zondag 31 maart 2019

Benidorm 14

Terwijl deze nacht toch al een uurtje korter is, vanwege het ingaan van de zomertijd, worden we midden in de nacht wakker van een enorme stortbui. De harde wind deert ons niet meer zo sinds we de tent, met een aparte peesrails, aan de camper vast hebben zitten en niet meer via de luifel. Maar die stortregen waren we al een tijdje ontwend. We draaien ons nog maar eens een keer om en laten het weer voor wat het is. De zomertijd wordt wel op een heel alternatieve wijze aangekondigd.

De "regenparade" kan een aanvang nemen. Want laten we wel wezen, er moet nog steeds getoiletteerd en gedoucht worden, ondanks "alle zegen komt van boven."
Maar als rechtgeaarde Spaanse houd je geen rekening met eventuele regen. Want het onderstaande bericht van 21 maart j.l. meldt het volgende;

MADRID - De lente, die woensdagavond om 22:58 uur officieel begint, zal in heel Spanje warm zijn met minder regen dan normaal. De lente volgt op de tweede droogste winter van deze eeuw en de vijfde droogste sinds 1965.

Kijk, waarom zou je dan een paraplu kopen, laat staan bij de hand hebben.

Denk niet dat dit een éénmalig wandelingetje, door de regen, is. Ze komt zo vaak langs met haar plastic zak op haar hoofd, dat zij de inspiratie van dit blog-onderwerp is.

Even later stapt de gehele familie in de auto om, deze natte zondag, niet meer terug te keren.

zaterdag 30 maart 2019

Benidorm 13

Terwijl het bijna de gehele dag zo rond de 28 graden in de camper is, blijf ik toch maar lekker binnen. Deels slapend, deels Ziggo streamend om de kwalificatie van Max Verstappen te volgen. (Morgen op de 3e startrij.)  Het is in de ochtend betrokken en de wind speelt een frisse rol, dus het lijkt me verstandig mij niet te vertonen op de boulevard. Hoofd-koffie gaat wel haar bakje op de boulevard halen.

Het duurt niet lang of een eerste WhatsApp komt, met veel enthousiasme,  binnen rollen. (Dit is voor de blog, meldt ze trots.)  De eerste "zeeganger" vangt ze in haar telefoon. Je moet geweldig respect voor deze badgast hebben, want het water zal niet veel "warmer" zijn dan 15 graden.

Kijk, natuurlijk kan niet alles goed gaan en zijn er foto's bij waar ik even geen verhaal bij heb.

Of ze moet, op deze wijze, willen aantonen dan TorreLevante compleet in de steigers staat.

Maar dat ze ten alle tijden alert blijft is wel te zien aan deze opname. Ze weet een aanstaande bruidegom te vangen, die op zijn laatste vrijgezellen weekeinde totaal voor joker moet lopen in een bruidsjurk.

Aan mij de taak van dit alles hier nog een coherent verhaal bij te maken. Wel, bij deze.

vrijdag 29 maart 2019

Benidorm 12



Gisteravond begint het al. Een sluimerende spierpijn "all over my body". Nee, we hebben geen gekke dingen gedaan. Ook zit het hoofd vol "met watten" en dat belooft niks goeds. Een aantal keren wordt de temperatuur gemeten, maar er is geen verhoging.

Vanmorgen, als ik wil opstaan, protesteren alle mogelijke spieren die in mijn lijf aanwezig zijn. Het ademhalen, door de neus, gaat moeilijk want alles zit dicht.
Ik probeer het ontbijt nog te nuttigen, maar kruip snel weer onder het dekbed.

