dinsdag 7 november 2017

Meastro

Nu we weer even weer thuis zijn brengen we meer tijd voor de televisie door. Wat mij dan opvalt zijn de hoos aan programma's waar zogenaamde BN'ers zich in allerlei bochten wringen bij, voor hen, ongewone activiteiten. Op het ijs, met een fotocamera om de nek of op een weg vol kuilen langs een misselijkmakend afgrond . Maar zondag val ik in een programma dat, volgens mij, zijn weerga niet kent namelijk Maestro. Hierin proberen BN'ers een orkest te dirigeren. Ik zie daar Waldemar Torenstra,Waldemar waarmee ik in een grijs verleden nog eens door de Ardennen aan het zwoegen was, op de bok, want zo noemen ze het steigertje waar de dirigent opstaat, die kennelijk een fout maakt. “Hij gaat niet in tweeën” is het commentaar. Kijk, ik zie het niet. Als in Heel Holland Bakt, die mevrouw niet van de Cheescake af kan blijven, weet ik dat het heel lekker moet zijn. Als het orkest, onder leiding van MMA vechter Remy Bonjalski, Remycompleet door elkaar begint te spelen, hoor ik wel dat er iets gruwelijk mis is. Maar de jury vindt dat het “best goed” is gegaan!

Met plaatsvervangende schaamte bekijk ik, min of meer verplicht omdat Hoofd televisie dit wil zien, het verdere verloop van het programma. Het wordt me allemaal eigenlijk teveel en dreig af te haken. Totdat de weer opgekrabbelde Patricia Paay aan de beurt is.Patricia

Zij krijgt een oefenopdracht om met haar rechterhand met het dirigeerstokje (of de Baton) te zwaaien en tegelijkertijd met haar linkerhand een taart aan te snijden. Verbijsterd volg ik dit tafereel en bedenk dat ze nu toch mooi even mee liften op het succesverhaal dat Heel Holland Bakt heet.

zaterdag 28 oktober 2017

Wij geven U graag iets terug..

Rond 7 uur in de avond gaat de bel. Op zich een vreemde tijd voor bezoek.Het is 4 oktober, dierendag, en een buurvrouw staat voor de deur met in haar hand een gigantische collectebus. U kent ze misschien wel, zo’n moderne plastieken groene bak, waar geen kop of kont aan te herkennen valt. De buurvrouw loopt vandaag voor de dierenbescherming. db

Om heel eerlijk te zijn, had ik bij ieder ander hartelijk bedankt voor de eer, maar ja, het blijft je buurvrouw die zich het lot van dieren aantrekt. Het is ook nog eens verschrikkelijk slecht weer, zo slecht dat er uitgebreide dijkbewaking is afgekondigd. Dus doe je iets in de collectebus. Als dank voor de gulle gift krijg ik een kraslot in de handen geduwd.

De volgende morgen zet ik mezelf achter de laptop, want je bent toch nieuwsgierig wat je dan hebt gewonnen, nietwaar?

“Als dank voor uw steun GRATIS kans op mooie prijzen!”

schreeuwt de website me tegenmoet. Om te beginnen moet je jou persoonlijke “WinCode” ingeven. Het valt me op dat, pal daar onder, het kopje “Code kwijt?” vermeld staat. Nieuwsgierig als ik ben druk ik op de button en als bij toverslag staat daar een wincode, die totaal verschilt van de mijne. Ai, zo persoonlijk is dus die code nou ook weer niet.

  “Waar kunnen we Uw prijs naar toe sturen?” bevorderd mijn wil om de gevraagde gegevens in te vullen. Als dan ook een bankrekening moet worden ingevuld beginnen er bij mij alarmbellen af te gaan. Pardon, geen geldprijzen, waarom dan wel mijn banknummer? Nou het is heel simpel, als je daarna het vinkje “Algemene Voorwaarden” aanklikt, doe je vanaf dat moment mee aan de “Nationale Postcode Loterij”

Dit kan toch niet zomaar, bedenk ik bij mezelf, dus speur ik de website nog eens af. Bovenaan staat een link “hoe werkt het

Als ik daar op klik ontdek ik het volgende.

In het bevestigingsscherm nadat de deelnemer op de button ‘activeer mijn gratis kans’ heeft geklikt, ontvangt Deelnemer een vrijblijvend kennismakingsaanbod van de Nationale Postcode Loterij.

