woensdag 27 april 2016

Fisker

Nog regelmatig denk ik terug aan onze avonturen met de Fisker, ons bootje, dat we ruim  8 jaar geleden hebben verkocht. Vaak wordt zo’n herinnering opgewekt door de geur van diesel, die zo kenmerkend is aan schepen die op die brandstof varen. Dat is een geur die nimmer meer mijn neus en herinnering zal verlaten. Weemoed is de beste omschrijving van de dan heersende gemoedstoestand. Niet dat we geen plezier hebben aan en van onze reizen, maar wie verlangt niet, zo nu en dan, naar zijn eerste liefde?

Gister gaat de telefoon en Ali pakt, zoals gewoonlijk, de telefoon aan. Er volgt een kort gesprekje, waaruit ik begrijp dat het een bekende is. “Ja, hij zit hier, ik zal hem wel even geven” terwijl ze mij de telefoon overhandigt fluistert ze “Die van de Marokko reis, uit Joure”. Heel even word ik ongerust, hadden wij een reünie afgesproken, of heeft hij weer problemen met zijn satelliet schotel, waarmee ik hem een keer in Marokko had geholpen, schiet het door mij heen. “Hallo Herman” klinkt het aan de andere kant, “met Van Es”. Oh, bedenk ik, heette hij zo, ik was het alweer kwijt. “Ik had eigenlijk een vraag” volgt er na een paar plichtplegingen aan de andere kant. “Vertel” zeg ik. “Nou, weet jij hoe ik de mast naar beneden moet halen?”, “Ik heb de boot verkocht, maar weet niet hoe ik de mast moet strijken en dat wil de nieuwe eigenaar wel graag, want die woont achter een brug”. Compleet verrast ben ik en heb moeite om te schakelen van “Joure naar Sint Nicolaasga, want daar hebben we de boot toentertijd verkocht. “Maar ik heb die mast nooit naar beneden gehad en toen dacht ik bij mijn eigen, ik bel Herman wel even”. Ik probeer hem uit te leggen hoe ik dat 8 jaar geleden deed en welk materiaal ik daarvoor gebruikte.

Fisker5

Ik heb niet het idee dat de boodschap overkomt en hoor de andere kant enkele kreunen onderdrukken. “Nou, dan moet ik nog maar eens gaan zoeken, waar dat touw ligt”. Kennelijk is in 8 jaar de boel niet aan de kant geweest, want als het er nu nog steeds moet liggen, ik vrees met grote vreze. “Zal ik anders die nieuwe mensen jouw nummer geven, dan kunnen ze je zelf even bellen” probeert de “oud” eigenaar van de Fisker nog als laatste. Maar ja, “wij zijn vaak in het buitenland nietwaar, dus dat wordt wat lastig”, houd ik de boot af. “Maar je kan natuurlijk ook je mobiele nummer geven, toch?”. Dit gaat mij toch echt te ver en ik herinner mij weer dat we eerst de boot halverwege hebben gebracht en later nog een dag in Sint Nicolaasga zijn geweest om hem te helpen de mast omhoog te zetten.

Fisker

Als ik later nog even Google naar de “Fisker” zie ik hem op de foto, zoals wij hem acht jaar geleden hebben afgeleverd.

Fisker8

Ook komen er weer mooie herinneringen naar boven als ik een foto van het keukentje bekijk op de verkoopsite. Zoals die keer van de smeuïge biefstuk, die Henk geserveerd kreeg en ik het kon doen met een “vleesvervangende” hamburger. Of al die andere heerlijke maaltijden die mijn kokkin bereidde op dit kookhoekje.

maandag 18 april 2016

Arcen 2

Vannacht hebben we, sinds lang, de kachel aan laten staan want het heeft gevroren en dachten we er even over om de schaatsen weer uit het vet te halen. Wat is er toch aan de hand, of moeten we onze vaste intrek in Spanje nemen? Ik weet het, “april doet wat ie wil”, maar kom op zeg 5 graden vorst?

