zondag 30 augustus 2015

Sneek 12

dsc01592_med_hr

Vandaag gaan we nog naar het Paviljoen. Dat was één van de dingen die  we regelmatig met pa ondernamen.

De weg ernaar toe is deze keer een beetje anders, omdat we het ditmaal op de fiets doen in plaats van met de auto. Een mooie rit over een prachtig  aangelegd fietspad, dat enkel ontsierd wordt door een achterlijk gevaarlijk fietsend peloton wielrenners. Het groepje bestaat enkel en alleen uit mannen met een buikje, ongeacht welke kleur truitje ze ook dragen. Oftewel, “De geletruidrager heeft meestal een buikje.” Het is werkelijk geen wonder dat er zoveel ongelukken gebeuren met en door dit soort, zichzelf onoverwinnelijk achtende dwazen, die zich wielrenner noemen.

Eerst een cappuccino, waarna een biertje werd besteld, Pa had altijd hetzelfde recept.

pa rouwkaartDie laatste keer met het bootje van Pa en dat blijft een mooie herinnering.

Als we aan de Sneekermeer zitten krijgen we nog even bezoek en zijn we weer met z’n drieën.

SAM_9536 (800x600)

Hoewel Pa nooit een dergelijke brutaliteit aan de dag zou leggen en altijd de bescheidenheid zelve was.

 SAM_9539 (800x600)SAM_9546 (800x600)

We zullen onszelf er echt toe moeten zetten om weer een bezoekje aan het Paviljoen te brengen zonder Pa.

zaterdag 29 augustus 2015

Sneek 10/11

Gisteren was voor ons de “The Day After” oftewel de dag nadat we Pa hebben begraven en dat is toch even heftig. Temeer het de avond ervoor laat wordt, heel laat, misschien wel vroeg. Er komt dus weinig uit mijn handen, maar is ook niet nodig. S ’Avonds eten we heerlijk bij Gieny en Sjoerd en kletsen nog even na over de rouwdienst en de daarop volgende  begrafenis. Ali gaat vroeg “op kooi” en ik kijk nog even naar “Linda’s Zomerweek” maar duik dan ook het bed in.

Vandaag, zaterdag, gaan we eerst even boodschappen doen en stappen daarna op de fiets om een rondje langs Langweer te maken. We plannen de rit via de oude weg naar Uitwellingerga en Oppenhuisen, bij oud Sneekers bekend als “Top en Twel”

SAM_9509 (800x600)

We komen langs de de ‘oude’ Jeugdherberg en kunnen het niet laten om even te koekeloeren. In de tuin is een man met het onderhoud bezig en ik vraag hem of het nog steeds een “ Jeugdherberg” is. “Ja” is zijn antwoord en we mogen even binnen kijken. Ali is foto’s aan het maken als ik roep dat we binnen mogen kijken. “Het is een Ayasofya” roept ze terug. Een Ayasofya is een Moskee, die we ook in Istanbul, Turkije, hebben bezocht. Onze jeugdherberg, waar we jarenlang het Volksdansen hebben beoefend is veranderd in een Moskee.

SAM_9513 (800x600) 

Allerlei herinneringen komen weer naar boven als we de benedenzaal doorlopen.  Een van onze lezeressen zit nu met angst en beven te wachten op de volgende anekdote. Jarenlang heb ik haar geplaagd met het feit, dat ze een vaste plant wegzette en het arme plantje boven op de kachel plaatste.

 

 

dervisa-gryc0111

Onderweg naar boven komen we een prachtige wandschildering van een Derwisj tegen. Derwisjen dansen urenlang, al rond draaiend tot ze in een soort trans komen, om zo dichter bij hun God te komen.

SAM_9511 (800x600)

Nadat we onze schoenen hebben uitgetrokken, komen we in de werkelijke moskee. Achter ons is de vrouwen afdeling, die is afgesloten met een muur, waar het bovenste deel is weggelaten, zodat ze wel de Imam kunnen horen, maar niet kunnen zien. 12 september  is er een open monumentendag met een multi cultureel festival van 8.30 u – 20.00 uur

Als we verder fietsen komen we in Uitwellingerga dit huisje tegen.

SAM_9520 (800x600)

Volgens de zeer aardige bewoonster, die haar bonen aan het oogsten is en hier al 47 jaar woont, is het een voormalig tramstation van de Nederlandsche Tramweg-Maatschappij NTM. Dit station lag aan de lijn van Leeuwarden naar Joure, Lemmer en Heerenveen. In 1886 werd de lijn geopend. Het reizigers- en goederenvervoer op deze lijn is in 1947 gestaakt. Ik mag wel een foto maken, maar dan duikt ze zelf even weg.