Nu ben ik een gevoelig typetje, maar om nu zo tegen deze 29e maart op te zien, de Brexit te vrezen en om er dan ziek van te zijn, gaat zelfs mij ietsje te ver. Maar goed, de hele Brexit handel is uitgesteld, dus had dit ziek-zijn ook wel achterwege mogen en kunnen blijven.
Oké, grappig is anders en hopelijk zijn morgen de symptomen een beetje gezakt.

donderdag 28 maart 2019

Benidorm 11

Om negen uur wordt er gebeld met de artsen praktijk. De foto's zijn binnen, nu in een leesbaar formaat en de afspraak is om 12.00 uur. Iets vroeger dan normaal, want we moeten immers vroeg naar de dokter, zitten we aan de koffie.
Om half elf meldt de strandwacht zich op de boulevard en kan de bewaking beginnen.
De collegae hangen de reddingsboei in de paal, ten teken dat je nu rustig een poging kan doen om te verdrinken. Met andere woorden, alleen tijdens kantooruren ga je gered worden, dus haal het niet in je hoofd in de nacht te verdrinken.

De Hoofd-redactie spoort mij steeds weer aan foto's te maken van apart uitgedoste passanten. Maar zou ik dat doen dan zit ik de gehele koffietijd met mijn telefoon in de handen.

Oké, één uitzondering wil ik nog wel maken, omdat dit echtpaar iedere ochtend, allebei in dezelfde outfit, het terras passeert. We hebben ruim de tijd om hen te bewonderen, want hun hondje loopt zo tergend langzaam dat meneer het, ook iedere ochtend, pal voor TorreLevante maar op de arm neemt.

11.50 u, melden we ons bij de Clinic. Het loopt allemaal iets uit, want er komt een spoedgeval tussendoor. Dus rond half één zijn we aan de beurt. Wat er besproken wordt is, volgens Hoofd-privacy medisch geheim, dus valt onder de privacy-wet. Ook de prachtige foto's mag ik hier niet tonen. Om dat laatste moet ik bij de balie nog wel even zeuren en krijg ze nagestuurd via E-Mail. Wat ik nog wel kan melden is, dat het been behouden en gewoon gebruikt kan worden. Hetgeen inhoudt dat ik, bij deze, van de "heen en weer" loop taken ontslagen ben.

Op naar Albir, waar de Nederlandse winkel is. Ze weten hier wel van prijzen.

Ik heb iets met vlaggen, kennelijk overgehouden aan mijn maritieme periode. Ik loop langs alle 35 vlaggen, maar mis de Nederlandse vlag. Als ik nog een keer het rondje loop, komt een dame van de winkel op mij af. "Zoekt U iets meneer", klinkt het zalvend. "Ja, de Nederlandse vlag!" zeg ik "die mis ik". Ze loopt naar dit rijtje: "kijk meneer, daar hangt ie!" zegt ze in volle overtuiging. "Nou nee, das de Franse vlag, de Tricolore".
Wat volgt is een discussie en ik laat haar, ten einde raad, de Franse vlag op mijn telefoon zien. Ze geeft geen krimp, dus ik besluit de discussie met: "mevrouw als U wil dat dit ONZE Nationale driekleur is, dient U hem andersom te hangen, met rood LINKS" en loop weg.

  Ai, ai, ai, dit is slecht voor de bloeddruk.

woensdag 27 maart 2019

Benidorm 10

Terwijl ik, in mijn pyjama, rustig naar de herhaling van RTL Boulevard zit te kijken, is Hoofd-opruimen druk in de weer. Als om 20 minuten over negen al een bakje scheerwater wordt neergezet, krijg ik argwaan. De mededeling: "Als jij je scheert, maak ik vast de fietsen klaar, dan kunnen we nog even over de markt" maakt aan alle onzekerheid een einde. Ach, natuurlijk het is woensdag en dan is er weer een markt.
De aantrekkingskracht van deze markt ligt, voor de dames, vooral in de prijzen van de aangeboden goederen. Het is onbegrijpelijk, dat ze het er voor kunnen maken. Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken, dat hier een 3e wereldkind haar best op heeft gedaan.
Zo staat Hoofd-kledij een hele poos te Oohen en te Aahen voor een stalletje met prachtige sjaals, gemaakt van puur zijde. Het prijskaartje wijst € 5,- aan. Ik kan het uitstel van de aanschaf alleen maar verklaren dat dan de zogenaamde "koopdrang" is bevredigd, maar dat ze dat nog even wil uitstellen.... sterker nog tot aanstaande zondag.

