Holzminden 39

 

Op dit moment komt het met bakken uit de hemel zetten, precies op het moment dat onze "Goslar" buurtjes hun spulletjes hebben uitgeladen en de luifel opgezet hebben.

De "visserman" achter ons, is de hele tijd bezig het water van zijn luifel af te drukken, want er komen hele kuilen met regen in te staan.

45 seconden later en een gigantisch, gezamenlijk, gevecht tegen de enorme harde wind, harde slagregen en een luifel die dreigde een eigen leven te gaan leiden, kom ik zo uit de strijd. Drijfnat, of liever gezegd, doorweekt, hangen we beiden aan de luifel.

De sunblocker komt ook niet ongeschonden uit de strijd want de pees, waarmee hij vastzit aan de luifel, is gedeeltelijk uitgescheurd. Dat is geen wonder, gezien deze haring, die het ook opgeeft in dit geweld.
 

Het water stroomt, als in de rivier, naar beneden als er mensen als verzopen katten voorbij huppelen. Ze doen hun best om tenminste nog droge voeten te houden.

Dat wij er nog genadig afkomen, blijkt wel als even later deze meneer met zijn luifel langskomt. Hij gooit hem bij het oud vuil, want 1 minuut later komt hij met lege handen weer terug.

De zon is weer terug, de doorweekte kleding zit in de droger, de buurtjes gaan socialiseren en ik neem ook maar een biertje, of twee......

Holzminden 38

Gisteravond kleurt de lucht weer pimpelpaars, wat Hoofd-fotografie tot de volgende creatieve plaat brengt. Ze fotografeert het water in plaats van de lucht.

Vanmorgen klinken In de verte moderne geluiden, die op muziek moeten lijken. Stroomopwaarts komen 3 jonge knapen, in een kano, de Weser afzakken. Het is onduidelijk wat de voor- of achterkant van de kano is, want ze dobberen dwars met de stroom mee. Als ze ons voorbij komen ontstaat er toch enige actie, want ze ontdekken het zwembad. Ze slaan het steigertje van de camping over en sturen op het terrein van het zwembad af. Ze ontdoen zich snel van hun reddingsvesten en sprinten het zwembad in. Ondertussen naderen nog eens 6 kano's met ieder 3 personen aan boord. De eerste knapen schreeuwen van de kant: "Hier gibt es einem Freibad, ohne Eintritt" (hier is een zwembad zonder entree). Ze weten dondersgoed, dat dat laatste natuurlijk illegaal is, want nadat ze een duik nemen, rennen ze weer terug naar hun kano. Vermakelijk dat nog 3 kano's hun voorbeeld volgen. De kano's met jonge meiden varen netjes door! 

Gisteren maakte ik een opmerking over het plan, dat we aanstaande donderdag, morgen dus, zullen vertrekken naar elders. Temeer omdat op de eerste plek een echtpaar uit Goslar komt te staan. Gisteravond laat komt Hoofd-planning met het "voorstel" om tot zondagochtend te blijven. Dus, U raadt het al, vervoeg ik mij vanmorgen bij Wilfried met de vraag, of we nog een paar dagen "An der Weser" kunnen staan. "Die plek achter jullie, is die nog steeds vrij?" vraagt hij. "Jazeker", antwoord ik, "daar jaag ik iedereen weg" veronderstellend dat hij het verhaal, van gisteren, mee heeft gekregen. Hij vertrekt geen spier.

"Stell dich dort hin, dann klapt das" (ga daar maar staan, dan komt het goed.) Dus verkassen we wederom en staan we nu op plekje 2 en kunnen we de "Goslar" familie morgen verwelkomen, die ieder weekend op het eerste plekje staan.

 

Terwijl wij onze "Sunblocker" aan de luifel bevestigen, omdat het de komende dagen bloedje heet wordt, halen de buren hun luifel juist naar binnen. Dat blijkt een niet onverstandige keuze. Want als Hoofd-inkopen even naar de winkel is, noopt een sterke windvlaag mij om aan de luifel te gaan hangen, voordat ik met camper en al een rondvlucht over de camping maak. Als het weer even rustig is, haal ook ik het spul maar naar binnen.

Ach, het houdt je van de straat, zullen we maar zeggen......

