Rio Mar 6

Zoals gezegd, de overburen zijn vertrokken en dat geeft een hoop ruimte. Wij genieten dan ook met volle teugen van de lege plek, die eigenlijk de hele dag in de zon ligt. We hebben onze stoelen er neer gezet en beschouwen het, nu al, een beetje als onze "tuin".

Dat lijkt een beetje besmettelijk te werken, want nu heeft ook de Engelse buurman zijn auto op de plek staan, waar vanochtend de Fransen zijn vertrokken.

Die hadden zich er ook al over verbaasd, dat de Drenties niet van zins waren hun auto van de plek te halen als er iemand wou staan. Maar gemak dient de mens, dus laten zij hun voertuig nu ook staan.

Ik zit vanmorgen, heerlijk in het zonnetje, een boek te lezen als iemand met een rolcontainer aan komt zetten en de dorre bladeren van de plek van de Fransen begint bijeen te harken. Het stuift "als de neten" en ben blij dat ik niet "onder de wind zit." Nu heeft meneer de container aan eeen kant van de pitch staan. Hij maakt een bult van de bladeren in het midden, waarvan ik denk, dat hij de container wel zal verplaatsen. Maar nee, hij harkt de hele zooi van de ene naar de andere kant, wat nog meer gestuif oplevert en gooit het daar in de container... Als hij mijn kant op komt realiseer ik me plotseling dat hij dit ritueel ook op "mijn" plek zal herhalen. Hij begint vlak achter mij te harken.

Ik zoek, met mijn tafeltje en stoel, een goed heenkomen en heb meelij met Hoofd-was die daar nog haar nieuwe was heeft hangen. Als hij de bult bij elkaar heeft geharkt, houd ik mijn hart vast. Hij zal toch niet...... Ik grijp mijn telefoon..... maar hij ziet het probleem en haalt de container naar deze kant.

Gelukkig is het even windstil als hij de bladeren in de container werpt en de was "verschoond" blijft van het stuifzand.