Vandaag gaat het naar de Wellnes, vlak naast het vakantiepark Klein Vink. De Wellnes omvat 3 Terminaal baden en een groot aantal sauna’s, en ja, ik weet dat het Thermaal bad heet, maar als ik kijk naar de gemiddelde leeftijd van de bezoekers…… Maar ons doet het goed en het is alweer een tijd geleden dat we een saunaatje pakten. Ik heb maar geen foto’s gemaakt want, geloof me, hier heeft de zwaartekracht het bij de meeste bezoekers gewonnen.

SAM_1451 (800x533)

Dreigende wolken pakken zich alweer samen boven het park en we verwachten weer regen en harde wind.

SAM_1454 (800x533)

Ali is weer helemaal gelukkig, want ze heeft weer een “wild” dier gespot. Op de gehele reis hebben we, zegge en schrijve”, 1 platte en 1 levende vos gezien en laat ik een schildpad even buiten beschouwing. Vogels in overvloed, zelfs de kanariepietjes in de palmbomen hebben we gezien.

Ali vraagt naar WiFi, maar als ze de prijzen ziet, “wil ze eerst nog even overleggen”. De KPN vraagt de volgende prijzen; 1 uur is 5 euro, 1 dag is 15 euro, 1 week is 40 euro, 1 week met 10 personen is 119 euro !!!          Ik geloof werkelijk dat de KPN helemaal van de p.t ger.kt is. Maar gelukkig zijn we in Nederland en kunnen we ons eigen tegoed aan data opstoken.

SAM_1453 (800x533)

Morgen gaat het richting huis, via Obelink in Winterswijk. We willen daar nog een paar aankopen doen, bijvoorbeeld tegen de koude voeten, want ook hier gaat de leeftijd een woordje meespelen.

9 mei steken we de plas over om Engeland te gaan verkennen.

zondag 17 april 2016

Arcen 1 (Limburg)

Een rit van ruim 5 uur brengt ons weer in Nederland. In eerste instantie geeft de TomTom aan dat we via Luxemburg en Duitsland gaan rijden en dat komt ons niet slecht uit, vanwege de Amstel Gold Race, die vandaag in en om Maastricht gehouden wordt.

SAM_1424 (800x533)

Na Luxemburg werpen we nog een laatste blik op de Moezel, in de buurt van Trier en dan meldt TomTom plotseling een wegversperring waardoor er een andere route gekozen gaat worden.

SAM_1430 (800x533)

Er volgen nu 3 kenmerken, die Duitsland karakteriseren. Als eerste de verbouwingen aan de weg, want zodra we Duitsland inrijden krijgen we de eerste voor de kiezen. Vandaar dat wij vaak voor “vermijd snelwegen”  kiezen.

SAM_1433 (800x533) SAM_1434 (800x533)

Ten tweede de kleurrijke huizen en ten derde de enorme velden met Windturbines, die het liefst pal aan de grens staan opgesteld.

SAM_1440 (800x533)

Wat we nog niet eerder hebben gezien zijn de enorme velden met zonnepanelen, hier links en rechts van de weg.

SAM_1443 (800x533)

Als we alsnog België, letterlijk en figuurlijk induiken, bekruipt ons de angst om alsnog in Maastricht in de fuik te rijden. Gelukkig blijven we verschoond van de drukte rondom de wielerronde in Limburg.

SAM_1447 (800x533)

Bij Verviers worden de luchten al iets dreigender en dat belooft voor de wielrenners, in Limburg, niks geen goeds. Terwijl ik dit optik, gaat hier het zonnige, maar frisse, weer over in een enorme stortbui.

Morgen vieren we onze terugkomst in Nederland met een dagje Wellnes in Thermaal bad Arcen.

zaterdag 16 april 2016

Pont-a-Mousson 3

Gisteravond beleven we een prachtige zonsondergang en daar is Ali als de kippen bij,

SAM_1391 (800x533)SAM_1389 (800x533)

of als de zwanen, want zo begint een half uurtje van plaatjes schieten.

SAM_1397 (800x533)

Terwijl de wolken steeds dreigender worden, vangt de huisfotograaf de laatste zonnestralen op de bomen achter de jachthaven.

