De zon meldt zich weer, maar het waait een halve storm. Met de zon is de temperatuur weliswaar weer een stuk aangenamer. Dus gaat het, als vanouds, naar de boulevard voor een bakje koffie.
Ik had al een keer vermeld dat Torre Levante in de steigers staat en vanmorgen krijgen we ook te zien waarom. Een stuk of 6 werklui nemen een pauze. Zo te zien zijn het stukadoors, of heel slordige schilders. De hele club Nederlanders drinkt geen koffie meer bij Torre Levante. Er is onenigheid ontstaan over o.a. een stukje spek bij het ontbijt. Dus zoeken ze hun heil bij een ander restaurant. Vanmorgen passeren 2 van de dissidenten, waarvan hij zijn verjaardag eergisteren vierde, dus moet ik hem wel even staande houden en feliciteren.
Het lijkt alsof we niet weggeweest zijn, want zelfs de Nederlandse Petanque club is weer present en gooit hun balletje op exact diezelfde plek als vorig jaar.
Na de koffie wordt er nog even inkopen gedaan bij Vera Cruz. Als we langs Euro Clinica Rincon fietsen wordt er toch besloten even een arts te consulteren in verband met de knieblessure van Hoofd-allerlei zaken. Andere half uur later en € 205,- lichter, staan we weer op straat. Er zijn twee foto's, van elke knie één, genomen, waarvan waarschijnlijk na het weekeinde de uitslag bekend is. De prijs van de voorgeschreven medicijnen valt dan weer mee. Een doosje ontsteking remmers en een doosje maagbeschermers, want die ontsteking remmer schijnt nogal agressief te zijn, kosten maar € 4,90.
Misschien is het consult wat duurder, omdat de arts de klachten in de computer moet tikken. Ogenschijnlijk is hij al op leeftijd, ik schat een jaar of 80, waardoor het tweevingerige tikken wat extra tijd in beslag neemt. Overigens een zeer aimabele heer, die uiterst vriendelijk overkomt. Als hij, met de hand, een recept uitschrijft kan ik het niet laten te zeggen, dat dat wel weer het oude handwerk is. "Ja", zo verzucht hij, "bij de andere clinic moet dat ook al met de computer."
Hoofd-voedsel heeft, na zoveel persoonlijke aandacht, geen behoefte meer om te koken, dus nuttigen we de avond maaltijd, reeds om 15.30 u, bij de naast de clinic gelegen Chinees.
Misschien is het consult wat duurder, omdat de arts de klachten in de computer moet tikken. Ogenschijnlijk is hij al op leeftijd, ik schat een jaar of 80, waardoor het tweevingerige tikken wat extra tijd in beslag neemt. Overigens een zeer aimabele heer, die uiterst vriendelijk overkomt. Als hij, met de hand, een recept uitschrijft kan ik het niet laten te zeggen, dat dat wel weer het oude handwerk is. "Ja", zo verzucht hij, "bij de andere clinic moet dat ook al met de computer."
