Moncofa

Afscheid van Benidorm met een verzwaard hart. Door omstandigheden hebben we geen afscheid van Ricky kunnen nemen, maar om half negen staat ze bij ons op de ‘spreekwoordelijke’ stoep. We kletsen nog even bij onder een kopje koffie en dan is het echt tijd om Benidorm achter ons te laten.

Volgens de TomTom is het vermijden van de Tolweg een enorme omweg. Ten eerste is het 70 km meer rijden en moeten we eerst een heel stuk naar Allicante en ten tweede zijn we meer dan een uur langer onderweg. Het rijdt  via de tolweg wel een heel stuk relaxter, alleen laat de Cruise Control mij in de steek en dat is op een lange weg toch wel ongemakkelijk.

Ons passeert onderweg een prachtige Amerikaan die Ali kenmerkt als een ‘slagschip’ en daar zit ze niet ver mis. Wat een enorm ding, de veren zijn zo slap dat het ding doorhangt op de plaats waar de bestuurder zit en dat belooft niet veel goeds.

 

Moncofa is een onbeduidende badplaats op zo’n 45 km ten noorden van Valencia. Het strand bestaat uit grind, maar dan van de grofste soort die je maar kunt bedenken. Het plan is om hier een paar dagen te blijven om zo de Paasdagen te overbruggen, want van iedereen, ook als je er niet om vraagt, krijg je de mededeling dat het overal duur en vooral druk is tot na de Pasen.

Omdat het de bedoeling is om Barcelona nog een paar dagen onveilig te maken, wordt dit onze pleisterplaats tot die tijd.

Benidorm 22

De laatste dag Benidorm en dan is het even tot je laten doordringen, dat we voor het laatst richting de boulevard fietsen, dat we voor het laatst onze ‘espresso’ en ‘cafe con leche’ drinken bij Torrelevantes. Het is warm, het schijnt 34 graden te worden en dat levert weer “leuke” plaatjes op.

Zoals de veel te blote Engelsen, die zonder gene in hun bikini over de boulevard wandelen.

Maar ook het strand mag zich in een grotere belangstelling verheugen. Waar ik mezelf op verheug is de gemiddelde leeftijd, die daalt met sprongen. Een en ander is te verklaren dat deze week voor de Paasdagen als  een vakantieweek voor de Spanjaarden geldt. Zelfs de campingprijzen stijgen deze week met 75% en ook gelden de verschillende kortingen deze week niet.

Theo en Ricky hun Nuvi navigatie is weer helemaal Up to Date en ze kunnen weer zonder zorgen in de omgeving rondrijden. Bedankt jongens voor de leuke uitstapjes en rondleidingen in Benidorm en omgeving, om niet te vergeten het zalige eten.

Benidorm waarschijnlijk tot volgend jaar.

Benidorm 21

Een rustig dagje vandaag en dat is maar goed ook, want het is warm. Vanmiddag ga ik bij Theo ‘even’ de navigatie updaten.

 

Het is goed toeven in het zonnetje met een wit wijntje. Alleen de nieuwe kaarten op de Nuvi duren een beetje errug lang. Zo rond de 21 uur heeft de laptop nodig om alle kaarten te downloaden. Dus morgen maar eens kijken hoe het is afgelopen.

Op de terugweg maakt Ali nog even een opname van de skyline van Benidorm en krijg je een indruk van de immense dichtheid aan hoogbouw.

Volgens Ali is het een Acacia, mij kan ze alles wijsmaken. Trouwens, wij behoren nu helemaal en geheel bij de AOW-ers. Deze maand heeft Ali haar volledige en ik de gedeeltelijke AOW gekregen, vandaar dat we gisteravond de bloemetjes buiten hebben gezet……

We zijn hier in Benidorm dan ook volledig op ons plaats……..

Benidorm 20

Eerst maar eens even boodschappen doen in Albir, bij de Aldi en Lidl. Met een tussenstop bij de Nederlandse winkel. De vorige keer bleef ik buiten staan, nu loop ik even mee naar binnen. Wat zal ik er van zeggen. “Kolere” is het woord wat er het meest dichtbij komt. Schandalig duur, terwijl er heel veel producten afkomstig zijn van de ‘Jumbo’. Als voorbeeld is het toetje van Mona, in Nederland kost zoiets maximaal 1.35 euro, hier betaal je met gemak 2.09 euro. Ik word hier heel chagrijnig van.

