Benidorm 3

 2.8 graden is het buiten als ik, om even voor achten, een sanitaire stop maak. Binnen is het 6 graden, dus snel de kachel aan voordat er dingen afvriezen. In de loop van de dag wordt het overigens heerlijk weer, want als we richting boulevard lopen, zitten de buurtjes al buiten te ontbijten.

De buurman maakt het allemaal niet uit, die houdt zich wel warm op de hometrainer, achter zijn camper. In dit geval hoeft hij zich niet druk te maken over de frisse (rij)wind.

Wij wandelen na het ontbijt richting Gemelos, waar het gezelschap danig door elkaar is gehusseld. De "zoon" van Theus, (sorry als ik het verkeerd schrijf) en zijn vrouw gaan aan het ontbijt en wij bestellen ons een cafe con leche. Je krijg er hier een minuscuul kleine madeleine bij, maar die zijn zoooo lekker. Ook Gerard en Anny melden zich. Gerard is zeer verbolgen dat hij niet aan de tafel kan zitten. "Ik reserveer dit en dan kan ik er niet eens aan zitten." Het zal deels spel zijn, maar als we na een uurtje opstappen worden we niet gegroet, tot zover dus "zijn spel."

Dit is het alternatief voor een "Deutsche Koil." Je bouwt jezelf helemaal in, om zo uit de wind te zitten. Met het zicht op de zee, niet dat daar iets te zien is, zoals Theus dit verwoordt, maar toch!

Deze meneer laat zich bruinbakken door op een vlonder om de 30 seconden zijn gespierde lichaam een kwartslag te draaien om zo gelijkmatig te verbranden.

Wij wandelen verder richting supermercado Veracruz. De winkel is na een verbouwing uitgebreid, maar dat merk je niet als je de winkel instapt. Het is er nog steeds ongelooflijk druk, de gangpaden zijn nog even smal als vroeger en de kassa's nog even bekrompen als voor de verbouwing.

Dit atletisch figuur is van mezelf. De camper stond iets te ver voorover, waardoor mijn karbonade steeds dreigde aan te branden, omdat de olie in de braadpan naar één kant liep. Daarom heb ik de camper van voren een eindje opgekrikt en er pootjes onder gezet. Nu maar hopen dan mijn biefstukje vanavond mals blijft. Hoewel karbonades en biefstukjes niet zo snel, bij ons vegetariërs, in de pan komen. 

Benidorm 2

Oh jongens, wat is het koud. Zolang je in de zon loopt en uit de wind bent is het nog redelijk aangenaam. Maar die snijdende koude wind maakt dat de gevoelstemperatuur 3 graden is. Hoofdband om en handschoenen aan. Als ik het goed heb begrepen blijft dat de eerste week zo. 

Toch wel een beetje verwachtingsvol wandelen we in krap 25 minuten naar Torre Levante, tenminste voor ons heet dat nog steeds zo. We hebben afgesproken met Riky en Theo

Nu waren we al gewaarschuwd door Riky: "Het is niet meer zoals het was." Natuurlijk is dat altijd een beetje "subjectief" van hoe je dingen beleeft.

We zijn de eerste klanten van vanmorgen, desondanks staat de muziek keihard aan. In eerste instantie valt de inrichting, op de luide muziek na, ons reuze mee. 

Maar als ik wat beter om me heen kijk, krijg ik het gevoel dat ik in een dierentuin ben beland. Ieder moment verwacht ik dat er een aap uit het struikgewas kan komen.

Of dat mij koffie geserveerd gaat worden door een Orang-oetang. De uitbater van dit geheel tracht ons te overtuigen dat dit meer "modern" is en daardoor beter publiek aantrekt. Dat laatste beleven we even later, "als op verzoek." Een stel luidruchtige Engelsen maken hun opwachting en bestellen gelijk maar grote pullen bier. Let wel, het is half elf in de ochtend. "Laten we richting Riky en Theo gaan wandelen, dan zien we wel waar die naartoe willen", opper ik luidkeels, om toch maar boven de muziek uit te komen. Chargeer ik? Misschien wel een beetje, maar de "oude" Torre Levante is niet meer. Oh ja, hoe deze toko nu heet? King Coco. Dit is tevens een merk voor water voor een waterpijp.

