Vandaag staat in het teken van de Vikingen, tenminste, we gaan een kijkje nemen in “Bork Viking Havn” museum.
Hier krijg je een idee hoe 1000 jaar geleden de Vikingen, hier in West Jutland, hebben geleefd. Om half twaalf is er een rondleiding in het Duits en dat ligt ons ietsje beter dan het verhaal in het Deens te moeten aanhoren.
Voor deze gelegenheid heeft onze gids zich een maatpak uit de Vikingtijd laten aanmeten en staat hij onder het vertellen vervaarlijk met zijn bijl te zwaaien.
Ons wordt het offeren uitgelegd en komen de diverse goden ter sprake.
Zoals we daar hebben Thor, de god van de donder en Freya, de godin van de liefde.
En via de liefdesgodin Freya komen we al vrij snel in de slaapvertrekken terecht.
In het haventje liggen een paar voorbeelden van de scheepsbouwkundige capaciteiten van de Vikingen. 
Na de rondleiding hebben we echt zin in koffie, maar op het hele terrein is daar geen enkele mogelijkheid toe en dat bevreemdt ons. Als we toch nog even een belendend museumpje willen bezoeken, ontdekken we een alleraardigst etablissement.
De kan koffie, die op tafel wordt gezet, is niet te drinken maar de erbij geserveerde koeken maken alles weer goed. Ook de bediening is alleraardigst. Ali vraagt of de jurk die ze draagt “Alt ist”, waarop de dame antwoordt, “Ja, aber das bin Ich allerdings auch” (is dat een ‘oude’ jurk?, Ja maar dat ben ik toch ook?)
Ali past in het museum nog een paar Viking outfits, maar wil vervolgens niet even in een kist gaan liggen.
Wat mij er toe dwingt een toevallige passant te vragen haar rol over te nemen.
En dan nog even over het adoreren van bepaalde volksstammen. Sommige mensen gaan daarin wel heel erg ver, neem deze Duitse jonge man, die ook dit museum met een bezoek vereert. Als je zo ver gaat iets te vereren, gaat het op adoreren lijken.
Voor mij is dat een brug te ver.
