zondag 30 april 2017

Orio 3

Dan lig je in je camper en probeert de slaap te vatten, maar de sterke windvlagen die de camper doen sidderen, houden je alert en komt er helemaal niks van slapen. Gisteren redde ik een luifel van onze Duitse achterburen. Ik vertel hem, bij terugkomst, dat hij het luifeltje maar beter kan afbreken er komt nog veel meer wind. Maar ja, vertel een Duitser wat hij “moet” doen en hij “gooit de kont in de krib” want Hij wil buiten koken, of vlees braden, en dat moet onder de luifel. Maar dat komt er niet van en even later breekt hij het hele boeltje af om vandaag, in alle vroegte, te vertrekken. Zijn vrouw dwingt hem om nog even bij ons te stoppen, om mij van harte te bedanken voor de goede zorgen. Hij zit breed lachend op de achtergrond. Ach, “Noaberschap”" naitwoar?” “Nada” antwoord ik (dat betekent “het is niets” in het Spaans) , maar ja, het zijn Duitsers he, dat verstaan ze dus niet.

DSCN4775 (800x450)

Vandaag trekt mijn fotografe, tussen de buien door, erop uit om een paar mooie plaatjes te schieten. Waar hier gisteren, in de zon, nog prachtige dames topless lagen te zonnen is nu een leegte ontstaan, waardoor je je met alle gemak “Remy” (Alleen op de Wereld) zou kunnen laten voelen.

DSCN4773 (800x450)

Al zolang we hier staan is mijn “observer” gefascineerd door het kleine gebouwtje dat ergens boven in de bergen is geplaatst. Nu is dat gefascineerd zijn, op zich, niet zo’n probleem, maar ik moet van haar maar steeds verklaren wat het zou kunnen zijn. Ik heb mij er maar vanaf gemaakt door te zeggen dat het een stroom hokje van de Nuon of Essent is. Kijk dan ben je ervan af nietwaar?

Het weer is hier bar en boos en toch blijven we hier morgen ook nog, want mijn weerdeskundige heeft namelijk op het weerbericht van Frankrijk gezien dat het daar vandaag  “Code Oranje” wordt, met storm en hagel in de verwachting. Morgen, maandag 1 mei, reizen de Spanjaarden en Fransen weer naar huis en wordt het enorm druk.

DSCN4780 (800x450)

Zojuist is hier, in de stromende regen, een jong stel gearriveerd. Hij zet het spiksplinternieuwe tentje op terwijl zij rustig in de auto blijft zitten. Dat heeft een groot voordeel, want zo kan zij mooi de gebruiksaanwijzing aan hem voorlezen. Kennelijk is het kookgerei ook kort geleden aangeschaft, want ook dat laat zij aan hem over. Onder een minuscuul klein parapluutje probeert hij, zo goed en zo kwaad het gaat, iets warm te maken. Het waait als een dolle en het spoelt. Als dan ook nog het gasflesje weigert, hij een nieuwe haalt, dan de zaak afmaakt en hierbij enorme lol heeft, zeg ik….

Echte liefde…. en terwijl de regen met bakken naar beneden komt eten ze hun maal in de auto, om daarna in hun minitentje te verdwijnen. Aan de geluiden te horen wordt hij rijkelijk beloond voor zijn doorzettingsvermogen.

zaterdag 29 april 2017

Orio 2

Deze Orio camping is eigenlijk een heel grappige camping omdat er veel voorzieningen in de buurt zijn. Zo heb je een buiten zwembad, maar kun je ook hier vlakbij in de zee zwemmen. Mits de temperatuur van het water dit toestaat, uiteraard. Er zijn ruim voldoende eetgelegenheden aan het strand. In het dorp, dat 10 minuten lopen is, schijnen ook nog diverse eettentjes te zijn. 

DSCN4759 (800x450)

De harde wind helpt wel om de was in “No time” te drogen, die onmiddellijk door mijn wasvrouw gedaan wordt als deze de vaste waslijnen op de camping ontdekt.