Vanavond staat Benidorm ‘by night’ op het programma, dat wil zeggen dat we “Tapas” gaan scoren met Ricky en Theo. We spreken af bij het “Deutsches Haus” en mijn avond begint helemaal oké met een Hefe Weitzen. Als een uurtje later blijkt dat de “Tapas straatjes” pas over een uur open gaan, ontstaat even een dilemma. “eten we hier wat of?…. “ No guts no glorie” blijft ons  devies, dus gaan we op weg

Je hebt dus kennelijk Benidorm “kuis” en Benidorm “ietsje minder kuis”. Want wij hadden nog geen schaars geklede mannen zien optreden.

Het is rond half zes als dit soort taferelen langs de boulevard zijn te bewonderen.

Gelukkig is Ali wat meer alert en ziet kans dit soort opnames te maken.

Wat mij wel opvalt is dat de gemiddelde leeftijd met sprongen naar beneden kukelt. Is het overdag nog rond de 65, op dit tijdstip daalt dat al snel naar ver beneden de 30 jaar.

Ons doel is de Tapas.

Het is even zoeken naar een geschikte Tapasbar want ze onderscheiden zich in de volgende categorieën. Je hebt de Tapasbar die per tapas een prijs vraagt en er zijn die een combi-prijs vragen. We proberen ze allebei.

De hele avond wandelen we door Benidorm, eten tapas  en drinken wijn en het is heerlijk en vooral gezellig. Maar er is iets wat we vanavond hebben geleerd. Goedkope aanbiedingen lijken aantrekkelijk, maar de kwaliteit laat te wensen over.

 

Het is laat in de avond als we onze fietsen weer opzoeken.

Benidorm 19

Vandaag gaat het kwik weer naar boven de 20 graden en dat betekent dat de zonnestoelen, op het strand, weer in het gelid staan opgesteld.

En de rondvaart boten weer hun rondjes rondom “Isla de Benidorm”, ook wel pauweneiland genoemd, voor 15 euro per persoon maken.

Denk niet dat hier ledigheid de boventoon voert, want midden op het strand is er voor de geestelijke mens voor een toevluchtsoord gezorgd om de nodige bovenkamer exercitie te kunnen plegen.

Jawel, een complete bibliotheek is er midden op het strand ingericht. In het comfort van de schaduw is het hier mogelijk ontelbare bladen te lezen, die dan wel weer binnen een half uur ingeleverd dienen te worden. Zeg nou zelf, hier valt wel aan te wennen nietwaar?

Terug op de camping probeert Engelbert Humperdinck zijn hit uit 1967 “Release me” nog over het voetlicht te brengen, met wisselend succes. Totdat ik ontdek dat de Karaoke, de komende twee uur, de boventoon zal voeren. Achtereenvolgens kan natuurlijk Tom Jones met zijn “Whats New Pussycat” en “Its not Unusual” niet ontbreken. Als de installatie naar een hoger niveau wordt gedraaid en “Green green grass of home” wordt ingezet zijn de meeste Engelsen niet meer te houden. Ook dit zijn hits van rond 1965 en dat geeft de leeftijd van de deelnemers aardig aan.

Ik ga dit nog leuk vinden.

Benidorm 18

Als we wakker worden en de gordijntjes openen straalt de zon ons tegenmoet. Dit luidt het begin van een nieuwe periode in en tegelijkertijd het einde van een periode van ziek zijn. Hoewel we beide nog wat lopen te hoesten en te kuchen is de koorts gezakt. De Levante boulevard  lonkt.

Terwijl wij in een dikke jas over de boulevard wandelen zijn er ook dames die, ingevet en wel, in hun strandjurkjes van de zon genieten.

Het gekke is, dat je na een tijdje er aan gaat wennen dat hier extreme zaken naast elkaar bestaan. Je vindt het niet meer vreemd dat de Engelsen iets luidruchtiger zijn dan anderen, je accepteert het. Je kijkt er niet meer van op dat er een kolonne van scootmobiels langs komt, je accepteert het.

Het is een vreemde maar mooie mengelmoes van uitersten die vreedzaam naast elkaar leven.

