Groningen

 Nu alles, nou ja, bijna alles, is opgeruimd en als het meeste weer in de kast ligt, komt de administratie aan de beurt. Gelukkig heb ik een goed onderlegde en georganiseerde partner, want anders was ik eronder door gegaan. Mijn hemeltje, wat een pappieren en rekeningen die nu gedeclareerd moeten worden. Allemaal een nasleep van 2 ziekenhuis opnames van Ali en mijzelf. Nu wil Menzis alles origineel en op papier, dus dienen er kopieën gemaakt te worden, die voor onze eigen administratie gebruikt worden.

Dus wordt de oude Canon Pixmania weer aangetrapt en kunnen we aan het werk. So far so good, zou je in het accentloze Fries zeggen. Maar ja, de wet van Murphy he! Het Menzis formulier komt er nog redelijk uit, tenminste, de tweede keer, want blauw kopiëren vindt een printer niet leuk.

Bij de diverse rekeningen uit Spanje wordt het al wat meer problematisch en is het onleesbaar. Cartridge leeg.... dus een nieuwe erin! Ja, want die hebben we altijd op voorraad. Wij kennen de wet van Murphy al van buiten. Na de kopie klus bestel ik onmiddellijk nieuwe cartridges, want je weet maar nooit.

Ik trek het oranje beschermhoesje eraf....... maar zoals ieder professioneel cartridge vuller wel weet, moet je altijd eerst het ontluchting lipje eraf halen..... Het gevolg... mijn beide handen onder de inkt en daar is nu juist geen foto van, want om nu de telefoon ook helemaal zwart te maken....

Het contract met Ziggo wordt aangepast met als gevolg dat ons "vaste" telefoonnummer is komen te vervallen, dus we zijn telefonisch te bereiken via onze mobiele nummers.

Ook sluiten we een "vast" contract met Essent af, dus de stijgende gas/elektra prijzen gaan ons geen pijn meer doen.

Kortom een vruchtbare dag...

Groningen

Zoals gemeld zijn we weer thuis en dat is ook wel lekker! De eerste dag is gebruikt om de camper, voor zover nodig, leeg te halen en eigenlijk weer reis klaar te maken voor de najaar reis, die gepland staat. 

Dat betekent dat de tuinkamer weer afgeladen vol ligt met spulletjes, waaronder de winter kleding, die in het najaar niet meer mee hoeft. Ik moet heel eerlijk bekennen dat Ali het grootste deel van deze werkzaamheden voor haar rekening neemt.

Ondertussen is er een afspraak met de huisarts, die concludeert dat het met de wondroos goed gaat. Dat ik nog wel moet blijven bewegen en het dan langzaam, zeer langzaam wegtrekt. Ook probeert hij een paar zon gerelateerde plekken op mijn voorhoofd weg te halen met behulp van stikstof. Wauw, dat voelt alsof er een tand wordt getrokken, maar dan uit je voorhoofd, of alsof je een koud waterijsje veel te snel opeet.

De was wordt een aantal keren gedraaid en komt in de bekende manden terecht. Moet het mee, of hoeft het niet mee?

Bij thuiskomst ontdekken we, net als bij de buren, een oranje kabeltje uit de stoep steken. We verwonderden ons al over het vele zand dat over de stoep ligt verspreid. Anniek komt naar buiten en meldt ons dat het die ochtend is aangelegd, het is KPN glasvezelkabel.

Dus spitten we de post nog maar eens door, die zoonlief iedere week heeft gesorteerd. Het is allemaal nog niet zover, maar er zit wel een aantrekkelijk aanbod bij. 

Eerst maar eens kijken wat Ziggo ons te bieden heeft.

Noorbeek - Groningen

 Kwart voor 8 rijden we van de camping vandaan om ruim 7 km verderop te tanken.

We hadden het tankstation ontdekt, toen we met de bus naar Maastricht gingen en vooral de prijzen waren heel billijk. Ook nu blijft de diesel net onder de €1,50 per liter. Dat is nog altijd 2 dubbeltjes, mag je dat nog wel zeggen, goedkoper dan de prijzen langs de snelweg.

Het 60km/u weggetje is smal en hier en daar nog smaller gemaakt om de vaart eruit te halen. Het gaat berg op  berg af en het uitzicht is soms nihil. Maar het Limburgse land is mooi.

Heel mooi!

Als een aantal keren heeft Ali mij de opdracht gegeven om een foto van dit mooie pand te maken. Ja, zij zat altijd bij het raam als we met de bus gingen, dus doet ze het vandaag maar zelf. Je ziet aan het mooie licht dat het nog vroeg op de dag  is.

Ach, eigenlijk staat half Limburg vol met dit soort prachtige woningen en/of boerderijen.