DSCN4758 (800x450)

De camping ligt tussen de omringende bergtoppen, waarop hier en daar schapen lopen te grazen.

DSCN4755 (800x450)DSCN4756 (450x800)

Gistermiddag ontdek ik een enorme rookontwikkeling op één van de bergtoppen en naar verluid staat er een deel van het bos in de brand. Na een paar uur is de rook ook weer verdwenen. Kennelijk heeft de brandweer zijn of haar werk gedaan.

DSCN4770 (800x450) DSCN4771 (800x450)

Als op een gegeven moment een “Indian” motor, op een karretje, voorbij komt rijden, word ik wel erg nieuwsgierig. Wat een teleurstelling, dat als ik dichterbij kom, het een “ordinaire” Harley Davidson blijkt te zijn.

Jaloezie is een raar ding!

vrijdag 28 april 2017

Orio 1

“Crossing roads”, zo zou je onze ontmoeting met Jikke en Mink kunnen noemen. Gisteravond eten we gezamenlijk in het camping restaurantje en onderzoeken we een eventuele “gezamenlijke” route. Maar de gestelde doelen liggen dusdanig uitelkaar: zo zakken zij af naar Portugal, terwijl wij de neus naar het Noordwesten van Spanje richten om vervolgens de Franse kust te volgen. Dat betekent dat er geen reis-compromis tot stand kan komen.

DSCN4740 (800x450)

Vanmorgen verdwijnen ze dan ook langzaam, na een knipperende groet, uit ons zichtveld, maar zeker niet uit ons hart.

Zoals gezegd, het gaat naar het Noordwesten van Spanje en wel Orio. Wij verbazen ons over de “Zeer vreemde route die TomTom ons laat rijden. (klik op de link en zoom in op het Noordelijke deel) want het lijkt een ongelooflijke omweg.

DSCN4748 (800x450)

Maar het is klagen “met de mond vol brood” want het blijft een wonderschone omgeving, dit prachtige Baskenland. Hier leeft dat mooie trotse volk, dat al jaren bezig is zich af te scheiden van de rest van Spanje.

DSCN4749 (800x450)

Hoewel je landen of streken nooit mag vergelijken, dit lijkt alsof je door Zwitserland rijdt.

DSCN4750 (800x450)

 Als de zon dan ook nog eens een rol gaat spelen in dit fenomenale schouwspel, worden we weer helemaal gelukkig. Ondanks dat we de “Peajo” vandaag mijden, worden we prachtig om de grote stad Pamplona geleid. Deze stad is vooral bekend door de jaarlijkse stierenrennen tijdens de San Fermínfeesten. Deze feesten spelen zich af tussen 6 en 14 juli. Ik denk dat iedereen die gekkies ooit wel eens op t.v. heeft gezien, die vooruit rennend aan een aantal stieren proberen te ontkomen, terwijl het wel de bedoeling is zo dicht mogelijk ervoor te blijven.

We staan nu op de laatste Spaanse camping en wel Camping Orio Kanpina in Orio, vlakbij de zee en een zandstrand. Zo dadelijk daar eerst maar eens een kijkje nemen.

donderdag 27 april 2017

Villafranca

Het is 27 april 2017, Koningsdag! Dan word je wakker en sta je met je campertje midden in de sneeuw.

DSCN4708 (800x450)DSCN4709 (450x800)

Het plan voor vandaag is om Villafranca te bereiken, een kleine 300 kilometer van hier. Maar met sneeuw en vorst, want de ruitenwissers zitten vastgevroren op het raam, wordt dat nog een avontuur.

PHOTO_20170427_081525 (800x450)

Hoofd route heeft zo haar bedenkingen, of we überhaupt wel kunnen vertrekken, “want zo tussen de bergen kan het ook nog wel glad zijn”, zo redeneert ze.

We wagen het erop!

