maandag 30 april 2018

Bergerac 1

Even voor negenen draaien we de camping af om richting Bergerac te rijden. De eerste afslag komt mij al een beetje vreemd voor, maar als “Tommetje” ons ook nog een aantal keren een smalle weg op wil sturen, grijpt Hoofd-navigatie in. “Nu omdraaien!” luidt het commando.

DSCN7005 (800x450)

Ook al is het weer wat druilerig en zijn de wolken zwanger van de nog te verwachten regen, het blijft een mooi land. De Dordogne sluit ons lieflijk in haar armen.

DSCN7007 (800x450)

Als je dan weer eens een dorpje induikt, is altijd weer de hoop dat er geen tegenliggers  zijn, want die moeten dan toch echt over het trottoir. Kijk die mensen moeten hun “voiture” natuurlijk ook kwijt en het liefst pal voor de deur.

DSCN7013 (800x450)

Het koolzaad doet haar best, maar het wil nog niet helemaal lukken.

DSCN7018 (800x450)

Er zijn van die momenten dat je even stil wilt gaan staan, om een mooi plaatje te schieten, zo mooi is de aanblik.

Dat stil staan is op andere momenten weer pure noodzaak. Zeker als een zeer bejaarde coureur de voorrangsweg, waar wij op rijden, over het hoofd ziet. Hij stopt, maar werkelijk midden op de weg. Als ik pal voor zijn deur stilsta, zie ik zijn probleem. Hij kan z’n hoofd niet voldoende draaien, waardoor zijn zichtveld, naar links, hevig wordt beperkt. Ik laat hem voor gaan. Kennelijk kan hij zijn 2e versnelling niet vinden en komt zijn snelheid niet hoger dan 30 km/uur. Aandoenlijk.

DSCN7003 (800x450)

Of er zijn te weinig kinderen in het dorp, of ze hebben hier ook vakantie, want deze “School van de 3 valleien”  is dicht, terwijl we kilometers van tevoren, met grote oplichtende borden, worden gemaand onze snelheid te matigen.

DSCN7024 (800x450)

Bij de camping staat deze slagboom open. Daar er verder geen parkeerplaats is, rijd ik door. Door een schreeuw van mijn bijrijdster, sta ik op de rem en valt ook mijn oog op het kleine gele zwaailichtje, pal achter de eerste slagboom. De 2e slagboom komt naar beneden en ik kan nog net op tijd terugrijden.

DSCN7026 (800x450)

Maar we hebben een plek, hoewel onze Franse buurman het ons wel lastig maakt, door een deel van “ons perceel” in te pikken met zijn speeltje….

zondag 29 april 2018

Villefranche-du-Queyran 3

Regen, regen en nog eens regen. We zitten er middenin en dit beeld houdt zo’n beetje de hele dag aan. Ondanks de weersverwachtingen, krijgt de camping steeds meer bezoekers. Engels en Nederlands, beide beheersen de Engelse taal en kennelijk niet het Frans.

IMG_20180429_163304 (800x600)

Het ligt in de bedoeling om morgen naar Bergerac te vertrekken en dus betaalt Hoofd-financiën vanmiddag de rekening. Op het terras ontdekt ze een opeenhoping van het gele spul, dat ook op onze fietsen terecht is gekomen en kennelijk uit de omringende bomen valt.

De eigenaren zijn, zoals eerder gemeld, Engels en fanatieke fans van de Formule 1 racerij. Eergisteren meldde ik, over de vrije training, dat Max z’n bolide in de muur had gezet. Ze stopt haar vingers in de oren en is panisch. Ze wil het niet horen. Vandaag wordt er dus betaald en het eerste wat die mevrouw roept is “I don’t wanne know, I don’t wanne know” duidend op de uitslag van de race. Ze kijken namelijk ’ s avonds naar de race op Channel 4.

Dat je gehele dag het ruisen van een beek hoort, of de regen, heeft ook zo zijn uitwerking op bepaalde functies van het lichaam.

DSCN6989 (800x450)_thumb[1]

Dat heeft natuurlijk gevolgen. Laat dit nu één van mijn taken zijn. De fotograaf heeft overigens haar geduld moeten testen, want het duurde langer dan verwacht, eer ik terug kwam, zo vertelde ze mij achteraf.