We belanden met ons vieren bij Gemelos. Gezellige tent, maar afgeladen vol, alleen hebben de Nederlanders hier een gereserveerde tafel. Jawel! De koffie smaakt prima en we kunnen lekker even bijkletsen met de oude bekenden. Vanmiddag nemen we nog afscheid van Piet en Ria die hier een aantal jaren hebben gewoond, maar om gezondheidsredenen naar Nederland zijn gegaan. Nu waren ze even voor een maandje weer in Benidorm en vertrekken morgen naar Nederland.

Benidorm 1

 Even voor negenen draaien we de camping van Bonterra Resort af. Ali is bang dat we weer door het "smalle" straatje moeten, waar aan weerzijden altijd auto's geparkeerd staan en het daardoor wel heel erg smal wordt. Maar het is nog altijd gelukt, dus zal het vandaag ook wel loslopen, dacht ik zo. Mijn bijrijder maakt zich al vrij snel zorgen, omdat we al 3 afslagen naar de AP7 hebben gehad en TomTom en Sygic ons nog steeds er niet af willen hebben. Want we gaan, in tegenstelling tot vorige jaren, niet naar de camping Oliva maar direct naar Benidorm. Met dien verstande, dat we "wel" willen tanken in Oliva, zowel diesel als LPG voor de verwarming, want het is hier 's morgens nog lekker fris. 

Mijn fotograaf is helemaal enthousiast over de in bloei staande amandelbomen. Nu gaat dit alles geheel aan mij voorbij, dus mochten het geen amandelbomen zijn: "Dont shoot the Messinger" (ik ben alleen de brenger van de boodschap).

Allebeide genieten we van deze rit, want Spanje ligt er vandaag bijster mooi bij en het is warm achter het glas en daarom gaat, na een paar kilometer, het vest alweer uit.

Het is bijkans windstil en daarom verbaast het mij dat boven de weg deze waarschuwingsmatrixen aangeven dat het hard waait. 

Wij zijn een beetje in de war over deze foto. Het is een fort/vesting, maar hebben geen idee waar het is. Ja onderweg, maar de naam of plaats, geen idee. 

Volgens de beide navigatie apparaten gaan we om Oliva heen, maar........ de afslag die we dan moeten hebben.... is geslote en dat is, om in rijm te blijven, klote. Zestien oftewel 16 km, kunnen we er pas weer af, ver voorbij Denia. Doorrijden en een nieuwe gelegenheid voor LPG zoeken is voor Ali geen optie. Temeer ze bij de afslag Oliva al had geroepen dat we "hier" eraf moesten, want dan weten we dat het goedkomt. Dus 16 km heen en 16 km terug..... met een sierlijke zwaai zo het pompstation op!

Hoe we Benidorm binnenkomen wekt bij ons beide even verwondering  op. Zeker als de navi's ons steeds een afslag willen laten nemen die niet meer bestaat. Verder is bij ongeveer ieder blauw paaltje een "op en deltje", want 20 km/u is hier de maximum snelheid.

Bij aankomst op de camping zetten we de camper op de daarvoor bedoelde parkeerplaats en melden we ons aan. Een Duitser plakt z'n camper pal voor de inrit en wil zich ook melden, dus vraag ik hem vriendelijk zijn camper op de juiste plaats te zetten. "Das habe ich nicht gewusst" levert bij mij kippenvel op.

Het is nog een gedoe met de plaats die wij toegewezen kregen, tijdens mijn telefoontje een paar dagen geleden., want die is bezet. Ali is namelijk gelijk, gewapend met portofoon, de camping opgelopen en meldt dat een Belg die plek bezet heeft. 903 is wel vrij en die vindt ze groter, dus uitstekend.