DSCN4719 (800x450)

Inderdaad lijkt het erop dat het op de camping nog wel meevalt, maar onderweg ligt er toch beduidend meer sneeuw dan we verwachten. Glad op de weg is het gelukkig niet.

DSCN4721 (800x450)

Onderweg is het rustig voor wat betreft het vrachtverkeer, maar dat heeft zo zijn redenen, zoals het bord wel aangeeft.

DSCN4730 (800x450)

Een paar kilometer voor Zaragoza is geen sneeuw gevallen en heeft de natuur het recht weer in eigen hand genomen. De brem profiteert daarvan en staat alweer in bloei.

DSCN4737 (800x450)

Bij de camping worden we opgewacht door een charmante jongedame, die ons de plek wijst. Even later zitten we bij diezelfde jongedame, en haar man, een heerlijk glaasje bier te drinken. De oplettende aanschouwer heeft inmiddels in de gaten dat dit onze vrienden Jikke en Mink betreft.

De gezamenlijke maaltijd moet even worden uitgesteld, want het restaurant is pas om half negen weer geopend.

Het kan verkeren, nietwaar?

woensdag 26 april 2017

Albarracin

Om 7 uur liggen we allebei wakker en kletsen we een beetje over onze wederzijdse dromen van die nacht en proberen ze te duiden. Na een tijdje roept de natuur ons en hebben we verplichtingen op de vrolijke vierkante meter waar ook de koning te voet gaat. Nu we toch lekker vroeg zijn, kijkt hoofd planning, hoe laat de receptie open gaat en dat blijkt om 8 uur te zijn. Als we om kwart voor negen bij de poort staan, is de “reception” nog niet open. Precies om negen uur komt de receptiejuffrouw aanrijden en kunnen we even later onderweg naar Albarracin.

DSCN4617 (800x450)

Het is mistig onderweg, dus dat belooft nog wat als we in de bergen terecht komen.

DSCN4627 (800x450)

En in de bergen belanden doen we en dan stuiten we plotseling op de verdedigingsmuur van Albarracin.

DSCN4629 (800x450)

Dus wordt de camper op een plek op de camping gezet en wandelen we naar het oude centrum van het stadje. Nu zeg ik wandelen, maar het lijkt meer een mars, want het is een hele tippel die eerst steil naar beneden gaat om daarna steil, heel steil, omhoog te klimmen.

DSCN4675 (800x450)DSCN4670 (450x800)

Helemaal kapot kom ik boven aan en voor mij hoeft het op dat moment niet meer zo nodig. Dat verandert als mijn reisleider met deze rondleidster aan komt zetten. We gaan anderhalf uur met deze jonge dame het stadje door. De tweede foto maakt zij, omdat dit beeld gemaakt moet worden. Anders ben je  niet “echt” in Albarracin bent geweest, tja. Het stadje is Nationaal Monument sinds 1961 en komt in aanmerking om door de Unesco uitgeroepen te worden tot Werelderfgoed.

DSCN4700 (800x450)

DSCN4649 (450x800)DSCN4632 (800x450)

Meer dan anderhalf uur klimmen en klauteren we door het prachtige stadje en worden we overvoerd met informatie, van 600 jaar voor Christus tot aan 1980. Daarna mogen we de terugtocht naar de camper aanvaarden, maar niet nadat onze charmante rondleidster meldt dat er vannacht sneeuw gaat vallen.

Ik leg alvast de sneeuwkettingen klaar.

dinsdag 25 april 2017

Navajas 2

Bewolkt is het, als we wakker worden en frisjes. Om het verdere weersverloop te bekijken, zet ik Internet “even” aan. Maar dat is een vergissing. Hoofd communicatie krijgt het ene na het andere bericht binnen en die moeten eerst beantwoord worden, nietwaar? Om elf uur stappen we op de fiets om Jerica, via de “Via Verde” met een bezoek te vereren. Tjonge wat ben ik blij dat ik de reparatie van mijn fiets niet heb uitgesteld, want wat is dit een sprookjesachtige rit.