Pont Langweer

Onderweg naar het pontje over de Langweerdervaart komen we een oud baasje tegen. Terwijl we bij een informatie bord staan, stopt hij. “Ken jimme het fiene?” “Ja”, antwoord ik, “maar dat maakt hur toch niet ut, ze doet toch hur eigen zin” “Vrouwen he” en dan bekent hij dat hij gisteravond met vrouwen heeft gepraat, die heel vriendelijk waren”. “Tja”, antwoord ik, “Maar die zijn vaak iets duurder” hij denkt even na en zegt dan. “Dizze pont is goedkoper dan die andere hur, want die kreit gjin subsidie” en hij peddelt weer verder. Even later, vlak voor de pont, halen we hem weer in.

Langweer, het blijft een schattig dorp en de oranjekoek smaakt voortreffelijk. Als ik naar het toilet wil, stuit ik op een groep mensen, die met z’n allen bezig zijn een mevrouw, vanaf het toilet, weer in haar rolstoel te krijgen. Ik trek me maar even tactisch terug. Even later worden ook de mannen, die op het terras zitten, voor hulp naar het toilet geroepen. Op de terugweg naar Sneek, via een prachtig weggetje, kunnen we nog ruimschoots genieten van alle bootjes.

SAM_9526 (800x600)

Hier een Victoire 25 uit 1971 van een Duitse eigenaar, die deze toentertijd nieuw heeft gekocht.

Het was weer een heerlijke tocht en echt genieten.

donderdag 27 augustus 2015

Sneek 8/9

Gisteren stond in het teken van vandaag, de ter aarde bestelling van Opa. Ik merk dat alle voorbereidingen voor deze dag een rustgevende werking hebben. Ook de afgelopen week, waarbij wij de eerste dagen regelmatig nog op bezoek bij Opa zijn geweest in het Dr. Wumkeshus. De dagen daarna hoorde ik dagelijks van Ali hoe het met Opa ging. Voor mezelf had ik besloten dat dit de ‘tijd’ van en voor de directe kinderen was en heb mezelf op de achtergrond gehouden. Dit betekende overigens wel dat ik de afgelopen dagen alleen in de camper doorbracht. Lang leve het Internet, met daaraan gekoppeld Netflix, waar ik eindeloos documentaires en speelfilms kan bekijken. Gisteravond komt de toespraak van Ali op de Uitvaartdienst ter tafel. Tot half drie in de nacht zitten we te schaven en te formuleren, om er een mooi en consistent verhaal van de te maken. Ik merk dat ik, door mijn ervaring bij de omroep, gespitst ben op de zogenaamde “spreektaal”, wat beduidend anders is dan de “schrijftaal”. Als je je verhaal ‘voorleest’ in spreektaal  klinkt het in ieder geval nog natuurlijk.

Vandaag lijkt een ‘natte’ dag te worden en iedereen wapent zich dan ook met een paraplu en of een regenjas(je). De familie komt samen in Talitha Koem (meisje sta op) waar opa staat opgebaard en waar  6 kleinzonen Opa in de uitvaartauto tillen.

Vandaar naar de Martinikerk waar de uitvaartdienst, op strikt verzoek van Opa, gehouden zal worden. Vier en half jaar stonden we hier ook, maar toen voor Oma. De mensen die binnenkomen zijn allemaal, zonder uitzondering, doorweekt van de regen. Ik kan de dienst rustig indrukwekkend noemen, zeker door het mooie ‘levensverhaal’ van Ali,

Opa 1

maar ook zeker door het persoonlijke verhaal van Johan. Hij ziet kans zichzelf als recalcitrante zoon neer te zetten om daarna duidelijk te maken dat hij altijd “liefdevol en begripvol” door zijn beide ouders is benaderd en behandeld. Ontroerend om te zien is dat bij het uitspreken van die beide woorden, hem de emoties teveel worden. Als Anne zijn persoonlijke verhaal doet, heeft hij een aantal prachtige beeldspraken. Aan het eind zegt hij  “de schouwarts constateert uiteindelijk dat mijn vader is overleden aan hartfalen. Hier moet ik toch ernstig bezwaar tegen maken”

Mijn vader heeft een groot hart dat nimmer voor ons faalde…” 

Margreet, de jongste dochter, deelt met ons de strijd die Opa de laatste weken heeft gevoerd. Zijn gemis aan contact met zijn “Herder” heeft haar aangegrepen. Als daarna, na een gesprek met de dominee, de berusting en het vertrouwen weer terugkomt, krijgen we van haar een inkijkje dat je gewoonlijk, als buitenstaander, niet zo snel meekrijgt.

Opa 2

Vanuit de Martinikerk gaat het naar de “Algemene Begraafplaats Sneek” waar Opa bij Oma in het graf wordt gelegd. Dat de dienst een kwartier uitloopt is werkelijk een zegen. Regende het 10 minuten eerder nog pijpenstelen, om niet te zeggen dat het stortregende, als we om kwart over drie naar de begraafplaats rijden, is het droog.

Opa 3 

Een korte, maar mooie, begrafenis en ik merk aan mezelf dat de afgelopen week bij mij de onrust en het verdriet, plaats heeft gemaakt voor berusting. Berusting in dat we hier een man begraven die niet alleen ‘het geloof’ met de mond heeft  belijd, maar ook de geestelijke kracht had dit in het dagelijkse leven toe te passen. En ik kan dit weten.