IMG_20180428_113930 (800x451)_thumb[1]

We raken aan de praat met de eigenaar van deze caravan. Hij vertrekt vandaag naar Engeland en laat zijn onderkomen hier staan. Op de obligate vraag van hem “Where are you from?” en uit ons antwoord blijkt, dat hij Nederland wonderwel kent. Hij noemt een rijtje plaatsen, waaronder Sneek. Wat blijkt, hij heeft een vervoersbedrijf en in het bijzonder vervoert hij schepen. Tja, dan kom ook wel eens in Sneek, nietwaar.

Op het moment kan ik even geen Red-Bull meer zien.

zaterdag 28 april 2018

Villefranche-du-Queyran 2

DSCN6986 (800x450)

Moulin de Campech, is vrij vertaald “de Molen van de Camping”. Maar in de wijde omtrek is geen molen te bekennen. Totdat mijn fotograve ontdekt dat de hard stromende beek, pal onder het huis doorloopt. Hier heeft kennelijk ooit een scheprad molen gestaan.

DSCN6979 (800x450)

Op de camping is het mogelijk om op Forel te vissen. Voor € 6,= kun je de hele dag vissen. Wil je de vangst meenemen kost je dat € 8,= per kilo.

DSCN6984 (800x450)

We zijn verkast, dat wil zeggen dat we naar de overkant zijn verhuisd. Op de vorige plek was alleen gras en het liep schuin naar beneden af. Normaal geen probleem, maar er komt regen, veel regen en dan kom je op gras slecht weer omhoog, dus staan we nu lekker met de wielen op betonstroken. Laat de verwachte regen nu maar komen.

IMG_20180428_131101 (800x450)

Hoofd-financiën ontdekt iets opmerkelijks op het bonnetje van de Lidl. Terwijl de Euro al op 1 januari 2002 is ingevoerd, blijven de conservatieve Fransen, “ijzerenheinig” de prijs nog steeds ook in Franks (FRF) aangeven. De volgende keer zal ik in de Lidl eens bekijken of de prijzen ook nog, naast de Euro, steeds in Franks worden aangegeven, het zou me niet verbazen.


vrijdag 27 april 2018

Villefranche-du-Queyran 1

DSCN6963 (800x450)IMG_20180426_184944 (451x800)

De kermis komt in Gavin en daarmee verdwijnen de goede zeden. Gisteravond zijn we nog getuige van een enorme vechtpartij, waarbij gedreigd wordt met grote hekken. Wij zoeken een andere camping, waar WiFi is en we satelliet ontvangst hebben, in verband met Koningsdag in Groningen, want dat willen we niet missen.

DSCN6970 (800x450)

Onderweg komen we nu veel door landbouw gebied en deze indrukwekkend grote sproei installaties komen we vaak tegen.

DSCN6975 (800x450)

Hier en daar woorden grote delen van de bossen gekapt, kennelijk om daar ook landbouwgrond van de maken.

DSCN6966 (800x450)

In hoeverre “Gein” heilig kan zijn zou een leuke discussie kunnen opleveren, maar wij komen in ieder geval het stadje met die naam door.

DSCN6964 (800x450)

Hier en daar komen we leuke huisjes tegen, die qua bouw, ons wel zouden kunnen bevallen.

DSCN6974 (800x450)

Dan wil ik het nog even over de gehele route hebben, want aan het eind van de rit mag er onder de TomTom wel een teiltje staan, zo verdrietig is het apparaat. Het doet ontzettend zijn/haar best om ons op de plaats van bestemming te brengen. Maar gedurende de gehele rit constant “overruled” te worden door Hoofd-route, is natuurlijk een ondankbare taak. Regelmatig hoor ik, als antwoord op een TomTom aanwijzing, “Mooi niet, we gaan rechtdoor!”, naast me. Nu is het wel zo dat het “eng krappe” weggetjes zijn, die het apparaat ons langs wil sturen. Maar….. ook zo komen we pal voor de camping uit.

Moulin de Campech, wordt sinds 19 jaar geleid door een stel Engelsen. We zoeken een mooie plek, schotel omhoog en dan kan de Koningsdag, wat ons betreft, beginnen.

Koningsdag 2018 in groningen

Het geeft me een gek gevoel om de deur van het Prinsenhof, waar ik zo vaak ben doorgekomen en zoveel herinneringen heb liggen, open te zien gaan en de hele stoet naar buiten te zien komen.