DSCN4581 (800x450)DSCN4583 (450x800)

 Spookachtige tunnels passeren we, waar het aarde donker is en het licht van de fiets echt aan moet, want vanuit het licht komend, zie je de eerste momenten niets meer.

DSCN4589 (800x450) (800x450)

Om even later op een enorme stuwdam te stuiten.

PHOTO_20170425_114120 (800x450)

Langs de gehele weg staan bloeiende seringen, afgewisseld met prachtige rozestruiken, wat een palet aan heerlijke geuren geeft.

DSCN4598 (800x450)

Plotseling, na een steile afdaling en een scherpe bocht, staan we oog in oog met Jerico. Maar voordat we in het centrum zijn, zullen we onze fietsen nog even de sporen moeten geven, want het kerkplein ligt “hoog”, heul hoog.

DSCN4600 (800x450)DSCN4601 (450x800)

We ploffen op het bankje rechts en puffen even uit, terwijl een oud baasje op ons afkomt. In bijna onverstaanbaar Duits vertelt hij ons dat hij zeven jaar in Duitsland heeft gewerkt en daar kozijnen maakte. Ik moet raden hou oud hij is en om hem niet te beledigen zeg ik 78 jaar. Nou, dat is fout, want hij is 96 jaar jong. Zijn vrouw is twee jaar geleden overleden en nu zit hij iedere dag op het pleintje. Weliswaar aan de overkant, want hij mag niet meer in de zon vanwege huidkanker op zijn neus. Als de zon, even later, dan ook doorbreekt sloft hij weer naar de overkant.

Terug op de camping, lunchen we in het restaurant. Linzen, “sin carne” roept mijn vegetariër nog. Maar als het op tafel komt drijft er een complete ham, aan blokjes, in de dikke linzensoep. Ikzelf heb een salade met tonijn besteld, dus die gaat aan mijn neus voorbij en wordt geconfisqueerd door mijn disgenoot. Linzensoep, ham met gebakken ei en frietjes en als toetje een schaal Pannacotta. Ik zit mudje vol.

Als dan ook nog een Nederlander zich een aantal keren helemaal vastrijdt met zijn mooie Rapido camper en daar enige hulp bij nodig heeft is mijn dag alweer gevuld. Inmiddels heeft Hoofd inpak alles alweer reis vast in ons voertuig gestouwd en dat is geen minuut te vroeg, want de regen komt met bakken uit de lucht.

Morgen naar Albarracin.

maandag 24 april 2017

Navajas 1

Even voor kwart over negen is de stroom afgekoppeld en kunnen we vertrekken. Tenminste, nadat we het restant van de rekening hebben voldaan, want we hadden ons verblijf al betaald, maar nu nog de stroom vanaf 1 april en de bijgeboekte week extra. 42 dagen Middellandse zee en Benidorm en wat hebben we hebben het getroffen met deze schitterende plek met bijzonder uitzichtDSCN4511 (450x800) en het prachtige weer.

DSCN4544 (800x450)

Want wat te denken van dit immens grote hotel, midden in de bergen, waar je uiteindelijk geen kant uit kan.

Toch is het genieten om weer onderweg te zijn en andere omgevingen te ontdekken. DSCN4545 (800x450)Want onze route gaat dit jaar niet langs de kust. Bij Valencia nemen we afscheid van de Peajo en de Middellandse zee om met een ruime boog de binnenlanden van Spanje in te rijden.DSCN4547 (800x450)DSCN4548 (800x450)Afwisselend komen we lieflijke dorpjes tegen, die tegen de bergwand aan lijken geplakt, tot de uit armoede gebouwde bouwvallen, waar mensen met nauwelijks inkomen, een toekomst proberen op te bouwen.

Navajas, (spreek uit als nafagas) is door de “routevoorbereider” uitgekozen, omdat daar een een zogenaamde “Via Verde” te vinden is. Een Via Verde is een fietsweg, die in dit geval gebouwd is op een oude treinrails. De camping waarop we staan is een zogenaamde plateau-camping.