Morgen foto's van ons uitzicht.

Benicasim 31b

Ik ben er uit! Al dagen lang vraag ik mij af wat die groene pijlen bij de brandblussers te betekenen hebben. Het schijnt dat, als er brand uitbreekt, je de pijl moet volgen om vervolgens bij de "Punto De Reunion," bij de ingang van het resort je te melden. Gelooft U het? Ik niet! Want zonder een oefening snapt niemand dit.

Vanmiddag zien we een tafereel, wat wij maar al te goed kennen uit de tijd, dat we nog een mooie opblaas "voortent" hadden. Het gevecht met de tent om hem in de opbergzak te krijgen. Op je knieën over de half lege tent kruipen om de laatste lucht uit de tent te persen, anders past ie niet.... Ik weet van één iemand die heel blij is dat die tent weg is. 

Veel minder blij is de Nederlander die zijn camper op zijn plek wil zetten. Hij moet wachten op een Engelsman met iets teveel zelfvertrouwen, die zijn caravan "wel even" op zijn plek zal zetten. Nu heeft de caravan een zogenaamde "mover", maar dat is de Engelsman kennelijk beneden zijn niveau. Minstens 10 minuten staat de Nederlander al te wachten als de "stiff upper lip" Brit zijn sleurhut loskoppelt en hem alsnog met de mover verplaatst.

Denk niet dat het hiermee is afgelopen, want de manier waarop ze hun auto naast de caravan parkeren, betekent dat geen enkele camper meer het het straatje in of uit kan. Ik ben benieuwd hoelang dit zo voortduurt.

Gisteravond zien we bij de buren aan de overkant een vreemd beeld op zijn televisie. Hij is kennelijk voetbal aan het kijken, maar bij hem spelen ze van onder naar boven en visa versa in plaats van van links naar rechts. Ik heb het idee dat hij zijn telefoon op zijn TV aan het casten is, want zo nu en dan wordt het beeld heel smal. Het is een komisch gezicht als mevrouw haar hoofd scheef houdt om televisie te kijken.

Vanmorgen eerst maar even de boodschappen doen bij de Mercadona, waar we een enorme ontdekking doen.

Het broodregaal heeft een klepje aan de voorkant, waar je het brood uit kan halen. Maar soms ligt het brood wat ver achteraan en moet je ver reiken. Eureka, deze provinciaaltjes ontdekken plotseling dat het een lade is, die je naar voren kan trekken. Gelukkig komen we hier nog maar 8 jaar........

Vandaag onze laatste wandeling naar het strand, als een soort van afscheid.

Dit wolkenpatroon betekent doorgaans "veranderlijk weer" en volgens de app's gaat het ook kouder worden door een koude luchtstroom vanuit het Noorden.

Op de boulevard is voor de allereerste keer dit jaar een restaurant open en daar wordt gretig gebruik van gemaakt.

Want er is zelfs een soort tent opgebouwd, die ook afgeladen vol zit met mensen die van deze zonnige zaterdag genieten.

Gisteren meldde een hondenbezitter dat hij nog maar een paar dagen met zijn hond het strand op mag. Dan is het zwemmen, van de hond, in de zee ook gelijk afgelopen. Vanaf 1 maart is het strand weer voor de mensen...

Morgen verkassen we naar Benidorm.

Benicasim 31

Het belooft de hele dag bewolkt te worden, dus worden de plannen bijgesteld en gaan we met het busje naar Castelló de la Plana. We stappen vanmorgen uit de bus, precies weer op de correcte plek, vlakbij "ons" koffietentje. Ik blijf het heel knap vinden, dat we iedere keer weer de juiste halte weten te vinden. Nu zeg ik "we", maar mij moet je daarvoor niet bellen. Janny, de wandelvriendin van Ali zei eens: "Ik kan heel goed mijn eigen weg vinden, maar als ik bij jou ben, loop ik achter jou aan!" Nou, voor mij geldt hetzelfde, het is een gegeven.

