woensdag 30 april 2014

Predejane

Om 9.15 uur toetert Ali het vertrek van Belgrado naar Predejane, een rit van ruim 300 km en het gaat voor het grootste deel over Tolwegen. Nu is een Tolweg in Servië niet een garantie voor een ‘goede’ weg. Het rechter gedeelte van de vierbaansweg is meestal kapot gereden en provisorisch gerepareerd. Daarom is het  zeer geruststellend, dat de camper goed onderhoud bij garage Douwes heeft gekregen, want de klappen, die we soms maken, zijn niet van de lucht.

Wat wel opvalt zijn de groepen werknemers in oranje pakken, die de weg en de bermen schoonhouden. In verschillende samenstellingen, soms 4 soms 6 man of iemand in z’n eentje harken de rommel bij elkaar of maaien het gras. Alles wordt in plasticzakken afgevoerd anders gaat de afwatering verstoppen.

SAM_4123 (800x533)

Het is nat en het regent soms onbedaarlijk met als gevolg dat de rivieren buiten hun oevers dreigen te treden. Op sommige plaatsen zijn zelfs delen van de weg weggespoeld. Als we op de camperplek aankomen meldt de reisleiding ons, dat het hier al 20 dagen onafgebroken regent.

SAM_4140 (800x533)

Nog even over de Tolwegen. Na het lange stuk tolweg stuiten we op ‘nog een tolpoortje’. Hier is het direct betalen geblazen en de jongeman roept een bedrag. Nu is Servies niet mijn eerste taal en het duurt even, voordat ik door heb, dat het 280 dinar is. Ali pakt 1000 dinar, maar dat gaat niet lukken geeft hij in woord en gebaar aan. Oké, dan maar 200 en 100 dinar. 20 Dinar terug is de jongeman ook teveel. Weer begint hij het bedrag te roepen. Nu is Ali er klaar mee en pakt met kleingeld 270 Dinar bij elkaar. “Hij bekijkt het maar”. Het gezicht van de jongen klaart op en hij geeft mij een reçu. 10 dinar (0,08 eurocent) te weinig kan dus kennelijk wel.

SAM_4121 (800x533)

Maar de omgeving is mooi en weelderig, alleen missen we het vee. Nergens zie je, al is het gras nog zo groen, schapen, koeien en dergelijke.

SAM_4141 (800x533)

Dan zijn ook hier veel onafgebouwde huizen. Er wonen wel mensen in het huis, maar bijvoorbeeld de bovenverdieping moet nog even wachten op afbouw. Hier staan zelfs 2 huizen naast elkaar die allebeide op afbouw staan te wachten.

Morgen gaat de reis naar Vergina en dat ligt in Griekeland. Een rit van 385 km maar een reistijd van 7 uur.  Het reizen begint verdacht veel op werken te lijken. De rit voert ons langs Skopje in Macedonië en het eindpunt is in de buurt van Thessaloniki.

dinsdag 29 april 2014

Belgrado 2

Belgrado is een van de oudste steden van Europa en is de hoofdstad van Servië. Het ligt  op het punt waar de Sava uitmondt in de  rivier de Donau.

SAM_4107 (800x533)

Gisteravond is door Mieke een bustocht, met gids, naar en door Belgrado georganiseerd. Als we om negen uur in de bus stappen neemt onze gids het woord en zal niet weer stoppen en dit tot 13.00 uur middags.

SAM_4067 (800x533)  SAM_4113 (800x533)

De ene faculteit na de andere passeren we en bij ieder gebouw wordt het bouwjaar en de architect genoemd.

 

Het is tegelijk bewonderingswaardig als dodelijk vermoeiend om iemand 4 uur lang onafgebroken te zien en horen vertellen over zijn stad en dat in het Duits. Als we uitstapen om te voet verder te gaan, tovert hij een Duits vlagje ergens vandaan en zo marcheren wij in slagorde door het centrum van Belgrado.

Een compleet uit beton opgetrokken kerk moet 1 van de hoogtepunten zijn in deze tour. Al honderd jaar wordt er aan deze betonnen kerk gebouwd, zolang er geld is. Dus nu in de tijd van crisis staat de bouw alweer een paar jaar stil.

