Benidorm 27

 "Zachtjes tikt de regen op mijn camper dak" een vrije interpretatie van het mooie lied van Rob de Nijs...

Rust zacht Rob.

Regen dus, en dat is niet overdreven, want het is niet aflatend.... 12 graden, hoger komt het kwik niet in de ochtend. 

Ik maak vanmorgen nog wel een leuke verbinding met Bonville aan de Oostkust van Australië (even onder Brisbane 17.000 km van hier) met Les VK2CPC en dat met een EndFed (draadje) antenne en maar 20 watt vermogen. Ook Bill, F8VOF is in het rondje aanwezig. Bill heb ik nu, voor het tweede jaar, in Benicassim ontmoet. Bill is in 2008 vanuit Engeland naar Chirac in Frankrijk verhuisd en we hebben regelmatig, in de ochtend, contact.

Goed, wij wachten tot het droog gaat worden, zodat we met de bus naar de Benidorm boulevard kunnen. Echt, het komt soms met bakken naar beneden, maar rond 11.30 uur klaart het op. Het is weer een volle bus, want ja, iedereen wil nu naar de boulevard.

Ook de Engelse buurtjes zitten, met hun ziel onder de arm, naar buiten te kijken, denk ik. Maar als het weer opknapt en het weer droog wordt, vertrekken ze... met camper en al, vreemd.

Op de boulevard skippen we La Bahia, omdat ze daar de deuren open hebben staan en zo warm is het helemaal niet en de wind laat ook niet af, waardoor het nog frisser wordt.

In Les Dunes zitten we lekker achter het glas en dat is wel zo comfortabel. Als het warmer wordt gaan de deuren weer open.

Lekker mensen bekijken, zo langs de boulevard, maar hoelang kunnen we dit nog doen? Als we dit stel zien langskomen, hebben we een goede hoop op nog heel lang.

Bij Veracruz doen we de inkopen. Als we aan de praat raken met een Nederlands stel horen we dat het morgen,19 maart, een feestdag is, waardoor alle winkels gesloten zijn.

Om 14.00 uur is er een zogenaamd Pyrotechnisch evenement genaamd Mascletá. (Wij Nederlanders noemen dit gewoon veel vuurwerk met een hoop harde knallen.)

We gaan het morgen beleven.

Benidorm 26

 Regen en zo nu en dan regen, 12 graden.

Met de bus gaat het vanmorgen naar Benidorm en wel naar Euro Clinica Rincon. Vaste lezers zullen het herkennen. Het is de Nederlandse dokterspost in Benidorm.

Ali heeft de laatste tijd, vooral nachts, last van haar handen, die een prikkelend of een "dood" gevoel geven. Ze wordt er soms wakker van. Daarbij kun je andere pijntjes optellen, in haar schouder, heup en vaak haar kuit. Voor de kuit is ze in Nederland al eens behandeld bij een Fysiotherapeut.

Maar de klachten verergeren en daarbij ook de zorgen, die natuurlijk, vooral in de nacht, de kop opsteken. Kijk, het is geen klager, zoals wij mannen vaak doen bij de eerste de beste pijntjes, maar als ze wel klaagt, dan is er ook iets aan de hand. 

Aangezien de bustijden hier meestal een gokje zijn, soms slaan ze een paar bussen over, zijn we op tijd bij de kliniek. Maar we zijn zo vroeg, dat we eerst nog wel even de boodschappen kunnen doen.

De arts concludeert twee verschillende oorzaken voor de pijn. Het prikkelende- dode gevoel in de handen is hoogstwaarschijnlijk het Carpaal Tunnel Syndroom. Als de klachten aanhouden zal er chirurgisch ingegrepen moeten worden, maar vooralsnog kunnen de klachten voor een groot deel beperkt worden door het dragen van een zogenaamde spalk. 

Omdat de klachten vooral nachts optreden, doordat je dan je pols teveel buigt, is het dragen dan ook in de nacht het belangrijkste. 