Na de koffie en heerlijke koeken in uitvaartcentrum Talitha Koem, verhuist de directe familie naar “SoWieSo”, een restaurant gekoppeld aan het Amicita Hotel, waar we met z’n allen nog heerlijk eten en  nog even napraten, over de afgelopen dagen.

Er gaan al stemmen op dit ieder jaar, rond deze tijd, te herhalen.

dinsdag 25 augustus 2015

Sneek 7

Een dag van koffiedrinken bij broerlief en daarna “Shoppen”.

Want laten we eerlijk zijn, je kunt niet met je camperkloffie op de begrafenis van je vader rondstappen, nietwaar. Dus gaat het rond 12 uur, na de koffie bij grote broer en schoonzus, richting het centrum van Sneek. C&A is de eerste die je dan tegenkomt, tenminste, als je de fiets in de Kruizebroederstraat neerzet. Jongens wat is er een hoop veranderd in “mien Stadsje”. Maar gelukkig de “Twa Sjillen” bestaat nog, ja inderdaad, “Twee Wielen” een fietsenmaker waar ik op mijn 16e verjaardag een Puch kocht voor 674 gulden.

IMG_20150825_123435 (800x600) Even verderop, om het hoekje, De Witte Kat, die ik nog  “eigenhandig” gebouwd heb. Ik meen rond 1966, in dienst van timmerbedrijf Boomsma, die om de hoek haar werkplaats had.

De “bijvangst” in C&A is een enorm wilde Marokkaanse broek, waarvan ik niet verwacht dat die op de begrafenis gedragen gaat worden. Na een broodje bij “Le Provence” op het Schaapmarktplein, gaat het via Miss Etam, naar “De Duif”.

de Duif

Om heel eerlijk te zijn heb ik in mijn jeugd nooit 1 moment gedacht dat ik ooit nog eens deze winkel zou binnenstappen. Voor de niet Sneekers, de Duif, (alleen de naam al) is een ietwat ’bekakte’ winkel, “waar het ietsje duurder is.”  Ik zal een langer verhaal kort houden, maar we verlaten de winkel met niet 1 outfit, maar met 2 ensembles. Natuurlijk moeten daar wel nog even nieuwe laarsjes bij, maar omdat de huidige handtas, qua kleurcombinatie, niet helemaal strookt, komt daar ook een nieuwe voor.

Kortom, om 5 uur zijn we weer bij de camper, compleet afgedraaid.

maandag 24 augustus 2015

Sneek 6

Het is een vreemde dag, zo na het overlijden van Pa. Nu moeten er natuurlijk allerlei zaken worden geregeld en terwijl ik mij de laatste jaren dichter bij Pa voelde, kan ik niets doen. De directe kinderen regelen natuurlijk nu de noodzakelijke zaken, zoals het schrijven van de rouwkaarten en het regelen van de uitvaartdienst. Donderdag a.s. om 2 uur s ’middags is de dienst in Martinikerk, met aansluitend de begrafenis. Tot en met die tijd zal ik mijzelf als het bekende 5e wiel aan de wagen gaan voelen.

Maar gelukkig gelukkig sta ik nu bovenaan de lijst als oudste lid van de familie, met als gevolg dat ik mij kan verheugen op de niet aflatende aandacht en liefde van de jongeren in de familie.

zondag 23 augustus 2015

Sneek 5

pa rouwkaart

Ik meld het heel verlegen,

maar het bootje van de dood

komt soms niet ongelegen.

 

Rust Zacht Pa

zaterdag 22 augustus 2015

Sneek 4

Een Weblog betekend, voor de schrijver, dat hij zaken opschrijft die hem bezig houden. Op dit moment speelt er nog maar 1 ding en dat is de situatie van de vader van Ali. Het is niet aan mij om daar verslag van te doen, of over de emoties die daarbij bij de betrokkenen loskomen. Vannacht heeft Ali bij haar vader een Wake gehouden en ik merk dat dat bij haar enige rust heeft gegeven. Natuurlijk spelen de emoties van het toekomstig gemis van een dierbare een grote rol. Maar ik merk dat er een ‘aanvaarden’ optreed, nu Pake ook zijn berusting heeft gevonden. Nu is het wachten op de “overgang”.

vrijdag 21 augustus 2015

Sneek 3

Vandaag is het wasdag en wordt de camper ontdaan van al het beddengoed, handdoeken, gedragen kleding. Dit omdat de laatste weken in Duitsland het weer niet echt meewerkte om daar de was te doen. Met volle tassen gaat het richting het huis van Pake. Als de eerste was “aan de loop is” nemen wij die tijd te baat om mijn broer even te bezoeken. Even, want dit wasprogramma duurt ongeveer 1 1/2 uur en daarna moeten er nog een aantal gedraaid worden. Lekker bijkletsen met een heerlijk bakje koffie en de tijd vliegt voorbij. Weer terug in het appartement maken we ook even gebruik van de douche en dat heeft een verfrissende uitwerking op mij. Als een blok val ik in slaap, terwijl Ali extra boodschappen doet bij de Jumbo. Als ze terugkomt krijg ik de opdracht mijn spullen bij elkaar te rapen, want de kinderen worden bij Pake geroepen.

