Terwijl ik dit verhaaltje, over gisteren, zit te tikken is het weer compleet omgeslagen. Een hevige Zuidwesten wind met enorme slagregens nopen ons binnen te blijven.
Het fregat “Jutland” (in het Deens Jylland) is een van s ’werelds grootste houten oorlogsschepen en is bovendien zowel een schroef-aangedreven stoom fregat als een zeilschip. Tijdens de 3 jaar durende oorlog tussen Denemarken en Duitsland is het schip aanzienlijk beschadigd.
In de jaren rond 1890 werd het fregat teruggebracht tot stationair gebruik en ontsnapte, in 1908, ternauwernood aan de sloop. In 1960 werd het naar Ebeltoft verscheept. Pas in 1984 werd het schip in een droogdok geplaatst. De restauratie bleek een forse klus te worden, want wel 60% van het houtwerk moest vervangen worden, naast de tuigage, bewapening, motoren en dergelijke. Pas in 1994 was de klus geklaard en is het te bezoeken.
Maar wij richten ons op het Glasmuseum in Ebeltoft. Een Glasmuseum klinkt wat saai, maar als je een broer hebt die glasblazer is dan kun je er niet omheen en is het dus allerminst saai. Moderne, vaste en tijdelijke tentoonstellingen maken het museum aantrekkelijk, maar ook liefhebbers van geschiedenis van glas kunnen hun hart ophalen. Het museum zelf is met witte en grote open ruimtes modern ingericht.
Maar eerst bezoeken we het “Glascafeen” voor een overheerlijk bakje cappuccino. Het eten laten we even voor wat het is, niet in de laatste plaats om het ‘Schoolbord’ waar in een soort van hiërogliefen de aangeboden menu’s staan vermeld. Er is geen touw aan vast te knopen en nieuwsgierig kijken we om ons heen wat de andere ‘Kundschaft’ op hun bord krijgen. De ene een kunstzinnig gedrapeerd slablaadje met een stukje roze zalm, de ander een half brood met een complete krop sla. Als wij de koffie afrekenen mogen we 88 kronen aftikken, omgerekend is dat 5.94 euro per kopje, Katsjing!
De opgestelde kunstwerken, allemaal van glas, zijn werkelijk overweldigend mooi en of indrukwekkend. Hier boven staat Ali in “de kosmische ruimte” een vierkante ruimte met wanden van gekleurd glas, die worden weerspiegeld door op het plafond en in de vloer geplaatste spiegels. Het is een kunstwerk van de bekende Faraoër Tróndur Patursson. Hij wil het gevoel van zijn zeereizen overbrengen aan de bezoeker. Patursson maakte in 1993 een zeiltocht van China naar Amerika en op deze reis is ‘Det Kosmiske Rum’ gebaseerd. De reis duurde 106 dagen en Patursson maakte hem samen met de Britse ontdekkingsreiziger en historicus Tim Severin, op een vlot gemaakt van bamboe. Ze waren omgeven door niets anders dan de zes kilometer diepe zee en de oneindige lucht, wat voor Patursson voelde als een kosmische ruimte.
Het is natuurlijk onmogelijk om alle 1500 tentoongestelde kunstwerken van de 40 kunstenaars vanuit de hele wereld te tonen, maar indrukwekkend is het. Na ook nog eens een uitgebreide film over het maken van glas en de verscheidenheid aan gebruiksmogelijkheden kuieren we weer richting ”Det Gamle Radhus”, waar onze fietsen staan.
In het zonnetje en de wind in de rug peddelen we pal langs het Kattegat weer richting camping.
Totdat we op dit tafereel stuiten. Achter een muurtje, eigenlijk in “The middle of nowhere” staat een stoer uitziende dame paarden te beslaan. Het is de verbazing en het onverwachte dat dit soort “encounters” mooi maakt. Op mijn vraag waarom ze in godsnaam hier paarden beslaat, komt het simpele antwoord, “omdat de paarden hier zijn”. Tja, daar heeft ze een punt.
Als we even verderop deze ‘vooroorlogse’ botentakel oftewel trailer-baan tegenkomen, is onze dag compleet. Nu rap naar de camper en in de zon genieten van een heerlijk koel glas Hefe Weitzen. (Duits Witbier)