De overige pijn(en) worden, volgens de arts, veroorzaakt door het slechte weer. We halen de spalken bij de Farmacia, aan de overkant van de straat.

Als we de Farmacia uitkomen, zien we aan de overkant deze vier heren, uitgedost voor de viering van St Patrick's Day. 

Eigenlijk wordt deze dag, overal waar maar Ieren zijn, gevierd op een carnavaleske manier. Natuurlijk mag dit ook gepaard gaan met het drinken van een borreltje. Vroeger was dit tijdens de vastentijd verboden, maar werd er, op St. Patricks Day, een uitzondering voor het gebruik van alcohol gemaakt. De Ieren beweren zelf dat hierdoor hun excessieve gebruik van alcohol is ontstaan.

Nog even dit. Deze muurschildering staat naast de ingang van de Euro Clinica en met enige fantasie zou je Elvis Presley erin kunnen ontdekken, of ben ik nu te cynisch?

Morgen mogen we, volgens de weersverwachting, eenzelfde weerbeeld verwachten, dus regen afgewisseld met regen.

Benidorm 25

Zonnig 14 graden, even bewolkt met een koude wind, later weer zon.. kortom wisselvallig.

Laat ik maar beginnen met de uitslag van de F1 race op Albert Park circuit in Australië. Een samenvatting zit er niet in, omdat het een chaos alom was, met veel regen en safety-cars. Ja, meerdere keren een safety-car en veel rijders, die hun autootje niet op het asfalt konden houden....

1 Norris, geheel verdiend, 2 Verstappen met ietwat geluk en 3 Russel, met een constant gereden race.

Vandaag gaan wij richting boulevard, met de bus, omdat Ali haar lange jurk aan de goegemeente wil laten zien. (grapje)

We belanden allereerst bij La Bahia, waar ze een aanbieding hebben Cofee + Cake  €4,95.

Hier schijnt de zon nog steeds, maar daar zal snel verandering in komen, want er dreigt regen.

Hier volgt in fotovlucht, hoe dat op de boulevard van Benidorm eruit ziet.

De zon schijnt nog, als de eerste regen naar beneden komt. Links hebben de mensen nog voorbereidingen getroffen, door hun regenkleding mee te nemen, of zojuist gekocht. Dan verdwijnt de zon en daalt de temperatuur heel snel naar 12 graden, met een venijnige wind. Als je dan in je visnet outfit over de boulevard paradeert, kan ik U verzekeren dat dit een onaangename ervaring is.

Bij La Bahia wordt het ons te koud en we zoeken een meer beschutte plaats op bij Les Dunes. Ik vind dit de leukste tent en daar kunnen we, vanachter het glas, genieten van het uitzicht op "Mirador de l'iila de Benidorm." 

Nu we toch in de buurt zijn van Los Gemelos, nemen we ook daar nog even kijkje bij de "Brekvesters." Maar ja, wij hebben ons niet aangemeld, dus voor ons is er geen plaats meer in de Herberg.

In de bus terug naar de camping is het druk, druk, druk. Hutje mutje staat het en het meest uit Engelsen bestaande publiek staat te ruziën omdat een deel niet door wil lopen naar achteren. Het gevolg is dat ze, pal achter mij, in mijn oor staan te tetteren en dat is geen prettig gevoel.

Ali ziet nog wel kans deze foto door het busraam te maken van een met wilde bloemen bezaaid park.

Het zonnetje schijnt weer, als we thuis zijn en dat neemt Ali te baat om mijn teennagels bij te werken met haar apparatuur. Het is zo lekker warm, dat ik bijkans in slaap val.

Benidorm 24

Zonnig 15 graden...

Kennelijk heeft één moment van zon en geen regen verwachting, als je dat al dagen niet meer gewend bent, op vrouwen de uitwerking van een niet te bedwingen dwang, om de was te doen. Dus, terwijl ik naar de herhalingen kijk van de laatste vrije training en de kwalificatie voor de Formule1 race voor zondag, wordt de hele camper overhoop gehaald. 

