zaterdag 31 augustus 2019

Holzminden 4






Eerst maar even een paar opnames van campers, die gisteren ondanks dat ze geen reservering hebben, toch doorrijden. Dat is frustrerend, als jij netjes op je beurt staat te wachten om ook "ans Wasser" te staan. Let op, dit zijn mijn frustraties en hoeft "helemaal niet waar" te zijn.


Gisteren wordt een "Grillen" aangekondigd en dat is "Spekkie voor het Duitse bekkie". Met drommen melden de vleeseters zich bij de kiosk en lopen even later weer weg met bakken vol "Bratwurst" etc. Ze staan in de rij en ook de terrassen zitten vol. Mocht U enige afgunst bespeuren bij Uw scribent, wel, dat klopt. Want het ruikt allemaal heerlijk, maar ik durf het risico niet te nemen.

Het is vanmorgen een "Lytse Wrâld". Dus krijg ik de opdracht om een foto te maken van de Weser. Gelijk ga ik maar even langs Wilfried voor de bestelde forel. Als ik hoor dat iemand uit Lippe een plek krijgt zonder te hebben afgesproken, vraag ik ook maar even "tussen neus en lippen" door of er nog vrije plaatsen zijn. Zegt het mannetje koeltjes  "wenn du möchtest". Ja natuurlijk man, daarom zijn we hier! We vliegen op de fiets naar het water, vinden een mooie plek en rennen terug. Ik denk niet dat we het boeltje ooit sneller bij elkaar hebben geruimd.

Binnen 10 minuten staan we aan het water en genieten met volle teugen van ons mooie plekje. Ik zeg een week.

Ondanks de 32 graden wil Hoofd-activiteit toch nog even een "stukje" fietsen. Maar eigenlijk wil ze naar de Obi in Hoxter, om ook zo'n mooie stoel te kopen. De warme lucht ligt als een klamme deken over je heen als we richting Hoxter fietsen. Er wordt een nieuwe stoel en een nieuwe parasol aangeschaft, dus het wordt een onaangenaam tochtje terug. Maar het lukt!

Eenmaal terug worden we weer welkom geheten door de familie gans, die kennelijk een lekker hapje verwachten. Eerst maar eens een lekker koel biertje en de Eindredactie verleiden om in deze 36 graden de zaak te redigeren.

vrijdag 30 augustus 2019

Holzminden 3

Eerst even over gisteren, waarbij ik een opname toonde van de plek waar we zondag naartoe verhuizen.
Dit is de correcte opname, met de campers rechts. De opname van gister is aan de andere kant van de brug. Dat krijg je als je werkt met een zeer alerte Hoofd-redactie, want die merkt dat soort zaken direct.

Wat mij vaak onmiddellijk opvalt zijn de overijverige tuinlieden, of wat daar voor door moet gaan. Al die lawaaierige apparaten, waar heden ten dage mee gewerkt wordt. Waar is die mooie tijd gebleven toen tuinlieden het vriendelijke handgereedschap nog hanteerden? Is het niet zo'n irritante bladblazer, die ik hier nog niet heb ontdekt, dan is het wel een lawaai makende heggenschaar. Gelukkig was deze maar voor korte duur in bedrijf.

Dan nog even het spreekwoordelijk, onverenigbare,  humor en Duitsers. Wat te denken van dit bord, dat hier op de camping hangt. Voor de niet Duits sprekenden onder ons, hier een vertaling. "Slimme mensen rijden hier niet met de fiets, alle anderen is het verboden."

donderdag 29 augustus 2019

Holzminden 2

Een heerlijke rust, zonder geschreeuw en heen en weer rijdende campers. Met als resultaat dat we pas om 9.15 uur opstaan. Bij mijn ochtend ritueel, toiletbezoek, maakt Wilfried de beheerder van de camping, een opmerking. "So, Hoek van Holland ist auch wach." (Hoek van Holland is ook wakker). Na ja, als we maar een mooi plekje aan het water krijgen, nietwaar. Gisteren verlies ik een weddenschap van hem. Ik had de stroomstand van onze aansluiting doorgegeven. Gistermiddag vraagt hij nog: "aansluiting 3 hadden jullie toch?" Ja en de stand was 8092, lepel ik nog trots op. "Nein" zegt ie, "Doch" antwoord ik. Wedden? Om een Hefe Weitzen" roep ik zelfverzekerd. "Goed" zegt ie en terwijl ik de meterstand check, laat hij Hoofd-huishouden op zijn lijst zien, dat hij hem gereset heeft en de stand Null is. Die middag breng ik hem een heerlijk koel blikje Hefe Weitzen.

