Greetsiel 3

 

Een foto die veel herinneringen oproept. Maar ook dit haventje, in Greetsiel, heeft veel veranderingen doorstaan. Een kopje koffie of een biertje drinken, is er niet meer bij. Ook de de douches, die aan boord van een schip waren, zijn verdwenen. Jammer!?

Wij fietsen even verder, als ik de Gretchen voorbij zie komen. Deze rondvaartboot vaart naar de sluis, laat zich schutten om buitengaats onmiddellijk te keren en weer via de sluis terug te varen naar Greetsiel.

Het waait pittig, zo langs de dijk, waar ik overigens een nieuw schapenras ontdek. Het is het zogenaamde "Wiese Schafe". Dit ras is speciaal gefokt, waarbij de poten allemaal even lang zijn. Omdat ze ongeschikt zijn voor het grazen op de steile helling van een een zeedijk, loopt dit ras altijd bovenop de dijk. Begeven ze zich wel op de helling van de steile dijk, vallen ze om. Een omgevallen schaap kan niet uit zichzelf weer overeind komen. Zo hebben Mink en ik al eens een schaap uit een sloot moeten redden.

In de binnensluis van de Leybucht, zijn ze hard met het onderhoud bezig. Gelukkig is het schutten nu even niet nodig, want anders gebeuren er vervelende dingen met deze mannen.

Terwijl de reisleiding bezig is de rest van de route uit te stippelen, houd ik mij bezig met bevallige dames....

en wel bovenop het gebouw van het Schöpfwerk Leybuchtsiel, dat in 1962 gebouwd is, als voorloper van de grote sluis aan het wad. 

Greetsiel 2

 Normaal is Hoofd-fotografie diegene die de zonsondergangen wil vastleggen. Gisteravond ben ik "de klos", want ze heeft haar Orthopedische schoen al uit, zo klinkt het excuus. Maar het blijft een adembenemend mooie lucht.

Vandaag gaat het, via de dijk, richting Greetsiel Schleuse Leysiel, ook wel Speigerbecken Leyhörn genoemd. Door het stadje is het nog een hele toer om in het wat rustiger gedeelte te komen, want het is weer knoeperts druk "auf dem Deich". 

Het pad leidt ons langs het opslag bekken, waar bij stormvloed extra water opgevangen kan worden, naar de de spuisluis. 

Alleen jammer dat de elektrische fiets van Jikke kuren vertoont, doordat de ondersteuning soms uitvalt, als ze door een te diepe kuil rijdt. Hierdoor wordt het een soort van "op eieren fietsen" en erg vervelend voor haar. Bij het wad aangekomen besluiten we dan ook om de sluis maar, in dit geval, rechts te laten liggen en ons doel te verleggen naar de vuurtoren van Pilsum, ook leuk.

Gelukkig? We zijn we niet de enige bezoekers en dit is dan ook de enige foto waar het niet krioelt van de toeristen. Je kunt trouwens, hier in de buurt, niet een winkeltje binnenstappen of je loopt tegen een foto van dit kleine vuurtorentje aan. De toren is van ijzer en is 11 meter hoog en dateert uit 1891. Hij werd in 1915 buiten gebruik gesteld. Hij is bekend van de reclame voor een regionaal biermerk en van een Tatort-aflevering. Sinds 2004 is de vuurtoren ook als trouw locatie in gebruik.

Er schiet mij nog een verhaal te binnen over de sluis. We lagen met de boot in de sluis en er vaart een oudere Duitse meneer de sluis in. Hij is alleen en maakt zijn trossen aan de kade vast. Op de kade staan twee bevallige dames, die hem vragen of ze mee mogen varen naar Greetsiel. De oudere man heeft daar wel oren naar om niet de tocht van een uur alleen te maken. Maar terwijl hij met de dames aan het "plauderen" is zakt het water in de sluis. Henk Timmermans, die toentertijd ons vergezelde met zijn boot, schreeuwt de oude man aan. Maar deze is te laat, zijn schip hangt al in de lucht. Hij kapt de beide trossen en met een luide knal ploft de boot weer in het zakkende sluiswater. Later als we hem vragen hoe het gaat, luidt zijn commentaar, "Ich habe glaube ich, etwas Theater gemacht". Deze Duitse heer kreeg van ons de naam Herr Heinzelman naar het lied van Connie Stuwart.

