Duitsland 22 Aschaffenburg 2

Het is zondagmorgen en nadat we de camper hebben verplaatst,  het heeft vannacht zo hard geregend dat we bij het uitstappen tot aan de enkels in het water staan, neem ik even rustig de tijd om onze belevenissen van gister op te tikken.

Er moeten nodig boodschappen gehaald en weggebracht worden. Dus het gaat het op de fiets naar het centrum van Aschaffenburg,  want daar zit een Lidl, zo zegt men. Maar eerst verkennen we de ' Entsorgungsplatz', zeg maar de plek waar we onze overvolle poepdoos kunnen legen. Nou, dat valt niet mee. Nu moet ik eerlijkheidshalve erbij vertellen dat wij, met ons bootjes verleden, er maar vanuit gaan dat het in de jachthaven zal zijn. Maar na een kilometer of 2 gefietst te hebben geven we dat idee op. Dan toch terug en nu langs de weg zoeken. En jawel, onder de Adenauer brug zien we een bordje. We kunnen nu rustig boodschappen 'halen', dan brengen we vanmiddag de 'andere' boodschappen wel weg.

Het is feest in Aschaffenburg,  het zogenaamde 'Stadtfest' met als gevolg dat het zoeken van de Lidl een probleem is, maar het lukt. Na de koffie wordt de Thetford cassette achter op de fiets gebonden en zo gaat het richting 'Entsorgung' Als ik tijdens het legen, Ali op een afstand van 2 meter, zie kokhalzen voel ik me weer een 'echte' kerel.

s' Avonds zal en moet Ali het stadje in om verschillende groepen te gaan bekijken en beluisteren. Het is een hele tippel en net als we ons zo' n beetje tot aan het podium hebben geworsteld,  ziet Ali een nog mooier plekje, 'Bovenop het Schloss. Jammer genoeg mogen we niet via een trap, dus wordt het een enorme omweg. Wij zijn niet de enigen die op dat idee zijn gekomen, maar het uitzicht is geweldig.

En dan voor wat betreft de diverse bands. Ten eerste zijn het allemaal zogenaamde 'cover bands' die dus alleen werk van beroemde bands naspelen. En het moet gezegd, zo nu en dan kun je werkelijk horen welk liedje ze spelen. Wat mij verwonderd is de inzet van de zanger, die het vooral jonge publiek aanspoort om de 70er jaren muziek mee te zingen. En dan te bedenken dat het overgrote deel van het publiek alleen nog maar een gedachte was, of misschien dat wel niet eens. Een band verderop, er staan 15 podia opgesteld, vergrijpt zich aan Robbie Williams en "tatsächlich" herken ik " Let me entertain you" en "Angels".

Het was gister een mooie dag, vandaag hoop ik op een rustdag.

Duitsland 21 Aschaffenburg 1

Het slot van Aschaffenburg bij nacht.

Na ons bezoek aan Gemunden am Main, drinken we nog een biertje, een wijntje en bereiden het eten voor. Na het eten kijken we nog, maar liefst, 2 DVD afleveringen van " Waking the Death". En dan wordt het tijd om te gaan slapen. Nu staan we exact tussen 3 snelwegen en, daar bovenop, pal langs een spoorweg. Pas, nu de televisie uit is, lijkt het alsof de treinen 'dwars' door de camper rijden. Na een tijdje begin ik zelfs het verschil te horen van de diverse soorten treinen. Niet alleen, goederen- en/of personentreinen, zelfs de verschillende soorten locs begin ik te onderscheiden. Dit geluid, met een frequentie van 10 minuten, wordt steeds meer 'lawaai', dat wordt afgewisseld met het 'jankende' geluid van voorbij snellende vracht combinaties. Kortom, dit 'orkest' van geluiden houdt mij wakker en als ik, zo nu en dan, indommel geldt dat voor hooguit 10 minuten. Het loopt tegen 2 uur, als een stel jongelui zich aanmelden. Pal achter onze camper wordt een feestje gebouwd. Met geopende ramen staan 2 auto's elkaar de 'decibel loef' af te steken. Ik geef mijn verzet op en stap van bed. Ali wordt wakker van mijn gerommel, " wat doe je?" "We vertrekken". 2 minuten later zijn we onderweg naar de volgende stop, Aschaffenburg. De weg is smal en heuvelachtig, maar na een uur rijden we de Willigisbrucke op en wordt ons een prachtig beeld op de Johannesburg gegund.