Benidorm 17

Het is betrokken en het is ronduit koud. Het kwik komt nog maar nauwelijks boven de 13 graden. Van mensen om ons heen horen we bijna dagelijks dat het in jaren nog niet zo koud is geweest. Nu horen we onderweg wel vaker, zo van, tjonge jonge, zo nat is het in jaren niet geweest, of, zo lang ik hier woon is het nog nooit zo winderig geweest, et cetera. Van de zonnige en drukke boulevard blijft op deze manier maar weinig meer over.

De afgelopen dagen krijgen we vaker bezoek. Een paar dagen gelden vertelde onze Franse buurman dat hij dacht dat er een dier in zijn caravan zou zitten. Hij wist zeker dat er iets in zijn schoorsteen zou zitten. Dat ik zei dat het waarschijnlijk een vogel zou zijn die op zijn dak zat, wees hij resoluut van de hand. Hij wist het zeker, ze zaten in zijn schoorsteen. Wel, de bezoekers zijn er brutaal genoeg voor. Doodgemoedereerd huppelen ze van tent naar tent, of wandelen gewoon over het pad. Nederlandse buren vertellen dat ze enorme hoeveelheden dennenappels verzamelden en die dan tussen de bloempotten verstoppen. Dat verstoppen kun je met een korreltje zout nemen, want ze liggen gewoon op een bultje. Deze mensen schrikken zich soms een hoedje, omdat zo’n diertje zich plompverloren op de voortent laat vallen en dat geeft een aardige knal.

Als de verwachtingen uitkomen gaat het weer nu de goede kant op, dus komt de boulevard weer in beeld.

Ik kan de espresso van Torrelevante al  ruiken.

Benidorm 16

Na weer een nacht Leny het Hart, met mijn blaffende zeehonden geluiden, de stuipen op het lijf heb gejaagd vind ik het genoeg. Er gaat een afspraak gemaakt worden met een, hier volop aanwezige en Nederlands sprekende, huisartspraktijk. Ik bel met “Euro Clinica Rincon” en krijg een afspraak om 16.15 uur met Dr. Alexandra Berger.

Als we om 16.00 uur aankomen, treffen we gelukkig nog juist een 88 jarige mevrouw, die aan de dokters assistente haar volledige levensgeschiedenis uit de doeken doet. Daarna kan ook ik mij aanmelden. Mevrouw van 88 mag er even tussendoor en gelukkig duurt het niet langer dan een half uur. Ik vermoed dat ze ook aan de arts haar levensverhaal weer doet.

Als ik aan de beurt ben tref ik het wederom. Tjeerd Coppens, geneeskunde student van VU MC Amsterdam fungeert als Co-assistent van Dr. Alexandra Berger. Zijn eerste vraag: “gebruikt U medicijnen?”. Ik tover mijn medicijncard uit mijn portemonnee en overhandig hem die. Nadat hij van zijn eerste schrik is bekomen kijkt hij hopeloos in de richting van Dr. Alexandra. “Tja, tik ze maar in” zegt ze met een bijna satanisch ondertoontje. Zuchtend en steunend begint hij aan de klus. Het kaartje is klein de namen in Latijn. Als hij mij ook nog eens gaat vragen waar ze voor dienen, begin ik, in mezelf, rustig tot 10 te tellen.

Er begint zich een Intake te ontwikkelen, die niet zou misstaan bij een opname in een ziekenhuis voor een zware operatie. Per slot ben ik hier voor een beetje gerochel in de longen. Als het lichamelijke onderzoek begint, komt de vraag, “bent U bekend met hoge bloeddruk?”. Zou ie nou bedoelen of ik daar wel eens van heb gehoord? Hij herhaalt de vraag en misschien reageer ik iets te fel met, “die van mijn oma?”. Arme jongen.

Kortom, ik krijg “Fluimisil” voorgeschreven. “Nou, dat lijkt me niet, het zit in mijn luchtpijp en dat goedje drink je en dat is de andere pijp”. Dr. Alexandra heeft haar Co-assistent lang genoeg zien lijden en grijpt in. Ik schijn een bepaald pufje al jaren niet goed te gebruiken. In plaats van 2x s ’ochtends moet ik s ’ochtends EN s ’avonds de pufjes gebruiken. “Als het volgende week dan nog niet beter is, komt U nog eens terug”.

Nu vraag ik mij af of deze extra week Benidorm op “doktersvoorschrift” is.