De gevolgen van deze onwaarschijnlijke goedkope aanbiedingen zijn dan ook dagelijks op de boulevard te aanschouwen. Want wat te zeggen van deze twee "malle meiden", die op een boulevard van Hawaï niet zouden misstaan.
Ik verdenk vele Engelse dames ervan, dat ze hier in Benidorm aankomen met alleen winterkleding. Vervolgens een winkeltje induiken en een zeer zomers setje aanschaffen, om de rest van hun verblijf dit te dragen. Weliswaar met kippenvel, want het is in de wind aardig frisjes.

Koffie bij TorreLevante, met cake zonder suiker, wordt aan het einde van ons Boulevaren uitgebreid met: "Zullen we een pannenkoekske bij den Belg vatten?" Bij Hoofd-culinaire versnaperingen begint het Brabants al aardig te lukken.

  De weg er naartoe valt niet mee. Normaal wandelen we dat stuk, maar nu gaat het op de fiets. Het lijkt alsof ze in Benidorm met een complete verbouwing bezig zijn, want overal is de weg opgebroken. Dus besluiten we maar een stuk te lopen.

Pannenkoek met vanille-ijs en Grand-Marnier en een glas witte droge wijn. Het vaste recept bij "den Belg". De Grand-Marnier vloeit kwistig en wordt daarna aangestoken. Het is altijd lastig de volledige en heerlijke vloeistof, met de pannenkoek, naar binnen te werken. Als de borden weer worden afgehaald, vraag ik hem advies. "Als ik thuis ben", zegt de Belg.... hij pauzeert even en ik verwacht dat hij zal zeggen, "lik ik het bord af". Dus zijn "Geef ik het aan de hond", komt als een verassing.

dinsdag 26 maart 2019

Benidorm 9

Wow, wat een wind, deze ochtend! Om precies 7 uur vanmorgen begint het ruisen van de wind, in de palmbomen, over te gaan in het razen van de wind en begint de camper te schudden. Nu nog steeds staat er een stevige Noordoostelijke wind, waardoor het in de wind frisjes aanvoelt.
Bij TorreLevante zitten we deels uit de wind en dan is het heel behaaglijk. Ik heb al eens verteld, dat het restaurant in de steigers staat. Dat is ook mede de reden, dat er minder klandizie te vinden is.
Op een gegeven moment zijn wij, vanochtend, werkelijk de enige klanten in de de toch wel omvangrijke zaak. Ik neem onmiddellijk deze kans te baat om Sarah, de dame van de bediening, uit te nodigen voor een walsje door het etablissement.

We komen nu al een tijdje in Spanje en dan mag je toch verwachten, dat er tenminste iets van de Spaanse taal blijft hangen. Maar bij Hoofd-inkopen blijft er één dingetje over, wat maar niet wil beklijven. De pit, oftewel de "Huesos"! Druiven of olijven, van alles waar een pit in zit, is er ook een pitloze variatie. Maar nu is de vraag, "hoe kom je daar achter?" Precies, door op de pot of het blik te kijken, want daar staat het immers wel op. Maar hoe was het ook alweer? Was "Sin Huesos" nu met of zonder, of is "Con Huesos" met pit. Werkelijk bijna iedere keer krijg ik het potje of blik in de handen geduwd.
Ach, de volgende keer nemen we gewoon "Con Huesos", kunnen we meteen oefenen voor het pit spugen.

Eerste olijfpitten-verspuug wedstrijd van Valencia tijdens las Fallas
Want, wat doe je met de pitten als je de ‘olivas’ eet? Daar is een oplossing voor gevonden door er een wedstrijd van te maken. Bij het "Concurso de lanzamiento de huesos de oliva" is het de bedoeling om een olijfpit zo ver mogelijk weg te spugen.
Deze wedstrijd is afkomstig uit Cieza (Murcia), waar dit evenement al in 1995 voor het eerst wordt georganiseerd.

Zoiets heet van de nood een deugd maken.

maandag 25 maart 2019

Benidorm 8

Geregeld, als we onderweg zijn, raken we in gesprek met mede camperaars. Vaak is één van de eerste onderwerpen: "het doel van de reis." Maar zeker ook "waar" we staan. Want laat ik duidelijk zijn, onder camperaars heerst maar één en dezelfde wet "je moet vrij staan." Want het camperen is tenslotte het najagen van de ultieme vrijheidsdroom.

