Noorbeek 5

De kogel is door de kerk, we blijven nog een paar dagen extra hier in Noorbeek. Het gaat dusdanig goed met het rechterbeen en de wondroos dat we het allebeide wel aandurven.

Het is en wordt dan ook een relaxte dag, met een klein wasje voor Ali en ik gun mijn been alle rust die het nodig heeft. Die rust bestaat uit het zoveel mogelijk met het been omhoog liggen, zodat de stuwing wegtrekt. Wel, dat lukt wonderwel goed, want hij is al 2 centimeter geslonken.

We maken nog wel even een wandelingetje door de omgeving hier. Het is maar 1.67 km, maar vergis je niet, het gaat hier steil naar beneden maar ook steil weer omhoog. Met een hartslag van boven de 180 is het wel aanpoten.

In werkelijkheid is dit een prachtig uitzicht, zo met het kerkje in het midden van het dorp en de wijnvelden op de voorgrond. Hier, op de foto, blijft er niet zoveel van over.

We kennen het pad, maar het lijkt alsof er helemaal niets meer aan gebeurt en het zo nu en dan een "kruipdoor, sluipdoor" aan het worden is.

Dit huis was vorig jaar in aanbouw en is nu helemaal klaar, zo te zien. Alleen verbaas ik mij over de ladder aan de muur van het bijgebouw. 

Want zeg nou zelf, zou jij met deze ladder een dak op durven, ik tenminste niet! De timmerman, die deze ladder heeft gemaakt moet wel ladderzat zijn geweest.

Dan als uitsmijter nog even een charmante foto van Ali, die goed voorbereid onderweg gaat. Ze weet dat we dwars door een weiland moeten wandelen, dus beschermt ze zich tegen eventuele teken en laat zo niets aan het toeval over. (Nu maar kijken of de foto door de eindredactie komt.)

Oja, Max verdient, met twee vingers in de neus, Pole positie (1e startplek) op circuit Barcelona-Catalunya. Om het nog een beetje spannend te maken moet het morgen, halverwege de race, zachtjes gaan regenen.

Noorbeek 4

Vandaag gaat het weer naar het "Mestreechse" om een aantal redenen. Ik ben toe aan een paar nieuwe wandelschoenen, want de oude zijn scheef afgesleten, volgens Ali. Verder hebben we twee maten compressie kousen gekocht en de kleinsten pasten, dus kunnen de anderen terug. Natuurlijk moeten de etenswaren weer aangevuld worden vandaag. Dit omdat morgen de kwalificatie van de Formule 1 op het circuit  Barcelona -Catalunya is en dat mogen we niet missen.

Ali wil ook nog een rondvaart met de klaarliggende rondvaartboot maken, maar gelukkig moet je je daarvoor digitaal aanmelden, dus ontsnap ik daaraan.

Het winkelpersoneel hier in Maastricht, zeker bij de ANWB, is werkelijk de vriendelijkheid zelve. Het valt echt op. Ik word fantastisch geholpen en geadviseerd, mede door Ali natuurlijk en loop met een paar heerlijke wandelschoenen de deur uit, Maastricht in. 

Mijn computermuis begint kuren te vertonen, dus moet er een nieuwe komen. Helaas telefoonhoesjes in overvloed, maar muizenissen op het muizenvlak.

Er is een enorme markt gaande op het gelijknamige plein. Het is er druk maar erg vermakelijk. Totdat iemand het nodig vindt mij op mijn hak te trappen. Het is een pijnlijke aangelegenheid en ik roep het ook uit van pijn. Als de vrouw mij passeert, kijkt ze mij ontzettend boos aan. "Hallo, jij trapt mij op mijn hak" roep ik, waarop zij roept, "Wat doet U hier ook." Niet ik alleen barst in lachen uit, mensen om ons heen, die het tafereel meebeleven, zien de hilariteit van haar antwoord in en beginnen ook te lachen. 

Bij de Hema, altijd heel intiem ingericht en waar een gezellige sfeer hangt, drinken we nog een kopje koffie en eten we een broodje. Ik kies voor een espresso wat niet meer is dan een heel klein kopje koffie, maar dan zonder melk. Trouwens ik zie ook af van de aanschaf van een muis bij de Hema, gek he.

Ik kom te laat voor de F1 training, maar dat mag de pret niet drukken.

Noorbeek 3

Gisteravond springt Ali plotseling uit de camper, terwijl ik naar een vervelende voetbalwedstrijd, tussen Sevilla en Roma, zit te kijken. Ze komt terug met dit prachtige plaatje. Trouwens, de enige die een ruime voldoende verdiende, was in dit geval de Engelse scheidsrechter, Anthony Tayler. Maar wat een antivoetbal van die Italianen, maar wat wil je ook met de meest onsympathieke trainer als Jose Mourinho, wat een kwal, maar gelukkig verliest hij dit keer.

