scheef wonen"

Trouwens, Max start morgen als 2e, naast Charles, die op Pole staat.

 

Henxel 12

 Ondanks dat we hevige regenval en windstoten verwachten, is het in de ochtend nog lekker warm in het zonnetje.

Hier en op dat moment is het nog rustig maar toch wel zo warm dat we de schaduw van ons toiletgebouwtje maar opzoeken.

Daar wordt ook de lunch geserveerd en zeg nou zelf, "sieht gut aus, oder?", om hoofd-lunch maar eens te parafraseren.

Om ons heen worden extra haringen in luifels en voortenten geslagen, want de meesten willen geen herhaling van gisteren.

Er komt wel een en ander op ons af en rond 3 uur verwachten we de eerste regen. Een enkeling heeft, uit voorzorg, zijn gehele voortent maar verwijderd.

2 uur later.....

Tjonge, zit je te wachten op hevige weersomstandigheden met hagelstenen van 4 centimeter een superstorm...... één regenbui, 3 onweersklappen en klaar is het!

Henxel 11

 

Voor het redigeren van de blog wil Hoofd-spelfouten nog wel over haar hart strijken, maar, Hoofd-cuisine meldt wel resoluut: "Koken binnen ga ik echt niet, met 35 graden, niet doen". Dus tover ik het Action kooktoestelletje uit de camper. Ik schrik van de roestvorming van de gasflesjes, maar alles werkt nog. Je verbaast je, dat dit goedkope spul, ook na 4 jaar ongebruikt in de camper te hebben gestaan, nog steeds werkt.

Natuurlijk wordt het een simpele 1 pansmaaltijd, maar het smaakt prima.

Inmiddels is het alweer lekker afgekoeld, dus worden de fietsen erbij gehaald en maken we nog even een tochtje van rond de 10 km. Nu hebben we al diverse fietstochten, in de omgeving, gemaakt en steeds een andere route genomen en toch is alles hier prachtig.

Al heeft hier en daar de natuur genadeloos het onderspit moeten delven, als je dat van natuur kunt zeggen. Hier zie je de laatste stuiptrekkingen van een Dennenbos, dat door of brand of een storm bijna verdwenen is. 

In een hoekje van een weiland, die er overigens hier in de buurt bijzonder groen uitziet, staan 3 pony's bij elkaar gekropen. Het doet een beetje triest aan, waarom weet ik eigenlijk niet.

Op een gegeven moment staan we op een viersprong en weten niet waarnaartoe "de weg leidt". Nu fietsen we een deel van een knooppunten route, maar willen een afkorting nemen. Terwijl we daar staan, stoppen daar achtereenvolgend 2 fietsers, weliswaar buitenlanders, om te vragen of ze kunnen helpen en even later een man in een auto met aanhanger. Die laatste woont vlakbij en weet ons haarfijn uit te leggen hoe we moeten fietsen. Met andere woorden, aan vriendelijk- en hulvaardig-heid, hier geen gebrek.

Vanmorgen, voordat de regen ons verrast, fietsen we nog snel even naar de AH, om onze levensmiddelen aan te vullen.

Want het KNMI geeft voor vanmiddag code geel, wat later verandert in code oranje. Eerst denken we dat het allemaal wel mee zal vallen. Dan besluiten we toch om ons zogenaamde fietstentje maar op te ruimen. Want windstoten van 100 km/u kan het gevalletje vast niet hebben.

De luifels van de achterste 2 caravans, kunnen dat in ieder geval niet, want die liggen na de enorme bui en windstoten hulpeloos over de caravan in plaats van, dat ze ervoor tegen de regen beschermen. 

Morgen wordt er nog zo'n dag verwacht.

Henxel 10

 Beste lezers (essen), verwacht niet al teveel van deze blog, want ik zit hier na een dag van afzien in een camper van 35 graden. Omdat het zo verzengend heet en benauwd is, doen we alle ramen tegen elkaar open. Ook die ramen die we (bijna) nooit open hebben. Dat heeft gevolgen, want voordat ik aan deze blog kan beginnen, mag ik eerst een raam gaan repareren. Op het moment dat ik het raampje open, valt het uitzet mechanisme naar buiten in het rulle zand. Oef, en het is al zo warm, maar gelukkig heb ik een lieftallige assistente die het moreel hoog houdt, waardoor de klus redelijk snel weer wordt geklaard.

Sommige mensen laten niets aan het toeval over. Als het gezellig moet zijn, dan maken we het gezellig. In dit geval zijn het onze Duitse mede camperaars, die sowieso wel voor gezelligheid borg staan. Normaal wordt er een heel circus rondom een Duitse camper opgebouwd, natuurlijk gecomplementeerd met een enorme barbecue. Kijk, dat hebben deze Duitsers niet, "Aber gemutlich soll es sein", dus..... op het tafeltje komt een schemerlampje te staan. Trouwens wie weet het goede Duitse woord voor "Gezellig?"

Denk niet dat dit alleen aan Duitsers is voorbehouden. Ook Nederlanders kunnen er wat van, getuige deze potten met (kunst)bloemen naast de staanders van de luifel.

