dinsdag 11 juni 2013

Weer Thuis

Groningen

Na 137 dagen oftewel 19 weken oftewel  4 1/2 maand zijn we weer thuis na een reis van 10.207 km en 200 meter en daarmee 1189 liter diesel verstookt.
397 liter in Marokko voor (omgerekend) € 0.85 ct/ltr = € 337,= in Europa 792 liter voor (gemiddeld) € 1.35 ct/ltr = € 1069,=

Maar het was het waard, meer dan waard. Het was een fantastische reis.

Met mijn telefoon heb ik een kleine 900 foto's gemaakt. Met de grote camera
1928 en Ali heeft er 2500 foto's gemaakt want die was onderweg ook nog eens heel actief. Natuurlijk zitten er  dubbelingen tussen, want een foto lukte niet altijd direct. Een dwarsdoorsnede van de foto's hebben jullie op de blog kunnen bewonderen en wie weet is er nog eens gelegenheid een selectie te bekijken.




Bij aankomst werden we verrast door een enorm plakkaat op het raam met de tekst; "welkom thuis lieve Opa en Oma, kus Dennis Diana Kyra en Romy.
Ondersteunt met mooie tekeningen en symbolen, als hartjes en dergelijke.
Dan zitten de tranen redelijk snel aan de oppervlakte.












De grootste angst van Ali was haar tuin en hoe deze er bij zou liggen, na 4 1/2/ geen onderhoud. Bijna een kreet van opluchting, toen ze de tuin instapte en moest constateren dat hij er prima bij lag.









Dan onze aankoop: we beginnen met het kleed die we in de woestijn hebben gekocht.





Het verhaal van de zwart gesluierde dame die, midden in een souk,  haar sluier voor mij afdeed, heeft op mij nogal een impact gehad. Dit kwam ook omdat we een aantal dagen daarvoor het volgende beeld hadden gekocht.
En nog steeds, begrijp ik nog niet wat daar is gebeurd. Als 1 van de vrouwelijke medereizigers niet had geroepen, "ze staat met je te flirten" zou ik hebben gedacht dat ik heb staan dromen.

Natuurlijk hebben we Marokko als meest enerverend ervaren. Maar we hebben zeker ook van Portugal en Spanje genoten. En dan vergeten we ook niet de Dordogne in Frankrijk, wat een prachtig landschap.

We zijn dus weer thuis en het uitpakken is begonnen, maar 'echt thuis' zijn we nog niet, want 4 1/2 maand schijnt toch je geheugen aan te tasten.
"Waar hebben we de snijplank" roept Ali tijdens het koken. "Kom op zeg" antwoord ik en sta op om de snijplank te pakken. We hebben alle kastjes open gehad, maar geen snijplank te vinden. Totdat ik me realiseer dat ze nooit in een kastje hebben gelegen, maar gewoon op de afwas machine liggen.
Ik neem het koken over, maar bij het opscheppen van de 'Penne' zoek ik de diepe borden. Oké, we worden ouder, maar op deze momenten ben je toch even bang dat je seniel wordt. Want de diepe borden hebben altijd in een ander kastje gestaan en niet op of onder de stapel platte borden.

Aja, de camper... op een los rammelend moertje van de 'cruise control' na, heeft de camper zich als een zonnetje gehouden. Een druppeltje superlijm loste dit probleem echter snel op.

We kunnen ook wel de conclusie trekken dat dit een 'hernieuwde' relatietest is geweest, want 4 1/2 maand op 12 vierkante meter samenleven hebben we en dat vinden we allebei met glans doorstaan.

Als al het Sahara-zand weer uit de camper is verwijderd wordt het hoog tijd om op 7 juli met ons kleinkind weer in de camper te springen.

Nu even een periode van Tandartsen, Mondhygiënistes, Cardiologen, Schade-experts en het invullen van de uitgestelde Belastingaangiften.

We hopen dat jullie, al was het maar een klein beetje, mee hebben kunnen genieten van onze reis.