 

Holzminden 37

Gisteravond, tijdens het eten, stopt er achter ons, nog wel op het pad, een enorme camper. We schatten het monster op zo'n 10 meter. Achter ons is vanmiddag een plek vrijgekomen en daar willen ze perse staan. Alleen is daarvoor de plek een beetje te krap, maar daar hebben de eigenaars van de camper een oplossing voor. Ze verzoeken de beide campers, achter ons, een eindje achteruit te rijden, zodat zij zich ertussen kunnen proppen. Beide vissermannen weigeren kennelijk, want het echtpaar meldt zich bij onze deur. Of ik wel even ruimte wil maken, zodat hij in de plek kan draaien. Nu lukt dat niet, want mijn "Moped" staat in de weg. Hij denkt dat er een scooter onder het kleed staat in plaats van onze fietsen. Als ik het zo inschat, kunnen wij het wel vergeten dat we onze fietsen op de drager krijgen. Laat staan dat we donderdag van onze oprijblokken achteruit kunnen rijden, als we vertrekken. Mevrouw ziet mijn twijfel, vindt ons "kein nette Menschen" en rent naar de receptie, maar keert onverrichte zaken weer terug. Kennelijk wil de receptie haar handen ook niet aan dit probleem branden. Ik geef toe dat in dit voorval ook wel een beetje het Callimero" effect meespeelt.

Over branden gesproken, de hemel lijkt gisteravond ook wel in brand te staan en natuurlijk moet Hoofd-zonsondergang daar een foto van maken.

De afgelopen twee dagen hebben we een Nederlandse buurman gehad. Weliswaar op een fiets en sliep hij in een tentje, maar toch. Hij maakt een hele tour van Maarsen naar Berlijn en dan naar Kopenhagen. Ik vind het knap zo op je 71 ste. Hij heeft kennelijk wat veel bagage mee, want hij stuurt 2,5 kilo per post weer terug naar huis. Als hij het stadje in is, om het op de post te doen, begint het onbedaarlijk hard te regenen, terwijl hij zijn tent wagenwijd open heeft staan. Wij ruimen zijn spullen maar even op en sluiten zijn tentje. Kan hij in ieder geval vannacht droog slapen. Vanmorgen, nadat hij zijn telefoon bij ons heeft opgeladen, strompelt hij de bult op, met zijn karretje achter zich aan om richting Goslar te fietsen.  

Al weken lang zien wij een solitaire zwaan in een meertje in de buurt van Lüchtringen zwemmen. Normaal zijn zwanen altijd samen. Zwanen zijn grote langlevende vogels, maar ze gaan vroeg of laat toch dood. De achtergebleven partner is dan echt van slag en vaak duurt het tot het volgende broedseizoen voor hij of zij een nieuwe partner zoekt.
Maar ze zoeken dus wel een nieuwe partner! Vogels zijn, net als mensen, heel kieskeurig als het om hun partner gaat. Vandaag zien we hem of haar hier in de Weser zwemmen. Het moet haast wel om diezelfde zwaan gaan.

Holzminden 36

Het is met diverse alarmen hetzelfde. Als ze heel vaak een melding geven je, als gebruiker, de neiging hebt dat alarm te negeren. Ik weet niet hoe vaak het vandaag al niet, volgens de diverse weeralarmen, zou gaan regenen. Het is nu bijna 4 uur en het is nog steeds droog.

Zo zal het deze camperaar ook wel vergaan zijn. Zo van, oké, ik krijg natte voeten, maar of dat nu alarmerend is.... nnnahh.. Een camperaar gaat soms ver om een goed satelliet signaal te krijgen.

Oh, ja... Hoofd-redactie roept van buiten dat ik het vuurwerk nog moet doen, want dat was ik gisteren vergeten.

Eergisternacht, worden we ineens opgeschrikt door luide knallen. Als ik buiten ga kijken blijkt dat van een prachtig vuurwerk te zijn. Bij deze.

We zitten in een rijtje van visser mannen, want iedere dag liggen er een aantal hengels in de rivier.

Hier staan de mannen te overleggen, want het schijnt een serieuze aangelegenheid te zijn. Zeker gezien de alarmen, ja daar zijn ze weer, die ook in de nacht hun werk doen. Regelmatig hoor ik een vreemd gepingel en dat blijkt dan te komen van één van de hengels als er beet is. Gek genoeg stuiven niet alle mannen dan hun camper uit, dus daar zal wel onderscheid in de geluiden zijn.

Vanmiddag wordt de lucht wel heel erg donker, waarbij de wind ook nog eens fors aanhaalt. Nu gaat het gebeuren, denk je dan... nou nee, vals alarm. Hoewel, voor de zekerheid halen we wel even de luifel naar binnen.