Ik kijk herhalingen omdat de trainingen en kwalificatie in Australië worden gehouden en dat betekent dat er een omgekeerde tijdsindeling is. Dat merk ik ook als ik contact heb met Australische zendamateurs, 's morgens om 9 uur. Bij hen is het dan 8 uur in de avond..... dus in plaats van een "Good-morning" moet ik me realiseren dat het bij hen een Good-evening is.

Zo zijn de trainingen ook om 2 uur en 5 uur nachts en dat heb ik er niet voor over, om de verdere dag een beetje brak rond te lopen. Morgenvroeg om 5 uur is de uiteindelijke race, maar die zie ik wel om 9 uur.

Wij gaan op de fiets naar de boulevard en onderweg ervaren we al een verandering in de atmosfeer. Zo steekt een "Halve zool" de weg over en blijft op het fietspad staan. Niks aan de hand zou je op het eerste gezicht zeggen. Maar de fietspaden liggen midden op de weg.

(Trouwens, wat U op deze foto ziet is een unicum, "Kromme Sturen" op het fietspad, normaal rijden deze knapen gewoon op de grote weg.)

Verder met het verhaal.

De "Piet Potlood" steekt dus buiten een zebra, waar voetgangers nadrukkelijk voorrang hebben, over en blijft letterlijk midden op het fietspad staan, zwaar beneveld om zich heen kijkend, maar niets of niemand opmerken, ook niet dat wij eraan komen. Als wij uitwijken, zitten we onder een auto, remmen is geen optie meer, omdat meneer pal voor ons op het pad stapt. Een luide schreeuw, van mijn kant, doet hem kennelijk beseffen dat hij moet blijven staan en dat doet hij gelukkig ook. Nu vind ik het heerlijk om zo nu en dan lekker te schelden op mensen die het in mijn ogen "verkeerd" doen, dus voeg ik hem die "Halve zool" nog even fijntjes toe, niet dat hij mij begrijpt, maar het lucht wel op.

Als we Benidorm binnen rijden, overvalt ons de enorme drukte. Het lijkt of er een touristenbom is ontploft. Echt een horde, vooral bleke Engelsen, verschijnen voor onze fiets en het is schier onmogelijk om door te fietsen. Op de boulevard zetten wij onze fietsen weer bij Veracruz en ook daar is het opmerkelijk hoeveel volk er op de bleke benen is. Want, je bent in Benidorm en dan loop je in je korte broek, al was het alleen maar om je wanstaltige Tattoos te kunnen tonen.

Als Ali aandringt op een plek vooraan bij La Bahia, daar waar je nog cake bij de koffie krijgt, wurmen  we ons tussen de andere terraszitters en bestellen koffie.

Wat er dan aan ons tafeltje voorbij trekt, geeft mij een totaal andere kijk op de gehele mensheid. Had ik tot vandaag nog wel een positieve kijk op het mensdom, in een half uur is dat totaal omgedraaid. Terwijl ik van de ene in de andere verbazing verval, over de meest wanstaltige uitdossingen die ons terras passeren, zit Ali naast mij te kirren van geluk. "Dit is waarom ik Benidorm zo leuk vind, deze verscheidenheid aan mensen, werkelijk prachtig." Ik ruik stiekem even aan haar koffie of de ober misschien een likeurtje door haar koffie heeft gemengd.

Ik zal U lezers de meest beschaafde uitdossing tonen, want anders wordt dit ook nog eens een gênante blog. Ik bespaar U de jongeman met een glinsterende "Groene" hoed op, waar voorop een "wormvormig aanhangsel" is bevestigd, welke kenmerkend is voor mannen.

Maar die groene hoed, doet mij opeens beseffen, wat de oorzaak van deze tsunami aan Engelse sprekende mensen is. 