Ali en Herman

maandag 10 juni 2013

Onderweg 81

Gasselte (de Lente van Drenthe)

De laatste onderweg van deze reis, simpelweg omdat we morgen naar huis gaan.

De afspraken zijn gemaakt voor de 2e week van juli en de 1e twee weken van augustus om de kleinkinderen, ieder een week, in de camper te vermaken.

De omgeving is hier prachtig en dat ontdekken we weer als we in de omgeving een wandeling gaan maken.
Dit vennetje zie ik voor de eerste keer, maar kennelijk is Ali hier vaker geweest, want ze stapt zelfverzekerd door het moeras, mij vertellend dat "die witte bolletjes betekent dat hier moerassig is"

Totdat het ook onder haar voeten wat drassig wordt en we omkeren.


 't Nije Hemelriek is nu nog leger dan leeg, op 2 kampeerders na, wat overigens verboden is, maar dat zal in juli wel anders zijn.

Morgen via "de Vrijbuiter" in Roden voor nog wat camping aankopen die we de afgelopen maanden gemist hebben en een nieuwe Led TV voor in de camper.
Want de kleinkinderen moet wel TV kunnen kijken op de vroege morgen.

Ook zal ik morgen wat algemene opmerkingen over de gehele reis gaan maken, in een "Weer Thuis" maar dat zal dan op de PC thuis zijn en dus niet meer onderweg.


zondag 9 juni 2013

Onderweg 80

Valthe - Gasselte

Nog steeds onderweg, hoewel we nu 34 km van huis zijn.

Na een rustige nacht in Valthe en een ontbijt met z'n drieën, Milan sliep natuurlijk ook in de camper. Ook nog een paar spelletjes gedaan met zowel Milan als Noah. En na een kop koffie wordt de camper reis klaar gemaakt om te vertrekken naar 'de Lente van Drenthe' voorheen 'De Kremmer' om daar alvast afspraken te maken voor de rest van de zomer.
We willen graag op 'ons' plekje op de camperplek staan als afwisselend de kleinkinderen komen. We staan dan vooraan op de camperplaats en dicht in de buurt van de toiletten. Zo hebben we ook water bij de hand en zijn er vaak kinderen in de zgn. Safari Lodges om mee te spelen en dat vinden de kleinkinderen toch wel heel leuk.
Ruimte genoeg, voor de camper, om allerlei spelletjes te doen en achter de coniferen is een echt voetbalveld.

We hebben besloten hier nog een extra dag/nacht te blijven, het wordt mooi weer dus kunnen we nog even lekker genieten.

zaterdag 8 juni 2013

Onderweg 79

Denekamp - Valthe

Ja, een latertje van de blog deze keer en dit omdat we vanaf 1 uur uur in Valthe zijn en natuurlijk is het  kado's uitpakken voor de kleinkinderen het meest belangrijke, want even later lopen ze trots met en in hun nieuwe aanwinst te pronken.
Hier beide op de nieuwe Quad van Milan met zijn Messi outfit aan, waar hij nu in ligt te slapen en natuurlijk in de camper, bij opa en oma.

Noah is alleen al blij dat eindelijk opa en oma er zijn. De afgelopen maanden kon er geen camper in het zicht zijn of hij roept "opa-oma"
Trots zit hij dan ook achter het stuur van de camper en kijkt heel serieus.

Vanmorgen vanuit Denekamp redelijk op tijd weer op pad, om via de Aldi in het Duitse Nordhorn, voor wat kleine boodschapjes, en nog even langs een Duitse Media Markt voor een 16 inch Led TV, maar die worden niet meer gemaakt, volgens de verkoper.

De 85 kilometers worden vlot afgelegd over de A31 waar we bij de Duits-Nederlandse grens vriendelijk worden begroet.