Greetsiel 1

 

Een aantal mensen zullen dit plaatje onmiddellijk herkennen. Ja inderdaad, het is het uitzicht vanaf het stenen bruggetje van Greetsiel. Ik ben niet de enige die deze foto maakt en zal zeker niet de laatste zijn. Je moet bijna in de rij aansluiten om dit plaatje te maken. Vele keren zijn we hier al geweest, maar dan met ons eigen schip de Fisker. Met de camper waren we hier precies 5 jaar terug op 23 augustus 2017. 

Met dit kleine stukje van de Blog ben ik inmiddels een kwartier bezig, want er is hier geen WiFi en de 5g op de telefoon is een grote farce. Alles duurt en duurt, b.v. voordat ik een foto heb geplaatst, maar we zetten door.

Klokslag 9 uur rijden we de CP van Ditzum af en Mink tankt nog even in Jemgum. Dat is schrikken want de diesel is hier duurder dan de benzine. 2 euro 19 cent voor 1 liter, ga er maar aanstaan. het € teken moest ik nog even opzoeken.

In Greetsiel aangekomen, gaat het eerst naar de Edeka, voor de inkopen, maar dat is niet het idee van de dames. Die wilden eerst door het dorp en dan de boodschappen doen. Maar ja, dat moet je wel even communiceren, nietwaar? Dus na de boodschappen eerst weer terug naar de camper, want als je het vlees van onze buren in de fietstas laat zitten is het goedje, als je terug komt bij de fiets, zelfstandig naar de camping gewandeld, zo warm is het inmiddels wel geworden. 

Wat kan er natuurlijk absoluut niet ontbreken, bij een slenterende wandeling door Greetsiel? Heel goed geraden, een "Spaghetti eis". Want het spreekwoord luidt: "Man sollte weniger Wert auf sein Gewicht, und dafür meht Gewicht auf seine Werte Legen." 

 vrij vertaald.

"U zou wat minder op de waarde van Uw gewicht moeten letten, maar meer gewicht op Uw waarden dienen te leggen"

Voor de mensen die dit meer beelden willen hebben......

Tjonge, hoe kneuterig Greetsiel ook mag zijn, er heerst altijd een fijne sfeer als je zo door het dorpje slentert.

Je kunt uit winkels de meest oriëntaalse geluiden horen. Zo ook van de winkel van Simon, die zit luidkeels te bellen met Ghana. De Afrikaanse klanken klinken als muziek in mijn oren, dus vraag ik welke taal het is... Er komt een soort keelklank uit zijn mond, die ik probeer te herhalen,  na 3 keer lukt het nog niet, maar het blijkt wel Ghanees te zijn, aldus Simon.

Op de parkeerplaats, voor de CP, ontdek ik deze monsterachtige camper uit Noorwegen. Zo kun je natuurlijk ook onderweg zijn.

Wij houden het maar bij ons fabrieks-campertje.

Ditzum 4

Tevreden vrouwen zien er altijd mooier uit, onthoud dat mannen!

Maar laat ik beginnen met het door mijzelf opgeworpen probleem van de plaatsnamen, eindigend op "zum". Vannacht kreeg ik ineens een soort brainwave. Zo van: dat ik wel eens mis zou kunnen zitten. Want er zijn natuurlijk honderden plaatsen die eindigen op "um" in plaats van op zum.

Zo tel ik in de provincie Groningen negen plaatsnamen, die eindigen op 'um': Bedum, Stedum, Bierum, Ulrum, Farmsum, Winsum, Marum, Middelstum en Warffum. Terwijl in Friesland er veel meer zijn, die eindigen op 'um': Dokkum, Kollum, Sexbierum, Irnsum, Marrum, Wierum, Anjum, Mantgum, Winsum, Witmarsum, Britsum, Workum, Koudum, Tzum, Weidum, Bergum, Burum etcetera, etcetera

Daardoor wordt het iets simpeler zoeken en komt de betekenis sneller naar boven. Dus, lang leve het internet.

