Ik ben gisteren helemaal vergeten om de observatie, die Ali deed, te vermelden. Als we dichter in de buurt van Martelange komen, je weet wel op de grens van Luxemburg en België, haalt een personenauto een beetje een rare stunt uit. Dat kan niet op goedkeuring van Ali rekenen, waarbij ze ook nog eens meldt: "Het is ook nog eens een lesauto!" "Waar zie je dat aan dan?" vraag ik nog. "Nou, hij heeft een L op het kenteken staan." Even denk ik dat ze me in de maling probeert te nemen, maar dan realiseert ze zich ook dat het een auto uit Luxemburg is en die hebben allemaal een L op het kenteken. Even later kan ik het niet laten om op te merken dat hier ook veel Nieuwe Lesauto's rondrijden. Het kwartje valt enkele momenten later: "Je bedoelt die met NL op het kenteken?"
Gisteren beloofde ik al verslag te doen van mijn bezoek aan een arts in Mheer. Mijn rechterbeen en enkel blijven dik en de enkel rood. Dat baart Ali zorgen en het is het eerste wat ze dan ook doet als we in Noorbeek aankomen, namelijk een art zoeken. Zij, de arts, constateert dat ik door de wondroos zogenaamde stuwing in het been heb, dat is een vochtophoping die terug gedrongen moet worden. Zwachtelen is de beste optie, maar dan kun je helemaal niets meer. Niet wandelen, want de schoen past niet meer, fietsen wordt ook lastig om diezelfde reden en met je been omhoog is dan ook het beste. Het tweede beste is een zogenaamde compressie kous, niet te verwarren met een sportkous.
Dus gaat het vandaag, met de bus, naar Maastricht, want bij de ANWB hebben ze dit soort kousen en worden ze vliegtuig kousen genoemd, maar hebben dezelfde specificaties.
Maastricht, wat een ongelooflijk gezellige stad, zeker als je er zulk mooi weer bij hebt. Nee, dit is niet op het Vrijthof gemaakt, want daar zijn we helemaal niet geweest.
Nog geen 10 meter verderop wordt onze aandacht getrokken door een grote kerkdeur die open staat en waarachter de gloed van vele kaarsjes ons tegenmoet komt. Nu is Ali toch al wel van het bekijken van kerken, maar deze begrijp ik helemaal. Heel slim hebben ze hier het voorportaal ingericht om echte kaarsen te branden en daar wordt volop gebruik van gemaakt.
Deze Basiliek van Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee wordt veel bezocht speciaal voor dit Mariabeeld. Dagelijks komen zo'n duizend Mariavereerders van over de hele wereld naar deze kapel, om voor Maria te bidden en een kaarsje aan te steken. Voor Maastricht is dit beeld al eeuwenlang het middelpunt van volksdevotie.
Natuurlijk wordt er voor alle familie en vrienden een kaars gebrand en hoor ik dat ook ik mij daaronder mag scharen. Dat het maar goed met hen moge gaan.
Als ik buiten sta te wachten komt er een jong meisje met haar vriendin en drie opgeschoten knapen langs de kerk. Er ontsnapt bij het meisje een zucht van: "Oh, wat mooi, zouden we erin mogen." Ik beantwoord haar algemene vraag bevestigend en ze stapt naar binnen. Achter haar aan volgen de vriendin en de drie knapen gedwee.
Omdat de voet van mij nog wel eens dikker kan worden, gaan we op zoek naar sandalen, waar je de maat van kan aanpassen. Een vlotte verkoopster van middelbare leeftijd, zeg ik er maar even bij, is goed van de tongriem gesneden. Maar als er andere klanten in de winkel komen, houdt ze zich duidelijk in. "Limburgers hebben niet zo'n gevoel voor humor" laat ze ons fijntjes weten. Met €15,- korting lopen we met twee paar schoenen de winkel uit.
Op de terugweg, want we moeten nog naar de Albert Hein, maken we een klein denkfoutje. We zijn de Maas overgestoken, op zoek naar de schoenenzaak. Dit betekent dat we een gigantische omweg moeten afleggen om weer terug te komen, want zoveel bruggen zijn er niet over de Maas.
Maar voordat we de AH induiken, verwennen we ons zelf met deze heerlijke Breakfast all day. Ik heb de afbeelding van het menu, want het ziet er zo geweldig uit, dat ik vergeet er een foto van te maken. De koffie, die ik bestel, kost alleen al €4,-. Linksonder op de foto staan de ingrediënten.
Wat een heerlijk dagje Maastricht. Of had ik dat al gezegd?