Vanmiddag fietsen we nog even naar het centrum van Holzminden en werpen een blik op onze toekomstige plek aan de Weser. Het is etenstijd en Hoofd-voeding bestelt een zeer uitgebreide lunch voor ons tweeën. Voldaan wandelen we nog even over het plein, waar ik bij de plaatselijk fietshandel, jaren geleden,  een fietszadel heb gekocht. Dit omdat ik na 10 km mij als een "Mädchen" voelde. Ik heb dat zadel trouwens nog steeds op de fiets zitten.

Wie zei ook alweer dat Duitsers geen humor hebben? Kijk maar eens hoe ze hun plantenwinkel hebben genoemd.

Hoofd-beweging gaat middags nog even zwemmen, kan ze namelijk gelijk even douchen en spaart ze de 50 cent uit, die je op de camping moet betalen. Even denkt ze een bekende tegen te komen, maar ja tegenwoordig is ze brildragend en zonder bril lijkt deze volslanke heer kennelijk iets teveel op haar reisgenoot.
Trouwens, als ze na het zwemmen gaat douchen, moet ze alsnog 50 cent daarvoor betalen. Ik duik op de camping wel onder de douche.......

woensdag 28 augustus 2019

Holzminden 1

Schreef ik gister nog, "Wat ze in haar "Hoofd" heeft, heeft ze niet elders". Vanmorgen bij het ontwaken hoor ik haar zeggen: "We blijven nog een dag." Nu kan ik een hele boom opzetten over dat vrouwen net zo veranderlijk zijn als het weer, maar daar houd ik me nog even verre van. Tenslotte is het weer de laatste dagen, warm tot heet, en hier stopt dan ook de overeenkomst abrupt.

Kortom, we vertrekken toch richting Holzminden. De aantrekkingskracht van Holzminden zijn de plekjes aan de Weser, maar daar moeten we nog een paar dagen op wachten. Ondanks dat Hoofd-aanmelding alleen gaat en al haar charmes in de strijd gooit. Later hoor ik, dat je wel een half jaar van tevoren moet bespreken voor een plekje aan het water. We hebben dus, de vorige keren, geluk gehad.

Maar eerst maar even de reis langs de "Märchenstrasse" (sprookjes weg), want zo heet de weg naar Holzminden van maar liefst 37 kilometer.

Nu voelt het soms ook alsof je zo een sprookjesdorp binnenrijdt waar zo een trol over kan steken, of liever nog een schone "Dirndl"

Sorry, ik laat mij even gaan.

  Wat wel opvalt zijn de enorme hoeveelheden houtstammen, die we onderweg tegenkomen. Dat zal toch niet te maken hebben met het feit, dat wij naar Holzminden onderweg zijn?
Het wordt even anders als we kilometers lang achter deze vervaarlijk heen en weer schommelende kolos rijden. Het is hier nogal geaccidenteerd, oftewel bergachtig met scherpe haarspeld bochten waar dit gevaarte kruipend doorheen gaat. Er vormt zich op den duur een aardige rij auto's achter ons.

We krijgen een plekje op de camping, dus hoeven niet "auf der Wiese".
Hoofd-verzorging gelukkig, Uw scribent gelukkig........


dinsdag 27 augustus 2019

Lippoldsberg-Wahlsburg 2

Het is warm, drukkend warm! Maar ondanks dat gaan we inkopen doen in een, even verderop gelegen, dorpje.