SAM_4080 (800x533)  SAM_4082 (800x533)

Als iedereen al gaar gekookt is door zijn niet aflatende stroom van informatie, heeft hij nog een verrassing in petto, namelijk een bezoek aan het op een hoog  plateau liggend fort Kalemagdan.

SAM_4100 (800x533)

Als we het fort binnenlopen zien we een standbeeld en vanuit de hoek vanwaar wij komen aanlopen worden enkele dames nogal onrustig. Het lijkt alsof deze meneer in een kennelijke staat van opwinding verkeerd.

SAM_4115 (800x533)

Morgen rijden we naar Predejane  een rit van 300 km met een rijtijd van plusminus 5 uur en we zitten dan op de grens van Macedonië.

maandag 28 april 2014

Beograd

Oké, het is Belgrado in Servië, inderdaad we zijn in Servië beland.

SAM_4061 (800x533)

Gelukkig zijn de borden ook in het ‘Europees’ vertaald, want om nu te zeggen dat het anders prima leesbaar is, nou nee!

Onze eerste omissie is het tolpoortje , nog in Kroatië. We rijden een poortje binnen waar het niet zo druk is. Voor ons staat een Sloveen, die wel heel lang werk heeft. Als ik zie hoe hij op de knoppen  zit te hengsten vind ik dat ook geen wonder. Op een gegeven moment drukt hij de alarmknop in en begint in een voor mij abracadabra tegen de machine te praten. Ik weet genoeg, “ik ga terug” zeg ik tegen Ali. Maar ja, zo’n poortje is smal, heel smal en dan is het een heel eind terug. Nu moet ik even vertellen, dat een medereiziger de vorige avond op deze manier een aanrijding heeft veroorzaakt, dus voorzichtigheid is geboden.

SAM_4054 (800x533)

Zolang we in Kroatië rijden regent het, soms druppels, soms zwaar.

Op het moment dat we Servië inrijden is er de zon, heerlijk.

Het is een lange en vlakke tocht van ruim 400 km tolweg en dan is zelfs de aankomst bij de grens bij Servië nog een avontuur. Nu moet me iets van het hart. ‘Eigenlijk kunnen we bij grenzen overal doorrijden en dat is een beetje saai’. Gelukkig duurt het hier tussen Kroatië en Servië  “lekker lang”. Dat geeft tenminste het gevoel dat je in een ander deel van Europa terecht komt.

En nu de plek waar we staan, ik zou zeggen “kijk en geniet”. Pal aan de Donau, dus dat wordt vanavond genieten van de voorbij varende scheepjes.

SAM_4064 (800x533)  SAM_4063 (800x533)

SAM_4062 (800x533)

Morgen gaan we Belgrado onveilig maken.

zondag 27 april 2014

Zagreb 3

Zondag 27 april is de eerste dag van onze reis naar Turkije. Om 16.30 uur is er dan ook een bijeenkomst, waar ons nog weer e.e.a. wordt verteld.

Grappig is om te zien hoe, nu het grootste deel van van de deelnemers hier al een paar dagen staat, het camperleven weer gaat ontstaan. Verschillende mensen zijn in een paar dagen vanuit Nederland naar Zagreb gereden en gaan nu aan de slag om hun camper te reorganiseren. De inhoud van de garage wordt uitgepakt en hier en daar worden reparaties uitgevoerd en daarna alles weer terug in de garage gepakt. Waslijnen worden gespannen en de handwas gedaan. Sommigen hebben een wasmachine ontdekt in het Motel en slepen daar zakken met was naartoe.

Gisteren, tijdens de wandeling in Zagreb, heb ik nog een aantal foto’s gemaakt van vreemde gebouwen.

20140426_132318 (800x450) 

Dit gebouw heeft een buitenkant, die volledig bestaat uit glazen tegels maar al een beetje in verval raakt. Terwijl ik deze foto aan het maken ben, rent een jong stel tot vlak voor de camera en begint uitgebreid te zoenen. Nu heb ik op deze locatie al meer foto’s genomen en iedere keer proberen ze voor de camera te schuiven.