Dit silhouetten feest is even na Maastricht genomen, ter hoogte van vliegveld Maastricht - Aken en dat is aan de strepen van bedrijvigheid in de lucht wel te zien.

De brug bij Zwolle, want dan ben je in een uurtje thuis. 

Natuurlijk lag het in de bedoeling om nog wat langer onderweg te zijn, maar er zijn diverse punten die ons ertoe hebben bewogen eerder huiswaarts te gaan.

Natuurlijk is dat mijn gezondheid, want de wondroos is nog niet helemaal verdwenen. Om dan je eigen huisarts te raadplegen is wel geruststellend. Dus afspraak gemaakt. Dan was er nog de Medicijnen gate. Tot onze schrik kregen we berichten dat onze beider medicijnen in "de kluis" zouden zitten. Wij hadden nog geen medicijnen besteld,  dus dat was vreemd. Dan maar "even" met de apotheek bellen. Nou, vergeet het maar, eenmaal hebben we een uur aan de lijn gehangen.... tja. Uiteindelijk, aan het eind van de dag iemand aan de lijn. Uitgelegd dat wij in Spanje zaten..... Oke, alles duidelijk, dachten we, maar een dag later weer bericht, "Uw medicijnen liggen 'nog steeds' in de kluis.... maar een paar medicijnen waren er NIET, om gek van te worden...  Lang verhaal kort, we hebben de medicijnen inmiddels in huis!

Trouwens, het is ook wel weer even fijn om thuis te zijn....

Noorbeek 13

 

De zon gaat langzaam onder en niet alleen in Duitsland gaan dan de barbecues aan, ook hier in het zuiden. Grote rookwolken stijgen vanachter de Hymercamper omhoog. De wind staat gunstig, dus wij hebben er geen last van.

Wij hebben onze voeding al binnen, dus rest ons het reinigen van het eetgerei. Ali kwijt zich, zoals gewoonlijk, van deze taak.

Natuurlijk mag ook ik plaatsnemen onder de Kersenboom en de het afdrogen voor mijn rekening nemen.

Uiteindelijk gaat ook bij ons de zon echt helemaal onder en verheugen we ons op morgenvroeg, als we weer kunnen genieten van dit uitzicht.

Dat  uitzicht blijft natuurlijk fenomenaal.

Maar voor dit jaar hebben we genoeg genoten en rijden we morgen richting Groningen.

Ook wel weer lekker.....

Noorbeek 12

Terwijl de dames op Roland Garros in Parijs de damesfinale tennis uitvechten, bereikt de temperatuur in de camper ongekende hoogtes.

's Morgens vroeg in het zonnetje ontbijten en dan pal onder een Kersenboom, hoe romantisch wil je het hebben? Je moet trouwens niet te lang onder de boom blijven zitten, want dan zit je brood of muesli vol met kersensteeltjes.

Mijn E-reader heeft de laatste tijd kuren en zo langzamerhand ben ik daar wel klaar mee. Om de haverklap zit het apparaat muurvast en moet ik het ding aan de lading zetten en de reset knop indrukken. Dat laatste gaat met een pennetje, dat al constant klaar ligt. Voordat ik op zoek ga naar een nieuw exemplaar, loop ik nog eens de diverse instellingen na. Dan ontdek ik dat het ding steeds naar de SD card kijkt. Die zet ik op "intern geheugen" en zet er ook 7 boeken op. "De Zeven Zussen" van Lucinda Riley en kijk, hij loopt nu als een zonnetje, tot nu!

Wij verbazen ons al een tijdje over de hoeveelheid en de frequentie van het passeren van dergelijke grote vrachtwagens. Meestal van de firma AB Texel Patato, maar zoveel aardappelen worden hier toch niet verbouwd, hebben wij het idee. Het weggetje is zo smal, dat zelfs fietsers geen kant uitkunnen als deze gevaartes aan komen rijden. Vooral de "kromme sturen" produceren dan scheldkanonnades die niet van de lucht zijn. Nu begrijp ik dat wel, want eigenlijk is de weg alleen voor kromme sturen, het overige verkeer wordt gedoogt, of niet!

Dit hallucinerend beeld, denk je even in dat dit constant beweegt, komt door de Sunblocker. Die de afgelopen dagen twee functies toebedeeld heeft gekregen. Enerzijds is dat natuurlijk het blo(ck)ken van de zon, maar de andere functie is om caravan volk duidelijk te maken dat ze hun apparaat andersom dienen neer te zetten. Trouwens camperaars doen soms ook maar wat. Sta je met de luifel naar elkaar toe, zit je elkaar de gehele dag aan te gapen, daaaaag privacy..... Ach, zo stom zijn mensen toch niet...?  

Misschien is het niet altijd domheid, geef ik toe, maar gewoon bot!

Morgen alweer de laatste dag!