Het is al druk op de camping en nog steeds komen er campers en caravans aan. Hoe voorkom je dat iemand tijdens jouw aanmelding er tussendoor glipt? Je zet gewoon, met z'n drieën, de zaak aan de voorkant dicht door gewoon naast elkaar je sleurhut te parkeren. Wil je eruit? Gewoon even op ons wachten, is het devies.

Maar wij hebben onze plek, dus kunnen we rustig een fietstochtje maken van ruim 13 km.

Dan lijken 13 km nog niet eens zo ver, maar in dit Limburgse heuvellandschap moet je daar toch nog even voor werken. Ondanks de ondersteuning van de elektromotor op de fiets, komt de hartslag nog aardig hoog.

Maar wat een prachtige wereld is het hier dus, ondanks de inspanningen, genieten we met volle teugen.

Terwijl ik met een snelheid van 36 km/u een heuvel af dender, mis ik ineens Ali achter mij. Wat blijkt, ze heeft zich voorgenomen om alle Maria- en Jezus beelden, die we tegenkomen te gaan vastleggen. "Voor je Blog" krijg ik te horen. Tja, dan moet ik ze ook wel plaatsen nietwaar?

Hier een aantal van dit soort beelden. Stel je voor dat op elke hoek wel iets dergelijks staat, dan is het nog een wonder dat we de tocht binnen het uur hebben kunnen uitrijden.

Hier is de kunstenaar aan het werk.

Terwijl er helemaal geen Christusbeeld in de buurt is, stapt ze toch af en legt dit vast. Later komt de verklaring in de vorm van het volgende proza, wat haar treft.

BELLEBLOMME STAP UIT STAP AF STA STIL

LUISTER KIJK LEG VAST MIJMER LACH ZAAIEN OOGSTEN

GLIMLACH DELEN LIEFDE OMARMEN GELUK GEVOEL

STAP IN STAP OP GENIET GA HEEN

Dit staat geschreven op een groot bord, voor het boerderijtje.

Het brengt je wel tot rust, als je zo door de Limburgse dreven peddelt en de schoonheid in je opneemt.

Noorbeek 2

Ik ben gisteren helemaal vergeten om de observatie, die Ali deed, te vermelden. Als we dichter in de buurt van Martelange komen, je weet wel op de grens van Luxemburg en België, haalt een personenauto een beetje een rare stunt uit. Dat kan niet op goedkeuring van Ali rekenen, waarbij ze ook nog eens meldt: "Het is ook nog eens een lesauto!" "Waar zie je dat aan dan?" vraag ik nog. "Nou, hij heeft een L op het kenteken staan." Even denk ik dat ze me in de maling probeert te nemen, maar dan realiseert ze zich ook dat het een auto uit Luxemburg is en die hebben allemaal een L op het kenteken. Even later kan ik het niet laten om op te merken dat hier ook veel Nieuwe Lesauto's rondrijden. Het kwartje valt enkele momenten later: "Je bedoelt die met NL op het kenteken?"

Gisteren beloofde ik al verslag te doen van mijn bezoek aan een arts in Mheer. Mijn rechterbeen en enkel blijven dik en de enkel rood. Dat baart Ali zorgen en het is het eerste wat ze dan ook doet als we in Noorbeek aankomen, namelijk een art zoeken. Zij, de arts, constateert dat ik door de wondroos zogenaamde stuwing in het been heb, dat is een vochtophoping die terug gedrongen moet worden. Zwachtelen is de beste optie, maar dan kun je helemaal niets meer. Niet wandelen, want de schoen past niet meer, fietsen wordt ook lastig om diezelfde reden en met je been omhoog is dan ook het beste.  Het tweede beste is een zogenaamde compressie kous, niet te verwarren met een sportkous. 

Dus gaat het vandaag, met de bus, naar Maastricht, want bij de ANWB hebben ze dit soort kousen en worden ze vliegtuig kousen genoemd, maar hebben dezelfde specificaties.

Maastricht, wat een ongelooflijk gezellige stad, zeker als je er zulk mooi weer bij hebt. Nee, dit is niet op het Vrijthof gemaakt, want daar zijn we helemaal niet geweest.

Nog geen 10 meter verderop wordt onze aandacht getrokken door een grote kerkdeur die open staat en waarachter de gloed van vele kaarsjes ons tegenmoet komt. Nu is Ali toch al wel van het bekijken van kerken, maar deze begrijp ik helemaal. Heel slim hebben ze hier het voorportaal ingericht om echte kaarsen te branden en daar wordt volop gebruik van gemaakt. 

Deze Basiliek van Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee wordt veel bezocht speciaal voor dit Mariabeeld. Dagelijks komen zo'n duizend Mariavereerders van over de hele wereld naar deze kapel, om voor Maria te bidden en een kaarsje aan te steken. Voor Maastricht is dit beeld al eeuwenlang het middelpunt van volksdevotie.

