maandag 29 februari 2016

Benidorm, camping Villasol 5

Terwijl vogeltjes in de boom naast mij tjilpen en beneden in de stad de Politie- en Brandweer sirenes beurtelings loeien om weggebruikers te attenderen op hun komst, lig ik uitgeteld in de zon te genieten. Zo nu en dan waait een fris windje over mijn lichaam terwijl ik zachtjes weg lig te dromen..

SAM_0583 (800x600)

Vanmorgen worden er inkopen gedaan in Albir, een stadje 4 kilometer noordelijk van Benidorm. Allereerst gaat het naar de Aldi gevolgd door Content, een Nederlandse winkel, die o.a. Jumbo goederen verkoopt. Terwijl ik bij de fietsen blijf, om de inhoud van de fietstassen te bewaken, hoor ik pal achter mij geritsel. Als ik omkijk zie ik een meneer, vlak naast onze fietsen, in drie plasticzakken rommelen. Ik kijk nog eens goed, om zeker te zijn dat hij onze fietstassen ongemoeid laat. Dit zint de heer niet en hij komt met een geopende zak, pal voor mij staan. “Looky, looky” roept hij,terwijl hij de zak pal onder mijn neus duwt. Even sta ik op het punt om naar hem uit te halen, maar bedenk me nog net op tijd. Terwijl hij zijn tas en twee zakken laat staan loopt hij met de derde weg. Even later komt hij met lege handen terug. Kennelijk heeft hij de zak weggegooid. Hij grijpt zijn boeltje op en komt weer op mij af. Ik draai me met een ruk naar hem toe en dat is iets wat hij niet verwacht en loopt met een boog om mij heen.

Bij de Lidl op de parkeerplaats blijf ik maar weer bij de fietsen en dat is geen straf. Mensen zijn leuk, als je ze van een afstandje observeert. Kleine vrouwtjes in evenzo kleine autootjes, die moeite hebben om hun voertuig te parkeren, terwijl er aan weerzijden ruimte te over is. Een meneer die “ijzerenheinig” tegen de rijrichting in weg probeert te komen, maar boos wordt dat hij niet doorgelaten wordt door een tegenmoet komende auto. Twee oudjes, die hun auto ‘niet’ op de parkeerplaats zetten, want daar is het zo druk, maar pal voor de uitrit neerzetten.

IMG_20160229_130943 (800x450)

Maar de heer, met deze Chrysler Crossfire, steelt voor mij de show. Nonchalant sturend en met open raam komt meneer met een dampende sigaar, ronkende motor en piepende banden de parkeerplaats opscheuren en parkeert hij zijn bolide pal voor mijn neus. Zonder het apparaat op slot te zetten en met de raampjes nog open, grijpt hij een miniscuul doorzichtig plastic tasje, stap uit en wandelt stijlvol de Lidl binnen.

Dat beeld blijft nog wel even bij mij hangen.

zondag 28 februari 2016

Benidorm, camping Villasol 4

Mijn zondag wordt helemaal op de kop gezet, want “WNL op zondag” wordt vandaag niet uitgezonden in verband met het WK sprint schaatsen. Maar het kan altijd nog erger want er is markt op vijf minuutjes lopen van de camping. Dus Harry Mens wordt deze zondag overgeslagen, met andere woorden, ”zeg maar dag met je handje tegen mijn Zondaggevoel”. Ontbijt, aankleden en hup in de benen.

SAM_0569 (800x600)

Ver voor de afzetting begint de markt al en het protocol gaat als volgt. Eerst nemen we de “rechterkant” van het straatje, om voetje voor voetje naar het einde daarvan te strompelen, om vervolgens ons om te draaien en strompelend “de andere kant” te nemen. Nu slepen al die kleine Spaanse vrouwtjes allemaal zo’n roltas achter zich aan en als je niet oppast breek je daar je nek over. Wat wel opvalt is, dat wij zo groot zijn in vergelijk met de Spanjaarden en daardoor de neiging krijgen “verder” vooruit te kijken, wat het gevaar van struikelen verhoogd.