Benidorm 15

Het zonnetje in de camper breekt weer langzaam door de donkere wolken, want allebeide worden we wakker zonder koorts. Buiten is het somber en nat. Vlak voor we aan het ontbijt zullen beginnen staat Theo op ons plastieken matje. Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat het al 10 uur is. Altijd gezellig om weer even bij te kletsen met Theo en even te horen hoe het met ‘ons’ Ricky gaat. Dat is ook de reden waarom hij weer snel de benen neemt omdat hij als ‘mantelzorger’ de kans loopt, bij nalatigheid, zijn PGB kwijt te raken.

Aan het begin van ons straatje ‘woont’ een pittig, klein en Engels vrouwtje. Eigenlijk is het onwelvoeglijk om een Engelse dame als ‘vrouwtje’ te classificeren. Maar ze is echt heel klein en beweegt zich de gehele dag voort in een mini scootmobiel. Haar ‘tuin’ ziet er uit als een soort perpetuum uitstalling. Zo heeft ze allerlei bewegende objecten in haar tuin. De eerste keer dat ik er langs liep, schrok ik van een vogeltje dat een cirkelachtige  beweging over het pad maakte. Als de avond invalt beginnen er allerlei objecten licht te geven wat het geheel een “spooky” uitstraling geeft.

 

En dan ontdekt Ali het volgende schildje achter op de scootmobiel van de Engelse dame.

Jawel, het leven begint bij 80 en in Benidorm.

Benidorm 14

Hoewel voor ons allebeide het herstel heeft ingezet, blijft het een moeizame zaak om ook maar iets te doen. Ali heeft inmiddels bij de receptie gemeld dat ons vertrek is uitgesteld in verband met onze gezondheid. En dat komt goed uit. We hebben water nodig omdat het vullen van een Coca-Cola fles niet alleen veel moeite kost omdat het van ver moet komen, maar we gebruiken hetzelfde water ook om het toilet door te spoelen (natuurlijk wel uit een andere fles). De water aansluiting bij onze camper staat geen Gardena aansluiting toe. Ik heb een complete kist met aansluitingen, maar dit gaat nooit werken. Ik loop naar de receptie en vraag om hulp. Deze wandeling brengt mij al geheel buiten adem. Na 10 minuten komt de ‘technische’ man en achter zich aan sleept hij een gigantische slang. Maar ook hij heeft niet een passende aansluiting en ook als ik hem een aansluiting wijs, waar hij wel die slang op kan aansluiten, schudt hij zijn hoofd. Ik ben allang blij, want de waterslang van hem ziet eruit of hij er gister nog een olietank mee heeft leeggezogen. Hij loopt weg en komt met een prachtige koperen aansluiting aanlopen waar mijn Gardena uitstekend op past. “Gracias Señor” en hij sluit mijn slang aan. Hij blijft staan. Ik nogmaals “Gracias Señor”, maar hij blijft onverstoorbaar staan. Met handen voeten probeer ik hem duidelijk te maken dat ik de koperen koppeling, na gebruik, “Subito retorno” zal brengen, maar de enige actie die ik bij heb bewerkstellig is het grijpen naar zijn portofoon. IK heb het vermoeden dat hij navraag bij de receptie doet over welke ‘bijchoogem’ op nr. 30 staat en hoelang die ‘pipo’ nog blijft staan. Na een gesprek drukt hij me nog een aantal keer op het hart de koppeling “echt” terug te brengen. Iedere keer als hij zich herhaalt bevestig ik zijn verhaal met “Subito, Subito” in de veronderstelling dat ik met ‘’onmiddellijk, onmiddellijk” antwoord, maar blijkt  Subito “plotseling” te betekenen (Subito retorno = plotselinge terugkeer).

O jonge, die Herman heeft zo een geweldig gevoel voor talen, toch?