Natuurlijk wordt er voor alle familie en vrienden een kaars gebrand en hoor ik dat ook ik mij daaronder mag scharen. Dat het maar goed met hen moge gaan.

Als ik buiten sta te wachten komt er een jong meisje met haar vriendin en drie opgeschoten knapen langs de kerk. Er ontsnapt bij het meisje een zucht van: "Oh, wat mooi, zouden we erin mogen." Ik beantwoord haar algemene vraag bevestigend en ze stapt naar binnen. Achter haar aan volgen de vriendin en de drie knapen gedwee.

Omdat de voet van mij nog wel eens dikker kan worden, gaan we op zoek naar sandalen, waar je de maat van kan aanpassen. Een vlotte verkoopster van middelbare leeftijd, zeg ik er maar even bij, is goed van de tongriem gesneden. Maar als er andere klanten in de winkel komen, houdt ze zich duidelijk in. "Limburgers hebben niet zo'n gevoel voor humor" laat ze ons fijntjes weten. Met €15,- korting lopen we met twee paar schoenen de winkel uit. 

Op de terugweg, want we moeten nog naar de Albert Hein, maken we een klein denkfoutje. We zijn de Maas overgestoken, op zoek naar de schoenenzaak. Dit betekent dat we een gigantische omweg moeten afleggen om weer terug te komen, want zoveel bruggen zijn er niet over de Maas.

Maar voordat we de AH induiken, verwennen we ons zelf met deze heerlijke Breakfast all day. Ik heb de afbeelding van het menu, want het ziet er zo geweldig uit, dat ik vergeet er een foto van te maken. De koffie, die ik bestel, kost alleen al €4,-. Linksonder op de foto staan de ingrediënten.

Wat een heerlijk dagje Maastricht. Of had ik dat al gezegd?

Noorbeek 1

Ali maakt gisteravond, tijdens het zogenaamde "Golden hour," deze mooie plaatjes op de camperplaats van Pont a Mousson. Golden hour is in dit geval een uur voor zonsondergang. Het licht is dan op z'n mooist.

Dit is ons uitzicht vanuit het zijraam en deur en dat terwijl de camperplaats onvoorstelbaar vol staat. Het heeft vaak een voordeel als je op tijd op een camping of camperplek aankomt.

Dan even iets over mijn Navigator, ja met een hoofdletter! Als we de navigatie moeten geloven, valt ons vandaag een vertraging te beurt van ruim 40 minuten. TomTom roept dan wel waar precies dat het geval is, maar daar is geen touw aan vast te knopen. Sygic, onze tweede navigatie, doet niet aan vertragingen, punt uit. Ik bereid mij op het ergste voor, want ook Luik is altijd weer een bottelnek, qua doorkomen, of in dit geval omheen rijden, want erdoor rijden mag al een paar jaar niet meer.

Plotseling wordt er aan mijn rechterzijde geroepen, we gaan over Longwy! Deze conclusie trekt ze nadat ze de papieren kaart uitgebreid heeft geraadpleegd en alle elektronische navigatie ten spijt, we gaan over Longwy. Op dat moment staat er nog 25 min. vertraging op de TomTom.

Het enige wat wij tegenkomen is een Travaux zone van 10 kilometer, waar we 70 km per uur mogen rijden. Nu betekent Travaux, werken, maar er is geen spoortje van wat voor activiteit ook, de eerste 9 km.

Werkelijk waar, op de allerlaatste kilometer staan ze hier de weg te schrapen, om daar later nieuw asfalt op de storten.

Hoe ze het doet, doet ze het, maar de vertraging bedraagt dus 10 km 70 rijden in plaats van 90 km/u, wat zal ik zeggen 2 minuten?

Ze, Ali dus, ziet kans om zo alle opstoppingen te ontlopen en Luxemburg compleet rechts te laten liggen. Nou, helemaal, net niet. We rijden namelijk door een klein plaatsje waar wel 10 pompstations achterelkaar staan. Martelange, deze plaats die nog net in Luxemburg ligt, pikken we dus nog mee. Hier is de diesel 40ct per liter goedkoper. Het plaatsje ligt aan de N4 tussen Arlon en Bastenaken (Bastogne van die koeken.) 

Dit plaatje maakt ze onder het rijden door Aubel, een klein Belgisch plaatsje. Het is 12 km vanaf Noorbeek, wat Ali de uitspraak ontlokt: "hier gaan we heen op de fiets!"

Kort na elkaar verlaten we Wallonie en rijden Vlaanderen in, om vervolgens Nederland binnen te rijden.

Morgen het verhaal van mijn artsen bezoek in Mheer en de gevolgen daarvan.

