Benidorm 14

Het belooft morgen de warmste dag te worden, dus dat wordt genieten.... toch?.

 Er is niets op de TV, dus besluiten we een filmpje op Netflix te gaan zien. Maar terwijl we naar dit niemendalletje aan het kijken zijn, ontwikkeld Ali steeds meer pijnklachten onder haar linker borst. Een ding kan ik U verzekeren, het is geen aanstelleritis van Ali. Op het laatst kruipt ze op bed, maar kan nauwelijks meer bewegen van de pijn.

Als ik de Noodarts bel, vraagt ze of zij moet komen of dat ze een ambulance moet bellen. Aangezien de dame Nederlands spreekt, is het in ieder geval in eerste instantie handiger dat zij hier komt. Dat gaat even duren want ze moet uit de buurt van Albir komen. Na een kort onderzoek en het verleden van Ali met een longembolie, lijkt het haar het beste om toch een ambulance te laten komen. Een half uur later zit Ali in een onderzoekkamer. 

Ik moet in de wachtkamer blijven in verband met Covid. Nu wil ik niet klagen, maar die banken zijn van hout en een kerkbankje zit nog beter dan dit, niet ergonomische, model. Ook de verpleging is toe aan een versnapering. Oh, ja, we moeten ook weer een mondkapje op. In Nederland is alles afgeschaft met betrekking tot Corona, hier moeten ze er nog even op wachten. Wij zijn in Nederland toch wel erg vooruitstrevend, tenminste als het om het afschaffen gaat. Aan het begin was die voortvarendheid ver te zoeken. Zo, het hart is ook weer gelucht.

 Ik verhuis naar de gang van de "Emergencia", want daar zijn de stoelen wel comfortabel. Als Ali mij een WhatsApp stuurt, hoort ze duidelijk mijn App ringtone. "Je zit vlakbij" appt ze. "Precies, ik kom naar je toe" app ik terug.

Na nog wat onderzoeken, worden we naar een kamer gebracht, waar nog meer bloed wordt afgenomen. Het lijkt zo allemaal wel lekker vlot te gaan, maar het is inmiddels 1 uur. Nog wat voorbereidingen voor de nacht en ik loop rond 2 uur terug naar de camper. Het is een onrustige nacht.

Om acht uur gaat de wekker en rond 8.45 uur wandel ik naar IMED Levante. Het uitzicht is er eentje om van te te genieten.  Ik heb een pakketje brood mee, want ontbijt heeft ze nog niet gehad en ze wil haar schildklier medicijnen innemen en dat gaat niet zonder eten.

Rond 11.00 uur komt er een arts langs. Naast haar een dame die het Spaans vertaalt naar het Bargoens Engels, maar ze doen hun best. Soms versta/begrijpen we de arts beter dan het Engels van de vertaalster. De uitslagen van de hartscan en bloedonderzoek is goed. Dan komt het ontbijt ter sprake en dat ik zelf brood moest meenemen. "Oh, nee, ze mag absoluut niet eten, want er kom zo dadelijk nog een scan. "Tja, dan is het handig om dat met de patiënt te communiceren, lijkt mij." Even dreigt de scan uitgesteld te worden naar maandag, maar de scan gaat toch, om 12.00 uur, door.

De uitgebreidere scan is zojuist geweest en daar is iets vocht onder de longen geconstateerd. Dus moet er een nog uitgebreidere scan komen, alleen doen ze dat op maandag.

Dus dit wordt een weekeinde IMED Levante ziekenhuis.

Gelukkig houdt Martin Hoogkamer, op de TV in het ziekenhuis, de moed er een beetje in met zijn "Spanje, Spanje, daar schijnt altijd de zon. Nou dat is nu waar, in de schaduw is het momenteel 27 graden en als ik in de camper stap tikt de temperatuur aldaar de 35 graden aan.

Vandaag moet ik voor mijn eigen eten zorgen, want de patiënt is tussen de middag al voorzien van warm eten. Weliswaar had ik doorgegeven dat dat eten sin carne (zonder vlees) moest zijn, maar het wordt sin sal (zonder zout). Dus is het allemaal een beetje veel flauw, ook de vis.

Dus na het eten met de laptop naar het ziekenhuis, om het redigeren te laten uitvoeren. Want er gaat hier niets on-geredigeerd de deur uit.