SAM_1407 (800x533)

Het koepeltje van de Sint Pauluskerk probeert nog wanhopig de laatste zonnestraaltjes van deze dag op te vangen,

SAM_1410 (800x533)

terwijl even later het gehele stadje in brand lijkt te staan.

SAM_1355 (800x533)

Wat wel gebeurde in 1944 met de brug, want deze uit de 11 eeuw stammende Pont a Mousson , werd in dat jaar compleet plat gebombardeerd, maar in 1949 weer opnieuw opgebouwd. Als de zon helemaal onder is, gaan de lampjes van de brug aan, wat een feeëriek beeld oplevert.

Deze plaatjes bevestigen onze mening van de schoonheid van deze camperplaats en wij beschouwen dit als de mooiste plek. Temeer wij, waar we nu staan, uitzicht hebben naar zowel links als rechts en natuurlijk vooruit.

Vandaag is het weer de gebruikelijke taferelen van vertrekkende, maar vooral aankomende campers. Steevast volgt eenzelfde voorstelling. Er zijn enkele stroom aansluitingen, vlak voor onze neus, die niet werken en dit is al jaren het geval. Laatkomers zien hun kans schoon om nog een laatste stroomaansluiting te bemachtigen, dus is haast geboden, wat de “handigheid” niet ten goede komt. Vaak zijn dit campers die wat verder weg staan, dus worden de haspels tevoorschijn getoverd. Soms halen ze het dan net niet, dus komt er een nog grotere haspel tevoorschijn, enorme bossen kabel, ik schat soms wel 100 meter.

2016-04-16_14.32.01 (600x800)

Deze man heeft speciale riempjes, waarmee hij zijn kabel aan een boom kan binden, zodat die niet in het natte gras ligt. Als dan de zaak is aangesloten ontspint zich het volgende. Er wordt heen en weer gelopen, of naar moeders de vrouw geschreeuwd of het nu al wel of nog niet werkt. Helaas blijkt er geen stroom in de camper te komen. Andere kabels worden er tussen gekoppeld, stekkers nagekeken, met als einde van het liedje, dat de aansluiting leeg blijft voor het volgende slachtoffer.

Mensen die ons al langer volgen weten ook waar de reis morgen naar toe gaat, juist Arcen, Limburg. Niet om de mooie omgeving, maar de aantrekkingskracht van het Wellnes gebeuren.

vrijdag 15 april 2016

Pont-a-Mousson 2

Minstens voor de 5e keer, ook voor meerdere nachten, zijn we op deze camperplek geweest, maar nog nooit hebben we het stadje bekeken, dus dat moest er maar eens van komen.

Sint Martin 

Dit uitzicht vanuit onze camper, maar dan ietsje dichterbij gehaald, geeft een mooie blik op de “Eglise Saint Martin”. Ook worden we ieder jaar verrast door de vele zwanen die in de Moselle zwemmen. St. Martin is gebouwd van de 13de tot de 15de eeuw en is een historisch monument.

SAM_1361 (533x800)SAM_1363 (800x533)

Als je de kerk binnenstapt word je overvallen door de grandeur van deze kerk, maar tegelijkertijd ook door het verval, die de tekenen des tijds goed weergeven.

SAM_1369 (533x800)

Als Ali een kaarsje wil opsteken, ontbreekt er iets essentieels, namelijk vuur. Achter in de kerk hoor ik stemmen en loop met het kaarsje naar waar het geluid vandaan komt. Achter een paar hoge schotten en een krakende deur, staat op een ladder een restaurateur, “avez-vous le feu?” probeer ik in mijn beste Frans. Terwijl ik het vraag bekruipt mij een gevoel van “lulligheid”. Het kaarsje wordt aangestoken, maar nu moet ik nog de hele tochtige kerk door. Dat laat Ali zich niet ontglippen en versterkt met deze foto mijn reeds heersende gevoel.