Het is druk op de camperplek als we om 3 uur s' nachts aankomen en we kunnen nog net een plekje aan de 'slechte kant' vinden. Dit betekent geen stroom en voor vannavond geen sateliet ontvangst. In slaap komen valt niet mee en om 8 uur sta ik weer naast het bed. Onze buren aan de 'positieve' kant zitten al aan het ontbijt en ik vermoed dat ze gaan vertrekken. Probeer dan nog maar eens in te slapen. "Lang leve het ontspannend camperleven" Dat ik niet de enige ben met een oogje op dat plekje wordt duidelijk als een medecamperaar zijn camper ook al 'gevechtsklaar'  zet. Ali gaat, in pyama, op een strategische plaats staan, met als resultaat dat we nu op de plek staan die we in april ook al bezetten. Als er dan ook nog een stroomaansluiting vrij komt.......

De Johannesburg vanuit onze camperplek. We hebben het allemaal bekeken en dus halen we de fietsen van de camper en peddelen de 18 km naar Obernburg am Main. Over het stadje valt werkelijk niks te vertellen, behalve misschien dat er een vestiging van Akzo Nobel gevestigd is, maar daar zullen alleen Delfzijlsters in geïnteresseerd zijn. Voor ons telt alleen dat het een leuke afstand is en we prachtig langs de Main kunnen fietsen. Ali riskeert nog een boete omdat ze appels van een boom plukt. Soms blijkt het een vrouw zonder scrupules te zijn.

Duitsland 20 Gemunden am Main 2

Zodra we naar het stadje lopen kom ik een bord tegen waarvan ik het gevoel krijg dat ik bij de poot genomen wordt, maar ze schijnen echt te bestaan. Is dit nu positieve of negatieve discriminatie?
Eerst maar even naar de de 'TouristInfo', want zonder zo een bezoekje bestaat een dorp of stad niet, voor Ali.

Een alleraardigst exemplaar van een 'TouristInfojuffrouw' staat ons te woord. Eigenlijk is het meer 'ons overladen met info'. Zo vertelt ze ons over een fietsroute naar Karlstadt, "Entlang der Main, ist so schon, mit rechts der Main, und links Weinfelder, oder Felzen, ich kriege Ganzehaut when ich daaruber erzahle" (het is zo mooi, met rechts de Main en links Wijnvelden of Rotsen, ik krijg kippevel als ik er over vertel.) Genoeg informatie voor ons en ik bereid me alvast geestelijk voor op een fietstocht naar Karlstadt.

Maar eerst wordt er genoten van een bord voortreffelijk Spaghetti-ijs, we gaan die calorieën er toch zo weer affietsen.

Het moet gezegd, hoezo en van wie eigenlijk, maar het is een prachtige tocht naar Karlstadt. Zelfs zo mooi dat we ons nauwelijk nog tijd gunnen om het 'Historisch' plein te bekijken.

De calorieën zijn er weer af, de fietsen kunnen weer op de camper.

Morgen gaat het naar Aschaffenburg.

Duitsland 19 Staatsbad Bad Bruckenau

Jawel, we hebben weer een prachtige plek gevonden en ja, het stadje heet echt zo. Het is een luie dag, mede ingegeven dat ik mij niet lekker voel, een beetje zweterig en snel  buiten adem.
Ali gaat nog even zwemmen, tenminste dat is de bedoeling. Maar het enige wat ze bereikt, is dat ze € 2,70 'Kur taks' mag betalen. Maar dan mag ze wel 5 verschillende glaasjes water drinken. Ali is helemaal onder de indruk, maar betalen doet ze niet.

Morgen we maar eens even een kijkje in de Welness kijken. Een dagkaart zit er niet in, want dat kost hier maar liefst € 31,= per persoon. Tja ze weten hier wel van prijzen.

Nog een klein puntje, het verzenden van deze blog laat even op zich wachten, omdat er op geen enkele manier
verbinding met het internet te maken is. Het enige wat er op zit is morgen naar beneden wandelen en via het Kurbad een verbinding proberen te maken.