Koningsdag Groningen

Het was weer een mooie Koningsdag.

donderdag 26 april 2018

Aire-sur-l’Adour 2

DSCN6951 (800x450)

Gisteravond krijgt ons uitzicht een feeëriek karakter, wat nog eens versterkt wordt als de lichten van de brug aan gaan.

IMG_20180425_214709 (800x450)

Vanmorgen word ik al vroeg gewekt door een samenspel van kwakende kikkers, hoewel ik wel het idee heb dat de dirigent, van het orkest, zich deze ochtend heeft verslapen. Als het ontbijt en de koffie genuttigd is, spoeden wij ons naar het stadscentrum van Aire-s/l Adour, want om 12 uur gaan de winkels dicht en dat wil Hoofd-kleding zichzelf niet aandoen.

DSCN6962 (800x450)

Onder normale omstandigheden rij je om dit soort stadjes heen en niet alleen omdat de straatjes erg krap zijn. Maar nu zijn we op een gemeente camping neergestreken, waarvan het meisje dat ons welkom heet, in haar beste Engels zegt dat de camping “Kwie-jet” is. We geloven haar op haar woord.

IMG_20180426_114844 (800x450)IMG_20180425_155248 (450x800)

Vlak naast de camping staat de Arena Maurice Lauche, waar nog steeds stierengevechten worden gehouden. Op 17 juni, vorig jaar, kwam nog een stierenvechter om het leven. Hij struikelde over zijn mantel en werd door een stier geraakt in zijn longen en lever. Diezelfde avond overleed hij aan de verwondingen.

IMG_20180426_111412 (800x450)

Om nu te zeggen dat daar geen kruid tegen gewassen is, is misschien wat flauw, maar ik ben dan ook geen voorstander van dit soort gruwelijke voorstellingen. Dit kruid, pal naast de Kathedraal Jean-Paul Baptiste (voor niet katholieken, Johannes de Doper), zou misschien nog kunnen helpen.

DSCN6956 (450x800)DSCN6960 (800x450)

Deze kathedraal markeert een etappe van de pelgrimsroute van Puy-en-Velay naar Saint-Jacques-de-Compostella. Op de kaart zijn de verschillende kerken te zien die een onderdeel vormen van de pelgrimstochten.

IMG_20180425_155943 (800x451)

Je komt deze pelgrims dan ook in alle soorten en maten in het stadje tegen.

IMG_20180425_155602 (800x450)

Bij de plaatselijke VVV zijn ze “creatief met klei” bezig geweest, maar dan wel de gebakken versie in de vorm van bloempotten. Hoewel dit een beroemd fietsgebied is, hebben ze hier geen kaarten van fietsroutes.

IMG_20180426_113122 (800x450)

In deze immens grote markthal is zegge en schrijve één kraampje open (midden op de foto). Waar ook nog eens niets te doen is, dus staat de verkoopster haar telefoon maar te raadplegen op nieuwe berichten.

IMG_20180426_113606 (800x451)

Nee, dan deze typisch Frans uitziende kruidenier, die geduldig doch soeverein “zit” te wachten tot deze dame haar geld heeft uitgeteld voor de twee uien die ze heeft gekocht.

Morgen Koningsdag vanuit Groningen…….

woensdag 25 april 2018

Aire-sur-l’Adour 1

Even voor negen stapt Hoofd-betalingen de Reception van onze laatste Spaanse camping uit. Ruim 200 kilometer liggen er voor de wielen, maar dan kilometers die ons dwars door de Pyreneeën voeren. Het is even wennen aan de sterke stijgingen en daaraan verbonden krappe bochten. Het komt regelmatig voor dat ik even terug naar de 1e versnelling moet.

DSCN6874 (800x450)

DSCN6906 (800x450)

What go’s up, must come down en dan worden we wel weer getrakteerd op prachtige vergezichten.

DSCN6898 (800x450)

Hier en daar rijden we tussen de laaghangende mist door, dat de neiging oproept om even te gaan stoppen om van het uitzicht te genieten. Toch hebben we voor de route door de Somport-tunnel gekozen in plaats van over de Col du Somport te gaan.