SAM_0571 (800x600) SAM_0574 (600x800)

Het aanbod is reuze uitgebreid en als het dan ook nog eens bijna niks kost, kun je je de staat, waarin de dames terecht komen, wel voorstellen. Ik ontdek een gevilde en opgehangen vos, die nog steeds een enge blik in zijn ogen heeft.

SAM_0573 (800x600)

Spaanser kun je het niet bedenken, de skyline van Benidorm, met op de voorgrond al die schattige Spaanse jurkjes. Jammer dat de kleindochters er net ietsjes te groot voor zijn, of net ietsjes te jong.

Bij de groente- en fruitstal is het eendrukte van belang, maar dat belet ons niet om meerdere kilo’s fruit te kopen. Nu hebben we nog maar de helft van de markt gedaan maar, geloof me, volgende week zondag sta ik hier weer.

 SAM_0575 (800x600)

Ali ontdekt, hoog in de bergen, een aantal glijbanen, hoogstwaarschijnlijk, bij een zwembad. Met een beetje fantasie zijn het door het landschap getrokken verfstrepen.

SAM_0576 (800x600)

Tenslotte nog even ons (zigeuner)plekje op deze heerlijke camping.

zaterdag 27 februari 2016

Benidorm, camping Villasol 3

Vannacht om half vier haal ik alsnog de luifel binnen. Door een plotseling lagedrukgebied daalt de temperatuur drastisch, wat gepaard gaat met harde windstoten. Door de rukwinden krijg je, op bed, het gevoel dat de luifel van de camper wordt gerukt en doe ik geen oog dicht.

benidorm bij nacht halo

Hoewel het frisjes is, zo in mijn interlokje, blijft het een sprookjesachtig gezicht, Benidorm bij nacht. Als er dan ook nog een prachtige Halo om de maan te zien is, verdwijnt het chagrijn als sneeuw voor de, nog niet aanwezige, zon.

Vanmorgen worden we wakker door een geluidje alsof er een vogeltje over het camperdak trippelt, maar het blijkt gewoon een regenbuitje te zijn. Het is is een trieste boel, grijze lucht en geen zon te bekennen. De koffie wordt dan ook in de camper genuttigd in plaats van naar Torre Levante te wandelen. Daarom moeten we jammer genoeg op onze cake “versichten”.

SAM_0557 (800x600)

Vanmiddag wandelen we naar camping Armanello, pal achter camping Villasol. Het smalle weggetje ligt aan een verlaten en desolaat terrein. Grappig is dat het een eenrichtingsweg is, maar de auto’s  komen met groot gemak van voor en achter. Pal achter de skyline van Benidorm houdt de glamour snel op. Met het grootste gemak is hier allerlei huisvuil gedumpt en staan er nog verlaten bungalows weg te kwijnen.

SAM_0560 (800x600)

Hetzelfde geldt voor camping Armanello, die ook een beetje is aangetast door de tand des tijds. Het overgrote deel van de bewoners zijn Nederlanders die hier, gezien de smoezelige caravans en voortenten, het hele jaar doorbrengen. Alleen de huisjes, die her en der zijn geplaatst, zien er keurig uit. De wisselplaatsen staan, krap op elkaar, op een soort parkeerruimte zonder dat er van een afscheiding sprake is.

We zijn nu extra blij met ons plekje op Villasol.

vrijdag 26 februari 2016

Benidorm, camping Villasol 2

SAM_0547 (800x600)

Acasia, al dagenlang zijn wij, nou laat ik zeggen Ali, op zoek naar de naam van deze prachtige boom. Ik heb nog geprobeerd om, met mijn beperkte kennis van de flora, de Brem op te werpen, maar helaas.

Gistermiddag, nadat alles is geinstalleerd incluis de satelliet antenne, zal en moeten we nog “even” naar de boulevard. Nu zegt Ali dat het “ruim 20 minuten” lopen is, ik zeg een “dik halfuur.” Maar dit gegeven is een geweldige aanleiding, voor Ali, om dit ieder ochtend te doen. “Is gezond, s’ochtends een mooie wandeling maken”.

