Groningen 1

 Sorry, sorry, ik heb het gevoel dat ik een beetje in gebreke ben gebleven door gisteravond niet een blog te publiceren. Maar bij deze.

Ali was al een paar dagen konijntjes tegen gekomen op de camping, maar steeds had ze geen opname apparaat mee. Maar eergister is ze beter voorbereid en kan ze eindelijk haar konijntjes "schieten."

Gisteren is het toch echt zover. Het einde van deze trip, door respectievelijk Spanje, Frankrijk, Luxenburg, België en natuurlijk Nederland.

Het eerste deel van de terugweg leidt ons over dit soort wegen, of liever weggetjes, waar 60 km/u de maximum snelheid is. 

Ook worden we een aantal keren simpelweg door borden met "Doorgaand verkeer" op het verkeerde been gezet, wat ervoor zorgt dat we een redelijke omweg maken. De reden van die borden is, zo bedenken wij ons, dat ze het verkeer niet door hun dorp willen hebben. Gelukkig zitten we al snel op de 4 baans weg richting Zwolle.

Plotseling belanden we op dit soort wegen, met max 100 km/u, wat voor ons niet erg is, want wij rijden normaal ook maar 90 km/u. Dan wil TomTom ons weer van deze weg hebben en crossen we op een gegeven moment dwars door Wierden en wel door allerlei buurtjes. Ook dat lost zich weer op en dan zijn die 187 km ook zo gedaan.

Dus uitpakken geblazen, of zoals Ali het zegt "eerst de dure spullen eruit." Daarna de kleding en dergelijke. 3x de twee trappen op en neer en je bent gesloopt. De tijd vliegt, dus snel onder de douche, want om 8 uur ....

De De Vissertjes staan dan op de stoep en worden de laatste wetenswaardigheden uitgewisseld, zoals de studie van Romy en de nieuwe baan van Kyra. Het is om trots op te zijn. Het wordt gezellig en laat.

Al meer dan een week staat er een splinternieuwe Yaeasu FT-710 HF zendontvanger op mij te wachten, dus daar "verknooi" ik vandaag mijn meeste tijd aan. Natuurlijk nadat ik de antennes weer heb opgehangen.

Ali is met het schoonmaken van de camper in de weer en zo nu en dan meld ik mij voor hulp aan. Maar ze doet het liever zelf "zegt ze" De camper mag maar 16 uur pr week voor de deur staan, op een bezoekerspas. Ja, Ja, Groen Links maakt ons zelfs hier in Groningen het leven zuur, zeker de camper eigenaren.

Morgen moet de camper naar de stalling en halen we de auto er weer uit. Want de APK keuring laat nog even op zich wachten en er moeten allerlei afspraken met de gezondheidzorg nagekomen worden. Dat wordt onze maand juli.

het Wieskamp 6

Gisteravond gaan we uit eten in "Van Hier" het restaurant van de camping wat weer langzaam zijn oude klasse terugkrijgt. 

De salade willen we graag delen, maar de kok vindt dat dit dan wel op 2 aparte borden opgemaakt moet worden, kijk dat is klasse. Ook de Pizza Tonne is geweldig, goed doorbakken maar nergens verbrand en echt nog vers. Niks diepvries en magnetron. Helemaal goed.

De laatste dag op Het Wieskamp is aangebroken en dat wordt genieten. Ik word wakker door het "praten" van de camper, dat betekent dat de temperatuur stijgt. Ik hoor kinderstemmen rondom de camper. Dat is wat we de afgelopen tijd niet meer hebben kunnen horen in deze ouderenhobby. 

Ik word vanmorgen, als ik naar buiten stap, begroet door een gigantische slak, die kennelijk van de zon ligt te genieten.

Inderdaad, Winterswijk is de geboorteplaats van Gerrit Komrij, schrijver en columnist van vaak zure stukjes.

Maar wij gaan eerst een kopje koffie drinken bij de Hema. Normaal zitten we buiten maar vandaag is de wind iets te fris. Ali versiert haar koffie met een heerlijk uitziend gebakje.