s ’Avonds komt Ali nog even langs bij de camper en vertelt dat ze vannacht gaat waken bij Pake.

donderdag 20 augustus 2015

Sneek 2

Vanmorgen is het weer een dag als alle dagen in ons campertje. Ali kijkt of we buiten kunnen eten en ik draai me nog een een keertje om. “Bijna kwart voor negen” krijg ik als antwoord  als ik om de tijd vraag. Met andere woorden, het is nog maar half negen. “Moeten we wat, ofzo?”, bang dat ik gisteren in al de dingen, die besproken zijn met het familie, iets van een afspraak heb gemist. “Nee, maar de kinderen zullen zo wel komen.” Nu zullen die om 10.00 uur naar Pake, dus voor half elf verwacht ik die niet.

Na een heerlijk en rustig ontbijt, verbazen wij ons erover dat deze camperplek relatief rustig is, zo vlak bij diverse rondwegen. De kinderen hebben andere ideeën over een camperplek, maar wij hebben alles al meegemaakt, dus voor ons is dit luxe. Weliswaar op stenen, maar daarentegen, kom je wel gemakkelijk weg, als het hevig regent, he Aal?

Na de middag gaat het richting binnenstad, want er moeten nodig inkopen gedaan worden, zoals een spuitbus voor de Joya schoenen. Ja, belangrijke dingen eerst nietwaar.

Ichtuskerk

Het gaat kriskras door “het Sperkhem” en we passeren de Ichthuskerk, waar we in ons vorige leven nog eens zijn getrouwd. Een rondje om de kerk is dan wel het minste wat je kan doen. Herinneringen komen naar boven, zoals het plaatsen van een bandrecorder om de ‘dienst’ op te nemen. Later ervaren we dat de Ichthuskerk sinds 2012, of daaromtrent , na zes jaar leeg te hebben gestaan, een nieuwe bestemming heeft gekregen. Het heeft nu  een aantal woonruimtes voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Wouda’s meelfabriek is ook al niet meer, waar we als kind “Bixkoekjes, bedoeld voor kalveren,  van de pallets pikten en daar op knabbelden. Maar wat nog wel werkt is de “Elektrische Bruge”. Het “Oosterdyk” is nog wel redelijk vers in onze herinnering, hoewel we ons wel afvragen of we ooit nog weer een bekende zullen tegenkomen, zoals dat vroeger ‘altijd’ gebeurde. We hebben dat nog niet gezegd of we lopen Sjoerd, de man van Ali haar zus,  tegen het lijf. “t ‘Is of de duvel dr met speult niet?”

Sjoerd verzamelt postkaarten van ‘oud Sneek’ en haalt even later, als we een kop koffie bij hem drinken, 1 album naar beneden, waar ik mezelf volledig in verlies.

Volaire Wilhelmina park

Herkenning, zoals het vroeger was, brengt nog meer herinnering naar boven en 1 daarvan is het Wilhelmina park in het algemeen en de volière in het bijzonder. Uren stond ik voor deze vogelkooi om de verschillende vogelsoorten te bekijken, maar meer geïnteresseerd was ik in de eieren. Hoe vaak ik wel niet bij de “Parkwachter” aan de deur heb gestaan om te vragen naar de exotische vogels hun eieren valt niet op 1 hand te tellen.

“Sneek Su Ut Weest”

woensdag 19 augustus 2015

Sneek 1

sauna 2

Zo zit je in de sauna bij Wildeshausen, Duitsland

DRWumkes

en zo zit je in het  Dr. Wumkeshûs in Sneek.

Gisteravond krijgen wij bericht dat de gezondheidstoestand van Ali haar vader achteruit gaat. Dan kun je maar 1 ding doen, spullen bij elkaar pakken en het stuur richting Sneek wenden. Natuurlijk, we hebben nog een afspraak in Oldenburg, Duitsland, staan om ons raam te laten vernieuwen. Dus een Email richting  Fassbender, met de vraag of het “Fenster” al is gearriveerd. Vanmorgen hebben we nog geen respons, dus pak ik de telefoon. De telefoniste meldt,  als ze navraagt doet,  dat het “Fenster” nog niet is aangekomen. Dat we 10 minuten later een mail ontvangen met “Hallo Herr Visser, das Fenster ist heute mitgekommen”, zal ons een “reet roesten”, want wij zijn onderweg naar Sneek.

Camper_Amecitia

We melden ons bij het Amicitia Hotel, waar we de komende tijd ons camperment opslaan.

s ’Middags gaan we bij Opa op bezoek, die rustig ligt te slapen als we binnenkomen. Wij laten hem slapen, maar de dienstdoende zuster heeft daar andere ideeën over en begint luidruchtig te praten, waardoor Opa wakker wordt. Het leven heeft hem genoeg goede dingen gebracht en hij is tevreden zo het is gelopen, “maar de accu is leeg”, zoals hij het zelf verwoordt. Zo langzamerhand komt zijn leven, in diverse voorbeelden, voorbij. De moeilijke tijd waarin hij is opgegroeid, maar dat hij geleerd heeft van zijn keuzes. Het zijn woorden van een wijze man, maar nu is het klaar.