Plaatsnamen met als uitgang ~um betekenen:

of: een door water - sloot, geul, slenk - omsloten terrein. 

of: dorp, woonplaats van het oud-Friese 'hem'(om) ; ~um is de verkorte vorm daarvan.

of: het Duitse um = om, rond, bij iets behoren betekend.

Ik kan weer slapen!

Zo rond vijf uur speelt zich het bovenstaande beeld af. Allen die vandaag zijn aangekomen of willen verlengen, melden zich bij het "stuurhuis" van de camperplek. Het duurt allemaal even, want alles gebeurt op z'n Ost-Fries en dus met de hand en vooral heel rustig.

Het is druk op de CP (camperplaats) en dat heeft zo zijn gevolgen, want veel mensen betekent veel poepers en soms is dat voor de beerput iets teveel. Er is, ten behoeven van de ontluchting, al een pijp in de put geschoven, maar ondanks de "blub blub" geluiden zakt het poeppeil niet echt. Maar er is hulp onderweg van een plaatselijk boer, die met twee giertanks de boel gaat leegzuigen.

Tot die tijd legen de CP bewoners hun poepdoos maar op de plek van de "Grauwasserentsorgung"

Terug naar de eerste foto, hier zit Hoofd-route een volgende stopplaats te bedenken, die dan in overleg met de Posse naar voren kan worden gebracht. Het wordt...... Greetsiel, eindigend op siel, dus er is een sluizencomplex. 

Ditzum 3

 Kennelijk is mijn Blog verhaal van gister, over het Emssperrwerk, zo aanstekelijk geweest voor de posse, dat we vanmiddag op de fiets stappen en richting de kering fietsen. Maar we hebben de straffe wind in de rug, dus voordat we het weten zijn we het "Sperrwerk" alweer voorbij. Het is prachtig weer, dus absoluut geen straf om op de fiets te zitten.

Als we deze boerderij passeren, is het niet duidelijk of deze versieringen dienen om een verjaardag van de allersterkste te vieren of om een 80 jarig huwelijk, hoewel dat laatste wel heeeel lang is.

Even verderop zien we, aan de overkant van de weg, deze uitstalling. Ik steek over en maak er een fotootje van. Maar het wordt wel heel apart als ik zie hoe ze dit soort kussens, hier in Duitsland, noemen.

Op het bordje staat inderdaad, "outdoor" Kissen. Niet alleen in Nederland, maar ook al in Duitsland gaat de mooie taal naar de kl....ten, door al die buitenlandse invloeden. Ja, ik begin een oude zeurende man te worden, die er maar slecht tegen kan dat de taal zo sterk aan verandering onderhevig is.

Nu ik toch met de taal bezig ben het volgende. Nederlandse steden en/of dorpen met een "zijl" in hun naam, zoals Delfzijl is er altijd een sluis complex.  In Duitsland wordt dan "Siel" toegevoegd zoals Greetsiel, Bensersiel, enzovoort. 

Wij staan nu in Ditzum en tijdens onze fietstocht passeren we Hatzum en Critzum. Maar wat betekent dan die "zum" achter de naam. 

Als we in Jemgum, inderdaad, hier eindigt de naam op "gum"  een kopje koffie gaan drinken bij een uitspanning, naast een supermarkt, gooi ik gelijk maar even aan een bezoeker op tafel, dat ik met een vraag worstel.

Jammer, ik kom, met dit bezoek, niet achter de betekenis. Maar ik ga het uitzoeken.

Op de terugweg zie ik over de dijk, van de Eems, twee grote en hoge schoorsteen pijpen staan. Ik maak de hoge klim naar boven, maar zie dat het nog ver weg is.

Het gaat hier om het zogenaamde Siegelei museum in Midlum. 