In het centrum lopen we deze dame tegen de aardbol. Ze heeft een microfoon om en als ik haar vraag wat de betekenis is van deze voorstelling, zeilt ze om de vraag heen en vraagt wat ik er in zie. Tja, als je met een bezem op een aardbol in het centrum van een stad rond rolt, wil je kennelijk de wereld "reinigen" van wat dan ook...? Haar betekenis blijft geheim. Toch zingt ze nog een Engels liedje voor mij... lief...

Bij Bakker Bart bestelt Ali nog een broodje tonijn, dus wij worden zo langzamerhand tonijn mee, gezien wat we allemaal eten. Het is genieten geblazen, maar zeker ook om heel Winterswijk aan ons voorbij te zien trekken, zo vanaf het terras. Ik betrap mij er zelf op dat ik moet oppassen niet al te veel vooroordelen te hebben van de figuren die langs paraderen, maar de verleiding is zeer groot.

Ali begrijpt maar niet waarom wij onze "dure" winkel nog niet hebben gezien. Die dure winkel heeft de naam "het Pakhuis" en er is nog niet een jaar voorbij gegaan dat ik daar niet iets gekocht heb. Deze keer scoor ik "weer" een Marino wollen trui, voor een paar centen, want de eigenaar weet wel van afprijzen. De nieuwwaarde is €130,- en hij is werkelijk prachtig. 2 nieuwe T-shirts completeren deze vruchtbare inkopen.

Als we dan ook nog ruim 15 kilometer in de dreven rondom Winterswijk fietsen en inclusief een wegomlegging op het verkeerde been worden gezet, is de dag compleet. 

Oh, ja, Max wordt op het laatste moment, tijdens de kwalificatie in Barcelona, door Lando met 2 honderdste van een seconde verslagen. Het wordt morgen weer een leuke race. Maar die zal ik hoogstwaarschijnlijk op een comfortabele stoel en een groot scherm thuis genieten.

het Wieskamp 5

 

Ali voorziet dat hier een burenoorlog ontstaat als Nederland in de finale tegen Duitsland gaat spelen. Maar misschien is dat ook wel, bij mij, de vader der gedachten, als ik deze foto zie. Ach, vanavond eerst maar eens van het Franse elftal winnen, dat wordt al lastig genoeg. Met of zonder Kylian Mbappé  maakt dat volgens mij geen verschil. Trouwens, die jongen heeft mijn sympathie volledig gewonnen door zich uit te spreken over de verkiezingen in Frankrijk. Hulde!

We zijn het wel gewend dat Duitser diepzinnige spreuken op hun camper laten zetten en ook foto's en of tekeningen kom je tegen. Deze Duitse camperaar heeft een Donald Duck achtig figuur op zijn garage staan. Hierdoor trekt hij de aandacht, met als gevolg dat het hele veld de parkeer perikelen aan het volgen is. Ik denk dat hij wel vier keer een ronde draait om het voertuig dan zo, of dan weer anders neer te zetten. Het wordt helemaal te gek dat andere veldbewoners zich met zijn manier van een plaats zoeken gaan bemoeien, terwijl dat ook niet de slimste zijn. (Laat ik over dat laatste maar niet teveel uitweiden.)

Zo hebben onze Duitse buren het bovenstaande bord aan hun luifel hangen. Nu denk ik dat je, of halfdronken, geestelijk beperkt of de intelligentie van wasmachine moet hebben, als je niet in de gaten hebt dat deze mensen aan het kamperen zijn. Ik moet dan ook de opmerking onderdrukken "dat ze dit bord maar beter bij hun thuis kunnen ophangen, zodat inbrekers kunnen zien dat ze niet thuis zijn en rustig hun gang kunnen gaan!"

Zo dadelijk zijn wij te vinden in deze uitspanning om een pizza te verschalken, maar vooral het toetje van ijs met boerenjongen voor Ali. Want daar is dit hele bezoek aan het restaurant voor bedoeld. Ze verheugt zich al meer dan een week hierover.