We fietsen langs een prachtig weggetje naast de Weser om naar de Aldi te gaan. Van de Stellplatz beheerder hebben we een kaartje gekregen, hoe we dienen te fietsen. Dat we de Aldi niet kunnen vinden komt doordat die al 2 jaar geleden gesloten is, aldus de Edeka medewerkster, waar we terecht komen door een behulpzame Duitse meneer. Bij de Edeka nemen we eerst, na 2 bakkies bij de camper, maar een beker koffie met "Kuchen mit Pflaumen" (goed voor de stoelgang). Edeka is een goed geoutilleerde winkelketen in Duitsland met een uitgebreid assortiment aan verse groente en fruit. We houden het bij dit ritje want het wordt al drukkender.

Deze roeiers moeten het wel heel zwaar hebben, hoewel ze stroomafwaarts peddelen, maar dan nog... Hier moeten ze even wachten tot het pontje de overkant heeft bereikt.

Op het moment dat ik dit, over het pontje, optik realiseer ik mij dat ik nog überhaupt geen recente foto van het pontje heb. Dus bij deze.

De zon staat hoog aan de hemel, als we door onze weerapp worden gewaarschuwd voor onweer en regen. Dus zetten we de fietsen alvast op de camper, de zon-blocker wordt verwijderd en de luifel ingedraaid.

Er zijn plannen, uitgedacht door Hoofd-route, om naar Holzminden te gaan. Nu heb je daar plekken aan de Weser, maar die zijn beperkt. Dus bel ik de beheerder. Maar er zijn alleen nog maar plaatsen "Auf der Wiese". Daar sta je pal naast het zwembad en die koeling maakt de hele nacht een vervelend lawaai. Ondanks dat gaan we toch proberen aan de Weser te komen staan, want ja, zit er iets in haar "Hoofd" dan zit het niet elders.


maandag 26 augustus 2019

Lippoldsberg-Wahlsburg 1

Aan de boorden van de Weser, zit ik nu deze blog te tikken. Het is/was een warme dag, zo rond de 30 graden.
  Maar we hebben ons goed tegen de zon verschanst, hoewel we niet weten of dit "campinggedrag" wel is toegestaan op een camperplek. Tot overmaat, ik wil niet van een ramp spreken, heeft Hoofd-was ook nog een droogrek opgesteld, want de droger alhier heeft een paar dagen geleden de geest gegeven. "En dan hebben we geen keus", aldus de eerder genoemde was-dame.

Vanmorgen hebben we bij de Obi, een soort Hornbach, een nieuwe stoel aangeschaft, want die van mij was door z'n hoeven gegaan. En nee, het is niet mijn gewicht. Ikzelf denk dat Hoofd-inpak mijn stoel een paar keer verkeerd in de garage heeft gezet (eindredactie ja ja).

Ik wil nog even terugkomen op de blog van gisteren. Kuschel-camping was het woord dat gebruikt werd door de buurvrouw. Wel, gisteravond komt een vrachtwagen, omgebouwd naar camper, het terrein oprijden en parkeert zijn vehikel op bovenstaande wijze. Let even op zijn raam, wat nauwelijks nog open kan. Denk niet dat dit de enige plek is.....
...want elders is genoeg plaats. Op zijn achterkant staat trots "Dirty Sports"; ik denk liever "Dirty Camper". Gerechtigheid zegeviert ook hier, want na tijden vruchteloos zoeken van zijn satelliet schotel, moet hij wel verhuizen.

"Wat is dit toch een prachtige wereld", roepen we tegen elkaar als we samen genieten van ons panoramisch uitzicht tijdens het rijden in ons campertje.

De prachtig kronkelende weggetjes nodigen niet uit tot hard rijden, zelfs niet als een trein ons inhaalt.

  We worden getrakteerd op de mooiste vakwerkhuizen, als we de kleine dorpjes passeren.
Als we de Weser voor het eerst oversteken ontwikkelt zich regelmatig een "Oh ja beleving", want we beginnen het ons allemaal weer te herinneren. Zeven jaar geleden waren we hier voor het eerst en dat heeft warme gevoelens achtergelaten.

zondag 25 augustus 2019

Willingen 5

Vanmorgen word ik wakker van hoorngeschal. In eerste instantie denk ik, dat de buurman zijn radio iets te hard heeft staan, maar als ik naar het toilet loop blijkt dat het uit het dorp komt. Het blijft ook niet bij één hoorn, het is een heel orkest. Het is een mooie klank, zeker als de melodie wordt beantwoord door een enkele trompet ergens verderop in het dorp, alsof het een echo betreft.
Vanuit het hotel in de bergen klinkt even later een accordeonist, die een aantal deuntjes door de bergen laat schallen.
Ik weet niet of het muzikale intermezzo erbij hoort, maar even later komen horden mensen de berg oplopen. Navraag op de camperplaats levert geen duidelijkheid over deze festiviteiten.

