vrijdag 31 januari 2020

Benicassim 5

Het is vandaag de 31e januari en dat is de datum waar 50% van de Britten op hebben zitten te wachten. Brexit is een feit. Vannacht om 12 uur precies zijn de overzee wonende buren geen EU burger meer. Nu staan we hier op de camping tussen de Engelsen en ik verwacht rond middernacht toch enig rumoer van deze Brexeteers. Want laten we wel wezen 80% van de oudjes in Engeland hebben voor de Brexit gestemd. En het moet gezegd, er staan hier absoluut geen jongeren uit het Verenigd Koninkrijk.

Nou ja, verenigd? Vraag dit niet aan de Noord Ieren of aan de eigenaar van deze camper. Deze laatste heeft zijn GB letters op zijn kenteken afgeplakt er daar EU van gemaakt. Om maar aan te geven hoe de emoties in Schotland erbij liggen.

De bouw activiteiten hier op de camping zijn vorig jaar begonnen, toen er enorm veel bomen zijn weggehaald. Verder ontdekten we dat onze favoriete plek op de camping is omgebouwd tot een kinderspeeltuin.
Naast deze prachtige speeltuin is een zogenaamde fitness plek gecreëerd.

  Wat mij dan weer opvalt zijn de frisse kleurtjes bij de kinderspeeltuin en de doodsaaie grijstinten bij de fitness apparaten voor volwassenen. Kennelijk moet je hier bloed serieus bezig zijn.

Kijk, ook deze mensen zijn bloedserieus bezig. Als we onderweg zijn voor de boodschappen naar de Lidl, komen er vreemde geluiden achter de heg vandaan. Als ik een kijkje neem, liggen ze hier oefeningen of een soort ochtend gymnastiek te doen. Dat gaat dan wel weer in frisse kleurtjes.

De bouwactiviteiten zijn vandaag de dag uitgebreider dan ooit. Dit toiletgebouw wordt onderhanden genomen en niet zo'n klein beetje ook. Volledig gestript en opnieuw opgebouwd. Ik ben benieuwd hoe het er uit gaat zien.

donderdag 30 januari 2020

Benicassim 4

29 graden is het in de camper, als ik dit stukje zit te tikken en dat terwijl het in Nederland er totaal anders uitziet.

Sneeuw, weliswaar natte sneeuw, maar toch zie ik de Groningers lijden. Terwijl we hier in Spanje tegen de 20 graden meten. Ik begrijp het dan ook wel, als Hoofd-was het in haar bol krijgt. Met als gevolg dat ik het bed uit wordt gebonjourd. Onder het mom van "We gaan zwemmen" wordt een zwembroek op mijn bed gegooid. Er komen diverse tassen uit het ruim, die volgestopt worden met wasgoed. Ja, U leest het goed, was. Het aangename wordt hier met het nuttige gecombineerd.

Voor we in het zwembad plonsen gooien we de was in een camping-wasmachine. Wees er trouwens van overtuigd, dat dat "plonsen" in de loop der jaren plaats heeft gemaakt voor "treetje voor treetje" het zwembad in. Desondanks worden er 40 baantjes afgeteld, waarna de was ook weer klaar is.


Hadden we nog een leuk uitzicht, tot de was droog is zitten we hier tegenaan te kijken. Kan ik nog van geluk spreken dat de onderbroeken aan de achterkant een plaats hebben gevonden. Nog geen twee uurtjes later is de hele boel droog.

Terwijl ik de laatste regel optik, komt Hoofd-zonnebaden naar binnen gevlucht. "Het wordt fris buiten" en ze heeft gelijk, het is nog maar 17 graden en bewolkt.

woensdag 29 januari 2020

Benicassim 3

Tjonge, het is en blijft altijd weer een klusje, dat tent opzetten. Temeer omdat tijdens de allereerste keer dat de tent stond, we overvallen werden door een storm. Voordat dat weer gebeurt, gaan nu alle haringen in de rotsgrond, tja en dat valt niet mee, op mijn leeftijd. Als het dan ook nog eens 20 graden is en de zon in je nek staat te hijgen..... U begrijpt natuurlijk wel, beste lezer(es) dat dit voorgaande een onmiskenbaar excuus is om zo dadelijk een heerlijk koel pilsje te nemen.