Natuurlijk ook een beetje om mijn zenuwen te dempen voor de wedstrijd van vanavond.

het Wieskamp 4

 

Er komen vragen over de naam "van Ruysdaeli." Het is een flauwe verbastering van de naam Salomon van Ruysdael. Dit is een bekende schilder van rivier landschappen, waarbij de geweldig geschilderde luchten er uitsprongen. Je hebt, of had, ook een Jacob van Ruisdeal (met een i) die familie is en ook luchten in zijn werk maakte. Aangezien Ali helemaal idolaat is van luchten en zonsondergangen, heb ik haar maar omgedoopt naar "van Ruysdeali." Bovenstaande foto maakte ze gisteravond.

Na de lunch stappen we op de fiets om een ommetje van een krappe 20 kilometer te maken. Dit gaat allemaal via een zogenaamde knooppunten route, die Ali dan, op een kaart, aan elkaar plakt. Je weet dan hoe lang zo'n route wordt. Je hoeft onderweg niet steeds op de kaart te kijken, want er zijn bordjes die het volgende routepunt aangeven, als ze tenminste niet onzichtbaar zijn wegens de begroeiing.

Wat mij aan deze boerderij opvalt is de ouderwetse haal, die ervoor staat. Je zou toch denken dat met de huidige waterleidingen dit niet meer nodig zou zijn. Of misschien water voor de tuin? Verder blijft het wel een mooi plaatje, denk ik.

Dit is het principe van een "haal," waarmee het water uit de geslagen put kan worden gehaald.

Bij de steengroeve is het een drukte van belang. De luidspreker, die uitleg over het verleden van deze steengroeve geeft, staat te schallen over het anders zo rustige plekje. Deze steengroeve, nabij het buurtschap Ratum, is een dagbouwmijn waar voornamelijk kalksteen gewonnen wordt. De groeve is sinds 1932 in gebruik en wel door de NV Winterswijkse Steen- en Kalkgroeve, thans onderdeel van Sibelco. Van de drie groeves is nog één in gebruik.

Deze silo's van Sibelco zijn in de zomer van 2021 door kunstenaar Robin Nas voorzien van een beschildering. De kunstenaar is onderdeel van het Achterhoeks project Silo Art Tour. Het is de bedoeling dat alle agrarische silo's beschilderd gaan worden.

Het lijkt erop, dat mijn hoofd steeds meer geblokkeerd raakt voor Beta onderwerpen, terwijl de Alfa gerelateerde zaken bij mij beter beklijven. Maar ik zal toch de zaak in mijn hoofd moeten prenten, anders wordt het de 18e juli helemaal niks. Hier de wet van vermogen, spanning, weerstand en stroom in een handig overzicht. Maar nu nog in mijn hoofd stampen.

het Wieskamp 3

 Vanmorgen lekker vroeg boodschappen bij de Albert Heijn, waardoor we wat later aan de koffie gaan. 

Albert Heijn pakt geweldig uit met hun Oranje assortiment, één klein kastje met allerlei rommel. Ik denk van een paar jaar geleden. Het meest in het oog springend zijn de "Juichbretels," mijn god wie heeft dat bedacht, gelijk met pensioen sturen die man of vrouw.

Het gaat de laatste weken zwaar waardeloos met de verbindingen. Oke, met FT8 maak ik nog wel wat toeval verbindingen, maar voice op SSB is werkelijk helemaal niks.

Het plan is dat we vanmiddag nog een fietstocht gaan maken, maar terwijl ik zit te studeren, het gaat overigens voor geen meter, zie ik ineens een rood scherm, "Uw verbinding is verbroken!" Oke, het internet is hier niet helemaal geweldig, maar een tablet op de WiFi moet nog wel gaan.

Ik meld me bij de receptie, waar ik moet wachten tot 2 uur, want ze hebben pauze. Even later meldt Remke zich en belt met een monteur.... maar een uur later meld ik me toch nog maar eens, ondertussen heeft Ali de koel-vrieskast maar op gas gezet. 