Dit kennismakingsaanbod is duidelijk afkomstig van de Nationale Postcode Loterij en wordt ook als zodanig gecommuniceerd. Deelnemer kan in gaan op dit aanbod, maar dat hoeft niet. Ook als deelnemer niet op het aanbod in gaat, doet hij nog steeds mee met de gratis kans actie. Als Deelnemer wel ingaat op het aanbod van de Nationale Postcode Loterij, speelt hij/zij tot november gratis mee met de Nationale Postcode Loterij. Hierna speelt hij/zij automatisch betaald verder voor € 13,- (per december 2017 € 13,25) per lot, per trekking, incl. StraatprijsVerdubbelaar. Er zijn 14 trekkingen per jaar en men kan opzeggen wanneer men wilt.

npl-logo

Mijn gulle gift was bijna uitgemond in een extra gift van €159,-

maandag 23 oktober 2017

Stroffelstiennen

“Waar haal jij je achtergrond informatie vandaan als jij je verhalen schrijft, over wat je zoal onderweg beleeft”, vraagt mijn oudere broer, één van de meest trouwe lezers van deze blog. Het is zo’n gesprek, dat je regelmatig hebt maar waarvan je op voorhand niet het idee hebt, dat daar een soort verband uitkomt. “Tja, het is een combinatie van het stellen van vragen aan betrokken mensen, maar ook zeker het lezen van bijschriften en de manier waarop je om je heen kijkt”, antwoord ik.  Maar Ik merk dat dit niet helemaal datgene is, wat hij ervan verwacht, dus vul ik aan. “Zo liepen we een paar maanden geleden door Stralsund en daar ontdek ik kleine koperen plaquettes in het trottoir”.

Stolperstein_Else_Liebermann_von_Wahlendorf_Berlin_Budapester_Strasse (800x600) 

Op die plaquettes staan namen, die waarschijnlijk van Joodse en omgekomen mensen zijn, die daar gewoond hebben.

Nu is mijn broer actief in de de bouwwereld van Sneek, ons beider geboorteplaats, en er ontspint zich een verhaal over zijn inbreng bij het aanbrengen van diezelfde soort “Sroffelstienen” in de gemeente Sneek. “Ik stuur je wel een paar foto’s”, sluit hij zijn verhaal af. Deze ochtend open ik zijn mail, waarin een groot aantal foto’s een verslag vormen van de diverse plekken waar deze stroffelstienen, in Sneek, zijn aangebracht.

IMG_3601

Hier staat hij de steenlegging kritisch te volgen (bruine jas).

IMG_3576

Als ik deze foto bekijk, komt de steenlegger mij enigszins bekend voor. Ik heb deze man eerder gezien!

Ik spit mijn opgeslagen foto’s van onze laatste reis nog eens door en wat blijkt.

Demig

Het is dezelfde Gunter Demnig, die ook in Stralsund deze “Stolpersteine” heeft gelegd. De kunstenaar noemt ze Stolpersteine omdat je erover struikelt met je hoofd en je hart en je je moet buigen om de tekst te kunnen lezen.

Op 16 december 1992, de vijftigste verjaardag van het bevel van Heinrich Himmler tot deportatie van duizend Roma en Sinti, plaatste Demnig voor het stadhuis van zijn woonplaats Keulen een steen met daarop een messing plaatje met de eerste regels van dit bevel.

Gunter Demnig heeft tot nu al meer dan 57.000 Stolpersteine geplaatst in 1600 steden en dorpen in twintig landen.

Als antwoord op zijn eerste vraag “Nou, zo dus!”

dinsdag 17 oktober 2017

Ieder voordeel heb z’n nadeel

Deze Cruijffiaanse uitspraak schiet door mijn hoofd als mijn Hoofd-tuinieren bij terugkomst van onze camper-trip door Noord Duitsland de kreet slaakt: “Er zit allemaal mos en gras op het pad van de tuin”. Nu vind ik persoonlijk mos een prachtige grondbedekker, maar daar denkt mijn tuinvrouw geheel anders over.