SAM_0543 (800x600)

Terwijl we op een terras ietsje eten en wat te drinken bestellen, valt mijn oog op een prachtig exemplaar van een “Russische bruid.” Hij zit verbeten op z’n telefoon, zij denkt “hoelang moest ik ook alweer bij hem blijven?” Er worden een aantal Selfies gemaakt waarbij zij, bij toverslag, een verblindende glimlach op haar gezicht tovert. Stiekem wordt ik een beetje jaloers op die lange slungel.

SAM_0532 (800x600)

De Skyline van Benidorm is indrukwekkend en dan zie je hier nog maar een heel klein deel daarvan. Ontelbare torenflats, ach nee, tegenwoordig appartementen genaamd strekken zich, tot 25 etages hoog, langs de vloedlijn van Playa de Levante en Playa de Poniente.

benidorm_outskirts 

De ochtend drinken we koffie bij cafe Torre Levante, waar we vriendelijk begroet worden door een aantal mensen die we vorig jaar ook op deze plek hebben ontmoet. De koffie is heerlijk, waarbij je iedere keer een homp cake  krijgt. Nu zijn we aan het afvallen en eten geen koekjes en aanverwante artikelen, dus deze cake dreigt te gaan verdrogen in de zon. Maar tradities, lieve lezers, hebben toch een bepaalde macht over het zwakke vlees. Dus belanden de beide stukken cake daar, waar ze direct en onmiddellijk er werk van maken ons om de middel te gaan zitten.

In mijn enthousiasme stel ik voor om “even” in het dorp te gaan kijken. Als we aansluitend ook nog de Tourist Information zoeken en het bord de verkeerde kant op is gedraaid dreig ik langzamerhand kapot te gaan.

Een paar uur later, met jodelende voeten, sleep ik mezelf weer richting Villasol.

donderdag 25 februari 2016

Benidorm, camping Villasol 1

SAM_0513 (800x600)SAM_0514 (800x600)

Laat ik even beginnen met het etaleren van de klasse van mijn persoonlijke fotograaf. Gisteravond gaat ze nog even op stap om het avondrood op de gevoelige plaat te vangen. Plaatjes zijn het en ze zouden beide niet misstaan als rustgevende achtergrond op je computer (klik op de foto voor een vergroting).

Vanochtend worden we wakker van de wekker, want die staat vandaag op 8 uur. Er staat een stevige bries, “to put it mildly”. Gisteravond hebben we betaald, dus rest ons voor vanmorgen, ontbijten, poepdoos legen en de stroom eraf.

SAM_0516 (800x600)

We kiezen voor “vermijd Tolwegen” en dat kost ons een half uur extra reistijd en dat mag je op 55 km best wel veel noemen. De route brengt ons wel dwars door de bergen met magniefieke uitzichten.

SAM_0528 (600x800)

Soms moet een foto wel heel erg snel worden gemaakt en gebeurt het dat het een ietje pietje scheef wordt. Nu kan ik de truckendoos tevoorschijn halen, om het zaakje recht te zetten, maar dit heeft ook zo zijn/haar charme.

Ik merk onderweg dat Ali het ook spannend vindt, niet zozeer het dwars door de bergen rijden, maar meer of er nog plaats is op de camping Villasol. Iedere keer als we een camper tegen komen maakt ze het grapje “kijk, die komt uit Benidorm, dus is er wel plaats op Villasol”. De campings er omheen zijn, of verder van het centrum van Benidorm, of van een mindere kwaliteit. Oke, dit laatste klinkt wat snobistisch, maar dat is ons ook wel een beetje aangepraat. Ons is verteld dat op de plekken op camping Armanello, pal hierachter, je zo dicht op elkaar staat dat je je deur nog nauwelijks open kan doen. Let wel, dit zijn verhalen van anderen. Binnenkort gaan we zelf even hierboven kijken. Binnenkort he, want we staan hier een maand. Bij de receptie treffen we iemand achter een rollator, die ons meldt dat hij ook zo is begonnen. “Eerst een maand” zegt hij trots, “daarna 3 maanden” en dan,  vervolgt hij, “waarom zou je dan niet gewoon hier een half jaar gaan staan, het is hier altijd prachtig weer, dat vind je nergens”.