In de loop van de dag komen steeds meer plekken op de camping vrij. Onze buurvrouw meldt dat het niet langer een "Kuschel camping ist." Ik vraag om uitleg. De campers staan niet meer zo dicht naast elkaar, dat je elkaar kunt "Kuscheln" (knuffelen). Er is weer ruimte. Zo, weer wat geleerd!

Op deze camperplaats is plaats voor 54 campers en er is één toilet voor de heren en 1je voor de dames. Dit levert natuurlijk wel eens een wachtrij op.
Maar daar hebben ze hier een oplossing voor bedacht. Op dit lieflijke zitje kun je op je gemak wachten op een vrij gemak.
Maar wat verwacht je ook van een Top Platz.

Wat ook top is, zijn de Nederlandse dames hockey. Ze verslaan, na een spannende strijd, de Duitse dames in de EK finale met 0-2.

zaterdag 24 augustus 2019

Willingen 4

De laatste dagen hebben we het volgende ochtend ritueel. De stoelen en tafeltjes worden in de hoek, in het zonnetje gezet. Dan wordt het ontbijt klaargemaakt en op die plek geserveerd.

Met dit uitzicht en een heerlijk warm zonnetje is dat geen straf. Daarna is de koffie aan de beurt, die momenten wil je voor altijd in je geheugen prenten. Het zijn juist die momenten, die het camperen zo mooi maken. "Mijn balkon staat, om de paar dagen, op een andere plek". Zeker op de vroege ochtend is het nog heel rustig.

Als je dan ook nog gezelschap krijgt van een heel mooi vogeltje, is het geluk compleet. Ik maak dan ook, heel voorzichtig vanuit mijn schoot, deze foto. Zie hier het resultaat (zoekplaatje). Het perspectief vanuit mijn ogen is duidelijk anders dat vanuit mijn schoot.

Wat later op de dag komen mountainbikers met duizelingwekkende snelheid de berg af suizen, over een vast uitgezet parcours. Deze biker staat met bewondering te kijken. Ik mis de prachtige sprong die de afdaler maakt, jammerlijk.

Hoofd-inkopen gaat het dorp in om nieuwe zonnebrand te kopen, want het sproeigedeelte van die in ons eigen voorraad weigert dienst. De buurman riep al dat in het dorp "Nur Kneipen sind" (alleen kroegen) en daar maakt Hoofd-foto's een bewijs van. Hotels en kroegen, een campingstoel hebben ze niet "ins Dorf". De Lidl wordt ook nog even aangedaan om de voorraden aan te vullen.

Oh ja, de zonnebrand is ze vergeten.

vrijdag 23 augustus 2019

Willingen 3

Gisteravond worden we getrakteerd op een sprookjesachtige zonsondergang. Purper is de kleur, die het dichtst bij deze hemelse kleur komt.
We zijn niet de enigen, die het fenomeen staan te bewonderen, want er staan meerdere camperaars met hun fototoestel in de aanslag.

De ski-liften maken weer hun rondjes, hoewel de passagiers het nog even laten afweten.
Het is rond 13.00 uur en onze Duitse buurtjes, aan beide zijden, vinden dat het etenstijd is. De eetluchtjes komen van twee kanten tegelijk mijn neusgaten plezieren, tenminste, ze doen hun best. Naast ons staat nu een Phoenix camper, die als 2e hands te koop zijn voor € 230.000. Maar mevrouw klaagt, want het wordt zo warm in hun campertje omdat ze geen airco hebben. Tja, denk ik dan, die € 1000,- zou ik mij ook uitsparen. "Klagen met het brood in de mond" noem ik het maar even.

