Doordat de camper nogal voorover staat en dat problemen geeft met het aanbraden van mijn vega schnitzel, heb ik autosteunen onder de voorwielen geplaatst.
Als ik ze, voor ons vertrek, weg wil halen, schiet de pen uit de houder, slaat de autosteun om, en zakt de camper veel te snel naar beneden. Precies op mijn pols. Ik hoor een droge knak, maar ik voel vooralsnog geen hevige pijn. Wel zie ik mij nog in het ziekenhuis belanden, waar de gebroken pols weer gezet moet worden.
Die droge knak is het gevolg van dat Ali zich op bed omdraait en de lattenbodem even protesteert, waardoor ik wakker word.
Vanmorgen maken we het inkoop/koffie riedeltje in Albir. Voor de laatste keer dit jaar, want zondag staat in het teken van het vertrek uit Benidorm. Allereerst weer naar de Mercadona, omdat De Buren nog niet open zijn. Dan, als een soort traktatie, koffiedrinken bij De Buren. Vorige week hadden ze een geweldige aanbieding van Schwarzwalder Kirsch Torte met koffie voor € 3,50. Vandaag probeer ik die deal weer te sluiten, maar dan met de Appeltaart. "Jammer, maar die vlieger gaat niet op" ondersteunt een collega het jonge meisje. "Nou, je krijgt steun van je moeder" probeer ik nog.... "mijn dochter is nauwelijks 7 jaar, lacht de collega... hilariteit alom. Toch kroelen de twee nog even met elkaar en spelen ze moeder en dochter.
Het appelgebak is werkelijk een traktatie van jewelste en niet alleen door de omvang van het gebak. Aansluitend op naar de Lidl, waar ik weer op de parkeerplaats sta te genieten van de manier van parkeren op deze krappe plekken.
Als we weer bij de camper zijn, blijft die nachtmerrie mij maar plagen, dus begin ik er maar mee om allereerst die steunen weg te halen.
Maar dat ontketent een soort kettingreactie, waardoor de fietsen op de camper komen en de garage voorbereid wordt voor de grote inpaksessie, morgen.
Om ons heen heeft er al een kleine leegloop plaatsgevonden. Nu is het volgende week "Semana Santa", de Goede Week, waarbij de Spanjaarden een week vrij hebben. De grote steden, zoals Madrid, lopen dan leeg en massaal begeven ze zich dan naar de kust. Velen hebben een tweede huis aan de kust, maar de camping hier, zal dan ook volstromen met feestvierende Spanjaarden.
Ik hoor trouwens om mij heen, van mensen die naar Nederland willen terugkeren, enige ongerustheid over de toestanden in Frankrijk. Ik hoor stoere uitspraken, zoals "Dan rij ik in 1 ruk door naar Nederland."
Naar Frankrijk duurt voor ons nog minstens een maand, hopelijk.........