DSCN4559 (800x450)DSCN4561 (450x800)

Dat laatste wordt onze bottelnek. We zoeken een plekje uit, maar hoofd plaatsbepaling ziet, aan de overkant, een mooier plekje. Terwijl ik achteruit daar naartoe rijd, zie ik hoofd-aanwijzingen manmoedig een poging doen de camper vooruit te duwen, ik rem. Het treurige gezicht, als ze bij mijn zijraampje verschijnt, spreekt boekdelen. “Het achterlicht!” zegt ze benepen, “er kwam rook uit”. De fietsendrager hing te laag, of het plateau muurtje was iets te hoog, maar resultaat is dat het achterlicht behoefte heeft aan enige secondelijm. De rook is ontstaan doordat het remlichtlampje met rooksignalen wilde aangeven dat het naar de eeuwige jachtvelden is vertrokken.

Morgen gaan we fietsen.

zondag 23 april 2017

Benidorm 41

De zon schijnt feller, de lucht is blauwer en alle mensen zijn kleurrijker gekleed en goed geluimd. Zelfs op de drukke markt zijn de mensen vriendelijk naar elkaar. De roze zonnebril, waarmee ik deze waarneming doe is ongetwijfeld ingegeven door het besef dat dit de laatste keer is.

DSCN4538 (800x450)

Zelfs de in de koopjes klauwende dames kunnen op een vorm van sympathie van mijn kant rekenen. Totdat we een enorme fout maken door, tegen de stroom in, het voor ons laatste-, maar voor de mensen die uit Benidorm komen, het eerste straatje in te lopen. “Over de koppen lopen” lukt nog net niet, maar daar mankeert niet veel aan.

DSCN4540 (800x450)DSCN4539 (800x450)

Bevrijdt wandelen naar TorreLevante, aan de boulevard, voor ons “galgenmaal”, dat overigens wordt aangeboden door Theo. Tijdens het eten realiseer ik me terdege dat dit afscheid voor een jaar is, want dat we terugkomen staat buiten kijf.

Vanmiddag nemen de de tijd om de camper weer reisklaar te maken. Dat betekent dat eerst de matten een grondige klopbeurt krijgen, om het Benidormzand te verwijderen, om daarna alles weer in de “garage” te stouwen. Ter afscheid nog een glaasje wijn bij Riky en Theo en dan gaan we de laatste nacht in, om morgen weer fit richting Navajas te rijden. Zonder Peago is het ruim 280 kilometer en door de bergen, dus kiezen we voor de Peago. Een route van 200 kilometer en zeker ruim 1 uur korter.

zaterdag 22 april 2017

Benidorm 40

Alweer de 40e dag in Benidorm en dat gaan we merken. Iedere ochtend passeren we, al wandelend, een Engels eettentje. De uitbater staat dan voor de deur klanten te trekken en groet ons dan ook altijd allervriendelijkst. Vanmorgen zijn we op de fiets en wat schetst onze verbazing, als we het tentje passeren, de uitbater ons vriendelijk een groet naroept. Als we bij Torre Levante aan een vrij tafeltje plaatsnemen staat, enkele seconden later, de ober al met twee Café con Leche en twee cakejes klaar. Kijk, dit zijn tekenen dat we maar weer eens verder moeten trekken. Eén en ander lijkt er op te duiden dat we te honkvast dreigen te raken.

Motoren_Benidorm

Er zal en moet een zalmkleurige broek in mijn garderobe komen dus gaat het, te voet, richting centrum. Daar melden zich ook een paar honderd motoren en dat geeft een spectaculair beeld en evenzeer hetzelfde geluid. De zalmkleurige broek komt er, bij dit laatste bezoek aan het centrum van Benidorm. “Partir et murier un peu”.

vrijdag 21 april 2017

Benidorm 39

Als we vanmorgen bij Torre Levante koffie zitten te drinken, stapt daar opeens, fris en vrolijk, “onze patiënt” het etablissement binnen. Nu zeg ik fris en vrolijk, maar het zit dichterbij euforisch, als ik zijn stemming mag omschrijven. Het optimisme straalt ervan af en hij praat honderduit over de positieve belevenissen in het ziekenhuis. Zoals we daar bij elkaar zitten worden we allemaal van harte uitgenodigd voor het Breakfast aanstaande zondag. Na de koffie wandelen we nog even naar de Ale Hop shop.

