Rio-Mar 34

 Zonnig 17 graden, later heet..

Ik ben nu drie weken mantelzorger en vanmiddag realiseer ik mij, hoeveel fruit wij dagelijks naar binnen werken. Bij het ontbijt, ik meergranen in de yoghurt en Ali brood, beginnen we met aardbeien erin en erop. In de middag wordt er een uitgeperste sinaasappel gedronken, waarna een stuk fruit, zoals een kiwi, banaan of mandarijn volgt. Het avondeten wordt vooraf gegaan door een salade met appel, druiven, tomaat en komkommer, aangevuld met Feta en kappertjes. De vitamines moeten toch je oren uitkomen, dacht ik zo.

Ali neemt gisteravond een foto die de uitdrukking, "even afwateren" een hele ander betekenis geeft. Hier giet ik de rijst af, in het putje naast onze camper. Oke, niet charmant, wel functioneel, zullen we maar zeggen.

Eigenlijk ben ik helemaal niet het type van een Spanje-ganger, want het liefst blijf ik uit de zon. Vandaag is er gelukkig een verfrissende wind die het buiten zijn veraangenaamd. Maar Ali vindt dat we een eindje moeten wandelen en dat begrijp ik wel, want zij zit de hele dag op de stoel. Gelukkig, het gaat een stuk beter met haar.

De uitbater van het Rio-Mar restaurant, Octavio's is vorig jaar zeer voortvarend aan de slag gegaan met een overgenomen restaurant, op de hoek bij de camping. De vorige eigenaar werd uitgekocht, hoewel we daar een keer heerlijk hebben gegeten en een groot aantal bouwvakkers gingen aan slag.

Tot ver in de omgeving had Octavio al borden laten plaatsen om zo alvast nieuwe clientèle aan te trekken. Helaas, dit jaar moeten we constateren dat het niet is gelukt. De bouw ligt stil.

Deze Kalanchoe thyrsiflora vinden we, op onze wandeling, in een soort tuintje en verbazen we ons dat dit exemplaar in deze dorre omgeving kan overleven. Later ontdek ik dat de naam in het Nederlands "Woestijnroos" is.

Dat de groei van struiken überhaupt vreemde vormen kan aannemen getuigt de volgende foto.

Hoe haalt een struik of plant het in zijn of haar hoofd zich in een elektriciteitspaal te nestelen, als je het zo mag noemen. Rechts, roept vragen op, zijn de zijloten eerst ontstaan en heeft de eigenaar gedacht, "ik kap de middelste" of "is de boom gekapt en is het leven verder gegaan?" Waar een mens zich zoal mee bezig kan houden, nietwaar?

Dan is er deze tegel, die bij de ingang van een huis is ingemetseld. In eerste instantie krijg ik de associatie van een triest ongeval, waarbij deze schatjes zijn overreden. Maar tegelijkertijd, lijkt mij dat een beetje vreemd. Dan lees ik de tekst iets nadrukkelijker. De vertaling luidt: "Pas Op Voor De Hond."

Rio-Mar 33

Zonnig 17 graden, bijna windstil.

Gisteravond besluit ik om deze ochtend maar weer eens mijn antenne op het strand op te stellen. Dat betekent om 8 uur uit bed. Dan eerst Ali haar medicijnen aangeven, want die moet een half uur wachten voor ze mag eten en verder het ontbijt klaarmaken. Waarom zo vroeg, ik hoor het jullie vragen. Wel, als het hier 9.00 uur is, wijst de klok daar, bijvoorbeeld in Brisbane, 18.00 uur, dus "dinertime."

Hier de opstelling, de antenne in het zand, de radialen richting de Middellandse zee en links de rugzak met zendontvanger. Op de frequentie van de Australiërs is het signaal prachtig, met als gevolg, 2 mooie verbindingen, met de Oostkust, 17.000 km verderop.

Mijn dag kan al niet meer stuk, met deze mooie verbindingen met Cris en Les. (Let even op het verschil in "kromming" van het signaal, want Cris zit een paar honderd kilometer zuidelijker.)

Verder nog een aantal verbindingen met Nederland, waarvan 2 uit Groningen en 2 uit Delfzijl, grappig.

Ik had zo'n beetje alles klaar gezet, in de hoop.... en die hoop is niet voor niets, mijn lieve schat komt mij echt 2 heerlijke espresso's brengen.