IMG_20171008_120710 (800x450)IMG_20171008_152056 (800x450)

Als ik terug kom van mijn jaarlijkse weekeinde zeezeilen, die mijn gezondheid goeroe te baat neemt om een relaxed dagje sauna te pikken, hoor ik de beginselen van een, wat later blijkt, enorme tuinklus. Nu hoor ik een aantal puriteinen al roepen, “ho, ho wacht eens even, zeezeilen, zeezeilen, je bent alleen maar het IJsselmeer overgestoken, opschepper!” Ik weet het mensen, maar ik ben nog uit de tijd van Silvian Poons en daar ken ik dan weer de Zuiderzee ballade van “Ooit was IJsselmeer nog Zuiderzee”. Maar dit geheel terzijde. In ieder geval zie ik mijn eega, een paar dagen later, op een laag krukje voorovergebogen op het tuinpad zitten. Ik kijk dit tafereel een tijdje aan en ontdek dat ze de steentjes, van het 10 meter lange pad, stuk voor stuk aan het ontdoen van mos en aan het reinigen is. “Zo heet kan het in zo’n sauna toch niet zijn, dat je daar een zonnesteek van oploopt?”, bedenk ik mij. “Waar ben je in hemelsnaam mee bezig?” en …. na een kleine stilte: “Ik wil het split eraf, om er worteldoek onder te leggen”.IMG_20171017_113847 (800x450)

IMG_20171017_113834 (800x450)

IMG_20171017_155656 (450x800)

Kortom, een week later, 350 kilo split, 125 kilo ophoogzand en ik 3 kilo lichter, ligt het nieuwe pad er weer bij alsof er niets is gebeurd.

woensdag 20 september 2017

Groningen

Groningen? Inderdaad, ik ben net zo verbaasd als U, lieve lezers en lezeressen. De plannen lagen namelijk gisteravond nog totaal anders. “We blijven hier in Wildeshausen nog een dagje staan en dan nog een nachtje ergens aan de Eems en dan zien we wel”. Je gaat dan lekker relaxed slapen, nietwaar?

Vanmorgen, rond half acht, gaat mijn Hoofd-reizen even naar het toilet. Daar word ik wakker van en opper, “doe gelijk maar even de kachel aan, want het is frisjes”. Als antwoord krijg ik, “Het is nog maar half acht, of wil jij ook naar huis?”

Kijk, als man moet je, ook al is het vroeg in de ochtend, altijd alert zijn op bepaalde zinsbuigingen, toonhoogtes en klemtonen. Bij mij doet het woordje “ook” het werk. “Wil je naar huis dan,” vraag ik nog even, voor de vorm natuurlijk! Wat er dan volgt zijn een reeks argumenten, die kennelijk gedurende de nacht aan de oppervlakte zijn gekomen. Voor ons mannen, geloof me, is de inhoud van deze argumenten totaal niet relevant. “Zij wil naar huis, punt.”

Dus om kwart voor acht sta ik de plee te legen, de stroom af te koppelen en niet te vergeten, mij geestelijk voor te bereiden op een tochtje van ruim 2.5 uur achter het stuur. Als ik de TomTom aan zet, zie ik een stroom van wegwerkzaamheden op het rechter schermpje van de navigatie verschijnen.

Dan vragen mensen mij wel eens, “Hoe hou je dat 8 maanden per jaar vol, met elkaar, in zo’n klein campertje?” Mijn antwoord luidt steevast. “Signalen lezen en interpreteren”, zo simpel is het.

DSCN6284 (800x450)DSCN6287 (800x450)

Dus verlaten we het mooie Grossenkneten in Niedersaksen en storten ons in de wereld die “Wegwerkzaamheden” heet.

DSCN6290 (800x450)

Want de ene wegversmalling volgt de andere op en overal zijn ze druk bezig de Duitse wegen mooier te maken.

DSCN6294 (800x450)

Wat wel een beetje gek aanvoelt is dat het koolzaad al in bloei staat, of is het nog steeds? Ik weet dat je ook zomerkoolzaad hebt wat dan in Augustus geoogst gaat worden. Maar ja, ik ben geen boer… hoewel… daar denkt een klant bij de Lidl in Bunde kennelijk anders over.