Castelló de la Plana, het is en blijft een mooie stad met zijn mooie kerken en parkjes, die achteloos hier en daar lijken te zijn neergelegd. Bij ieder bocht kun je weer genieten van een totaal ander uitzicht.

Nu komen we hier al een aantal jaar en ontdekken nu voor het eerst iets geks aan de bloemenstal op de Place Mayor.

Het is er niet een, maar wel drie verschillende kraampjes die hun negotie aan de man/vrouw willen brengen.

Dan zou je denken dat deze concurrentie wel enig invloed op de prijzen zal hebben. Het omgekeerde lijkt hier echter het geval te zijn. € 45,- of € 40,- voor een bosje bloemen. Je kunt er ruimschoots van uit eten. 

We vervolgen onze weg met een bezoekje aan de overdekte "Mercat", oftewel de overdekte markt, met allerlei verse producten.

Ook hier mag het wat kosten. Nu weet ik niet  hoeveel je voor die € 17,90 aan kersen krijgt maar € 6,- voor een klein bakje aardbeien loopt toch werkelijk de spuigaten uit.

Kennelijk zijn er nog wel enige "goedkope" spots om je inkopen te doen. Hier staan ze tenminste in de rij om een broodje te bemachtigen.

Vraagje: "hoe moet je je was drogen op zo'n klein balkonnetje?" Je stapt naar je huisbaas en vraagt of je een lijntje op het dak mag plaatsen, daar waait het lekker en de zon heeft ook vrij spel. Maar zoals je ziet, dan willen er meer bewoners ook zo'n lijntje op het dak.

Ali vindt het "Telegraph" kantoor zo mooi, dat ik er wel een foto van moet maken.....

In ieder geval mooier dat dit wanstaltige gebouw waar het Casino van Castello de la Plana is gevestigd. Een vriend zou wel zeggen: "Wel geld, maar geen smaak"

Je zou toch zeggen dat de Spanjaarden een goede smaak qua muziek zouden hebben en niet verder zouden afzakken dan naar Shakira. U weet wel "die het allermooiste door de modder kan kruipen en nu gooit ze er mee naar haar ex vriendje Gerard Piqué." Hier hebben we zelfs liefhebbers van de "palingsound" muziek, die fan van BZN zijn.

Morgen de laatste dag Benicasim voor dit jaar.

Benicasim 30

 Vanmorgen gaat het naar de stad, om eerst een rondje over de markt te maken en vervolgens naar de "Centra Optico". Mijn ene pootje van de bril gaat zo stijf, dat ik bang ben hem, vandaag of morgen, af te breken. Maar mevrouw is bezig een bril aan te meten, dat duurt nog wel even. Dus steken we de straat over om bij de vriendelijke jongeman een prepaid kaartje van 100 GB te gaan halen.

 

Dit is een zogenaamde "Stock" foto, dus niet door mij gemaakt en het is absoluut niet zo druk in de shop. Integendeel, "meneer" zit achter zijn bureau en als ik de winkeldeur wil openen houd ik de kruk in de hand. De jongeman zit het allemaal van afstand te bekijken. Kennelijk is mijn blik hopeloos genoeg, dus hij verheft zijn achterwerk en komt naar ons toe sjokken. Dit belooft niet veel goeds. Meneer spreekt alleen Spaans en dan ook geen woord Engels, tenminste dat doet hij voorkomen. Zelfs "Upload, download en prepaid SimCard", lijkt voor hem abracadabra te zijn. Dit lijkt mij sterk, als je in een Internetwinkel werkt.