Oke, de temperatuur in de camper is inmiddels gedaald tot 32 graden, maar ik heb het zweet op de rug staan, dus zoek ik weer een verfrissend windje op. Ik weet niet of Hoofdredactie (de speller vindt dat het streepje er niet tussen hoort)  zich wel in deze sauna wil begeven om een en ander te redigeren.

Henxel 9

 Er was ons voor vandaag toch echt mooi weer beloofd en als zelfs de weergoden niet meer betrouwbaar blijken te zijn........

Ik weet het, beste lezers, ik zit te klagen met het brood in de mond, maar toch.

Obelink staat op het programma, omdat vorige week de Doctor Keddo niet meer voorradig was, maar vandaag gelukkig wel weer! Ook moet er nog een streng vouwwagen elastiek aangeschaft worden, want in die van ons zit geen rek meer. Nee, we hebben geen vouwwagen, maar gebruiken het voor het afdekkleed voor de fietsen. Oh ja, mijn stoel is ook een beetje "out of order", dus moeten we ons daarvoor ook nog even oriënteren. 

Ik zal een lang geslenter, door de immense winkel, kort houden. De dokter Keddo is nog steeds niet op voorraad, terwijl de Website dat wel meldt, maar er was iets fout gegaan met de order,,,.... enz. etc. een hoop gel....l dus. Maar Hoofd-dokterKeddo strijkt over haar hart, "want ze zijn wel met 2 man gaan zoeken...." Tja. Trouwens, het elastiek is er wel!

Uiteraard wisselen we het noodzakelijke af met het aangename en knopen er nog een fietstochtje achteraan. Dit is toch een beeldig plaatje van de Beerenschot's Watermolen en dat vond de jonge Mondriaan, volgens de overlevering, tenminste ook want hij maakte van dit beeld een aantal schetsen.

Even verderop ontdekken we dit kleine sluis complex, met rechts daarnaast een prachtige bungalow. Alleen het geluid van het neerstortende water lijkt mij een probleem.

Maar als je in dit leuke huisje mag wonen, neem je dat wel voor lief, daarbij word je op onze leeftijd toch al aardig doof.

Terwijl onze stoelen, met dekje, nog buiten staan, begint het onderweg zachtjes te regenen. Dat zul je altijd zien, de ene dag zit je te wachten op regen en komt het niet, een andere keer als je er niet op rekent....... tja.

Henxel 8

 Ken U het verhaal van het stel dat de hele dag thuisbleef, omdat er harde wind, onweer en veel regen was voorspeld? 

Het is kwart over vier en nu pas vallen de eerste druppeltjes. Sneu dat Hoofd-internet precies op dit moment onderweg is naar de receptie, want onze code voor Internet is verlopen.

Vanmorgen ontdekt Hoofd-Arachnologie deze struik die kennelijk bewoond wordt door een overijverige spin. Het geeft een prachtig effect als de zon er doorheen schijnt.

Combi-Camp Flex, Tent & Trailer en Trailertent het zijn namen die U ongetwijfeld weinig zeggen. Easy Caravanning heet het tegenwoordig, maar ik weet zeker dat jullie de Vouwwagen beter kennen en het is allemaal hetzelfde.

Vanmiddag zie ik er weer eentje het terrein oprijden. Hij zou mij niet eens zo opgevallen zijn, ware het niet dat deze meneer een paar extra rondjes rijdt, omdat hij kennelijk zijn plekje niet kan vinden. Zo te zien is dit een wat ouder exemplaar, maar is nu weer helemaal "hip en happening."

Ons wachten is beloond, de regen komt nu met bakken tegelijk naar beneden.

Henxel 7

 Het wordt warm vandaag, maar we zijn voorbereid.

Ontbijt in de zon, maar dan wel beschermd door de luifel en een zogenaamde "Sunblocker". Het is het ideale scenario van Hoofd-ontbijt.

Maar niet veel later, zeg na de koffie en lunch, komt de knooppuntenroute kaart alweer uit de tas, om de volgende fietstocht alvast te plannen. Trouwens, deze opname komt van de drone, terwijl ik een paar veranderingen aan de besturing aan het instellen ben. Want, Hoofd-fietsen weet wel hoe ze mij moet verleiden om mee te gaan: "Misschien kunnen we nog ergens iets leuks filmen."

Gisteravond hebben we een paar opnames bij de molen "De Bataaf" gemaakt en daar kwam ik achter een paar onvolkomenheden.

(Ik zie dat YouTube het filmpje in eerste instantie afspeelt op 360 fps, dit kun je aanpassen met het zogenaamde tandwieltje, rechts onder.)

Ik heb nog veel te leren, hopelijk heeft U dat geduld en worden de filmpjes iets beter. Natuurlijk kun je dit filmpje ook gewoon overslaan, nietwaar?

Voor vanavond, als het iets koeler is, heb ik beloofd om nog een eindje te gaan fietsen, want je moet natuurlijk ook je "spous" tevreden houden.