Als we, voor de kassa, in de lange rij staan vraag ik de kassière of er nog een kassa open kan. Het lampje van Kassa 4 gaat branden, dus zet ik daar mijn spullen op de band. Iets te snel voor wat betreft Hoofd-inkoop, want die moet nog iets halen. Als ze terugkomt, staat een forse Groninger kerel haar een beetje in de weg. Ze tikt de man op zijn schouder om te passeren, maar daar is het heerschap niet van gediend en begint “uit te varen”. Ik hoor het even aan en vraag hem dan wat er aan de hand is. “Niets hoor”, zegt ie zalvend. Maar even later begint hij weer te zemelen. Ik word pissig! “Zeg vriend, als er niks aan de hand is, waarom zeik je dan nog steeds door?” Het wordt stil. Maar als we buiten staan, begint de ei.el opnieuw te roepen. Ik tel maar even een paar keer tot 10.

We zijn de komende maanden weer in Nederland!

dinsdag 19 september 2017

Wildeshausen 2

Op deze 3e dinsdag van september gaan wij saampjes prinsheerlijk de sauna in.

IMG_20170918_124655 (800x450)Want als je zo dichtbij een Wellnes staat is het bijna misdadig om niet te gaan. Als we met onze badjassen en handdoeken richting sauna wandelen komen we onze buurman tegen.  “So, geht es in die Wanne?”wanne2

Nu is “Wanne” een oudere afkorting van “Badenwanne” oftewel badkuip, maar aan zijn leeftijd te zien denk ik dat hij een “Tobbe” bedoelt.

We beginnen rustig aan in een sauna van 75 graden, maar dat is hoofd sauna veel te koud. Zodra de gelegenheid zich voordoet gaat ze naar een “Aufguss” (opgieting). Voor de niet Wellnes gangers, een “Aufguss” gaat als volgt te werk.

Je kruipt met veel teveel mensen in een krappe sauna ruimte. Als je dan ingeschikt zit, is het zo krap, dat als je om zou kijken je het klokkenspel van je achterbuurman voor je neus ziet hangen, want die zit ruim 80 cm hoger met zijn benen uitelkaar, want daar zit jij. Op een gegeven moment komt een jongeman of jongedame, met een satanische lach, de ruimte binnen. Zelf in de “Hallo” begroeting klinkt iets venijnigs door van “wacht maar, jullie zullen nog spijt krijgen dat jullie hier naartoe zijn gekomen. Stel je wel even voor dat deze jonge mensen dit ieder halfuur moeten uitvoeren. Dan begint dit jongmens water op de gloeiendhete saunakachel te gooien, al dan niet vergezeld met een verstikkend geurtje. Alsof dat nog niet genoeg is gaat dit figuur met een handdoek lopen zwaaien. De veel te hete en vochtige lucht beneemt je de adem. Soms wordt dit ritueel “opgeleukt” door honing uit te delen, waar je jezelf dan mee moet insmeren. Kijk ik kom uit een omgeving dat je dat op een broodje smeert, of heel luxe in de yoghurt doet. Als het boven beschreven ritueel ten einde lijkt te zijn, begint, tot mijn ontsteltenis, alles nog een keer opnieuw.

Ik zeg het nog maar eens, het is niet mijn kopje thee. Maar als ik mijn spa-eega terug zie komen ontwaar ik op haar, hoogrode, gezicht een gelukzalige uitdrukking en daar gaat het tenslotte om, nietwaar?

Wat ik al voorspelde, de camperplek is volgelopen. Sterker nog, er zijn enkelen weer rechtsomkeert gegaan omdat er geen plaats meer zou zijn.

IMG_20170919_072633 (800x450)

Nu zijn er caravan figuren die het wel heel erg bont maken. Allereerst zijn camperplaatsen verboden voor caravans. Dit omdat deze combinaties heel veel ruimte innemen. Links in het hoekje staat een Deen, zover mogelijk weg en 2 plaatsen in beslag nemend. De meneer uit Aken doet het “ietsje” lomper. Zijn combinatie beslaat maar liefst 4 plaatsen. “Ach”, zegt mijn hoofd parkeren, “een kniesoor die daar op let”.

Let wel, ik ben die kniesoor!

maandag 18 september 2017

Wildeshausen 1

Tien minuten voor negen gaat het richting Fassbender, de Hymer-dealer in Oldenburg. Al aan het begin begint TomTom te roepen dat er “Stau” is, oftewel opstoppingen en vertragingen.