Benidorm 13

Mijn vierde griep dag en ik ga proberen om zonder om de 8 uur 2 Paracetamol te nemen. Vannacht vliegt het me compleet aan en raakt mijn slaapshirt geheel doorweekt en moet ik een droog exemplaar aantrekken om het niet nog meer te pakken te krijgen. Ook Ali ligt, in haar slaap verschrikkelijk te zweten. Toch zo dadelijk maar eens kijken of ik, onder uit de camper, de zwemvliezen kan opduikelen. Inmiddels wordt Ali ook wakker en lief zoals ze is zoekt ze voor mij een shirt “met lange mouwen”. Terwijl ik het aan trek vraag ik of de mouwen langer worden terwijl ik het aan heb. Ali begint te lachen, maar direct er achteraan een kreun, “niet doen,ik heb pijn in m’n hoofd.” Ik doe de kachel aan, zet de tv op FOX en wacht tot ik een iets normaler zweetpatroon ontwikkel. Ali valt binnen 20 seconden weer in slaap. Ik houd het vol tot 5 uur.

Toch maar een ontbijtje proberen en dat mist bij mij zijn uitwerking niet. Ali heeft inmiddels een plekje in de zon gekozen: “Is lekkerder dan in de camper”. Als ik tegen haar zeg, “wat hebben we het goed samen toch?” krijg als antwoord een zeer gekwetste blik. Misschien heeft het ermee te maken dat ik wel eens heb gelezen dat de geur van het moment zeer bepalend is voor de response en ik juist bezig ben het ontbijt in vloeibare vorm weer in te leveren, voor de sfeer sluit ik de toiletdeur maar even.

Benidorm 12

In het altijd zonnige Benidorm lijkt een ideale plek om de Eclips te gaan bekijken.

Met mijn koortsige lichaam kan ik, even voor half elf, nog net een glimp opvangen, voor de rest van de  zonsverduistering is het maar gissen.

Maar in de vooraf gaande nacht voel ik, in de vorm van een gloeiend kooltje naast mij in bed, dat Ali ook niet vrij komt van de griep.

Het griep lot is blijkbaar onontkoombaar. Want als Theo zich aan onze camperdeur meldt met onze vergeten flessen wijn, vertelt hij dat Ricky ook vanaf woensdag geveld is door de griep. Ik word van iemand die verzorgd moet worden, die rol ligt mij het beste, tot verzorgende.

Maar aan de wijn gaat het niet liggen. Kortom, we zijn beide uitgeteld.

Benidorm 11

Na de boodschappen en het schrijven van de blog, begint gister bij mij een griep af te tekenen. Eerst krijg ik het koud en gaat de kachel in de camper steeds hoger. Als ik Ali naast mij zie zitten in een bikini en een zonnebril op, wordt het hoogtijd andere maatregelen te nemen. Ik duik in bed en binnen de kortste keren komt de koorts opzetten. Ik doe nog een poging, vanuit bed, iets mee te krijgen van Barcelona – Manchester City. Maar de helft mis ik. s ’Nachts begint het onvoorstelbaar te waaien en plotseling breekt de hel los. Onweer met knallen waar ik bang van word. Maar de koorts krijgt de overhand en lig ik, badend in het zweet, te hallucineren. De enorme boom, naast ons, valt op onze camper en ik betrap de Roemenen op heterdaad en die ontlopen hun gerechte straf niet. Een zichzelf steeds herhalende gedachtenstroom wordt mijn deel. Vandaag blijft de koorts aanhouden en met wat Paracetamol probeert Ali dit te onderdrukken. Ook Ali begint nu te hoesten en ik bedenk me dat Leny het Hart dit een zeer inspirerende  omgeving zal vinden met 2 van die blaffende zeehonden.

De camping is in een dikke laag Saharazand gehuld en volgens de overwinteraars is dat een jaarlijks terugkerend fenomeen.

De hele camper is op deze manier gezandstraald,

en ik denk dat de was diezelfde behandeling krijgt.

Nu even een champignon soepje naar binnen werken en dan snel weer op bed.

Benidorm 10

Het front van een laag drukgebied cirkelt om de bergen heen, die normaal het weer gunstig voor Benidorm beïnvloeden. Nu heeft vanuit zee het lagedruk gebied vrij spel om ons weer drastisch te beïnvloeden.

Maar ondanks de dreigende luchten stappen wij op de fiets om in Albir, 4.5 km verderop, inkopen te doen bij de Aldi en de Lidl.

Het desembrood van de Aldi is heerlijk maar onze voorraad is op, dus trotseren we de regendreiging.

Tussen de Aldi en de Lidl ontdekt Ali deze puur Nederlandse winkel. Zeg nou zelf, daar fiets je niet zomaar voorbij. Terwijl Ali Nederlandse producten gaat spotten wacht ik bij de fietsen met volle fietstassen, want je weet maar nooit wat voor gespuis er rondloopt.

