Zonnig, 15 graden....
Ik vraag me af wat dit voor blog moet worden, want naast mij zit een groep Duitsers gezellig te doen. Eén van de gasten is wel heel gezellig, want die zingt liederen en begeleidt zichzelf daarbij op een gitaar en een vloeikam. Tenminste ik weet niet hoe je dat noemt... een vloeitje tegen een kam aan, wat een specifiek geluid maakt.
Vanmorgen, al om even over negenen, wandelen we over de markt. Het zonnetje schijnt volop, dus is het wel vol te houden.
Tenminste, als Ali niet alle kleding gaat nalopen en dingen gaat proberen. Maar in "hindsight" (achteraf gezien) valt het allemaal reuze mee. Dat hindsight is ook zo'n modern woord wat regelmatig terugkomt in de politiek.... Tja, achteraf kijk je een koe in de kont.
Oh, nu we het toch over een modernisme hebben en ik hoop niet dat ik jullie aansteek met een ergernis, of op z'n minst een vraag: "waar komt dat opeens vandaan?" De kreet "Ga Lekker Zitten." Als je het eenmaal hebt gehoord, kom je er niet meer toe om het "niet" te horen. In alle Talkshows wordt het gebruikt, bijvoorbeeld door Eva, of ook bij DNA gezocht, waar maar gasten worden ontvangen met "ga lekker zitten." Misschien zijn we met z'n allen te Woke geworden om gewoonweg "ga zitten" te zeggen, want dat is natuurlijk te gebiedend. Nee, ga vooral "lekker" zitten. Nu maar hopen dat de gastheer of -vrouw de bezoeker niet een waardeloze zitplaats aanbiedt, waar je met geen mogelijkheid "lekker" kan zitten.
Terug naar de markt. Ben ik nu de enige die de gedachte heeft om bijvoorbeeld bij deze stapel artisjokken, de onderste eruit te willen halen? Soms zie je ook sinaasappels of aardbeien zo netjes opgestapeld. Ware kunstwerken kom je tegen.
Oke, een beetje chagrijn moet je wel hebben, maar dat heeft vandaag een reden. Ik ga douchen, niks aan de hand zul je zeggen (ja, de week was alweer voorbij.) Ik ga dan, op deze camping, naar een nieuw toiletgebouw, waar een zeer uitgebreide douche, toilet en wastafel tot mijn beschikking staan. Ik moet daar een eindje voor omlopen, maar dat heb ik ervoor over. Kom ik bij mijn favoriete gebouw, hangt daar potjandorie een rood-wit lint voor. Even overweeg ik om alsnog hier te gaan douchen, want ik hoor geen werkgeluiden. Toch besluit ik even verder te lopen! Mijn lot..... een achterlijk klein douche hokje, waar je je kont niet kan keren en na het douchen alles blank staat. Dan is er ook nog een minuscuul klein bankje, ook nat, waar ik mijn voeten kan drogen voor ik in mijn slippers stap.
Oh, ja, morgen gaat het naar de sinaasappelvelden, waar de sinaasappels groeien, die we hier op de camping altijd kopen. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, want eerst was de bus vol meldt de receptie maar Ali regelt via de sinaasappelverkoper nog twee plaatsen.
We gaan het beleven.