Dit zijn de gegevens van de Weser, hoewel ik bij de lengte mijn vraagtekens zet, of het moet zo zijn dat ze de lengte van de Werra erbij hebben opgeteld. De Weser, als Weser, is 452 km, voor zover ik weet. Er is een heel mooi verhaal over de nachtelijke escapades, in Han-Munden, van de Werra en de Fulda, waardoor de Weser is ontstaan. Trouwens "Debiet" schijnt voor de doorstroom snelheid van de Weser te staan. Ik kende dat niet.

Als ik alle foto's plaats, die Hoofd-fotografie maakt van dit stel Nijlganzen, zou het een volle Blog worden. Ik snap het wel, want het is een lieflijk en ontwapenend gezicht van al die kleintjes die achter hun ouders aanhuppelen. Links is het mannetje, die constant op de uitkijk staat, om onmiddellijk alarm te slaan, mocht er onraad zijn, zodat vrouwlief ontspannen kan blijven eten.

Zo zijn wij.

Holzminden 35

 Drukkend warm is het en het is ook nog de dag dat we verhuizen, want op onze plek moet een veel ouder echtpaar staan met een "Wohnwagen". Dat is een caravan in het Duits. Ik mag er van de Hoofd-Eindredactie niet teveel over uitweiden, dus. We mogen wel weer op de 1e plek van de "Riege" staan, of zoals een afgunstige Duitser het verwoordt, "Von der ersten Platz zu dem ersten Platz." (van de eerste plek naar een plek vooraan).

Ondanks de drukkende warmte gaan we toch nog een rondje Heinsen fietsen. "Omdat het koren nu veel rijper is" aldus Hoofd-ecologie.

Je kunt zeggen wat je wil, maar ze heeft wel gelijk. Deze enorme velden met koren geven een prachtige gele glans af, die in de zon nog mooier uitkomen en van goud lijken te zijn.

Wat we onderweg, op onze fietstochten, heel veel tegenkomen, zijn deze schuilhutten of rusthutten. Rondom de tafel is een bank gesitueerd, zodat je er met een hele groep omheen kunt zitten, of staan. Grappig is dat op deze zondag, op het tafeltje, een "stichtelijk" boekje is achter gelaten. Masch-Hutte staat er boven, wat ook kan duiden op een "Jachthut". Ach, misschien is God op jacht naar "ons".

Bij de "overzet" in Heinsen treffen we een oudere heer aan, die kennelijk als een soort begeleider van de overzetbaas fungeert. Tenminste, hij heeft allerlei stoere verhalen over wat hem allemaal wel niet is overkomen, toen hij nog overzetbaas was.

Ik heb al gememoreerd dat het een drukkend warme dag is, toch? Nou, de koeien zijn het met mij eens, want ze zoeken ook al verkoeling aan de rand van de rivier. Eén stap verder en ze gaan kopje onder.

Dat het avontuur ook vlak voor je neus kan plaatsvinden, getuigt deze foto. Een SUPer, Stand up Peddeling, heeft zijn hond meegenomen en het lijkt erop of het dier er genoeg van heeft en ieder moment een frisse duik zal nemen.

Hoofd-eindredactie zegt dat ik nu moeten stoppen, anders heb ik morgen niks......

Holzminden 34

De geschiedenis lijkt zich te herhalen, want door de hevige regen- en wind verwachtingen, halen we de luifel en sunblocker weer weg. Vanmorgen wordt het dan ook weer ernstig warm in bed.... "klagen met het brood in de mond, noemt men dat doorgaans".

Vanmorgen komt deze feestboot langs. Het lijkt mij een vrijgezellenparty, want er staat een jongeman achterop, met een trouwjurk aan. De muziek staat keihard en er wordt hevig meegezongen, zover je rappen zingen kunt noemen.

 

Al dagen heeft Hoofd-fietsroutes het plan om naar Höxter te fietsen, dan met het pontje over en aan de andere kant weer terug. Vandaag is daar geen ontkomen meer aan en terwijl de mussen dood van het dak vallen, stappen wij vanmiddag op de fiets.

Ondanks dat het warm is, geeft de rijwind een aardige verkoeling. 

In Höxter is het even kruip door, sluip door, want de hele boel ligt opengebroken in verband met de reparatie van de brug over de Weser.

