Het is warm en we drijven bijkans het bed uit. Het is vroeg, maar diverse ‘werkgeluiden’ dringen al door in de camper, om niet te zeggen dat het op deze plek onrustig is. Ondanks de warmte pakken we de fiets, want tenslotte hebben we maar 1 kant verkend, tijdens het boodschappen doen.
Als we de camping af willen rijden wordt ons de weg versperd door een kudde schapen, maar terwijl Ali de camera pakt heeft de schaapshond de meute alweer in het gareel. Een onschuldige toeschouwer staat met haar hond het schouwspel te bewonderen, maar de schaapshond vindt dat haar hond iets te dicht bij de schapen staat en dat laat hij op niet mis te verstane manier blijken.
Het is en blijft een mooie wereld, zo langs de Elbe. Verwonderlijk eigenlijk dat je zo weinig mensen tegenkomt. Hier en daar een ‘verdwaald’ jong stel die maar niet kunnen wachten tot wij weer, uit hun wereld, verdwijnen.
Hoe hard we ook fietsen, hoe verscholen het ook kan liggen, Ali ontdekt ieder kerkje, hoe klein ook. “Moeten we naar binnen?” Het zijn van die retorische vragen, die ik dan stel. “Roep me maar als het interessant is”, maar als het toch wel lang duurt, neem ik zelf ook maar even een kijkje.
Verschil van inzicht, van wat een mooier plaatje is.
In 1308 wordt een houten kapel gebouwd in Drennhausen omdat de kerk in Marschacht soms te moeilijk bereikbaar is over water. Het uit 1347 stammende schip is tot op heden bewaard gebleven. Het kleine bijgebouw is het zogenaamde “Bruidhuis” vanwaar de bruiden naar het altaar werden gevoerd. Omdat het middenpad niet breed genoeg is, worden de zitplaatsen op palen gezet. Tijdens de Franse bezetting, 1793-1814, wordt het kerkje gebruikt als “Fort a/d Elbe”.
Een andere bijzonderheid is het "oog van God" (een symbool van de Drie-eenheid), die boven het altaar prijkt.
De mooie gebrandschilderde ramen zijn pas rond 1800 in de kerk gekomen.
Bij terugkomst op de camping, ontdekt Ali nog een “leuk” zomeronderkomen. Deze man moet klaarblijkelijk wel heel erg lijden onder het feit dat zijn ‘zeemans’leven nu voorbij is. Op dit kleine stukje grond staan werkelijk overal snuisterijen die verband houden met de “Zeevaart”.
Maar of er ooit vogeltjes in het ‘kastje’ komen betwijfel ik.