Morgen richting de "Lente van Drenthe" voorheen 'de Kremmer' in Gasselte om alvast een afspraak te maken voor de eerste logeerpartij van 1 van de kleinkinderen in de camper.

vrijdag 7 juni 2013

Onderweg 78

Arcen – Denekamp

We zijn weer in het Angelsaksisch taalgebied, tenminste, ik denk dat het Overijsselse Denekamp het zuidelijkste puntje van dit taalgebied is.
Nu heb ik niet zoveel met deze indeling van gebieden, maar tijdens mijn werkzame leven bij Radio Noord was dit vaak een heet hangijzer. De Groningers willen eigenlijk wel dezelfde rechten als de Friezen en zeker op het gebied van taal, maar verder dan extra rechten voor het Angelsaksisch is het nooit gekomen.

Voor de rit hier naartoe hebben we bewust gekozen om dat via Duits grondgebied te doen. Ten eerste omdat we nog langs een Duitse Aldi wilden en dit om de Bourbon- en Biervoorraad weer aan te vullen en ten tweede vinden wij het leuk om weer even in ons 'Zweiten Heimat' te zijn.

Allebeide hadden we zoiets van “he, lekker om weer even in Duitsland te vertoeven” en deze keer was het Ali die het ook zo uitsprak. Frankrijk, Spanje, Marokko en Portugal, we vinden het prachtige landen, maar ons echt thuis voelen doen we in Duitsland.
Ook als we weer kilometers lang een wegversmalling tegenkomen, omdat ze er met de weg bezig zijn, voelen we ons weer helemaal in Duitsland.

We schrikken als we de Rijn ook buiten zijn oevers zien komen door het extreem hoge water en verwachten dat dit ook binnenkort weer in Nederland het geval zal zijn.

Als we van de de grote weg afkomen en het grensgebied tussen Duitsland en Nederland induiken, worden de weggetjes wel heel smal. Zo smal dat Ali het niet meer leuk vindt en wil omkeren. En inderdaad, als we nog even doorrijden ontdekken we een kudde koeien die los over de weg lopen. 

Gelukkig heeft de boerenzoon een lijntje over de weg gespannen zodat we op veilige afstand rustig kunnen afwachten totdat de kudde is overgestoken. De boerenzoon komt rustig, op zijn Quad, aanrijden als een zeer moderne cowboy.

Dat overstromingen van rivieren van alle tijden zijn kunnen we zien aan het ontstaan van Denekamp.
Denekamp ligt zover van de rivier de Dinkel vandaan, dat men zich veilig voelde voor overstromingen. Het gebied heet nu nog steeds Dinkelland.
Denekamp heeft een paar illustere inwoners gehad, zo is de voetballer Pahlplatz hier geboren en ook, misschien nog wel beroemder, of berucht 
                  Tanja Nijmeijer,  guerrillastrijdster bij de Farc in Columbia.

Morgen gaan we de eerste kleinkinderen weer zien, dat wil zeggen, als de camping aan de xxxxxxxxxx  open is.




donderdag 6 juni 2013

Onderweg 77

Gulpen – Arcen (Klein Vink)

Eerst maar even een 'Mea Culpa' omtrent de blog, want met het schaamrood op de kaken zit ik nu in de brandende zon dit stukje te schrijven. Dit is de eerste keer op onze reis, dat ik een aantal dagen geen blog bij heb gehouden. Ik stel me voor dat het zo moet aanvoelen als je het zondagse bezoek aan je moeder heb overgeslagen. Er zijn excuses genoeg aan te voeren.

Vanuit Gulpen richting Maastricht via Margraten om daar op de grote weg naar Arcen te nemen.

Margraten staat bekend om zijn immens grote begraafplaats van Amerikaanse oorlogsslachtoffers, die voor onze vrijheid gestorven zijn.

Wat mij verbaast is de afstand van 125 km tussen Gulpen en Arcen, dat ook nog in Limburg ligt. Je realiseert je dan pas hoe langgerekt Limburg is.
Wat wij ons ook realiseren is de bijzondere schoonheid van deze provincie.