Maandag 17 maart is het St. Patrick's Day

Kijk, dan ga je er op letten en zie je overal de groene uitdossing van de Ieren, want eigenlijk is het een feestdag voor Ieren, Noord Ieren en de Canadese provincie Newfoundland en Labrador. 

Maar ja, als de Engelsen kunnen zuipen, Noord Ier of niet, de aanleiding maakt hen niks uit.

In de Englisch Corner, is het om half 12  al zo druk, dat ze, tegen de verordeningen in, al op straat zitten of staan.

Is er dan helemaal niks goeds aan deze dag, ik hoor het U vragen, natuurlijk wel.

Wat te denken van deze prachtige 2CV 6 Charleston

Het maakt een groot deel van mijn dag alweer goed. Als ik mijn duim opsteek naar de chauffeur, zie ik 2 hele brede glimlachen in de auto zitten.... bij het wegrijden gaat het zijklepje van de bijrijder nog even omhoog en wordt er gezwaaid.

Benidorm 23

 Regen 12 graden.... euh... 2 uur droog....

Tja, de hele dag regen en dat betekent dat er buitens-camper niet veel activiteiten plaatsvinden. Maar op het thuisadres is wel actie. 

Onze achterburen hebben bovenstaand briefje door de bus gegooid en dat leidt tot verwarring.

Want, als Dennis het voorleest, blijft bij mij de zin hangen "Misschien komt er af en toe iemand in jullie woning.........."

Dus als vanmiddag Dennis langs komt en de buurman in de achtertuin met de sloop van het oude schuurtje bezig ziet, is het even zaak om verheldering te vragen.

Er komt een bredere schuur, omdat het bestaande schuurtje lekkage heeft en dit maar niet opgelost kan worden. Maar ik begrijp dan maar niet waarom er iemand in onze woning moet zijn.

Grappig dat je iets compleet verkeerd kan interpreteren.

Maar gelukkig, het valt allemaal reuze mee als Ali via de telefoon van Dennis even een gesprekje met de achterbuurman heeft. Het schuurtje wordt ongeveer een meter breder, weet Dennis nog uit de achterbuurtjes los te peuteren.

We gaan het allemaal zien als we terug zijn.

Wat wij de rest van de dag doen?  Veel lezen, verre verbindingen maken en... Netflix is onze vriend.

De afgelopen dagen hebben we verschillende mooie series gezien.... indringend, dat wel, maar mooi.

Morgen is het weer mooi weer, dus op naar boulevard.....

Benidorm 22

 Bewolkt 14 graden, en een half uurtje zon....

Vanmorgen, nog voor de koffie, krijgt Ali het in haar hoofd om een was te draaien.

Dan weet ze nog niks van deze waarschuwing.

Nu had ik in mijn hoofd dat we vroeg de boodschappen in Albir gingen doen, maar nog steeds is "moeders wil wet." Nu is het wel zo dat de voorspelling is, dat het morgen de hele dag gaat regenen en is het niet handig om dan de was te doen.

In de tussentijd, kan ik mij mooi in het Nederlandse rondje melden. Daar hoor ik van mede zendamateurs, dat er veel onweer in de lucht zit en donkere wolken richting Benidorm komen. Dus wordt het een kwestie van goed timen van wat en wanneer.

Dit is de wasruimte, waar alle machines staan opgesteld, waarvan de voorste rechts speciaal voor hondenmanden en -kleedjes is. Dat is een prettig idee, dat niet je pas gewassen handdoeken of onderlakens onder de hondenharen zitten.

Grappig blijft de vertaling voor de gebruikers van deze wasmachines, als je er tenminste brood van kan bakken. Ik denk dat de vertaling rechtstreeks uit de vertaal app is gekomen. Maar goed, alleen euro's gebruiken en GEEN wasmiddel en wasverzachter.