We gaan de komende dagen, of misschien weken, kijken wanneer deze levenstrein tot stilstand komt.

Ik weet niet of ik daar, meer of minder, verslag van kan maken.

dinsdag 18 augustus 2015

Wildeshausen 2

Onze tweede dag, zonder te betalen en gratis stroom. De betaalautomaat schijnt al dagen defect te zijn. Regen, regen en regen, een prima dag om de sauna te bezoeken. De camperplek hier in Wildeshausen wordt steeds beter, want de sauna ligt op 50 meter van de camperplek.

IMG_20150818_121628 (800x600)

Sterker nog als we na ons eerste rondje een plekje in een rustruimte vinden kijken we pal op onze camper uit. Dit hebben we nog nooit meegemaakt, dus wil ik dit vastleggen. Nu is het rondlopen met een mobieltje in een sauna ten strengste verboden. Juist op het moment dat ik hem wil halen komt een dame de ”Ruheraum” binnen. Ik leg de situatie aan haar uit en vraag of ik er een foto van mag maken. Maar als ik een foto sta te maken komt er een medewerker de ruimte binnen. Gelukkig helpt de vriendelijke dame mij mee om mijn verontschuldigingen kracht bij te zetten. De eerste uren maken we een rust in de sauna mee, die we nog niet vaak hebben meegemaakt. Later op de dag wordt het iets drukker, maar niet vervelend. Op 1 moment denk ik daar even iets anders over. Ik ben niet van een al te hete sauna, maar de laatste keer kiezen we toch voor een 85/90 graden sauna. Ik lig nog maar net, als de deur open gaat en drie mensen binnenstappen. Wel laten ze de deur open staan, waarna er nog eens een stuk of 10 naakten de ruimte binnenstormen. Dit kan maar 1 ding betekenen, “ein Aufguss”. Voor de niet saunagangers, dit is een op-gieting, waarbij een masochistisch ingesteld figuur water op de hete sauna flikkert waardoor de luchtvochtigheid enorm stijgt en hierdoor de hitte bijna ondraaglijk wordt. Als deze ‘Sado’ dan ook nog met takken of een handdoek gaat lopen zwaaien, wordt door de hete luchtstroom iedere keer je de adem afgesneden. Ali vindt een op-gieting juist het einde en blijft zitten. Ik vlucht weg en kom onderweg naar de uitgang de opgietster tegen. Ze groet me lachend en het ontgaat mij niet, dat ze mond vol heeft met ijzer en onwillekeurig schieten mij beelden van de film “Jaws” te binnen. Van binnen juichend, zoek ik een andere sauna op, ik ben aan een drama ontsnapt.

sauna Wildeshausen

Maar het is en blijft een prachtige sauna, waar je heerlijk relaxed een dag lang kan genieten.

Aan het eind van de dag besluiten we ook hier maar een hapje te gaan eten, mede omdat de entree prijs voor de helft meeviel vanwege een actie. Dan kun je weer een deur intrappen nietwaar? Als ik mijn biertje heb en we ons eten aan het opsmikkelen zijn, zie ik een meisje een witbier intappen. Dit lijkt werkelijk nergens op en er ontstaat ook geen mooie schuimkraag. Wat ik dan zie tergt werkelijk mijn laatste restje horeca gevoel. Ze pakt een citroenstampertje, zo eentje waar je een schijfje citroen naar beneden perst in een glas tonic , of iets dergelijks en begint daarmee het bier op te kloppen. Kippenvel is mijn deel en als ze even later onze tafel afruimt, kan ik het niet laten haar te wijzen op haar, niet goed te keuren handelen. Als ze dan ook nog zegt dat “de kraag niet zo mooi was” zakt mij de broek af en verlaten wij het pand. Als Ali een probleem met de rekening heeft en de oudere collega even duidelijkheid  komt brengen, laat ik haar even weten dat het jonge meiske nog enige bijscholing behoeft.

Morgen hopelijk ons nieuwe raam laten installeren in Oldenburg.

maandag 17 augustus 2015

Wildeshausen 1

De uitdrukking “self-fulfilling prophecy” (zelf vervullende voorspelling) krijgt 10 minuten later, nadat Ali de Blog heeft geredigeerd,(de vele spelfouten verbeteren) een werkelijkheids gehalte, waar ikzelf een beetje stil van word. Nadat ze de laatste regels van de vorige blog leest ”we komen hier nooit meer weg”  begint Ali onmiddellijk de weersverwachting en de regenradar te raadplegen. Met de slippende en slingerende camper nog in het achterhoofd komt ze met de boeken, met camperplaatsen, op de proppen. En ondanks de stromende regen worden de fietsen opgeladen, de stroom verwijderd en twintig minuten later rijden we van het drijfnatte camper veldje richting Wildeshausen.