DSCN6922 (800x450)

De lengte van de tunnel is 8,6 kilometer en het is de langste tolvrije tunnel in de hele Europese Unie. Gelukkig raak ik hier wel een vrachtwagen kwijt, die halsbrekende toeren uithaalt, tijdens onze afdaling. Daar waar snelheidsbeperkingen zijn, in verband met scherpe bochten en/of werkzaamheden, kruipt hij bijna op mijn bagagedrager en eenmaal wil hij vlak voor een bocht inhalen en kan een tegenligger hem nog net ontwijken.

DSCN6925 (800x450)

Want dat het hier en daar krap is, getuige deze foto en moet ik oppassen voor overhangende rotsen.

Bij de grens worden we aangehouden door een zeer jonge douanier. “Waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan” en “Hoe lang we in Spanje zijn geweest”, “Of we daar een huis hebben” et cetera. Jammer, of misschien wel verstandig, dat mijn fotografe geen foto durft te nemen, want de jonge knaap wordt “ondersteund” door minstens 10 andere douaniers. Strak en streng kijkend staan ze, met de armen over elkaar, ons te observeren. Eigenlijk is het een kolderiek gezicht.

DSCN6942 (800x450)

En dan rijden we Frankrijk binnen, waar de seringen in volle bloei staan. Wij mogen hier nog wel langs, hoewel het met de breedte een beetje schipperen is.

DSCN6944 (800x450)

Wij rijden dwars door Pau, want dat vindt TomTom handiger.

Pau, bekend van de Tour de France, waar Gerrie Kneteman, Jean-Paul van Poppel en Erik Breukink ritzeges behaalden. Deze stad is, naast Parijs en Bordeaux, het vaakst in de route opgenomen als etappeplaats.

DSCN6948 (800x450)

We staan nu op een kleine gemeentecamping aan de rivier de Adour, met dit uitzicht. Het kon minder dachten wij.

dinsdag 24 april 2018

Gavin 3

Als de eerste zonnestralen boven de besneeuwde bergtoppen uit proberen te piepen, is zelfs de koekoek even stil. De vogels zingen dat het een lieve lust is. In de verte, onder in het dal, is het geklingel van de schapen-belletjes te horen. Nog met de ogen dicht lig ik te genieten van deze prachtige sfeer.

IMG_20180423_192316 (800x451)

IMG_20180424_100645 (800x451)

Het belooft een prachtige dag te worden,…….. totdat het meest afschuwelijke apparaat wat ooit is uitgevonden wordt opgestart, een BLADBLAZER! Het sonore gejammer klinkt als een wesp in de nacht, die rond je oren zwermt. Ik haat dat apparaat.

Oh ja, we weten nu ook waarom niet op zondag, maar op maandag de meeste Spanjaarden hier naar huis zijn gegaan. Het was “Diada de Sant Jordi” oftwel Sint Joris dag. Volgens de Catelanen gaat het om de volgende legende.

“Het speelt rond de plaats MontBlanc in de provincie van Tarragona. In deze stad lag een meer waar een verschrikkelijke draak de omgeving tiranniseerde. Om de draak tevreden te stellen, gaven de inwoners van de stad hem elke dag twee schapen. Toen er geen schapen meer waren, werd er geloot welke kinderen er aan de draak werden gegeven. Op een dag viel het lot op de dochter van de koning. De koning was zo aangeslagen dat hij het volk al zijn goud en zilver en de helft van zijn koninkrijk beloofde als zijn dochter zou worden gespaard. Het volk gaf hier echter geen gehoor aan en de prinses werd naar het meer gestuurd. Op dat moment passeerde Sint Joris het meer. De prinses verzocht hem om weg te gaan maar Joris zwoer dat hij zou blijven.

DSCN6861 (800x450)Foto gemaakt door mijn fotograaf eergisteren, langs de kant van de weg.

Hij sloeg een kruis en doodde de draak met zijn lans. Volgens de legende groeide er vervolgens een roos uit het bloed van de draak.”

Mannen geven, op deze dag, hun vrouw een roos (het bloed van de draak).

De blad blazende man blijft maar bezig en steeds meer dichterbij komend wordt het geluid ook steeds ondragelijker. “Hij zal toch wel siësta gaan houden”, denk ik bij mezelf en dat brengt me op een idee! Als hij na een pauze van 45 minuten om 2 uur weer begint, maar nu vlak boven ons hoofd,

IMG_20180424_142106 (800x451)

loop ik naar hem toe. Ik maak een paar foto’s en het gebaar, van twee gevouwen handen op één wang en houd mijn hoofd een beetje scheef. Hij begrijpt het Internationale gebaar voor slapen en stopt met deze irritante bezigheid. Rust!… denk ik.

