vrijdag 15 maart 2019

Rio Mar 19

Rond half vier, gistermiddag, besluit Hoofd-voedsel dat we naar het restaurant gaan om te eten. Het restaurant, dat jaren bekend heeft gestaan om zijn goede keuken en vriendelijk personeel. Als we nu aanschuiven komt de bediening aan onze tafel. De kaarten met de menu's worden op tafel gegooid en het notitie boekje tevoorschijn getoverd. Wij willen graag het menu voor €10,50, maar zonder vlees! Nou, dat kunnen we op ons buik schrijven, meldt de bediening met een verschrikkelijk scherpe stem. Het doet werkelijk pijn aan de oren. Ze opent de menukaart, waar een salade prijkt van € 7,50 en dan komt de hoofdmaaltijd daar nog overheen. We besluiten om een restaurantje verder te gaan.

Restaurant Bellamar is nieuw en gevestigd in een hoekhuis, 50 meter van de camping, wat al jaren leeg heeft gestaan. Later blijkt dat de keuken chef uit het restaurant van de camping dit pand heeft gekocht en nu een danige concurrent van het restaurant van de camping is geworden.

Het ziet er allemaal keurig uit en het personeel is vriendelijk. Hoewel het tegen vieren loopt en het restaurant geen eten meer serveert, worden wij toch nog geholpen. Een heerlijk wijntje, prachtige salade, vis met patatas en een toetje, dat alles voor € 9.00 p.p.

Vanmorgen, als we met het busje naar Oliva gaan, ontdekken we het gevolg van een goed restaurant. Het parkeren is 's ochtends een probleem, zeker rond 10.00 uur. Laat ik zeggen dat het een chaos is. Alle werklui uit de omgeving, die vorig jaar nog in het camping restaurant kwamen, komen nu hier. Als ook nog een betonwagen chauffeur aan een versnapering toe is en midden op de rotonde parkeert loopt alles vast. Hij laat zijn betonbak draaien, anders wordt zijn beton hard.
Het busje raakt bij de Euro-camping overvol en moet hij voor een tweede keer rijden. Hij laat minstens 12 mensen staan.
In Oliva schuiven we eerst aan voor een bakje koffie op het terras van restaurant El Lloc. Als we een tijdje zitten schuift een dame bij ons aan tafel. Drie jaar geleden stonden ze achter ons op Rio Mar en ze herkent ons. Ze waren toentertijd bezig hier een huis te kopen en dat is inmiddels gebeurd. Alleen is mevrouw er achter gekomen dat ze heimwee heeft. Haar man wil nooit meer weg uit Spanje. Zij reist op en neer naar Nederland. Ook al haar medische handelingen laat ze in Nederland doen. Dat zijn er nogal wat want ze had borstkanker. We worden getrakteerd op haar gehele levensgeschiedenis en ze is kennelijk blij dat ze haar verhaal kwijt kan aan mensen die goed kunnen luisteren. Wij hebben de tijd, want vandaag gaan we de markt niet over in verband met de knie problemen.

Na de koffie doen we inkopen bij de Mercadona. We horen, als we weer buiten staan, Mexicaans klinkende muziek. Wat blijkt, de kindertjes uit Oliva kondigen met z'n allen de Falla's aan.

De kinderen verzamelen zich op het grote plein, gewapend met een lege plasticfles, om lawaai te gaan maken. De Falla's (poppen) worden op 15 maart door de leden van de Falla's-verenigingen opgebouwd. Er zijn twee verschillende types Falla's. De Falla's Infantiles en de Falla's. Eerstgenoemde "Kinder Falla's" zijn kleinere beelden, met hoogtes tot circa 1,8 meter. De gewone Falla's zijn juist enorm, sommige zelfs tot 30 meter hoog.

Het busje komt op een niet normale plek, in verband met de festiviteiten, maar ook een kwartier vroeger, omdat hij ook nu nog een keer zal moeten rijden voor de tweede ploeg. Maar je zult altijd zien, dat die mensen zich tussen de eerste groep gaan mengen en er wederom niet genoeg plaats is. Doordat iedereen ook nog eens tassen vol boodschappen mee heeft wordt het helemaal krapjes. Gelukkig kunnen wij als eerste instappen, zoiets kan ik wel aan Hoofd-bus trips overlaten. Als we zitten is het ook nog eens oppassen, dat we niet geraakt worden door heen en weer zwiepende rugzakken, want echt handig zijn sommige oudjes bepaald niet.

Nu is het hoogste tijd voor een weekeinde pilsje.