Duitsland 20 Gemunden am Main

We zijn verkast naar Gemunden am Main via een schitterende weg, dwars door het platteland van 'Bayern'. Het is vanmorgen nog wel even spannend, omdat we geen 'Kurkarte' hebben en voor het parkeerkaartje naar de parkeergarage moeten. En even voor het beeld, het ding heeft 8 verdiepingen met evenzoveel trappen naar beneden, want wij staan ter hoogte van het dak en daarna weer even zoveel trappen omhoog. Bij het betalen moet ook de Kurkarte erin, maar die hebben we niet. Dan de parkeerkaart in het apparaat gepropt en € 8,= betalen. Alle trappen weer omhoog en met het zweet op de rug, dat laatste komt door de zon, duw ik het kaartje in de machine. Tergend langzaam, het is alsog hij ons nog even wil pesten, gaat de 'Schranke' omhoog. "Zo", roept Ali bijna juichend "€ 5,70 bespaard." Ik denk dat dit meer de opluchting is dan het bespaarde bedrag.

Dat de weg landelijk is, merken we alleen al aan de trekker met daarachter een enorme cilindervormige strontcontainer, die met een gangetje van rond 40 km per uur voor ons uit rijdt. Tenminste,  als hij niet een heuvel op moet, want dan gaat de snelheid terug naar 10 km per uur. Er vormt zich een steeds groter wordende file achter ons, want inhalen op deze zich door het bos slingerende weg is werkelijk geen optie, ook niet voor een personenauto.
Pas als we het bos uit zijn durfen een paar ons weer in te halen en dat na ruim 10 km. Voor ons versterkt het alleen maar ons 'landelijke' gevoel.

Als we plotseling voor een wel heel smal bruggetje komen te staan, slaat Ali haar handen voor de ogen en roept, "Dit gaat niet" Ik verzamel moed en rij voorzichtig het bruggetje op. Halverwege lijkt het mij wel leuk hier een foto van te maken, maar Ali durft niet uit te stappen. Als ik naar links kijk, heb ik het idee dat mijn deur in ieder geval al niet meer open kan, zo smal is het.

We gaan nu eerst het dorpje verkennen.

Duitland 18 Fulda 1

Alweer een heel klein beetje bekomen van het drama laptop. Hoewel ik er aardig stuk van ben en ja, ik heb het over het eigenhandig 'mollen' van mijn laptop. Hoogstwaarschijnlijk zijn alle Duitsland foto's verdwenen.
Na noeste arbeid zit ik nu op Ali haar tablet te tikken met alle nadelen van dien.

We staan, met de camper, in Fulda, de 'Barok' stad, zoals ze het zelf noemen, maar zeker ook de begraafplaats van Bonifatius. Ik zie in gedachte al een aantal Friezen opveren, he Bonifatius?  Jazeker,  die Bonifatius, die "wij" in Dokkum op 5 juni 754 een kopje kleiner hebben gemaakt en die Bonifatius is een maand later hier in Fulda bijgezet. We gaan zijn graf bezoeken, want hij ligt opgebaard in de Dom van Fulda.

Maar eerst laten wij ons rondleiden door het 'Stadtschloss'.

(O ja, de fotos staan allemaal onderaan, wat dat wil niet anders bij de blogger van Android)

Aansluitend doen we een stadswandeling, onder leiding van diezelfde 'Herr Reinfeldt'. Het regent, maar Herr Reinfeldt denkt dat hetwel zonder jas kan, nou daar komt hij snel van terug.

Ik kan rustig zeggen dat Fulda een mooie binnenstad heeft, met prachtige 'vakwerkhuizen', waarvan sommige echte neppers zijn omdat ze het hout raamwerk er later voor hebben 'geplakt'.

Het ligt in de bedoeling dat we morgen naar Eichenzell  7 km verderop gaan, waar ook een mooi "Schloss" te bezichtigen valt.

Foto 1 is de Dom in Fulda

Foto 2 Bonifatius standbeeld

Foto 3 Dom interieur

Foto 4 Vakwerkhuis

(hm, toch even zoeken naar een andere Blogger)

Einde?