DSCN6277 (800x450)

We komen van de ene wegwerkzaamheden in een andere terecht, maar over het algemeen valt het reuze mee. Zeker als mijn navigator voor een andere weg kiest en we hiermee de dikste vertraging kwijtraken.

Bij Fassbender moet ik mij, van de receptioniste,  rechtstreeks tot “Der Meister” wenden, maar dat duurt even, want die zit aan de telefoon. Ik bereid mij op een langer verblijf voor, want de angst overheerst dat er iets met de boiler aan de hand is. Als “Der Meister” klaar is, leg ik hem het probleem uit. Normaliter wordt er dan een monteur bij geroepen, maar kennelijk heeft deze meester wel zin in een lastig klusje. “Ik loop even met U mee” en als hij het boilerkastje opentrekt en ik de kraan aanzet, zegt deze “Meister”: “aha, ik zie het al, er is een ventiel uit gerammeld, even kijken of ik dit onderdeel nog heb”. Nu zijn we een aantal dagen geleden, tijdens een wegomlegging, over een lange strook kinderkopjes gereden. Niet naar de zin van mijn bijrijdster: “Je rijdt veel te hard, doe normaal!” Ze heeft gelijk, het is een geluk dat ik m’n eigen tanden nog heb, want een gebit was er subiet uitgerateld. “Wel, nu heb je de poppen aan het dansen” zie ik haar denken.

IMG_20170918_111419 (800x450)IMG_20170918_111516 (450x800)

Een half uur na aankomst, zit het nieuwe ventiel tussen de uitloop en de boiler erin. € 26,99 is de rekening plus een enorme opluchting. Tjonge, wat is deze Fassbender toch een geweldige zaak.

Maar nu is het de vraag wat gaan we doen, zo dicht bij huis? Nu weet ik dat mijn levensgezellin dolgraag nog naar Wildeshausen wil, want daar staan we pal naast een sauna. “Maar Wildeshausen is weer terug”, zegt ze met een hoopvolle klank in haar stem. “Nou en, dat wil je toch graag? is mijn tactisch antwoord. “Wat lief van je!” zegt ze bijna juichend.

Kijk ik zit geramd voor vandaag.

DSCN6272 (800x450)DSCN6275 (800x450)Langs een prachtig weggetje gaat het richting Wildeshausen “Und Wir haben auch Bock auf’n Bock”. Alleen is het de vraag of er nog een plekje vrij is op deze camperplek.

IMG_20170918_124543 (800x450)

Het antwoord is hier gegeven, nadat de laatste zojuist is weggereden, staan we nu helemaal alleen op ons favoriete plekje, maar dat zal zeker niet lang meer duren.


 

zondag 17 september 2017

Soltau 3

Gisteren neemt mijn Hoofd sfeer nog even een kijkje bij het optreden van “Gerd der Heidesanger” en komt ”dolenthousiast” terug.

IMG_20170916_172223 (800x600)

Op het koude en natte terras, wat er overigens verder verlaten bij ligt, zit Gerd achter zijn moderne DJ tafel, waar hij Duitse schlagers ten gehore brengt. Hij ondersteunt deze muzieksoort door opgewekt de liedjes mee te zingen. Kennelijk moet dat laatste de feestvreugde verhogen. Wij kiezen toch liever voor de muzikale veiligheid van onze camper, om verder de avond door te brengen.

Vandaag belooft een ideale zondag te worden, compleet met WNL op zondag, Harry Mens met Businessclass, gevolgd door Buitenhof, maar bovenal Formule 1 met Max Verstappen en om half vijf, Live PSV-Fey (Voor sommigen, dat is voetbal).

IMG_20170917_123009 (800x450) Zo zit de één heerlijk in de zon te genieten van haar digitale boek, terwijl de ander zijn schotel op Astra 3 richt om dit alles via Ziggo en Fox sport live mee te beleven. Want beide zenders zijn dit weekeinde gratis te bekijken, wat een feest!

IMG_20170917_123408 (800x450)

Totdat……..  we de kraan binnen gebruiken, het water onder de camper vandaan komt. Dat is uitermate lastig als je je tanden wilt poetsen, je handen wilt wassen, of de plee wilt doorspoelen, want dan moet je onder de camper kruipen. Dat gister de waterpomp is vernieuwd, schijnt niet de oplossing te zijn geweest.