20140426_112221 (450x800)  20140426_112038 (450x800)

Op 9 november 1880  om 3 minuten over 7 ontstaat er in Zagreb een aardbeving. Dat we dit zo precies weten komt, omdat de klok op deze tijd is blijven staan. Ook in Zagreb staan gebouwen bloot aan erosie en hier laat men zien hoe het er na de restauratie uitziet.

20140426_132231 (450x800)

Deze restauratie vindt op grote hoogte plaats en stel je even voor, dat ook al het materiaal naar boven gebracht moet worden. Let ook even op het grote doek , met foto, waarmee gepoogd wordt om deze restauratie aan het oog te onttrekken. De grap is, dat dit alleen werkt vanuit deze hoek. Vanaf alle andere kanten kijk je gewoon tegen de steigers aan.

20140426_143354 (800x450)

Wat zeker ook aan een restauratie toe is zie ik vanuit de bus richting Lucko. De bus stopt pal voor dit gebouw en zijn er mannen binnen bezig, of dit om een restauratie gaat vertelt het verhaal niet.

Zo dadelijk onze eerste bijeenkomt met onze reisleiders.

20140427_163649 (450x800)

De borrel staat klaar als Hans ons van harte welkom heet. Hij belooft ons de komende reis nog diverse keren uit te nodigen voor een “Happy Hour”. Ook geeft hij aan, ondanks de ‘Basic’ reis, ons van voldoende informatie te voorzien en dat hij ons vaak zal wijzen op mooie en interessante bezoek mogelijkheden in Turkije. Daarna doet iedereen zijn en haar best de leiding niet met de  9 liter wijn en diverse biertjes te laten zitten.

Morgen gaat de rit richting Belgrado, een rit van ruim 400 km en een reistijd van 6 uur.

zaterdag 26 april 2014

Zagreb 2

Met de bus naar Zagreb, waarbij we gezelschap krijgen van een 6 tal medereizigers. Een heel avontuur, het lijkt precies een schoolreisje voor bejaarden. Iedereen heeft zijn of haar eigen kaart, wat in de bus en tram een komisch beeld oplevert. In het centrum gaat ieder zijns weeg.

Wij starten bij een VVV en pikken gelijk maar even een folkloristisch dansfestijn mee.

20140426_105357 (800x450)  20140426_105716 (800x450)

20140426_105708 (800x450)

Daarna volgt de “Kathedraal van de hemelvaart van de Heilige Maria” met daarvoor de het  beeld “de Moedergod met Engelen” die ‘Geloof ’, ‘Hoop’, ‘Onschuld”en ‘Deemoed’ voorstellen.

20140426_110535 (450x800) 20140426_110610 (450x800)  20140426_110729 (450x800)

20140426_110946 (800x450)

20140426_111250 (800x450)

Tijdens de lunch hebben we een prachtig uitzicht op de bloemen en fruitmarkt en of deze man nu zijn onderbroek aan het showen is verteld het verhaal niet.

20140426_124710 (800x450)

Na het eten maken we nog even een “rondje om de kerk” met een stijgingspercentage van ‘buitenadem en spierpijn’ alleen jammer, dat de kerk gesloten is en we weer aan de afdaling kunnen beginnen. Het heeft wel zijn nadelen zo’n onder- en bovenstad.

Morgen de eerste bijeenkomst van de Turkije reis.

vrijdag 25 april 2014

Zagreb 1

We staan op de NKC verzamelplaats dichtbij Zagreb, het Motel Plivice met daaraan verbonden een camperplaats.

Eerst maar even over Slovenië, waar we doorheen rijden vanuit Oostenrijk naar Zagreb, maar als ik erover nadenk weet ik verdraaid weinig van dit land. Voordat we Slovenië inrijden wordt er eerst nog even getankt en meteen een Tolwegen vignet, van 15 euro, aangeschaft. Later horen we, dat dat niet nodig zou zijn geweest, omdat je gemakkelijk, dit stukje,  tolvrij kunt rijden. We komen op een prachtig aangelegde vierbaans  weg.

