Een gouden plekje op de Avenida Espana no.1, tenminste zo omschrijft Hoofd-tentopzetten onze plek voor de komende maand. Het is inderdaad een fijne plek.
"Zie de maan schijnt door de palmen" is hier wel op z'n plaats. ' s Nachts is het wel weer even wennen aan andere geluiden. Zo lijkt het alsof ik de zee hoor, maar dan kan niet op deze afstand. Dus zal het iets anders zijn, zoals het ruisen van de wind in diezelfde palmbomen.
Vanmorgen gaat het, uiteraard zou ik zeggen, naar de boulevard. Torre Levante, ons vaste koffie adres staat volledig in de stijgers. Grappig dat we door het personeel herkend worden. Het is zwaar bewolkt en het is "Muy Frio".
Vanmorgen gaat het, uiteraard zou ik zeggen, naar de boulevard. Torre Levante, ons vaste koffie adres staat volledig in de stijgers. Grappig dat we door het personeel herkend worden. Het is zwaar bewolkt en het is "Muy Frio".
Dus dik ingepakt passeren de boulevard wandelaars ons. Wij zitten lekker achter glas, dus de wind deert ons niet.
Maar zodra de zonnestralen achter de bewolking vandaan komen, verschijnen de eerste stoere Engelsen, zwaar lurkend aan hun elektronische sigaret. Let op de dame in de blauwe gewatteerde jas, die het nog steeds koud heeft. Het contrast kan bijna niet groter.
Terwijl ik wat voor me uit zit te mijmeren, zie ik vanuit mijn ooghoeken een grijsharige heer, bruin verbrand op de fiets onze kant op komen. De eerste zonnestralen flonkeren door zijn eveneens grijze baard. Heel even knijp ik mijn ogen dicht en open ze dan weer snel. Het blijkt een luchtspiegeling, vermengt met herinneringen.
Terwijl ik wat voor me uit zit te mijmeren, zie ik vanuit mijn ooghoeken een grijsharige heer, bruin verbrand op de fiets onze kant op komen. De eerste zonnestralen flonkeren door zijn eveneens grijze baard. Heel even knijp ik mijn ogen dicht en open ze dan weer snel. Het blijkt een luchtspiegeling, vermengt met herinneringen.
