Zon en 17 graden. Vanmorgen hoor ik een paar keer zachtjes regen neerkomen op het camperdak, maar dat stopt al snel. De zon breekt door en het wordt aangenaam. We gaan inkopen doen bij de Lidl, want die zal vandaag weer open gaan. Omdat wij beiden nog een beetje aan het herstellen zijn van de griep, die nu in Nederland steeds erger wordt, pakken we ons goed in. Dik vest onder de donzen jas, wie doet ons wat. Nou, het antwoord kan kort zijn. De zon. We zijn nog niet van de camping af, of het zweet breekt ons beide al uit. Maar we zetten door. Ali wil eerst nog "even" over de markt. Gelukkig is die verplaatst, in verband met de festiviteiten op de "oude" marktplaats. Dus dat is een meevaller.
Ik ben gister vergeten de foto van die enorme Paella pan te plaatsen, dus dan nu maar. Als we even later er weer langslopen, staat het blauw van de rook. Dus ik weet niet of de Paella wel heeft gesmaakt.
Omdat er de laatste maanden van die vreemde figuren zijn die in volle vaart, met hun auto, een markt op rijden, hebben ze hier in Spanje maar voorzorgmaatregelingen getroffen. Het moet een flinke auto zijn, wil je dit blok beton aan de kant krijgen. Het geeft toch een vreemd gevoel, dat zoiets plotseling kan gebeuren, als je zo over de markt slentert.
Natuurlijk heeft de kleding de grootste prioriteit, maar niet nadat we bij een groente stal tijden op onze beurt staan te wachten om uiteindelijk geholpen te worden. De kraam is heel lang en er lopen maar twee te helpen. De jongeman roept steeds de hulp in van de oudere dame die ons uiteindelijk helpt. 1 kg bananen voor €1,- en 1 kg Kiwi's voor €2,50. We moeten €6,- afrekenen en Ali betaalt met een briefje van 5 en een losse euro. De zakken zijn loodzwaar en Ali heeft het idee dat mevrouw elk 2 kg heeft afgewogen. Het is hilarisch hoe ze in haar diepe "scholk" (schort) met het geld aan het goochelen is. Soms komt er uit de diepte een handvol met briefgeld naar boven, om daar een bepaald briefje van terug te geven. We lopen verder, totdat we achterop worden ingehaald door de jongeman van de kraam. Hij brabbelt in zijn rap Catalaans iets en wijst op zijn rekenmachientje, waar een bedrag van € 7,50 op prijkt. Kennelijk heeft hij het idee dat we nog moeten afrekenen. Geërgerd loop ik met hem terug. "1 kilo Platanos (bananen) y 1 kg de Kiwi, Seis (6) euros" wijs ik de dame aan. Ze maakt een afwerend gebaar, zo van laat maar zitten. Kennelijk herkent ze mij aan de grote hoed die ik draag en de lange tijd dat we hebben staan wachten. Een jong meisje brengt de verontschuldigingen over. "Ja, het is druk en dan vergeet ze nog wel eens iets" vertaald het meisje uit het Spaans. Ik blijf geërgerd en we lopen weg.
Even verderop horen we het klaaglijke geluid van kleine katjes. Als we dichterbij komen zien we de beestjes in doosjes liggen. Het zijn nepkatten, waarvan de staart langzaam beweegt.
Er is een mevrouw die zo gecharmeerd is van de neppoezen, dat ze ze allemaal even wil aaien. Ik krijg nauwelijks de kans een foto te nemen.
Hoogste tijd om naar de Lidle te gaan. Jammer, maar zoals we al verwachten is deze nog steeds gesloten. "Mañana" krijgen we te horen en dat hoort vertrouwd aan, hier in Spanje.