SAM_4039 (800x533)

Na 30 km is het uit met de pret, een soort wasbord is ons deel en mochten wij  ergens nog een rammeltje niet hebben gehoord, in deze 20 km ellende halen we dat ruimschoots in. Ik vraag me serieus af, of mensen met een vals gebit, dit er nog in hebben zitten na dit gebonk. 

Wat mij opvalt is dat ieder stroompje, hoe onbeduidend ook, met een enorm blauw bord wordt aangeduid, alsof het een enorme rivier is. Overigens zijn de namen niet voor Nederlanders bedoeld, want alleen als je heel goed je best doet zijn ze uit te spreken.

Na 60 km komen we een betaalpoortje tegen, waarin een norse dame mij aanstaart. Ik vraag, “Wieviel”, “How Much” , maar de dame in kwestie blijft mij stoïcijns aankijken. Tot het in het provinciaal hoofdje van mij doordringt. Dit is geen betaalpoort, we staan aan de grens met Kroatië. “Paspoorten”, schreeuw ik tegen Ali, want aan mijn gezags getrouwheid is nog niks veranderd. Nu is Ali van het georganiseerde type, dus binnen 5 minuten ligt de hele inhoud van mijn portemonnee op het dashboard. Als ik de documenten overhandig, wordt  eerst, met een grom, de identiteit-beschermhoes verwijderd. Die hoesjes schermen je pasfoto en alle belangrijke zaken af, dit om identiteit diefstal te voorkomen. Deze douane mevrouw stelt het kennelijk niet op prijs.

Dan onze camperplek, de mevrouw van het motel is allervriendelijkst en wil ons van alles wel uitleggen. Ook vermeldt ze nog even dat de plekken, ‘hier en daar’ nog een beetje drassig zijn. Nou, zo iets noem je een “Understatement”. Op de eerste plek, waar ik voorzichtig oprij kom ik nauwelijks weer weg, terwijl dat 1 van de droogste plekken blijkt. Als ik eenmaal sta, zie ik dat ik bij het wegrijden over een drempel moet en dat geeft me geen goed gevoel. Zeker niet als het maar blijft regenen en dat doet het. Met bakken tegelijk komt het naar beneden en ik zie de camper steeds verder wegzakken.

Dat wordt nogmaals verkassen, maar als ik wil verhuizen, gaat er juist op dat moment een ‘collega’ staan.

SAM_4048 (800x533) 

Maar dat lossen we natuurlijk op een collegiale manier op.

SAM_4047 (800x533)

En zo maakt de NKC leiding zich kenbaar.

donderdag 24 april 2014

Op de Grens van Slovenië

Oostenrijk ligt achter ons, dat wil zeggen het grootste gedeelte, nog een kleine 5 kilometer en we staan aan de “Staatsgrens”, zoals het hier met grote borden wordt aangegeven.

We doen nog even boodschappen  bij een Lidl en willen daar nog even een stapel lege flessen inleveren. Maar waar ik ook zoek, nergens een Lehrgut automaat te vinden. Ten einde raad vraag ik het in mijn beste Oostenrijks aan een winkeljuffrouw. Ik weet niet of het komt omdat ze kwaad wordt of omdat mijn Oostenrijks zo slecht is, maar er volgt een zin, waarin het ene woord met 3 medeklinkers op een rij, het andere woord met wel 4 medeklinkers opvolgt.  Het komt erop neer, dat ze geen flessen aannemen. Na, ja zeg. Dan maar de Rijksstraatweg oversteken en het bij de Hofer proberen. Een Hofer heeft een merkteken als dat van de Aldi, maar heet dus alleen anders. Zonder te zoeken vraag ik het maar direct aan een winkeljuffrouw. Het antwoord geeft dezelfde 4 medeklinker achtige klanken, maar de tas met ‘Muhl’ moet ik buiten maar neergooien.

