Nu we weer even weer thuis zijn brengen we meer tijd voor de televisie door. Wat mij dan opvalt zijn de hoos aan programma's waar zogenaamde BN'ers zich in allerlei bochten wringen bij, voor hen, ongewone activiteiten. Op het ijs, met een fotocamera om de nek of op een weg vol kuilen langs een misselijkmakend afgrond . Maar zondag val ik in een programma dat, volgens mij, zijn weerga niet kent namelijk Maestro. Hierin proberen BN'ers een orkest te dirigeren. Ik zie daar Waldemar Torenstra, waarmee ik in een grijs verleden nog eens door de Ardennen aan het zwoegen was, op de bok, want zo noemen ze het steigertje waar de dirigent opstaat, die kennelijk een fout maakt. “Hij gaat niet in tweeën” is het commentaar. Kijk, ik zie het niet. Als in Heel Holland Bakt, die mevrouw niet van de Cheescake af kan blijven, weet ik dat het heel lekker moet zijn. Als het orkest, onder leiding van MMA vechter Remy Bonjalski, compleet door elkaar begint te spelen, hoor ik wel dat er iets gruwelijk mis is. Maar de jury vindt dat het “best goed” is gegaan!
Met plaatsvervangende schaamte bekijk ik, min of meer verplicht omdat Hoofd televisie dit wil zien, het verdere verloop van het programma. Het wordt me allemaal eigenlijk teveel en dreig af te haken. Totdat de weer opgekrabbelde Patricia Paay aan de beurt is.
Zij krijgt een oefenopdracht om met haar rechterhand met het dirigeerstokje (of de Baton) te zwaaien en tegelijkertijd met haar linkerhand een taart aan te snijden. Verbijsterd volg ik dit tafereel en bedenk dat ze nu toch mooi even mee liften op het succesverhaal dat Heel Holland Bakt heet.