Nu is mijn wasvrouw wel zo slim om de was niet hier opeen gepropt, op onze droogmolen op te hangen, maar uit elkaar op de daarvoor bestemde buiten waslijnen bij het washok. Hierdoor heeft de wind meer vrij spel en droogt het sneller. Met dat halfuurtje zon is de was in 2 uurtjes droog. Precies op tijd om onmiddellijk naar Albir te fietsen voor de boodschappen bij de Mercadona.

Werkelijk, we zijn alweer op de terugweg als de eerste druppen naar beneden komen en wij, min of meer, droog overkomen....

Dat is nog eens timing... en management.

 

Benidorm 21

Zonnig 15 graden, maar die heftige wind..

Door die frisse wind zijn we genoodzaakt een extra windstopper aan te trekken. Het doel is om eerst een rondje markt te doen, om daarna koffie te gaan drinken op de boulevard.

Die eerder besproken wind speelt de zwemmers in zee ook parten, want de vlag, dat het niet toegestaan is in zee te gaan, hangt strak in top.

We wandelen tot aan "de Duitser" maar die is nog niet open, tenminste, ze zijn nog druk met de schoonmaak. Dan het restaurant ernaast maar.... daar is het zo lawaaierig dat we die zaak onmiddellijk weer uitvluchten. Deze toko zit ook vol met half ontklede Engelsen en dat is helemaal niet ons "cup of tea."

Dan maar weer terug naar Les Dunes. Dit lijkt wel onze favoriete zaak te worden. Netjes, ruim opgezet met heel aardige bediening.

Nu lopen we al een paar dagen met een bestelling van Theo in de tas, maar, of we vergeten ze in de camper of we komen Riky en Theo niet tegen. Ali meldt nu, dat ze de walnoten wel bij de portier afgeeft. Maar Riky meldt dat ze eraan komen.

Nu loopt het iets anders, want eerst komt Theo, Riky is naar de Fysiotherapeut en een uur later Riky. Half twee is het, als we afrekenen en richting camper fietsen, maar daarvoor maken we eerst een afspraak met Gosé onze kapper, voor donderdag over een week.

Doordat het zo laat is geworden, we vallen bijna van onze graat, besluit Ali dat we onderweg de Chinees aandoen.

Dus zitten we middags, al om twee uur "Dik te Doun" bij de, verder vrijwel lege, Chinees en dat is prima op tijd. Eigenlijk ben ik wel trots op deze selfie, maar dat is nog wel een hele toer, want voor je het weet ligt je dure telefoon in de Haaievinnensoep.

Benidorm 20

Eerst bewolkt, later zon, alleen die wind.... moest verboden worden.

Goed aangekleed, want die vermaledijde wind maakt het gewoon koud, op de fiets naar de boulevard. Het is sowieso wel een "dingetje" die veranderende temperaturen, want je je kleed je, of te warm, of te fris.... met als gevolg een constant gevaar om de verkoudheid weer aan te wakkeren.

Op naar Pieter en Ria, waarmee we hebben afgesproken bij Artigas, tegenover Veracruz. Maar er zijn maar liefst 3 Artigassen, dus is het even de vraag. Maar gelukkig, als wij onze fietsen aan het hek bij Veracruz vast hebben gemaakt, staat Pieter al te zwaaien.

Deze foto is nog eentje uit "Den Ouden Doosch" namelijk van 18 april 2017, toen we nog bij restaurant  Torre Levante terecht konden. vlnr. Ali, Ria, Annie†, Teus, Pieter, Riky en ik zei de gek. Goed, die Ria en Pieter dus. De groep versplinterde in de loop der jaren en niet iedereen drinkt nu morgens koffie bij Los Gemelos.

(Als ik op zoek ga naar de groepsfoto, kom ik deze foto tegen en dat brengt mooie herinneringen met zich mee "kontje met hondje.") 