Na een hoop en vaak resetten van de aardlekschakelaar, leidt het spoor naar de wat oudere buren. Ze lenen de camper van hun zoon en hebben werkelijk geen idee. Ook niet als ik vraag of ze iets aan hebben gezet. Uiteindelijk vindt de monteur de boosdoener. Een waterkoker, die kortsluiting maakt.

Mevrouw Ruysdeali maakt onderweg nog deze foto van een groep paarden. Ze heeft wel eens bij het tv. programma "Het Perfectie Plaatje" gehoord van de zogenaamde diagonalen, die in een beeld moeten zitten, maar om nu alle foto's scheef te gaan nemen is natuurlijk ook weer niet de bedoeling, lijkt mij.

het Wieskamp 2

Ik weet niet hoe het weer in de rest van Nederland is, maar hier in Henxel is het een natte boel. Op het ogenschijnlijk verlaten veld, waar we staan, is het dan ook een doodse aangelegenheid. Hier en daar en zo nu en dan zie ik een chagrijnig gezicht langs de camper komen omdat een hond moet worden uitgelaten.

Dit is de plek waar we staan. Het wit/groene gebouwtje, als het die naam mag hebben, is ons privé sanitair. Het lichtgroene, onder de camper, bestaat uit kunstgras en gelukkig zakt daar het regenwater gemakkelijk doorheen. Dus met een beetje hinkstapsprong, kun je met droge voeten naar het toilet.

Hier een blik in het walhalla van ons sanitair

Oke, het is allemaal met de meest minimale afmetingen, maar het werkt en het is privé en dat is ook wat waard.

Er zijn natuurlijk grenzen aan de mogelijkheden van het gebeuren, zeker als iemand erop staat om hierin ook te gaan afwassen, waarbij van mij wordt verwacht dat ik afdroog. Normaal doen we dat in de camper en dan kan ik blijven zitten. Nu moet ik staan, bij het afdrogen en een mens wordt toch ouder nietwaar? (Redactie: wat een gezeur!)

Daar vergeet ik, bijna voor de tweede keer, de afscheidsfoto van Ali van Ruysdaeli, die toch nog een mooie foto van de luchten in Noorbeek wou plaatsen. Bij deze!

Natuurlijk gaat de "gossip" op zo'n camping gewoon door, dus moeten de dames, ondanks de regen, het er toch nog even over hebben. Stel je voor dat je een roddel mist, je hele vakantie is naar de kl..ten.

Zo langzamerhand wordt het wel tijd om de praktische zaken rond de thuisreis te gaan bespreken. Want met de parkeerperikelen, voor ons huis, moet er een nieuw scenario geschreven worden. Niet meer de camper een paar dagen voor het huis laten staan om zaken uit te pakken en schoon te maken. Dat staat het parkeerbeleid van ons Groene stadsbestuur niet meer toe. Hoe je dat allemaal moet regelen, deze pluche figuren hebben daar geen enkele boodschap aan en het wordt nog erger, maar daarover later meer.

het Wieskamp 1

10 minuten voor negenen rijden we de camping in Noorbeek af. Natuurlijk nadat we alle "plichtplegingen" hebben uitgevoerd. Vuilnis weg en dat in de ruimste zin van het woord, ik bedoel de plee legen, stroom eraf, oprijblokken in de camper en vort met de geit.

Even voor Maastricht slaan we nog even een beetje diesel in en wat mij verbaast is dat we 280 km hebben gereden en er maar 20 liter in gaat, dat zou betekenen dat de oude dame 1: 14 zou lopen? Na ja, we doen het ermee.

Bij het vliegveld Maastricht-Aken  hebben we even een soort van wedstrijd met een Turks vliegtuig, tenminste zo voelt dat een beetje.

Het is natuurlijk maandagmorgen waardoor het redelijk druk is op de weg. Rijen met vrachtwagens die gebruik maken van de spitsstrook en niet mogen inhalen. Wat ook opvalt is dat hier de vrachtwagens zich behoorlijk aan de snelheid houden, met mijn 90 km/h haal ik rustig de rijen vrachtwagens in.