Noorbeek 11

 Vandaag een korte blog, want het is veel te warm om binnen te zitten.

Verwonderlijk is het dat onze buurtjes niet konden verlengen, maar dat we nieuwe buren hebben, die zojuist uit Frankrijk komen, gisteren hebben besproken en maar één nacht blijven. Het zal allemaal wel... 

De ergernis van caravans op een camperplek speelt nog steeds en het worden er steeds meer. Je krijgt op deze manier slechte recensies, maar ook onderling ontstaat animositeit. Maar ja, slecht toezicht eindigt altijd in anarchie. Als dan ook de caravan gebruikers niet weten hoe ze hun sleurhut neer moeten zetten, wordt het helemaal muizen. Wij laten het nu rusten.

Vanavond eten we bij "Boven de Wensch" de lokale brasserie hier pal buiten de camping.

Hoe treurig mij de Forel ook aankijkt, hij gaat verorberd worden, niet met graat en wel, maar kundig gefileerd, ditmaal door mijzelf.

Oh, ja, het UR-Weitzen biertje smaakt ook voortreffelijk, maar ik pas deze keer voor een tweede.

Het uitzicht vanaf het terras is ronduit adembenemend en Ali geniet met volle teugen. 

Morgen weer zo'n warme dag...

Noorbeek 10

Kwart voor tien staan we bij halte Mheerelindje om met lijn 57 naar Maastricht te rijden. Het is een prachtige dag en het belooft warm te worden. Op de Wilhelminalaan stappen we uit en wandelen richting centrum. 

De prachtige Sint Servaasbrug was de laatste tijd onderhevig aan een zogenaamde opknapbeurt, waarbij het beweegbare gedeelte helemaal omhoog stond om de scheepvaart niet te hinderen.

Het was dan ook een ware klauterpartij als je er met de fiets overheen moest. Vandaag is de brug kennelijk gereed, want we kunnen zo het centrum inwandelen en zijn de bovenstaande taferelen verleden tijd.

We drinken eerst maar eens een bakkie in het 't Piepenhoes, natuurlijk vergezeld door een knap stuk kersenvlaai. Je bent tenslotte in Maastricht, nietwaar. 't Piepenhoes is al meer dan een eeuw een begrip in Maastricht en omstreken. De naam is afkomstig van de tabakszaak die zich eind 19e eeuw in het karakteristieke hoekpand vestigde en er tot 1985 zijn rookwaren verkocht. 

Het is een vreemdsoortig bezoek, wat we vandaag afleggen aan het "stadsje," want het nuttige wordt met het aangename afgewisseld. Want wie gaat nu naar de Hema, als hij een stad bezoekt, nou wij.... voor wat? Ondergoed, want daar stond, mien moeke wist het zeker en staat de Hema nog steeds bekend om. Daarna gaat het richting het Vrijthof, waar we weer een heerlijk terrasje opzoeken en komen terecht bij Brasserie Monopole.

We worden direct verrast met een mogelijkheid om een zogenaamd Terras arrangement te bestellen, tijdens een concert van Andre Rieu. Ons vallen de prijzen enorm mee voor wat er geboden wordt. 

Pal tegenover ons terras zie ik een bushalte die afgesloten is. Toch zie ik mensen duidelijk op de bus staan wachten. Even krijg ik de aanvechting om die arme mensen te waarschuwen, maar ja, ik als provinciaaltje.....!? Een kwartier later komt er toch nog een bus voorbij....

"De Perron" het symbool van gerechtigheid van de prins-bisschop van Luik, wordt nu door de jeugd gebruikt als een soort hangplek. 

We worden allebeide getroffen door de prille en ontluikende liefde, welke zich aan de overkant afspeelt.

We hebben genoeg genoten en gaan op weg naar de Albert Heijn, voor de nodige boodschappen. De 12.19 uur bus zullen we wel niet halen, maar de 12.49 uur halen we ruimschoots. Dus hebben we nog wel even tijd om een koeltas te scoren bij de Blokker. Als we klaar zijn bij de AH komen we ruimschoots op tijd voor de 12.49 bus...... alleen komt deze niet voor op het matrixbord, waar de vertrektijden digitaal worden aangegeven. "Ai" roept Ali, "de volgende bus gaat pas over een uur!" Het chagrijn slaat bij mij even toe!

Dus hobbelen we weer terug naar het Plein 1992, om bij Bufkes een heerlijk lunchbroodje op te peuzelen, waardoor het leed snel verzacht wordt.....

Noorbeek 9

Het is een bewolkte ochtend en er dreigt regen, maar als die daadwerkelijk valt, stelt het niet veel voor. Wij hebben om 11.00 uur een afspraak bij de kapper.