Alo_Hop

Deze winkels kenmerken zich doordat ze voor iedere winkel één of meerdere koeien voor de deur hebben staan. Als je om een kadootje verlegen zit, is de Ale Hop werkelijk een uitkomst. Zelfs de door mij begeerde Quadcopter verkopen ze daar, maar de penningmeester heeft een stop op dit soort uitgaven gezet.

Uitgeblust kom ik weer bij de camper en leg mijn hoofd even te ruste. Maar dat is van korte duur, want we komen overeen om, alsnog, boodschappen te gaan doen in El Albir. Lidl, Aldi, Super Content en  de Mercadona is de volgorde en bij die laatste zie ik iets grappigs.

PHOTO_20170413_132544 (800x450)

De rode auto rechts staat geparkeerd pal onder een parkeerverbod. Je mag hier alleen laden en lossen. Even later stopt er een politie auto en ik denk, “kassa!”. Maar er gebeurt niets en na ruim een kwartier komt de eigenaar van de foutgeparkeerde auto terug van winkelen, ziet de politiewagen en denkt hetzelfde als ik. Toch gaat hij het gesprek met de agent aan. Tot mijn verbazing verdwijnt de bestuurder de Mercadona weer in. Kennelijk heeft laden en lossen hier in Spanje een ruimere betekenis dan in Nederland.

Tot slot wil ik twee trouwe lezeressen van harte condoleren met het, toch nog plotselinge, verlies van hun moeder.

Heel veel sterkte meiden.

donderdag 20 april 2017

Benidorm 38

Nu is Benidorm best wel een gekke stad, maar als ik jullie vertel dat wij, midden in de stad en midden op een zebrapad, een pannenkoekje hebben gegeten en een glaasje wijn hebben gedronken, denk je misschien “had het maar bij één glaasje gehouden.”

Maar laat ik beginnen met te vertellen dat onze patiënt, zeer plotseling, weer thuis is. Dat wil zeggen, weer bij ons op de camping zit. Gister, rond vijf uur, waren de berichten nog redelijk alarmerend, nu is hij uit het ziekenhuis ontslagen. Was het niet rederijker Brederode die zei, “t’ Kan verkeren”?

Torre_Levante_Crew (800x450)

Hier de Torre Levante Crew, minus één, die daar bijna iedere ochtend een kopje koffie drinken. v.l.n.r: mijn eega, Ria, Annie, Teus (zonder H), Piet, Riky en “ik zei de gek” . Eigenlijk vertegenwoordigt dit gezelschap de diverse manieren van “overwinteren”. Ria en Piet wonen hier het gehele jaar in een prachtig appartement. Annie en Teus huren en verblijven hier vanaf september, 8 maanden per jaar en Riky komt hier 2 keer per jaar een aantal maanden op de camping en wij zijn “maar op doorreis”.

We zijn vandaag op de fiets, omdat mijn knie een beetje opspeelt, dus nemen we de “gelegenheid te baat” om dwars tegen het verkeer in over de boulevard te fietsen om een speciale winkel te bezoeken. De aanwezige politie reageert niet eens op onze overduidelijke overtreding. Maar de spullen, waar we voor komen, zijn niet te vinden. Gelukkig zit  “de Belg” om de hoek.

DSCN4534 (800x450)

Dus “vatten” we ook maar even een heerlijke pannenkoek met een glaasje witte wijn. Totdat we ons realiseren dat we werkelijk “midden op het zebrapad” zitten te lunchen.