Pont a Mousson

De voorbereidingen van gisteren werpen vandaag haar vruchten af. Het is nog niet half 8 als we de camping afrijden. Eerst maar eens een tankstation opzoeken, want meestal is het op de Peage een stukje duurder. Dat het op plekken zelfs 30ct duurder is, verbaast ook ons.

Het is relatief rustig op de weg terwijl het op een vorige zondag ongelooflijk druk was. Vrachtwagens rijden vandaag kennelijk niet, behalve die bederfelijke waar hebben, daar wordt een uitzondering voor gemaakt. Plotseling lijkt er verderop iets in brand te staan, maar als we dichterbij komen, kunnen we geen oorzaak vinden.

De vergezichten zijn prachtig en eigenlijk is de hele rit van 320 kilometer een waarlijk feest. Het is prachtig weer, bijna geen wind en alles staat er fris en groen bij.

Kilometers lang rijden we achter deze vrachtwagen met achterop groot de tekst: "Samen Winnen." Als we eindelijk het gevaarte voorbij rijden, zien we dat het de truck van de wielerploeg is.

Er is een moment dat we beide denken aan een zinsbegoocheling te lijden, terwijl we nog geen alcohol hebben genuttigd. Wat U hier ziet zijn zonnepanelen, maar het zijn er zoveel dat we het eerst niet zien. Zoiets als door de de bomen..... enzovoort. Kilometers lang zien we deze enorme velden van zonnepanelen. Ik stel mijzelf de boer voor die zijn land hiervoor beschikbaar heeft gesteld, of zelfs verkocht. Die ligt nu, met een grote fles Rose en een gebraden haan in zijn mond in de zon te bakken.

Tijdens onze stop en dat doen we iedere 2 uur, voor een bakje koffie en een kontmassage, maakt Ali deze foto. Een Poolse meneer die rustig van zijn vroege lunch of laat ontbijt, het is half 10, zit te genieten. Op de achtergrond probeert een Luxemburgs stel hun dure Porsche van wat extra stroom te voorzien. Maar kennelijk is dat toch nog een probleem, want ze rijden onverrichter zaken door.

Even voor Nancy gaan we voor laatste keer door de tolpoorten om even later op een landelijk weggetje terecht te komen.

We rijden Pont a Mousson binnen en gaan pal door het centrum, wat volgens geleerden alleen mag als je iets bezorgt. Nah ja, ik bezorg mijn vrouw een leuk plekje aan het water voor haar onontbeerlijke nachtrust. 

De brug over, met dit prachtige uitzicht op de Eglise Sint Martin en dan rechtsaf en we zijn er.

Rechts van ons is een gehandicaptenplek en dat schijnt deze plek ook te zijn, al staat daar geen bord bij. Al haar charmes dragen ertoe bij dat we mogen blijven staan. We staan pal voor het restaurant, maar ze doen alleen lunch, dus kunnen we er vanavond niet eten, jammer.

Morgen gaat het richting Pays Bas.

Tournus 7

 De laatste dag op de camping in Tournus. Dus was het vandaag de spulletjes een plek geven in de camper, maar gelukkig is dat de taak van Ali. De camping is weer langzaam aan het vollopen. Wat mij opvalt is de vele huurcampers. Tenminste, als het erop staat, dan zal het ook wel zo zijn nietwaar?

Ali ontdekt een vreemd soort vlies op de achterkant van de camper. Ik moet het echt opzoeken. Het schijnt een Haften te zijn. Wikipedia zegt daar over,

Haften of eendagsvliegen zijn ranke insecten met een teer lichaam, twee paar vleugels, grote ogen, korte borstelachtige antennes en lange staartdraden. Haften zijn hemimetabool en kennen dus geen larve- en popstadium. Het onvolwassen dier is een nimf, net zoals bij bijvoorbeeld libellen of sprinkhanen. 

Dat U het maar even weet.

Ali heeft in al haar wijsheid besloten dat we in het restaurant gaan eten en heeft zelfs een tafel gereserveerd. Ik ben benieuwd, want mijn eerste idee is Pizza's uit de diepvries, maar ik laat mij verrassen.

Een foto van het bestelde eten. Ik moet wel zeggen dat de hele bak friet al op is, voordat ik een foto neem. Ook de vier eieren en de smultomaatjes zijn al uit de salade gegeten, want die zijn heerlijk. Ook de zalm is verrukkelijk, maar de sla wordt mij toch echt teveel.

Morgen gaat het verder, richting Pont a Mousson een kleine 350 km noordwaarts. Het is te hopen dat er een plekje vrij is, want we hoorden van verschillende mensen, die een camping richting het noorden wilden bespreken, dat dit niet is gelukt. Die dwalen nu door de Pyreneeën op zoek naar een slaapplaats. Ik hoop maar dat de Heilige geest ook bij hun op bezoek komt.