Sinds jaar en dag komen we al in Wildeshausen, maar tot nu toe altijd vanuit Dötlingen. Misschien daarom hebben we nog nooit de camperplek ontdekt, waar we nu staan. Een kwestie van in alle steden  de musea bezoeken, maar die in je eigen stad overslaan? We gaan de stad in en ik kan, voor een charmante verkoopster, nog maar juist een rechtszaak voorkomen. Wat is het geval. Op een kledingrek, buiten de winkel, met daar boven een bord met “50% reduziert”. zoekt Ali  een broek uit die van 90 euro naar 59,95 euro is afgeprijsd. Dat is volgens Ali geen 50%  en ze meldt dat overduidelijk aan de verkoopster. “Het spijt me”, repliceert de verkoopster, maar daar neemt Ali geen genoegen mee. De verkoopster maakt zich uit de voeten. Ali blijft mokken en als we even later de winkel inlopen, fluister ik de verkoopster toe, “Sie brauchen einen Anwalt” (U heb een advocaat nodig), waarop ze onmiddellijk antwoordt, “Zal ik gelijk maar bellen dan?”. Kijk, gevoel voor humor, daar hou ik van. “Maar kan ik U een kopje koffie aanbieden” vraagt ze lachend. “Lijkt me heerlijk”. Uiteindelijk koopt Ali een andere broek, dus hoef ik het niet op het scherpst van de snede uit te vechten. Als we hebben afgerekend, overhandigt ze mij de broek en zegt, “Ik ben blij dat we het zonder advocaat eens konden worden”. Wat nou, Duitsers hebben geen humor”.

Als Ali een eindje verderop een schoenenwinkel binnenstapt waar MBT’s (tegenwoordig Joya) te koop zijn, wordt het echt menens. Even voor de niet kenners, MBT’s zijn van de ‘achterlijk’ uitziende schoenen met zo’n dikke rondlopende zool, maar Ali zweert daarbij.

OPen joya

Na veel 5en en 6en kiest ze een paar open schoenen uit. Let wel, dit zijn schoenen die rond de 160 euro per paar zijn. “Voor 80 euro nemen we ze mee” meld ik aan de verkoopster, terwijl Ali met nog een ander paar bezig is. “Alles is bespreekbaar” zegt de verkoopster zachtjes tegen mij. Als Ali een 2e paar uitzoekt, staat de verkoopster te glimmen van trots. “Dat wordt dan 160 euro, voor de twee paar” reken ik hardop uit. De verkoopster verschiet van kleur en zegt, “U brengt mij in een lastig parket” en even later, “Is 170 euro ook goed?”. Ik kan niet anders reageren dan, ”Maar natuurlijk”. Als ik Ali mag geloven hebben we beide paar schoenen voor ‘bijna’ de helft van de prijs.

En dan nu nog even dit. De laatste tijd bereiken ons berichten, uit verschillende hoeken, dat ‘men’ er moeite mee heeft dat wij zo weinig thuis zijn. Wij menen nu daar een oplossing voor te hebben, namelijk het volgende. We gaan ietsje zuiniger leven, sparen nog even een paar jaartjes door en kopen ons dan het onderstaande huisje, dat we tegenkwamen op onze wandeling naar Wildeshausen.

SAM_9496 (800x600)

Mocht je, ter zijner tijd, langs willen komen lijkt het mij verstandig er eerst even een telefoontje aan te wagen, omdat wij natuurlijk, zeker in de beginfase, de omgeving nog aan het verkennen zijn.

zondag 16 augustus 2015

Hüde 7

Gisteravond verzamelde zich in het toiletgebouw, volgens de buren, een groepje jeugd dat moet schuilen voor de hevige regen. Tot ongeveer 2 uur in de nacht wordt er muziek gemaakt of gedraaid, dat is niet helemaal duidelijk.

SAM_9487 (800x600)

Als alle jeugd hun tijdelijke verblijfplaats zo netjes achterlaat als deze meiden en jongens……..

Het was vannacht een natte boel en overdag blijft het miezeren. De helft van de tijdelijke bewoners kiest ervoor een andere plek te gaan zoeken met als resultaat dat het weer heel rustig wordt. Ook de overburen, in de caravan die zoveel problemen met hun voortent hadden, kiezen ervoor hun spulletjes bij elkaar te zoeken. Totdat we ontdekken dat de heren met de caravan over het terrein beginnen te racen.

SAM_9489 (800x600)

Nadat ze 4 verschillende plekken hebben aangedaan, inclusief  pal voor onze neus, proberen ze het apparaat aan het einde van het veldje in te parkeren. Het is beangstigend te zien, hoe onhandig dit volk de caravan achteruit probeert te rijden, maar voorzichtig zijn ze bij lange na niet.

SAM_9492 (800x600)

Even later slepen ze hun rommeltje, terwijl de regen steeds heviger wordt, naar hun nieuwe stekje.

Onze lieve heer heeft vreemde kostgangers.