Maar goed, "Prepago Tarjeta SIM, Cento GB" (prepaid simcard 100GB) doet zijn werk. Ik had geoefend! Ik krijg het gevoel hier nooit weer weg te komen, want de gegevens op mijn paspoort (ID card) zijn echt niet zo uitgebreid. Vragen over hoe ik de Card weer moet upgraden, landen niet bij hem, ach ik zoek het wel zelf uit... Ik heb mijn 100GB en kan de F1 testdagen in Bahrein en volgende week de F1 race volgen...

Dan maar weer naar de Optico aan de overkant. Ik leg het probleem uit en een minuut later zijn de pootjes van mijn bril weer helemaal soepel. "Cuánto cuesta?" (hoeveel kost het) levert een vriendelijke lach op.

Op naar de Lidl en dat op donderdag. Tja, want op donderdag zijn de aanbiedingen. Vroeger was dat op maandag. Je kunt over de koppen lopen, wat een drukte. Dus stellen we ons in op "het zal onze tijd wel duren" dat zelfs een dame, waar ik een duw van krijg omdat ze bij "haar" product wil,  een vriendelijke glimlach van mij krijgt, dat helpt. Zelfs bij de kassa laten we een mevrouw voorgaan omdat zij maar 2 artikelen heeft.

Het is een bewolkte dag en het wordt er de komende dagen niet beter op. Dus als de boodschappen zijn ingeruimd, plant ik mij in de camper. Maar Ali begint met inrichten van de garage. Dat is een teken dat er vanmiddag meer op het programma staat. Iets meer dan een uurtje later hebben we alles opgeruimd. Tentje ingepakt, kleed voor de camper weg. Zonnekleed van de vooruit, stoelen en tafels ingepakt. Satellietschotel opgeruimd enzovoort. Dat laatste is de taak van Ali en mag ik mij niet mee bemoeien. Dat is nog een klus, want de garage is niet zo groot en het moet precies en niet anders. Ze heeft zelfs aanwijzingen in haar telefoon staan, zoals "Ali haar stoel met de leuning omhoog en poten naar achteren." Mijn stoel daar omgekeerd bovenop."

Maar alles zit er weer in, dus de voorspelde regen kan en mag komen. Wij hebben alles droog in de camper. Regeren is vooruit zien.

Benicasim 29

Ons "eigen" plekje in het restaurant, ondanks dat het tafeltje gereserveerd is door "de Fischer". Vorige jaren stonden langs deze kant 4 van dit soort 2 persoons tafeltjes, nu nog maar eentje. Ik bestel de "Frutti de Mare", maar ik krijg een vol bord met kort gesneden spaghetti met daarin allerlei soorten vis. Om eerlijk te zijn een hele hap. Daarna komt de zalm in een zure botersaus, lekker maar ook erg vullend. Omdat vis moet zwemmen komt er een kannetje met rode wijn, die ik alleen moet zien weg te werken, want Ali drinkt "stil" water. Het dessert moet nog gekozen worden en is voor mij, indien voorradig, "Wiskey Cake" Als ik de ober vraag of er wel whisky overheen zit, haalt hij nogmaals de fles. In het kader van "Dit zal hem leren." De cake wordt wat sompig, maar ik ben blij dat het deze keer een kleine portie is.

Als je op een camping, dit soort verlichting rond een camper ziet hangen, ga er dan maar vanuit dat het Engelsen zijn. Je zult er naast staan en even willen schemeren.

Half acht is het, als Ali het bed uitstapt. Normaliter is dat om een sanitaire stop te maken en de kachel aan te zetten, om daarna er weer heerlijk in te kruipen. Maar dit keer kleedt ze zich aan en gaat de was doen. Een half uurtje later komt ze alweer terug. "Ik twee machines aan het wassen", meldt ze. Een deel daarvan gaat in de droger en een uur later is de was gedaan en gedroogd.