Dit is een mooi moment om dit verhaal te tikken, maar als ik naar binnenstap roept Hoofd-Internet, “He, ik heb geen WiFi meer”. Nu is voor mij dit geen vreemd fenomeen, want vrouwen en techniek……. nah, ja ze leest dit ook, dus moet ik me een beetje inhouden, anders moet ik zonder sokken naar bed. Maar inderdaad, de stroom is uit. Ik loop naar de receptie, echt een aardige tippel, zeker met een temperatuur van rond de 26 graden. Bij de receptie zit de receptioniste, buiten, te bellen. Ik loop naar binnen, maar daar is verder niemand. De dame buiten ratelt maar door en is niet van zinnen naar binnen te komen. Na een paar minuten loop ik naar buiten. “Ola, Clientes”. Al bellend loopt ze met me mee, maar blijft maar doorratelen in de telefoon. Ik kijk het schouwspel nog een tijdje aan. Mijn Spaans is ietwat roestig, maar ik hoor wel dat dit geen zakelijk gesprek is. “Sin Corriente” roep ik door haar heen. Eindelijk komt ze in actie “Doscientos cuarente y uno” roep ik nog. Ze zegt “si corriente”. Ze pakt een papiertje en schrijft 240 op! Ja, “me hoela”, die heb je zojuist AAN-gesloten, dat zijn mijn Duitse buren, denk ik! “ Cuarente y UNO!” roep ik… met nadruk op UNO….het kwartje valt. Kijkt op het scherm, pakt de muis. “Si Corriente”. Ik bel bel Hoofd-stroom en jawel, het werkt weer.

Geërgerd loop ik het hele eind weer terug, mezelf bedenkend dat ik in ieder geval iets te melden heb.

maandag 23 april 2018

Gavin 2

Gistermiddag gaan we even kijken of het restaurant iets voorstelt. Zoals gewoonlijk staat de televisie hardop te knetteren. Als Hoofd-voeding besluit, dat we hier gaan eten, vraag ik de kokkin of ze de TV op het wielrennen wil zetten. Want Luik-Bastenaken-Luik, loopt op z’n einde en dat wil ik wel graag zien.

IMG_20180422_161854 (800x450)

Het eten is heerlijk en het is een gezellige bedoening in het restaurant. Hele families komen er iets drinken of een ijsje scoren. Het fietsen op de televisie interesseert hen geen fluit.

IMG_20180423_154726 (800x450)

Het is vandaag weer rustig op de camping en onze Duitse buurtjes zijn ook weer onderweg. Oude, maar zeer aardige, mensen, die het nog presteren om zonder navigatie door de wereld te trekken, bewonderenswaardig. Terwijl we zo staan te keuvelen, komt ineens een Nederlandse dame, eerst op een afstandje, erbij staan. Iedere keer als de oude heer een adempauze neemt, valt de dame hem in de rede. Misschien (her)ken je het type mens wel. Ze hebben altijd “heel veel” ervaring, weten eigenlijk alles beter, luisteren nauwelijks naar een ander. Maar bovenal, is alles, wat en hoe zij iets doen, het beste en dat steken ze niet onder stoelen of banken. Nu is mijn ergernis gistermiddag al bij deze luiden gewekt. Want als ik het langgerekte weggetje, waar wij aan staan, wil inrijden, wippen ze precies op dat moment voor de camper. Niet eenmaal kijken ze op of om, maar blijven stoïcijns en midden op de weg, vlak voor de camper sjokken. “Ieder voor zich en God voor ons allen?”

Dit is een zogenaamde terrassencamping, die tegen een berg aan is opgebouwd. Dus zowel onder, als boven, ons staan caravans en campers. Veelal gezinnen met jonge kinderen, waarvan de meesten weer naar huis zijn.

IMG_20180422_175121 (450x800)IMG_20180422_175136 (800x450)

Het ziet er allemaal keurig onderhouden uit en binnen bij de douches en de toiletten is het sanitair prachtig. Dus een fijne plek om een aantal dagen te verblijven.

IMG_20180423_154734 (800x451)

Vanmiddag lijkt het ook nog eens, alsof de hemel op ons aan het neerdalen is.