 Dus gaan we gezellig met het pontje over. Dat wij niet de enigen zijn, die dat gezellig vinden, blijkt wel uit het feit dat we 3 vaarten moeten wachten, voordat wij aan de beurt zijn. Dus staan we een kwartiertje te bakken in de hete zon, maar Hoofd-zonnebrand heeft mij goed ingesmeerd, met van die vette troep.

Het moet gezegd, het is een mooie route, zo aan de andere kant van de Weser, natuurlijk tot aan Lüchtringen, want daarna is voor ons bekend terrein.

Holzminden 33

 

Dit zijn zo'n beetje de verwachtingen, dreiging van een regenachtige dag. Het is even na half acht als ik de regen al hoor vallen.... maar waarom is het dan zo warm in de camper? Het geluid van de regen blijkt het tikken van de camper, want het is al 24 graden en de zon is al uren op! 

Het ontbijt wordt buiten genuttigd en dat is zonder de sunblocker, die we er gisteren alvast hebben afgehaald, een hete aangelegenheid. Maar waar blijft de beloofde regen. Ik had me al verheugd op een "boekjesdag". 

De verwachting is nu dat om 3 uur de regen gaat vallen, dus wil Hoofd-beweging nog even de stad in.

Een opmerkzame lezer zal ontdekken dat het formaat van de foto's iets afwijkend is. Dit komt omdat ik een andere foto-app op de telefoon heb gezet, met iets meer mogelijkheden.

"Einigkeit, Recht en Freiheit" (Eenheid, Recht en Vrijheid) staat er op dit gebouw. Het is het Reichspräsidentenhaus, ook wel "Das Freitzeit Portal" genoemd. Het staat al jaren leeg en men is nu mee bezig het gebouw een doel te geven, dat noemen ze in Duitsland "Nutzungskonzept". Daarvoor moet het gebouw eerst gesaneerd worden en dat gaat 500.000 euro kosten..... tja, in deze tijd?

Iedere keer als we de brug oversteken, komen we op de brug dit beeld van een springend paard tegen. Ik heb hem al menig keer gefotografeerd, maar nog nooit gebruikt, temeer ik nergens een verbintenis kan vinden.

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dit beeld een eerbetoon is aan de plaatselijke brouwerij "Allersheim", waar in het stadje overigens genoeg reclame voor wordt gemaakt.

Ik hou het liever bij mijn herinnering aan het 44e Pantser infanterie bataljon, die een springend paard in het wapen had. 

Want in Holzminden werd, na de Pruisische infanterie, in 1914 het Infanterieregiment 174 naar Holzminden geplaatst. Ach ja, hoe herinneringen de werkelijkheid kunnen beïnvloeden.

Oke, ik dwaal af. Natuurlijk wil Hoofd-ijs nog "even" een ijsje eten. Ik sla over en bestel een espresso, want wie heeft nu lekkerder espresso dan een  Italiaan. Kijk dat de jongeman, de eerste die hij brengt, over de tafel en mijn voeten gooit, is natuurlijk minder. Maar de 2e espresso valt ook tegen. Hele sterke koffie is totaal iets anders dan een espresso, maar ja, wie ben ik?

Ik heb al vaker laten zien dat Duitsers hun camper vaak "versieren" met spreuken. Maar met huizen kunnen ze er ook wat van. Ik zal deze maar gelijk even vertalen. Ik doe dat letterlijk. "God behoedt dit huis voor, Nood en Vuur, voor Stadsplanning en Belasting (gerenoveerd 1991) A en B Habersma en H.F. Knoche (die laatste naam zou bij ons dan weer Been zijn).

   

Holzminden 32

 Ai, ai, ai, het is bloedje warm. Zelfs de wind, die normaal als lekker verfrissend briesje werkt, is nu sompig warm.

We krijgen zelfs medelijden met een grote groep meiden, die in 3 rubberboten aan komen dobberen. Ze houden hier, aan de steiger, halt om enige verfrissingen te nuttigen en een duik in het zwembad te nemen. Als ze, na een paar uur, weer willen vertrekken en hun rubberboten weer inpakken, gaan 2 mensen pontificaal en midden op de steiger hun biertje drinken. Ze gaan ook geen centimeter aan de kant om de meiden een beetje ruimte te geven om hun boot weer in het water te tillen. Er moet een begeleider aan te pas komen om de mensen, op een allervriendelijkste manier, te vragen of de meiden er even langs mogen. Ik vraag me dan af in welke parallelle wereld deze mensen leven.

