Om gelijk maar met de deur in huis te vallen. Er zijn van die tripjes die alleen leuk zijn omdat je het een keer gezien moet hebben. Hier is zelfs het woordje "moet" niet op zijn plaats, want er is geen enkele noodzaak om je te vergapen aan iemand anders zijn of haar ellende.
Vandaag staat het bezoek van de "markt" in El Verger op het programma. Nu had onze buurman al gezegd dat het een "Trödelmarkt" was. Iets wat je kan vertalen als rommelmarkt, voddenmarkt, of netjes gezegd vlooienmarkt. Het moet gezegd, op dat laatste heb je de grootste kans, vlooien. Op de foto is nog een "nette" kraam te zien, want naast de kleding van een euro ligt er zulk een afgedankte troep, dat mij een plaatsvervangende schaamte overvalt als ik er alleen al naar kijk.
Hoofd kleding doet nog een poging een nieuwe outfit aan te schaffen bij de enige redelijk uitziende kleding kraam.
Zo ver het oog reikt staat en ligt er de afgedankte troep op de straat. Mij zakt dan ook al snel de moed in de schoenen bij het idee dat we hier nog maar een derde van de "markt" zien. Het is één langgerekte markt, dus als je heen loopt, moet je ook weer helemaal terug, onderwijl naar niets kijkend.
Het gekke is, als je een kraampje tegenkomt met "nieuwe" negotie, is er geen mens die daar interesse voor toont.
Heel in de verte hoor ik een schril stemmetje een poging doen een liedje te zingen.
Een schattig meisje staat, met begeleiding van haar pappa, lieflijke liedjes te kwedelen. Niet dat ze op veel belangstelling kan rekenen, maar ik heb haar in ieder geval voor de eeuwigheid op het Wereld Wijde Web vastgelegd.