Hoofd-Erlebnisbad heeft haar toevlucht in de sauna, aan de overkant, gezocht en geniet van een paar uurtjes ontspanning. Het zij haar gegund.

donderdag 22 augustus 2019

Willingen 2

Het gaat warm worden, we merken het aan alles. De drukte neemt toe en het plekje naast ons, wat steeds leeg bleef, is vannacht bezet door "wanbetalers". Die komen na 21.00 uur en vertrekken voor 09.00 uur. We hadden dit niet geweten als niet de vrouwelijke beheerder ons dit vanmorgen meldde. Schijnt heel veel voor te komen, "Aber ja, das sind auch arme Leute" merkt ze cynisch op. Tja, weer € 14,- verdient zullen we maar zeggen.

Ondertussen genieten wij van ons ontbijt in het zonnetje en bewonderen de rondzwermende roofvogels boven het grasland. Sommigen staan tijden lang te "bidden" om hun prooi te verschalken.

Later op de dag nemen we een kijkje bij de plaatselijke glasblazer. Een enorme verkoopzaal, waar ook allerlei prullaria te krijgen is, wat niks met glasblazen van doen heeft. Ik vind het maar niks, maar Hoofd-glasblaas, het zit tenslotte in de familie, geniet.
Ik neem nog even een kijkje bij de eigenlijke glasblazerij, waar een leerling steeds paniekerig en vragend naar de meneer rechts kijkt, die de samenstelling van glas aan een kinderschare aan het uitleggen is.

Steeds meer en vaker krijg ik het gevoel in een verkeerde tijd hier te zijn. Zoals hier de stoeltjes-liften, waar ik in gedachten, dik ingepakte en door hun skischoenen, moeilijk lopende figuren rond zie strompelen.

Maar ook hoog-zomer is het hier prachtig, als je maar een beetje vrij uitzicht hebt.

Oh hemeltje lief.... naast ons heeft zich een camper geïnstalleerd. Nu hoeft dat op zich geen ramp te zijn, maar mevrouw zit nu onder mijn openstaand raam te roken! Op het tafeltje staat zo'n druk-asbak, die ik nog ken uit de tijd van mijn moedertje. Ze blijven 3 nachten hoor ik nu... en het wordt warm weer en ze maken ruzie. Gezellie, zou mijn jongste broer wel zeggen!

woensdag 21 augustus 2019

Willingen 1


“Het bloed kruipt.......”. Jawel, gistermiddag krijgen we een bericht van onze camper-vrienden, die dit jaar waren overgestapt op een Chalet. Tot onze verbazing en plaatsvervangende vreugde, want wat is je leven nu zonder een camper, horen we dat ze een proefrit aan het maken zijn in een Karmann Davis 590. Want ze misten het reizen toch wel een beetje.
Voor de niet kenners, dat is een zeer handzame camper bus, die je zelfs voor het dagelijkse woon-werk verkeer zou kunnen gebruiken. Zoals ik al zei, het bloed kruipt... Zojuist horen we het......De kogel is door de kerk..... Ze hebben een nieuwe camper.

Gisteravond zit ik naar het voetbal te kijken, nou ja, voetbal? Als ik op mijn schouder wordt getikt. Er wordt in de richting van een lager gelegen camperveld gewezen. Doodgemoedereerd wandelen daar een stuk of zes koeien de "Stellplatz" op. Nu had ik gisternacht ook al geschuifel naast onze camper gehoord, waarvan ik dacht dat de buurman nog aan het hobbyen was. Maar vanochtend vinden we een grote koeienvlaai, pal naast onze deur. Ik verwittig toch maar even de beheerder van de camperplek, die het spul weer de daarvoor bedoelde wei injaagt. Nu was het toch al een doelloze exercitie van die koeien, omdat meneer net die dag het schaarse gras al had gemaaid.

Mariënberg, dat was het doel van vandaag. Maar, zoals dat wel vaker gebeurt, komt Hoofd-planning met de mededeling dat we niet naar het Zuiden gaan, maar het Noorden weer opzoeken. "Jou knie is nog niet oké en daar is het beter fietsen", meldt Hoofd-fysio mij droogjes. En dat terwijl ik mijn ogen net open doe.

