Thuis!?

 De plannen lagen heel anders dan dat ze zijn uitgekomen. Gisteren werd besloten om naar Erve Velpen af te reizen, om daar tot het eind van de week deze trip af te ronden.

Met de gezondheid leek het, tijdens de rit naar de Veteranen begraafplaats, gisteren nog redelijk goed te gaan. Natuurlijk voelde ik me nog een beetje krakkemikkig, maar de mooie rit, van 22 km, vergoedde veel.

Vannacht voelde ik het al een beetje aankomen. Wederom last van de keel, hoofdpijn en de slaap maar niet kunnen vatten zijn geen gunstige tekenen.

Het is rond de 6 graden als ik naar het toilet gebouw fiets. Ja, we fietsen, want het toiletgebouw is een t... eind lopen. Als ik terug ben voelt het alsof mijn hoofd vol zit met slijm en begint het hoesten. Ik heb er geen goed gevoel bij "to say the least."

Hoofd-plannen merkt mijn gemankeerd zijn: "Wil je naar huis?" Voor mij klinkt het als een bevrijding. De navigatie wordt aangepast tot "naar Huis rijden".

Het is druk op de weg als we rond 9 uur de A52 opdraaien. Anderhalf uur is niet lang, maar vandaag trekt het toch wel een wissel op deze oude man. 

Maar als de oude IJssel brug weer in beeld komt kan het nooit lang meer duren. Toch gek dat zo'n brug die uitwerking op een mens heeft. 't Is natuurlijk een brug met een geschiedenis. Zo is de brug in mei 1940 opgeblazen om de Duitsers tegen te houden, om in 1945 alweer opgeblazen te worden, maar nu om de doorgang van de geallieerden te blokkeren.

Thuis gekomen wordt er eerst maar een Covid-test afgenomen, die negatief blijkt te zijn. 

Dus nu maar even goed uitzieken in mijn bed!

Beekbergen 8

 Langzamerhand loopt de camping leeg. De Paasdagen zijn weer voorbij en de werkenden moeten zich weer van hun taken kwijten. Hier en daar zie je een camper een vrijgekomen plek innemen, om zodoende iets meer zon en Satellietontvangst te hebben. Eigenlijk is dat hier wel een must, als je tenminste van het nieuws op de hoogte wil blijven. Want ook ontvangst op de mobiele telefoons is hier op de camping abominabel, dus bar slecht. 

De uitgestelde fietstocht, richting Loenen, gaat vandaag plaatsvinden. We zijn waarlijk niet de enigen die dat idee hebben opgevat. Het is druk op de fietspaden, maar ook de grotere weg, waar ook auto's mogen komen, is druk. Het verbaast mij dat juist op die plaatsen ouderen stoïcijns naast elkaar blijven rijden, waardoor gevaarlijke situaties ontstaan. Dit als van de andere kant ook fietsers dubbel rijden. Ik heb nog steeds het idee dat de wijsheid met de jaren komt, maar kennelijk takelt het eerder af!

Op het kaartje van de fietsroute zijn de nummers 8 en 9 negen groen. Dit zijn plaatsen waar pauze is gehouden en 8 en 9 is de begraafplaats van veteranen.

De graven worden regelmatig bezocht, gezien de bloemen die bij de graven staan.

Het blijft een beetje onduidelijk of, even verderop in het bos, hier mensen liggen begraven of dat dit gedenkstenen zijn!

Kennelijk kunnen veteranen hier een plek reserveren, maar ook voor hun geliefden, want sommigen zijn zeer recent overleden.

Het eerste deel van de terugweg nemen we een iets andere route, die ons langs dit prachtige landschap brengt.

Hoewel Hoofd-fotografie mij, min of meer, verplicht een foto van de andere kant van het weggetje te nemen. Voordat ik vanavond zonder sokken naar bed moet, voldoe ik maar aan deze opdracht.

Dan nog even een kleine observatie mijnerzijds. De overbuurman is gisteren niet van zijn stoel geweken, maar vandaag gaat hij iets aan zijn buikje doen. Plotseling zie ik hem in wielerkledij verschijnen, maar vervolgens ploft hij weer op zijn stoel. Wat blijkt, hij wil zijn route op zijn navigatie zetten. Dat lukt kennelijk niet, want bijna een uur lang blijft hij prutsen.