Gisteren vertelde ik, dat we nieuwe UV bestendige kit hebben aangebracht, langs het grote luik op het dak van de camper. Natuurlijk moet dan eerst de oude kit verwijderd worden. We vegen dat zonder nadenken in het grind en daar krijgen we vandaag enorme spijt van. Terwijl ik, iedere keer als ik de camper instap, goed mijn voeten veeg, ligt er steeds weer grind in de camper. Wat is het geval. De oude kit is nog steeds flexibel en vooral nogal plakkerig. Dat blijft aan je schoenen hangen en daar blijft het grint dan weer aan plakken. Het is nog erger dan oude kauwgom.

  Het levert Hoofd-schoonmaak aardig wat nawerk op, ondanks dat we een "afwasgelegenheid" pal voor onze deur hebben. Eigenlijk is er sinds jaar en dag helemaal niets veranderd. Vroeger bij het behangen, want wat konden wij samen voortreffelijk, werd het nawerk ook al door haar gedaan. Ik herken het nog uit mijn diensttijd als Hofmeester. De koks donderden hun vuile lepels en pannen ook achter hun derrière, wat wij, Hofmeesters, vervolgens mochten opruimen.

Ach, zo heeft ieder zijn of haar lot.

dinsdag 28 januari 2020

Benicassim 2

Onze eerste dag op Bonterra park camping in Benicassim vieren we door in het restaurant te gaan eten. Het is werkelijk heerlijk, met als gevolg dat ik teveel van het kruidige eten tot mij neem. De consequentie, vannacht zit ik met maagpijn aan tafel een documentaire over de oorlog in Vietnam te bekijken.

Normaal zwemmen we 's morgens, maar dat wordt voor vandaag even uitgesteld. We hebben wel een alternatieve bezigheid. In de stromende regen van een paar dagen geleden, kwam er ook regen naar binnen en daar wil Hoofd-sikaflex vandaag iets aan doen.
Dus gaan we op zoek naar een UV bestendige kit in het stadje. De politie moet er aan te pas komen om een bouwmarkt te vinden. Dat lukt uiteindelijk.

Zie hier een momentopname vanaf het dak. Links is nog een schouder van Hoofd-kit, die onder moeilijke omstandigheden de waterafstotende kit probeert aan te brengen. Na een paar uur is het "klusje" geklaard.
Puf om de tent er nog voor te zetten is bij ons compleet weg. Sterker, ik val als een blok in slaap, als ik even op bed ga liggen.

Morgen de tent er maar voor.

maandag 27 januari 2020

Benicassim 1

Gisteravond maken we een prachtige zonsondergang mee. Letterlijk de "son in de see sien sakken" is adembenemend. Dat belooft ook nog eens mooi weer voor de komende dagen.

Om 7 uur komen de eerste vliegtuigen ons alweer wekken en dat is op een rij(s)dag geen enkel probleem. Maar het is vannacht helder geweest en dat betekent dat het frisjes is. Dus gaat eerst maar even de kachel aan. Want 5 graden is iets aan de chillie kant. Om even voor negenen rijden we de camping af.
Eerst een stukje "de verkeerde kant" op, want anders komen we niet op de goede weghelft. Gelijk maar even tanken, waar we een aantal jaren terug met "panne" kwamen te staan.

Zoals de zonsondergang ons al heeft beloofd, is het prachtig weer. Het waait op de borden harder dan in werkelijkheid. Het wordt zelfs warm in de camper, zo met de zon op de zijramen.