Dit soort schepen zie je maar weinig op dit stuk van de Weser. Het moet qua diepgang redelijk oppassen zijn, want een diepte van 1.40 meter is werkelijk niet veel. Zeker nu ook het waterpeil rap aan het zakken is, gezien de stenen die nu boven water uitkomen en een paar dagen geleden nog diep onder water stonden.

Gisteren kon ik deze opname niet zo snel vinden, dus is hij voor vandaag en geeft een beeld van als wij onderweg zijn. Lekker in de schaduw en genieten van het uitzicht. Dit is het plekje wat Hoofd-rustplaats gister ontdekte.

En meneer de kraai zag dat het goed was!

Holzminden 31

Vanmiddag doen we een rondje Lüchtringen, een ritje van ongeveer 10 kilometer en dat is meer dan genoeg, want het is rond de 23 graden, warm zat dus. Onderweg vindt Hoofd-route een mooi plekje, halverwege bij Lüchtringen, om een paar opnames te maken. Het bankje in de schaduw en een heel rustig pad, vlak langs het water. Het is de afgelopen dagen te mooi weer om de filmpjes te editen, maar ooit...

 Als we terugkomen, maak ik nog even een foto van onze mooie plek, ver weg van de "Riege" langs de Weser. Helemaal rechts, voorbij de bocht naar boven, "wonen" wij nu al meer dan een maand. Op zonnige dagen worden we gewekt door het kwetteren van de vogels, om even later over te gaan in het kwetteren van kindertjes in het zwembad.

 

De schilderingen aan de buitenkant, van de toiletten en wasruimtes  heb ik al eens laten zien, maar de binnenkanten zijn ook prachtig beschilderd

Er is vast een creatieve geest te gast geweest die dit op zijn of haar geweten heeft. Gek eigenlijk, het was ons nog niet eerder opgevallen, omdat de deuren altijd opengeslagen staan. Maar nu zijn ze voor de eeuwigheid vastgelegd.

De fietstocht in beeld, waarbij onderaan de slinger te zien is waar Hoofd-plekjes het bankje ontdekte. Over de Weser en met een slinger onder de brug door. De heenweg is een stuk langer, omdat we daar de Weser helemaal volgen.

Terwijl ik de blog zit te tikken, struint Hoofd-kiekjes door haar telefoon en vindt nog een opname, "uit den ouden doosch" van deze omgeving. 

Tja, eigenlijk verandert er in de jaren ook niet veel!

Holzminden 30

Vandaag, de langste dag van het jaar, gaat het naar de Höxter-Innenstadt, zo heeft Hoofd-inkopen besloten. "Want", zo zegt ze, "het is een hele mooie binnenstad". Nu zijn we hier in mijn vorige leven ook al eens geweest, maar of zij nu alle binnensteden, waar we ooit geweest zijn, nog weet te herinneren, lijkt mij sterk. Ietsje meer dan 10 kilometers fietsen. De brug in Höxter ligt eruit, dus is er ook nog een "Umleitung".

Bij aankomst, in Höxter, zetten we de fietsen op een strategische plek en natuurlijk met een ketting vast aan een lantaarnpaal. Echt gezellig is het nou niet bepaald in de binnenstad. Het is veranderd in een complete bouwput, met lawaaierige machines en shovels die vrachtwagens, die met lopende motoren staan te wachten, vullen met zand.

Het voetganger pad dat we nemen, blijkt honderd meter verderop volledig gestremd te zijn. Gelukkig kunnen we nog juist een Woolworth in. Ze adverteren met:  "Top prijzen en een groot assortiment staan op de eerste plaats". Tjonge, daar is geen woord van gelogen. Er bestaat geen nee in deze winkel. Met andere woorden, een snoepwinkel voor Hoofd-kleding.

"Hinter Gitter" (achter tralies) kunnen wij, na een uur, onze weg door het prachtige centrum vervolgen.

Er wordt hard gewerkt en het resultaat mag er dan ook zijn!

Als je niet al teveel naar beneden moet kijken om te voorkomen dat je struikelt over een bult grind, of een versperring, valt er nog wel te genieten van de prachtige gebouwen in het centrum.

Natuurlijk moeten we onszelf weer een beetje opladen met een heerlijk ijsje met amarenen, om de krap elf kilometer weer aan te kunnen. Rechts een situatie in de camper die ik heb aangepakt met een nieuw gekochte "Steckdose", om het opladen van alle apparatuur te vergemakkelijken. De telefoons kunnen nu rechtstreeks aan 5 volt zonder een extra stekker en zonder dat een ander apparaat er eerst uit moet.