Tot mijn verbijstering heeft mijn laptop de geest gegeven. Weg blogs, weg foto's en weg de mogelijkheid überhaupt nog iets te schrijven.

Dit tikte ik op m'n telefoontje 👎😈😢💔 Dus?? Kan het ook op de laptop!

Duitsland 17 Rotenburg a/d Fulda 3

Nog even over gisteren en de serie beelden die in het historische stadscentrum staan. Een paar heb ik laten zien, maar wil toch de rest ook tonen.

 

 

 

Ik denk dat Professor Dr. Ewald Rumpf, die deze beelden, vanaf het jaar 2000,  heeft mogen plaatsen er een aardige boterham aan heeft verdiend. De beelden zijn allemaal in opdracht gemaakt en bekostigd door ‘Spenden’. Het motto van Professor Rumpf was “Das Leben zeitlos festzuhalten” (het leven tijdloos vasthouden).

Vandaag dus de fietstocht naar de Breitenbacher See langs de Fulda. De dame van de Tourist Information heeft ons al gewaarschuwd om vooral ´Entlang´ de Fulda te blijven, omdat het binnenland nogal steil is.

Regelmatig rijden we door een haag van ´Springbalsemien´, wat Ali steevast doet uitroepen, vaak ver voordat we het spul in het zicht hebben, “Het gaat hier ook weer stinken!”

Maar steevast levert het mooie plaatjes op.

De camperplek, aan de Breitenbacher See  valt ietsepietsie tegen omdat de douches ontbreken, het redelijk ‘hutje mutje’ staat en er veel verkeerslawaai is van de snelweg, die vlak achter de camperplek loopt. Dus wordt unaniem door Ali besloten dat we in Rotenburg a/d Fulda blijven.

Morgen gaat het naar een camping in Hunfeld ook in de provincie oftewel ‘Bezirk’ Hessen.

Duitsland 16 Rotenburg a/d Fulda 2

Het is prachtig weer en dus gaan de fietsen van de camper om een fiets tocht(je) te gaan maken. Maar allereerst moet de V.V.V. oftewel Tourist Information gevonden worden. Terwijl we op zoek zijn blijkt het een prachtig stadje te zijn, met veel bezienswaardigheden. Komt nog bij dat ik mij niet helemaal top voel, wat Ali doet besluiten om geen fietstocht te maken, maar ons lekker te gaan ‘vernuveren’ in de binnenstad.

Dat ik me niet zo top voel komt waarschijnlijk, dat ik te zwaar getafeld heb en dat wil, de volgende dag, nog wel eens vervelende gevolgen hebben. Dit moet ook zo het geval met internet-kannibaal Armin Meiwes uit Rotenburg a/d Fulda zijn geweest. Want in 2001 kwam, door hem, het dorp in de wereldmedia. Hij had erotische spelletjes gespeeld met een man uit Berlijn en at hem daarna op.

Daar zullen ze in dit prachtige raadhuis, wat wel als middelpunt van de historische ‘Altstadt’ wordt gezien, wel even geen raad mee hebben geweten.

Al wandelend komen we steeds meer van dit soort beelden tegen, die vanaf 2000 her en der in de binnenstad zijn geplaatst.

Dit is een heel opvallende, omdat je het in eerste instantie en op afstand niet herkend als beeld. Pas als je de hoek omkomt weet je  wat je steeds stond te beloeren.

Natuurlijk moet er ook even in de diverse winkeltjes worden gekeken, we zijn hier nu toch, nietwaar?

 

De een na de andere ‘verovering’ komt de paskamer uit. Gelukkig heb ik mij zeer geriefelijk in een grote lederen fauteuil kunnen nestelen en kijk alles met het grootste geduld aan.

 

Na de aanschaf van 2 linnen broeken wordt “Die Jakobi Kirche”  nog met een bezoek vereerd en hoe sober deze kerk ook is ingericht, enig gevoel van dramatiek kun je de katholieken niet ontzeggen, getuige deze gebeeldhouwde scene.

Als er een enorme regenbui losbarst vluchten we, naast een heel klein ijswinkeltje een steegje in. Maar dit hoort ook nog bij het winkeltje en er wordt cappuccino en espresso verkocht. Er bestaan slechtere plekken om te schuilen.