We gaan het allemaal beleven, want de eerste uren, hier in Benidorm zijn “goed” voor een temperatuur van 21 graden, in de schaduw.

woensdag 24 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 14

Zit ik net even in de zon te genieten van de nieuwkomers, roept de Blogplicht alweer. Dus snel een heerlijk koel witbiertje gepakt en de camper in, achter de laptop. Het is 25 graden in de camper, dus dat is wel uit te houden. Dat biertje, dat zint Ali niet, dus wordt er even later een gepelde sinaasappel naar binnen gegooid, want er zal en moet aan de vitamientjes gedacht worden. Het resultaat, de gehele laptop onder de sinaasappel spetters.

Vanmorgen naar Le Verger gefietst en daarbij komen we tot de ontdekking dat het maar 5 km is. Tot nu toe gingen we ervan uit dat het ruim 7 km zou zijn. Inkopen doen voor als we in Benidorm zijn, want daar is geen Lidl en Mercadona en mijn witbier moet ook aangevuld. Winking smile

SAM_0503 (800x600)SAM_0508 (600x800)

Onderweg ontdekken we steeds weer campers die in “het wild” staan, ondanks de verbodsborden, pal aan het strand. Het is druk in camper- en kampeerland en dat merken we iedere dag weer. De plek naast ons is nog niet leeg, of een nieuw stel meldt zich alweer aan. Het is een ritueel wat zich dagelijks herhaalt. Meneer en mevrouw komen, met een briefje in de hand langs gewandeld. Meestal wordt er nonchalant een blik op de lege plek geworpen, alsof ze bang zijn dat een ander hun interresse ontdekt en deze plaats inpikt. Dan wordt de wandeling voortgezet, om even later terug te keren. “Ja, das musste gehen” roept de man. “Bleibt stehen”, gebiedt hij. Mevrouw moet dan de plek bewaken en blijft als een terrier geduldig staan wachten. Meneer moet zich eerst melden met ‘waar’ ze gaan staan, maar dat gaat op z’n Spaans en kan even duren. Mevrouw wordt intussen zeer onrustig en ter lange leste loopt ze, geergerd naar de receptie om te informeren waar meneer zo lang blijft. Voor alle duidelijkheid, zo gaat het ook bij ons.

SAM_0510 (800x600)

Maar dan blijkt de plek toch kleiner, of de camper iets groter. Gelukkig staat er aan de voorkant een heg, anders bestaat de kans dat meneer zover doorrijdt dat hij op een andermans ‘perceel’ terrecht komt. In dit geval, wil meneer nog een keer de camping rond op zoek naar een grotere plek, die er niet is.

Morgen is ons ditzelfde lot beschoren in Benidorm. Hoogste tijd om nu weer even van de zon te genieten.

dinsdag 23 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 13

Het zijn spannennde dagen, misschien wel weken. Niet zozeer voor ons maar meer voor onze achterburen. Iedere dag trekken ze er met hun camper op uit. Je verwacht dan dat ze met “sightseeing” bezig zijn en gedeeltelijk klopt dit ook. Alleen nemen zij dit wel heel erg letterlijk. Want wat is het geval? Ze zijn een huis aan het kopen. Dag in, dag uit worden er leegstaande panden bezocht en getaxeerd op de bruikbaarheid en vooral of het passend is voor hun budget. Nu schijnt dat laatste geen probleem te zijn. Hun eigen huis is namelijk, eind december, al verkocht.

Een paar dagen geleden komen ze wel heel erg laat terug en grappend vraag ik of het koopcontract al getekend is. Het is een schot in de roos, want buurman loopt helemaal leeg over het huis en de omgeving wat ze op het oog hebben. Het ligt in de buurt van Gandia, ergens boven in de bergen, maar de juiste lokatie willen ze nog niet prijsgeven: “pas nadat we getekend hebben” .

Nu worden we iedere dag op de hoogte gehouden van de vorderingen. Zo zijn ze al voor een tweede keer wezen kijken, maar nu met een bouwkundige. “Hier en daar is er schade wat meer dan alleen cosmetisch” vergoeilijkt buurman. Op dit soort momenten komt buurvrouw ook de camper uit en is, zo mogelijk, nog meer enthousiast dan buurman. De flonkering in haar ogen als ze erover vertelt spreekt boekdelen.