Want samen met steenfabriek Leding (linker schoorsteen) vormde steenfabriek Cramer (rechter schoorsteen) een industrieterrein dat uniek was in Rheiderland. Eeuwenlang stonden de twee concurrerende bedrijven tegenover elkaar aan weerszijden van de Midlumer Sielmuhde. Zelfs vandaag de dag wordt het landschap bepaald door de twee schoorstenen van Leding en Cramer. 

Dan nog even de Formule 1. Ondanks dat Max Verstappen de snelste is in de kwalificatie, start hij vanaf de 15e positie. Dit dankzij een zogenaamde Gridstraf wegens het vervangen van de motor.

Morgen om 15.00 uur is de race in België.

Oh ja, omdat Hoofd- redactie een politie serie wil kijken, op de televisie, moet de blog nog even wachten op het redigeren. Want hier gaat niks on-geredigeerd het World Wide Web op.

Ditzum 2

 

Illegaal verkregen plek, daar eindigde ik gisteren de blog mee. Het is namelijk ten strengste verboden om een plek te "reserveren" of bezet te houden. Maar ja wat doe je als je vrienden "pech" hebben, en nog even naar "Die Niederlande" terug moeten. Met zogenaamde Argusogen wordt de hele dag al naar die plek gekeken, zeker door mensen die nog een plekje zoeken. Het echte verhaal is, dat Jikke en Mink pas tegen de avond zullen komen als de camperplaats al vol is. Dan ben je geneigd ver te gaan in het oprekken van de camperrgels.

Het weerzien is weer als vanouds, maar loopt een beetje uit. Om half 8 wordt het hoogtijd om een hapje te gaan eten, maar dat zelf koken is dan allang niet meer een optie. Dus bel ik met het "Altes Fährhaus" om een tafel te reserveren. Als ik vraag of "ze ook vis hebben" klinkt er een bulderende lach aan de andere kant van de telefoon. "Ja ik bedoelde eigenlijk dat er twee mensen geen vlees eten" probeer ik mij nog er onderuit te verhaspelen. Zo'n plaatselijk restaurantje, in een klein dorp, heeft toch altijd een aparte sfeer. Ook omdat de plaatselijke bevolking hier vaak nog even een "afzakkertje" neemt en er soms grappige gesprekken op gang komen. "Vis moet zwemmen" is de uitspraak van mensen die graag een glaasje wijn bij het eten innemen, maar dat valt bij Hoofd-koken toch niet helemaal goed, omdat zij de laatste maanden geen alcohol meer drinkt.

Vanmiddag fietsen we nog even naar het haventje van Ditzum, om vervolgens twee keer een poging te doen langs de dijk van de Eems te fietsen, wat uiteindelijk zowaar lukt.

Op de dijk werpen we nog even een blik op het "Emssperwerk". De Eemskering (Duits: Emssperrwerk) is een waterkering (stuwdam) in de rivier de Eems vlak voor Emden, waar deze uitmondt in de Westereems. De waterkering werd tussen 1998 en 2002 gebouwd. De totale kosten van de aanleg bedroegen 224 miljoen euro.

De Eemskering is in de eerste plaats bedoeld als stormvloedkering. Een gesloten kering kan water tot een hoogte van 3,70 meter tegenhouden. Daarnaast maakt de constructie door opstuwing van het water scheepvaartverkeer met een grotere diepgang mogelijk. Dit is vooral relevant voor de schepen die door de Meyer Werft in Papenburg gebouwd worden. Een plotselinge lozing van veel water door opening van de Eemskering tast het waterleven in het waddengebied van de Dollard aan. Bovendien kan het snel stijgende water in de broedtijd tot vernietiging van vogelnesten of verdrinking van jonge vogels leiden. De aanleg van de waterkering was daarom ook omstreden.

Langs de dijk van de Dollard, worden schapen gefokt van een speciaal type het zogenaamde Nolana ras. Nolana betekent geen wol. Het zijn dus schapen, die geen echte wolproductie meer hebben. Net als veel andere dieren verharen ze twee keer per jaar. Er schijnt namelijk geen droog brood meer te verdienen te zijn aan schapenwol.