Oke, wij kletsen weer gezellig bij onder het genoot van een kopje koffie. Ik verhinder de bediening om melk bij mijn koffie te doen, er komt dan een enorme plons melk in, want ik wil dat graag zelf doen. Hij komt mij even later vertellen van wat ik bestel en wil een "Cortado" heet. Dit is de espressovariant van de "cafe con leche," waar dan weer een scheut melk in wordt gedaan. Maar het vervelende is, die maken ze aan de bar, waarbij zij weer bepalen hoeveel melk erin gaat. Kortom.... lastig.

Na de koffie gaan we naar de overkant Veracruz. Gelukkig maken we nu gebruik van een "normaal" winkelwagentje, want ik weet ze nu te vinden. Ze staan verdekt opgesteld, want als iedereen een kar gebruikt, kun je elkaar niet meer passeren, zo krap is deze winkel.

Als ik ergens een hekel aan heb is het wel dit soort winkelmanden op wieltjes. Altijd is het handvat voor mij te kort, waardoor ik constant gebogen loop, of het hele spul achter mij aan moet slepen. Daar komt bij, dat je iedere keer moet bukken om je aanschaf onder in dit apparaat te leggen. Bij de kassa, komt het omgekeerde ritueel om de hoek kijken, want de mand op de kop houden op de loopband is ook zo een dingetje.

Wat is het dan een heerlijkheid om in de nieuwe Lidl te gaan winkelen, ruimte, ruimte en nog eens ruimte. Behalve natuurlijk als je bijna ondersteboven wordt gereden door een scootmobiel, maar ja, die mensen moeten ook inkopen doen he.

Oke, het is tijd voor het dagelijkse fruit gebeuren....

Zo langzamerhand begin ik uit te kijken naar de eerste race in de Formule 1. Alleen jammer dat de eerste races in Australië en China zijn en dan worden de trainingen en races op een, voor ons, onchristelijk tijdstip verreden. Gelukkig kan ik mezelf een beetje opwarmen met de Drive to Survive.

Benidorm 19

 Zonnig 14 graden....

Het is zonnig weer, maar desondanks gaan we met de bus richting Benidorm. Als we de bijna van de camping zijn, we moeten eerst nog door het met een bandje beveiligde poortje, zie ik aan de bewegingen van de mensen bij de halte, dat de bus er al aankomt. 

Maar Ali heeft nog een vuilniszakje en een leeg flesje in haar handen. Hoe ze het zo snel bedenkt ik weet het niet, maar ze dumpt haar afval in een prullenmand naast de bushalte en springt in de bus.

Er gaat nog iets mis met een kaartje, die dubbel wordt afgetrokken, maar reclameren met de chauffeuse heeft geen zin, want ze is veel te druk met andere passagiers en dan is Spaans ook een klein obstakeltje. "Dan neem je maar een kop koffie minder" opper ik, om dit financiële debacle te boven te komen. (Redactie het gaat om 0,70.)

We stappen uit op de Avenida de Mediterraneo ter hoogte van supermercado Veracruz en wandelen op de boulevard, richting La Bahia.

Het lijkt alsof het water op het strand steeds verder oprukt, want nu staan de strandbedjes al aan de rand van het opkomende water.

Even dreigt mijn dag al vroeg bedorven te worden, als ik zie dat "James" de butler onze Porsche toch mee heeft genomen de boulevard op..... maar het blijkt een ander kenteken te zijn.

De wind uit zee, maakt het op het terras toch nog fris en we verhuizen ook 3 keer om een luwe plek te vinden, tevergeefs. Het is ook wonderlijk te zien, hoe verschillend mensen gekleed gaan. De ene heeft een winterjas aangetrokken, anderen wandelen in een T-shirt en korte broek. Nu zijn dat mensen met  tattoos, want die moet je wel kunnen laten zien, nietwaar? Dan heb je natuurlijk ook nog de echte stoere knapen, die met ontbloot bovenlijf de frisse wind trotseren. Maar misschien is hun antivries, in de vorm van alcohol, tot de rand afgevuld.