Gisteren zitten ze de gehele dag bij de bank en een tussenmaatschappij, die de huizen voor de bank verkoopt. “Of ze maar even aandelen in de bank willen nemen om zodoende 6% korting te bedingen”. Ook moeten ze voor 15 april tekenen, anders verloopt dit aanbod en kan het huis zo maar en ineens 60.000 euro duurder worden. Maar voor alles hebben ze een zogenaamde NIE nummer (Número de Identificación de Extranjero) nodig, want zonder dat “kun je in Spanje niet eens een boete betalen” zoals de buurman het noemt. Dit NIE nummer is vergelijkbaar met het Nederlandse SoFi-nummer, tegenwoordig het Burgerservicenummer genoemd.

Ik ben bang dat wij het einde van het verhaal niet gaan meemaken, omdat we aanstaande donderdag naar Benidorm vertrekken. Trouwens, het is hier warm aan de Costa, buiten is het 21 graden, terwijl ik dit stukje tik is het in de camper 28.7 graden.

Ik pak een heerlijk koel biertje, Proost!

maandag 22 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 12

“Tjonge, tjonge, jullie hebben gisteren ook niks gedaan”, krijg ik eergisteren te horen, duidend op mijn proza van een paar dagen geleden, geinspereerd door de foto’s die Ali na een bezoekje aan het strand heeft meegebracht. Nu luidt het begrip voor “met pensioen gaan” onder andere “Periodieke uitkering die iemand ontvangt na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, wanneer gedurende de werkzame periode pensioenpremie is betaald”. Het is dan de bedoeling dat diegene geen arbeid meer verricht. Met andere woorden “……….” Nu begrijp ik natuurlijk wel dat je, als het nog een kleine 30 jaar duurt voordat je van dit recht gebruik kan of mag maken, nog niet helemaal op de hoogte bent van deze begrippen, dus zal ik er niet al te zwaar aan tillen, dacht ik…  dus vandaar en alsnog deze repliek.

Het gevolg van dit alles is, dat ik vandaag weer de fiets op word gemaand en richting Oliva word gejaagd. Maar om heel eerlijk te zijn is dat, met deze temperaturen, absoluut geen straf.

IMG_20160222_122116 (800x450)IMG_20160222_125909 (450x800) 

IMG_20160222_125923 (800x450)IMG_20160217_121854 (800x450)

Op het terras van ons vaste “Cafe con Leche” cafe worden we al herkend, misschien temeer omdat Ali de vorige keer aangaf dat we 4 kopjes hebben gedronken in plaats van de 2 die op de rekening stonden. Dat schept een band nietwaar? In ieder geval wordt de hele kast met creativiteit leeggehaald, om onze kopjes koffie nog mooier aan te kleden, dan dat ze al lekker zijn.

Ik moet zeggen dat ik het als één van mijn hobbies beschouw om, zittend op een terras, passerende mensen te observeren. Maar nu word ik helemaal op mijn wenken bediend. In een soort nis staan Spaanse heren hun sigaretje te roken, al nippend aan hun bier. Ze staan al redelijk onvast op hun benen, als ze al van hun kruk af komen. Eén van de heren probeert zijn vastigheid te onderhouden, door regelmatig even het terras op en af te wandelen. Kennelijk is hij ook aan het minderen met roken, want steevast heeft hij een sigaret tussen de lippen, zonder ook maar aanstalten te maken om daar de brand in te steken.

SAM_0493 (800x600)

In de Mercadona in Oliva attendeer ik Ali op een allerliefst tafereel, dat ik in de diepvries tegenkom. Ik denk dat ik hiermee, hoewel dit niet echt nodig is, haar standvastigheid als vegetariër versterk.

In het restaurant, bij de camping, smullen we van het dagmenu. Ik sla de koffie over, maar Ali gaat nog voor een toetje. Even later wordt mij ook nog een borrel aangeboden, die ik ook maar afsla. Eén en ander heeft wel tot gevolg dat het, dikmakende, toetje niet op de rekening komt te staan. Een volledige maaltijd voor 8.50 euro.

