Rio Mar 9

Zoals ik gisteren al meldde, gaat de temperatuur iets dalen en komen er wat minder zonuren. Voor Hoofd-activiteiten het sein om direct een plan te smeden voor "slechtweerdagen". Dus daarom gaat het vandaag naar Denia. In Dénia overwinteren veel Nederlanders en in de zomer is het een populaire vakantiebestemming. Vanaf hier vertrekt een boot naar de Balearen, zoals Ibiza, Mallorca en Menorca.

Het is nog even een dingetje om de bustijden te achterhalen, maar zoals zo vaak geeft internet weer uitkomst.

Het is betrokken als we naar de bus lopen. Zelfs een beetje frisjes, tenminste als je het afzet tegen de vorige dagen.

Zoals het oude mensen betaamt zijn we veel te vroeg bij de bushalte, deels omdat ik dacht dat het verder lopen is. Dus nemen we plaats op het terras van de pizzeria en wachten geduldig af.

Als de bus komt, moet hij nog eerst draaien, want dit is het einde van de route, maar Hoofd-kaartjes raakt toch in paniek en ze is bang dat hij weer wegrijdt. Maar meneer de chauffeur heeft hoge nood en gaat eerst achter een container zijn blaas  legen. Als ik me niet zwaar vergis, is het dezelfde buschauffeur als van vorig jaar. Hij heeft nog steeds diezelfde vervelende gewoonte om zijn vingers één voor één te knakken.

Zodra we in Denia aankomen gaat de oriëntatie modes bij Hoofd-route weer aan. Ze weet precies te vertellen waar we koffie gaan drinken en ze heeft ook de wandelroute al in haar hoofd. Ik begin te vermoeden dat de oriëntatiepunten verbonden zijn met de locaties van kledingwinkels, want een tijd later sta ik toch mooi voor een winkel te wachten, waar ik vorig jaar ook stond.

In een overdekte Mercado stillen we onze eerste honger met een gevuld broodje.

We stuiten op een kookwedstrijd, middenin de Mercado, waar koks zich in het zweet staan te werken om een mooie schotel te kunnen presenteren.

De schotels worden vervolgens in slagorde naar een afgesloten tent gebracht.

Waar de jury de gerechten aan een kritisch oordeel onderwerpt. Dat ik deze foto maak is zeer tegen de zin van een zichzelf belangrijk vindende juffrouw, die mij met alle geweld probeert weg te duwen.

Even later is er nog iemand die het niet op prijs stelt, dat ik een foto maak, nl. deze Policia Local, die bekeuringen aan het uitschrijven zijn.

  Bij de haven, waar de bushalte zich bevindt, genieten we nog even van een paar bootjes. Het zeiljacht heeft een, voor mij, vreemde vlag achterop en dat wordt nog even puzzelen. Een bemanningslid meldt mij, als ik hem dat vraag, dat het Vanuato is. De Republiek Vanuatu is een eilandengroep in Oceanië, kortom ergens in de Pacifische oceaan. Het motorjacht meet een bescheiden 65 meter, als ik het goed inschat.

Als we terug zijn, vereren we de Pizzeria nog even met een bezoek. Dit om hem te bedanken, dat we op zijn terras op de bus mochten wachten en eten een heerlijke pizza.