Het is een mooi land, Oostenrijk

SAM_4029 (800x533) 

Onderweg steken de toppen van de bergen nog in de wolken en door dit prachtige beeld voelen zijn wij dat ook. En dan die tunnels, de een na de andere doemt voor ons op. Ik kan er niks aan doen, maar het is niet mijn hobby, deze tunnels. Als dan ook nog de Gleinalm tunnel van ruim 8 km opduikt, om even later door de Plabutsch tunnel van bijna 10 km te worden opgevolgd, ben ik er ook klaar mee. Na nog wat ‘Sneeketten-Ablegestellen’ wordt het vlakker en bereiken we, om 12.00 uur de laatste stop voor de Sloveense grens.

SAM_4036 (800x533) SAM_4035 (800x533)

Diverse NKC medereizigers zitten al, in het zonnetje, aan de wijn en ik vind dat een goed teken.

Morgen gaat het richting Zagreb in Kroatië.

woensdag 23 april 2014

Aigen am Ennstal 2

We worden wakker, terwijl de zon al flink haar best doet. Dat heeft  een raar effect op de camper, omdat er door het uitzetten en krimpen spanningen ontstaan op de camper, waardoor er bij het opwarmen knallen te horen zijn. Nu weten we wat het is, maar het doet ons steeds weer denken aan Portugal, toen knapen ons midden in de nacht bekogelden met keien.

Het meer is als een spiegel en je kunt nu foto’s maken, waarbij de weerspiegeling in het water precies zo scherp is als de voorstelling. De Puttensee, zoals het meer heet, heeft iets geks. In het Duits/Oostenrijks is een ‘put ‘een eend en een ‘see’  is een meer. Puttensee wordt dan het “Eendenmeer” maaarrr… er is geen eend op het hele meer te bekennen. De Oostenrijkers zeggen dan ook wijselijk “Whats in a name”.

Bij navraag bij de camping-mevrouw hebben we te horen gekregen, dat we voor de volgende ochtend alleen  gebak kunnen bestellen. Voor het brood moeten we om het meer heenlopen en aan de andere kant van het dal zijn, de weg oversteken en dan bij het blauwe huis. Het wordt een hele wandeling langs een eeuwen oud pad en ons campertje wordt op den duur een stip aan de horizon.

SAM_4025 (800x533)

Maar gelukkig kan de telelens van Ali haar fototoestel ons dierbaar vervoersmiddel nog een beetje dichterbij halen.

SAM_4023 (800x533)

De wandeling brengt ons langs zo’n typische bergweide, waar de koeien grazen. Iedere keer weer moet ik dan denken aan een oom, die mij als kind vertelde dat het maar goed is, dat die dieren 2 lange en twee korte poten hebben, omdat ze anders zouden omvallen. Jaren later droomde ik dat een kudde koeien niet meer terug konden komen omdat ze achteruit moesten lopen op de berg.

SAM_4027 (533x800)  SAM_4026 (800x533)

In het dorp komen we een glazen kerk tegen wat toch wel bijzonder mag heten. Let ook even op de paashazen van stro, waar dit dorp mee afgeladen is. Kennelijk ruimen ze de boel niet direct na de Pasen op, zoals wij in Nederland zouden doen.

Morgen gaat het richting Graz in de buurt van de grens met Slovenië.

dinsdag 22 april 2014

Aigen am Ennstal 1

Oostenrijk, 

SAM_3985 (800x533)

we staan nu werkelijk in het midden van een land, waarvan ik in eerste instantie het gevoel krijg, dat ik bijna net zoveel  ‘onder de grond’ als ‘boven de grond’ rijd.

SAM_3998 (800x533)  SAM_4002 (800x533)

De ene tunnel volgt de andere op. Soms lijkt het alsof de Oosterijkers je even een moment van ademhalen gunnen, om je vervolgens weer in een tunnel onder te dompelen. Van de lieflijke heuvels van het Duitse Beieren, kom je in de bijna meedogenloos aanvoelende bergen van Oostenrijk.

