maandag 25 maart 2019

Benidorm 8

Geregeld, als we onderweg zijn, raken we in gesprek met mede camperaars. Vaak is één van de eerste onderwerpen: "het doel van de reis." Maar zeker ook "waar" we staan. Want laat ik duidelijk zijn, onder camperaars heerst maar één en dezelfde wet "je moet vrij staan." Want het camperen is tenslotte het najagen van de ultieme vrijheidsdroom.

De werkelijkheid is alleen veel weerbarstiger dan de droom. Ik heb al vaker dit soort camper-plekken laten zien. Dit wordt verstaan onder "vrij staan". Hutje, mutje en met de deuren tegen elkaar aan, maar goed, ieder zijn meug, zeg ik maar.

Als het gesprek, over een reisdoel, zich ontwikkelt komt ons doel uiteraard ook ter sprake. "Benidorm, Ik wil er dood nog niet begraven worden", is een veel gehoorde kreet. Of ze er zelf ooit geweest zijn! Nou dat niet, maar ze zien vanuit de verte die enorme flats wel. Nee, zij zoeken de natuur! Onwillekeurig gaan onze gedachten dan uit naar die vol gepakte "vrije" plekken.

Vanmorgen, onder het genot van een bakje koffie op de boulevard, mijmer ik een beetje voor me uit als ik de gehele Benidormse goegemeente weer aan mij voorbij laat trekken. In de natuur, op een "vrije" plek en ver van de bewoonde wereld, kom je dit allemaal niet tegen.

Wat te denken van deze dame, achterop de scootmobiel bij meneer, die bij gebrek aan een hondje, zichzelf maar op een beertje heeft getrakteerd en die stevig vasthoudt. We zien ze een paar keer in de week passeren en het is werkelijk aandoenlijk te zien.

Of deze meneer, die halt houdt en zijn buik op een extra bruining trakteert en onderwijl genietend van het uitzicht. Even later zal hij zijn krantje tevoorschijn halen om zich op de hoogte te stellen van het laatste nieuws.

             Saai, zegt U? Natuurlijk, het kan altijd extremer.

  Kijk, dit echtpaar bespaart hun hondje de vermoeidheid van een lange wandeling langs de zee op de boulevard. Dit beestje heeft een eigen stepje en blijft netjes op zijn of haar zadeltje zitten.

Als ik op het terras ingetogen gilletjes hoor, word ook ik alert.

Natuurlijk plaats ik alleen deze foto, die ik decent en van achteren heb genomen. De gilletjes komen los bij het bekijken van de voorkant, maar dat zal ik U besparen.

Wij genieten in ieder geval deze vijf weken met volle teugen van al het moois dat ons dagelijks geboden wordt.