Ik moet nog steeds wennen aan de vriendelijkheid van de Spanjaarden.

zondag 21 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 11

Niet alleen de wekelijkse mark is een aantrekking van Oliva, maar ook een wandeling door het stadje levert altijd wel een paar mooie plekjes op. Als we ons wat verder van het centrum verwijderen, valt Ali haar oog op een in de verte liggende kerk. Maar om daar bij te komen valt, om den drommel, nog niet mee. Het wordt een enorme klim want, wat blijkt, de kerk ligt op een heuvel.

SAM_0425 (600x800)

Als we eindelijk naar boven zijn gesloft, moeten we een teleurstelling wegsteken, want de kerk is hermetisch afgesloten. Echt eromheen wandelen is ook geen optie, want dan moet je weer naar beneden en dan weer omhoog.

SAM_0426 (600x800)

Het zijn hier ongelooflijk smalle weggetjes.Ik stel me zelfs voor dat je hier niet eens met de auto kan rijden. Maar dat lijkt mee te vallen, want we ondekken dat de auto’s op een hogere verdieping wel kunnen komen.

SAM_0427 (600x800)

Op de terugweg komen we deze schoorsteen tegen. Het is maar de vraag of hij of zij zo gemetseld is, of in de loop der tijd deze vorm heeft gekregen. In het eerste geval stel ik me voor dat er 2 metselaars bezig zijn geweest met de ruggen naar elkaar toe. Als dan de ene een dikkere voeg gaat hanteren krijg je dit effect, of het laatste deel van de toren is vlak na de carnaval gemetseld.

Er bereiken ons alarmerende berichten uit de omgeving, dat het overal verschrikkelijk druk is op campings. Dus bellen we met camping Villasol in Benidorm. In vloeiend Spaans wordt de telefoon opgenomen, waarop ik nog net uit kan brengen “Usted Habla Hollandese?”, “Jazeker” komt het in perfect Nederlands over de telefoon terug. Ppfft , dat was anders een lastig gesprek geworden. Maar het komt erop neer dat we niet kunnen bespreken, maar ons s’ochtends maar moeten melden om naar, eventuele, plekjes te komen kijken.

Het plan is om daar a.s. donderdag naar toe te gaan.

zaterdag 20 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 10

Nog maar net in de wereld der levenden krijg ik de vraag “Wat doe je aan vandaag?”. Nog voordat ik kan antwoorden, dat ik mijn comfortabele trainingsbroek aandoe, wordt er onmiddellijk aan toegevoegd “We gaan wel fietsen!”.  Voor mij betekent dit dat ik een andere broek zal moeten zoeken, dan die trainingsbroek, waarmee ze inmiddels in handen staat. Trouwens, die trainingsbroek, waar ik op duid, is een zeer net exemplaar die evenzo de naam pantalon zou kunnen dragen.

Het gaat vandaag naar Denia, een kleine 15 km naar het zuiden en een zeer beduidende stad in deze omgeving. Met de wind in de rug en het zonnetje in het gezicht, wordt het een heerlijke tocht van een uurtje, pal langs de Carratera de Les Marines a Denia. Het adres wat onze Duitse vriend ons, lang geleden, gaf als het adres van camping Los Patos. Alleen gaf hij kilometerpaal 12 als extra punt aan.

Kilometers lang is de aanloop naar het centrum van Denia. Een niet aflatende rij van appartementencomplexen, maar wel pal aan zee.

SAM_0474 (800x600) SAM_0475 (600x800)

In het centrum wordt koffie gedronken en we zitten pal aan een rotonde, onder een palmboom en naast een telefooncel. Waar zie je tegenwoordig nog een telefooncel. Ik denk dat je de jeugd van tegenwoordig uit moet leggen dat je daar, lang geleden, een kwartje ingooide en dan naar huis belde, met de mededeling, dat alles goed ging. We zitten ruim een half uur bij deze rotonde en het valt mij op dat er werkelijk niet 1 keer wordt geclaxonneerd. Ook al worden er regelmatig stunts uitgehaald, het wordt allemaal “in den minne” opgelost.

