Benicassim

 Negen uur starten we de motor en na wat heen en weer gepiel, want er heeft zich vannacht een Pools gezin vlak voor ons geïnstalleerd met een caravan en bestelbus. Hierdoor is er niet al teveel manoeuvreer ruimte over om weg te komen. Onze achterburen uit Assen, uit de arme tak van de familie want zijn naam is Visser, kunnen nog net op tijd even zwaaien en dan is het gaan.

De laatste, toeristische, blik op Lloret de Mar en we zijn onderweg naar Benicassim, waar we 1 maand zullen blijven, rust. Een ritje van 4 1/2 uur, dus met 1x een pauze en 1x tanken kunnen we vandaag toe.

Boven een slordig uitgestrooid dorpje tegen de bergwand tekent zich een dreigende lucht af, wat al een teken schijnt te zijn.

Hoofd fotografie ontdekt dat de Brem hier alweer in bloei staat, terwijl een eindje terug de bomen nog berijpt zijn. Kennelijk houdt de bergkam het koude weer tegen.

Dan duikt, in de verte, de eerste contouren van de Middellandse zee alweer op, we zijn op de goede weg. 

Tijd om te tanken, dus wordt de eerste de beste Repsol tank uitgezocht. Hoofd-route navigeert met de Sygic truck versie en kan kilometers ver kijken wat voor tankstation op de route ligt.

Het wordt ook wel tijd voor een diesel-, sanitaire stop. 

Ik rijd naar een lege pomp, waar ik dus direct aan de beurt ben. Voor de andere pompen staat een rij, wat natuurlijk al een lichtje had moeten laten branden. De pomp werkt niet, terwijl ik op allerlei knopjes druk, geen soelaas. Oke, ik rijd achteruit en sluit me aan in de rij. Maar ja Spanje.... mañana, mañana, mañana.

Het duurt en het duurt, voordat iemand heeft betaald en weer terug in zijn of haar auto is. In de rij waar wij staan gaat het nog langzamer en de ergernis neemt per minuut toe. Op een gegeven moment krijgen we het idee, dat de voorste gewoon aan het koffiedrinken is. Ik ben er klaar mee, "Op naar de volgende", roep ik terwijl ik de rij laat voor wat het is en draai de snelweg weer op.

Na 5 kilometer komt Hoofd-diesel met een, voor mij, pijnlijke vraag! "Heb je de tankdop er weer op gedaan?" Paniek!!!!! Bij de eerst volgende "Air" (rustplaats) stop ik om te checken! "Sh.t, tankdop weg! 

En nu? "Terug" is de opdracht van Hoofd-tankdop, daar helpt geen lieve moedertje aan. De eerste de beste afslag is de onze en dan heb ik, weer, even de hulp van Hoofd-route nodig. 10 km terug, raar dat dat zo lang duurt..... De Repsol komt in zicht, maar aan de verkeerde kant dus, maarrrr, een restaurant is over de hele snelweg gebouwd, dus ren ik dwars door het restaurant naar de overkant. Geloof het of niet, mijn tankdop ligt nog op exact dezelfde plaats als waar ik hem heb neer gelegd. Bekaf kom ik weer bij de camper terug. NU eerst maar tanken!

De laatste 200 kilometer word ik geplaagd door kontkramp, maar het prachtige uitzicht op Benicassim vergoedt veel, heel veel. Calle C6 pl. 5, onze gedroomde plek voor de komende maand.

  

Lloret de Mar 7

 De, vooralsnog, laatste dag in Lloret de Mar, want je weet maar nooit of wij hier nog weer eens terugkomen. Het was een frisse, zeg maar koude, nacht. Volgens de berichten, die ons bereiken, de koudste nacht ooit gemeten in de maand januari, tenminste in Spanje. De verwarming maakt overuren, terwijl de thermostaat op 14 graden staat. Over thermostaat gesproken, eigenlijk hebben we het vermoeden dat thuis de verwarming is afgeslagen. Normaal kunnen we de temperatuur aflezen, maar het systeem meldt dat het "offline" is.  Zoonlief gaat langs om een en ander te onderzoeken.

De zon staat strak aan de hemel, maar de temperatuur komt niet hoger dan 11 graden, in de schaduw. In het zonnetje wordt het al snel 17-18 graden en dan is het werkelijk aangenaam.

Lloret de Mar wordt ook gekoesterd door de zon, die aan een strakblauwe lucht staat te shinen.

Even dreigt de dag alsnog te worden verpest, doordat de drone haar verbinding verliest en als een wees in de lucht blijft hangen. Gelukkig heb ik nog een fotootje kunnen maken van onze plek op de camping, maar nu sta ik toch wat wezenloos in de lucht te staren. Uit alle macht probeer ik de verbinding te herstellen en heel even krijg ik de drone naar beneden en kan ik hem grijpen, maar niet uit. Daar sta je dan, als (bijna) volwassen kerel met een draaiende drone in de handen. Uiteindelijk kan ik het apparaat het zwijgen opleggen.

Heb je kiespijn en zoek je een tandarts op, hoogstwaarschijnlijk is de kiespijn voorbij. Zo ook bij onze thermostaat, zoonlief komt langs en het werkt weer. Super. 

Morgen dus richting Benicassim wat ongeveer 4 uurtjes rijden is.