  Even voor Tarragona ontdekken we de eerste sinaasappel boomgaarden, hoewel we de geur nog even moeten missen.

  Hier en daar staat de mei bloesem ook in bloei. Dit doet mij denken aan een paar jaar terug, toen we met een aantal mensen, hoog in de bergen, naar de kersenbloesem gingen kijken. Alleen waren we toen een paar weken te laat.

Dan komen de eerste tekenen van Benicassim in beeld en dat geeft altijd weer een gevoel van spanning. Is er nog een plaats vrij, is het een beetje leuke plek, kunnen we direct terecht et cetera, enzovoort.

  Hoofd-route weet een "shortcut", zodat we van een andere kant Benicassim binnenrijden. Je mist dan alle smalle straatjes in het stadje en het levert je ook nog eens dit vergezicht op. Benicassim, in volle glorie.

We krijgen een mooie plek Calle 5 plce 7. Echter, er staat nog een camper op die plek. We kloppen aan en ja, ze vertrekken vandaag. "Hoe laat", vraag ik nog, maar dat levert alleen maar een discussie in de camper op. We doen ons best, zegt de mevrouw. Maar na een uur is er nog geen spat veranderd. Vorig jaar hebben we 4 weken moeten wachten totdat plce 6 vrij kwam. Overigens, die favoriete plek, pal tegenover het zwembad, van Hoofd-plasering, is nu een speeltuin geworden.
Soms is geduld geen mooie zaak.

Een paar uur later. Regelmatig nemen we een kijkje op de ons toegewezen plaats, maar er gebeurt bar en bar weinig. Haast schijnen ze niet te hebben. Het zal toch niet.....

Bij de zoveelste keer kijken, krijg ik telefoon. "Ze zijn bezig te vertrekken", luidt het verdict van Hoofd-wegjagen. Maar de plek is nog steeds bezet, want meneer krijgt zijn hele grote camper er niet meer weg. Auto's in het straatje moeten allemaal ruimte maken........ Dan, eindelijk we staan op onze plek en kunnen inrichten. Even later komt mevrouw terug om haar 6 knijpers op te halen, die ze nog in de heg heeft zitten. Ze is "verbrand" omdat ze nu op een veel te kleine plek staan en "wij" nu op "hun" grote plek, "en jullie zijn maar 6 meter en wij wel 9 meter"
"Life is'nt always fair" kan ik nog juist inslikken! Vanavond gaan we uit eten.

Nog even voor de mensen die van statistieken houden, bovenstaande verwachtingen liggen hier voor de komende 10 dagen in het verschiet.

zondag 26 januari 2020

Gavà, Barcelona 4

Een verdiende "vrije" dag. Want de twee bezoekdagen gaan ons niet in de koude kleren zitten. Want hoe we ook hebben genoten van Barcelona, het komt wel op de nog ongetrainde spieren aan. De spieren krijgen vandaag een welverdiende en aangename rust. Aangenaam omdat de zon de gehele dag voor warmte zorgt. Hoofd-zonnebaden maakt hier dan ook uitgebreid gebruik van.

Kennelijk is de wind weer gedraaid, want de vliegtuigen komen weer pal over de camper scheren.

Ik had al eens gemeld dat "onze lieve Heer" vreemde kostgangers heeft. Vanochtend krijg ik daar weer een prachtig voorbeeld van voorgeschoteld. Rond 8 uur wandel ik naar het toiletgebouw voor een sanitaire stop. De schoonmaaksters zijn al druk bezig met het reinigen van één en ander. Nu zijn de toilet - en douche-ruimten gescheiden door een gangetje. Als ik mijn handen wil gaan wassen, struikel ik bijna over een figuur, die pal achter de ingang van de douche ruimte, zijn oefeningen ligt te doen. Languit op zijn matje, zonder ook maar rekening met anderen te houden, ligt hij daar te kreunen en te steunen. Ik kan nog net over deze uitslover heen stappen.

