Rio-Mar 52 Dan Carlos Hospital 11 Denia

Zo, ik krijg last van 'Slietoage an't benul' maar er gebeurt ook vrij veel.

Vamorgen komt Alicia, een van de verpleegkundigen, de kamer op, met in haar kielzog dr.Guan Mochon, de behandelend arts.

Het verband wordt eraf geknipt en beide zijn enthousiast over de voortgang.

"Morgen naar huis" roept Guan. Ik ben eerlijk gezegd verbijsterd. "Alicia gaat je verbinden, een compressie sok eroverheen en dan is het klaar" Op mijn vraag of ik mag autorijden, komt de kreet "Why not."

Als Alicia klaar is, is dit het resultaat. Ze heeft de wond gereinigd met een speciaal goedje, 2 gaaskompressen erop, verbandje eromheen. "Esta Hecho." (Klaar is kees.) 

Later brengt ze mij nog een klein potje met dit schoonmaak goedje. Doordat Ali mij onderweg zal moeten verbinden, vraag ik of ik een instructievideo mag maken. Toen wist ik nog niet dat het, relatief gezien, zo simpel zou zijn. Ze belooft ook dat ze morgen wat verband en gaascompressen zal brengen. Ali vertrekt op tijd vanaf het ziekenhuis om deze sokken te scoren.

Ali aan de telefoon: "Bij de Farmacia geen compressie sokken te krijgen en ze wordt verwezen naar een Orthopedische winkel. Helaas ook daar hebben ze die dingen niet.

Daar wordt aan haar gezegd naar een hardloop winkel of een Decatlon te gaan.

Op dat moment komt Alicia binnen en hoort een deel van het verhaal. Ze kan het bijna niet geloven en verdwijnt.

Nog geen half uur later, ik heb Amazon al binnenste buiten gekeerd, komt deze lieve, behulpzame, verpleegster binnen. Ze begint mijn been op te meten en tovert 2 prachtig witte 
"medias de compresión" uit een zakje, perfect op maat. Nu heb ik deze verpleegster al 2x naar haar naam gevraagd, maar de slietoage an't benul slaat weer toe.

Dan nu de engel die dit allemaal heeft geregeld. Tijdens het maken van de instructievideo vraag ik of ik haar ook mag filmen! 

Kijk, het wordt een stuk minder vervelend als Alicia, s' morgens om half zeven een infuus komt aanleggen, zeg nou zelf.

Rio-Mar 51 San Carlos Hospital 10 Denia

Half zeven als het eerste infuus wordt aangelegd, tenminste, dat is de bedoeling. Maar Berlin (Casa de la Papel), een Duitse verpleegkundige, krijgt het niet aan de loop. Dus, pats boem, infuus weg en een nieuwe op mijn rechterhand. Want veel geduld heeft deze dame niet echt. "Klingelen wann die Erste fertig ist" krijg ik als opdracht.

 Nog geen 30 seconden, na mijn "klingelen" hangt het 2e infuus, waar ik vervolgens een uur aan vast zit, want "klingelen" helpt niet meer. (Casa de la Papel is een Spaanse serie over een ingenieuze bankoverval waar alle deelnemers een bijnaam van een stad krijgen.) Een lieftallige verpleegkundige ziet mijn verband iets los zitten en biedt aan het los te maken, zodat ik ook kan douchen. Dat is echt tegen de regels van dr. Guan Mochon, die dat later ook even komt melden. Het was lief bedoeld, meldt ze later met het schaamrood op de kaken. Het zij haar vergeven.

Op weg naar de bus maakt Ali deze foto van een dansfeest ter ere van de "Virgen de los Desamparados" wat altijd plaatsvindt op de tweede zondag in mei. Dit keer dus op 11 mei.

Als zus van een glasblazer kan ze natuurlijk niet een glas winkeltje voorbij lopen zonder even binnen te kijken en een aantal cadeautjes te kopen. ("Arte en Vidrio" betekent glaskunst.)