Hoewel de eerste meters op het grind nog wat onwennig en wiebelig aanvoelen, rijdt hij eindelijk weg.

Als wij teugkomen van onze fietstocht zit hij met een rood hoofd ook uit te puffen.

De douche heeft zijn werk gedaan en de wieleroutfit hangt te drogen, hoogste tijd voor een biertje!

Beekbergen 7

 Een korte Blog vandaag. 

Als we laat wakker worden is de zon al achter de bomen vandaan gekomen en laat de  camper alweer het vertrouwde gekraak horen. Het is rondom de camper angstvallig stil. Waar je normaal de vele kinderen hoort spelen, blijft het vandaag tot wel half elf stil.

Het belooft een heerlijke dag te worden. Qua weer klopt dat wel, maar ikzelf bespeur een vervelende keelpijn wat gepaard gaat met hoofdpijn. Veel puf zit er niet in het lichaam.

Na de lunch kruip ik maar op bed en val weer in slaap. De plannen om nog een eindje richting Loenen te fietsen, worden op de langere baan geschoven.

Ik zie nog net het einde van Parijs-Roubaix waar Dylan van Baarle deze enerverende wielerwedstrijd op zijn naam schrijft. 

Hoofd-cuisine maakt een heerlijke maaltijdsoep van een doos vol verse groenten. Ze was bij de Albert Heijn tijden bezig om een groentesoeppakket te vinden, waar geen staafmixer voor nodig is..... 

De bekerfinale voetbal tussen PSV-AJAX is enerverend en eindigt in 2-1.

Ach, hebben ze in Eindhoven ook een prijsje!

Beekbergen 6

 Even een perspectief dingetje, zo het zich in mijn hersenen afspeelt.

Gistermiddag doen we bij de Albert Heijn in Beekbergen inkopen voor het komende Paasweekeinde. Als mijn oog dit reclame bord ziet valt mij de naam van deze tulband op. "Moskov" gelijk begint mijn brein te ratelen. "He, dit kan helemaal niet, moeten we dit niet ook boycotten?" ..... Ik kom er niet uit, want stel je voor dat we geen Russische producten meer zouden kopen en/of gebruiken, mag ik dan ook geen Dostojevki, Tolstoi, of "Oom Vanja" van Tsjechov meer lezen? Wat moeten die mensen die hun benzine van Lukoil via een pasje betrekken? Aldi Duitland voert al een Vokda boycot uit, maar gelukkig drink ik dat al een tijdje niet meer. Even terug naar de tulband, moeten we nu alle recepten, van deze Moskovische tulband, deleten? 

Vandaag hebben we, zo ze dat in Frankrijk noemen een "slow start". Nu wordt de drang om naar buiten te gaan ook wel een beetje getemperd door de temperatuur. Het is rond de 8 graden en dat is frisjes te noemen. Dus genieten we extra lang van het ontbijt, om bijna aansluitend ook maar koffie te drinken. Via Netflix bekijken we de laatste aflevering van Bridgerton en....... spoiler allert..... "Ze krijgen elkaar."

Zo rond de klok van half twee komt de wandelkaart op de tafel en wordt er een route uitgezet door het Liederholt bos. De route is ruim 4 kilometer, dus de echte wandelschoenen gaan aan.

Enorme bulten met gekapte bomen komen we tegen en van al het hout, van deze stapel, worden OSB platen gemaakt.

Deze stapel, van een iets andere kwaliteit, zal worden gebruikt voor de fabricage van MDF platen. MDF wordt meestal binnenshuis gebruikt, denk aan de Ikea meubeltjes. Hier probeert Hoofd-ecologie de leeftijd te schatten van deze stammen, maar na 35 jaar dreigt ze in slaap te vallen, dus stopt ze met jaarringen tellen. 

Ik zie U trouwens denken, "Hoe weet hij nu zo precies waar wat voor wordt gebruikt?" 

Eigenlijk is het antwoord net zo flauw als simpel. Op iedere stapel zit een label geniet, met daarop de tekst waarvoor het gebruikt gaat worden.

Maar ja, na zoveel inspanning gepresteerd te hebben wordt je soms wel een beetje "melig."

Nog even over de camping. Toen we hier aankwamen was dit straatje leeg en  verlaten, maar gedurende de dag van gisteren en vandaag staat alles afgeladen vol. Auto's mogen niet bij de caravan blijven staan, dus is de kleine parkeerplaats afgeladen met auto's.