Dat we nu in het rivieren gebied rijden is wel duidelijk als we eerst de Maas en even later de Rijn oversteken.

Voor een groot deel gaan we door Duitsland, omdat er zo'n vreemde hap uit Nederland gehaald is en dat betekent, dat we 6 landen hebben aangedaan: Spanje, Frankrijk, Luxenburg, België, Duitsland en nu Nederland. De rit duurt vandaag langer dan normaal, omdat we nu geen pauze nemen, na 2 uur.. 

Omdat de camping niet voor 2 uur open is, brengen we een bezoek aan Obelink. Precies rond etenstijd wat betekent dat het in het restaurant poepiedruk is.

4 minuten voor openingstijd melden wij ons bij de slagboom van "het Wieskamp," maar Tijmen herkent Ali en we mogen door. 

Ja, ik weet het, het is een lange dag voor mij geweest, maar een biertje als beloning? Dat kan ik op mijn buik schrijven.

Grensheuvel 14

Het is alweer de laatste volle dag hier in het Zuid Limburgse Noorbeek. De laatste dagen is het qua weer onstuimig te noemen. Er heerst een harde wind, of eigenlijk rukwinden, die zich af en aan aandienen. Wat zich ook op deze prachtige plek regelmatig aandient, zijn spiksplinternieuwe campers. Meestal zijn de bewoners al op leeftijd en over het algemeen beginners in de camperwereld. Zo maakt Ali mee, dat een oudere heer zijn toilet wil gaan legen op de plek waar normale camperaars hun grijs water (afwas- en tand poetswater) legen. Gelukkig neemt meneer het advies van Ali over en leegt zijn cassette op de daarvoor bedoelde plek. Maar het kan ook andersom.

We horen hem/haar van verre al aankomen, hijgend en pruttelend neemt het vehikel het hoogte verschil naar waar de meeste campers staan.

Deze Renault, die zo goed en zo kwaad mogelijk tot camper is omgebouwd, zag het levenslicht 55 jaar geleden in 1970. De eerste 37 jaar brengt deze vakantiewagen in het buitenland door. Vanaf 2007 mag het autootje in Nederland mensen een fijne vakantie bezorgen. Al moeten ze wel rekening houden met de beperking van het beladen, want 1900 kg maximaal gewicht is niet veel. Dat is maar goed ook want de 1000 cc motor en 44 pk moet wel de mogelijkheid hebben om de heuvels hier op te komen. Maar het blijft een aandoenlijk gezicht.

Nog zo'n snoepje uit de 70er jaren, deze caravan uit 1977, met volgens mij nog de originele voortent, tenminste als ik naar de kleurcombinatie kijk. Zo te zien aan de stickers, links boven, op de caravan heeft hij/zij ook al de Noorse wegen onder de wielen door gehad. Vast niet met de huidige eigenaren, want die hebben hem pas sinds eind mei van dit jaar. Maar vreemd is Scandinavië niet voor deze caravan. Want het is een SMV 420 wat staat voor Sörby Mekaniska Verkstadt gevestigd in de stad Örebro in Zweden.

Kennelijk zijn de velden en akkers dusdanig opgedroogd, je zou het niet zeggen, dat de aardappelen weer van het land gehaald kunnen worden. Sinds vandaag crossen hier de Patato Texel auto's weer af en aan. 

Vanmiddag begint het EK voetbal pas echt met Nederland-Polen, vandaar dat de blog iets aan de vroege kant is.

Grensheuvel 13

Het is vannacht onstuimig, heel onstuimig geweest en nee, het betreft hier de wind, die als een razende "Roeland" om de camper huilde. Het is voor mij altijd wel een lekker gevoel, zo in de baarmoeder van de camper beschermd in je warme bed te liggen. Oke, genoeg geneuzel.