SAM_0486 (800x600)

Wie wel de rust verstoren zijn de kleine papegaaien, die veel lawaai maken. Druk bezig met het bouwen van hun nest en daarbij dulden ze geen indringers in “hun” palmboom.

Op de terugweg, die trouwens verder weg lijkt dan de heenweg, doen we Le Verger nog even aan om boodschappen te doen.

Er moet iets van mijn hart. Als we het brugje bij de camping op willen rijden, komen er twee “oudjes” ons voorbij en bereiken het brugje eerder dan wij. Ik merk dat mij dat irriteert, want nu kan ik niet de brug “op fietsen”, maar moet, achter die oudjes aan, ‘lopen’. Trouwens, die “oudjes” zien we de hele weg naar Denia niet weer, want ze hebben aardig ”de sokken erin”. Vanmiddag wil ik even “de plee” legen, maar een “oude man” is mij net voor en ik moet op hem wachten.

Potjandorie, waar heb ik het over,… “Ik ben zelf al over de 66 jaar!”. Ik hoop maar dat dit te maken heeft met het perspectief van waaruit je dingen bekijkt. Je “voelt” je jong, maar de tijd haalt je in.

vrijdag 19 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 9

Terwijl de een nog naarstig op zoek is naar de persoon die zo’n prachtige liefdesverklaring heeft gestuurd, is de ander alweer verdrietig met de teloorgang van zijn of haar liefde, die op 14 februari nog eindeloos leek.

SAM_0456 (800x600) SAM_0458 (800x600)

Want is het leven niet een aaneenschakeling van een toevallige ontmoeting om elkaar, na een bepaalde periode, weer te verlaten. Is het niet als deze 2 elkaar toevallig passerende ruiters op een oneindig lang strand?

SAM_0468 (800x600)

Want is het niet zo dat, als de loop van een rivier (lees leven) ons niet aanstaat, wij hardhandig de loop van deze rivier veranderen?

SAM_0470 (800x600)

We kunnen bruggen bouwen wat we willen.

SAM_0453 (800x600)

Eens zullen we, wadend door het onstuimige leven, onze eigen weg moeten zoeken.

Nummer

Maar tot die tijd zoeken wij onze geborgenheid in de warme buik van onze camper.

donderdag 18 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 8

Time fly’s when you having Fun. We staan hier alweer een week te genieten. Een paar dagen geleden leek dat er niet op omdat ik toch wel een beetje gek werd van die harde wind.

Skew

Maar één probleem is opgelost want inmiddels staat er een 60 cm schoteltje naast de camper te “shinen”. Verbazingwekkend zo snel ik een Astra satelliet heb gevonden. Jammer genoeg de verkeerde, namelijk Astra 1, dus een krappe 5 graden naar het Oosten en een goede Skew, Whalla, beeld.

SAM_0442 (800x600)

Heerlijk weer is het, zeker om een lange wandeling langs de zee te maken. Natuurlijk zijn er van die stoere mannen die de zee ingaan, maar rillend van de kou er snel weer uitkomen. Maar als ze vergeten zijn er een filmpje van te maken, want dat moet tegenwoordig, is er altijd wel een stoere kerel die zich “opoffert” om nog één keer de zee in te rennen. Ik zeg “respect”, want de wind is nog best frisjes.

SAM_0450 (800x600) SAM_0447 (800x600)

De wandeling gaat naar camping Pepe, een kleine 2 km hier vandaan. Nu is Pepe de roepnaam van Spanjaarden die de naam “José” dragen. Hoe ze daar aan komen? Spanje is altijd een zeer Katholiek land geweest. De heilige Jozef (José)  was Jezus zijn pleegvader. In de Bijbel heet dat in het Latijns “pater putativus” (Spaans: padre putativo) . De initialen hiervan zijn PP (uitsprak: Pepe) In de loop van de tijd ging men alle mannen die José heten “Pepe” noemen. Je hebt er niks aan, maar ik vind het leuk om te weten.