De werkelijkheid is alleen veel weerbarstiger dan de droom. Ik heb al vaker dit soort camper-plekken laten zien. Dit wordt verstaan onder "vrij staan". Hutje, mutje en met de deuren tegen elkaar aan, maar goed, ieder zijn meug, zeg ik maar.

Als het gesprek, over een reisdoel, zich ontwikkelt komt ons doel uiteraard ook ter sprake. "Benidorm, Ik wil er dood nog niet begraven worden", is een veel gehoorde kreet. Of ze er zelf ooit geweest zijn! Nou dat niet, maar ze zien vanuit de verte die enorme flats wel. Nee, zij zoeken de natuur! Onwillekeurig gaan onze gedachten dan uit naar die vol gepakte "vrije" plekken.

Vanmorgen, onder het genot van een bakje koffie op de boulevard, mijmer ik een beetje voor me uit als ik de gehele Benidormse goegemeente weer aan mij voorbij laat trekken. In de natuur, op een "vrije" plek en ver van de bewoonde wereld, kom je dit allemaal niet tegen.

Wat te denken van deze dame, achterop de scootmobiel bij meneer, die bij gebrek aan een hondje, zichzelf maar op een beertje heeft getrakteerd en die stevig vasthoudt. We zien ze een paar keer in de week passeren en het is werkelijk aandoenlijk te zien.

Of deze meneer, die halt houdt en zijn buik op een extra bruining trakteert en onderwijl genietend van het uitzicht. Even later zal hij zijn krantje tevoorschijn halen om zich op de hoogte te stellen van het laatste nieuws.

             Saai, zegt U? Natuurlijk, het kan altijd extremer.

  Kijk, dit echtpaar bespaart hun hondje de vermoeidheid van een lange wandeling langs de zee op de boulevard. Dit beestje heeft een eigen stepje en blijft netjes op zijn of haar zadeltje zitten.

Als ik op het terras ingetogen gilletjes hoor, word ook ik alert.

Natuurlijk plaats ik alleen deze foto, die ik decent en van achteren heb genomen. De gilletjes komen los bij het bekijken van de voorkant, maar dat zal ik U besparen.

Wij genieten in ieder geval deze vijf weken met volle teugen van al het moois dat ons dagelijks geboden wordt.

zondag 24 maart 2019

Benidorm 7

Zondag marktdag. Mijn, op één na, grootste hobby is over een eindeloos grote markt te darren.
Schreeuwende marktkooplui en in tweede hands kleding klauwende vrouwen. Je kunt mij geen groter plezier doen.......
Mijn schoenen zien er weer netjes uit, want ze zijn ingevet door diezelfde koopman, waarvan we vorig jaar ook al een "potje met vet" hebben gekocht. Maar ja, die heeft Hoofd-inpakken dus niet ingepakt en thuisgelaten.

Door dat geschreeuw missen we de oproep van Riky, om te gaan koffiedrinken bij Torre Levante. We zitten er al drie kwartier, als Hoofd-weer de verwachting checkt: "He, Riky vraagt of we koffie gaan drinken, maar ja da's bijna een uur geleden." Ik bel Riky en ze zijn inderdaad al onderweg.

Even later komt het stel parmantig aangewandeld.

Nu ik het toch over parmantig heb. Als wij bij Torre Levante aankomen, stokt mijn adem voor een kort moment. Pal achter ons zit "Kontje met hondje". Bij haar vertrek kan ik nog net deze foto schieten. Mijn dag is weer goed.

Het wordt weer "beere" gezellig en zelfs zo gezellig, dat het zo laat wordt, dat het tijd wordt om iets te eten. "Laten we dan direct ook maar een liter Sangria aanrukken" is de mening van Hoofd-alcoholische versnaperingen.
Zelfs Misty heeft het naar haar zin, want die krijgt zo nu en dan iets toegestopt en blijft daardoor geduldig op de schoot van Riky zitten.

zaterdag 23 maart 2019

Benidorm 6

Vandaag staat in het teken van het inkopen doen bij de Nederlandse winkel. Maar alvorens we de supermarkt induiken wordt er eerst koffie gedronken in Albir.