'Wie schoan os Limburg is
Begrip toch nemes
Es allein de Zuderling
Dae Limburg leef is" 

zingen ze hier en volledig terecht.
Als je nog nooit een paar dagen in Limburg hebt doorgebracht, zou ik je dat ten zeerste aanraden.

Arcen is een klein dorpje aan de Maas en staat mede bekend om zijn kasteeltuinen.         

                                  Klein Vink is een groot vakantie park 

en wat voor ons het nog aantrekkelijker maakt is het Termaalbad met de daaraan gekoppelde sauna's, waar we via het vakantiepark ook nog eens korting krijgen.

We hebben ons dan ook de afgelopen 2 dagen laten onderdompelen in het Wellness gebeuren van bronnenbaden, afgewisseld met sauna.

Hoe gek het ook klinkt, vandaag zijn we aan het uitrusten van deze inspanningen.

Vanochtend worden we tijdens het ontbijt getrakteerd op een oorverdovend lawaai van een voorbij rijdende trekker.

Achterop de trekker is een soort kanon gebouwd en voor dat kanon staat een enorme tank waar vloeistof in kan. Even later meldt zich iemand bij ons aan de camper. Met een zwaar Limburgs accent laat hij ons weten, dat hij de eiken gaat bespuiten.
Dit blijkt nu nodig te zijn, omdat de eikenprocessierupsen aan het uitkomen zijn. Hij spuit met dat enorme kanon een vloeistof in de kruin van de eiken boom om zo de jongen in een vroeg stadium uit te roeien.
Ik maak nog wat foto's, maar als ik ook door de nevel geraakt wordt, maakt Ali zich ongerust. 

Mocht er 1 dezer dagen een kale man aan jullie deur staan, dan ben ik dat.









maandag 3 juni 2013

Onderweg 76

Gulpen

Dit wordt een korte blog bijdrage.
Gisteravond heerlijk en vooral copieus gegeten in de restaurant van de camping. Mijn favoriete gerecht is Spareribs.
Tja en als dat op het menu staat dan kan ik het niet laten.
Het moet gezegd, ze zijn heerlijk en het is ook nog eens veel, achteraf blijkt dat het 'te' veel is.
Midden in de nacht wordt ik wakker met een enorme maagkramp en maagzuur.
Dus aan de 'rennies' maar echt baat heb ik daar niet bij en krijg zelfs het gevoel dat het steeds erger wordt. "Met andere woorden" Ik ben de hele dag uitgeteld met s'middags een paar crackers en een beetje thee.

Ali maakt nog even een rondje over de camping om foto's te maken.

Het is een zgn. terras camping, met op allerlei niveaus plaats om je caravan of camper te plaatsen. Je hebt dan een geweldig uitzicht.



Morgen naar Arcen, een camping waar we eerder zijn geweest. De grootste aantrekkingskracht van deze camping is het  Bronnenbad en de Sauna.

Met deze temperaturen kan dat geen kwaad lijkt mij.

zondag 2 juni 2013

Onderweg 75

Troyes – Gulpen

Om 8 uur gaat de wekker, om er een mooie lange dag van te maken en op deze zondag een lange ruk, dwars door het noorden van Frankrijk en dwars door België, van 450 km richting Gulpen, Limburg te rijden.
Het is mooi weer, alleen de wind speelt ons soms parten.




Hoe dichter we naar het noorden in Frankrijk komen des te meer industrie komen we ook tegen.



Soms zie je, “in the middel of nowhere” een soort fabriek staan, dat soms mooie plaatjes oplevert.







Als we op de camping in Gulpen nog caravans tegenkomen zal het ons verbazen. Natuurlijk is het ook de route naar het zuiden, maar de grijze golf is nu echt aan het rollen begonnen.