Beekbergen 5

Vandaag is de dag van het "Umziehen" van de camperplaats naar de camping. Fietsen op de camper, alles rij-vast zetten, de plee legen. Het zijn allemaal van die handelingen die wij al honderden keren hebben gedaan.

We hebben al uitgezocht dat we via ingang 2 moeten rijden, want anders komen we er niet, of ik moet het vers aangeplante struweel doorkruisen. Probleem één doet zich al voor als we voor de slagboom staan. Die gaat open als je kenteken bekend is bij de receptie. Maar ja, die weten dat wij verkassen, dus!

Vooruit en achteruit rijden brengt geen soelaas. De camera herkent ons in het geheel niet. Er vormt zich achter ons al een opstopping. Nou is dit een beetje overdreven, 2 autootjes staan op ons te wachten. Één daarvan is van de camping en die gaat bellen! Maar jammer, niet voor ons, dus rijd ik de camper maar even terug en pak zelf de telefoon. "Gaat U maar voor de slagboom staan, doe ik hem open." 

Maar,.... als we op de plek aankomen, is deze bezet!!! Dus bellen we maar weer met de receptie. "Nou, die mensen mogen daar helemaal niet te staan" is het antwoord van de receptie, "Maar we sturen iemand!" Daar wil Hoofd-plekjes niet op wachten en vraagt de mensen wanneer ze vertrekken. Ook de opgeroepen jongeman, in zijn golfkarretje, vindt het vreemd en vertrekt weer naar de receptie, want zijn portofoon is leeg en hij kan ze niet bereiken. Als hij terugkomt is de melding dat wij "Naar een andere plek mogen." Dit omdat deze mensen tot 12.00 uur mogen blijven staan. Snapt U het nog? We zetten de camper op een parkeerplaatsje en wachten tot hun vertrek. 

Eindelijk, we staan! Euh..... jammer.... het water doet het niet! U raadt het al, we bellen nog maar weer even met de receptie. Nou, daar gaan ze iets aan doen. De jongeman, in zijn golfkarretje, denkt van alles, maar doet niets. Als we een uurtje later vragen hoe het zit, krijgen we te horen dat een collega vanmiddag komt. Wij gaan boodschappen doen in Beekbergen..... Als we terugkomen hebben we water, hoewel ik uit voorzorg alvast 20 liter heb aangevuld. "Better save dan sorry."

Terug naar gisteren, want daar valt nog wel iets over te vertellen.

Na het Kröller-Müller Jachthuis voelt Hoofd-musea zich nog zo fit, dat ze het nodig vindt ook nog maar even de Beeldentuin van het Kröller-Müller museum "te doen", want daar zijn we nog nooit geweest. Breng daar maar eens iets tegenin. Nu ligt dat museum niet echt "naast de deur" van het Jachthuis, dus mogen we nog even 5 kilometer door het park fietsen. Maar het is de moeite waard, echt.

Als we even later een gerenommeerde kunstkenner aan de telefoon krijgen, vraagt deze of wij de denker van Rodin al hebben gezien. We moeten ontkennend antwoorden, omdat we alleen het beeld van een denkende vrouw van Émile-Antoine Bourdelle hebben gezien. Hij vindt dat een "Utopisch" beeld, een vrouw die denkt. Later ontdek ik dat het beeld La grande Pénélope heet, dus dat ze ook niet echt aan het denken is.

Hoofd-beelden is helemaal gefascineerd door het prachtige, drijvend,  beeld in de vijver, waarvan ik denk dat het een zwaan is, of moet voorstellen.

Wat wij allebeide leuk vinden zijn deze verschillende menselijke koppen, van de Belgische kunstenaar Jan Fabre, die een dierlijk kenmerk hebben meegekregen.

Waar we eigenlijk nooit aan ontkomen is een bezoekje aan een museumwinkeltje. Hoofd-souvenirs moet natuurlijk naar binnen. Het is een kwestie van berusting en daar is door de meeste musea rekening mee gehouden. Want, tactisch genoeg, hebben ze banken tegenover de ingang van het winkeltje geplaatst.