Ik zit nog wat door de foto's van gisteren te grasduinen en kom deze man tegen.
  Luid roepend "dat Catalunya toch echt een eigen republiek moet worden", probeert hij armbandjes aan de man te brengen. Er wordt maar nauwelijks aandacht aan hem besteed en veel bandjes verkoopt hij dan ook niet.

Deze pianist verhoogt gisteren, op het Placa de la Seu zeker ook de feestvreugde. Als je tussen de gitaristen en deze pianist gaat staan is het een waarlijke kakofonie aan muziek geluiden. Want van enig samenspel tussen beide is geen sprake. Trouwens, gisteren meldde ik, dat de Kathedraal aan het Placa de le Seu ook Kathedraal La Seu heet. Echter de juiste naam is Cathedrale Sainte-Croix (Het Heilige Kruis).

Als we, na de pianist, links af slaan belanden we in een zeer smal steegje. Waar over de steeg een soort "Secret escape" is gebouwd, zoals je die in Venetië kunt tegenkomen. Even voor mij ontstaat dan ook een soort opstopping van allerlei mensen, die een selfie willen maken, met op de achtergrond deze overspanning.

Morgen richting Benicassim.



zaterdag 25 januari 2020

Gavà, Barcelona 3

Het is nog frisjes om de toet als we naar de bus lopen om naar Barcelona te rijden, maar we zijn dan ook vroeg. De "knibbels" zitten nog een beetje in de protest modes en laten blijken, dat de dag van gisteren toch nog een zware wissel op de spieren heeft getrokken. In de bus is het nog opvallend rustig en ook in Barcelona heerst nog een serene stilte voor de storm. In El Corte Ingles kan ik nog net een tafeltje aan het raam scoren. We bellen even met de jongste kleinzoon om hem te feliciteren met zijn 9e verjaardag. Met veel enthousiasme vertelt hij ons, dat zijn belangrijkste buit uit maar liefst 2 zakken snoep bestaat. Tenminste, hij meldt dat als eerste.


Nog even werpen we een blik in de Mercat La Boqueria.
Wat altijd weer een fascinerende indruk maakt op de manier waarmee de te koop aangeboden waren zijn uitgesteld. De uitbaters klagen echter steen en been, omdat de meeste toeristen wel een bezoek aan de markt brengen, maar bijna niets kopen.

We nemen nog even een kijkje in de haven, waar we onze benen even rust gunnen.
Deze golven markeren de promenade langs de jachthaven. Over het ontwerp is goed nagedacht, maar valt wel onder de categorie "net niet lang genoeg". De architect wou de duiven verhinderen bovenop het ontwerp te gaan zitten en....

plaatst scherpe punten op het kunstwerk. Maar duiven zijn niet gek en nemen een verdieping lager plaats. Zo kun je, als duif, ook nog kiezen of je uit de wind en in de zon wil zitten. Met dank aan de ontwerper.

Ik ontdek een "nieuw" gebouw aan de overkant.... totdat Hoofd-rondleiding mij vertelt dat het een inpakte boot is.

Wie herkent deze club nog. Het helpt misschien als je de tekst even leest.

De hoogste tijd, vindt Hoofd-kledinginkoop, om de "leuke" straatjes op te zoeken.
Ik denk erover om de fiets te nemen. Er staan in ieder geval genoeg, maar dan ontdek ik dat er niemand achterop kan.

Kijk, dit zijn "leuke" winkeltjes in "leuke" straatjes. Echt waar een enorme winkel met enkel en alleen badeendjes. U leest het goed, Bad-Eendjes in alle soorten en maten.

Gelukkig zijn er in en rondom het centrum van Barcelona voldoende Desigual winkels, met als bijkomend voordeel dat ze terug zijn in de jaren 60. Werkelijk, we zien ze hangen, "Wiede Piepen", wat overigens tegenwoordig "Flair" heet. Heel gek, maar Hoofd-kleding voelt zich onmiddellijk thuis. Een uitbreiding van de garderobe kan dan ook niet uitblijven. "Nieuwe kleding met een oude tas, dat geeft geen pas", dus wordt ook maar even een bezoek aan "Mi Sa Ko" gebracht, waar een nieuwe damestas wordt gescoord.