In bosjes tegelijk komen we de Nederlandse caravans tegen op weg naar het zuiden. Zij gaan het mooie weer tegemoet, 
maar wij ook :-)


In Luik dreigt het mis te gaan. Een aantal keer splitst de 4 baans weg zich in 2 losse wegdelen. Als na de zoveelste keer ik weer de rechterkant kies, gaat het fout. Het blijkt niet een onschuldige splitsing, maar een afslag welke ons naar het centrum van Luik brengt. Normaal is dit geen probleem, want dan brengt TomTom ons binnen de kortste keren weer op de goede weg. Deze keer echter, raken we steeds dieper de stad Luik verdwaalt. Totdat Ali zegt en nu alleen de “Toutes Direction” aanhouden. 

Dat brengt ons weer op de A25 en kunnen we verder richting Maastricht.
In Limburg wordt vandaag de 'wielerronde van Limburg' verreden wat ons op een aantal wegomleggingen komt te staan en zo komen we op achterlijke smalle weggetjes terecht.






Na 6.30 uur achter het stuur heb je het dan wel gehad, maar ook de irritaties van de andere weggebruikers zijn niet van de lucht. 

Rustig blijven en genieten van de omgeving is de beste remedie.

De camping in Gulpen is een mooie zgn. terras camping. Je kunt dan op verschillende niveaus gaan staan. Geeft je een prachtig uitzicht over de omgeving. Een min puntje is dat er, op de gehele camping, geen telefoon bereik is en ik dus niet kan genieten van mijn 'eigen' internet, waar ik 5 maanden geen gebruik van heb kunnen maken.


zaterdag 1 juni 2013

Onderweg 74

Troyes

Troyes ligt aan de Seine
en Bonn ligt aan de Rijn,
maar dat is zo verliefd ben,
dat ligt aan Madelein .....

Ik plant dit melodietje in Ali haar hoofd en de rest van de dag heeft ze er last van.

Troyes ligt inderdaad ook aan de Seine maar omdat we Parijs links laten liggen, want er is eentje in de equipe die de stal begint te ruiken, moeten we ons behelpen met een substituut van het Parijse Seine-gevoel.

We gunnen onszelf vandaag een luie dag, een hele luie dag zelfs.
Na het ontbijt op de bus om Troyes te gaan bekijken en het eerste wat me opvalt is de prachtige Kathedraal. 





Maar Ali heeft er nu “genoeg gezien” en ook de Kathedraal laten we met de bus links liggen.









We stappen uit bij de 'Halles', zo ons dat werd verteld en belanden in een zgn. Mercado, een grote overdekte markt. Het is dusdanig indrukwekkend, dat we pardoes vergeten er binnenin een foto van te maken, maar internet helpt.


Het is er groot en bv. de afdeling vis is gigantisch, zo ook de fruit afdeling, de groente afdeling en ga zo maar door. Maar het is er duur, heel duur.


Om de Mercado heen wordt een markt gehouden die voor een deel gerund wordt door Marokkaanse mensen. De spulletjes, die we in Marrakesh etc. zagen liggen, zijn ook hier te koop.

Alleen bij de kraam met hoofddoeken en djellaba's staan prijzen bij de artikelen. De rest is echt Marokkaans en zal je moeten afdingen.

Het is er gezellig en de espresso, op een zonnig terras is heerlijk.

De zon doet ook de camping goed, want de plaatsen zijn drassig na de vele regen. Nu droogt alles weer lekker op, hoewel onze achterbuurman niet meer van z'n plek kan komen.

Voor het zwembad is niet heel veel belangstelling, het water is steenkoud en de jeugd laat nog op zich wachten.

Wat gister en vandaag opvalt zijn de stromen medelanders die nu afzakken naar het 'warme' zuiden en op deze camping de nacht doorbrengen. Wij gaan weer omhoog terwijl de grijze golf van babyboomers nu naar het zuiden vertrekt.

Morgen is het voor ons de laatste dag in Frankrijk, want zoals de plannen nu liggen, staan we bij de volgende stop in de omgeving van Gulpen.
Het is een gek gevoel, weer naar Nederland te vertrekken.