Terwijl wij onder langs de dijk fietsen komen we, behalve de stront van de beesten, nauwelijks schapen tegen. Maar als we weer bij de camper terug zijn ontdekt Hoofd-schaap een aantal boven op de dijk. Van deze afstand is niet te zien of dit ook die beroemde Nolana schapen zijn.

Natuurlijk mag er op zo'n "lange" fietstocht geen ijsje ontbreken, dus wordt er "Halt gehouden" bij het MelkHuus in Ditzum en verorberen we alle drie een enorme "Eisbecher". Jikke is verstandig en houdt het bij een banaan.

Voor sommigen is de wissel die getrokken wordt op hun "Ausdauer" iets teveel, of het moet zo zijn dat Mink aan het nadenken is.

Ditzum 1

Nee, niet "dit is um", maar Ditzum gewoon een dorpje in Noord-Duitsland wat de keuze is van Hoofd-route. Nu bestaat de mogelijkheid om op de camperplek. via een Webcam, te kijken of het vol is. Nou, dat is deze plek al een paar dagen.

Maar laat ik bij het begin beginnen, sowieso vaak wel het handigst. De afgelopen dagen is Hoofd-inpak al bezig de camperzaken klaar te leggen en te sorteren. Want  een aantal zaken gaan deze trip niet mee, punt. Nou hoor ik critici al roepen: "dat doet ze toch altijd al?" Ja vrienden, zeker, niet aflatend een onverschrokken, maar ze is heftig geblesseerd.

Bij een onhandige manoeuvre kukelde ze, via het afstapje in de tuinkamer, de tuin in en scheurde haar middenvoetsbeentje. Ze loopt, nou beter gezegd, strompelt nu door de wereld, met aan haar voet een soort klompschoen, die opgeblazen dient te worden, om zo meer stevigheid te geven. Dus doen we het allemaal wat rustiger aan met uitzoeken en inpakken. Dat "we" is in de praktijk natuurlijk "zij", want als ik er mee bemoei loopt het spaak.

Maar alles zit erin, wat we nodig hebben, dus kunnen we weg.

Veel van U weten dat de stad Groningen met een enorme verbouwing bezig is en met name het Julianaplein. Dus stuurt de TomTom ons via een iets andere weg door de stad, richting Hoogezand. Het gekke is, meestal vertrouw ik de navigatie blindelings, vandaag denk ik toch dat ik het nu wel weet. Prompt beland ik op de verkeerde weghelft en kan niet meer terug. Met als gevolg dat we op de verkeerde rondweg belanden en via de Suikerfabriek weer helemaal terug moeten. Tien minuten later en een stukje "Site seeing" van Groningen rijker, zitten we op de goede weg.

De Groningers onder ons herkennen dit wel als de uitvergroting van een Gas Molecule die langs de A7 staat. Ooit onthult door toenmalig Koningin Beatrix (16 juni 2009).

Ooit was een dusdanig aantal windmolens een teken dat we in Duitsland waren, nu begint het voor Winschoten al. Bij Bunde gaan we de de grens over en buigen onmiddellijk van de grote weg af. Met de verwachting dat we rechts afslaan, wat we jaren geleden nog deden om inkopen in Bunde te doen, moeten we nu naar links.......

en rijden we pardoes Nederland weer binnen. Grote paniek bij Hoofd-route, "We moeten vast met het Pontje over" in  de veronderstelling dat we naar de overkant van de Eems moeten. Nu zijn wij in een heel grijs verleden, ik denk zo'n 20 kilo geleden, met het pontje van Jemgum over gestoken, maar om daar nu mijn camper aan te wagen, vergeet het maar!

Als we Ditzumerverlaat binnen rijden, wordt de kaart uit het dashboardkastje gehaald. Opluchting is ons deel..... Ditzum ligt niet aan de overkant!

Topplatz,  dat is een waardering die aan een aantal Duitse camperplekken is uitgedeeld en in eerste instantie ziet dat er niet zo uit, totdat ik de toiletten bezoek. Daarover morgen meer, want we krijgen zo bezoek die op een illegaal verkregen plek gaan staan!