Morgen gaat het, per fiets, naar de “Breitenbacher See” alwaar een ‘gratis’ camperplek schijnt te zijn. Zo langzamerhand gaan mensen met een steeds groter wordende boog om ons heen lopen. Bij navraag bij onze buurtjes blijkt dat we ‘einigermassen’ ongewassen ruiken, dus hoogste tijd voor een douche. (jaja red.)

Duitsland 15 Rotenburg a/d Fulda 1

Het is vandaag wasdag, dus gaan we naar een camping. Ali kiest voor Hannoversch-Munden, waar we al eerder zijn geweest, maar mij lijkt het leuker om een andere plaats te kiezen, daar waar we nog niet zijn geweest. Dus kiezen we voor Rotenburg an der Fulda, een 100 km verderop. Als we dan verzuimen om ‘vermijd snelwegen’ te kiezen, worden we daar direct voor gestraft. Omleiding na omleiding krijgen we voor onze kiezen, dus wordt snel weer gekozen voor ‘vermijd snelwegen’.

  

Hier kruisen we de Werra voor de zoveelste keer, maar ons doel is de Fulda.

In Hannoversch-Munden komen de Werra en de Fulda samen en na een nacht vol met liefde komt daar de Weser uit voort, dus eigenlijk zijn we onderweg naar de oorsprong van de, door ons zo geprezen Weser.

Op de camping aangekomen komt onmiddellijk een klein, driftig, mannetje op ons aflopen. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat er een aantal borden staan die ons sommeren ons ‘eerst’ te melden alvorens de camping op te rijden. Hij begint gelijk te roepen dat we ‘dichter’ bij onze buren moeten gaan staan. Als Ali vraagt of er andere plaatsen zijn, zwaait hij wat met z’n armen, waaruit Ali begrijpt dat we ook aan het water mogen staan. Nadat we helemaal geïnstalleerd zijn komt het baasje weer naar ons toe, met een houding die alle haren bij mij overeind laat staan. “Ich habe doch…..” en er komt een verhaal van komende gasten etc.  Voor mij is het “klaar”. Ik ontkoppel de stroom en rijd de camper weer van de ‘egalisatie wiggen’.  “Weg hier!” Ik kan nauwelijks, door de natte ondergrond weer van de plek afkomen en ploeg een enorm spoor over de camping. Het kan ook dat ik ‘ietsje’ teveel gas geef bij het wegrijden, maar dat is te wijten aan mijn onervarenheid met het rijden met zo’n grote camper!

We staan nu op een mooie camperplek aan de Fulda, waar je weliswaar de was niet kan doen, maar toch.

Als het morgen niet teveel regent, gaan de fietsen eraf en wordt de Fulda aan een verkenning onderworpen.

Duitsland 14 Wahlsburg–Lippoldsberg 3

Op de fiets naar Bad Karlshafen, ja inderdaad daar waar we een paar dagen geleden ook hebben gestaan. En in het kort komt het er op neer, dat we daar inkopen hebben gedaan. Maar natuurlijk is er meer, getuige deze foto.

1

Een doorkijkje in Wahmbeck, waar ook een pont is, maar deze veerman blijkt een pauze te houden, dus gaat het langs de ‘rechteroever’ van de Weser verder. Het vreemde is, dat het langs deze kant 18 km is en aan de andere kant ‘nur’ 11 km.

2

O ja, als je je omdraait, bij foto 1, heb je dit uitzicht op de ‘Fahre’ in Wahmbeck. Het langs de Weser fietsen blijft een aaneenschakeling van plaatjes, die niet zouden misstaan op een aanzichtkaart. Nu hebben onze buren ons al gewaarschuwd dat er een steil punt in de route naar Bad Karlshafen zit en dat zij er niet tegenop konden fietsen. Nu keutel ik daar met mijn supperdeluxe “Flyer” zonder probleem tegenop, terwijl Ali het laatste stukje moet lopen.

Boven aan gekomen zie ik dat het wel 25% stijging is geweest, dus hulde aan de Flyer.