Op het plein, Placa de la Seu, voor de Kathedraal, wordt de Sardanes gedanst. Ik word ook uitgenodigd, door een geheel in bloemen gehulde dame, om een dansje te maken, maar mijn knieën beginnen onmiddellijk te protesteren. U kunt zich de teleurstelling van de jonge dame wel voorstellen natuurlijk.

Deze gitaristen begeleiden de dansers met schitterende Spaanse gitaarmuziek.

Het bezoek aan de La Seu Kathedraal laten we voor vandaag wat het is, want de rij (links) is ons iets te lang.

Bij het wachten op de bus, ontdekt Hoofd-fotografie aan de overkant van de straat, een extra "verdienmodel" en wel een heel comfortabele.

Barcelona stelde ons, ook dit jaar, wederom niet teleur en het was weer genieten van deze prachtige stad.

vrijdag 24 januari 2020

Gavà, Barcelona 2

Iets vroeger dan normaal wandelen we naar de bus. Het lot is ons goed gezind, want de lijn L95  is er binnen 2 minuten en rijden we naar Barcelona. Hoofd-tickets heeft nog 2 kaartjes van afgelopen jaren en met een stalen gezicht drukt ze de nieuwste in de automaat. "KeSjeng", doet het apparaat. Maar bij het 2e kaartje gaat het mis, maar die is ook meer dan 2 jaar oud. De buschauffeur ziet het gebeuren, maar heeft geen zin in gedoe, met die toeristen. "Loop maar door gebaart hij aan Hoofd-zwendel." Het zijn bedragen van niks mensen, maar op één of andere manier voelt het goed, zo'n gratis ritje.

Even over het draagvlak voor een afscheiding van Catalonië. Jawel, het is tanende. Vorige jaren hingen deze balkons nog vol met de Catalaanse vlag, nu hangt er nog maar eentje. Het is een zoekplaatje, maar hij hangt er echt.

Voor de rest is het een feest der herkenning. Zoals hier de Arena met als officiële naam "Plaza de Toros Las Arenas". Tot juni 1977 hebben hier nog stierengevechten plaatsgevonden.

Allereerst maar een nieuwe 10 rittenkaart scoren op het metro station. Vorig jaar werden we nog geholpen door een slimme zwerver. Nu staan we als echte provinciaaltjes naar de automaat te kijken. Dan toch maar naar het loket. Maar ja, dat is letterlijk voor blinden, want het duurt en het duurt. Moeders met een kaartje van hun kinderen, waar ze niet mee kunnen reizen... et cetera, et cetera. Het duurt even maar dan hebben we het nieuwe kaartje.

Op naar het "El Corte Ingles" aan het "Plaza de Catalunya" voor een heerlijk kopje koffie en het geweldige uitzicht.

De koffie is € 1.60, het bladerdeeg gebak € 5,=, per stuk wel te verstaan.

Plotseling worden we lastig gevallen door een foto sessie, pal naast ons tafeltje. Onbeschaamd wordt er uitgebreid geposeerd, met wisselde composities. Als het niet zo storend zou zijn, is het hilarisch. Mevrouw geeft meneer duidelijke instructies over de diverse beelduitsnijdingen. Het wordt meneer op een gegeven moment iets teveel. Hoofd-koffie haalt maar een vers bakkie.

Even over de verschillende verdien modellen, die je in Barcelona tegen kan komen.
Je kunt bij een verkeerslicht jezelf aanbieden als autoramenwasser. Sommigen wassen eerst de ramen en vragen dan om een bijdrage, anderen vragen eerst om een bijdrage en wassen dan pas de ruit.