Willingen, dat gaat het worden. Als ik het op de TomTom in tik, blijkt het 37 kilometer verderop te liggen. Maar Hoofd-planning weet mij te vertellen dat we daar eerder hebben gestaan en wel 10 jaar geleden.

Het blijft een mooie wereld, zo rondom Winterberg en daar denkt een deel van de familie ook zo over, tenminste dat meldt Hoofd-socialmedia mij. Ze ontdekt op Fakeboek dat op nog geen 3 km bij ons vandaan familie hier een hotel heeft betrokken.

Ons uitzicht is voor de komende dagen ook niet mis, de rust straalt er vanaf. Maar dat is schone schijn.

We staan nog niet, of de boer komt zijn land zwelen. Verderop is een "Wildpark" waar een juffrouw de roofvogel show, via een luidspreker becommentarieert, maar dat is maar een paar maal per dag.....hopelijk.

Hoofd-activiteiten komt even later met een arm vol prospectussen aanzetten. Allemaal "leuke dingetjes", zegt ze.
Vanmiddag fietsen we nog even het "dorp" in om een campingstoel te scoren. Maar als ik bij een sportwinkel ernaar vraag, word ik gek aangekeken. "Dit is een dorp" is het droge antwoord. Als ik het even later in een schoenwinkel nog eens erop waag, krijg ik hetzelfde antwoord. Kennelijk heeft het Calimero effect hier ook toegeslagen. Terwijl de winkelstraat hier minstens 3 km lang is, moeten we toch naar de "große Stadt". Maar spaghetti-ijs hebben ze hier wel en dat laten we ons heerlijk smaken.

dinsdag 20 augustus 2019

Winterberg 2

Dat verhaal van het busje kent U denk ik wel? Het kwam niet! Om precies te zijn, op de heenweg kwam die wel, maar de terugreis werd een probleem. Of we moesten al binnen een uur weer terug, of we moesten wachten tot laat in de middag. Hoofd-verplaatsingen keurt de gehele rit dan ook maar af en blijven we bij de camper

We staan op een mooie plek, als je tenminste over het hek heen durft kijken. Maar ja, dat roept dan weer een angst op dat je naar beneden kan fli....ren, nietwaar?
De wind is een beetje gekalmeerd, waardoor de temperatuur ook weer aangenamer wordt.
De fietsen komen van de camper, dat wil zeggen, niet vanzelf natuurlijk. De route die Hoofd-fietsen heeft bedacht beslaat een kleine 10 kilometer.

Het eerste het beste dorp, dat we binnenrijden, ligt op 3,4 kilometer van de camperplek. Maar we bereiken dit met zo'n angstaanjagende snelheid, dat er door Hoofd-route wordt besloten dat dit ook direct het eindpunt betekent. Het gaat namelijk zo steil naar beneden, dat ondanks we beide constant in de remmen knijpen, we naar beneden stuiven met ruim 45 kilometer per uur. De conclusie luidt: "We moeten ook weer het stuk omhoog."

Bij het kerkje, waar een klein kerkhofje bij is, is ook de schoolbel opgebaard. De bel stamt uit 1923 en heeft van 1971 tot 1990 in het kapelletje gehangen. Kennelijk zijn ze op school in 1971 op een zoemer overstapt.

Het goed onderhouden herdenkingsgraf bevat de namen van de gesneuvelde dorpsgenoten in de eerste en tweede wereldoorlog. Achter hun namen staan ook functies vermeld, zoals "Gefreiter" of Obergefreiter, waarbij de eerste "soldaat" betekent en de tweede korporaal. Bij sommige namen staat geen rang, zodat ik denk dat dit "Sturmmann of Rottenfuher is geweest, maar dat zijn SS rangen.

Op de terugweg maken we nog even een idyllisch plaatje van onze camper (uiterst links).

Als we weer heerlijk zitten bij te komen, gaat de beheerder grasmaaien. Nu is dat niet het ergste, maar de camperplaats is verhard met losse stenen, die regelmatig in zijn messen terechtkomen. Met als resultaat dat er een hartverscheurend lawaai onderuit de maaimachine komt.
Morgen maar weer eens een nieuw plekje opzoeken.