Tijdens Ali haar rustpauze, raken we aan de praat met 7 heren, die onderweg zijn naar Hannoverch-Munden en met grote bewondering naar onze elektrische fietsen kijken. Als ik dan ook nog vertel, dat ik zonder problemen naar boven ben gekomen, besluit 1 van de heren om onmiddellijk zo’n ding aan te schaffen. Een ander stelt dat nog even 10 jaar uit. Te voet wagen zij zich even later aan de 25% afdaling.

In Bad Karlshafen wil Ali perse een cappuccino en is het even uitzoeken welke uitbater beter is en ze kiest voor een Italiaan “want die zijn beter in cappuccino”. Als er een Chinees richting onze tafel komt aansluipen, kan ik een lach nauwelijks onderdrukken. De bestelling wordt gedaan, 1 cappuccino en een espresso en voor Ali  “Apfelbeignets met slagroom en ijs”. Nou, dat laatste komt pas als we al hoog en breed onze koffie ophebben en het idee hebben dat die beignets niet meer komen. “Gelijk nog maar een koffie” vraagt de Chinees opdringerig. Ik heb m’n buik al vol van deze figuur en als hij dan ook nog met een rekening komt die 10 euro hoger ligt dan wij uitrekenen, ben ik er helemaal klaar mee. “Verkehrte Tisch” brabbelt hij en probeert op het briefje de zaak goed uit te rekenen. “Doe maar overnieuw vriend” en even later komt hij met de ‘goede’ rekening van 8.90 euro. Ali geeft hem 10 euro, hij draait zich om en gaat andere klanten helpen. Verbouwereerd staren wij elkaar aan en ik begin om me heen te kijken naar een ‘verborgen camera’. Ali haar “Hallo” snerpt over het hele terras en meneer mag nog even 1.10 euro aftikken. Onder normale omstandigheden had hij dat als fooi gekregen.

Trouwens, de Espresso, de Cappuccino en de ApfelBegneits met ijs en slagroom waren heerlijk.

Morgen gaan we naar “Wetenwenogniet”.

Duitsland 13 Wahlsburg–Lippoldsberg 2

Grappig hoe snel plannen kunnen veranderen als je met elkaar op 1 lijn zit. Was Sababurg het doel van vandaag, nou we zijn er niet eens in de buurt geweest.

Nadat we gisteravond eerst intens genieten van de inktzwarte en dreigende luchten,

volgen de prachtige luchten, die door de zonsondergang worden gevormd.

Sababurg en haar ‘Dornröschenburg’ was ons eigenlijke doel en eventueel zou een bezoek aan de ‘Tiergarten’ ook nog tot de mogelijkheden behoren. Door de gebroeders Grimm, die in Noord-Hessen hun verhalen hebben verzameld, is de Burg vernoemd naar het beroemde verhaal van deze heren en omgetoverd in een hotel. Gelukkig komen we dit net bijtijds te weten, zodat we ons een fietstocht kunnen besparen.

Dus gaat het, voor inkopen, naar Gieselwerder waar ook een museum staat dat natuurlijk naar een ander beroemd verhaal van de Gebroeders is genoemd namelijk ‘Schneewittchenplatz’. Het kan verkeren. We nemen eerst het pontje, waar we al een dag op uitkijken en laten ons nog eens uitleggen hoe nu een en ander in zijn werk gaat. Want de pont brengt ons over met behulp van de stroming van de Weser en  zonder maar een motor te gebruiken. En dan vergeet ik gemakshalve even het elektromotortje, waarmee hij de twee staalkabels korter of langer maakt.

 

In Gieselwerder haalt Ali haar hart op aan de weefgetouwen, zo eentje heeft ze zelf ook gehad, en de Marokkaanse kleden, die daar tentoongesteld worden. Ikzelf blijf buiten en geniet van een heerlijk zonnetje en al het schoons dat langs wandelt.

 

 

En hoe kan een dag nu ‘geslaagd’ worden genoemd als ook niet een oude kloosterkerk van binnen en van buiten wordt bekeken.

Het lijkt mij veiliger om nu maar niet te raden waar de tocht morgen naar toe gaat. Dat het op de fiets gaat is al wel zeker. Want zoals de leider het zojuist verwoordde, “het is hier zo’n mooi wijds uitzicht, we blijven nog een nacht extra”.

En daar sluit je je als simpele chauffeur natuurlijk bij aan.