Nu er zo’n beetje de gehele dag water naar beneden komt, wordt het ook moeilijker om van het veldje weg te rijden. Achter ons probeert al geruime tijd een fel gekleurde en zelf gebouwde, dus loeizware, camper van zijn plek te komen. Het apparaat krijgt weinig koeling, dus enorme rookpluimen verlaten de uitlaat. Als hij het eindelijk in z’n 2e versnelling probeert, komt hij langzaam vooruit. Als hij eenmaal rolt, trapt hij, met de moed der wanhoop, het gas in. Glibberend zoekt hij zijn weg naar de uitgang, waar juist op dat moment een caravan geparkeerd staat. Ik zou graag even meeluisteren in de cabine van de camper. Zoals gewoonlijk begint Ali zich ook al zorgen te maken en kan ik wachten op de uitspraak:

“We komen hier nooit weer weg!”

zaterdag 15 augustus 2015

Hüde 6

Zaterdag, dus de meest ongeschikte dag om inkopen te doen vanwege de enorme drukte in de winkels. Dus wij gaan inkopen doen, bij de Aldi in Lemsdorf. Ik moet toegeven dat de drukte in de Aldi mee valt, alleen de straat oversteken tegenover de Aldi is even een dingetje. Op de terugweg nemen we een alternatieve route.

SAM_9469 (800x600) 

En stuiten op deze “Zebrapaarden” en als je die vanuit de verte ziet staan geeft dan een vervreemdend effect, terwijl ik gisteravond de whisky, grotendeels, onder de schroefdop heb gelaten.

SAM_9471 (800x600)

 

Het is zo’n typische zomeravond op deze camperplek aan de Dummer-See bij Hüde. De wind is gaan liggen en we maken nog een paar plaatjes bij het meer.

SAM_9444 (800x600) SAM_9445 (800x600)

Op de camperplek is het al aardig volgelopen en dan ontstaan er toch weer situaties, waarvan ik denk, waar zit dit soort mensen hun verstand. Een gigantische Pilot camper rijdt het terrein op, blijft even staan twijfelen, draait het apparaat, met de kont naar achteren en plant het apparaat vlak voor ons neer. Ik zit voor de camper, omdat ik daar nog een paar vleugjes wind vang. Als hij nu de camperdeur opent, word ik van mijn stoel getikt. Hij kan daar staan omdat onze achterbuurvrouw zojuist, met haar personenauto is vertrokken “fur die Einkaufen”. Ik hoor het baasje tegen zijn vrouw zeggen, “dit is beter voor de hond”. Als moeders uit de camper wil stappen , stuitert ze bijkans in mijn stoel en neemt de vlucht naar een even verderop staande picknick bank. Een kwartiertje later verplaatst de oude baas zijn camper een kleine twintig meter verderop, ook in de schaduw. Hilarisch wordt het, als even later de meneer in de Pilot een praatje aanknoopt met onze buurtjes, die in een 25 jaar oude HymerMobil reizen. Dit zijn prachtige campers, te herkennen aan die mooie bruine en gele kleuren. “In die tijd maakte Hymer nog goeie campers, tegenwoordig zijn ze niks meer waard. Ik heb er ook eentje 10 jaar gehad, maar snel ingeruild voor deze Pilot”. Vervolgens draait hij zich om en loopt weg, zonder het antwoord van onze verbouwereerde buurtjes af te wachten.

Vanavond gaat het los met de barbecues, want Duitsers zijn gek op op barbecueën. Het begint meestal met de geur van de zogenaamde aanmaak blokjes, die een spiritus achtige geur verspreiden, daarna komt de brandstof op het vuurtje, meestal gepaard gaande met enorme rookwolken. Vervolgens volgt het vlees. De een na de andere camperaar volgt dan dit voorbeeld en binnen de kortste keren gaan al deze geuren in elkaar overlopen. Ik vind het heerlijk, Ali vlucht dan meestal de camper in.

Tja, Vegetariërs…….

20150812_201653 (800x450)

Ach, nog eentje dan, om het af te leren……..

vrijdag 14 augustus 2015

Hüde 5

IMG_7118 (800x450)

Het is drukkend warm, drukkend en broeierig, en het meer ligt er als verlaten bij. Vannacht heeft het hard geregend en de verwachting is dan ook dat het vanavond of vannacht gaat onweren.

IMG_7116 (800x450)

Omdat Ali, kost wat kost, haar nieuwe badpak wil showen wordt er ook vandaag gezwommen.

IMG_7115 (800x450)

Werd er gisteren nog fanatiek door de buurmeisjes gesurfd, vandaag moeten ze zich vermaken op een vlak meer en wat is er dan leuker om een hondje en zijn baasje van 10 jaar ook mee te nemen.

Als we weer terugkomen op de camperplek is het al weer veel drukker geworden. Diverse campers zijn erbij gekomen, maar ook de eigenaren van de tegenover ons staande caravan. Het is een klein gevalletje en ze zijn samen bezig er een tent voor te zetten.