Bij de voordeur is een Nederlands stel in gesprek met een Nederlandse verkoopster, die hun op het hart drukt “toch vooral in Altea bij de Guardia Civil aangifte te gaan doen”. Wat blijkt, als de slachtoffers aankomen op de parkeerplaats staat naast hun een auto met een ‘buitenlands’ kenteken, meneer houdt het op Roemeens. Als ze terugkomen van het boodschappen doen staat hun camper open en zijn er diverse zaken verdwenen, waaronder 2 laptops.

Het raampje van de passagiersplaats is ingetikt en ze zijn binnen, zo simpel gaat dat. Wat mij verbaast is dat dit een zeer drukke parkeerplaats is en niemand iets heeft gezien. De dame op de rechter foto is niet de mevrouw van de camper, maar een hysterisch in een telefoon schreeuwende Engelse, die op haar manier de zaak aan het regelen is. Terwijl de eigenaar met zijn vrouw de camper instappen, blijft de Engelse in de telefoon schreeuwen, “Where do they have to go, Where do they have to go……

Ik weet in ieder geval waar ik nu naartoe moet en wel naar de fietsen, want je weet maar nooit.

Benidorm 9

Om 8.50 uur gaat de telefoon, Ricky en Theo zullen om 10.30 u voor onze deur staan. We gaan een dag met hun op stap. Allereerst rijden we met hun auto naar Altea om een kopje koffie te drinken in de Opera.

Hier blijkt een Nederlandse eigenaar op te zitten. Het is er druk, maar Theo weet nog een tafel te regelen met schaduw en zon en het uitzicht op zee.

Na de koffie gaat het naar een wijnproeverij waar je onbeperkt wijnen kan proeven. Als je niet uitkijkt ga je scheef de tent weer uit. Er zitten een paar heerlijke wijnen bij, dus worden er een aantal liters in de auto geladen. Alleen jammer dat we ze nu in de auto hebben laten liggen.

De rit gaat verder dwars door de bergen met prachtige uitzichten naar een idyllisch gelegen restaurant.

Hier zitten we uit te buiken na een heerlijke uitgebreide maaltijd.

Een paar uur later schrik ik, omdat Theo zijn schoenen heeft moeten inleveren om de rekening van het restaurant te kunnen betalen.

Het is smal, erg smal, zeker als je een bus tegenkomt, maar Ricky leidt en rijdt ons perfect door de prachtige bergen.

Hier nog even een blik op het dorpje waar we hebben gegeten.

Op de terugweg moeten we nog even langs Hermanos Gomez om een paar nieuwe wieltjes te kopen voor de schuifdeur van Theo en Ricky. Dat heeft nogal een paar voeten in de aarde. Bij het invullen van de navigatie is het huisnummer al niet te vinden. In het dorp ga ik vragen in een café, zowel de uitbater als zijn klanten zijn Engels, dus die weten niks. Ook de makelaar ernaast moet eerst uitgebreid bellen en ze wijst me dan de Spaanse weg. Dit leidt tot nada. Dan maar weer vragen en nu krijg ik met handen en voeten een soort van route en ja, we vinden het.

Na herhaaldelijk aanbellen gaat de gigantische poort open. Alleen de carpenterio is aanwezig en de zaak is dicht. Morgen tussen 7.30 uur en 15.30 uur weer terugkomen is de goede raad van de timmerman.

In 1 woord een prachtige dag.

Benidorm 8

Het regent vannacht dat het giet. De overbuurman moet de enorme zakken, die de regen in zijn tent heeft gemaakt, leeg stoten met een bezem.

Er staat een frisse bries en die maakt dat het in de wind koud is. In de zon is het heerlijk, maar op de wind mag de jas wel weer aan. We drinken onze espresso en cafe con leche aan het Levante strand, kletsen even bij met Riky en Theo en fietsen dan richting de oude binnenstad van Benidorm. Dat wordt een hele klim, zelfs met onze elektrieke fietsen blijft het een toer.

We fietsen helemaal tot aan het eind van de PLaya de Poniente om hier te genieten van het prachtige uitzicht.