Als we het stadje verder inwandelen overheerst één bepaald beeld, namelijk oud. Maar ook oud dat neigt naar verval. Dat geldt ook zeker voor de toiletten van het café waar we koffiedrinken. De deur bij de heren kan niet op slot, omdat “alles” daar ontbreekt, kruk en slot. Op die van de dames wil de deur niet dicht, omdat de deur helemaal scheef hangt. Ali mag “wacht” staan, maar wel bij de “dames”, want “om bij die pisbakken te staan wachten”, daar heeft ze geen zin in. Ze zeggen wel eens dat je de kwaliteit van een café of restaurant kan aflezen aan het onderhoud van het toilet.

De abdij van Pont-à-Mousson is een vroegere premonstratenzerabdij.  Over dat laatste woord vind ik in Wikipedia het volgende; “De Ordo Canonici Regularis Praemonstratensis (O. Praem.). In het Nederlands premonstratenzers of norbertijnen, is een kloosterorde van reguliere kanunniken van de Orde van Prémontré. De orde kent ook een Derde Orde voor leken.” Wat mij betreft mag je het gelijk weer vergeten.

SAM_1382 (800x533)

De Abdij  ligt in een park van 5 ha aan de Moezel en aan de overzijde van het stadscentrum. Tegenwoordig wordt zij gebruikt voor culturele activiteiten. Men kan er ook overnachten en daar slaat de commercie toe.

IMG_20160415_121345 (450x800) IMG_20160415_121354 (450x800) IMG_20160415_123250 (450x800)

De gangen van de abdij hebben hun imposante karakter nog niet verloren, zo ook de wenteltrap naar boven, maar dat alles leidt naar niets behoudens de hotelkamers.

IMG_20160415_121604 (800x450)

Dan hangt er in één zaal kunst en terwijl ik sta te kijken, overvalt mij het gevoel van een bezoek aan de psychiater, die een inktvlek maakt en mij vraagt wat ik daar in zie.

IMG_20160415_123541 (450x800)IMG_20160415_123910 (450x800)

Verder valt er nog, hier en daar, iets van beeldende kunst te bekijken, zoals links een voorstelling van een non, gezien het kapje dat ze draagt, maar wat dat friemeltje er dan onderaan moet? Ver weg gestopt ontdekken we de “blote konten en blote borsten” zaal, waar alle gezichten, van de schilderijen, onherkenbaar zijn gemaakt.

IMG_20160415_121933 (800x450)

Uit de kerk komt zeer “onstichtelijke” muziek, of wat daar voor doorgaat en bij nader onderzoek zijn ex collega’s hier een geluid- en lichtinstallatie aan het installeren.

Kortom, voor die 10 euro entree  hadden we beter een heerlijke “Flantaart” kunnen kopen.

donderdag 14 april 2016

Pont-A-Mousson 1

Even voor negenen vertrekken we richting Pont-a-Mousson. Dit is een voor ons bekende camperplaats aan de Moselle, wat in Duitsland de Mosel wordt en in het Nederlands de Moezel wordt genoemd. Vandaag kiest Ali voor “vermijd Tolwegen”, wat ook gemakkelijk kan, want zij hoeft niet die 4 uur achter het stuur te zitten.

SAM_1312 (800x533) SAM_1311 (800x533)

Maar de beloning is navenant, want de weg voert ons door een golvend landschap en door lieflijke dorpjes,

SAM_1306 (800x533)

die soms schitterend in het landschap zijn geplaatst. Over het algemeen rijden we door een veeteelt gebied met prachtig groen gras, afgewisseld met koolzaadvelden. Je merkt dat we meer Noordelijk komen, want waar in het  zuiden het koolzaad al lang in bloei staat, zijn hier alleen hier en daar de mooie gele bloemetjes zichtbaar.

Onderweg negeren we een enorm geel bord, waarop een enorme lap tekst staat vermeld. Er is één woord dat bij ons een alarmbelletje laat rinkelen, namelijk “Barree”, wat zoveel betekent als versperring. Als we een “Rappel” bord (herhaling) tegenkomen, proberen we het nog eens te lezen, maar het is van een niveau “bij de derde boom rechts, en na de 6e stoeptegel linksaf”. Kortom, het is niet te lezen voor een MULO leerling.