Er is veel activiteit op het strand, veel mensen die hun hond uitlaten, maar ook deze ploeg van ruiters, die hun paarden proberen aan te leren om de zee in te stappen. Niet alle paarden zijn daar gelukkig mee. Zo nu en dan bokken de beesten geweldig, waarna het even later weer wordt geprobeerd.

Beste lezer(res) U begrijpt natuurlijk wel dat dit silhouet van de fotografe zelf is en de mooie plaatjes voor deze blog door haar worden verzorgd.

Een stel probeert hun stoelen op het uiteinde van de dam neer te zetten, maar dat is geen goed idee, want de dam is gemaakt van enorme grote stenen, waar je het strandstoeltje maar moeilijk een plek kan geven die je niet onmiddellijk laat omkiepen.

Nee, dit zijn niet de achtergebleven zaken van de paarden, al lijkt dit er wel op, maar kapotgeslagen bolletjes, die vanaf de zee het strand op worden geslingerd. Ik denk dat één van de vele honden daar een leuk speeltje in zag.

Links op de foto, een creatieveling  die een leuk plekje voor zijn of haar camper denkt te vinden. Dit is aan de overkant van de rivier de Molinell. Dus veel verder komen ze niet want het brugje is te smal en ik vermoed dat de politie hier eerder is dan de nacht invalt.

Rio-Mar 32

Zonnig 15 graden, later regen.

Sommige verhalen herhalen zich, maar zo snel achterelkaar is wel heel apart.

Vanmorgen komt deze 8 cilinder brullend de camping oprijden. Hij is een beetje gehavend, maar daar wordt aan gewerkt, zullen we maar zeggen. 

Tot onze verbazing komt meneer een gigantische caravan ophalen en geloof het of niet, dit figuur probeert precies hetzelfde als die clown gisteren. Ik zit binnen en hoor Ali roepen "Dat gaat niet!" Als ik naar buiten stap, zie ik de chauffeur zichzelf in de problemen manoeuvreren. De Duitse overbuurman komt z'n reeds beschadigde camper uitstappen, terwijl mevrouw zich manmoedig tussen de caravan en hun "Wohnmobil" opstelt. Het zal toch niet!!! Maar de caravan staat al klem tegen de camper aan. Het is verbazingwekkend, hoeveel mensen zich er tegenaan bemoeien, zonder de geschiedenis van gisteren te kennen. Na een half uur is de situatie achter de rug! Zwetend vervolgt de "chauffeur" zijn weg en heeft zijn lesje geleerd.

Onder de minst intelligente dieren kan zich rustig de eend scharen, vandaar de uitdrukking: "zo dom als een eend." Maar wat ik vanmiddag meemaak, overtreft alles. Tijdens een strandwandeling ontdek ik een ei in de golven.

Dat is op zich al verwonderlijk, want eieren kunnen zelfstandig niet zwemmen. Dus ik wacht tot het ei aanspoelt en stel vast dat het om een eenden ei gaat.

Even denkt Ali dat het ei van deze voorbij trippelende "Drieteenstrandloper" is, maar daar is het ei toch echt iets te groot voor.

Nu zit ik met een vraag. Wanneer ontstaat de intelligentie, hoe beperkt ook, van een eend. Is dat voor of nadat het ei uitkomt. Want nu als ei zelfstandig te gaan zwemmen, is geen goed idee. Dat lukt alleen pas nadat het ei uit is gekomen.

Nu we het toch over eieren hebben, de Paasdag(en) zijn voorbij en de logés zijn weer vertrokken. Wat moet je dan met een extra bed en niet te vergeten een extra koelkast voor alle eitjes. Juist, die gooi je in de container. Moet het wel passen natuurlijk, maar gelukkig nemen we het in Spanje niet zo nauw met de regeltjes, als het maar in de buurt van een container staat, dan mag het, toch?

Rio-Mar 31

Zonnig, maar fris, in de camper is het 14 graden, buiten wordt het later 21. In de zon is het snikheet.

Maar gelukkig is het Paasmaandag en dat wordt beschouwd als een "zondag" dus neem ik een biertje. Wat kan dat heerlijk verfrissend zijn, zo'n fris gekoeld biertje in de snikhete zon. 