Vanmiddag fietsen we nog even naar de Torre Del Rey om een paar beelden te schieten met de Drone. Maar we zijn eigenlijk te laat. Omdat de toren alleen van één kant bereikbaar is, zijn de opnames met tegenlicht gemaakt, kortom niet mooi. Dan maar een plaatje van ons zelf en de zee! Maar op zee is het ook een beetje heiig, jammer. Volgen keer beter nadenken.

Benicasim 28

 Allereerst moet ik even terugkomen op de eerste alinea's van gisteren. Want als ik ze nog eens terug lees, lijkt het erop dat ik geen plezier beleef aan de dingen die we ondernemen. Niets is minder waar. Iedere dag geniet ik van de meest kleine dingetjes, de wandelingen, de fietstochtjes, langer of korter en niet te vergeten de humor tussen ons. Vaak wordt dat, door buitenstaanders, niet begrepen.

Vanmorgen bel ik maar eens even met de Belastingdienst. Omdat wij een half jaartje onderweg zijn, wordt het op tijd invullen van de inkomstenbelasting altijd een probleempje. Dus vragen we dan uitstel aan. Zo ook dit jaar vullen we half januari de formulieren in, voor ons beide en sturen die in 1 enveloppe naar de belasting. Mijn toestemming voor uitstel komt vrij vlot binnen, maar die van Ali komt maar niet door. 

Dus bel ik met de club. Binnen de kortste keren heb ik iemand aan de telefoon, die mij verzekert dat dit niet iets is om mij zorgen over te maken. "Kunt U dan voor mij nakijken, of die aanvraag al wel in de pijplijn zit?" vraag ik vriendelijk. "Dat kan, momentje, ik zet U even in de wacht." Zo vlot ik iemand aan de lijn krijg, zo lang duurt het voor ik antwoord krijg. Ik begin mij zorgen te maken. "er is toch een probleem, meneer De Visser", "U moet het uitstel nogmaals aanvragen". "Het zit namelijk zo!" Hij vervolgt: 

"Als Uw aanvraag binnenkomt, wordt die automatisch geopend en wordt alleen het eerste formulier gescand, de rest gaat rechtsreeks in de shredder", "dus de aanvraag van Uw vrouw is niet behandeld!"

Ik kan een "lang leve de automatisering!" niet binnenhouden. Daarna legt de belasting ambtenaar uit hoe wij "digitaal" nogmaals uitstel kunnen aanvragen. Dat is trouwens in 5 minuten gebeurd. Volgend jaar gaan we de aanvraag sowieso digitaal aanvragen, want dat gaat een stuk simpeler.

Ik wil bijna vragen: "Ra, ra, wat zijn dit." Want als Ali met deze exemplaren binnenkomt heb ik mijn bedenkingen of deze, "mandarijnen",  wel te eten zijn. Maar mij wordt verzekerd dat ik ze al eerder heb gegeten. Tja mensen, ik zie vaak alleen reeds een gepelde sinaasappel/mandarijn.

Oh ja, ze hebben vanavond zalm op het menu in het restaurant van het resort, dus bespreken we "ons" tafeltje. Nu maar hopen dat dit voor vanavond wel lukt.

Benicasim 27

 "Het wordt mooi weer, dus gaan we vandaag, langs de kust, naar Castellon del Plana, oftewel "Carrefour" is de heldere opdracht voor vandaag. Ik geloof dat ik mijn eerste espresso nog niet achter de kiezen heb, dus valt dit wel enigszins rauw op mijn dun behaarde dakje. Maar ja, alles voor de goede verstandhouding, op deze 12 vierkante meter in de Spaanse zon.

Het blijft een futuristisch gezicht, deze gekke palmen en die vreemde lantaarnpalen, langs het fietspad aan de Middellandse zee. In Grau neemt Ali het voortouw, want zij weet de weg......

Het is altijd een beetje een soort van "kruip door sluip door'' in Grau. Gedeeltelijk over het trottoir en gedeeltelijk op de grote weg, anders komen we niet goed uit op de rotonde.