Beekbergen 4

 Wat nou als Hoofd-herinneringen 30 jaar geleden een bezoek heeft gebracht aan het Jachthuis Sint Hubertus en al die jaren de drang heeft gevoeld het Jachthuis nog eens te bezoeken. Dit omdat het heel veel indruk op haar heeft gemaakt. Ik zeg, koester die herinnering, maar wat Hoofd- in haar hoofd heeft..... enzovoort, etcetera.

Dus worden er gisteren digitale kaartjes besteld voor een rondleiding in het St. Hubertushuis. Maar ja, dan moet je het immense park ook nog in, dus ook daar dien ik kaartjes voor te regelen.

Dus stappen we kwart voor elven op de fiets voor een fietstocht van 10 km, want onze rondleiding begint om twaalf uur.

Het is en blijft adembenemend, zo prachtig is dit gebied, wat eigenlijk kunstmatig is aangelegd door de familie Kröller-Müller. Ook alle "Wilde" dieren zijn door de familie ingevoerd. Zelfs kangoeroes zijn geprobeerd, maar die sprongen over het hek en zijn verdwenen.

Natuurlijk zijn we veel te vroeg voor de rondleiding, dus vermaken we ons met de enorme karpers in de aangelegde vijver, van het jachtslot. Later zullen we horen dat de gehele bodem bedekt is met een bitumen laag, omdat anders de vijver zou leeglopen.

Wat treffen wij het met het weer. Het is zonnig, zo rond de 17 graden, alleen het briesje voelt fris aan.

Hieronder een "korte" samenvatting van de rondleiding.

In 1914 besloot het echtpaar Kröller-Müller tot de bouw van een buitenhuis op hun pas verworven landgoed De Hoge Veluwe. Het ontwerp werd gegund aan de architect Hendrik Petrus Berlage. Hij ontwierp niet alleen het huis, maar ook het interieur, de meubels, de tuinen, dienstgebouwen en zelfs een brug bij het Jachthuis. Zo ontstond er een samenhangend geheel, een zogenaamd "Gesamtwerk." 

De bouw duurde van 1915 tot 1920. Het was een opdracht waar veel geld mee gemoeid was. Berlage was vrij in zijn ontwerp, waardoor zijn ideeën over vormgeving volledig tot uiting konden komen. Berlage staat bekend om zijn ver doorgevoerde symmetrie in zijn ontwerpen. Daardoor ontstond er een gevoel van onvrede bij Berlage, nadat het opdracht gevende paar zich steeds maar opnieuw met de ontwerpen bemoeide, wat tot voortdurende aanpassingen leidde. De wens om aan het bijna voltooide gebouw alsnog een serre toe te voegen, was voor Berlage aanleiding om zich terug te trekken. Henry Van de Velde nam zijn werk over.

Die symmetrie, zo links eruit ziet moet ook rechts eruit zien, voert Berlage tot in het oneindige door.

Hier een voorbeeld van het bijgebouw over deze symmetrie van Berlage. Het kan bijna niet anders of Berlage moet een verregaande vorm van autisme hebben gehad.
 

Ik sta bij de eerste zaal nogal ver achteraan, als de meneer van de rondleiding zijn verhaal doet. Het valt mij op dat de witte pijlen op de kast allemaal dezelfde kant uitwijzen, niet symmetrisch dus. Als ik ernaar vraag, schrikt de rondleider, pijlen, pijlen, ik zie geen pijlen. Maar wat blijkt, het is de lichtinval, vanwaar ik sta, die het doet lijken of er pijlen op de kast staan. Één ding is wel duidelijk, de rondleid meneer heeft weer een een leuke grap voor de volgende groepen. "Laatst was er iemand....."

Wat ook geen symmetrie bevat zijn de glas in lood ramen boven de ingang. 

Het is het verhaal van Sint Hubertus. Het middelste raam stelt St Hubertus knielend voor. Hubertus ging op Goede Vrijdag jagen, wat gelijk stond aan heiligkennis. Toen hij een hert wou schieten, verscheen er een boodschap boven het Hert: "Of U bekeert zich, of U sterft. Hubertus bekeerde zich tot het geloof en bracht het tot Bisschop. Zo zien we, het is nooit te laat voor een bekering.

Aansluitend aan de rondleiding, gaan we ons te buiten aan elk een broodje zalm met een cappuccino. Ach, het mag wat kosten zegt Hoofd-financiën.