Als wij aan onze tweede koffie zijn begonnen, ditmaal zonder een heerlijke carrotcake, komen Riky en Theo ook langs. Een tafel wordt aangeschoven...

maar Theo wil in de zon blijven, dus gaat hij op een afstand zitten.... dat kan nu ook, want hij heeft nu een nieuw en goedwerkend gehoorapparaat.

We kletsen weer gezellig bij en na tweeënhalf uur wordt het tijd om de bus naar de camping weer te pakken.

Ali duikt weer in een boek, terwijl ik 2 afleveringen van Drive to Survive seizoen 7 ga kijken. Dit is trouwens een Formule 1 serie van Netflix.

Benidorm 18

 Zonnig, helder 15 graden....

Met de bus naar Benidorm, ondanks dat het lekker weer is. Hoewel, de wind is heftig en ook niet warm. Als we bij de halte aankomen en nog 10 minuten moeten wachten, volgens de dienstregeling, komt de bus er al aan. Dus zijn we lekker op tijd, om niet te zeggen, lekker vroeg.

Als we via het geiten parkje op de Boulevard komen zien we dat delen van het strand zijn overstroomd. Nu is het ook niet echt warm genoeg om op het strand te zitten, maar de kans lopen om nat te worden is helemaal niet aan te raden.

Riky en Theo zitten al aan tafel, dus hebben we het voor het uitkiezen. Even later loopt het vol! Wat heet, overvol, zodat er niet voldoende plaats is voor alle "Brekfesters." Hier en daar worden plaatsen opgeëist, omdat een aantal hun vrienden ook hebben uitgenodigd. Maar uiteindelijk moeten er twee extra tafels elders worden geplaatst. Mijn gevoel, van over en teveel, wordt steeds sterker. Als even later de bestelling wordt opgenomen, krijg ik de indruk dat één en ander niet helemaal door komt. (Ex horeca mensen zien alles). Oh ja, vergeet ik nog te vertellen, van de 6 bestelde croissants, die door een enkeling een "krul" wordt genoemd, kunnen 2 geen doorgang vinden, want er zijn nog maar 4 in de keuken aanwezig. Met als gevolg, dat het uitserveren een soort spel wordt wat vergelijkbaar is met Tetris, U kent dat wel, waar bepaalde gevormde blokjes op hun plaats moeten komen. Komt ook nog eens bij dat 3 verschillende obers mee "helpen" waardoor de verwarring steeds groter wordt. 

Als ik even later de bovenstaande melding op mijn telefoon krijg, wordt mij het overstroomde strand ook duidelijk. 

De zon blijft, maar de koude harde wind ook... 

Benidorm 17

 Bewolkt 14 graden, later warmer met nu en dan zon...

Kwart over zes precies komt Riky bij de camping aan rijden. We hebben een strategisch plek gekozen, waar ze kan stoppen en omkeren. Stoppen en instappen gaat voortreffelijk, maar ze keert niet om, maar neemt een andere route. Onze camping ligt iets buiten Benidorm, maar hier betaalt zich de 40 jaar van het hier verblijven uit. Via een compleet andere route komen we Benidorm weer binnen. Ik raak compleet de weg kwijt, maar niet Riky. Pal voor de deur van het restaurant parkeert ze de auto.

 Nu is onze verwachting dat het zich om een restaurant gaat, maar niets is minder waar. Voor ons rijst een 12 hoog hotel op, wat nogal indruk op mij maakt.

Dat hier niet alleen jongelui komen is wel af te meten aan de vele scootmobiel's die hier staan te laden.

Bij de balie moet Theo inchecken en dat heeft nogal voeten in de aarde, om maar eens een ouderwets spreekwoord van stal te halen. De Belgische mevrouw, die vlak voor Theo kaarten haalt, die je nodig hebt om in het eetgedeelte te komen, komt op hoge poten terug. "I order for tree" terwijl ze 2 vingers opsteekt. Deze zin herhaalt ze een aantal keer, terwijl de mensen achter de balie herhaaldelijk vragen "Two or three, madam" "Tree, tree, tree" terwijl ze steeds twee vingers opsteekt. Al die tijd staat Theo te wachten..... 