Nu was ons tot dusver alleen een Nederlandse winkel in Albir bekend, maar vandaag gaat het naar de Costablanca-Supermarket in Alfaz del Pi. De afmetingen van deze "Nederlandse" winkel is wel een aantal keren groter als die in Albir. Het is dan ook, voor Hoofd-inkopen, even wennen waar alles te vinden is. Als de Douwe Egberts Mocca koffie wordt ontdekt, gaan er gelijk 8 pakken de kar in. Nu drinken we nog elke dag koffie op de boulevard, maar over 4 weken zijn we weer op onze eigen voorraad aangewezen.

Na een kleine pauze, voor de lunch, gaat het vanmiddag naar de Lidl in Benidorm.
Mijn witbier voorraad wordt weer aangevuld en de, op het lijstje nog niet afgevinkte, voorraad voedsel voor de komende week.

Aansluitend vereren we de enorme Carrefour met een bezoekje. Een enorme winkel waar je met gemak verdwaalt.

Ik raak helemaal onder de indruk als we gaan afrekenen. Je moet wachten voor een soort van elektronisch stopbord. Op een ander scherm verschijnt dan een kassa, die op dat moment vrij is. Het gaat hier om een enorme rij kassa's. Op de foto zijn 16 kassa nummers te bewonderen, maar aan de andere kant staan nog eens 16 kassa's.

Moe, maar voldaan, ploffen we in onze zetels bij de camper.

vrijdag 22 maart 2019

Benidorm 5

Niet alleen op voetbal gebied Nederland-Belarus (wit Rusland) 4-0 is de lente begonnen, maar ook in Spanje. Daarmee en daardoor buitelen de weervoorspellers over elkaar heen om ons te vertellen wat we van deze lente kunnen verwachten.
Zoals "weer experts" van eltiempo.es (Spaanse weer site) aangeven is het weer voorspellen niet een precieze wetenschap. Maar aan de hand van rekenmodellen en vergelijkingen met andere jaren kan men toch "ongeveer" voorspellen hoe de lente er uit zal zien dit jaar.
Zo voorspelt men, dat langs de Middellandse Zeekust in de regio Valencia, Alicante, Murcia en Almería en op de Balearen eilanden het droger zal zijn dan normaal. Wat betreft de temperaturen meent men, dat het op veel plaatsen in Spanje, zoals het midden van het land, warmer zal worden dan normaal.
Slim als ze zijn houden ze twee slagen om de arm met de volgende uitspraak.
“Uiteindelijk moet men afwachten wat het weer zal gaan doen in Spanje, maar als het aan de voorspellingen ligt wordt het een aangenaam warme, droge lente dit jaar.”
Zolang we in Benidorm zijn is de temperatuur niet boven de 20 graden geweest en 's nachts is het fris. Regelmatig zakt de temperatuur overdag naar de 15 graden. Maar zodra de zon zich meldt en je uit de wind zit, wordt het zelfs heet.
Dat de watertemperatuur, in het zwembad, nog zeer laag is, hoeft geen betoog. Verrast zijn we dan ook als we een "stoere" heer het zwembad in zien lopen, langzaam maar met een zekere overtuiging. Wij verwachten, dat hij ieder moment zich zal bedenken en omkeert. Misschien extra gedreven door onze aanwezigheid, of zich nu niet meer willen laten kennen, zet hij door.
Naar adem snakkend maakt hij zijn eerste slagen.
Zojuist hoor ik, bij het zwembad, een hoop geschreeuw. Een jong stel Engelsen, die kennelijk iets te diep in hun glaasje hebben gekeken, staan elkaar uit te dagen een duik te nemen. Voordat ik deze foto kan nemen rennen ze alweer de trap op, om zich maar weer over te geven aan Bacchus.

donderdag 21 maart 2019

Benidorm 4

De zon meldt zich weer, maar het waait een halve storm. Met de zon is de temperatuur weliswaar weer een stuk aangenamer. Dus gaat het, als vanouds, naar de boulevard voor een bakje koffie.