Alsof het allemaal nog niet genoeg is, "doen we ook nog even" het Kröller-Müller museum, maar Hoofd-redactie vindt het voor vandaag voldoende, dus morgen meer!

Beekbergen 3

 

Dit is, zeg maar, mijn uitzicht zodra we op de fiets zitten. En zeg nou zelf: "t' kon minder." Natuurlijk, de omgeving draagt ook haar steentje bij en daar is hier op de Veluwe geen gebrek aan.

Wat te zeggen, dat tijdens een ritje door het dichte Sparrenbos, dit zich plotseling aan je ogen en geest voltrekt. Ik kan dan niet anders dan in de remmen te knijpen en hier even stil te staan.

Of als we door "Kippenbos" peddelen en er zich opeens dit tafereel aan je ogen ontvouwt. Wie goed kijkt ziet rechts op de foto een kobalt blauw jasje op een fiets. Want een kerk heeft op Hoofd-religie een niet te weerstane drang om het kerkje van dichtbij te bekijken. Trouwens, de meeste mensen kennen Kippenbos als Hoenderloo. Sorry voor de verwarring!

Terwijl Hoofd-fotografie zich bezighoudt met de juiste compositie van dit plaatje, stort ik mij op de onderstaande wens put, die zich verschuilt tussen de twee woudreuzen.

Ik wandel er even naar toe en doe een wens. Nu maar afwachten of de wens ook uitkomt, maar dat duurt nog wel even.

Had ik het aan het begin van deze blog over een mooi uitzicht. Dit zien wij vanuit de camper door de vooruit, als langzamerhand de duisternis invalt en de verlichting aangaat.

Hoe mooi dit plekje ook is, vrijdag verkassen we naar de officiële camping, want het camperveld en de camperplek is voor het complete Paasweekeinde helemaal volgeboekt. Vanmorgen loopt Hoofd-reserveringen nog even langs de receptie om te vragen of er nog andere plekjes beschikbaar zijn gekomen. Ze krijgt een lijst met een paar "vrije" plekken en wij worden gevraagd hier "even" langs te lopen. Nou, dat is een hele tippel en het zweet laat zich niet onbetuigd. 

Het einde van dit lied(je) is, dat we op de allereerste aangewezen plek gaan  staan. 

Beekbergen 2

 Vanaf onze plek hebben we het uitzicht op deze jongeman die een beetje sfeer in het zwembad moet brengen. Nu is op dit moment de sfeer ver te zoeken, want het zwembad is nog niet open en er worden allerlei werkzaamheden uitgevoerd. 

Ook aan het pierenbadje wordt nog enig onderhoud gepleegd, met als gevolg dat het verre van rustig is op de camperplek. 

We springen op de fiets en brengen een bezoekje aan Beekbergen. Inderdaad een bezoekje, want na de prachtige tocht door het bos, rijden we twee keer de Dorpsstraat op en neer en daarmee hebben we kennelijk genoeg gezien.

Eigenlijk maken we ons een beetje ongerust over de staat van het Veluwse bos. Dicht tegen elkaar geplante bomen gedijen daar niet echt door. Nu, in April, is het maar een kale bedoening in het bos en is er nog geen blad te zien.

Misschien ook daarom wordt er meer ruimte tussen de bomen, door middel van kap, gemaakt. Grote bulten door de shredder gehaalde bomen die tot houtsnippers zijn gemaakt, liggen langs het bospad.

Dan nog even een vreemde tekst die ik op het toilet tegen kom. Hoeveel mensen zullen dit "na" gebruik daadwerkelijk doen? Misschien ga ik het beheer van Het Liederholt met een tip verrijken, door een briefje eronder te hangen met de tekst. "Misschien is het verstandig het ontsmetten OOK van tevoren te doen".

Beekbergen 1

 Ik val maar gelijk met de deur in huis. Want als Hoofd-tripjes aangeeft dat ze graag weg wil en mij vraagt, hoe ik daar over denk, maak ik een levensgevaarlijke fout. "Ik blijf net zo lief thuis!" Even zijn we niet meer "on speaking terms". Totdat ik vraag wat er aan de hand is, "Nou ik wil weg, dus......" Wel mannen, dan is dat feit ook weer beslecht. "We gaan dus!"