Maar uiteindelijk mogen we met de lift naar de eetzaal. Nou, noem het een Balzaal zo immens groot is het. Honderden mensen krioelen door elkaar en verdringen zich rondom de enorm grote buffetten.

De foto's die ik neem, doen absoluut geen recht aan de omvang van dit buffet, maar neem van mij aan, het is enorm. Ik probeer namelijk geen mensen op de foto te zetten. Trouwens op de voorgrond twee chocolade fonteinen.

Het is vandaag een bijzondere dag, want het assortiment is uitgebreid met heel veel en bijzondere vissoorten. We kunnen dus te kust en te keur... (deze mevrouw heeft pech, maar ze wou niet weg.) 

Na de zeer uitgebreide salades, stort ik mij op de zalm en de vele kaassoorten, maar alleen om te proeven. Want ik wil waken dat ik vannacht weer op m'n kop sta van de maagpijn. Mijn bordjes zijn dan ook schaars gevuld en dat steekt soms schril af tegen de bergen die sommige mensen op hun bord kwijt kunnen, sommige zijn heel creatief.

Kortom een zeer smaakvolle en genoeglijke avond en een geweldige ervaring. Riky rijdt ons weer terug naar de camping en ik begrijp nog steeds niet hoe ze de weg door al die kruipdoor sluipdoor weggetjes weer terug vindt.

Trouwens, ik heb geen maagpijn gehad.

Benidorm 16

 Bewolkt 14 graden.... maar dat gaat anders worden.

Vanmorgen rond half tien, stappen we op de fiets voor een rondje inkopen bij de Mercadona in Albir. Om één of andere reden heb ik het idee, dat dit Ali haar favoriete winkelketen in Spanje is, om inkopen te doen.

Allereerst is het een ruim opgezette winkel, waar het assortiment ook nog eens uitgebreid is. Kijk, groente komt er een beetje bekaaid af, maar gesneden groente is ook heerlijk in de pasta of rijst.

Waar de keten in escaleert is de enorme hoeveelheid verse- ,maar ook bevroren vis. Wat is er belangrijker voor Pescotariërs. (Iemand die geen zoogdieren en gevogelte eet, maar wel vis en andere zeedieren.)

Je zal deze uitdrukking niet zo vaak tegenkomen, want meestal noemt men dat vegetariër met vis. Maar de Nederlandse Vegetariërsbond erkent deze vorm niet als vegetariër.

Oké, maar wie lopen wij, bij het binnenkomen, letterlijk tegen het lijf... Riky en Theo. Laten we nu, voor vanavond, een eetafspraak met hen hebben, toeval bestaat.

Half elf staan we weer bij de camper en kunnen we de boodschappen een plek geven.... nou, we? De werkelijkheid is dat Ali dat doet. 

Om 11.00 uur begint de Nederlandse ronde op 14.292 Mhz en kan ik mij gezellig in melden bij F4VUP. Ik hoor Ronnie, uit Groningen, ook zich in melden en wacht om hem de groeten uit Spanje te doen, maar hij haakt af.

En dan.... breekt de zon door.... werkelijk. Ali zit buiten en roept mij om ook van dit zonnetje te genieten. Omdat ik nog een beetje met een verkoudheid kamp houd ik mijn vest aan, maar dat wordt op een zeker moment toch te gek en kan ik bijna maden kweken.

Het gekke is dat deze prachtige Spaanse Margrieten mij nog niet echt waren opgevallen, terwijl ze pal tegenover ons staan te blinken, maar nu de zon ze zo prachtig laat uitkomen, kan ik er niet omheen. 

Gaat het nu eindelijk Spaans weer worden?