SAM_4007 (800x533)

De met sneeuw bedekte toppen van de bergen geeft je een onvervalst gevoel van nietigheid. Opeens prijs je jezelf gelukkig, dat je een Wegen-Vignet voor 8 euro hebt gekocht, zodat je hier zonder problemen je weg kan vervolgen, totdat er aan het eind van een tunnel van ruim 6.5 km, een juffrouw  in een loketje je 5 euro vraagt voor de zojuist afgelegde 6 .5 km.

SAM_4001 (800x533)

Maar het is het waard, meer dan waard. Zeker als we aankomen op onze uitgezochte camperplek.

  SAM_4020 (800x533)

SAM_4019 (800x533)

Ik geloof dat we allebeide een paar minuten nodig hebben om onszelf te beseffen waar we zijn. Ali roept voortdurend, “wat een Idyllisch plekje”. Terwijl ik eerst maar eens even ‘op bed ga’. Dat een ieder een andere manier heeft om heftige indrukken te verwerken wordt hiermee wel weer duidelijk.

20140422_162521 (800x450)

Gelukkig overwint de nuchterheid het van de euforie en hangt Ali even later de was op, ‘midden in ons uitzicht’.

 

Het hoeft geen betoog om te veronderstellen, dat we hier een paar dagen blijven.

maandag 21 april 2014

Passau

De laatste kilometers in het mooie Duitsland. Noord Duitsland is mooi, Hessen is mooi, maar ik geloof dat Bayern de kroon spant. Ali zit al een uur lang met haar fototoestel op schoot, want ze heeft op de kaart gezien dat we de Donau gaan kruisen en dat mogen we niet missen.

SAM_3957 (800x533) SAM_3961 (800x533)

SAM_3960 (800x533) SAM_3964 (800x533)

Nou, dat gebeurt dan ook niet, want als ik mij niet vergis kruisen we de Donau een keer of zes, dat betekent genoeg  foto’s van de Donau.

Het weelderige landschap van Beieren glijdt als een panoramische ansichtkaart aan ons raam voorbij. Zelfs als we op de 4 baans weg belanden en langs een grote stad rijden, compleet met industrie, blijft het landschap mooi. Overal zijn tegen de heuvels mooie dorpjes geplakt, die op hun beurt weer gesierd worden met een allerliefst kerkje. Wat ons opvalt is dat alle kerktoren een “siepel” als torenspits hebben.

En dan Passau:

Passau

In Passau komen drie rivieren bijeen, de Donau, de Inn en de Ilz, waardoor de stad ook wel de ’Drierivierenstad’ wordt genoemd. De naam Passau is afgeleid van de Latijnse naam van een Nederlandse huursoldateneenheid in het Bataafse leger ( die kennis neem je toch maar mooi weer even mee als lezer).  600 jaar lang was de drierivierenstad een zelfstandig bisschoppelijk vorstendom. Sinds 1803 behoort Passau tot de deelstaat Beieren.

Als we door de stad lopen ontdekken we een ‘waterstand markering’ waarop de waterhoogte van juni vorig jaar staat aangegeven.

20140421_134911 (450x800)  Passau onderwater2

Wij waren afgelopen augustus langs de Elbe aan het fietsen en zagen daar nog de naweeën van deze hoogwaterstand. Ook Passau is hieraan niet ontkomen.

Midden in het oude centrum staat de Italiaans-barokke dom St. Stephan.

20140421_140851 (800x450)

waar het grootste kerkorgel ter wereld weerklinkt.

20140421_140138 (800x450) 20140421_140102 (450x800) 20140421_140211 (800x450) 20140421_135808 (450x800)

Maar ook de preekstoel en het Altaar zijn van een onbeschrijflijke schoonheid.

(ik wijs er nog maar eens op dat, door op de foto te klikken, een groter formaat zichtbaar wordt)

Morgen stuiteren we Oostenrijk binnen, waarvoor we vanochtend alvast een Tolwegen Vignet hebben aangeschaft. We rijden door tot  Aigen Im EnnsTal.

E.e.a. betekent ook, dat het Aldi-Talk kaartje in de telefoon ons niet meer van Internet kan voorzien en we afhankelijk worden van een Wifi verbinding, of we moeten overschakelen op de Nederlandse Vodafone, welke steeds 2 euro per keer gaat kosten.