Als we bij de camper terugkomen vraagt de verse Zeeuwse buurman of ik nog een loslopende fiets ben tegengekomen. Doorgaans ben ik niet zo traag van begrip, maar deze opmerking zie ik niet zo aankomen. Want wat blijkt, de elektrische fiets van mevrouw is zojuist gestolen. Na een eindje fietsen gaan ze, met hun hond, een paar minuutjes op het strand wandelen. Als ze terugkomen is de fiets verdwenen. Die van meneer staat er nog, want daaraan zit een karretje voor de hond, kennelijk iets lastiger om zo even mee te nemen.

Goede les, “Fietsen altijd aan elkaar en ergens aan vast.”

woensdag 17 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 7

Ik heb nog maar nauwelijks mijn 2e bakje koffie voor mijn neus, als het “zullen we ?” door de camper klinkt. Nu is het zo dat als dit zo duidelijk klinkt, ik maar beter direkt in de vertrek modus kan schieten. Het gaat naar Oliva, waar we vrijdag met het busje naartoe zijn geweest, maar nu per fiets. 7 km is te doen, alleen is het “roet” koud want wind met zon. Handschoenen en hoofdband paraat en dan gaat het langs een prachtige route naar Oliva. Busbrede straatjes, met pittoreske huisjes begroeid met “fille planta de Bouga” oftewel de Bouganville.

IMG_20160217_121854 (800x450)

In Oliva een heerlijk bakje “Cafe con leche” wat wij een cappuccino zouden noemen, werkelijk perfect.

IMG_20160217_122529 (800x450) (2)

Mijn oog valt op een bord waarop staat dat je hier eten kan ophalen, maar de tweede regel kan ik niet thuisbrengen en zonder nadenken vraag ik aan een jongeman, die naast mij zit, “of dat Catelaans is”. Nu is dat hetzelfde als je aan een Fries vraagt of hij Gronings spreekt. Ik realiseer me onmiddellijk dat Catelaans in de regio van Barcelona wordt gesproken en dat ligt toch echt 200 km noordelijker. “Nee” legt de Spaanse jongeman geduldig uit ”het is Valenciaans”. Tja, nu begrijp ik waarom ik de mensen hier zo slecht versta.

SAM_0429 (800x600)

Op de terugweg ontdekt Ali de vruchtbaarheid van het Spaanse land, want de sinaasappels groeien hier dwars door de muur.

dinsdag 16 februari 2016

Oliva, camping Rio-Mar 6

Op de dag dat in Nederland V&D definitief ten onder gaat, zitten ook wij vanmorgen te rillen van de kou. Als de ene dag het om 00.00 uur nog 21 graden is en een dag later je wakker wordt met 4 graden op de thermometer is het toch even schrikken. De zon schijnt maar het is frisjes, natuurlijk nog geen –6 graden, zoals in Nederland, maar toch. Eigenlijk ben ik de gehele dag bezig om een vreemd probleem op te lossen. Het probleem heeft te maken met het uitrichten van een “losse” satelietschotel, maar verder ga ik niet om het uit te leggen, omdat het een nogal ingewikkeld onderwerp is. Een paar woorden zoals Elevatie, Azimuth en Skew zijn de aanleiding om jullie hier niet mee te vervelen.

Vanmiddag hebben we een heel gesprek “over de haag” met onze achterburen. Stel je even een heg voor die je tot de nek komt. Over die heg heb je dan een gesprek. Over welk onderwerp het ook gaat, ik blijf maar steeds denken, “wat zou de buurman aan hebben” of omdat je de buurvrouw ook niet kan zien, behalve haar hoofd komen er bij mij, tijdens zo’n gesprek, allerlei gedachten naar boven borrelen. Nou moet ik wel heel eerlijk bekennen dat het hoofd van buurvrouw mijn al te wilde gedachten een beetje in de weg staan. KIjk, dat heb ik wel als ik een jonge dame in een Niqab zie lopen, “maar ja, das nait de bedouling dus.”

SAM_0415 (800x600)

Ali wandelt nog even over het strand om deze prachtige plaatjes met een prachtig roze licht te maken.

SAM_0419 (800x600)

De rivier is weer drooggevallen en datzelfde geldt voor de paal van het volleybalnet.

Morgen ga ik maar eens proberen mijn “schoteltje aan te sluiten.