Het blijft een mooie rit van rond de 15 km en op onze heerlijke nieuwe fietsen gaat alles voorspoedig. Het valt me op dat veel racefietsen zijn ingeleverd voor ATB's, die met die brede sturen en dikke banden. Ik vraag mij sowieso af waarom ouderen zo'n "platlig" fiets kopen. Het zadel zit te hoog, het stuur veel te laag, waarbij het opstappen, voor de meesten, een acrobatische handeling wordt.

In Spanje gaat er soms ook wel eens iets mis met de planning. Wat te denken van deze afslag, waar fietsers verplicht dienen te stoppen. Alleen leidt deze afslag nergens naartoe, of je moet over het muurtje heen willen springen. Ik heb er een tijdje staan wachten, maar niemand van de fietsers, of elektrische stepjes stopt hier......

Bij de Carrefour eten we eerst een warm broodje met aardappel. Ja werkelijk, er zit aardappel tussen het broodje, maar ik moet zeggen, het smaakt prima. In de winkel stuiten we direct al op een Vodafone winkel, maar de juffrouw kan mij geen "PrePago" (prepaid) kaartje aanbieden. Wat ze dan wel verkoopt is mij een raadsel. De Carrefour is een gigantische winkel met een immens grote groente- en fruit afdeling. Ik probeer nog een andere router op de kop te tikken, maar die zijn alleen online verkrijgbaar. In de winkel is alleen het exemplaar, wat ik al in de camper heb, maar de helft van de snelheid "opeet".

Het kassasysteem gaat in de Carrefour als volgt. Je voegt je in een lange rij. Er zijn 26 kassa's tel ik even in de gauwigheid. In het midden staat een juffrouw en die roept dan een kassanummer waar je geholpen kan worden. Als wij aan de beurt zijn roept ze een getal, wat ik niet versta, maar herhaal haar getal, zonder te weten wat het is. "Si" roept ze terwijl er al weer anderen achter ons aankomen. "No hablo Español soy Holandais." Twee dames met hoofddoekjes komen lachend achter ons aan en wijzen ons de juiste kassa. "Numero Quince" (Nr. 15).

Ali scoort nog een nieuw katoenen hoeslaken, voor om de matras en is helemaal gelukkig. Oh ja, er moet weer wat contant geld ingeslagen worden en hier is een ING automaat en dan hoef je geen extra kosten te betalen, volgens Ali en dat klopt.

Als we bij de machine aankomen, loopt er juist een Spaanse dame vandaan. Ze blijft dichtbij ons staan en geeft aan dat ze even mee wil kijken. "Dat dacht ik toch even niet" en ik stuur haar weg. Als we klaar zijn, komt ze weer dichterbij en vraagt mij om haar even te helpen. Zij is Spaans, maar iedere keer als er een nieuw scherm op het apparaat verschijnt, kijkt ze mij vragend aan. Als ik dan de mogelijkheden voorlees, zoals bijvoorbeeld de taal, kiest ze voor Catalaans. Nou ja, ze laat mij voor Catalaans kiezen. Nu is mijn Catalaans een beetje roestig, maar ik lees toch alles maar voor. "Introduiu el codi PIN" et cetera, et cetera... Uiteindelijk komen we bij de bedragen en ze springt bijna een gat in de lucht. Ze bedankt mij omstandig voor de geboden hulp. Bij het weglopen ben ik nog een beetje beduusd, als Ali opmerkt dat ze wel eens Analfabeet zou kunnen zijn en dus niet kan lezen. Dat lijkt mij ook de meest logische verklaring.

Benicasim 26

Het is al redelijk laat als we opstaan. Ontbijt en daarna aan de koffie. Het is rond 12 uur als Ali oppert om "even" naar het strand te wandelen, "want het zal nu nog wel rustig zijn." 

Nu wil ik niet zeggen dat je over de koppen kan lopen, maar rustig is wat anders.