Ik hoop dat Franciscus, in de hemel, ook een biertje krijgt. Ik neem tenminste wel aan dat hij in de hemel komt. Zou hij ook nog verantwoording moeten afleggen voor zijn progressieve koers, die hij op aarde pleegde te varen? Hij rust in vrede.

Misschien herinneren oude bloglezers wel dat wij, nu voor ons, aan de overkant stonden? 26-3-2023

Er werd toen een beetje gek aangekeken dat wij stoelen neerzetten en een handdoek op de lijn hingen. Oke, wij hadden de camper iets verder terug gezet, dan nu onze Duitse overburen. (foto boven)

Maar een wat bruuske Spaanse chauffeur overschat zijn rijkunsten en onderschat de grote van zijn enorme caravan en zet met het indraaien van de bocht, zijn caravan klem tegen de nieuwe Wohnmobil van onze overburen. Ik ben binnen bezig en hoor Ali roepen "Dat gaat niet!" De chauffeur denkt van wel en rijdt door. De pilon, midden-rechts, maakt geen schijn van kans tegen de uit de kluiten gewassen caravan, van ruim 9 meter. De Duitser raakt in paniek, terwijl ik foto's maak van het gebeuren. Een paar Spanjaarden komen de chauffeur te hulp en bagatelliseren het ongeval. 

Maar als de caravan is losgekoppeld en weg gereden, valt de schade absoluut niet mee. Na deze foto's haal ik Marie-Carmen uit de receptie om te bemiddelen tussen de Duitser en de Spanjaard, want Marie-Carmen spreekt een beetje gebrekkig Duits.

Vertelde ik een paar dagen terug over de hangmat, als de bewoners van de caravan even weg zijn, zien de kindertjes ook hun kans, om dat ook eens uit te proberen.

Ik loop, sinds vandaag, met kousen omdat één onderbeen de neiging heeft iets meer vocht vast te houden. Oke, ik zou er voor kunnen kiezen om dan één kous aan te trekken, maar dat staat dan zo...

Rio-Mar 30

 Zonnig 17 graden, vanaf 15.00 uur bewolkt en fris (mede door de wind.)

Deze dametjes hebben elkaar gevonden en zijn de hele dag met elkaar in de weer. Het kleine broertje, van een van de meisjes, doet maar al te graag mee.  Moeders loopt regelmatig over de camping te roepen, want dan is hij weer niet te vinden, in een poging de dames te zoeken.

Eigenlijk is de uittocht al een beetje begonnen, maar toch zijn er nog veel Spanjaarden blijven hangen. Deze hebben kennelijk nog één of meerdere dagen aan deze korte vakantie geplakt terwijl Paasmaandag niet in Spanje wordt gevierd.

Soms worden je vooroordelen bevestigd, al moet je daar heel voorzichtig mee zijn. Ali komt met deze foto terug en meldt dat deze Spanjaard moeite heeft de camper van de plek te krijgen. Ruim 20 minuten later moet het busje bij ons de hoek om. 4 mensen staan te assisteren en dan nog moet er 3 keer opnieuw gestoken worden. Maar ja, als je de gehuurde bus ook nog eens door je vrouw laat besturen.

De luchten worden zwaarder de temperatuur lager, het terras langzaam verlaten, het luidt het einde van Semana Santa aan.

Dan nog even, heel kort, over de kwalificatie van gisteren in Jedah, Saudi Arabie. Op miraculeuze wijze haalt Max Verstappen een zogenaamde "Pole position." Ik ga niet uitleggen waarom dit zo bijzonder is, maar ik zie wel uit naar de race, vanavond om 7 uur.

Op tijd eten maken is dus het devies. Met Ali gaat het steeds beter, ze kan nu zelfs de deur van de camper weer eigenhandig open krijgen. Voorheen moest ze kloppen zodat ik hem open kon doen. Maar neemt niet weg dat de kracht in haar handen nog grotendeels ontbreekt, maar zo langzamerhand krijgt ze weer wat praatjes.

Rio-Mar 29

 Zon 17 graden, later heel veel wind.

Het is weer "ontbijtindeochtendtijd." Sinds weken kunnen we dus weer buiten het ontbijt nuttigen en Ali is daar zo blij mee, dat ze een foto van mij neemt terwijl ik "de krenten uit de pap probeer te vinden."

