Het is bewolkt en frisjes. Ja ik weet het, het is klagen met de mond vol. Maar je raakt snel gewend aan de warmere temperaturen hier in het Spaanse. Hoewel dat soms de hersenen schijnt aan te tasten.
Vandaag is het boodschappen tijd. Dat betekent dat we een vastgestelde route in Albir langs diverse winkels gaan afleggen. Om te beginnen met de Mercadona, omdat "De Buren" pas om 10.00 uur open zijn en daar willen we koffie gaan drinken.
We gaan voor de aanbieding van een enorm stuk Wiener Sachertaart + koffie voor €3,50, terwijl de taart normaal alleen al €3,50 kost. Wij Nederlander bint zunig." Terwijl wij van de heerlijke taart en cappuccino genieten, zijn we getuige van het volgende (verkorte) telefoongesprek. "Hallo, met de Buren", "Nee, dan verbind ik U met supermarkt afdeling", "Nee, dat is niet hetzelfde, wij zijn de Lunchroom en een andere afdeling is de supermarkt". "Oh ja, wij verkopen ook appeltaart voor €3,50 per punt", "Hoeveel wou U 8 punten?", "Met wie heb ik gesproken?" "Ik ben diegene zonder haar", Aha, M & M dus", Nee?", "Oke, mevrouw, ik zie U vanmiddag." Dit telefoongesprek duurt veel langer dan dat ik nu schets, maar het is hilarisch zo het verloopt. Ik kan dan ook niet nalaten om op te merken, dat ze in ieder geval een appeltaart heeft verkocht, maar dat ze niet, op een dag, teveel van dit soort klanten moeten hebben.
Ik scoor bij de Aldi, achter de de Buren, snel even een paar blikjes. Witbier en dan kunnen we naar de Lidl, voor de aanvullende benodigdheden.
Ik blijf dat het liefste buiten staan, want er valt ieder moment wel wat te beleven op de veel te kleine parkeerplaats bij de Lidl. Wat te denken van deze Nederlanders die hun autootje op een illegale plek zetten, maar dat oplossen door mevrouw de opdracht te geven, naast de auto te blijven staan.