SAM_1313 (800x533)

Bij de “Barree” aangekomen krijgen we een wegomlegging, oftewel een “Route alterne”, maar dan eentje die heel netjes aangelegd is. Om het gehele dorp is een nieuw weggetje neergelegd, eenrichtingsverkeer en langs de andere kant is ook zo’n weg aangelegd, werkelijk keurig. “Pas de probleme”.

SAM_1317 (800x533)

Sommige plaatsen zou je beter moeten bekijken, zoals hier Langres, waar om de gehele stad nog een stadsmuur zichtbaar is. Wie weet, stoppen we de volgende keer hier een paar dagen.

SAM_1327 (800x533)

Hier en daar zijn enorme kunstwerken aangebracht, om het aanzicht van een kale muur iets aantrekkelijker te maken.

SAM_1315 (800x533)

Een andere keer doet de natuur zelf zijn of haar best om het aanzicht aantrekkelijk te maken.

Pont-a-Mousson dus voor de komende dagen, want het plan is om zondag door België te rijden.

woensdag 13 april 2016

Dijon 2

Gisteravond gaat de zon op zo’n prachtige manier onder, dat Ali het niet langer houdt in de camper.

SAM_1276 (800x533)

Vannacht worden we getrakteerd op hevige regenbuien, die nog lang “natikken” op de camper. Vanmorgen worden we wakker van de fluitende vogels en het nog steeds tikken van de regen, maar dan het nadruppelen uit de oude bomen, want dat krijg je met oude bomen. De weersverwachtingen zijn allerbelabberdst en ook de campingbeheerder belooft niks geen goeds. Regen, wind, onweer en dergelijke stelt hij ons in het vooruitzicht. Had ik al eens verteld dat als mijn reisgenoot iets in haar hoofd heeft……. enz. Wel, deze keer heeft ze in haar hoofd langs het riviertje de “Ouche” te fietsen. Ondanks alle berichten gaan de fietsen weer van ons campertje, want die hadden we er gisteren weer opgezet.

SAM_1295 (800x533)

Aan het begin van de route worden we gewezen op ons einddoel, namelijk de “Source” van de rivier, wat zoveel inhoudt als dat we naar de bron van het riviertje gaan fietsen.

SAM_1281 (800x533)

Op het “Lac Kir” krijgen kanoërs onderricht in het starten, waaronder ook van die Canadese kanoërs, die op een been en een knie peddelen.

SAM_1282 (800x533)

Na het dorpje “Fleurey sur Ouche”, waar je als enige geluid het fluiten van de vogeltjes hoort en het ruisen van het water bij de stuw, draaien we een zandpad op.

SAM_1290 (800x533) SAM_1291 (800x533)SAM_1292 (800x533) SAM_1293 (800x533)

SAM_1295 (800x533)

Wat we tegenkomen is adembenemend mooi en je zou wensen dat je een ezel, palet en verf bij je zou hebben, er vanuit gaande dat ik kan schilderen (tik op een foto om hem iets groter te maken).

SAM_1297 (533x800)SAM_1296 (800x533)

Natuurlijk gaat deze lyrische bui met je aan de loop en zie je zelfs in een oud krot, onder een boom, de schoonheid of in een in bloei staande appelboom. Onze oudste kleinzoon zou wel zeggen “Duh, boeie”, of nog liever “saai”.

SAM_1299 (800x533)

Gelukkig wordt het weggetje allengs slechter, want anders waren we pardoes de “source” ingereden. Op deze plek is het ook dat Ali zich opeens realiseert dat ze zonder haar onafscheidelijke “zakje” is vertrokken. Dat betekent geen identiteitspapieren, geen reservesleutels van de camper en en dit is voor haar het ergste, geen geld. Dit betekent namelijk geen kopje koffie drinken met het uitzicht op het “Lac Kir” .

O ja, onderweg alleen maar zon, zon, zon en geen druppel, in de verste verte niet.