Ik had al een keer vermeld dat Torre Levante in de steigers staat en vanmorgen krijgen we ook te zien waarom. Een stuk of 6 werklui nemen een pauze. Zo te zien zijn het stukadoors, of heel slordige schilders. De hele club Nederlanders drinkt geen koffie meer bij Torre Levante. Er is onenigheid ontstaan over o.a. een stukje spek bij het ontbijt. Dus zoeken ze hun heil bij een ander restaurant. Vanmorgen passeren 2 van de dissidenten, waarvan hij zijn verjaardag eergisteren vierde, dus moet ik hem wel even staande houden en feliciteren.

Het lijkt alsof we niet weggeweest zijn, want zelfs de Nederlandse Petanque club is weer present en gooit hun balletje op exact diezelfde plek als vorig jaar.

Na de koffie wordt er nog even inkopen gedaan bij Vera Cruz. Als we langs Euro Clinica Rincon fietsen wordt er toch besloten even een arts te consulteren in verband met de knieblessure van Hoofd-allerlei zaken. Andere half uur later en € 205,- lichter, staan we weer op straat. Er zijn twee foto's, van elke knie één, genomen, waarvan waarschijnlijk na het weekeinde de uitslag bekend is. De prijs van de voorgeschreven medicijnen valt dan weer mee. Een doosje ontsteking remmers en een doosje maagbeschermers, want die ontsteking remmer schijnt nogal agressief te zijn, kosten maar € 4,90.
Misschien is het consult wat duurder, omdat de arts de klachten in de computer moet tikken. Ogenschijnlijk is hij al op leeftijd, ik schat een jaar of 80, waardoor het tweevingerige tikken wat extra tijd in beslag neemt. Overigens een zeer aimabele heer, die uiterst vriendelijk overkomt. Als hij, met de hand, een recept uitschrijft kan ik het niet laten te zeggen, dat dat wel weer het oude handwerk is. "Ja", zo verzucht hij, "bij de andere clinic moet dat ook al met de computer."

Hoofd-voedsel heeft, na zoveel persoonlijke aandacht, geen behoefte meer om te koken, dus nuttigen we de avond maaltijd, reeds om 15.30 u, bij de naast de clinic gelegen Chinees.



woensdag 20 maart 2019

Benidorm 3

"Ik noem je de beste vader van de wereld" is de tekst op de taarten. Gisteren was het Vaderdag in Spanje, dus deze taarten zullen nu wel in de aanbieding zijn.
Maar het weer is dusdanig onaantrekkelijk dat we heerlijk in de warme camper zijn gebleven. Het is 10 graden, het regent en het waait. Zelfs een bezoek aan de markt schiet er bij Hoofd-markt bij in. Zojuist krijgen we een telefoontje van Riky, die zitten nu koffie te drinken bij Torre Levante en hadden ons ook verwacht.
De top van de ons omringende bergen hangen in een dichte mist, afgewisseld met regenbuien.

We zitten al vanaf het begin, dat we hier zijn, zonder Internet. De Provider is bezig met testen en daarom kun je niet inloggen. Het is gratis maar zo langzaam, dat we onze 4G op de telefoons maar zijn gaan gebruiken. Gelukkig kunnen we, voor belangrijke zaken, tegenwoordig onze databundel gebruiken alsof we in Nederland zijn. Echt heerlijk, maar oneindig is de voorraad data natuurlijk niet.

Als we toch nog even naar de campingwinkel moeten, meld ik me ook even bij de receptie om te vragen wanneer de WiFi weer gaat functioneren. Nu is dat vragen naar de bekende weg, want het is hier Spanje natuurlijk: Mañana, mañana. Wat zo'n beetje neerkomt op "we zullen wel zien" of "geen idee".

Dat het weer nog niet echt opknapt is te zien aan de vlaggen bovenop het restaurant. Ze staan strak te wapperen in de harde wind. Ook de regen laat weer van zich voelen.
Met dit slechte weer zitten natuurlijk veel mensen op Internet, dus wordt het nog trager. Zo traag dat we ook niet kunnen genieten van de Netflix-serie Suits. Die serie waar Hare Koninklijke Hoogheid de hertogin van Sussex, Megan Markle een rol in speelt.