Het bijzondere is dat de appartementen hier gemiddeld een kleine 100.000 euro goedkoper zijn. En stel jezelf even voor dat je op de 60e verdieping van dit appartementen complex woont. Het torent werkelijk boven alles uit en volgens Ali ga je bovenin helemaal heen en weer.

Voor morgen staat een rondtoer door de bergen met Riky en Theo op het programma.

Benidorm 7

Om 8 uur van bed om Max Verstappen zijn eerste Formule 1 race te zien rijden. Jammer dat hij door motorpech in de 34e ronde moet uitvallen. Na het ontbijt breekt de zon door het wolkendek en gaat het richting de zondagsmarkt.

Met gemak zetten ze hier in Benidorm de gehele doorgaande weg af. Het is ontzettend druk en voetje voor voetje kuieren we over een gigantische markt. Na 3 van de 30 ‘straatjes’ heb ik het eigenlijk wel gezien, maar stel je voor dat ik een enorme aanbieding daardoor misloopt. Dus zetten we nog even door.

Dan wordt het weer hoogtijd voor ‘ons’ terras van Torre Levante voor een heerlijke “espresso” voor mij  en een “café con leche” voor Ali. De Paashaas is dit jaar er weer vroeg bij in de vorm van zo’n 20 Engelsen die weer een en ander te vieren hebben. Ze zijn allemaal gekleed als de paashaas. De wind trekt weer aan en het wordt frisjes, als we richting de bergen kijken waarschuwt een zwarte lucht ons voor een naderende bui. Tijd om weer richting de camper te vertrekken.

Mijn oog valt, als we naar de fietsen wandelen, op deze Lexus LS600HL. Het meest geweldige vind ik de tekst die onder op de kentekenplaat staat.

Kijk, dan weet je hoe het leven werkt, met een autootje van ruim 130.000 Euro.

Benidorm 6

Zachtjes tikt de regen op ons camper dak (zou een leuk begin van een liedje kunnen zijn) als we wakker worden. De hele week wordt al voorspeld dat het deze zaterdag slecht weer zou worden. We draaien ons nog eens een keer om en genieten van ons warme bed. We worden echt wakker als, vlak naast ons, de meterstand van de elektriciteitskast wordt opgenoemd. Dit betekent dat we nieuwe buren krijgen. Onze plannen om naar Albir te fietsen, om daar brood te kopen, valt in het water als het steeds harder gaat regenen.

Bijkomend voordeel is dat de regen onze camper weer lekker schoonspoelt.

De laatste dagen vormde zich een geel laagje over de gehele omgeving, dus ook op onze camper. De plassen water kleuren helemaal geel.

De Hobby Prestige die naast ons wordt gemanoeuvreerd met behulp van de ‘mover’ behoort aan een Frans echtpaar. Terwijl de regen naar beneden komt wordt alles in en om de caravan in gereedheid gebracht. Er komt zelfs een echte ‘afscheiding’ voor het doodlopende weggetje.

Terwijl ik lekker naar het Shorttracken op de TV zit te kijken is het ineens mis. De stroom knalt eruit en ik ben genoodzaakt om over te schakelen naar de Converter, die van de 12 volt boordspanning 220 volt maakt. Ik trotseer de regen en kijk nog even of niet mijn stekker is volgelopen met regenwater. De Fransman komt ook naar buiten. Hij heeft ook geen stroom meer en vertrekt naar de receptie. Als hij terug komt vang ik hem op. In mijn beste Frans en dat is abominabel slecht, vraag ik of hij al iemand heeft gesproken. Tot mijn verbazing spreekt hij Nederlands, weliswaar met een prachtig Frans accent, maar toch.  

De zon breekt door en we gaan boodschappen doen in Albir, een kleine 4 km fietsen. Fietspaden zijn in Spanje niet erg dik gezaaid, dus wordt het fietsen langs de snelweg. Wel staan overal borden om automobilisten te waarschuwen minimaal 1.50 m afstand van de fietsers te houden en daar houden de Spanjaarden zich over het algemeen goed aan.

Bij terugkomst blijkt de stroom er weer af te zijn, terwijl onze Franse buurman nog wel spanning heeft. Ik haal de sleutel bij de receptie, haal de schakelaar omhoog en laat de elektriciteitskast van het slot.

Ik ben blij dat het hier niet zo vaak regent, want stroom technisch vraagt dat zijn tol.