Het zijn van die dagen dat je moet kiezen, lekker bij de camper blijven en genieten van de zon, zoals alle buren doen, of actief zijn de fiets pakken en ‘tig’ kilometer langs het NOK fietsen. Laat ik jullie uit de droom helpen, het laatste zal bij ons altijd het geval zijn, gewoon omdat het kan.
Nog even over gisteravond, voordat ik het vergeet. Opeens springt Ali op, smijt de deur open, springt naar buiten en komt het eerste kwartier ook niet meer terug. De reden zie je hierboven. Ik kan diverse foto’s van verschillende stadia plaatsen, want dit ritueel herhaalt zich om de 6 minuten, of daaromtrent. Grappig is wel de buurvrouw, die Ali buiten ziet staan fotograferen. Zij denkt, “dat kan ik ook” en begint als een bezetene, vanuit de camper, te fotograferen, maar dan met de flitser aan. Als ik zeg dat ze wel 20 foto’s heeft gemaakt, overdrijf ik niet, maar het resultaat laat zich iedere keer raden: ‘de flits in het raam vergalt haar opname, steeds weer opnieuw’. Wat was dat ook alweer, met vermaak en leed enzo? Soms kan uw scribent heel kleinburgerlijk zijn.
Het is bloedje warm als we op de fiets stappen, maar zodra we onderweg zijn valt dat een beetje tegen, omdat we in de schaduw van de bomenrij langs het NOK fietsen. Maar we zetten door, ook als de donkere wolken het gebruik van onze zonnebril een beetje belachelijk aandoet. We draaien om en zoeken het leuke restaurantje op, wat we zoeven passeerden, voor een heerlijk bakje koffie ‘mit Kuchen’ uiteraard. Na een kwartiertje op het terras te hebben gezeten, wat overigens geen straf is want de regen begint al voorzichtig haar werk te doen, gaat Ali op onderzoek uit. Het enige wat ze tegenkomt zijn de chagrijnige eigenaren van het etablissement, die melden dat ze om 2 uur opengaan. Gelijk hebben ze, je kunt wel aan het werk blijven, nietwaar?
Nog even het verhaal over deze foto. Vooraan vaart een plezierjachtje en daarachter een slepertje wat beroepsvaart is. Normaal heeft beroepsvaart voorrang, maar daar denkt de schipper van het pleziervaartuig heel anders over. Als de sleper hem wil oplopen, geeft de plezierbootschipper nog een beetje gas bij en tegelijkertijd gaat hij wat meer naar het midden varen, terwijl het grote schip vanuit tegenovergestelde richting in aantocht is. De sleper kiest, na verloop van tijd, eieren voor z’n geld en stopt zijn motor. Ik bekijk dit gebeuren met afgrijzen…. Ali maakt op precies het juiste moment een foto, waarbij je kan zien dat het plezierbootje “de snor” ervoor heeft. Kennelijk heeft deze man haast, want hij is vergeten zijn ‘Natievlag’ te hijsen, terwijl het bezoekersvlagje vannacht wel is blijven hangen.
Dat je donders moet oppassen in zo’n druk kanaal, wordt hier wel duidelijk. In een flauwe bocht liggen 5 schepen op een kluitje, omdat ze door de verkeersleiding, door middel van rode en witte lichten, opmerkzaam zijn gemaakt op tegenovergesteld verkeer. En dit zijn geen bootjes die binnen 30 meter stilliggen. Henk Timmermans moet mij nog maar eens uitleggen hoe dat ook alweer werkt met die lichten, ik kon het op Internet niet direct vinden.
Kijk, deze kanaal gebruikers hebben daar helemaal geen boodschap aan.