IMG_7120 (800x450)

Het is een ware “uitdragerij” want de hele auto is leeg gehaald. Later begrijp ik waarom, maar eerst zijn ze ruim een half uur in de weer dat ding op te zetten. Ik kan er niks aan doen, maar het is een soort ‘Comedy Capers’, je weet wel van die zwart wit filmpjes van vroeger. De tent stort een aantal keren volledig in elkaar en dan komen de beide heren er gezamenlijk onderuit kruipen en begint de voorstelling opnieuw. Op een of andere manier deugt er iets niet met de bijgeleverde stokken, want die krijgen ze niet  gemonteerd. Als ze het opgeven, wordt de tent weer heel netjes opgevouwen en in de auto gelegd en komt er een andere tent uit de stapel. Dit is een veel ouder exemplaar en kennelijk de originele. Nu begrijp ik ook de uitdragerij, want je wil wel zeker weten dat je ‘alles’ erbij hebt als je een nieuwe tent opzet.

Tja, als je zo een hele dag bij de camper zit te puffen, lijkt alles wel een avontuur.

donderdag 13 augustus 2015

Hüde 4

Vanmorgen krijgen we een mailtje vanuit Oldenburg dat ons nieuwe raam opgestuurd zal worden vanuit Hymer. Het zal dinsdag of woensdag aankomen bij Fassbender. Nah ja, we wachten af, voorlopig zitten we hier goed. Want als het mooi weer is eten we lekker buiten. Dat wil zeggen, we eten lekker en we eten buiten. Ali zit gewapend met de Marokkaanse vliegenmepper in de aanslag. Ze heeft het voor het grootste gedeelte gemunt op wespen. Want hoe je het wendt of keert, er zijn er dit jaar beduidend meer dan andere jaren. Regelmatig vliegen de messen om mijn oren, als Ali weer een mep uitdeelt aan een wesp die de Sinaasappel marmelade van haar mes wil afsnoepen. Ook bordjes moeten het ontgelden en geregeld vliegt een bord in onbestemde richting. Het aller aller ergste is wel mijn bier. Ik drink, bij warm weer, Hefe Weitzen en daar zijn de wespen gek op. Als ik niet beter zou weten zou ik zweren dat alle wespen uit de Duitse deelstaat Bayern komen. Heb ik zo’n heerlijk half liter glas ingeschonken met deze goddelijke drank, storten deze wespen zich met waarlijke doodsverachting op en zelfs in mijn bier. De enige oplossing die mij dan te doen staat is met een lepeltje deze alcoholisten er weer uit te vissen. En steevast krijg ik het idee dat, als ik daarna weer een slokje neem, mijn tong ietwat verdoofd wordt. Is dit een soort wraak, omdat ik hen uit mijn bier verwijder?

IMG_7103 (800x450)

Om twee uur wil Ali zwemmen en ik moet mee. Nu waait het lekker en als dan ook nog de overbuurman zijn surfboard uit de tent trekt, zie ik mogelijkheden om foto’s te maken.

IMG_7061 (450x800) IMG_7110 (450x800)

In eerste instantie richt ik mij op zogenaamde “paren”, waar twee van zijn, zeg maar.

IMG_7081 (450x800) IMG_7111 (800x450)

Maar al snel gaat mijn creativiteit met me aan de haal.

IMG_7105 (450x800)

De wind laat het een beetje afweten en dan ga je andere zaken uitproberen, op het water, maar ook dat valt niet altijd even mee.

IMG_7090 (450x800)

Wel betrap ik onze camperplaats beheerder(es) in een andere hoedanigheid, namelijk als surfinstructrice.

Er zijn van die momenten in het leven dat je het jammer vindt als je al iets onder de knie hebt.

woensdag 12 augustus 2015

Hüde 3

Vandaag maken we de dag een beetje stuk, omdat we er een gat in slapen. Maar ondanks dat maken we van de nood een deugd. Het is drukkend warm en dan is er niks fijner dan een tochtje op de fiets rondom de Dümmer-See. Die 20 kilometer doen we met de, spreekwoordelijke, vinger in de neus.

SAM_9440 (800x600)

Ali maakt weer prachtige plaatjes onder andere van deze ‘dobberboot’ want echt zeilen kun je niet zonder wind, ook niet op het Dümmer-See. Er zit wel een enorm nadeel aan zo’n zoetwater meer, zeker als het zo warm is. Het stikt er van de vliegen. Nu is dat onderweg wel lekker rustig, want een gesprek is absoluut niet mogelijk, want zodra je je mond open doet zit deze vol met vliegjes.

SAM_9442 (800x600)

Oplettend als ze is, ontdekt mijn vriendinnetje dat al dit soort borden allemaal zijn beschoten. Als ik haar uitleg dat dat logisch is in een “Schutzgebiet” omdat  dat “Schietgebied” betekent, kijkt ze mij ongelovig aan. Gelukkig kan ik soms zeer overtuigend overkomen.

SAM_9435 (800x600)

Het is zo ontzettend warm dat zelfs de meeuwen een “Verschnaufpause” nemen.