Dat wordt voor morgen dus het kompas richting Oldenburg instellen, om bij de Hymer dealer aldaar naar een oplossing te laten zoeken.

O ja, Max Verstappen ligt na 500 meter in de prak!

zaterdag 16 september 2017

Soltau 2

Soltau is een gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Het ligt precies in het middelpunt van wegen richting Hamburg, Bremen en Celle. Grappig om te weten is dat Klaas Dijkhoff, Nederlands staatssecretaris van Veiligheid en Justitie in kabinet-Rutte II, hier in 1981 is geboren.

Gisteravond gaan we in het camping-restaurant eten.

DSCN6254 (800x450)

Bij binnenkomst overvalt je onmiddellijk een gevoel van “vergane glorie”. De indeling doet, met simpele houten tafels en stoelen, zelfs een beetje triest aan. Compleet met de dronken stamgast aan de “teek” zou hier zo een verhaal kunnen ontstaan. De oude dame komt sloffend aan de tafel en wij kiezen voor “Vissticks met Pommes”, natuurlijk gecomplementeerd met een Paulaner Hefe Weitzen. Het bier is dusdanig koud, dat ik bang ben “bloemen op mijn buik te krijgen” zoals mijn moeder vroeger pleegde te zeggen. De vissticks komen uit de diepvries, dus iedere hap gaat gepaard met een mond vol lauwwarm vocht. Kortom, het eten past helemaal in deze omgeving. Als er, naast ons, nog een tweetal klanten binnenkomt, wordt zoonlief opgetrommeld. Het gaat te ver om te concluderen dat deze jongeman aan Korsakov lijdt, maar de verschijnselen zijn hem niet vreemd. Het maakt de entourage alleen maar triester.

De waterkraan heeft volgens mijn hoofd huishouding kuren, dus ga ik op onderzoek uit. De waterpomp blijkt niet naar behoren te werken. Nu hebben we al jaren een reservepomp aan boord. Dit omdat, op onze allereerste reis, de pomp het ook begaf. Dat was voor hoofd materiaal voldoende reden om een reserve aan te schaffen. Dus is het vanochtend “klus-time” en wordt er een nieuwe pomp gemonteerd.

DSCN6262 (450x800) 

Na de koffie gaan de fietsen van de camper, want we willen wel even in Soltau kijken. Ik ontdek, op Maps, een route over de camping en via het bos. Moet er alleen op de camping een opening zijn om op die route te kunnen komen. Na 2x rond de enorme vijver te hebben gefietst, vraag ik toch maar even.

DSCN6265 (800x450)

Er is ergens een hek waar we doorheen kunnen, dus weer op zoek. Als we uiteindelijk door een sprookjesachtig bos fietsen schiet mij de eerste strofe van een liedje van Heintje te binnen.

Ich bau Dir ein Schloß
sowie im Märchen

DSCN6268 (800x450)

Bijna tegelijkertijd stuiten we op deze tuin. Het staat er vol met sprookjesfiguren en in het prieeltje hangt een hart met daarin een foto van een pasgetrouwd stel.

IMG_20170916_140741 (800x450)De natuur en de liefde “tieren hier welig”. 

Het centrum van het stadje is reeds aan het leeglopen, want de winkels sluiten om half twee. Uitgezonderd de voedsel winkels, die zijn tot soms 23.00 uur open.

DSCN6270 (800x450)

De Aldi wordt aangedaan voor een paar inkopen en dan gaat het weer, via het prachtige bos, terug naar de camping waar vanmiddag “Gerd der Heidesanger” optreedt.

Dat gaat een geweldig feest worden,……. hopen we Winking smile.

vrijdag 15 september 2017

Soltau 1

De eerste gekleurde bladeren vallen vanochtend gestaag op ons dak, de zomer is afgelopen, de herfst kondigt zich aan.