De terrasjes bij de Vincente toren zijn goed bezet en zoals jullie zien vermaakt de jeugd zich opperbest met... elk.....r, euh, wederzijdse telefoontjes. Ik denk niet dat dit een diepgaand gesprek oplevert, tenzij aan de andere kant van de telefoon een interessant contact hangt....

Denk nu niet onmiddellijk, och, och, die jeugd van tegenwoordig, wij oudjes, zijn geen haar beter.

Aan het eind van onze 3 km wandeling zetten we ons zelf even lekker in de schaduw aan de zee en maak ik deze foto van een schip wat voor de Rede ligt van Grau, de havenstad bij Castillo de Plana. Hij ligt er echt hoor, dat schip bedoel ik.... 

O ja, gisteravond kreeg ik, eindelijk, de bovenstaande mail van het management van Bonterra Resort. Het komt erop neer dat zij "een fout" hebben gemaakt en de beginstand 27 Kw foutief is afgelezen. Wij denken dat ze de afgelopen weken ons verbruik hebben gecheckt en zo tot de ontdekking zijn gekomen dat er iets niet klopte.... 

Nu heb ik mij dagelijks boos gemaakt, zo'n binnenvetter ben ik dan ook wel weer, dat ik maar geen bericht kreeg, maar de lucht is nu geklaard. Kijk, om die € 10,80 extra gaat het niet, als je het over 31 dagen rekent, maar het gaat om het principe, nietwaar?

Om 4 uur is het ineens gedaan met de zon en de lekkere temperatuur. Dus komt Ali ook binnen, terwijl ik net lekker ESPN aan heb staan om Ajax-Sparta te gaan kijken.

Benicasim 25

Het lijkt erop dat het met het weer de goede kant op gaat. Vind het overdreven, maar op momenten is het in de zon zelfs te warm. Natuurlijk, we moeten er nog een beetje aan wennen, maar toch.

Even leek het erop dat poepen een luidruchtige aangelegenheid ging worden, maar de geluiden kwamen van de mannen die het laatste toiletgebouw gaan renoveren. We horen al een paar dagen de pneumatische hamers hun werk doen, met uitzondering van het weekeinde.

Ik weet niet of het typisch Spaans is, maar hier staan 3 man op een vierkante meter te werken en dat lijkt mij niet heel handig. Zeker als er nog iemand met zo'n breekijzer aan de slag gaat. Maar mensen, het wordt allemaal prachtig. Ik heb het, vorig jaar, al eens laten zien dat je buiten kan zien welk toilet onbezet is. Is dat belangrijk? Moah, niet echt toch?

Gisteravond krijg ik de schrik van mijn leven, iets overdreven gezegd. We gaan op bed lekker Netflix kijken. Dus alles wordt klaar gemaakt. Televisie op Internet gezet en inloggen maar...... Wat er ook gebeurt, het Netflix icoontje blijft maar draaien. Ik probeer YouTube en dat werkt, daarna Netflix weer opgestart, niks. Dus NLZiet is aan de beurt.... werkt, maar Netflix geeft geen krimp. Nu is Netflix bezig om zogenaamde "gedeelde" accounts af te sluiten, dus ja. Wij kijken nu in Spanje en keken al eerder in verschillende landen en op 3 verschillende apparaten: 2 Chrome TV apparaten en de laptop. Als we dan zijn afgesloten.... ik zou het niet gek vinden. Dus op blote voeten van bed en naar voren om het daar, op de andere Chrome TV, te proberen.... yipeee die werk, No problem at all.

Wat ik al vertelde, het weer wordt beter, maar er zijn mensen die dat al een hele tijd vinden, ook al is het onder de 10 graden.

Geloof het of niet, deze dame loopt al vanaf het begin dat we hier zijn op deze manier rond, redelijk bloot. We herkennen haar aan het vuurrode haar. Dus zien we haar al vaak van verre, en met respect, aankomen.