Haarmode-zaak Marich in Banholt. Ja, de oplettende lezer herkent de kapper, want wij waren hier vorig jaar ook al. De knipbeurten gaan op afspraak, dus meer dan twee wachtstoelen hebben ze ook niet. Het loopt spaak als een op zijn vrouw wachtende meneer, ook al een stoel in beslag neemt. Wij komen met z'n tweeën en dan heb je een probleem, dus plof ik maar in een niet gebruikte kappersstoel. Verder geen probleem, want de gezelligheid straalt je hier tegenmoet.

Eindelijk wordt Ali een keer goed geknipt, zodat het ook mijn goedkeuring kan wegdragen. Nee, ze heeft geen haarspoeling genomen, dit is gewoon een andere klant.

Na de kapper gaan we in het dorp Banholt ook gelijk maar even naar de Spar. Van buiten ziet het eruit als zo'n klein bekrompen dorpswinkeltje, maar eenmaal binnen valt het op hoe ruimtelijk deze winkel is ingedeeld. Het is er licht en zeer overzichtelijk en beslist geen straf om hier je boodschappen te doen.

De, door Ali uitgezochte, alternatieve terugweg naar de camping brengt ons via de Voerenweg weer terug.

Geloof het of niet, maar dit is de Voerenweg, waar wij overheen gestuurd worden door Google Maps. Wil ik nog opmerken dat de keien die op deze "weg" liggen iets dikker zijn dan hier op de foto te zien is. Kennelijk hebben Limburgers een andere definitie van een weg! Met behulp van de Nyon navigatie komen we toch nog goed terecht. Deze route is alternatief, maar dan zonder heftige klimmen. Dat dan weer wel! (In dit geval geen verdienste van Nyon, maar van Ali.)

Vergeet ik bijna dit plaatje dat Ali fotografeert in Banholt.

Noorbeek 8

Als we een week geleden richting Noorbeek rijden, komen we door een klein plaatsje Aubel genaamd. "Oh, wat een leuk plaatsje" hoor ik Ali uitroepen: "Hier wil ik nog eens kijken!" Nou, dat gebeurt dus vandaag. Via een knooppunten route wordt de afstand krap 14 kilometer, alleen is het eerste knooppunt nog eens 2,5 km verderop. Maar oké, het is mooi weer en we genieten.

We zijn in zo'n goede bui dat we zelfs dit soort borden negeren en dat zullen we weten ook.

Maar mooi is het hier wel!

Want in Teuven krijgen we het wel voor de kiezen en is het een hele toer om door het dorp heen te komen. De mannen, die op de grote machines werken, zijn een en al bereidwilligheid en laten ons rustig passeren. Ik schat dat de hele bouw wel 1,5 km lang is, maar na deze wals is het prima fietsen. 

Doordat een afdaling iets te snel gaat, 43,64 km/u mis ik een afslag en komen we bij deze kerk uit. Liever had ik deze niet gezien, want dan waren we goed gereden....... Dus weer terug, nu de berg op!

In Aubel nemen we eerst maar eens een lekker bakje koffie. Maar dan ook echt een lekker bakkie, hoewel het Ali te sterk is. Trouwens de kersenvlaai mag er ook wezen. Dit is Wallonië, dus is het Franstalig, hoewel de mensen ons best ter wille zijn en met een heerlijk accent Vlaams spreken.

Dan gaat het naar de markt van Aubel en die is beroemd in dit deel van de wereld.  In het verleden was de markt van Aubel namelijk zeer bekend. Van heinde en verre kwamen de boeren naar Aubel om hun producten te verkopen. Zelfs vanuit de omgeving van Sittard (op ongeveer 35 km) bezochten de boeren de markt van Aubel. Vooral de kaas uit Aubel, de Aubeloise, is erg bekend onder de liefhebbers. Het is een kaas die scherp en pittig van smaak is en ook zo ruikt. De kaas is beschermd als Hervekaas (uit het Land van Herve) en heeft een  beschermde oorsprongsbenaming, net zoals Champagne, zeg maar.

Hier een doorkijkje van de kleine markt, genomen door de muziekkoepel.

Wie ooit nog eens tegenspreekt dat ik word misbruikt als lastdier, hier het onomstotelijke bewijs.

Met nog een laatste blik op de markt gaan we terug naar onze fietsen, die met enorme kettingen aan een hek zijn geklonken.

Op de terugweg kiezen we ervoor om nu Teuven maar over te slaan en de echte Deviation te volgen. Nu is de Navigatie ingesteld op de knooppunten, maar die route wordt ruw onderbroken.

In Remersdaal krijgen we een exemplarisch voorbeeld van het in de war zijn van de Navigatie. Wij komen van boven en moeten rechtsaf, de Greaf op. 

We maken een prachtige slinger en komen weer exact bij de kerk uit.

Deze koe denkt er het zijne van zoiets van och, och, och, provinciaaltjes.......

Maar wat een prachtige tocht......