De boeken komen op tafel en er wordt een plan gemaakt. Dat wil zeggen, we gaan naar Het Liederholt. Echt jaren geleden, we gingen met een zogenaamde "georganiseerde" reis naar Marokko. Velen van jullie kennen het programma wel, of hebben het ooit eens gezien. "We zijn er bijna." Een hele groep oudjes rijden achterelkaar naar een plek. Daar doen ze allerlei spelletjes en rijden de volgende dag weer ergens anders naartoe. Heel spannend allemaal! 

Bij ons ging dat natuurlijk anders, maar dat is allemaal na te lezen op deze blog.

Maar de voorbesprekingen van de NKC werden allemaal op Het Liederholt gehouden. Zo konden de avonturiers ook met elkaar kennis maken. Dus wij gaan, 9 jaar later, wederom naar deze camping. Met alle gevolgen van dien. Want ook dit jaar worden er weer reizen georganiseerd, door de diverse organisaties, zoals ASCI, NKC, ANWB enzovoort, enzovoort. 

Precies kwart over negen, rijden we bij ons huis vandaan, nadat we de buurvrouw nog even hebben gevraagd of zij de vuilnisbak aanstaande donderdag bij de weg wil zetten.

Kenmerkend is altijd het uit steen opgebouwde teken van de TT-Assen. Deze letters staan overigens voor Tourist Trohpy en zijn ontleend aan de befaamde TT races op het Isle of Man. (Engeland)

Bij het surfstrand van Nulde probeert Hoofd-fotografie de waterskiër vast te leggen, maar is net een beetje te laat. 

Het smalle weggetje naar Het Liederholt weten we ons nog wel te herinneren.

Voor de receptie, van Het Liederholt, is het een komen en gaan van campers en in de receptie pik je de begeleiders er onmiddellijk tussen uit. Herkenbaar aan de hautaine houding en de manier waarmee ze tegen de receptie praten. "Ik heb even met de groep geëvalueerd en ze zijn enthousiast over de camping, ook over jullie" en hij wijst al het personeel aan "zijn ze heel tevreden."

Als de dame klaar is, draait ze zich om, kijkt ons "op en aan" om zich ervan te vergewissen dat het niet een stel van "haar" groep is. Nee, dus wappert ze met haar rechterhand en als we niet snel genoeg reageren, snauwt ze "Mag ik misschien even passeren?" Ze is begeleidster van de ACSI reizen en dan heb je wat bereikt in het leven, nietwaar?

Dan het personeel. Ze doen hun uiterste best om een vrij plekje voor ons te zoeken, want het blijkt, dat de gehele camping + camperplaatsen, afgeladen vol staan.  Maar ja, dat kun je wel verwachten, zo pal voor het Paasweekeinde en de komende dagen mooi weer!

Voor de komende week krijgen we het laatste plekje op de camperplek, daarna mogen we verhuizen naar nr. 02 op de camping.

 

Weer thuis

 

Soms neem je een ad hoc beslissing, die heel goed blijkt uit te pakken. Want als we een paar dagen geleden, in Zuid Limburg, nog van deze in bloei staande Magnolia staan te genieten, kunnen we niet bevroeden dat het weer een enorme omslag zal maken.

Half januari vertrekken we richting Spanje en hebben we de eerste 7 weken prachtig weer en leven we zorgeloos, voor het lieve vaderland weg. Eerst 4 weken in Benicassim, daarna nog een paar weken in Oliva. Dan begint het weer ons parten te spelen en "vluchten" we terug naar Nederland.

De 2 weken in Noorbeek worden we opnieuw verwend door prachtig weer en niet te vergeten een schitterende omgeving. Maar het koudefront komt steeds dichterbij, dus....

gaat Hoofd-inpakken op haar knieën, om al onze spulletjes weer een plek in de camper te geven. Het is een precies werkje en ik mag mij daar dan ook niet mee bemoeien. In een uitzonderlijk geval mag ik dingetjes aangeven, maar dat is het dan ook.

De "Futbak" staat weer voor de deur. Bedekt met een laag sneeuw en dat op 1 april, zeer uitzonderlijk.

Wij hebben onze vitamine D aangevuld en de zon heeft ons weer een kleurtje gebracht, zodat wij er gezond uitzien. Inmiddels is de koel- en kledingkast in de camper weer op- en ingeruimd, de diverse wassen gedraaid en is het wachten op de eerste voorjaarswarmte om weer te vertrekken.
 

Tot dan.......