Gisteravond hebben we een heerlijke forel opgepeuzeld in de brasserie Boave de Wesch. Echt heerlijk en ik word er steeds handiger in om de vis te eten, zonder dat ik het loodje leg en een een graat een einde maakt aan dit aardse bestaan. Ze serveren er hier "warme" groente bij en dat is niet zoals Mien Moeke dat vroeger klaarmaakte, eerder het tegenovergestelde. Kookte mijn moeder het door en door tot het bijna uit elkaar viel, hier gooien ze de groente heel, heel even in een koekenpan met boter. Het ziet er uit als gekookt, maar er zit weinig verschil met het eten direct vanaf het veld of tuin. Ik heb nog gevraagd hoe je kunt zien, dat dit een Mechelse forel is, maar daar kreeg ik geen uitsluitsel over, maar ja, dat vermelden ze wel op de menu kaart.

Dat we niet aan het tafeltje voor het raam mochten zitten was nog wel even een dingetje. Ja, andere mensen hadden daar blijkbaar meer recht op. maar het uitzicht vanaf onze tafel was ook wel overheen te komen, to say the least.

En de boer.... inderdaad, hij dorste door. Tot het donker werd en daarna, ik heb het idee dat hij wel tot na middernacht bezig is geweest. Vanmorgen komt hij in zijn, alvast, zondagse kloffie de boel nog even inspecteren en hij zag dat het goed was.

Als het ook maar een moment rustig weer is, ik bedoel eigenlijk, als het niet te hard waait, komen de ballonnen over varen. Toch vind ik dit onder de huidige weersomstandigheden linke soep, want let eens op de dreigende bewolking. Hier kan onherroepelijk een hoop wind uitkomen en dan hang je daar in je mandje.

Dat er aan mij geen meteorologisch wonder verloren is gegaan, wordt wel duidelijk als we een uur later op deze zonsondergang worden getrakteerd. Terwijl de wind heerlijk lag te rusten op een voor hem/haar fijne plek en zich ook niet meldt.

Nu wil ik niet direct zeggen dat ik er nu gekleurd op sta, want ik heb weer andere, zij het bescheiden, goede eigenschappen. Dit paard daarentegen staat er zeker gekleurd op, dat we tegenkwamen op één van onze fietstochten. Het dier zal ooit wel in een processie hebben meegelopen (???) waarvan ze hier een heleboel hebben. Daar zijn Katholieken meesters in, om een aanleiding te vinden om een feestje te vieren.

Grensheuvel 12

 

Gezicht op de Maas vanaf de Sint Servaasbrug. 

Bij het Piepenhoes (het terras aan de overkant is nu leeg) bestellen we een cappuccino en een espresso en voor Ali een warme appelvlaai met ijs en slagroom. (Want ik eet geen zoetigheid meer, weet je nog?) De koffie is al lang en breed op, als er nog steeds geen appelvlaai te bekennen is. We bestellen een tweede cappuccino en espresso, maar wel met het verzoek dat dan ook de appelvlaai komt. Onze juffrouw van vorige keer meldt met een getormenteerd gezicht, dat ze een en ander "binnen" moet navragen. De tweede bestelling komt en ik verbaas me erover dat ze 4 keer niet in staat zijn een warme espresso te serveren...

Een rondje Vrijthof mag natuurlijk niet ontbreken bij een bezoek aan Maastricht.

We treffen ook een vreemdsoortige optocht van een gezelschap, waarin Andre Rieu niet zou misstaan.

We wandelen van het Vrijthof, via prachtig mooie straatjes en allemaal leuke winkeltjes volgens Ali, terug naar Plein 1992, waar een Albert Heijn is gevestigd voor onze inkopen voor het weekeinde. Onderweg komen we de bovenstaande versierselen tegen en we kunnen rustig stellen dat het EK ook in Maastricht langzaam aan belangstelling gaat winnen.

Vanavond gaan we dineren in "Boave de Wesch" een brasserie hier vlakbij de camping. Het is wel zaak om voor 9 .00 uur weer terug te zijn voor het openingsduel van het EK. Duitsland- Schotland.

NU weer aan de studie.