Boekjestijd dus.

dinsdag 19 maart 2019

Benidorm 2

Een gouden plekje op de Avenida Espana no.1, tenminste zo omschrijft Hoofd-tentopzetten onze plek voor de komende maand. Het is inderdaad een fijne plek.

"Zie de maan schijnt door de palmen" is hier wel op z'n plaats. ' s Nachts is het wel weer even wennen aan andere geluiden. Zo lijkt het alsof ik de zee hoor, maar dan kan niet op deze afstand. Dus zal het iets anders zijn, zoals het ruisen van de wind in diezelfde palmbomen.

Vanmorgen gaat het, uiteraard zou ik zeggen, naar de boulevard. Torre Levante, ons vaste koffie adres staat volledig in de stijgers. Grappig dat we door het personeel herkend worden. Het is zwaar bewolkt en het is "Muy Frio".

Dus dik ingepakt passeren de boulevard wandelaars ons. Wij zitten lekker achter glas, dus de wind deert ons niet.
Maar zodra de zonnestralen achter de bewolking vandaan komen, verschijnen de eerste stoere Engelsen, zwaar lurkend aan hun elektronische sigaret. Let op de dame in de blauwe gewatteerde jas, die het nog steeds koud heeft. Het contrast kan bijna niet groter.

Terwijl ik wat voor me uit zit te mijmeren, zie ik vanuit mijn ooghoeken een grijsharige heer, bruin verbrand op de fiets onze kant op komen. De eerste zonnestralen flonkeren door zijn eveneens grijze baard. Heel even knijp ik mijn ogen dicht en open ze dan weer snel. Het blijkt een luchtspiegeling, vermengt met herinneringen.

maandag 18 maart 2019

Benidorm 1

Zo, een beetje laat, maar dan toch.
Even voor 8 worden we wakker, terwijl de wekker op 8 uur staat en staan we op. Ongelooflijk, maar het regent. Daarbij is de temperatuur 10 graden gedaald, van een 25 graden naar 15 graden. Ontbijten, spulletjes opruimen en de stroom kan eraf. We groeten Gernot en tikken nog even op het raam van Angelieka en Heino, die nog op bed liggen en we kunnen vertrekken.

Nog een laatste foto van het verlaten strand. Dat was gisteren wel anders, want toen was het strand afgeladen met vooral Spanjaarden. De Falla's duren nog tot en met dinsdag en tot dan ligt het hele openbare leven plat.

Vandaag kiezen we voor "Tolweg vermijden" en komen we weer langs het echte Spanje. Slingerend door de bergen en het is genieten, ondanks het ontbreken van de zon.

Op momenten lijkt het erop dat de hemelpoorten helemaal open gaan, maar Donar houdt het nog netjes.

  Hier menen we toch nog oude grotwoningen te ontdekken, rechts op de foto.

Wat te denken van dit eeuwenoude aquaduct, in de buurt van Calpe.

Deze prachtige berg kondigt al aan, dat we in de buurt zijn van Benidorm. Bij de eerste afslag naar Benidorm roept Ali Ali dat we rechtdoor moeten. Dit heeft tot gevolg, dat we 2,5 km moeten wachten op een volgende afslag, om vervolgens weer 2,5 km terug te rijden om de juiste afslag naar het Levante strand te kunnen nemen. Geloof het of niet, vorig jaar toen we van de garage terugkwamen, overkwam ons hetzelfde. Tja, iets met een Ezel en een Steen.

Op het moment, dat wij ons melden bij de receptie, op de camping, komen Riky en Theo al aanrijden. Wij richten onze plek in, incluis de tent en zij gaan koffiedrinken. Rond 5 uur melden we ons bij hun vaste plek en dan wordt het laat. Er valt zoveel te vertellen, dat het al heel snel etenstijd is.

Nog lang niet uitgekletst, maar daar hebben we de komende maand nog wel tijd voor.