Je kunt mensen, verkleed als... tja, als wat eigenlijk, verleiden met jou op de foto te gaan en daar dan geld voor te vragen. Als we even later zelf het plein oversteken zie ik dat één van de mannen een forse neger is. Oké, het N woord mag je niet meer gebruiken, volgens sommigen, maar deze meneer heeft zijn gezicht spierwit gemaakt. "Black face" is tegenwoordig verboden, maar wat verschilt dat met "White face? Het is een verwarrende wereld dezer dagen.


Natuurlijk blijft er altijd het "Bewegende standbeeld". Angstaanjagend, voor sommige kinderen. Deze mensen verleiden ook de toerist een foto te laten maken.

Ik ben bang dat we morgen nogmaals een bezoek aan deze prachtige stad brengen.



donderdag 23 januari 2020

Gavà, Barcelona 1

De wekker gaat om 8 uur, maar tegelijkertijd begint het ook zachtjes te regenen. Dat laatste is altijd een beetje vervelend als je de stroom nog moet opruimen en de keggen moet inpakken. Gisteravond krijgen we nog even een voorbeeld, door een landgenoot gepresenteerd, van "ieder voor zich en God voor ons allen". Een enorme caravan rijdt de camping op. Meneer stapt uit en bepaalt "zijn" plek, namelijk zo dat HIJ satelliet ontvangst heeft. Met het grootste gemak en zonder blikken of blozen propt hij zijn gevaarte op een al reeds bezette plek. Ik hoop dat de Duitse buurman zijn deur nog open kan krijgen. Even later zet hij zijn schotel halverwege op de toegangsweg, maar HIJ heeft tv, nietwaar.

Wij bezoeken eerst de Lidl om de voorraden voor de komende dagen in te slaan. Ik blijf in de camper, want wij hebben geen behoefte aan ongenode gasten in onze camper. Het blijft regenen en vooral waaien.

De schrik slaat me om het hart als op de navigatie een vertraging verschijnt, die steeds verder oploopt. Het zal toch niet! Nog steeds sneeuw? We rollen nog steeds richting de Pyreneeën...... en.... de Tolpoorten zijn open!!!! Opluchting is ons deel. Om heel eerlijk te zijn, niet één sneeuwvlokje komt in beeld, hoogstens wat kledders natte sneeuw, tussen de zware regenbuien door.

Tussen de hevige buien door worden we getrakteerd op een prachtig voorbeeld van zogenaamde "Jacobs Ladders".

Voor Barcelona herkennen we dit speciale punt. Het weggetje lijkt werkelijk licht te geven.

Naast de weg staan de bomen met hun enkels in het water, dat wild stromend een weg naar beneden zoekt.

Plotseling begint de navigatie te piepen en wil dat we de AP7 verlaten. Hoofd-route weigert dit ten ene male. Het lijkt alsof het apparaat compleet de weg kwijt is. 10 minuten later stuiten we op de harde werkelijkheid. "Langzaam rijdend of stilstaand verkeer met een vertraging van 47 minuten". Nu snappen we Tommie iets beter, maar een kleine waarschuwing vooraf hadden we wel prettig gevonden.

Als we Barcelona binnen rijden stuiten we op deze borden. Het is ons nog een raadsel, maar het heeft te maken met het milieu, zover is het ons wel duidelijk.
Op 2 januari zijn in Barcelona nieuwe regels van kracht, die bij overtreding een boete van € 100,= tot € 1800,= kan opleveren.  Euh, ze gaan pas in April boetes uitdelen, dus moeten we voor de terugweg, even uitvogelen wat de exacte regels zijn.

  Maar, we staan en ook nog eens op "ons eigen plekje". Dat wil zeggen, Hoofd-zonnebaden zit in de zon en ik doe nog even mijn best op dit schrijfsel.

De golven zijn nog niet helemaal bedaard en gaan ons vannacht in slaap ruisen.