DSCN6253 (800x450)

“Vor der Schranke”, is de uitdrukking en zo staan we, moederziel alleen, voor de camping Imbrock, waar we van alle camping faciliteiten gebruik mogen maken. Dat we hier staan is zeker NIET te danken aan onze Navigatie, in tegendeel. Als niet mijn eigenste navigator de gehele rit met de kaart op schoot had gezeten en keer op keer het apparaat overrulend, weet ik niet waar we uiteindelijk terecht waren gekomen. “Kolere”, wat een ongelooflijk kl…te apparaat. Was het een tijd terug zo dat het ding ons de meest “achterlijke” kleine weggetjes instuurde, nu willen we kost wat kost, Hamburg vermijden. We laten het ding een alternatieve route uitrekenen en kiezen daarvoor. Wat schetst onze opperste verbazing, wat later overgaat in ergernis, “IJzerenheinig” blijft het kreng ons de “Autobahn” opsturen, richting Hamburg. Het gaat zo ver dat het zelfs kiest voor een “karrespoor” om ons maar van route te laten veranderen. Zo langzamerhand begin ik meer dan genoeg van dit “NON” apparaat te krijgen. Levensgevaarlijk, bij iedere kruising roept het ding iets, terwijl mijn navigator iets anders roept. Je zou je hak op het ding zetten.

DSCN6239 (800x450)

De wind helpt ook niet echt mee, want die staat meestentijds dwars op de weg. Als een vrachtwagen ons tegemoet komt, klapt het door de gehele camper.

DSCN6236 (800x450)

Gelukkig zorgt een vriendelijke vrachtwagen chauffeur voor de broodnodige rust. Met een uiterst kalmerend gangetje van rond de 60 KM/u. sukkelt hij door de prachtige Duitse dreven, met ons daar kilometers lang achteraan.

DSCN6242 (800x450)DSCN6243 (800x450)DSCN6244 (800x450)

Want, wat is het hier in deze omgeving toch prachtig en wat zijn de dorpjes, waar we doorheen komen, toch allemaal lieflijk, pittoresk en rustiek (Even die emmer moeilijke woorden leeggooien).

DSCN6250 (800x450)Wat zijn de dames hier toch vriendelijk. Op dit soort stekjes ontvangen ze, tegen een vergoeding, heren voor een liefdevol gesprek. Vaak wordt het gesprek achterwege gelaten.

DSCN6248 (800x450)

Natuurlijk zijn er altijd weer heren die, bij dit soort bezoekjes, helemaal aan hun “trekken” komen, waardoor zo’n voertuig vast komt te zitten. Natuurlijk zijn er dan altijd weer anderen die, met hun trekker de dames komen redden.

Op het moment van schrijven schrikken we op door een enorme klap onweer en de regen komt met bakken uit de hemel.


donderdag 14 september 2017

Plau am See 2

Gistermiddag gaat mijn fotografe nog even, tussen de buien door, op pad om een paar opnames van de omgeving te maken.

DSCN6224 (450x800)DSCN6223 (800x450)DSCN6226 (800x450)

Ik heb dan wel eens een beetje de gek met haar, maar mooie plaatjes maken, dat kan ze.

Als ze terug is, lopen we gezamenlijk even naar het toilet, want daar had ze de sleutel van bij zich. Hemeltje lief, schoonmaak tijden zijn van 14.00 uur tot, jawel, 17.00 uur. Ik ga onmiddellijk na 5 uur kijken, want het moet daar, op het schijthuis, dan wel blinkende schoon zijn!

DSCN6229 (800x450)

Gistermiddag komt ook onze buurman achter de onstuimigheid van het weer. Optimistisch rolt hij zijn luifel volledig uit, maar vergeet om hem vast te zetten. Nog geen 10 minuten later roept hij, hangend aan de luifel, zijn vrouw om hulp, omdat het gevaarte over zijn camper dreigt te vliegen.

Vanmorgen duiden knallen erop dat de camper wordt verwarmd door de zon. Na de koffie maken we een wandeling langs het meer.

IMG_20170914_114845 (451x800)

In het bos, aan de Plauer See, komen we dit beeld tegen. Het blijkt van professor Wilhelm Wanscheider te zijn, die met dit beeld in 1904 een gouden medaille won op de wereldtentoonstelling in St Louis (USA). Hij blijkt hier in Plau am See te zijn geboren en gestorven.

Ik kom er ook achter dat je een sleutel, voor het toilet, helemaal niet nodig hebt omdat er meer toiletten, gedurende de hele dag, tot onze beschikking staan.

Morgen gaat het richting Soltau.