Vertelde ik gisteren dat Semanta Santa een echte familieweek is, voor de Spanjaarden, hier het bewijs. Gisteravond wordt de 5 generatie familie aangevuld met familieleden, wat betekent dat ze nu met z'n tienen aan de Paella gaan, zie Paella pan links.

Maar ook wij krijgen bezoek, maar wij moeten het doen met een enorme krekel. Nou ben ik niet zo van dit soort diertjes en zeker niet als ik ontdek dat het ding ook nog kan vliegen, zij het in  een beperkte vorm.

Aan het eind van de middag komt er een caravan de camping op rijden, waarvan ik me afvraag hoe dit barrel überhaupt hier is gekomen. Ramen dicht geplakt met folie, andere ramen staan onder het rijden klapperend open, de kentekenplaat bungelt een beetje onbeholpen aan een draadje. 

Dit idyllische plaatje, van een dochter met pappa gezamenlijk in de hangmat, is het resultaat van moeizame, maar niet minder hilarische "gevecht" met deze hangmat, bij de eerder genoemde caravan. Het is een samenwerking tussen papa en dochterlief, waarbij de jongedame regelmatig in een deuk ligt, als pappa weer eens niet een goede knoop in het touw maakt. Eindelijk vindt pappa dat het nu wel vertrouwd is en neemt plaats in de hangmat, voor zegge en schrijve 5 seconden. Daarna landt hij met een doffe dreun op zijn achterwerk. Dochterlief slaat dubbel en moet een sanitaire mogelijkheid zoeken om niet ter plaatse........

Inmiddels zijn de meeste strandgasten, gezandstraald, terug op de camping, want de wind is werkelijk, bij heftige vlagen, striemend.

Rio-Mar 28

 Zonnig 16 graden, later 21 graden in de zon warmer, amper wind.

We  kunnen rustig stellen dat de camping vol zit, want alle lege plekken, tot de kleinste plekjes aan toe, zijn opgevuld met Spanjaarden. Alle appartementen zijn vol, maar ook de chalets hebben nu bewoners.

Ali maakt deze, bijna feeërieke foto van een 4 generatie Spaanse familie, die achter ons in een straatje het gezellig heeft gemaakt. Let even op het kabeltje, links vlak boven de motorkap. Daar zit de boemboem box aan gekoppeld, voor de benodigde muziek. Maar het moet gezegd, ze houden het heel beschaafd. Tot gisteravond laat, met laat bedoel ik rond half één, rennen er nog kindertjes over de camping. Ik ben benieuwd of dit vannacht weer het geval is. 

Dan heel anders dan andere jaren rond deze tijd, het blijft relatief netjes op de camping. Gebeurde het vorige jaren dat het toilet op een oorlogsgebied begon te lijken. Nu beperkt het zich tot grote bulten zand in de wasbakken, als gasten, wel of niet van de camping, van het strand afkomen en hun voeten gaan staan spoelen. 

Niet van de camping zijn de gasten vanuit het restaurant, die tussendoor "even" het strand opgaan en dan wil je wel weer je voeten schoon hebben, of niet dan? Wat je natuurlijk ook kunt doen bij een daar speciaal voor geplaatste spoelzuil.

Bijna alle families hebben nu bezoek, op deze Goede Vrijdag en dan valt er altijd veel bij te praten. Als ik even op het toilet zit, komt deze kakafonie door alle openstaande raampjes naar binnen, waar het ook nog eens weerkaatst wordt door alle tegeltjes in de doucheruimte. Kortom, er is een hoop  gezelligheid hier op de camping. (zie bovenste foto)

Het is de laatste weken echt een ramp op het gebied van radiocommunicatie. Verbindingen worden min of meer afgeremd door geomagnetische stormen, die uitgedrukt worden in Kp waarden. Maar ik draaf door, noem het hobby deformatie. Laat ik een voorbeeld nemen. Vanmorgen heb ik nog een verbinding met Les VK2CPC aan de Oostkust van Australië, zeg maar ruwweg  in de buurt van Brisbane, dat is 17.000 km Zuidoostelijk. Maar een verbinding met Rouzede (Frankrijk) op 1.000 km noordelijk, of Nederland is absoluut niet mogelijk. 

Tja, ik heb een bijna ondoorgrondelijke hobby.

De wind begint weer op te steken, waardoor de mensen in het restaurant bijna worden gezandstraald, terwijl wij op de camping het als verfrissend in deze warmte ervaren. Ali zit al in de schaduw.